ჩემი მუდარა ღმერთო
ნუთუ
არ მოგივიდა?


ძნელია როცა ყოველი ამოსუნთქვა გტკივა

საბურავების ხმამ გამაღვიძა, შევიშმუშნე და წამოვდექი, ალბათ წავიდა
ხალათი მოვიცვი და სწორედ ამ დროს გავიგე ჩემი ოთახის კარზე კაკუნი
შევცბი ... შიშმა ამიტანა
ფრთხილად გავაღე კარები
- რებეეეე!
ნიას კივილი ალბათ მთელს სახლში ისმოდა
მაგრად ჩამეხუტა... გაკვირვებული ვიდექი ჯერ არ ველოდი
- რატომ არ მითხარი თუ ჩამოდიოდი
- ოო რა დროს ეგ არის
არ გაგიხარდა ჩემი დანახვა?
- რათქმაუნდა გამიხარდა
მეც მოვხვიე ხელები
- წამოდი ყავა დავლიოთ
ქვემოთ ჩავედით და ყავა მოვიდუღეთ
- ჯერ ხომ არ აპირებდი
- ოჰ ჩემო რებეკა ბრუკლინი ისეთი საოცარია იქედან წამოსვლა არავის უნდა
აქ შენს გამო ჩამოვედი
მის სიტყვებზე დავიძაბე
ჭიქა გვერდით გადავდე და ნიას წინ დავჯექი
- რამე სიახლეა?
- დღეს სარჩელს შევიტანთ
მერე დაგკითხავენ შენი მიცემულუ ჩვენებები უარყავი ყველაფერი უამბე მათ მერე კი სასამართლოს დანიშნავენ მე ყველაფერს გავაკეთებ რომ მისგან გაგათავისუფლო და დავაჭერინო პასუხი უნდა აგოს ჩადენილზე
- ძალიან ვნერვიულობ ყველაფერზეა წამსვლელი
- დამშვიდდი მისი არ უნდა გეშინოდეს
- ხომ მაგრამ რომ არ დაგვიჯერონ?
- დაგვიჯერებენ ყველაფერი ისე იქნება როგორც დავგეგმე
- კარგი მოვწესრიგდები
ჩემს ოთახში ავედი
შავი მთლიანი კაბა ჩავიცვი, მსუბუქი მაკიაჟი და სათვალე გავიკეთე
ქვემოდ ჩავედი ნია მელოდებოდა ის ისიყო სახლის კარი უნდა ჩაგვეკეტა რომ ტელეფონმა დამირეკა
დედა იყო, გული ცუდს მიგრძნობდა
ვყოყმანობდი მეპასუხა თუ არა
- რებე უპასუხე
- ალო დედა
...........
- რაა?
ტელეფონი ლოყაზე ჩამოვიცურე, მეგონა გული გამისკდებოდა საშინელ ტკივილს ვგრძნობდი ოღონდ ეს არაა თავში ხელები შემოვირტყი და ტირილი დავიწყე
- რებე რა მოხდა
ნია ცდილობდა დავეჭირე რომ არ წავქცეულიყავი
-ის ... აღარ არის
ამოვიღვნეშე

ჩემს სახლთან შეაჩერა ნიამ და გადმომხედა
- უნდა გაუძლო
ნერვიულობისგან უკვე გათიშული ვიყავი
როგორ უნდა მივსულიყავი
ის არ დმხვდებოდა
ბევრი მანქანა ეყენა
ჭიშკარი ღია იყო
კარები გავაღე და გადავედი, თავსაფარი წამოვიფარე,ნიავი მელამუნებოდა სახეზე
ნია მალევე ამომიდგა გვერდში და ხელი ჩამჭიდა
ეზოში კაცები იდგნენ
ერთი ზიზღით შწმომხედეს
თავი გაიქნიეს
ცრემლებით სველი მქონდა სახე
ვგრძნობდი როგორ მეცლებოდა ძალა ნელნელა
....... მოგონება......
- ვერ დამიჭერ ვერა
კისკისით გავრბივარ მინდორში მამა მომზდევს
- აი ნახავ დაგიჭერ
- ვერა ვერა
მთელი ძალით გავრბივარ
ქარი კაბას მიფრიალებს
მამა მეწევა ხელი მსტაცა და უეცრად ორივე ძირს დავეცით
- ჩემო სიცოცხლევ
- რატომ დამილირე?
მე ტირილი დვიწყე მან გულში ჩამიკრა
- შენ ჩემი ანგელოზი ხარ არსად არ გაგიშვებ სულ ჩემთან უნდა იყო
... მოგონების დასასრული...
ცრემლები მატულობს
მაპატიე მამა რომ მიგატოვე რომ ვერ დაგიფარე
კიბეზე ნელნელა ავედით
მესმოდა როგორ ტიროდა დედაჩემი ... მისი განწირულუ ხმით ტირილი ბოლოს მიღებდა
კარებში გავშეშდი
ოთახის შუაგულში სასახლე იდგა მამა ესვენა შიგნით, გაშავებულა
მკვდარსაც ისეთი სევდიანი სახე ქონდა
ის მკვდარია .... ყვავილებში დაედგათ მისი ფოტო
როგორ მიყვარდა ეს სურათი მე გადავუღე
იმ დღეს ისეთი ბედნიერები ვიყავით
შიგნით შესვლას ვერ ვბედავდი
- შენი ბრალია შენიი!
მმამიდაჩემი წამოდგა და ჩემსკენ გამოექანა
მის შემხედვარეს შემეშინდა
დანაშაულის გრძნობა გამიჩნდა
- შენი ბრალია შენს გამო მოკვდა ჩემი ძმა
გაეთრიე აქედან ! წაეთრიე შენ ბ.. ო
ხელი გამარტყა და ძირს დავეცი
ვტიროდი
- მამიდა არ გინდა გთხოვ
ნია ცდილობდა დავეხსენი
- შენ მოკალი შენი ბრალია
არ ჩერდებოდა ის
მესმოდა დედას ხმაც რომ ევედრებოდა
- ჩემს შვილს გაუშვი
ძვლივს წამოვდექი კიბეე ჩავირბინეთ მე და ნიამ და ქვემოდან სიმწრით ავხედე
გაცოფებულ მამიდაჩემს
რომელსაც ყოველთვის გამორჩეულად ვუყვარდი
მერე სახლს რომელშიც ახლა მამაჩემი ასვენია
დედის კივილი ჩამესმოდა
ცრემლები მახრჩობდა
ნიამ ხელი მომხვია
თავ ჩაღუნული დარცხვენილი გამოვედი ეზოდან, სულ ვკანკალებდი
საშინლად მციოდა
- გთხოვ ნუ ტირი გული გეტკინება
მანქანაში ჩავჯექი ნია საჭესთან დაჯდა
წყლით სავსე ბოთლი გამომიწოდა
- დალიე
სახლში წავედით
შოთას მანქანა დავინახე
მაშინვე გაშვხტი მანქანიდან
- რაას აკეთებ რებე
ნია უკან დამედევნა
კარები გამოვგლიჯე და იქვე მდგომ შოთას დავეტაკე
მთელი ძალით ვურტყამდი ხელებს
- შენი ბრალია!! შენი ბრალია
- რა ხდება!
- ცხოვრება დამინგრიე
ყველაფერი წამართვი რა გინდა ჩემგან რა!
ძირს დავეცი
შოთა გაკვირვებული იყურებოდა ნია კი შწმოსასვლელში იდგა გგაშეშებული
- სულ გაგიჟდი,?
- დიახ გავგიჟდი ! ყველაფერი დავკარგე
კმაყოფილი ხარ ? ახლა შეგიძლია ბედნიერად იცხოვრო შენი დამპალი ცხოვრებით
- დამშვიდდი გთხოვ
წამოდი შენს ოთახში ავიდეთ
ნიამ ოთახში ამიყვანა
ვერაფრით მშვიდდებოდი
სულ ის მიტრიალებდა რომ მამა აღარ მყავდა
- ჩემო საბრალოვ
ნია გულში მიხუტებდა
მე კი გაუჩერებლივ ვტიროდი
არ მომცეს იმის საშუალება რომ მამაჩემი მეგლოვა სამუდამოდ გამოვმშიდობებოდი და გამეცილებინა
მის დაკრძალვას შორიდან ვუყურე
ეს ყველაზე საშინელი დღე იყო ჩემს ცხოვრებაში
ყველა რომ წავიდა მის საფლავზე მივედი
- მაა, ჩემო მამიკო ღმერთო ახლა მიწა გაყრია გულზე, .მაპატიე მამა მაპატიე გთხოვ
მუხლებზე დვემხვე და ხელები დავადე მიწას
უშენოდ რა მეშველება მამა
ცრემლებით ვნამავდი მიწას რიმელშიც ესვენა
ადაამიანის ცხოვრებაში ალბათ ეს წუთები ყველაზე მძიმეა
როცა ვეღრაფერს შეცვლი
როცა ხვდები რომ გვიანია
მის საფლავზე დავიფიცე რომ ძლიერი ვიქნებოდი
დავამტკუცებდი რომ ჩემი ღირსება წმინდაა
- წავიდეთ?
ჩემს უკან მდგომ ნიას გავხედე
- წავიდეთ.

ცოტა პატარაა მაპატიეთ