ცოტა პატარა თავია
არვიცი როგორი გამოვიდა
იმედია მოგეწონებათ

აქ რას დამდგარხართ ხალხი გელოდებათ სირცხვილის გრძნობა სულ დაკარგეთ,? შიგნით შედით
ამ ქალის აგრესიას საზღვარი არ ააქვს
- ამასთან ერთად შიგნით არ შევალ! ჩემი უბედურების აღნიშვნას არ ვაპირებ
- რებეკა შიგნით მამაჩემთან ერთად უნდა შეხვიდე მერე კი შეგეძლება ოთახში ასვლა
სხვა გზა არ მქონდა
ბევრი ხალხი არ იყო მაგრამ არც ცოტა ეთქმოდა
ჩვენი შესვლისთანავე ყველა ფეხზე წამოდგა და ტაშით შეგვეგებნენ
მე პატარძლის გვამივით უემოციოდ ვიჯექი აი შოთას კი დარდი ნამდვილად არ ეტყობოდა მშვენივრად მოილხინა სხვებთან ერთად, დედა და მამა ცალკე იჯდნენ ბიძაჩემთან ერთად სევდიანები იყვნენ როგორც ამბობენ დანა პირს არუხსნიდათ
- რებე კარგად ხარ?
- დიანა რახდება ჩემს თავს?
- ჩემო ძვირფასო უნდა გაუხლო
- რა ხალხი არიან
- ნამდვილი ცხოველები, ძალიან გთხოვ რამე თუ მოხდება აუცილებლად შემატყობინე რა
დიანა შეშინებული თვალებით მიყურებდა
- დამისხი რა დავლიოთ
რამდენიმე ჭიქის მერე დიანა წავიდა ჩემებთან ერთად დამშვიდობებისას არ ჩავცუტებივარ მათ
ვთხოვე როგორცკი შეძლებდნენ მოსულიყვნენ
უგონოდ მთვრალი ვიყავი ძვლივს მივაგენი ხალხში ნია, მინდოდა მეთხოვა ოთახამდე მიმიყვანე მეთქი მაგრამ საუბრის თავი აღარ მქონდა
თუმცა გასაჭირს მიმიხვდა ძვლივს ამაბობღა კიბეზე
გრძელი დერეფანი გავიარეთ დაა ოთახში შესვლისთანავე საწოლზე დავეცი, უაზრო სიცილი ამიტყდა ნია კია მაჯანჯარებდა რომ გონს მოვსულიყავი
უეცრად დავასერიოზულე სახე დაა ხალისი სევდამ ჩაანაცვლა
- ხედავ ნია რა დღეში ვარ?
ისინი კი ზეიმობენ '
ტირილი დავიწყე და ხელები მოვხვიე
- დამშვიდდი რებეკა
როგორც ჩანს ასე ჩამეძინა
ქუთუთოები იმდენად დამძიმებული მქონდა ძვლივს გავახილე თვალები, თავიდან ოთახი არ მეცნო თუმცა მალევე გამახსენდა სად ვიყავი
ჩემი კაბა სკამზე იყოო გადაფენილი, ტანზე დავიხედე პიჟამო მეცვა
დაფეთებულმა დავიხედე გვერდით თუმცა მარტო ვიწექი, შვებით ამოვისუთქე , მალევე ავდექი ჩავიცვი დაა პირველ სართულზე ჩავედი, როგორც ჩანს ჯერ ძალიან ადრეა არავის ღვიძავს, ძალიანაც კარგი ასე ბევრად კომფორტულად ვგრძნობდი თავს, ჩაი ავიდუღე და ფანჯარასთან დავჯექი, ქუჩა და გამვლელი მანქანები
ვინ ვარ? გოგო რომელიც იმასთან ცხოვრობს ვინც ცხოვრება წაართვა?
რა აზრი აქვს ჩემს სიცოცხლეს? არანაირი
სახლი მენატრება
ის დრო მენატრება ახალ გაღვიძებული დედის მომღიმარ სახეს რომ ვხედავდი
ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა
- ყოველთვის ასე ადრე იღვიძებ?
მისი ხმის გაგონებაზე თავი საშინლად ვიგრძენი ლამის ჭიქა ხელიდან გამივარდა, სიბრაზისგან თითებს მაგრად ვუჭერდი
- შენ რა არ მელაპარაკები?
მოგწონს თუ არაა მთელი ცხოვრება ჩემთან ერთად უნდა იცხოვრო
- ამას სიკვდილი მირჩევნია
- ამის დედაც ...
მაგიდას ფეხი კრა და გიჟივით გავარაა სახლიდან
აფორიაქებული ვიყავი პულსი აჩქაებული მქონდა დარჩენილი ჩაი ნიჟარაში ჩავასხი და ოთახისკენ წავედი კიბეზე ელიკო შემომეფეთა
- დილამშვიდობია
დედაც არ შემომხედა ცივად მითხრა და გზა განაგრძო,
- დილამშვიდობისა
ჩუმად მაგრამ მის გასაგონად ჩავილაპარაკე
ვერ ვხვდები ამ ქალს რაუნდა ჩენგან
ოთხში შევვარდი და კარები ჩავკეტე
ცრემლები მომებჯინა
გამწარებული მივარდი საწოლთან თეთრეულს
იატაკზე ვყრი
ძირს ვჯდები და ტირილს ვიწყებ
მუცელი მეკუმშება სუნთქვა მიჭირს
ღმერთო ეს ბავშვი ყველაფერს ართულებს
ის რომ არა არ მომიწევდა დაქორწინება
მეზიზღები გესმის?
მუცელს ვუყურებ და ვყვირი
ძვლივს ძვლიობით ვდგები და სააბაზანოში შევდივარ კრანს ვუშვებ
წყლის დანახვაზე არდადეგები მახსენდება ბანაკში სადაც მე და ტატოს ერთად მოგვიწია ყოფნა, თუმცა მაშინ ერთად არ ვიყავით
.........მოგონება.........
- ლამაზია არა?
- კი ძალიან
- რებუსუნა ეს ტბა შენ გგავს იცი?
- რა დამიძახე?
- ამმ მაპატიე უბრალოდ ვფიქრობ უკეთ ჟღერს, თან ყველა რებეს გეძახის და განსხვავებულიცაა ასე მხოლოდ მე დაგიძახებ
- კარგი, ამ ტბას რატომ ვგავარ?
- ლამაზია და უძირო როგორც შენი თვალები
....... მოგონების დასასრული..... ...
სარკეში ჩავიხედე ახლა ჩემი თვალები ულამაზო და დამშრალია
- რებუსუნა
ჩურჩულით წარმოვთვი
და წყლით სავსე აბაზანაში ჩავწექი
არვიცი ასე რამდენი ხანი ვიყავი
დროის შეგრძნება დაკარგული მქონდა
კარებზე ბრახუნის და ნიას ყვირილის ხმამ მომიყვანა გონს
- რებეკა! ! ! რებეკა კარგად ხარ ! კარი გამიღე გთხოვ!!! რებეკა
სწრაფად ჩავიცვი ხალათი და კარებთან მივირბინე სწრაფად გადავატრიალე გასაღები და კარების გაღებისთანავე შემოვარდა ოთახში
- მეგონა თავს რამე დამართე
ისეთი აღელვებული ჩანდა მივხვდი რომ დიდი ხანი ცდილობდა შემოსვლას
- მაპატიე დრო ისე სწრაფად გავიდა
- მესმის არაუშავს , მთავარია შენ და ბავშვი კარგად ხართ
დაბნეულმა გავხედე მერე გამახსენდა რომ ორსულად ვარ
- ჰო
- რამე მოხდა? ანუ შენ და შოთას რაიმე უთანხმოება ხომ არა გქონიათ
- ამმ დილით ვნახე რამდენიმე წუთით თუმცა
საკმარისი იყოო რომ კამათი მოგვესწრო
- არ გინდა რამე ვჭამოთ
? თან მინდა ვისაუბროთ
- კარგი ჩავიცმევ და ჩამოვალ
შევეცადე თბილად ჩამეცვა
- არ ვიცოდი შოთას შვილი თუ ყავდა
არასდროს უხსენებია
- 15 წლის იყოო დედაჩემი რომ მოიტაცა
შეძლებული ოჯახი ქონდა
მაგრამ ვერ შეეწყვნენ და 2 წელში გაშორდნენ
მე ერთი წლის ვიყავი ამიტომ მთელი ბავშვობა უმამოდ გავატარე
ბრუკლინში 3 წლის წინ ჩამოვედი და გავიცანი
მასთან ახლო უერთიერთობა არ მაქვს
- გასაგებია
- იცი საშინელება როცა ასეთი მამა გყავს
- არვიცი ალბათ ცუდია არმინდა მამშენთან ჩემს გამო იყოო ცუდად
- კარგად არც ვყოფილვარ
რებეკა არვიცი იქნებ გგონია რომ მახეს გიგებთ
ან შეიძლება ეჭვი გეოარება ჩემში მაგრამ ყველაფერს გავაკეთებ რომ მისგან გაგათავისუფლო, ყველას დავუმტკიცებ სიმართლეს
- რის გაკეთებას აპირებ საყვარელო?!
ამ ხმის გაგონებაზე ლამის სკამიდან გადმოვარდი
შეშინებულმა მივიხედე უკან
შოთას დანახვაზე სუნთქვა შემეკრა
თვალებ გაფართოებულმა გავხედე ნიას
რომელიც შეუდრეკელად იდგა მისი ასეთი უშიშრობა შემშურდა
დავრწმუნდი რომ უკან დახევას არ აპირებდა
- არასწორად გაიგე
ძვლივს ვუთხარი და ნიას წინ დავდექი
- არა რებეკა დამშვიდდი
დასამალი არაფერი მაქვს
სიმართლე ისედაც იცის
ჰოდა მამაჩემო
მე სიმართლის დასამტკიცებლად ყველაფერს გავაკეთებ
და შენ ამაში ხელს ვერ შემიშლი
- აჰაჰაჰ ნია სასაცილო ხარ
მეგონა გაიზარდე
თურმე ვცდებოდი
ისე ირონიულად გვიყურებდა
- მე კი მრცხვენია რომ მამაჩემი ხარ
- კმარა! გაჩუმდი და სხვის საქმეში ცხვირს ნუ ყოფ
ნია მომიაცლოვდა
- ნუ გეშინია
ღიმილით მითხრა და ნელი ნაბიჯებით გავიდა ოთახიდან
- შენ გგონია ამ სიტუაციას ის გამოასწირებს?
მისი ნარაზმი ვერ ავიტანე და ლამის სირბილით გავვარდი სამზარეულოდან
ის კი იგ დარჩა
არვიცი ნია რას მოიმოქმედებს ან გამოუვა თუ არა მაგრამ ის ერთადერთი იმედის სხივია
- რებეკა!
კიბის ბოლო საფეხურზე ვიდექი მისი ხმა რომ გავიგე, ახლაც მახსოვს და საზარელი იყო ადგილზე გავქვავდი
სწრფად ამოირბინა მაჯაზე ჩამავლო ხელი და თავისკენ უხეშად შემატრიალა
- რას აკეთებ მტკივა
- გგონია თუ გამცილდები ამით ყველაფერი დამთავრდება?
- ნუ მიყვირი და ხელი გამიშვი
ვცდილობდი მისი კლანჭებიდან გაქცევას
- ჩემგან თავს ვერ დაიხსნი
მე მეკუთვნი და ასე იქნება ყოველთვის გაიგე?
ჯიკაობაში ფეხი ამიციურდა ხელი გაეშვა და. .... მახსოვს როგორ გავეცი კიბეზე და მისი განწირული ყვირილი
- რებეკა!

თვალებს ვახელ ,თეთრ ჭერს და განათებას ვხედავ
- ჩემი ხმა გესმით?
თეთრ ხალათში გამოწყობილი გოგონას ხმა არც თუ ისე კარგად მესმის
- რა დამემართა
ძვლივს ვამბობ და თვალები მეღლება
თითქოს სადაცაა გავითიშები
- კიბიდან დაგორდით
სიცარიელეს ვგრძნობდი უცნაურია რომ ვიკითხე
- ბავშვი?
- სამწუხაროდ მისი შენარჩუნება ვერ შევძელით
მართალია ის ნაყოფი მეზიზღებოდა მაგრამ ვერ წარმოიდგენთ რამდენად მტკივნეული იყო თითქოს გული ამომგლიჯეს
მუცელზე დავიდე ხელი და ცრემლებმაც გზა იპოვეს
შვილიც მომიკლეს
- ძალიან გთხოვთ დამშვიდდით თქვენითვის ნერვიულობა არ შეიძლება

რადენიმე საათში ექიმთან გამიყვანეს, შესამოწმებლად ტვინის შერყევა მქონდა თუ არაა
საბოლოოდ კი სახლში გამომწერეს
საჭესთან შოთა იჯდა ჩემს გვერდით კი ნია რომელსაც ჩემი თითები თავისაში ქონდა მოქცეული
ფანჯრიდან გავყურებდი გზას
არცერთს ამოგვიღია გზაში ხმა, ყველაფერთან ერთად დაძაბულიც ვიყავი
მანქანა გაჩერდა თუ არაა ნია გადავიდა
- მაპატიე ეს შემთხვევით მოხდა
მისი საუბარიც კი გულსმირევდა