-ლიი დღევანდელი დღე არ მოგილოცეს?ფიქრებიდან გამომიყვანა ჩემზე მოხუტებული გეგას ხმამ
-რა დღეა დაბადების დღე მაქვს და არ მახსოვს?
-ჰაჰაჰ არა სიყვარულის დღე!სიცილით შემიშვა ხელი, თავქვეშ მოიქცია და გადაწვა...
-ჰაჰ არა ვის უნდა მოელოც არ მყავს შეყვარებულიიი გაწელვით დავასრულრ ეინადადება და გულიანად გადავიკისკისე...
-ჰმმ აქ მეც ვარ რომ ჭუკჭუკებთ!გაბრაზებულმა წამოიძახა ჩემს ზურგს უკან სანდრომ მე კი სიცილით გადავწიე უკან თავი რომ,დამენახა.
-მოდი მერე მაქ რომ დადექი!
ღიმილით მივიჩოჩე გეგასთან და უფრო ავეკარი,დანდროც მოგვიჯდა
-აუ ლი რაღაც უნდა გთხოვო
-მეე?!რა ხდება?
-კაროჩეე...არ იტყვი არსად?ნწუ არა,დაქალთან ვიტყვი რომელსაც არ იცნობ და არ გიცნობს! დაკრეჭილმა გავუსწორე თვალი
-აუ ის გოგო გამაცანი რა კარგად!
-რომელი?
-შენი კლასელი როა
-ჰაჰა ჰოდა რომელითქო ვახ!
-ანანო
-ოჰოოო მოგწონს?
-მაგარი გოგოა!ჩაფიქრებულმა გამისწორა თვალი...
-კაი რა პრობლემაა,სიამოვნებით ეს ვთქვი და საწოლის თავს უნდა მივყრდნობოდი რომ თბილი სხეული ვიგრძენი და სწრაფად გამოვიწიე,გეგა წამომჯდარიყო და ის მიყრდნობოდა
-რა გჭირს გოგო! სიცილით დამიბრიალა თვალები და მიმიხუტა,
-ფეხები გამეყინა ეეე
-შემოაწყვე მერე საბანში
-ოჰ კაი კაცო?!გავუცინე და ფეხსაცმელი გავიხადე მერე კი საბნის ქვეშ შევმალე...
-აუ ლიი ახლა მე დამეხმარე!საწყლად ჩამომხედა გეგამ
-რაში?
-ერთი გოგოა მევასება მაგრად და არ ვიცი როგორ ავუხსნა და რა ვაჩუქო?!ვაღიარებ საშინლად ვიეჭვიანე,ოხ სხვა გოგო მოსწონს ბიჭს!იმდენად ეგოისტი ვარ რომ,არ მინდოდო რამე კარგი ეჩუქა
-მმმ ეგეთები არ მეხერხება ბიჭიკოოო...ძალით გავიცინე და შერცხვენილმა თავი დავხარე
-გავთბი!წამოვიძახე და ფეხსაცმელი ჩავიცვი...კარზე კაკუნიც გაისმა და მასწავლებელმა დაგვიძახა წამოდით განვაგრძოთ ექსკურსიაო...
გეგა არ წამოგვყვა...მარტო დარჩა სასტუმროში...
მთელი გზა მოწყენილი ვათვალიერებდი ყველაფერს,ყველაფერი მომაბეზრებლად მომეჩვენა,
ყველაფერი ცუდი რატომ ხდება ჩემს ცხოვრებაში?
რამე დავაშავე?...მელანო და ანანო ჩემს გვერდით იჯდა,ცოტახანს შევისვენოთო მასწმა და ჩვენც ველოდებით
-აი გოგოებო იმ ბიჭს ხედავთ?წამოიძახა მელანომ და ხელი ორი ბიჭისკენ გაიშვირა
-მობილურში როა ჩამძვრალი?(მე)
-არა მაგის გვერდით(მელანო)
-ჰო მერე?
-ეგ არის მე რომ გიყვებოდით სასტუმროში გავიცანითქო
-ვა მაგარია,კარგი ბიჭი ჩანს...
-წავალ ვნახავ!მხიარულად მოგვაძახა და მისკენ გაემართა...მე კი სანდროს გავხედე და თვალით ვანიშნე აქ მოდითქო,ისიც გაბრწყინებული თვალებით წამოვიდა
-გამარჯობა გოგონებო,გაგვიღიმა და ანანოს გვერდით ჩამოჯდა,ანანო კი სირცხვილით სად დამალულიყო არ იცოდა,თავდახრილი უყურებდა ფეხსაცმელებს ხელები კი ჯიბეში ჩაემალა...
-სანდრიკ ანანოს იცნობ?
-შორიდან კი
-ჰოდა მაშინ ახლოდან გაიცანით, სანდრო ეს ანანოა ანანო ეს სანდრო!სიცილით გავაცანი ერთმანეთს,ანანო დაინაზა და ხელი ფაქიზად ჩამოართვა,
-აუუუ ჩემი ყურსასმენი მელანოს გაყვა წავალ ავართმევ და მოვალ! რაც მომაფიქრდა წამოვაყრანტალე სანდროს თვალი ჩავუკარი და გავეცალე იქაურობას,ვიცი სანდრო თავს მოაბამს უკეთ გაცნობის "პონტებს"...მე ისევ მოწყენილი ჩამოვჯექი სხვა სკამზე და ფეისბუქზე შევძვერი,გეგას დაუპოსტია
"კ..."
-კ?! ოხ გეგა გეგა!რა გინდა რატო მაბრაზებ!გაბუტულმა ამოვიბურტყუნე დავსქრინე და ელისაბეთს გადავუგზავნე ტირილის სმაილებთან ერთად,
მან რაღაც სასაცილოდ გადააკეთა ეს " M " იქნებ მურთაზია და ბიჭიაო,მოკლედ ხან რა იბოდიალა ხან რა მე კი უკვე ხმამაღლა ვიცინოდი და ჩემი ზოგიერთი კლასელის მზერას ვაიგნორებდი...
მერე რაღაცეები მირჩია და დავემშვიდობე.
ღამით დავბრუნდით სასტუმროში და გადაღლილები შევწექით საწოლში და კონკრეტულად მე კი მალევე გავითიშე...
-აბა ადექით გოგონებო სწრაფაად,უნდა წავიდეთ დროზე მოემზადეთ და გავდივართ!
გაიძახდა ლენა მასწავლებელი და ყველას ცალკ-ცალკე გვაღვიძებდა...
საბოლოოდ ავტობუსში რომ ავედი ჩემს ადგილას კატო დამხვდა გეგა კი მის გვერდით იჯდა,ამაზრზენად შევხედე ორივეს და სულ ბოლო ადგილი დავიკავე მარცხნივ,ფანჯარასთან,
ჩემი ჩანთა კალთაში ჩავიდე და ცრემლების დასამალად დავი ჩანთაზე ჩამოვდე და ფანჯარაში გავიხედე,თავი რომ,ავწიე დავინახე სანდრო და ანანო ერთმანეთის გვერდით იჯდნენ და საუბრობდნენ,გამეღიმა,მერე კი ჩემს წინ მარჯვნივ მჯდომ წყვილს შევხედე ზურგით იყვნენ,მარის გეგას მხარზე ედო თავი და მუსიკებს უსმენდა...მობილურს მთელი ძალით მოვუჭირე ხელი,კინდდა დამელეწა ყველა საგანი და მარისთვის ის თმები დამეგლიჯა ღერა-ღერა...დაბღვერილმა შევხედე ჩემს გვერდით მჯოდომ მომღიმარ ალექსის,რომელიც მე მიყურებდა მერე გეგას გავხედე რომელმაც ალბათ იგრძნო ჩემი მზერა და შემომხედა მე კი დრო ვიხელთე და ალექსის ჩამოვადე მხარზე თავი და თვალები დავხუჭე მის მზერას რომ,არ დავებნიე მის მზერას...როცა მივხდი რო შეიხედავდა თავი ავწიე და თავი იმით გავიმართლე რომ,თავი ამტკივდამეთქი ვუთხარი ალექსის...
-ბოდიში ალექს!უბრალოდ რაღაც თავი მტკივა!
-არაუშავს ლიი! "ლიი?" არა მისგან სხვანაირად ჟღერს ეს სიტყვა!იმედია ასე არ დამიძახებს სხვა დროს...ჯანდაბა გეგა შენი ბრალია რომ,სხვისი დაძახაბული "ლიიი" არ მსიამოვნებს!იდიოტი მოღალატე ბიჭი!...ასე ცუდად არასდროს მიმგზავრია მგონი,მუსიკებს ვუენდი და არ ვიღიმოდი არაფერზე,ამას აშკარად ატყობდნენ ბავშვები და ხშირად ვაწყდებოდი ჩემსკენ მომართულ მზერას,
გეგადან იმ დარდში გადავეშვი რომ,ზურას ვნახავდი აუცილებლად,უფრო სწორად ის მომაგნებდა...სიმღერის ფონზე ცრემლებმა დაუფარავად დაიწყო ჩემს ღაწვებზე სრიალი...