-ლოლა მართალი ხარ ...თავში რაღაც გაქვს რომელიც შეიძლება ნებისმიერ დროს გასკდეს და სისხლდენა დაგეწყოს თავში..ის ბომბივითაა არ ვიცით როდის აფეთქდება...მაგრამ არ ინერვიულო ყველაფერი კარგად იქნება...
-არა ლილე არაფერი არ იქნება კარგად...
შეშფოთებულმა ვუპასუხე და გადავტრიალდი არ მინდოდა საუბარი გამეწელა ...გათენებამდე პალატაში არავის ვუშვებდი როცა გათენდა ექიმი შემოვიდა და მითხრა ყველაფერი ჩემს ავადმყოფობაზე..თავში მცირე სისხლჩაქცევა მაქვს 1 თვეში ოპერაცია უნდა გავიკეთო..მაგრამ სარისკოა ეს ოპერაცია..ან ცოცხალი გამოვალ საოპერაციოდან ან მკვდარს გამომიტანენ...ფიქრებიდან გამოვფხიზლდი და დავინახე როგორ დგას დემეტრე ფანჯარასთან და როგორ იხრესს ხელებს ..
-დემეეე..ჩავიბუზღუნე..
-გისმენ პრინცესა..კარგად ხარ ?
-კიი ..ექიმმა რა თქვა როდის შემიძლია აქედან წასვლა ?
-ხვალ დილამდე აქ იქნები მერე გაგწერენ და 1 თვის მანძილზე ექიმთან კავშირზე იქნები..რომ რამე შეტევა მოგცეს ექიმს დაურეკავ და ეტყვი ყველაფერს..ოპეაციამდე რამოდენიმე წამალი უნდა სვა და 1 თვის შმდეგ ოპერაციას გაიკეთებ..
-რომელიც ჩემს ბედს წყვეტს...შეიძლება 1 თვის შემდეგ ვეღარ მნახო ..ან სრულიად ჯანმრთელი დაგიბრუნდე..
-რათქმაუნდა სრულიად ჯანმრთელი დამიბრუნდები და ქორწლსაც გადავიხდით ...
-იმედია...ნაღვლიანი ხმით ვთქვი და გადავტრიალდი ვეცადე დამეძინა მაგრამ ამაოდ ..დემეტრემ საქმეზე გავდივარო და აღარ მოსულა საღამომდე...ლილე კი ჩემთან იყო გვერდიდან არ მომცილებია ...ისე დავიძინე დემეტრე არ მინახავს ..
-დლამშვიდობისა პრინცესა !!!
-დილამშვიდობისა დემე...ლილე სად არის ?
-მთელი ღამე არ სძინებია და გამტენიისას წავიდა ცოტას გამოვიძინებო თან დილით ლოლას ტასაცმელს მოვუტანო..
-კარგი ...
უცებ დავასრულე დიალოგი და დაველოდე ლილეს მოსვლას....ლილეს და დემეს გარდა არავინ მოსულა სავადმყოფოში დავიჯერო არ იციან რომ ავად ვარ ? მოკლედ არ მაინტერებს მხოლოდ ის მინდა რომ ლილე მალე მოვიდეს და ამ საავადმოფოს გავეცალო..
-ლოლაა მოვედიი ..შემოვიდა ლილე პალატაში..
-ძალიანაც კარგი.მომეცი ტანსაცმელი ჩავიცვა და წავიდეთ..
როგორც იქნა გამოვედი საავადმყოფოდან ...სახლში რომ მივედით სახლი სხვნაირი მეჩვენა თითქოს ვიღაცამ დაალაგა...უცებ შუქი აინთო და ყველა ჩემი მეგობარი ერთდროულად გამოვარდა სამზარელოდან..
-ლოლაა გამოჯანმრთელებას გისურვებთ!!ერთდროულად წამოიძახეს და სულის შეკვრამდე მომეხვივნენ ყველა..
-კაგით მოიცადეთ ჯერ კიდე სუსტად ვარ ...წავიბუზღუნე და ვცადე ხელით რამეს დავყრდნობოდი ..
-ლოლა კარგად ხარ ? (დემერე)
-კიი უბრალოდ თავბრუ დამეხვა ..
-კარგი მოდი დაჯექი..(ევა)
კარგით მორჩით ნერვიულობას და გავმმხიარულდეთ წამოვიძახე ისე რომ ვერ შეემჩნევიათ რომ ჯერ კიდევ არ ვიყავი კაგად...თავს ძალა დავატანე ავდექი თავი ბედნიერად მოვაჩვენე ყველას და ჩუმად საპირფარეშოში გავიპარე...თავბრუ მეხვევა და ცხვირიდან სისხლი მომდის..
-ლოლა კარგად ხარ ? (დემეტრე)
-კიი ჩადი და ჩამოვალ..
-ლოლა გააღე კარი!!
-დემე ჩადი და ჩამოვალ თქ....არ დამამთავრებია სიტყვა შემოამტვრია კარები და შემოვარდა..
-ლოლა რაგჭირს ? კარგად ხარ ? პანიკაში ჩავარდა დემე...
-კი უბრალოდ ცუდად გავხდი უცებ მიდი ექიმს დაურეკე და გვეტყვის როგორ მოვიქცეთ..
ექიმთან საუბრის შემდეგ დემემ ამიყვანა ხელში და ჩემს ოთახში დამაწვინა ....შემდეგ ჩანთიდან წამლები ამოიღო სასურველ წამალს მიაგნო ორი აბი დამალევინა და დაელოდა მოქმედებას ..ჩამეძინა..როცა გავიღვიძე ყველა ჩემს ოთახში იჯდა შუა ღამე იყო..დემეტრეს ეძია ევა და ლილე ჩემს გვერდით იჯდნენ და ელოდებოდნენ როდის გამეღვიძებოდა..
-საათი რომელია ? (მე )
-ღამის 3
-ამდენხან მეძინა ?
-ხო ექიმმა თქვა რომ ეგ წამალი დაგაძინებდა ...
გადიოდა დღეები ყოველი დღე ერთმანეთს გავდა ...ყველა ჩემზე ზრუნავდა ..ცდილობნენ არ მენევიულა..ოპერაციამდე კი სულ რაღაც 1 კვირა იყო დარჩენილი...დემეტრე მოვიდა დილით და მითხრა დღეს მთელი დღე ქალაქგარეთ ვიქნებით მოემზადეო..მეც დავთანხმდი .. ჩავედით რომელიღაც სოფელში ჯერ არ მქონდა ნანახი ...პატარა ხის სახლი იყო ..გარშემო კი ყველაფერი მწვანე იყო..თავი სიზმარში მეგონა .. ფიქრებიდან კი დემეტრემ გამომაფფხიზლა ...
-წამოვი ველოსიპედით გავისეირნოთ დავათვალიეროთ აქაურობა ..
-კარგი წავიდეთ ...
ორივე ერთად ვიჯექით ველოსიპედზე და საღამომდე ვსეირნობდით..საღამოს მივედით სახლში ვახშამი მოვამზადე ვჭამეთ და დილამდე აქ დარჩენა გადავწყვიტეთ..დზინებისას დემემ მითხრა
-ოპერაციამდე ვიქორწინოთ
-რაა ?
-ხო რომ ჩავალთ ხვალ მოვემზადოთ და ზეგ ახლო წრეში გადავიხადოთ ქორწილი...
-კარგი...ვუთხარი ჩუმად და დავიძინე ..
-დილით ადრე გამეღვიძა ...დემეტრე გვერდით აღარ იყო..აფორიაქებულმა ავდექი და მთელ სახლში ვეზებდი ..სახლში არ იყო დავურეკე ტელეფონი არ აიღო...არ ვვიცოდი რის მეშინოდა ..წავედი და ოთახის კუთხეში დავჯექი ..ცოტახანში დემეტეც მოვიდა
-ლოლა სად ხარ ? ..ჯერ სახლი მოათვაიერა შემდეგ კი ოთახში შემოვიდა...
-ლოლა რა გჭირს ?კარგად ხარ ? სახეზე ფერი არ გაქვს ..ლოლა მიპასუხე .
-დემეტრე ვერ ვსუნთქავ ..დამეხმარე დემე ..ვყვიროდი ბოლო ხმაზზე დემეტრე კი ცდილბდა დავემშვიდებინე ...
-ლოლა ეცადე იუნთქო ექიმს დავურეკავ .. დემეტრე ექიმს ელაპარაკებოდა და თან ნივთებს აგროვებდა ...წამალი მომაწოდა..და მითხრა ეცადე მოდუნდე ...წამალმა დამაძინა...როცა გამეღვიძა სახლში ვიყავი ...ყველა თავისთვის ფუსფუსებდა ჩემს სახლში .. წამოვიწიე დემეტრეს დავუძახე და და უკანვე დავვარდი ...დემეტრე მოვიდა ..
-კარგად ხარ პრინცესა ?
-კი აქ რახდება ?
-ხვალ ჩვენი ქორწილია ზეგ კი ოპერაციას იკეთებ ...
-აა ხო გამახსენდა ...
მთელი დღე ვიწექი რომ დამესვენა ..მართალია ვერ ვისვენებდი ადგომა მინდოდა მაგრამ დემეტრემ არ მომცა ადგომის ნება ... მოსაღამოვდა ყველა გაიკრიფა ჩემი სახლიდან .. მხოლოდ დემეტრე დარჩა ჩემთან წამალი მომცა ხვალინდელი დღე დაგეგმა და ძილისწინ მითხრა ..
-ტკბილი ძილი პრინცსა !!