- შენნ მოხვედი.... ძალიან ლამაზია
ვანიშნებ თაიგულზე ხელით და უხერხულად ვიღიმი
ვერ წარმოიდგენთ როგორ გამიხარდა , რომ მოვიდა ჩემთან
ვერც კი მივხვდი რომ შემოსვლის საშუალებას არ ვაძლევდი
- გილოცავ... იასამანო
მეუბნება ისე რომ თვალებშიც კი არ მიყურებს
გვერდით ვიწევი და ისიც შემოდის
თაიგულს და პატარა შავ ყუთს მაწვდის თითების კანკალით ვართმევ
მისი სუნამოს სურნელი ნესტოებს მიწვავს , მგონია რომ მოზღვავებული ემოციებისგან გულზე წამივა,
ვცდილობ სუნთქვა დავირეგულირო,
კარებს ვხურავ და მაგიდისკენ მივიწევ,
ახლა ორმაგად დაძაბული ვარ ის ნიკას გვერდით ჯდება მარცხენა მხარეს კი თაკო უმშვენებს გვერდს,
ეს სულაც არ მომწონდა
მუსიკა საშინლად მაწუხებდა
- ახლა კი ჩვენი იუბილარის სადღეგრძელო შევსვათ მეგობრებო აქ სწორედ მის გამო ვიმყოფებით
- თორნიკე სადღეგრძელოებს ხომ არ ვსვამთ
თვალებს ვუქაჩავ და წარბებს ზემოთ ვწევ
- ხო მაგრამ შენი სადღეგრძელო აუცილებელია,
მოდით შევთანხმდეთ
ყველამ სათითაოდ ვთქვათ დავიწყოთ ნიკასგან და გიორგით დავამთავროთ ნიკა გისმენთ
- მზად ვარ....
ნიკა წამოდგა მონოტორიულად ჩაარახრახა დიდი სადღეგრძელო მერე თორნიკემ და ასე ყველამ, თუმცა ფიქრებში გართულს მათი არ მესმოდა დაპროგრამებულივით ვიხდიდი მადლობებს ,
სრული მიბილიზება გავაკეთე როცა გიორგის ჯერი მოვიდა ,
თუმცა მან ვერც კი მიხვდა ალბათ ისიც ფიქრობს რამეზე
- გიო შენი ჯერია
მხარი გაკრა ნიკამ,
ჭიქას მაგრად მოუჭირა თითები, მეგონა გატყდებოდა
ფეხზე წამოდგა და თვალებში მომაშტერდა
- იასამანო ...როგორც ყოველთვის დღესაც ამ მშვენიერ დღეს შენთან ვარ,
თავი ჩაღუნა და მზერა მომარიდა
- მახსოვს პირველად რომ გნახე ბაღში, დედის კალთას ამოფარებული პატარა თოჯინა იყავი ახლა კი უკვე... მშვენიერი ქალბატონი ხარ, მინდა რომ სულ ბედნიერი იყო
და ლამაზი ღიმილი არ მოგშორდეს. . . ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი ხარ, გილოცავ
ჭიქა ბოლომდე გამოცალა
და თავის ადგილას დაჯდა
მე კი ძვლივს ამოვილუღლუღე
- მადლობა
თითქოს ოთახში ჩემთვის საყოფი ჰაერი აღარ იყო
არვიცი იქნებ სხვამ უფრო ლამაზი სიტყვები მითხრა მაგრამ ასეთი შთამბეჭდავი არცერთის მოლოცვა არ ყოფილა
ნეტავ ეთქვა ერთხელ მაინც მიყვარხარო....
ჯანდაბა რაზე ფიქრობ ქეთი!
ყველა მშვენივრად ერთობოდა ჩემს გარდა,
ვიჯექი და ვსვამდი
თითქოს ვიღაც უცნობი მოხუცის დაბადების დღეზე ვიყავი და არაა ჩემ,
თაკო შანს არ ტოვებდა რომ გიორგისთან ეცეკვა
მერე ტორტი გავჭერით დაა ყველამ კიდევ ერთხელ,ერთხმად მომილოცა
ბავშვები გავაცილე და სახლში დაღლილი შემოვლასლასდი, სუფრას რომ გავხედე გული შემიწუხდა,
არაა ამას ეკა მიხედავს,
ოთახში შევედი და ჩემს საწოლზე გავიშხლართე, იმდენად მთვრალი ვიყავი, რომ მაშინვე ჩამეძინა

ტელეფონის გაბმული ზარის ხმა მაფხუზლებს,თვალებს ვისრეს თითებით და ვახელ,სინათლე მაწუხებს ამიტომ ვჭუტავ და ტელეფონს ხელში ვიქცევ,
- ალო
- გაგაღვიძე?
ალბათ ჩემი ნამძინარები ხმა ადვილი გამოსაცნობია
- არაუშავს ნიკა
- ეზოში ჩამო რა მარტო ვარ
- ცოტა ხანში ჩამოვალ
ვუთიშავ და ვიზმორები
სიცივე მაწუხებს,ამიტომ საბანში ვიმალები

ქურთუკის ელვა შესაკრავს ბოლომდე ვწევ და ქუდს თვალებამდე ვიფხატავ
კარებს საგულდაგულოდ ვკეტავ გასაღებს ჯიბეში ვიგდებ, და გარეთ გავდივარ
მალევე ვამჩნევ ჩემსკენ ზურგით მჯდომ ნიკას და მისკენ მივდივარ,
- პრივეტ
- ჩემი კრასავიცა
ლოყაზე ხმაურიანად მკოცნის და მეც გვერდით ვუჯდები
- რაშვრები?
მრავლის მეტყველად მეკითხება და სიგარეტს უკიდებს
- შენს გვერდით ვზივარ და თავი მტკივა
დაღონებული ვპასუხობ და თავს მხარზე ვადებ
- გუშინ იმდენი დალიე რომ... რაღაც უხასიათოდ იყავი რამე ხდება?
- არაა ალბათ მოგეჩვენა
- ხომ იცი რომ შეგიძლია მენდო, მომიყევი
თავს ვწევ და მზერას ჰორიზონტს ვუსწორებ
- სხვა დროს, ახლა არ შემიძლია
- როგორც გინდა...
ის თაკო შენი დაქალია?
- ჰო რატომ მეკითხები?
- გუშინ გიორგის გაყვა,
აეკიდა
ვიგრძენი როგორ დამიბნელდა თვალებში
ნიკასკენ არ გამიხედავს თუმცა მაინც მიხვდა,
- რამე მოხდა?კარგად ხარ?
- კიი...
- არ გინდა დაელაპარაკო?
დავიბენი და გაკვირვებულმა გავხედე
- ვის?
- გიორგის, უთხარი რომ გიყვარს
- რაა?
გაოცებისგან პირი დავაღე
- ეს არც თუ ისე რთული მისახვედრია
მრცხვენია და თავს ვხრი
- ყველაფერს გსვაფუჭებ ვიცი
- არა , ცადე
იქნებ ისიც იმავეს გრძნობს და ეშინია როგორც შენ,ზოგჯერ ჩვენც გვიჭირს აღიარება
- ასე ფიქრობ?
- კი, წადი და დაელაპარაკე
- იცი მან მე...
- გაკოცა
მაწყვეტინებს ნიკა და მე კიდევ უფრო მრცხვენია
ესეიგი მოუყვა, ანუ ეს კოცნა გიოსთვის სულერთი არ ყოფილა
- რა გითხრა?
- წადი მასთან
- კარგი
მეც მაშინვე ვდგები და გაჩერებისკენ სწრაფი ნაბიჯებით მივდივარ
სულმოუთქმენლად ველოდები ავტობუსის გაჩერებას,ვიღიმი რატომღაც ვფიქრობ რომ ისიცის იმავე გრძნობით მიპასუხებს, რა უცნაურია რა გამოდის, რომ სიყვარული უნდა ავუხსნა მე? ღმერთო ჩემო სახლში ხომ არ მივბრუნდე? ამ დროს ავტობუსიც მოდის და დაუფიქრებლად შევდივარ მეც
იმდენი ხალხის რომ სუნთქვაც მიჭირს, იმაზე არაფერს ვამბობ რომ ფეხზე დგომა მომიწია
თუმცა არ მაწუხებდა ეს სიტუაცია
რა უნდა ვუთხრა რომ მივალ?
- გიო ჩემო ბავშვობის მეგობარო მაპატიე მაგრამ მე მიყვარხარ როგორც მამაკაცი
არაა არაა ჯანდაბა! მგონი შეცდომაა ეს ყველაფერი და არ ღირს გარისკვა
იქნებ ის როგორც დას ისე მიყურებს რა გასაკვირია ჩვენ ერთად გავიზარდეთ
ღმერთო რას ჩავდივარ?
არანორმალური და სულელი ვარ
თითქოს თბილისში მეტი ბიჭი არ იყოს შესაყვარებლად
მაგრამ გიო სხვანაირია, ყველაზე კარგი, ისევ უაზროდ მეღიმება
ვგრძნობ გაკვირვებულ მზერას ხალხისგან და სახეს შარფში ვმალავ...
ეს ავტობუსი კი არ მიდის უფრო მიზლოზინებს,ერთ ერთ ბიჭს შევეცოდე და დამითმო ადგილი, მიხარია რომ ჯერ კიდევ შემორჩა ჯელტმენები საქართველოში, წამით ამ ბიჭზე გადამაქვს ყურადღება საშუალო სიმაღლის შავგვრემანი ბიჭია, წვერით საკმაოდ სიმპატიურად გამოიყურება, მწვანე ფერი
მის თვალების ფერს უხდება მიღიმის და ეშმაკურად მიყურებს
ოო ეს ხომ ჩემი ბანაკეოი ლადია როგორ შეცვლილა
მაშინვე საპირისპირო მხარეს ვიყურები
ოღონდ არ მიცნოს, ოღონდ არ მიცნოს
ამ დროს ავტობუსიც ჩერდება და მეც გიჟივით ვვარდები გარეთ
ირგვლივ ვიხედები და გიოს კორპუსისკენ მივდივარ
ნერვიულობა პიკს აღწევს
ისუნთქე ქეთი ისუნთქე
დამშვიდი ყველაფერი კა.... სიტყვა მიწყდება როცა ვხედავ როგორ გამოდის გიო სადარბაზოდან თიკასთან ერთად
- რა ჯანდაბაა! რა ხდება
მაშინვე სწრაფად ვბრუნდები უკან და კედელს ვეფარები , რომ ვერ შემამჩნიონ
ხელს შუბლზე ვირტყამ
- აი ხომ მიიღე ქალბატონო
ახლა მოისვენებ
უკანა ქუჩიდან გავედი და ტაქსი გავაჩერე
თავს დცირებულად ვგრძნობდი
- უფრო სწრაფად ვერ ივლით?
ტაქსისტს ვუყვირი, ეს საკმარისი გახდა რომ ემოციებისგან დავცლილიყავი, სახლში მისვლამდე ვტიროდი,კიბე ავირბინე და სახლში შწვარდი
კიდევ კარგი ეკა არ დამხვდა თორემ ალბათ გაგიჟდებოდა ასეთ დღეში ,რომ ვენახე
სარკეში ჩემს თავს შევხედე
- საცოდავი ხარ!
საწოლზე დავემხვე და გულიანად ავქვითინდი
ჩვენ ერთად ვერ ვიქნებით,ის მხოლოდ მეგობარია, მეგობარი!
ასე საშინლად თავი არასდროს მიგვრძვნია
არც ფოტოების გადაღება მინდა,არც შოკოლადი უბრალოდ მინდა რომ ვიტირო


- ქეთი! ქეთი ! სად ხარ?
ძილბურანიდან ეკას კივილს გამოვყავარ, ღმერთო ეს გოგო ჩემი სასჯელია
ოთახის კარებს აღებს და ბრახუნით შემოდის,
ინტერესით მაკვირდება მერე კი პანიკაში ვარდება
- ღმერთო ჩემო ქეთი რა გჭირს რამე მოხდა?სიცხე გაქვს,ხომ არ დაეცი? დაგაჯარიმეს?

ხელებს სხეულზე დააცეცებს და ქოთქოთებს
არ მაცდის სიტყვის ჩაკვეხებას, მგონი ეს უფრო ცუდადაა
- ეკა დამშვიდი, მსგავსი არაფერია
- აბა რა მოხდა
საწოლზე ჯდება და ცდილობს დაწყნარდეს
- უბრალოდ თავს ცუდად ვგრძნობ, სულ ესაა
- სულ ესაა,? ასეთი არასდროს მინახიხარ
განადგურებულიხარ
- კი ასეა
ჩურჩულით ვპასუხობ და სახეს ბალისშში ვმალავ
- ქეთი რა ხდება
- გთხოვ ოღონდ ახლა არაა ვღმუი და ხელით ვანიშნებ რომ ჩემი ოთახიდან გავიდეს
ისიც მემორჩილება, გასაკვირია ნამდვილად

იცი როდისაა სიყვარული ნამდვილი? როცა იცი, რომ არ უნდა გიყვარდეს და მაინც გიყვარს!!