ყველაფერი თავიდან დაიწყო...
ამერიკაში ვარ,ნიუ-იორკის ერთ-ერთ უდიდეს ცათამრჯენში მილიონერთა წვეულებაზე. ვიცი რომ მარიამი იქ არის , ფოიეში ნიღაბს მაწვდიან და უზარმაზარ დარბაზში მიძღვებიან. ირგვლივ უამრავი ნიღბიანი ადამიანია, იცინიან,საუბრობენ. ეს ყველაფერი კიდევ უფრო მიბინდავს გონებას, თითქოს რეალობაში არ ვარ. რაღაც სიზმარია რომელშიც კიდევ ერთხელ დავეძებ მარიამს,მაგრამ ამჯერად დანებებას არ ვაპირებ. წინ მივიწევ, კლასიკური სიმრერის ჰანგები ტრიალებს ირგვლივ, ხალხში გზას მივიკვლევ,ქალებს ვაკვირდები,მაგრამ მარიამი არსადაა . ერთ ადგილას ვდგები საიდანაც ყველაფერი ხელისგულივით ჩანს. ყველას ვაკვირდები,არცერთ სახეს ვტოვებ შემდეგ ზურგით მდგომ სილუეტს ვამჩნევ,სრულიად ახლოს. იმდენად ახლოს რომ გულისცემა უფრო მეტად ძლიერდება, კიდევ უფრო ვიკარგები ბურუსში და უბრალოდ მისკენ მივიწევ.
არაფერი მესმის, ვერავის ვხედავ ...
მარიამის სუსტ წელზე ვაცურებ ხელს და სხეულზე ვიკრავ.
არც კი ვიცი როგორ მოვხვდით მოცეკვავეთა წრეში, ირგვლივ ყველა ცეკვავდა . მელოდიას ჩემთვის მხოლოდ ჩვენი გულისცემა წარმოადგენდა. მისი თვალები იმდენად ჩამთრევი იყო უკვე ფსკერზე ვიძირებოდი.
რიტმს ვაყოლებდი სხეულს და ხელებს მარიამის ნატიფ სხეულზე ვასრიალებდი. რამდენიმე ბრუნი და ისევ ჩემს მკლავებშია მოქცეული,ისევ ისე მიყურებს, ტუჩები ეპობა, ღრმად სუნთქავს და როცა მუხლზე ვიწვენ კოცნას ელის. მისი სურნელი საამოდ მეფინება , ძალიან ახლოს ვარ,იმდენად ახლოს რომ კოცნა იმ წამს უფრო გამანადგურებდა.წამის მეასედში ისევ ვუბრუნდებით საწყის პოზიციას, მელოდია სრულდება .გახშირებული სუნთქვა, გაორმაგებული გულისცემა, ორმაგი გრძნობები...
იმდენად ახლოსაა რომ ცხვირის წვერით ვეხებით ერთმანეთს ....
ისევ ბურუსში ვარ გახვეული,ამჯერად მარიამის შექმნილ ბურუსში ...
როცა შეგრძნებები მიბრუნდება ,უნიღბოდ ვდგავართ დარბაზის შუაგულში ირგვლივ ოვაციები ისმის ,მაგრამ ვერ ვახერხებ ამის აღქმას ,რადგან მისი ბაგეები მეხებიან,მისი ტკბილი, ფაფუკი ტუჩები და გაცერებული გულისცემა ...
შუბლით ვებჯინები და მის თითებს ვპოულობ , ჩახლეჩილი ხმიტ მხოლოდ რამდენიმე სიტყვას ვეუბნები „ ორმაგი გრძნობები ,რომელთაც სიყვარული ქმნის“
იღიმის...ზუსტად ისე იღიმის მე რომ მიყვარს .
ისე მიყურებს მე რომ მაგიჟებს...
ირგვლივ კი ქაოსია, მითქმა-მოთქმა არ წყდება . უამრავი კამერა ჩხაკუნებს და მათი სინათლე კიდევ უფრო მიჭრელებს თვალებს.
რამდენიმე წამი გადის, შემდეგ იქედან ვქრებით. საიდანღაც მარიამის დაცვის უფროსი ჩნდება ბიჭებთან ერთად და მანქანამდე ისე მივდივართ ამოსუნთქვას ვერ ვახერხებ. მძღოლი წამში წყვეტს მანქანას ადგილიდან და გაურკვეველი მიმართულებით მიდის. მე კი მხოლოდ მარიამი მინდა.ისევ შევიგრძNო მისი ტუჩების გემო, ასე მონატრებული,ასეთი საყვარელი.-სიგიჟემდე მომენატრე
-მეც ... გელოდი, ვიცოდი რომ მოხვიდოდი .ყოველ წამს გელოდი დემეტრე -მეხვევა და სახეს ჩემ ყელში მალავს
-მაპატიე ასე რომ დავიგვიანე...
-მიპატიებია...
ჩემ მკლავებში მოქცეული მშვიდად სუნთქავს ...
ჩემ ბედნიერებას მარიამი ჰქვია...
.....
გონს მოსული ალასკაზე ვარ...
უზარმაზარ სახლში და ჩემ გვერდით მდგომ მარიამს შევცქერი. ისევ ისე მიღიმის ,ისევ კოცნა მინდება და იმ ერთადერთი საფარველის მოშორება რომელიც მის სხეულს ფარავს.
-რა ჩავიდინეთ მარიამ?
-არაფერი! უბრალოდ ახლა ყველამ იცის ჩვენზე. საქართველოში რომ დავბრუნდეთ ჩვენები მოგვკლავენ-იცინის და ხელებს ყელზე მხვევს-მოაშორე ეს ფინჯანი ... ყავით გამოფხიზლება არ გჭირდენა- ხელიდან მაცლის ჭიქას და მაგიდაზე დებს. შემდეგ შიშველ სხეულზე მეკვრის და იმდენად ახლოს იწევს რომ კოცნის სურვილით მკლავს-რა სულელი ვარ ! ამდენ ხანს როგორ გავძელი მე უნდა ჩამოვსულიყავი, დაბადების დღე მომელოცა და გამომეცხადებინა რომ სამუდამოდ მიგისაკუთრე! მელოდი? გეგონა რომ მოვიდოდი თუ არა
-ხან გელოდი,ხანაც ვფიქრობდი რომ არ მოხვიდოდი. უშენოდ დავცარიელდი მარიამ
-ინფორმატორს დავაჯილდოვებ ასე ზუსტად რომ გამომიგზავნა შენი თავი
-ნიკოლოზმა მითხრა სადაც იყავი...
-ჩემმა ძმამ?
-დიახ!
-იცი რამდენჯერ მინდოდა მომეწერა? დამერეკა და შენი ხმა მაინც გამეგო? შეტყობინება იმდენჯერ ავკრიფე და ისევ წავშალე სათვალავიც კი ამერია ბოლოს. შენ ნომერს დავყურებდი და დარეკვასაც ვერ ვახერხებდი. მინდოდა შენ მოსულიყავი, ამჯერად ვერ გავბედე პირველი ნაბიჯის გადმოდგმა
-იქნებ მოგვენატროს კიდეც დასვენების ეს 2 თვე
-64 დღე და ღამე გავატარე უშენოდ. გამოსყიდვა მოგიწევს ! აქ ვერავინ გვიპოვის , რომ „გამოისყიდი“ მერე დავბრუნდეთ კარგი?
-მობილურს მანამდე ნუ ჩავრთავთ თორემ დედაჩემი დარწმუნებული ვარ გადმოძვრება იქედან
-ნატალია მე გადამიყვანს თავისთან- აკისკისდდა და უცებ მომშორდა -გავისეირნოთ ,მოზღვავებულ ენერგიას ვგრძნობ.დანარჩენზე სერინობისას ვისაუბროთ გთხოოოვ
-ასე აპირებ წამოსვლას?
-თუ გინდა ამასაც მოვიშორებ- ოთახში შესვლამდე მაცდურად მიღიმის , თხელი სიფრიფანა ნაჭრისგან შეკერილ ხალათს იშორებს და ისე მიაბიჯებს საძინებელში ...
სეირნობა ნამდვილად არ გამოგვივიდა იმ დღეს...
მხოლოდ ერთი კვირა მოვწყდით გარესამყაროს . შემდეგ კი ახალ ეტაპზე გადავედით, დავუპირისპირდით რეალობას და საქართველოში დავბრუნდით.
როგორც ვვარაუდობდით უკვე ყველა ჩვენზე საუბრობდა, ერთი კვირის შემდეგაც კი მთავარი განხილვის საგანი ვიყავით ყველასთვის. გვეძებდნენ უშედეგოდ, აეროპორტში გველოდნენ და იქაც დაცვის თანხლებით მოგვიწია გავლა. მარიამი სრულიად მშვიდად იყო, შეჩვეული მსგავს ქცევას მე კი ნამდვილად არ მსიამოვნებდა ჟურნალისტების არმიისთვის თავის არიდება.
-ნუ ღელავ. ნელ-ნელა შეეჩვევი- ლოყაზე მაკოცა და გამიღიმა
-კიდევ კარგი სულ ასე არ არიან. მალე დამშვიდდებიან იმედია
-სანამ ზუსტ ინფორმაციას არ მიიღებენ არ შეგვეშვებიან ! ნუ მიაქცევ ყურადღებას
-როგორც ჩანს შენ გვერდით ყოფნა ბევრ დათმობას გულისხმობს
-ასეთია ჩემი ცხოვრება , შეგუება მოგიხდება ამ წვრილმანებზე.
-შენ გამო შევძლებ - ვიცინი და მანქანაში ვჯდები . ისევ მძღოლს მივყავართ,როგორც კი მოიშორა ჟურნალისტები მაშინვე გამოგვხედა
-საით ქალბატონო?
-ქუთაისში მივდივართ
-იქნებ სჯობდა ჩემები ჩამოსულიყვნენ ..ან შემდეგ წავსულიყავით
-ერთად ყველაფრის დასრულება სჯობს.თან მინდა ისინი ვნახო .ნატალია აქედანვე უნდა შეეგუოს იმ ფაქტს რომ სამუდამოდ დაგიკავშირე ჩემი ცხოვრება
-ბიჭები მომკლავენ!
-დავიჯერო დამიწუნებენ? -წარბებს კრავს და სრული სერიოზულობით მიგებს. წამით მგონია რომ სერიოზულად ამბობს, მერე კისკისს რომ იწყებს ვბრაზდები
-კარგი რა მარიამ... სულ გატუტუცდი ამ ბოლო დროს
-აღიარე რომ ასე უფრო საყვარელი ვარ-ისევ აგრძელებს სიცილს და მეხვევა-კარგი რა დემეტრე! რა მნიშვნელობა აქ ვინ რამდენ ხანს იჯუჯღუნებს, ვინ გვისაყვედურებს და ვინ არა.მთავარია დავასრულეთ ეს სულელური თამაში და ყველაფერი გავარკვიეთ
-ყველაფერი ჯერ არ გაგვირკვევია...
-არ გინდა ახლა ნამცხვრის ნაჭერში ბეჭდის ჩამალვა ისედაც გამოგყვები ცოლად- თვალბის ჟუჟუნით მეუბნება და იცინის
-ჰმ, ვინ გთხოვა ან ვინ აპირებს საერთოდ- წარბებს მაღლა ვწევ და ძლივს ვიკავებ სიცილს
-მართალია...თხოვნა რა საჭიროა. ჩვენ ხომ ასეთი ბანალური ამბები არ გვეკადრება . მთავარია ხელისმოწერის დღე შევარჩიოთ და ჩვენები გავაფრთხილოთ
-ისე ჩქარობ მგონია რომ დაფიქრებას ვერ ვასწრებ !
-დემეტრე, ნუ გამაბრაზებ ძალიან გთხოვ!
-30 წლიან თავისუფლებას ვემშვიდობები და ისევ ისეთი შეგრძნება რატომ მაქვს რომ არაფერი ხდება? მართლა უნდა მოვიფიქრო მგონი რომანტიკული ხელის თხოვნა რო მოვიდე გონს
-არ გაბედო!
-ქორწილი შენ არ გინდა ...ხელის თხოვნა არაა საჭიროო და მოიცა რა გინდა მითხრა რომ დედაშენთან ხელის სათხოვნელად რამდნეიმე კილო ოქროთი არ უნდა მოვიდე ჩემი ოჯახის თანხლებით და დედაჩემის ნაყიდი „ტროიკა“ არ უნდა გაგიკეთო?
-ღმერთო ვიცი რომ სადღაც აქ ხარ და ჩემი გესმის...უბრალოდ რატო მაგიჟებს მითხარი და მერე შეგეშვები ! -მანქანის ჭერს ისე აჰყურებს გეგონებათ იქ იყო ღმერთო და პასუხს გასცემდა. მისკენ ვიხრები და დაბოხებული ხმით ვეჩურჩულები
-დიდი ხანია გიჟი ხარ შვილოო ჩემოო
-გული გამისკდა დემეტრეე-ისე დაიყვირა და გახტა სავარძლის ბოლოსკენ სიცილი ვერ შევიკავე- რა საზიზღარი ბიჭი ხარ რა ...
-მოდი ჩემთან სად გაიქეცი ... დედოფალოო
-არ შემეხო!
-გამებუტე?
-ასე ნუ მიყურებ , გავბრაზდი!
-ძალიან?- ხელს ვხვევ და ჩემკენ ვწევ
-ძალიან!
-ძალიან,ძალიან ?
-ხო.ძალიან ,ძალიან -უკვე სიცილს ვერ იკავებს ,მაგრამ შეკრულ წარბებს და მკერდთან გადაჯვარედინებულ ხელებს ვერაფერს ვუხერხებ
-ძალიან ,ძალიან ,ძალიან მიყვარხარ - ყელში ვკოცნი და შემდეგ ლავიწზე გადავდივარ
-ჰმ, აღარ მაღმერთებ?
-ჭირვეული დედოფალი ხარ!
ასე გაბრაზება-შერიგებაში მივედით ჩემ სახლამდე და მერე უკვე ისე მივაბიჯებდით ეზოში თითქოს გიილიოტინას გვიმზადებდნენ.
პირველი შემთხვევა იყო დედა რომ არ დამხვდა ეზოში . მისაღებში შესულს ყველა იქ დაგვხვდა. პირველად თვალში ნატალია და მაკა მომხვდა. ორივე დივანზე იჯდა , დედას ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა ვერ გავიგე ბრაზობდა თუ უხაროდა. ნატალია კი უემოციო ,გაყინული მზერით გვიცქერდა. ლამის ფრენა დავიწყე ბებო რომ გამოვარდა და მომეხვია
-ჩემი ბიჭიი ... ჩემი ჭკვიერი.შენ გენაცვალოს ბებია. ღმერთმა შეგაბეროთ ბებია ერთმანეთს. ამგენს ნუ უგდებთ თქვენ ყურს ,თქვენ გულს უგდეთ ყური მარტვა. ამგენს ვინ ეკითხება დედა- ჩუმად მითხრა და მერე მარიამს აკოცა - მაგრად დადექი მარიამ , მაკა ორივე ბობოქრობს-გაიცინა და მაკაც წამოვიდა
-მადლობა ღმერთს დაბრუნდით ... კიდევ კარგი რომ ჩვენს გავხდით ღირსნი ამ ამბის შეტყობის.
-მარიამ რაზე ფიქრობდი ამას რომ აკეთებდი?-ნატალიაც არ ჩამორჩა და ორივე ჩვენ წინ დადგა. მამას გადავხედე თვალი ჩამიკრა და სანდროკოსთან ერთად სინქრონშ გამიცინა. შაქრო კი სავარძელში იყო მოკალათებული და აშკარად ელოდა ქარიშხლის გადავლას
-ვიცით რომ გაბრაზდით. ყველანი იმაზე ბრაზობთ რომ არაფერი ვთქვით, რომ დავმალეთ .ქალბატონი ნატალია კი ალბათ ჩემ გამო ბრაზობს, იმიტომ რომ მისი შვილის რჩეული მე ვარ და არა სხვა მისი სასურველი სასიძო . ვიცი ,რომ აქამდე უნდა გვეთქვა და ასე არ უნდა გაგეგოთ ეს ამბავი ,მაგრამ არ გვინდოდა მანამ აგვეტეხა აჟიოტაჟი სანამ არ გავერკვეოდით გრძNობებში. არ გვინდა ტყუილად დროის კარგვა, გაბუტვა, კამათი და ჩხუბი .ყველას სურვილი ასრულდა მგონი. ორივე ბედნიერები ვართ, დედა ბოლოს და ბოლოს შენ სურვილსაც ფრთები შეესხა და რა მნიშვნელობა აქვს როდის შეიტყვე. ბიჭებო...შეგიძლიათ მეჩხუბოთ მერე - წარბებშეკრულ სამეულს გადავხედე და შემდეგ ისევ ნატალია- მაკოს წყვილს მოვავლე მზერა
-მარიამ დარწმუნებული ხარ რომ ეს არის ის ვისთანაც გინდა ცხოვრების დაკავშირება? თუ ასეა მე ...მე უბრალოდ ბედნიერი ვიქნები,მაგრამ არც ცამდე ვარ სიხარულით.იცოდე საშინელი სიდედრი ვიქნები ,წინასწარ გაითვალისწინე
-დედა... ნამდვილად ამბობ? მხოლოდ ის გაინტერესებს მიყვარს თუ არა?
-იმდენი ვინმე ვიპოვე შენთვის რომ მოგწონებოდა და ღიმილითაც არ გაუღიმე . აზრი არ აქვს უბრალოდ გავაგრძელო,თან შენთან დაპირისპირება ნამდვილად არ მიღირს როცა ამასთან ერთად ხარ
-ანუ ქორწილში ყველანი იქნებით- მარიამმა გაიცინა და ნატას მოეხვია
-დედაა -მაკას შევხედე და წარბები მაღლა ავზიდე
-ჯერ შემაყვარე ეს გოგო და მერე შემომაპარე რძლად ხო? საზიზღარო ბიჭო ! - ტირილი დაიწყო და მომეხვია- არ გაპატიებ რომ არ მითხარი ... ცუდი ბიჭი ხარ .საზიზღარი .- მკოცნიდა და ტიროდა.
ასე მარტივად თუ მოგვარდებოდა ყველაფერი არ ველოდი. შემდეგ ყველამ მოგვილოცა,ვიცოდი ყველა ელოდა თავისი ჯერის დადგომას ბრაზი რომ გადმოენთხია. იმ ღამით გადავრჩით როგორღაც.
-შენ გამო შევძლებ - ვიცინი და მანქანაში ვჯდები . ისევ მძღოლს მივყავართ,როგორც კი მოიშორა ჟურნალისტები მაშინვე გამოგვხედა
-საით ქალბატონო?
-ქუთაისში მივდივართ
-იქნებ სჯობდა ჩემები ჩამოსულიყვნენ ..ან შემდეგ წავსულიყავით
-ერთად ყველაფრის დასრულება სჯობს.თან მინდა ისინი ვნახო .ნატალია აქედანვე უნდა შეეგუოს იმ ფაქტს რომ სამუდამოდ დაგიკავშირე ჩემი ცხოვრება
-ბიჭები მომკლავენ!
-დავიჯერო დამიწუნებენ? -წარბებს კრავს და სრული სერიოზულობით მიგებს. წამით მგონია რომ სერიოზულად ამბობს, მერე კისკისს რომ იწყებს ვბრაზდები
-კარგი რა მარიამ... სულ გატუტუცდი ამ ბოლო დროს
-აღიარე რომ ასე უფრო საყვარელი ვარ-ისევ აგრძელებს სიცილს და მეხვევა-კარგი რა დემეტრე! რა მნიშვნელობა აქ ვინ რამდენ ხანს იჯუჯღუნებს, ვინ გვისაყვედურებს და ვინ არა.მთავარია დავასრულეთ ეს სულელური თამაში და ყველაფერი გავარკვიეთ
-ყველაფერი ჯერ არ გაგვირკვევია...
-არ გინდა ახლა ნამცხვრის ნაჭერში ბეჭდის ჩამალვა ისედაც გამოგყვები ცოლად- თვალბის ჟუჟუნით მეუბნება და იცინის
-ჰმ, ვინ გთხოვა ან ვინ აპირებს საერთოდ- წარბებს მაღლა ვწევ და ძლივს ვიკავებ სიცილს
-მართალია...თხოვნა რა საჭიროა. ჩვენ ხომ ასეთი ბანალური ამბები არ გვეკადრება . მთავარია ხელისმოწერის დღე შევარჩიოთ და ჩვენები გავაფრთხილოთ
-ისე ჩქარობ მგონია რომ დაფიქრებას ვერ ვასწრებ !
-დემეტრე, ნუ გამაბრაზებ ძალიან გთხოვ!
-30 წლიან თავისუფლებას ვემშვიდობები და ისევ ისეთი შეგრძნება რატომ მაქვს რომ არაფერი ხდება? მართლა უნდა მოვიფიქრო მგონი რომანტიკული ხელის თხოვნა რო მოვიდე გონს
-არ გაბედო!
-ქორწილი შენ არ გინდა ...ხელის თხოვნა არაა საჭიროო და მოიცა რა გინდა მითხრა რომ დედაშენთან ხელის სათხოვნელად რამდნეიმე კილო ოქროთი არ უნდა მოვიდე ჩემი ოჯახის თანხლებით და დედაჩემის ნაყიდი „ტროიკა“ არ უნდა გაგიკეთო?
-ღმერთო ვიცი რომ სადღაც აქ ხარ და ჩემი გესმის...უბრალოდ რატო მაგიჟებს მითხარი და მერე შეგეშვები ! -მანქანის ჭერს ისე აჰყურებს გეგონებათ იქ იყო ღმერთო და პასუხს გასცემდა. მისკენ ვიხრები და დაბოხებული ხმით ვეჩურჩულები
-დიდი ხანია გიჟი ხარ შვილოო ჩემოო
-გული გამისკდა დემეტრეე-ისე დაიყვირა და გახტა სავარძლის ბოლოსკენ სიცილი ვერ შევიკავე- რა საზიზღარი ბიჭი ხარ რა ...
-მოდი ჩემთან სად გაიქეცი ... დედოფალოო
-არ შემეხო!
-გამებუტე?
-ასე ნუ მიყურებ , გავბრაზდი!
-ძალიან?- ხელს ვხვევ და ჩემკენ ვწევ
-ძალიან!
-ძალიან,ძალიან ?
-ხო.ძალიან ,ძალიან -უკვე სიცილს ვერ იკავებს ,მაგრამ შეკრულ წარბებს და მკერდთან გადაჯვარედინებულ ხელებს ვერაფერს ვუხერხებ
-ძალიან ,ძალიან ,ძალიან მიყვარხარ - ყელში ვკოცნი და შემდეგ ლავიწზე გადავდივარ
-ჰმ, აღარ მაღმერთებ?
-ჭირვეული დედოფალი ხარ!
ასე გაბრაზება-შერიგებაში მივედით ჩემ სახლამდე და მერე უკვე ისე მივაბიჯებდით ეზოში თითქოს გიილიოტინას გვიმზადებდნენ.
პირველი შემთხვევა იყო დედა რომ არ დამხვდა ეზოში . მისაღებში შესულს ყველა იქ დაგვხვდა. პირველად თვალში ნატალია და მაკა მომხვდა. ორივე დივანზე იჯდა , დედას ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა ვერ გავიგე ბრაზობდა თუ უხაროდა. ნატალია კი უემოციო ,გაყინული მზერით გვიცქერდა. ლამის ფრენა დავიწყე ბებო რომ გამოვარდა და მომეხვია
-ჩემი ბიჭიი ... ჩემი ჭკვიერი.შენ გენაცვალოს ბებია. ღმერთმა შეგაბეროთ ბებია ერთმანეთს. ამგენს ნუ უგდებთ თქვენ ყურს ,თქვენ გულს უგდეთ ყური მარტვა. ამგენს ვინ ეკითხება დედა- ჩუმად მითხრა და მერე მარიამს აკოცა - მაგრად დადექი მარიამ , მაკა ორივე ბობოქრობს-გაიცინა და მაკაც წამოვიდა
-მადლობა ღმერთს დაბრუნდით ... კიდევ კარგი რომ ჩვენს გავხდით ღირსნი ამ ამბის შეტყობის.
-მარიამ რაზე ფიქრობდი ამას რომ აკეთებდი?-ნატალიაც არ ჩამორჩა და ორივე ჩვენ წინ დადგა. მამას გადავხედე თვალი ჩამიკრა და სანდროკოსთან ერთად სინქრონშ გამიცინა. შაქრო კი სავარძელში იყო მოკალათებული და აშკარად ელოდა ქარიშხლის გადავლას
-ვიცით რომ გაბრაზდით. ყველანი იმაზე ბრაზობთ რომ არაფერი ვთქვით, რომ დავმალეთ .ქალბატონი ნატალია კი ალბათ ჩემ გამო ბრაზობს, იმიტომ რომ მისი შვილის რჩეული მე ვარ და არა სხვა მისი სასურველი სასიძო . ვიცი ,რომ აქამდე უნდა გვეთქვა და ასე არ უნდა გაგეგოთ ეს ამბავი ,მაგრამ არ გვინდოდა მანამ აგვეტეხა აჟიოტაჟი სანამ არ გავერკვეოდით გრძNობებში. არ გვინდა ტყუილად დროის კარგვა, გაბუტვა, კამათი და ჩხუბი .ყველას სურვილი ასრულდა მგონი. ორივე ბედნიერები ვართ, დედა ბოლოს და ბოლოს შენ სურვილსაც ფრთები შეესხა და რა მნიშვნელობა აქვს როდის შეიტყვე. ბიჭებო...შეგიძლიათ მეჩხუბოთ მერე - წარბებშეკრულ სამეულს გადავხედე და შემდეგ ისევ ნატალია- მაკოს წყვილს მოვავლე მზერა
-მარიამ დარწმუნებული ხარ რომ ეს არის ის ვისთანაც გინდა ცხოვრების დაკავშირება? თუ ასეა მე ...მე უბრალოდ ბედნიერი ვიქნები,მაგრამ არც ცამდე ვარ სიხარულით.იცოდე საშინელი სიდედრი ვიქნები ,წინასწარ გაითვალისწინე
-დედა... ნამდვილად ამბობ? მხოლოდ ის გაინტერესებს მიყვარს თუ არა?
-იმდენი ვინმე ვიპოვე შენთვის რომ მოგწონებოდა და ღიმილითაც არ გაუღიმე . აზრი არ აქვს უბრალოდ გავაგრძელო,თან შენთან დაპირისპირება ნამდვილად არ მიღირს როცა ამასთან ერთად ხარ
-ანუ ქორწილში ყველანი იქნებით- მარიამმა გაიცინა და ნატას მოეხვია
-დედაა -მაკას შევხედე და წარბები მაღლა ავზიდე
-ჯერ შემაყვარე ეს გოგო და მერე შემომაპარე რძლად ხო? საზიზღარო ბიჭო ! - ტირილი დაიწყო და მომეხვია- არ გაპატიებ რომ არ მითხარი ... ცუდი ბიჭი ხარ .საზიზღარი .- მკოცნიდა და ტიროდა.
ასე მარტივად თუ მოგვარდებოდა ყველაფერი არ ველოდი. შემდეგ ყველამ მოგვილოცა,ვიცოდი ყველა ელოდა თავისი ჯერის დადგომას ბრაზი რომ გადმოენთხია. იმ ღამით გადავრჩით როგორღაც.
-ვიცოდი!
-მართლა? საიდან...კი მაგრამ რა იცოდი
-ყველაფერი...
-იცოდი და არაფერი გააკეთე?
-ხომ გითხარი რომ ჩემი უპირველესი საქმე შენი დაცვა იყო, შენ სიმშვიდეზე ზრუნვა. შენ კი დემეტრეს გარდა არავისთან ხარ მშვიდად, ჩემთანაც კი. მე და შენ ერთად ორი მდუმარე ვართ. მასთან კი სხვანაირი ხდები... ისე როგორც მე ლიზასთან. ისინი რომ არ იყვნენ ფერადი არ იქნებოდა ჩვენი ცხოვრება... მე უბრალოდ მეგონა ის იდიოტი დროზე მოვიდოდა გონს, როგორც ყოველთვის დაფრინავდა და ძლივს დაეშვა მიწაზე..
-იდიოტი როდემდე უნდა ეძახო ნიკოლოზ?
-კარგი ახლა ნუ გაბრაზდები- ჩაიცინა და მოეხვია- ეცადე არ გაგაბრაზოს ,თორემ მართლა იდიოტს გავხდი!
-მე რომ შენს გიჟზე არასდროს არაფერს ვამბობ ?
-ჩემი გიჟი ,ჩემი გიჟია და ვერც ვერაფერს იტყვი
-თქვენც მალე გექნებათ ქორწილი? დაჩი და თაი ერთ თვეში ქორწინდებიან... ჩვენ ალბათ უფრო მალე ... გადადება აღარ მინდა. ვიფიქრე უბრალოდ ერთად გადავიდოდით საცხოვრებლად, მაგრამ დემეტრემ რატომ გადავდოთო...ჩემთვის სულ ერთია სტატუსი .მთავარია ერთად ვიყოთ
-ლიზა დაქორწინებაზე არაა თანახმა
-რატომ?
-როგორც ამბობს ჩემ გალღობას ელოდება...ანუ სამუდამოდ მომიწევს ლოდინი . მაინც მოტაცებას მაიძულებს .ახლა რადგან მშვიდად ხარ არ გადავდებ დიდხანს
-კარგი რა ნიკოლოზ...ხომ ვილაპარაკეთ მაგაზე! რა მოტაცება...
-აბა სანამ ექიმი არ გავხდები და ჩემი პროფესია არ მექნება, სანამ არ დავრწმუნდები რომ სენ გვერდით ცხოვრებას შევძელბ მანამ არ გამოგყვებიო და წარმოგიდგენია რამდენი წლის ვიქნები მე მაგ დროს?
-ნიკოლოზ 25 ხარ მხოლოდ!
-სამაგიეროდ როგორც ის ამბობს ბიოლოგიური ასაკი მაქვს დიდი ...
-სულ გაგაგიჯა მაგ გიჟმა !მართლა მოიტაცებ?
-უბრალოდ რა მითქვამს მარიამ?
-მართლა ძალის დატანებით აკეთებ ყველაფერს და როგორ ითმენს ამდენს ვერ ვხვდები!
-კიდევ კარგი შენნაირი არ შემიყვარდა თორემ მოვკლავდი ან ის მომკლავდა!
-რამდენს საუბრობ თუ ხვდები!
-შენც არ აკლებ...
-ნატალიას აკვირდებოდი? რა მოიმოქმედა რომ გაიგო
-გაგიჟდა...მათემ ძლივს დაამშვიდა. ერთი სიამოვნება იყო
-ნუ ხარ ბოროტი!
-არ მეგონა ასე მარტივად თუ დანებდებოდა. მათეს კარგა დუმუშავია. ვაღიარებ მაგ კაცს,მართლა
-მეც...ვერასდროს ვიფიქრებდი მათე თუ იქნებოდა ის კაცი ვინც დედას გააკონტროლებდა.
-არ მეგონა ოდესმე თუ დამშვიდდებოდა დედაშენი !
-ნია სად არის? მეგონა წამოგყვებოდა
-არ ვიცი სად არის!
-შენ არ იცი ნია სად არის?
-ცუდად იყო და მარტო ყოფნა უნდოდა. ვიცი რომ კარგადაა და სხვა არ მაინტერესებს.
-რაღაც ხდება? ყველაფერი რიგზეა?
-რიგზეა... ნუ ღელავ !ხომ იცნობ ჩემ გოგოს ,მისთვის მოუგვარებელი პრობლემა არ არსებობს. წავიდეთ ..ცივა უკვე. - მარიამთან ერთად წამოდგა და სახლისკენ წავიდა.
ლიზას ოთახში შევიდა და საწოლში დასკუპებულ ქალბატონს გვერდით დაუჯდა
-რატომ არ გძინავს ელიზაბეტ?
-არ დამეძინა...მარიამს ესაუბრე? უკეთ ხარ?
-ცუდად არ ვიყავი ელიზაბეტ...
-მეგონა მარიამის გამო იყო... სხვა პრობლემაა? ნია რომ არ არის?
-ისევ ბრაზობ ელიზაბეტ!
-ისევ არ მეუბნები შენზე და ნიაზე ! წაბრძანდი მეძინება... ხვალ ადრე უნდა წავიდეთ სამსახურში უნდა გამოვცცხადდე.
-ღმერთო როგორი ჯიუტი და თავქარიანი ხარ- ხელი მოხვია თავისკენ მიიზიდა და აკოცა. სათიტაოდ უკოცნიდა ბაგეებს და იმდენად ვნებიანი იყო ლიზა სრულიად მოწყდა სამყაროს. შემდეგ წამოდგა და წავიდა.
-ვერ გიტან!
-შენ გადაწყვიტე ცოლობაზე უარის თქმა ! - კარში გასვლამდე სემობრუნდა თვალი ჩაუკრა და წავიდა. ლიზა კი ბალიშს მოეხვია და თვალები დახუჭა.
...
გიორგი ოთახში რომ შევიდა სინათლე აღარ აუნთია. პირდაპირ გახდა დაიწყო და საწოლში შეწვა. შიშველი სხეულით რომ შეიგრძნო გვერდით მყოფი არსება უცებ გაიწია უკან
-ჯანდაბა!ისევ ...
-დამშვიდდი არც ამაღამ ვიძალადებ! არაა შესაფერისი ადგილი ,შენ კვნესას ბევრი გაიგებს- ნინი უცინოდა და არც კი ტოკდებოდა.კომფორტულად იყო მოკალათებული საწოლში და გაგიჟებულ გიორგის უცქერდა.- დაიგნორება გავიწყდება გიო
-თანდათან იძირება ფსკერზე შენი თავმოყვარეობა და უფრო ამაზრზენი ხდები- ისე ამოთქვა არც კი შეუხედავს. ზურგი აქცია ბალიშს ხელები მოხვია და თვალები დახუჭა. რა თქნა უნდა ვერ დაიძინა. ნინის გახშირებული სუნთქვა ესმოდა, არც კი ტოკდებოდა გოგო ,მაგრამ მისი გულისცემა ისე ესმოდა თითქოს კედლებს ანგრევდა. რამდენიმე წამში წამოდგა და წავიდა. მისი თითოეული ნაბიჯი აგიჟებდა, თითქოს უკან მიჰყვებოდა ყოველ ნაბიჯს უკან ადგმევინებდა და აბრუნებდა. მაგრამ არა არც კი გაუხედავს, იწვა გაუნძრევლად შინაგანად აღელვებული და კიდევ ერთხელ უშვებდა.
ათჯერ მაინც იცვალა გვერდი ბოლოს ბალიში მოიფრიალა ,წამოდგა შარვალი ამოიცვა და ნინის ოთახში შევიდა. საწოლთან ხალიჩაზე მოკეცილ გოგოს რომ შეხედა საკუთარი თავი შეზიზღდა. ნერწყვი მძიმედ აგდააგორა გამშრალ ყელში და სწრაფად დაფარა მანძილი. გონს მოსვლაც არ აცადა ნინის ისე აიყვანა ხელში და სხეულზე მიიკრა
-ვერ გიტან! რომ იცოდე როგორ მეზიზღები
-გამიშვი...
-არც კი გაბედო ! გატოკება არ გაბედო! - საწოლში დააწვინა ხელები მოხვია და სხეულზე აიკრა. -სულელო! გადარეულო! ავადმყოფო ! არანორმალურო !-თმაზე უსვამდა ხელს , მის ამღვრეულ თვალებს არც კი უყურებდა, აიგნორებდა ნახევრად შეუმშრალ ცრემლებს მის ღაწვებზე და ხელს არ უშვებდა- რომ იცოდე როგორ მიშლი ნერვებს!
-ხელი გამიშვი გიორგი!
-არა!
-სულ გინდა რომ გამაგიჟო ხო? ჯერ მიღიმი, ადამიანურად იქცევი. მერე ვხუმრობ ისევ და ისევ იგივეს იმეორებ. მერე მოდიხარ მეჩხუბები და თან მეფერები ! არ შემიძლია ასე არ შემიძლია
-არადა უნდა შეგეძლოს ! რომ გკითხოს ვინმემ აბოდებ ისე ხარ და რა ელემენტარულს ვერ ხვდები ! არადა მიმტკიცებ რომ მიცნობ
-ასე ნუ მიყურებ!მარტო მე რატომ მექცევი ასე ,რატომ! სხვებთანა რ ხარ ასეთი არავისთან
-ისეთი გამიცანი როგორიც შენთან ვარ! და არა ისეთი როგორიც სხვასთან ვარ! დაიძინე... - შუბლზე მიაკრა ტუჩები ,ისევ ჩაიკრა გულში გოგო და მანამ არ წავიდა სანამ ღრმად მძინარე არ დაიგულა. -იმედია იჩქარებ, თორემ მალე მოვკვდები უშენოდ!
....
მეორე დღეს ყველანი დაბრუნდნენ თბილისში. მხოლოდ მე და მარიამი დავრჩით. ქალბატონმა აიჩემა სოფელში მეც წამოვალო და მანქანაში ჩასკუპდა. მთელი გზა საუბრობდნენ ლამრო და მარიამი. შაქრო ჩუმად უსმენდა და იღიმოდა შიგადაშიგ.
-როგორ მომენატრა აქაურობა- ეზოში იდგა და გარემოს ათვალიერებდა. მერე ჩამეხუტა და მაკოცა- საღამომდე დავრჩეთ რა...
-მგონი მაკოსთან დარჩენა გაშინებს...ხმ გითხარი შეგვიძლია თბილისში წავიდეთ
-აუ დემეტრე რა მაშინებს...ნუ სულელობ!
-კარგი ,როგორც გინდა.- ლოყაზე ვკოცნი და მერე ვკბენ
-საზიზღარო კბილები დამაჩნდება
-გემრიელი ხარ და მეკბინება თავისთვის
-მეკბინება რას ნიშნავს... გიჟი! წავედი მე ლამროსთან.საღამომდე არ დამენახო
-რაა?
-გკოცნიიი- გაიქცა და ჰაეროვანი კოცნები გამომიგზავნა. რაღაცეებს ეკითხებოდა ლამროს ,მაგრამ რამდენჯერაც მივუახლოვდი რომ გამეგო რაზე საუბრობდნენ იმდენჯერ გამომაძევეს. ბოლოს ბაბუას გავყევი და დავეხმარე საქმეებში.
-შენც გაბრაზდი რომ გაიგე?
-რატომ უნდა გავბრაზებულიყავი ბაბუ. ერთმანეთი თუ გიყვართ რა ვინმეს საქმეა როდის თქვით. მთავარია ახლა დალაგდით ბაბუკო ! დედაშენი ხო იცი რა ტიპია ისე ქოთქოთებს თვარა მალე მოულბება გული.
-მე კი მანერვიულა ცოტა... ვიფიქრე გაბრაზდა-თქო
-მაგი მასე ბრაზდება ყველაფერზე რაც მევიყვანეთ რძლად. არ იცი მამაშენი რას შობა? უყურებს,უსმენს და რო დაიღლება ქაქანით მერე ულბობს გულს. აპა ქალებს იმნაირი ძალა აქვთ ბაბუა ლაპარიკის და ჩხუბის მაგენს სულელი თუ აყობა მარტო . ბებიაშენს რო ვუსმენდე სულ ქე გამიხეთქავდა გულს კაი ხნის წინ . შენ იყავი კარგად შენ მარიამთნ ერთად და ვინცხა რაცხას ილაპარაკებს რასი გაინტერესებს ერთი თუ კაცი ხარ. შენ ის მითხარი ახლა რაფრა იქნები ისევ მარიამს დაეხმარები სამქმეებში თუ რას იზამ. ადრეც წასული იყავი და იტანდა მამაშენი , არაფერს აკეთებდი და ახლა იმ ქალს თუ დეეხმარები რა ჯობია მაგას მარა შენ საქმესაც ხო მიხედავ პატარას.
-ხშირად ვიქნები აქეთ და დავეხმარები. ისეთი საქმე არ არის ყოველ დღე რომ ჭირდებოდეს აქ ყოფნა. ისე ხომ იცი ქუთაისში ვერ გადმოვალთ საცხოვრებლად, შეუძლებელია უბრალოდ
-მაგას ვინ მოგთხოვს კაცო...რას ნერვიულობ ტყვილა. შენ საქმეს მიხედე ...რაფრაც შენ მეგეხერხება ისე . არ ინერვიულო არაფერზე. ყველაფერი იქნება კარქათ. რავა მამაშენი არი აქანა და გვხედავს ყოველ დღე თუ რა..რას გთხოვენ ნეტაი ძაან საინტერესოა. თანაც იმ პატარა მაიმუნისაა იქოურობა წესით და რიგით. ასე უთხარი რავარც შენ ხარ ყოველ დღე სოფელში ბაბუასთან ისთრე ვიქნები მეცთქვაა
-კარგი რა ბაბუ... ბრაზობ შენ მაგაზე?
-კი არ ვბრაზდბეი ბაბუა ... იმას ვერ ვტანილობ რაცხა თვითონ არ გოუკეთებიათ ახლა შენ რო გავალებენ. მე თუ გოუშვი თავის ნებაზე და არ დევიოვე აქანა მაგენს რაი უნდათ კი მარა რაიზა ვერ კავდებიან . ჩვენზე მეტი აღარ შოუძლია დედასენს და მამაშენ თუ?
-ახლა სექტემბრიდან სანდროც თბილისში მოდის ... ჩააბარა გამოცდები უკვე და უფრო გაგიჟდება დედა
-უნდა წამევიდეს აპა დოხტურობას დოუხატავენ ისე ... ე ქალი კიდო სადაა ამდენ ხანს . ლამარააა მევიყვანე ძროხები და შედი ახლა გოუშრა რძე
-რას ყვირი ნეტაი მაქიდან..გოუშრა ახლა თუ არა მაგენსაც ტავისით არ მოდიოდეთ . მაცადე ბოვშთან ლაპარიკი თვარა ამოგაცლი ენას
-შენ ლაპარიკობ და ენას მე რეიზა მაცლი კი მარა
-ე ახლა უყურებ? ამფერი ენაგატლეკილი ოხუნჯები არიენ სუყველა მამიან შვილიანა. ბოვშები რო გეყოლებათ დედა ,ღმერთმა მოგამრავლოთ და მოგაშენოთ იცოდე ამფერები იქნებიენ სუყველა. რო აქვთ სისხლში ხო რა წაშლის მაგას . არ იზრდებიენ ეგენი არცერთი იმფერი რაფერიც გინდა...
-არ გამოგვლანძღა ბიჭო მთელი საგვარეულო?-ბაბუა იცინოდა ჩუმად ,მეც გამეღიმა და აივანზე მდგომ მარიამს გავხედე .
-ქალბატონო მარიამ აღარ წავიდეთ?
-ცოტა ხანს კიდე..
-მერე დია აღარ შეგიშობს მაკა სახლში. ახლავე თუ არ მოთაფლეთ იგი რაცხაფრათ მერე ისე იცის გადარევა მტერს...
-კაი ჩვენ ერთი სისხლი გვაქ და ვგავართ მარა ე რძლები რაფრა ემგვანებით ასე აფთრები ერთმანეთს ნეტაი გამაგებია...
-ჩემნაირი აფთარი ბევრი დეიარებოდა შენ გვარში ?
-ერთი დადიოდი სოფელში თლა და მე მოვტყუვდი მარტვა რო მოგიყვანე ... მეტი სა იქნება
-კაი ბებო დამშვიდდი არ აყვე ბებო. გაბრაზებს ხო ხედავ... წავალთ ჩვენ და მალე მოვალ ისევ .
-კაი ბებია თქვენ იყავით კარგად და როცა მეიცლი მაშინ მოდით. დამირეკე მერე იმ ტელეფონზე და მითხარი რავა იქნებით .
-ხო იცი რო ისედაც დაგირეკას ქალო რათ უნდა ამდენი პრუტუნი... კარგათ იყავით ბაბუკო
-ნახვამდის ... -მარიამი ორივეს მოეხვია და ჩემ გვერდით დადგა.
-წავედით ...
გზაში ჩაეძინა და ეზოში რომ შევედით შემდეგ გამოფხიზლდა. დედა უკვე ეზოში იყო ,ლილე ჰყავდა სტუმრად და მასთან ერთად საუბრობდა. მომავალი რძლების შეკრებაა მგონი.
-დაბრუნდით დე? მეგონა დარჩებოდით ამაღამ იქ. ხო არ დაიღალე მარიამ?-ვაიმე ახლა ეს რომ დაიწყებს შეიძლება შეიშალოს მარიამი. მაგრამ აშკარად უხარია ამდენი ყურადღება . ლილე გავაცანი და მათთან დავტოვე.
-სად ხართ თქვენ?
-მაკას ქოთქოთი აღარ შეგვეძლო
-და ლილე დაუტოვე ხო?
-ჯერ არ მობეზრებიათ და გამოიყენეთ დრო. მითხარი ბოლოს და ბოლოს ქორწილი როდის იქნება
-არ იქნება ქორწილი მამა არაა...
-კარგი რა დემეტრე ასე უბრალოდ მოაწერთ აბა ხელს?
-ხო მამა.ქორწილი ჩვენმა ექიმმა გადაიხადოს
-ჩვენ კიდე დიდხანს არ დავქორწინდებით და ქეიფს ნუ მოელი ტყუილად
-რატო ვითომ ...
-მამა პატარები ვართ ჯერ და იმიტომ. არ ვაპირებ ცოლ-შვილი შენ ხარჯზე მყავდეს.
-შენ რომ ექიმი გახდები ბავშვის გაკეთება თუ შეძელი კი ბატონო...
-აუუ მამა მაკამანია დაგეწყო? ამას მოჰყავს ცოლი და ახლა ჩემზე გადმოხვედით?
-ხედავ დემეტრე რა ნერვები აქვს? მარტო მაკა აგიჟებს მე კი არ შემიძლია
-დემეტრე ბატონო როდის მიდიხართ თბილისში?
-ალბათ ხვალ ..რა ხდება მიშვებ სანდრიკო?
-ნუ სულელობ თუ კაცი ხარ. ისე გკითხე... მალე მეც უნდა წამოვიდე
-უნდა ჩამესახლო ძამიკო?რას მოვესწარიი.იმედია ადამიანის ანატომიას ხმამაღლა არ ისწავლი
-დემეტრეეეე -მაკა მეძახდა და მაშინვე წავედი
-გაიქეცი გაიქეცი კიდე არ გააბრაზო
-მოვალ და ენას ამოგაცლი სანდრიკო
-თუ გადარჩი კი
გოგოებთან მივედი და დავჯექი
-აბა რა ხდება დედიკო?გამოიჭირე გოგონები და აწამებ? ლილე პატარაა დაინდე
-მე და მარიამმა ვილაპარაკეთ და ქორწილის გადახდა გადავწყვიტეთ ...
-რა? - აქამდე კი ვიცინოდი ,მაგრამ მერე მარიამს გავხედე საწყალი თვალებით რომ მიყურებდა- დედა !
-ვიცი ცუდად ჩანს დედამთილი რომ ერევა ამ საქმეში,მაგრამ აბა დაფიქრდი . შენი და მარიამის ქორწილი ასე ჩუმად რომ გაიმართოს ამას რა მოჰყვება..გინდა სულ ილაპარაკონ თქვენზე?
-არ აქვს მნიშვნელობა დედა! ასე გვინდა და შესაბამისად როგროც გვსურს ისე იქნება... არ გვინდა ახლა ზედმეტი საუბარი ,დაღლილები ვართ ჩვენ და წავალთ დავისვენებთ. ლილე გვაპატიე რა - უცებ ჩავკიდე ხელი მარიამს და წავიყვანე - ნუ მიაქცევ ყურადღებას გთხოოვ .რამდენიმე დღე და ესეც გადაივლის
-რაღაც მხრივ მართალია მაკა...
-გინდა უზარმაზარი ქორწილი, სამზადისი ამდენი ხელოვნურობა და დადგმული სცენარი? ისეთი დადგმული რომ ბოლოს ჩვენც გვეგონება რომ ეს ყველაფერი არარეალურია? თუ გირჩევნია ემოციით გაჟღენთილი ქორწილი მხოლოდ მეგობრების და საყვარელია დამიანების თანდასწრებით.1000 უცხო ადამიანს სჯობს აშკარად,მაგრამ თუ შენ ასე გირჩევნია და ბედნიერი იქნები ავიტან იმ უცხო 1000 კაცს
-არ მინდაა...- საყვარლად აფახუნებდა წამწამებს და ისე მიყურებდა
-სჯობს დროულად წავიდეთ და მარტო დავრჩეთ თორემ აშკარად მოქმედებს ხალხმრავლობა -საძინებელში შემყავს და მაშინვე ვკოცნი- მომენატრე
-რას აკეთებ...დემეტრე გაჩერდი რაა დემეტრეე სირცხვილია
-ჩშ
-დემეტრეე - ისე უცებ დამისხლტა ხელიდან საწოლზე დავებერტყე-სულ არ მინდა მაკა შემოვიდეს და შენს მკლავებში აკრუტუნებული მნახოს
-როგორ მაბრაზებ ხოლმე პირდაპირ მინდება მიგტყიპო
-ახლა ასე უნდა მიცქირო და დაწოლის საშუალება არ უნდა მომცე?
-მარიაამ... ხვალვე წავალთ!
-წავიდეთ ხვალვე და რა გავაკეთო შვებულების ჟამს?
-გასართობს გიპოვი ნუ იდარდებ...
საღამოს ერთად ვატარებთ. დილით კი თბილისში ვბრუნდებით. მაშინვე იწყებს ქორწილისთვის მომზადებას. ნატალიაც ქორწილის მომხრეა,მაგრამ მარიამის თვალების დაბრიალება და მისი გაჩუმება ერთია. ერთი კვირა საკმარისი უნდა ყოფილიყო ამ მცირე სამზადისისთვის. სახლთან გამაგრებული ჟურნალისტების არმია ნერვებს მაგლეჯდა . ლამის ბინაში გამოვიკეტე.
-ჩემთან მოხვალ?
-თუ გამოვაღწიე მოვალ! რამე მოიფიქრე ამათ მოსაშორებლად თორემ გადავიფიქრებ შენს ცოლად შერთვას
-იცინე ხო და მე გადავიფიქრებ მალე
-კარგი გვეყო ბოროტი ხუმრობა ! მოვალ მალე
ერთ საათში მასთანაც მივაღწიე . იქ ჩვენი გოგონები რომ დამხვდნენ გამიკვირდა
-ოჰ დაიწყეთ უკვე შეკრებები რძლებო ?
-ბიჭებიც მოვლენ...
-დიასახლისის როლს ირგებ უკვე თუ რა ხდება მარიამ?
-შენ არაფერი მოგწონს რასაც ვაკეთებ ...
-ვერ გეგუები ასეთს,მადროვე ცოტა ხანს . აბა გოგონებო როგორ ხართ? თაი ემზადები ქორწილისთვის?
-ახლა უკვე თქვენი ქორწილისთვის ვემზადები... მერე გავაგრძელებ ჩემი ქორწილის ამბებს. ძალიან რომ არ მინდოდეს ასე არ გავიწამებდი თავს...თან დაჩი სულ არ მეხმარება
-რატომ არ მიკვირს... როგორ დაგთანხმდა ეგეც მიკვირს
-უბრალოდ მკითხა გინდა თუ არა დიდი ქორწილიო და მეც ვუპასუხე
-მართლა საოცრება ხარ ჩემო თაია,ხელებს მაღლა ვწევ და გაღიარებ. შენ დაჩის აცეკვებასაც თუ მოახერხებ საერთოდ საოცრება იქნები
-ცეკვაზე უნდა ვიაროთ...
-ღმერთოოო რა მაგარი იქნება..აუ მეც უნდა მოვიდე. ნიკოლოზს წამოვიყვან ,უნდა ვაყურებინო როგორ უნდა დაუჯერო საყავრელ ქალს . დაჩი რო ცეკვის მასწავლებელთან დადის რა საინტერესო სცენააა ღმერთო ჩემოოოოოოოოოოოოოო
-ტყუილად გიხარია ლიზიკო. ჩემი ძმა მაგაზე არ დათანმხდება
-რომ ვუთხრა მხოლოდ მაშინ გამოგყვები ცოლადთ_თქო? მარიამ დამეხმარე თორემ აღარ შემიძლია უკვე ვწამობ და სულ არ გეცოდებით არავის?
-რატომ წამობ ელიზა? - ვუყურებ და ძლივს ვიკავებ სიცილს
-მაგიტო არა გარყვნილო ადამიანო! ფუ უზრდელო ,მოშორდი აქედან
-სად წავიდე. სტუმარი ვარ მეც
-აუ დემეტრეე ...
-ყველა მე როგორ მეწუწუნება გავგიჟდი. ნინი დამეხმარე რა გჭირს რატო ხარ ჩუმად.
-გიორგიმ მოუღო ბოლო მგონი ამ საცოდავს... მე მაინც არ დავნებდები . არა ხედავთ? ჩვენი გიჟმაჟი ბიჭი როგორ მოქმედებს? მე კიდე ნიკოლოზმა ვერ დამამარცხა . ნინი ძალები მოიკრიბე , მტკიცედ სდექ !
-ყველაფერი რიგზეა,უბრალოდ სამსახურში მაქვს პრობლემები. ძალიან დავიღალე... წავალ მე რა, მარ ხო არ გეწყინება? -უცებ წამოდგა ჩანთა აიღო და მარიამს გახედა
-ცუდად ხარ? შემიძლია რამით დაგემხარო?
-არა არაფერია..დავისვენებ და მერე შევძლებ ფიქრს . ნახვამდის... -კარისკენ რომ წავიდა იმ დროს შემოვიდნენ ბიჭებიც. გიორგიმ ისე აუარა გვერდი თითქოს ვერც შეამჩნია
-აბა გვრიტებოოო როგორ ხართ? აი სოფრონეც მოვიყვანე გამოვგლიჯე იმ კაბინეტიდან მოვათრევდი გეფიცებით... აბა ცოტნიკოს არ უჯერებს და მხოლოდ მე შემიძლია .ასე რძლების მომთვინიერებელი ვარ იცოდეთ..მიფრთხილდით
-როგორ ხართ?- სოფომ გაგვიღიმა და გიორგის ხელი წამოარტყა- ნუ ყბედობ ამდენს. დაჯექი მანდ
-ეე მე ამათ დაშინებას ვაპირებ და შენ რას მიშვები?თუმცა რკინის ლედის და მომავალ იურისტს როგორ შევაშინებ არ ვიცი ! რანაირი რძლები აარჩიეთ რა იყოთ . ერთი ბუნჩულა საყვარელი გოგო რა გახდა ვაახ
-ჩვენ გვაპატიე ...
-არაუშავს ცხოოო... ხო მართლა ქორწილი ერთ კვირაშია და ჩვენ გჭირდებით რამეში? როგორც ხელისმომკიდე . ვაფშე ბეჭდები იყიდეთ? ან ნიშნობის ბეჭედი სადაა - მარიამის ხელებს დააკვირდა და ატრიალებდა -რატო არაა აქ ბეჭედი დიდი თვლით დემეტრე? რანაირი ხალხი ხართ თქვენ სულ გაუბერეთ? აი ამას აქვს ბეჭედი...ამასაც აქვს ბეჭედი..ლიზა? ეს როდის მოგცა ნიკოლოზმა? ანუ დათანხმდი ქორწილზე?- გოგოებს ხელებზე რომ დააკვრიდა ლიზიკოს მარჯვენა დაიჭირა
-ჩემი ბეჭედია ბიჭო რა დაგემართა!
-არ გამიკვირდა ასეთი პატარა ბრილიანტი რაუბედურებაა-თქო? სხვათაშორის თაის ბეჭედი ჩემი სერჩეულია მარიამ...დააკვირდი კარგად და შენ უგემოვნოს შესთავაზე რომ მე გამიყოლოს თან ბეჭდის ასარჩევად
-ორ წუთს თუ ამოისუნთქავ კარგი იქნება თორე ბოლი აგდის უკვე ენაზე
-დაჩი არ გითქვამს თაისთვის ბეჭედი რო მე ავარჩიე? თაიკო არ იცი როგორი კლდეა? ჯერ სიყვარული როგორ აგიხსნა, მერე ფაქტობრივად ცოლობაც არ უთხოვია ისე შემარჩევია ბეჭედი.არა რა ქალები არ იფასებთ ტავს თორე ამას როგორ დავთანხმდებოდი სანამ ციდან არ დაეშვებოდა და ისე არ მთხოვდა ცოლობას
-ამდენს იმიტომ ლაპარაკობ რომ ცუდად ხარ?- დაჩის შემდეგ მე განვაგრძე შეტევა და უცებ გაჩუმდა
-რა შუაშია..ცუდად რატო უნდა ვიყო ორი ძმაკაცი და ერთი დაქალი გამიბედნიერდა . გადასარევი ნათლული მყავს ამ ხისთავიანის და ამ ლამაზმანის დამსახურებით და იმედი მაქვს მალე მეყოლება კიდევ რამდენიმე ნათლული... საერთოდ რატო უნდა ვიყო ცუდად და ნერვებს რა მომიშლიდა ის სულელი გოგო ხო არა შემთხვევით?
-რომელიც როცა უკან დაგსდევდა და ტყავიდან ძრებოდა შენ აგიჟებდი, ახლა რომ არ გაქცევს ყურადღებას და შენი მოსვლისას გარბის შენ გიჟდები - დაჩიმ უთხრა მშვიდად და გაუღიმა- კიდე დიდხანს არ გეშველება იმიტო რო იდიოტი ხარ
-დიდი მადლობა... რატომ წუხდებოდი. აბა მარიამ რძალო რისთვის მიხმეთ მომახსენეთ და მერე წავალ თორე ესენი დილიდან ნერვებს მიშლიან ახლა შენი მარმელადო ბიჭიც დაემატა და ამდენი სად შეუძლია ჩემ სათუთ გულს
-მე დახმარება არ მჭირდება. არაფერია ფაქტობრივად გასაკეთებელი. თარიღი უკვე შევარჩიეთ. ბეჭდებს მე და დემეტრე შევარჩევთ და კაბას მივხედავ. სხვა არაფერია ... უბრალოდ დაგირეკეთ და აშკარად გინდა საუბარი
-არააა...სულ არ მინდა საუბარი. ტყუილად მიყურებ ეგრე. ვაიმე ეს ქალი საიდან გამოძერწე, ზუსტად შენნაირად მიყურებს რო ელის რაღაც ინფორმაციას. დავიღუპეთ ორი დემეტრე რათ მინდა ...წავედი მე
-მანდ დარჩი ... სად მიდიხარ!
-დავრჩებოდი რამეს რომ დამალევინებდე ,მაგრამ ისეთი საზოგადოაბაა შეკრებილი მეეჭვება შუადღეს დალევა დაიწყოს ამიტომ წავალ მარტო მივიყუდებ არყის ბოთლს და გამოვთვრები
შემდეგ რა თქმა უნდა დავლიეთ. ის დღე არაჩვეულებრივად გავატარეთ. ისე როგორც ადრე გვჩვეოდა იმ განსხვავებით რომ ყველას გვყავდა გვერდით საყვარელი ქალი და მათი თანხლებით უფრო ვერთობოდით. გიორგი კი თავის სტიქიაში იყო ,რომ გამოთვრა უკვე ღამე იყო და დანარჩენებთან ერთად წავიდა.
-დარჩი რა...
-დათვერით თქვენც დედოფალო?
-აჰაამ... - მიღიმის და ყელზე მეხვევა- ჩემით ვერ ავალ საძინებელში და ხომ ვერ დამეხმარებით გამოცდილო ლოთო?
-ამდენ სიტყვას ამბობ და სიარული არ შეგიძლია?ტყუილისთვის დაგსჯი დედოფალო
-მზად ვარ სასჯელის მისაღებად.
....
ლიზიკო ნიკოლოზის სახლში წავიდა. იცოდა იმ დროს იქ არ იქნებოდა ,მაგრამ მაინც შევიდა. კიბე აიარა და პირდაპირ მის საწოლში გაეხვა . გათიშულს ეძინა მანქანის ხმა რომ გაიგო, უცებ გამოფხიზლდა და კიბეზე დაეშვა. ნიკოლოზი შევიდა თუ არა მაშინვე ყელზე მოეხვია და აბუტბუტდდა
-მომენატრეე... ძალიან ძალიან . შენ კიდე სულ არ გენატრები ...ცუდი ბიჭი ხარ საშინელი ! მაგრამ მაინც მიყვარხარ
-მთვრალი ხარ?
-ახლა უნდა გამიბრაზდე? არ უნდა მოვსულიყავი?
-აშკარად ცოტას ლაპარაკობ!
-გიხარია?
-შეიძლება ასეც ითქვას- წამში აიყვანა ხელში და საწოლზე დააწვინა-დაიძინებას შეძლებ? ცუდად ხო არ ხარ
-არ წახვიდე რაა...აღარ გეყო თამაში? სულ როგორ უნდა გამაწამო სულ არ გეცოდები? რანაირად გიყვარვარ,მაშანტაჟებ
-მთვრალი ხარ და სჯობს დაისვენო... - ფეხსაცმელი გახადა და საბანი გადააფარა
-არ მინდა დასვენება ! შენთან მინდა დაძინება.კარგი რა ნიკოლოზ
-ლუცი აღარ ვარ?
-გაბრაზებული ვარ,გულნატკენი და ცუდად ვარ
-რატომ?
-ნერვებს მიშლი ასე რო მიყურებ !
-მაგიტომ ხარ გულნატკენი?
-დამცინი ნიკოლოზ? ღმერთო რა ბოროტი არსება ხარ შენი დანახვაც არ მინდა საერთოდ.ჩემ ქმრობაზე არც იოცნებო...არასდროს გამოგყვები ცოლად. შეუძლებელია შენ გვერდით ვერ ვიცხოვრებ
-სად მიდიხარ..-საწოლიდან გადაბობღებული გააჩერა და უკან დააბრუნა
-სახლში მივდივარ . ჩემ სახლში...აქ მაინც მარტოს უნდა მეძინოს და ბარემ ჩემ საწოლში დავიძინებ და უინტერესო ქალად მაინც არ ვიგრძNობ თავს
-ნუ სულელობ ელიზაბეტ
-შენ მე ზოგადად სულელად მთვლი და ახლა რა გიკვირს
-ყვირი...
-ვიცი რომ ვყვირი...ესეც მეკრძალება? ხელებსაც ვიქნევ და ახლა დიდი სურვილი მაქვს რომ მაგ ლამაზ ყბაში მოგდო ,მაგრამ არ შემიძლია . ზედმეტად მთვრალ ვარ მაგისთვის და ისევ მე დავიშავებ რამეს
-მთვრალსაც კი ამდენი ლაპარაკი როგორ შეგიძლია
-არ შემიძლია..თორემ მინდა დალაპარაკება ბოლოს და ბოლოს .ჯანდაბა ! აღარ შემიძლია თითქოს ჩემთან ხარ არადა არ ხარ..ამას ერთად ყოფნა არ ჰქვია.უბრალოდ ვიცი რომ გიყვარვარ ,მაგრამ ეს არაფერს ცვლის ისევ ისე ხარ და მე ვერ ვიგებ საერთოდ რა გგონია შენ სიყვარული .იმასაც კი არ მეუბნები ნია ვინ არის
-კარგიიი დროა ცივი შხაპი მივიღოთ !
-არაააააააააააააააააააა...ნიკაა ლუციფერ ლუციიიი არ გინდაა ისე გამოვფხ... რა ბოროტი ხარ. ღმერთო რა ცივია აააა ცივია ცივია ცივიააა
-ნუ ფართხალებ დავსველდი..-უკვე საშხაპეში მდგომ ლიზას უყვიროდა .ის კი ხელს არ უშვებდა და თავისკენ ქაჩავდა
-დასველდი ხო? ძალიან კარგი აზრია მოდი ჩემთან ჩემო ლუციი - ხელები მოხვია ყელზე და საშხაპეში შეაგდო. -ერთად გავგრილდეთ
-ღმერთო რატო? რატოოა ასეთი გადარეული
-შენი ბრალია ჩემი გადარევა - სხეულზე აეკრო და ტუჩები დაუკოცნა- წყლის თანხლებით უფრო გემრიელი ხარ.. ჯანდაბა ! სულ ასეთი გემრიელი როგორ ხარ
-ლიზა აღარ უნდა გამოფხიზლდე?
-ალკოჰოლისგან თრობის ნაცვლად შენით ვთვრები და ეს მაინც მადროვე არ შეიძლება?
-აშკარად გამოფხიზლდი
-და შენ ისევ მიდიხარ... რა ჯანდაბა კოცნაც აღარ შეიძლება? - მარტო დარჩენილი კიოდა და მერე ასე სველი მიაბიჯებდა .-ყველაფერი დავასველე ...ტანსაცმელი მეც მჭირდება და ჩემი თანდასწრებით ნუ შიშვლდები მაინც
-შიშველი არ ვარ ელიზაბეტ
-ჩემთვის სიშიშვლეს შენი ღირსების დანახვა არ წარმოადგენს იცი?
-შენ რომ დატანტალებ იმ შენი პიჟამათი ეგეც სიშიშვლეა . გამოფხიზლებული უფრო მეტად რატომ მიშლი ნერვებს ელიზაბეტ?
-სულ ნერვებს თუ გიშლი რა ჯანდაბად გინდივარ ...რატომ გინდა ჩემთან ცხოვრება მაშინ რატომ? დღეში ერთხელ გნახულობ და მაშინაც ვჩხუბობთ და მთელი დღე რომ შენთან ვიქნები მერე? ერთ კვირაში განვქორწინდებით? აი ამას გეუბნები შენ კი სერიოზულად არ ფიქრობ ჩემ სიტყვებზე.
-ე არ გეჩხუბები ელიზაბეტ
-სამაგიეროდ მე გეჩხუბები ,მაგრამ შენ იმდენად არ გაინტერესებს ჩემი აზრი ესეც კი გკიდია -მიხურულ კართან გაჰყვიროდა უკვე . შემდეგ მოუქნია ხელი კარს და პირდაპირ ნიკოლოზს მოარტყა- ასე მალე როგორ გამოხვედი.
-ჩემი პერანგი ჩაიცვი - გვერდი აიარა და ლურჯი პერანგი მიაწოდა. -აქვე გაიხადე-თქო არ მითქვამს
-იმ სველ სააბაზანოში შესვას არ ვაპირებ.მითუმეტეს დროულად შეგიძლია თვალების დახუჭვა და დამალვა . -უკვე მაცვია შეგიძლია შემობრუნდე.თუმცა გახვალ ალბატ რადგან დალაპარაკების ღირსი ისევ არ ვარ და ისევ სხვა საძინებელში დაიძინებ. ეს ხომ შენი ოთახია ამიტომ მე გავალ
-მოიცადე!
-დავიღალე ...ამ ღამისთვის ზედმეტი ვილაპარაკე . ბოლოს მართლა დავშორდებით დარწმუნებული იყავი ამ გადაწყვეტილებას თუ მივიღებ ეს ნამდვილად დასასრული იქნება.
-დარწმუნებული ხარ რომ საკმრისად გამოფხილზებული ხარ და გინდა მომისმინო?
-ყოველთვის მზად ვარ შენს მოსასმენად, როგორ ვერ ხვდები
-ვხვდები უბრალოდ მე არ ვარ ყოველთვის მზად სასაუბროდ . ეს თუ არის საჭირო იმისთვის რომ დაგარწმუნო მაშინ შევძლებ ყველაფრის გახსენებას . ამ ყველაფერს პირველად და უკანასკნელად გავიხსენებ.ყველაფერს მოგიყვები რაც ჩემ შესახებ უნდა იცოდე
-არ მინდა შანტაჟისტს ვგავდე..უბრალოდ ჩემიც გაიგე ნიკოლოზ მე მინდა გიცნობდე
-მესმის ...ყველაფერი მესმის - ხელი მოხვია წელზე და ტუჩები დაუკოცნა- ჯანდაბა! ეს პერანგი საერთოდ არაფერს ფარავს-უცებ მოხვია ხელი და საწოლზე დასვა. პლედი გადააფარა და მის გვერდით დაჯდა-ასე ვილაპარაკოთ
-ახლა ისევ ისე უნდა მოყვე? როგორც იმ დღეს საუბრობდი?
-ამჯერად ერთი სიტყვა არაფერს გადმოსცემს. ჩემი ამბავი ზედმეტად რთული მოსასმენი იქნება შენთვის
- ნიკოლოზ მზად ვარ მოგისმინო,მართლა
-ის უკვე იცი რომ ელენას და მიხეილის შვილი ვარ. მათი სიყვარულის ნაყოფი ,რომელიც დაბადებისთანავე მკვდრად გამოაცხადეს და მშობლებს მოაშორეს. დედაჩემი ამტკიცებდა ,რომ ცოცხალი ვიყავი ,მაგრამა რ უჯერებდნენ. ბოლოს ამ ამბის გამო მძიმედ დაავადდა და გარდაიცვალა. მე კი მამას ერთ-ერთი მტრის დამსახურებით ბავშვთა სახლში მოვხვდი. ბავშვობის დღეები 4 წლის ასაკიდან მახსოვს. ძირითადად სასტიკი აღმზრდელები , წივილ-კივილი როდესაც არ უჯერებდნენ ბავშვები .იქაური საშინელი საჭმელი,სიცივე და უფერული გარემო. ჯერ კიდევ მაშინ მივეჩვიე ჩემთვის ჩუმად ჯდომას, არასდროს ვხვდებოდი მათი სამიზნე სხვა დაუმორჩილებელი ბავშვების მსგავსად რომლებსაც ისე სცემდნენ რომ მათი ჭრილობები წყლულდებოდა ხოლმე. ჩემი სიჩუმე მშვენიერი ნიაღაბი იყო. ბავშვებს ისე ვეხმარებოდი რომ მათ ეჭვიც არ ჰქონდათ ჩემზე. ექვსი წლის ვიყავი ნია რომ მოიყვანეს. ჩემზე უფროსი იყო ორი წლით ,მაგრამ იმდენად პატარა და უსუსური იყო ყველას პატარა ეგონა. 8 წლის ბავშვი ქუჩიდან მოიყვანეს ,დაიჭირეს და იქ მოიყვანეს. იქ ბევრი ვინმე მოჰყავდათ, ბევრს ვიცნობდი ,მაგრამ მსგავსი დამოკიდებულება არავისთან მქონია. პირველივე წამიდან ისეთი ამბავი მოაწყო ოთახში ჩაკეტეს. ხელებს იქნევდა და კიოდა. სიფრიფანა გოგო, დაგლეჯილი კაბით, ჭუჭყიანი და მოუვლელი. მხოლოდ მისი თვალები ანათებდნენ. მასში ისეთი რამ იყო რაც სხვა არავის ჰქონდა. შუაღამით შევიპარე მასთან , კარის უკან იდგა და თავზე დამაფრინდა.ძლივს მოვიშორე და დავარწმუნე რომ არაფერს დავუშავებდი. მას მერე ბევრი რამ მოხდა , მე და ნია განუყრელებად ვიქეცით. ისიც ჩემსავით მშვიდად ყოფნას მიეჩვია, მე დამემსგავსა. იქნებ ცუდად მოვიქეცი ამხელა გავლენა რომ მოვახდინე მასზე ,მაგრამ იქ ასე გადავირჩინეთ თავი. შემდეგ მიშვილეს... არ ვიცი რატომ ამირჩიეს მე და არა ვინმე ჩვილი ბავშვი. ალბათ ისევ იმიტომ რომ ჩემი მზერა მოსწონდათ, ასე ამბობდნენ თვალებზე ეტყობა რომ ჭკვიანიაო. იმ ოჯახში დიდხანს არ დავრჩენილვარ.იქედან გავიქეცი და მას მერე მარტო ვიყავი. იმდენი რამ მაქვს განაკეთები თავი რომ მერჩინა ახლა ჩამოთვლაც არ შემიძლია. ყველაფერი კი ჩემ ხასიათს აყალიბბდა და ასე ჩამოვყალიბდი ასეთად. ცოხვრებაში ბევრი ცუდი რამ მაქვს ჩადენილი, არასდროს მინანია არცერთი გადაწყვეტილება . ნიაც წამოვიდა იქედან. გამოიქცა ... მიპოვა და მას მერე ერტად ვართ. ყველაფერი რაც გამაჩნია ორივესია, ერთად ვსწავლობდით. გეგმებს ერთად ვადგენდით, ვმუშაობდით და ფულს ერთად ვაგროვებდით. ნია ჩემი სულის ნაწილია, ისაა ქალი რომელიც დაზე მეტია. ის იყო ყოველთვის ჩემ გვერდით,მან იცის ყველაფერი ჩემი ცხოვრების შესახებ და ისაა ერთადერთი ვინც თვალდახუჭული ხვდება რა მიჭირს,რა მინდა ,რა მაწუხებს . ჩემი რეალური ასაკი არავინ იცის ... პირადობის მიხედვით უფრო დიდი ვარ. რადგან გააყალბეს თავიდანვე საბუთები და მეც მერჩივნა სრულწლოვანი ვყოფილიყავი როცა რეალურად ასე არ იყო. შენ კი გგონივარ მოხუცი მაგრამ 25 წლის ვარ -ახლა შეგიძლია უარი თქვა ქორწილზე,მაგრამ მაინც ვერ მომიშორებ თავიდან
-ნიკოლოოზ ... აქამდე რატომ არ მითხარი. ხომ შეიძლებოდა გეთქვა არა? თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს მტავარია ახლა ვიცი .არ ვიცი რა გითხრა , უბრალოდ ახლა მგონი უფრო მეტად მიყვარხარ. ასეთი ძლიერი რომ ხარ..ამდენ რამეს ალბათ ბევრი ვერ გაუძლებდა... მართლა 25 წლის ხარ? ჯანდაბა ! რა მნიშვნელობა აქვს მთავარია რომ მარტო ჩემი ლუციფერი ხარ. შენ ცხოვრებაში სხვა ქალი არ ყოფილა პირველი და უკანასკნელი მე ვიქნები - მისკენ გადაბობღდა და ჩაეხუტა. -მიყვარხარ ლუცი- ტუჩებზე დააცხრა და ამოიკრუტუნა- მაგრამ ცოლად მაინც არ გამოგყვები,ჯერ
-ელიზაბეტ შენ მე მომკლავ... - ამოიხავლა და საწოლზე დააწვინა- მერე მე გაწამებ!
-მე როგორ გაწამებ
-აბა დაფიქრდი ...იქნებ მიხვდე
-ჯანდაბა! ჩემი ბიკინიც სველი იყო და ასე ვერ ვივლიდი არ შეიძლება... შენ ტავს დააბრალე მე რა შუაში ვარ განა განგებ ვაკეთებ რომ გამოგიწვიო და მიგახვედრო რომ ქორწილამდე ლოდინს აზრი არ აქვს და ეგრე მე ვერ დამიტანხმებ საერთოდაც ამდენ ხანს თუ არ გავგიჟებულვარ ახლაც მოვითმენ როგორმე შენ იკითხე ქალს რომ არ მიგაკარებ სიახლოვეს
-ამოისუნთქე !
-ვსუნთქავ ...
-მართლა არ გაცვია?
-აბა რა ჯანდაბაზე მეუბნებოდი
-ღმერთოოო ხომ გეუბნები გიჟია_თქო არა?-ხელები გაშალა საწოლზე და ისე დაემხო ლიზას ზემოდან
-რას აკეთებ ნიკოლოზ გავიჭყლიტე
-ჩშ...-ტუჩებზე მიადო ხელი და თვალებგაფართოებულ ლიზას ზემოდან დახედა .როგორც კი წამოიწია მაშინვე მოექცა ზემოდან აფართხალებული ქალბატონი და მის თიტებში ახლართა თითები
-აი ასე უფრო მოსახერხებელია აშკარად... დაიმახსოვრე
-გადავიფიქრე...
-რა ...
-რადგან ასე ძალიან გინდა ქორწილამდე სექ.ი უზრდელობა გამოდის ჩემი მხრიდან უარის თქმა
-რა...რა ? ლუციფერ! რა დროს ესაა
-ჰმ, ვიღაც დაფრთხა . აქამდე კარგად ხალისობდი? სულ არ გრცხვენოდა,ღაწვები წითელია თუ მე მატყუებს თვალები- წამოიწია , წამოჯდა და ხელები ისე წაიღო უკან რომ თან ლიზას შემოხვია თან ხელები გადაუგრიხა ზურგს უკან- ვიღაც გოგო ცუღლუტობდა ...თან სასტიკად ახლა კი მე მინდა თამაში- ყურთან აკოცა და ყელისკენ გაიკვალა გზა-რამ დაამუნჯა ჩემი ელიზაბეტი?
-მე...მე ეს ...ჩვენ რა .შენ რა ეს იმას მე
-ეცადე ...ეცადე და ბოლოს წინადადებასაც ააწყობ - ისევ კოცნიდა და ხელებს არ უთავისუფლებდა-რატომ ფართხალებ? მოდუნდი ...არ გატკენ
-აააააააააააააააააა გამიშვი... გამიშვი გამიშვი გამიშვი არა არა და არა. ქორწილამდე როგორ შეიძლება. რა წესია ...შენ ხომ ნამდვილი ქართველი ხარ . ეს მრუშობააა... ქრისტიანები არ ვართ? ასე როგორ შეიძლება ღმერთო ჩემო ! რას კადრულობ ლუციფერ. ასე მოქცევა გეკადრება? მე ერთი გიჟი ქალი ვარ ვნებას აყოლილი რომელს შინაგან ქალღმერთს აღაგზნებ,მაგრამ რა დროს ჩემი შინაგანი ქალღმერთია ჯანდაბა მაგას. - ისე წამოფრინდა და დადგა საწოლზე დაჰყურებდა იმავე პოზაში მჯდომ ნიკოლოზს რომელიც ხელისგულებით ეყრნობოდა საწოლს, თავი უკან ჰქონდა გადაწეული და წარბებაწეული უყურებდა ელიზაბეტს . -ჯანდაბა ! ჯანდაბა ! ჯანდაბა! ნუ მიყურებ უსირცხვილო ... - პერანგის ბოლოები მოკეცა და საწოლიდან გადასვლა დააპირა ნიკოლოზმა ჰაერში რომ დაიჭირა
-აპ აპ აპ ელიზაბეეტ ასე როგორ შეიძლება! ახლა აღელვებული ხარ სად ერთი სიტყვა და სად ათასჯერ მინიშნებული ...
-ლუციფეეეერ გამიშვი ხელი ... კარგი რა ლუციიი .ლუციტოოო
-ღმერთოოოო ღმერთო ეს ქალი მე მომკლავს! მთელი დღეები ხუმრობის და გიჟური საუბრის მეტს არაფერს აკეთებს და მე რომ დავცინი მაშინ რატომ ჩლუნგდება და სერიოზულდება მისი ტვინი და აზროვნება? იმის მაგივრად მიხვდეს რა უნდა და რა უნდოდა სულ ისევ გიჟობს აქ ! ჩემი მოკვლა თუ გინდოდა ტყვიას მოვეკალი რაღა საყვარელი ქალისგან გულგანგმირულს მკლავ...ხედავ საერთოდ რამდენს ვტლიკინებ? სასოწარკვეთილი ვარ უკვე! ყველა ცოდვისთვის ერთად მიხდის ხედავ? -უცებ ლიზას დახედა და ტუჩებზე ეძგერა სანამ რამეს იტყოდა. ისე კოცნიდა ლიზას კვნესაც კი წასკდა . ბეჭებზე შემოხვია ხელები და სხეულზე აეკრო ,გულამოვარდნილი . -შენი ხმა არ გავიგო!
-ასეთი როგორ ხარ?
-რა იქნება რომ ეცადო ჩემი ხასიათის შესწავლას...სულ ცოტა რომ დამაკვირდე
-არ შემიძლია..მხოლოდ შენს სახეს, თვალებს და სხეულს ვაკვირდები რომ გიყურებ -ისე უთხრა სიცილი ვერ შეიკავა ნიკამ- სიმართლეს რომ გეუბნები სულ რატომ დამცინი
-იმდენად გულწრფელი ხარ ხოლმე მეღიმება...თვალები დახუჭე მაშინ და მომისმინე
-ხმაც მაბნევსთქო არ გითხარი?
-რა გავაკეთო აბა რომ მიხვდე რას ვგრძნობ... ხომ ვერ დავაყოლებ ხოლმე ახლა ვბრაზოობ, ახლა მოწყენილი ვარ, ახლა მტკივა, ახლა ვხუმრობ იცი? ახლა ვეჭვიანობ ...ადამიანის ხასიატის ამოცნობას რ აუნდა ლიზა
-არაფერი მხოლოდ დაკვირვება მისი ქცევების შესწავლა ... მაგრამ შენ სხვა ხარ სხვაა არ შემიძლიხარ ადამიანო ...არანაირად „არშემიძლიხარ“
-რამდენად გიჟრი და უაზროა ჩვენი დიალოგები თუ ხვდები...
-ფილოსოფოსი უნდა შეგერთო...
-არასდროს ვყოფილვარ ასეთი თავისუფალი, ბედნიერი და ლაღი... არასდროს ვყოფილვარ ისეთი როგორიც შენთან ვარ ! გადაშლილ წინგს ვემსგავსები შენ კი მაინც ვერ ახერხებ ჩემ წაკითხვას.
-ეგ გადაშლილი წიგნი მე ვარ...შენ კი არ ითვალისწინებ
-კარგად დაფიქრდიდ ა მიხვდები რომ შენ სურვილებს და მდგომარეობას ყველაზე მეტად მე ვითვალისწინებ და საერთოდ ჩემ სურვილებზე წინაც ვაყენებ რიგ შემთხვევაში. სანამ შენ გაიაზრებ მანამდეც კი !
-ხოო?
-ასე ნუ მიყურებ... მეც ხომ ადამიანი ვარ ელიზაბეტ
-ლუუციიფეეერ შენთან რომ ვგიჟობ ეგ სიგიჟე მიყვარს ყველა ჩემ სიგიჟეებს შორის - უცებ მოეხვია და თავი მკერდზე დაადო
-დავიძინოთ?
-შევეცდები გავჩუმდე და მერე დამეძინება...
-მეგონა ძილშიც ლაპარაკობდი...
-ნუ ხარ ბოროტი -მეთქო
-ასეთი გიყვარვარ ,ნუ გავიწყდება
-ნუ იყენებ მაგას ჩემ წინააღმდეგ
-დაიძინე ჩემო ელიზაბეტ-თმაზე ეფერებოდა,მონოტორულად კოცნიდა და მასთან ერთად გადაეშვა სიზმრების სამყაროში...
.....
-სოფოოოო ...სოფ სად ხარ? სოფოოო - ცოტნემ როგორც კი გაიღვიძა მაშინვე მეუღლის ძებნას შეუდგა ,რადგან დასვენების დღე ჰქონდათ იცოდა რომ გვერდით უნდა ჰყოლოდა საყვარელი ცოლი. გაბრიელმა აუკრძალათ დილით ადრე საძინებელში შესვლა და იქაც არ იქნებოდა. სწრაფად მივიდა სააბაზანოსთან და იატაკზე მჯდომი რომ დაინახა მუხლები მოეკევეთა. კუთხეში კარისგან ყველაზე შორს იჯდა თვალები დახუჭული ჰქონდა, ხელები იატაკზე ჩამოეყარა, ფეხები გაეშალა და ისე ჩანდა თითქოს არც სუნთქავდა- სოფიიი ! სოფ ... ჩემო ლამაზო ... რა დაგემართა სოფო რა გააკეთე სოფო !
-რა ხდება... დამშვიდდი კარგად ვარ .ცოტნე რა გჭირს ,ცუდი სიზმარი ნახე? ცოტნე გამოფხიზლდი ცოტნე აქ ვარ ...კარგად ვარ .სიზმარი იყო ცოტნე შემომხედე ჯანდაბა - ბოლოს სახეში გაარტყა და მთლიანად ოფლში გაწურულ თვალებდაწითლებულ ბიჭს მოეხვია
-სიზმარი იყო... სიზმარი იყო ტო . როგორ შემეშინდა... როგორ შემეშინდა ჩემო ლამაზო ...ჩემო სოფიი- სახეზე ეფერებოდა კოცნიდა და ხელს არ უშვებდა
-ასეთი რა დაგესიზმრა
-არაფერი...სისულელეა .დაივიწყე ,მთავარია რომ სიზმარია. ახლა მაკოცე თორე გავაფრენ- ხელი მოხვია რომ თავისკენ მიეწია,მაგრამ სოფომ არ ადროვა
-მითხარი !
-ასე რომ მიყურებ ვერ ვიტან ხომ იცი!
-ასეთი ვარ ცოტნე და შეეგუე ამას...არ ვთავაშობ! აღარ ვარ ის გიჟი გოგო. ქალი ვარ, სერიოზული ქალი ! მითხარი რა დაგესიზმრა...
-აღარ მახსოვს ზუსტად რატომ ბრაზდები ტყუილად
-არასდროს გახსოვს...არადა ყოველ ჯერზე დარწმუნებული ვარ ერთი შინაარსის სიზმარს ხედავ... კარგად გავიგე“რა გააკეთე სოფო“ მითხარი ისევ ვინმესთან შემომისწარი თუ კაიფში მყოფი მნახე პირზე ქაფით და კრუნჩხვებში დოზის გადამეტებით... მითხარი ,მითხარი რომელი ნახე ! -საწოლიდან გადავიდა და ამღვრეული თვალებით უყურებდა. ხმამაღლა ესაუბრებოდა ,მაგრამ მაინც აპირებდნენ ცრემლები დაუკითხავად სვლას- ნუ მატყუებ მაინც! გაიგე რომ გიცნობ! გაიგეეე ბოლოს და ბოლოს რომ კარგად გიცნობ ვიცი როდის მატყუებ , კარგად ვიცი როდის ცდილობ თავის არიდებას
-ხო მესიზმრა... მესიზმრა რომ ისევ გაიკეთე. ვერ გაფხიზლებდი .არ სუნთქავდი...რა ..ახლა რა სიზმრები ვაკონტროლო? მითხარი რა გავაკეთო. მთელი შვიდი წელი სხვადასხვა კოშმარს ვხედავდი,მოულოდნელად დამატყდებდოა თავს როცა ყველაზე ნაკლებად ვფიქრობდი შენზე სწორედ მაშინ. ვიღაც ქალი რომ იყო ჩემ გვერდით და მშვდიად მეძნა აი მაშინ მახსენდებოდი. რომ შემძლებოდა გაკონტროლება არ დამესიზმრებოდი არასდროს... მითხარი რა გავაკეთო
-აჰ მაპატიეთ..მხოლოდ სიზმარი იყო. მე შენი დადანაშაულების უფლება არ მაქვს. დამნაშავე კახპა და გამოუსწორებელი ნარკომანი მხოლოდ მე ვარ. ქალი რომელმაც ყველაფერი იკადრა ცხოვრებაში . მაპატიე...ბოდიში..მომიტევე რომ გავბრაზდი.მომიტევე რომ საერთოდ ცუდად ვარ . მე მაპატიე რომ არ მენდობი და გგონია რომ ყოველთვის რაღაც საშინელს უნდა ელოდე ჩემგან..რომ რქებს გადგავ ან რა ვიცი სადმე ბარიგასთან დავძვრები და ვიჩქერ..უი არა ასე ხო ვენებს დაინახავდი ალბათ ტაბლეტებზე გადავიდოდი. სადამდე გასტანს შენი ეჭვიანობა არ ვიცი ...აღარ ვიცი უკვე საერთოდ რატომ შევრიგდით..რატოვ ვართ ერთად. გაბრიელმა ერთხელ რომ გაიგოს ჩვენი საუბარი იმაზე ცუდად იქნება ვიდრე ჩვენი ცალ-ცალკე ყოფნის დროს
-სისულელეა! ხომ იცი რომ ასე არ არის! საიდან მოიტანე რომ ეგრე ვფიქრობ! ორჯერ მესიზმრა კოშმარი და მაგიტომ? სიზმრის გამო? შენ ჩემთან იმიტომ ხარ რომ გიყვარვარ! მე კი იმიტომ ვარ აქ შენს გვერდით რომ მთელი ცხოვრებაა შენი სიყვარულის მონა ვარ .
-რამ მაფიქრებინა არა? რამდნეიმე დღის წინ შაკო რომ სცემე უმოწყალოდ და სკანდალი გამართე იქ ვინ იყო. ვინ იეჭვიანია, ვინ არ ენდო ჩემ სიტყვას. ვინ მთხოვა მისი სამსახურიდან გაძევება,...ვინ გამაფრთხილა თუ არ გააგდებ ვიჩხუბებთო ... მენდობი ხომ? ერთი თვის წინ რესტორანში რომ სცემე ის კაცი ...
-ამის დედას შევ... მაგას როგორ მახსენებ საერთოდ შენ ნდობასთან რა შუაშია. იმ ნაბიჭვარს ხელები უნდა ეფათურებინა შენთვის და შორიდან მეყურებინა? აგდებით მელაპარაკა ჭკუდიან შემშალა და არც ვნანობ იქვე რომ გავუტეხე ყბა. რაც შეეხება იმ დედა მოტყ... შაკოს ,ეგ პირფერი ნაბოზ... ცემა კი არა ყელს გამოვჭრიდი დიდი სიამოვნებით მაგის დამპალი სისხლით ხელების გასვრა რო არ მენანებოდეს. როდის ვიყავი მშვიდი და როდის ვუყურებდი კაცებს შენ ირგვლივ მშვდიად....მითხარი ნებისმიერი პერიოდი დამისახელე ჩვენი შეყვარებულობის პერიოდამდეც მითხარი. იმ დღიდან დღემდე როცა გხედავდი რომელი ბიჭი იყო შენ ირგვლივ...როდის არ ვიყავი ეჭვიანი მითხარი! ასეთი ავადმყოფი შემიყვარე და აქამდე უნდა შეგუებოდი ამ ფაქტს და გაგეაზრებინა რომ შენში კი არ შემაქვს ეჭვი იმათ არ ვენდობი. ეგ ნდობა და საუბარი იცი როგორც დასრულდა. ის მაშინ რომ მომეშორებინა და გავსწორებოდი საკადრისად არც დავშორდებოდით ერთმანეთს ! ახლა არ მითხრა ისევ რატომ მახსენებო...არაფერი მითხრა არ ვაპირებ ასეთს გიყურო და სისულელის გამო გეჩხუბო. თუმცა შეგიძლია ყოველ დილით იწიოკო...მაინც ვერ მომიშორებ თავიდან. დაკარგული შვიდი წელიც მეყოფა მთელი ცხოვრება - უცებ მოხვია ხელი და სხეულზე მიიკრა- ცრემლების გემო არ უხდება შენს ტუჩებს ,სწრაფად უნდა მოვაშოროთ = ბაგეები დაუკოცნა და სახიდან ცრემლები მოაშორა. კოცნით მიუყვებოდა და მლაშე სითხეს ბაგეებით აშრობდა- შენ ჩემი გოგო ხარ...ჩემი საოცარი სოფი...
-ოდესმე დასრულდება? ბოლომდე დავივიწყებთ? სრული სიმშვიდე გვეღირსება? ცოტნე ..მითხარი რომ დადგება დრო როცა სიზმარშიც კი აღარ გვემახსოვრება ის წყეული დრო.
-აუცილებლად დადგება ეგ დრო..სულ მალე ჩემო პრინცესა. მოვწესრიგდეთ და ვისაუზმოთ. ჩვენ გარდა ყველა მუშაობს დღეს ამიტომ მარტო გავაარებტ ამ დღეს ,მხოლოდ მე შენ და გაბრო ...
საძინებელის კარზე მიუკაკუნეს პატარა ბატონს.მანაც დაუძახა მობრძანდითო და მხოლოდ შემდეგ შვეიდნენ
-დიდო ბატონო ... მოემზადეთ და სასაუზმოდ გვეახელით
-დიდო ვეზირო ცოტნეე არ მინდა რა საუზმეეეე-უცებ გაეკრიჭა და მამასმოეხვია-დილამშვიდობისაა...ქალბატონი დედა სად არის?
-დღეს ის ამზადებს საუზმეს
-კიდევ კარგი..შენი დამწვარი ტოსტები კუჭს მტკენს...სიცოცხლისთვის საფრთხეს წარმოადგენს.
-უცებ მიდი პატარა ყაჩაღო პირი დაიბანე თორე გაჩვენებ მე სიცოცხლისთვის საშიში რა არის..მაიმუნი ეს
-ვირიშვილი მიაყოლე ბარემ ...
-არა რა რა პასუხი მოვთხოვო სოფოს არ ჰგავს მე მგავს...სად მიწია ცოდვებმა ჩემი ხელით ვიტხრი საფლავს ანუ?- გაბრიელი რომ გაიქცა სააბაზანოსკენ თავისთვის დაიწყო ლაპარაკი.მერე გასძახა- ქვევით ცავალ და დროზე ჩამოდი თორე ამოვალ და მე ჩაგაცცვამ
-ხოოო
სამზარეულოში შესვლისთანავე მიეჭრა სოფოს და ზურგიდან აეკრო
-რას ამზადებ დიდო მზარეულო სოფიკოო
-წიწილას ვწვავ
-ამ დილას რა დროს წიწილაა... რამე მსუბუქი არ გვქონდა ?
-კი გავამზადე უკვე ყველაფერი. უბრალოდ წიწილს რომ შევხედე მომინდა
-სად შეხედე საყინულეში რა გინდოდა
-კარგი არ შემიხედავს..ისე მომინდა არ შეიძლება?
-მე ბოდიში...გავდივარ. თუ გინდა გოჭი შეწვი და ჭამე რა ჩემი საქმეა დიდო მზარეულო
-ხოდა ეგრე... ის სად არის პატარა შენ
-პატარა მე მოწესრიგდება და ჩამოვა... კარგი სუნი აქვს.რომ ჩამოხვედი მაშინვე დადე?
-არაა ... დილით დავდე მერე ამოვედი საძნებელში შენ ბოდავდი და სანამ ჩვენ დავზავდით კი შეიწვა...დრო გამაყვანინე
-დილაადრიან წიწილისთვის ადექი?
-წიწილი გენანება თუ რა ხდება ... რა უბედურებაა.დროს რა მნიშვნელობა აქვს მომინდა და ვწვავ
-კარგი... კარგი დიდო სოფიოო ისევ ვჩუმდები
-ხოდა ჩუ! ახლა წიწილის სუნი რომ ვიგრძენი ნუტელა მომინდა...
-წიწილის სუნზე ნუტელა... ხო აშკარად მოგინდებოდა აბა როგორ. მეც სულ წიწილს რომ ვხედავ დაბრაწულს ნუტელა მინდება..შოკოლადი მაინც -უყურებდა კოვზით როგორ ჭამდა პირდაპირ ქილიდან და თვალებს ვერ უჯერებდა- დაგავიწყდა მაგაში რამდენი კალორიაა?
-არაა ახლაც მახსოვს...ხომ მიტხარი დიეტა არ გჭირდება ისედაც ფიცარს ემსგავსებიო და გიჯერებ
-დამაჯერებელი არგუმენტია
-ქალბატონო დედა წიწილას სუნია თუ მე მომეჩვენა? - გაბრიელი სემოვარდა და პირდაპირ მივარდა ტაფას- მართლა წიწილაა?
-აი ხომ ხედავ ბავშვსაც უნდა...
-არაა ამ დილას არ მინდა...მერე შევჭამ. საწებელი გვაქ? აი ის მაკა ბებოს გაკეთებული რომ გქონდა მამა სად არის?
-ვაიმეე ეგ როგორ არ გამახსენდა... - უცებ დადო ქილა და კარადაში წითელი ტყემალი იპოვა ბოთლით- აქ არის...
-მანდ არის ... და ეს შეიწვა უკვე მგონი
-გათიშე და გადმოიღე რა..ისე ისვრის წვეთებს მეშინია არ დავიწვა გთხოოვ
-ხო მე თუ დავიწვები რა... ისედაც ლამაზი ვიქნები
-მე აღარ ვიქნები თუ რა!
-დედა დამშვიდდი შენ სულ ლამაზი იქნები...
-ჩემი სიცოცხლეე...დედას ოქრო ვინ არის?- უცებ გადაერთო ბავშვზე იმდენი აკოცა ლამის გაგუდა. მერე მაგიდასთან დასხდნენ. ცოტნე უყურებდა და ელოდა როდის შეჭამდა ხორცს ის კი ჯერ ჭრიდა, მერე ტყემალი დაასხა თეფშზე პურის ნაჭერი ააცალა ცოტნეს რომელიც კარაქისთვის ჰქონდა და ხორცის გარეშე შექცა ზემოთ ჩამოთვლილ ორ საჭმელს.
-რა სჭირს ამ ბოლო დროს დედას?- გაბრიელი გადაიხარა და ჩუმად უთხრა თვალებგაფართოებულ ცოტნეს
-არ ვიცი... ეგ ჩაი დალიე სჯობს.
-არ მინდა...
-აბა რძე დალიე
-არც რძე მინდა... წვენს დავლევ
-კარგი იყოს წვენი ..რა მნისვნელობა აქვს . ყველა სასარგებლოა
-კარაქიან პურს არ გამიკეთებ?
-კი ახლავე ...
-აუუ ხორცი გაწიე რა ცოტნეე წურს აქვს წიწილას სუნი და ცუდად ვხდები
-პურს რანაირად აქ დედა წიწილას სუნი?
-აქვს და რა გავაკეთო?
-და ტყემალზე ეგრე აღარ მიდის? - თვალები აატრიალა ბავშვმა და ტუჩები მოკუმა- რა უცნაურები ხართ ეს ქალები ზოგჯერ...
საუზმის დასრულებამდე ხან რა მოუნდა ხნა რა.ბოლოს სააბაზანოში გავარდა და უნიტაზზე ჩახუტებული იყო დიდხანს. ძლივს დაიჭირა ცოტნემ . პირის მობანვის და დაწოლის შემდეგ ცოტა დაუბრუნდა პირვანდელი ფერი სახეზე. ბოლოს ცოტნეს შეუერთდდა ეზოში და ძაღლთან თამაში დაიწყო. შემდეგ ცოტნესთან მივიდა
-რაღაც გინდოდა ხომ?
-აქ დაჯექი...
-რა ხდება?
-იაზრებ რას ჭამ და როგორ იქცევი ამ ბოლო დროს?
-წიწილას გულისხმობ?
-რეალურად ტყემალი და პური ჭამე..წიწილის სუნზე კი გული აგერია. ხასიათი გეცვლება... ღამითაც კი ჭამ ხოლმე ... სოფო თუ არ ვცდები ამ თვეში ციკლიც არ გქონია რადგან მაგ დროს განსხვავებულად მიღრენ. გამაყუჩებლებს სვამ და მემახსოვრებოდა.
-მე... მე წავალ ხო? წავალ და მალე მოვალ . რა სულელი ვარ ...აქამდე როგორ არ დავფიქრდი. მიყვარხარ ..მალე მოვალ ბავშვს მიხედე - უცებ აკოცა და წავიდა. მალევე მოვიდა და ცოტნეს წინ აიტუზა
-დე მე და მამიკო სახლში შევალთ რაღაც სამქე მაქვს აქ იქნები ხო?
-ხო აბა სად წავალ ...-ისევ ძაღლს ეთამაშებოდა. ბურთს ესროდა და ისიც სწრაფად მორბოდა.
ცოტნე დარეტიანებული მიჰყვებოდა ... კიდევ ვერ იაზრებდა ბოლომდე.
-შეიძლება ვცდებით... წინასწარ ნურაფერზე ვიფიქრებთ. საერთოდაც ექიმმა მითხრა რომ მეორედ დაფეხმზიმება გამიჭირდებოდა...შეიძლება,დიდი ალბათობითო . ვაიმეე შეიძლება ...შეიძლება აქ პატარა იყოს...კიდევ ერთი ? ცოტნე დამელაპარაკე თორ ეგავგიჟდები
-არ მინდა წინასწარ გამიხარდეს და მერე იმედგაცრუებული დავრჩე. მომინდება მერე მეორე ბავშვი და გაბრიელთან ერთად აქტიურ მუშაობას ვერ შევძლებთ ასე რომ უბრალოდ... უბრალოდ შედი სააბაზანოში და ჩაიტარე ტესტი ... ხომ მალე იქნება ...რა ვიცი ვერ ვერკვევი დიდი დრო არ უნდა დასჭირდეს ხო? სოფო მოვკვდი აღარ შემიძლია სანამ მე სეგიყვანე სააბაზანოში წადი მიდი და მალე გამოდი ნუ გამიხეტქავ გულს
-უნდა დვამშვიდდე...უნდა დვამშვიდდე წინასწარ არ უნდა გამიხარდეს- ბუტბუტით შევიდა და რიგ-რიგობით გახსნა ყველა შეკვრა.
რამდენიმე წუთში გაიგო ხმა
-სოფოო
-შემოდი...-იატაკზე იჯდა და წინ გაშლილ ტესტებს უყურებდა-დაჯექი აქ ... რა იყო მშობიარე ქალივით ღელავ . მე უნდა ვიყო ფეხმძმედ თუ შენ
-როცა მე ვარ ჩუმად სწორედ მაშინ რატო იწყებ ნევრიულობისგან ლაპარაკს... რა უბედურებაა რით ვერ განავითარეს ეს ტესტები რო იმ წამსვე ჰქონდეს პასუხი... საერთოდაც მე რა გამეგება ისე ვამბობ ვითომ დიდი გამოცდილება მქონდეს . გაზრდილი ბავში მომიყვანე და გამოცდილი მამა მგონია თავი ...
-ცოტნეეე ... ვაიმე ცოტნეე ცოტნეეეე შეხედე ... შეხედე -უცებ გადაიწია წინ და კივილი დაიწყო - შეუძლებელია... არა შესაძლებელია. ფაქტია ვაიმე ... ისევ ისევ... ღმერთო მადლობა... ისევ ისევ დედა გავხდები ... ორი ხაზია... ორია ორია ცოტნეეე მოემზადე ორმაგად უნდა გააკეთო ყველაფერი ფეხმძიმე ცოლისთვის.
-მეორე... მეორე მეორე ბავშვი... ისაა აქააა . მართლაა...მართლა არის.ორი ხაზია...ორივე წითელია .ყველაზე ... ყველააა ჩემიდ ა შენია ფეხმზიმეს გნახავ. გაბერილს. ცემ წინ იბაჯბაჯებ. მერე დაიბადება... მერე ჩემ თვალწინ გაიზრდება.ყველაფერს ვნახავ...არაფერს გამოვტოვებ .საერთოდ არაფერს. ფაფის გაკეთებასაც ვისწავლი... ტანსაცმელსაც გამოვუცვლი...საფენებსაც ხო მაგასაც შევეცდები... მამა გავხდები კიდე ...- უცებ ისროდა სიტყვებს და გაუჩერებლად კოცნიდა სოფის. ორივე ტიროდნენ, ერთად იცინოდნენ. სიხარულისგან სხეული უკანკალებდათ. მერე ძლიერ მოეხვია, ისე რომ მთლაინად აივსო მისით. მერე მუხლებე დაეშვა და მუცელი დაუკოცნა .შემდეგ ხელი მოხვია და ქვემოთ გაიქცა. კიბეზე მირბოდა და გაბრიელს ეძახდა. ბავშვს ისე უცებ უთხრა ძმა ან და გეყოლებაო და გააქვავა ერთ ადგილას მერე დაფიქრდა
-გაბრიელ...დე ... გაბრო .სულელო ასე უცებ რატომ უთხარი . გადარელო ის პატარაა ჯერ ... განებივრებული მყავს. ერთადერტოს იყო მიჩვეული და ასე როგორ აჯახე. ფსიქოლოგიური წნეხის ქვეშ ცააგდე ბავშვი ახლა რა ვქნა ღმერთო ცხოვრების ბოლომდე გიჟი დარჩები ცოტნე... ბოლომდე
-ძმა ან და მეყოლება? მართლა? მართლა მეყოლება? არ მატყუებთ? არაა რატო მომატყუებთ..ვაშაააააააა რა მაგარია ...ყველაზე მაგარია. მანდაა ხო ... ვიცი რო მანდაა და არ დაიწყო დედა ახლა. არ მაინტერესებს როგორ მოხვდა რა ჩამოვარდა, რა შეფრინდა რა მოხვდა ....მთავარია მანდაა და მალე დაიბადება...აუ დედაა გოგო ხო იქნება ? მარა ბიჭი თუ იქნება ვეთამასები ჩემ სათამაშოებს მივცემ და უფრო დავუძმაკაცდები...გოგოს ვინმემ რომ აწყენინოს მერე უნდა ვიჩხუბო...მარა არა გოგოც მინდა. აუუუ რომელიააა მე ორივე მინდა- დახტოდა. ხან ერთს ეხვეოდა ხან მეროეს,ხან მუცელზე კოცნიდა ჩამუხლულ სოფის ხან ლოყებს უკოცნიდა ბოლოს გაჩერდა და აციმციმებული თვალებით შეხედა- რომელია დედა?
-არ ვიცით დე ჯერ... ძალიან პატარაა, მაგრამ აუცილებლად გავიგებთ დაბადებამდე. ამჯერად გავიგებ დე და გეტყვი.
-ჩემი ორი სიცოცხლე... და მესამე პატარა წერტილი- ცოტნემ ორივე ჩაიკრა გულში და ჯერ კიდევ სიხარულისგან გაგიჟებულს ისე უცემდა გული ეგონა მალე გაუსკდებოდა.
როგორც კი მოშორდა ცოლ-შვილს მაშინვე ტელეფონისკენ გავარდა რომელიც მაგიდაზე იდო და ბიჭებს დაურეკა. პირველი გიორგის ნომერი მოხვდა თვალში
-გისმენ ფისოოო მოგენატრე და უნდა მეკრუტუნო ხო? -მაშინვე უპასუხა- რა გჭირს ბიჭო რატო აქამდე არ მეჯუჯღუნები რა მოხდა...ცუდად ხარ? სოფო და გაბრიელი როგორაა იდიოტო სახლშ არ უნდა ეგდო დღეს? სამსახურში ვარ ამოიღე ხმა თორე თუ მოვედი მართლა აგაკრუტუნებ ბ.ზის გაზრდილი ვიყო ... ჯანდაბა ცოტნე გადაყლაპე ენა? იმედია გაბრიელ არ მოიპარე მობილური და ამ ცუდ სიტყვებს შენ არ გეუბნები ნათლი
-სოფო ფეხმძმედაა და მალე ორი შვილი მეყოლება...- რამდენად სწრააფდაც ლაპარაკობდა ისე გაცუმდა გიორგი. აშკარად რარაცას დაეჯახა მერე იმხელაზე დაიყვირა ეჭვი მაქვს მთელ შენობას გააგებინებდა ხმას
-აეეეეეე ჩემო ვეფხვოოო ჩემო ცოტნიკოოოო კიდე მამა ხდები შე გადარეულო? რძალი დამალაპარაკე მაგას უნდა მივულოცო მაგის დამსახურებაა ორით ნოლს რო მიგებ... გილოცააავ ბიჭო ... ვაიმე ...ვაიმე ეს რა კაი ამბავი გავიგე ტო..აქ რა ჯანდაბა მინდა. წამოვიდე? არა რო წამოვიდე მანდ რა მინდა ალბათ ახლა გაიგე შენც..მარტო ხართ დღეს ძლივს. ვაიმე რა ჯანდაბა ვქნა ცოტნე
-მორჩი ბიჭო ლაქლაქს ... აეგდე მანდედან და მოდი აქ. შენ გარეშე რა დასვენებაა ფისო
-მოვდივარ ...მოვდივარ. ვეტყვი უფროსს და ნახევარ საათში მაქსიმუმ ორმოც წუთში მანდ. ვარ სოფო გააფრთხილე რო მოვა მუცელს ისაკუთრებსთქო ... ბავშვს უნდა ველაპარაკო იცოდე და არც გაბედო ცემი გაჩერება
-როგორც იქნა გათიშა და დაჩის დაურეკა..როგორც ყოველთვის არ პასუხობდა. დემეტრეს ნომერზე დარეკა და დაკავებულმა პრინცმა როგორც იქნა უპასუხა
-გისმენ ცოტნიკო ...
-გეძნა ბიჭო?
-აუ ხო... წუხელ გვიან დავიძინე. ხო მშვიდობაა ცოტნიკუნკულა?
-კი მშვიდობაა უბრალოდ შენი ნათლული დაიბადება რამდნეიმე თვეში...ალბათ რვა თვეში და უკვე სტაჟიან მამას ცოტნიკოთი ვეღარ მომმართავ-ამჯერად მშვიდი იყო. თიტქოს უკვე დამშიდდა სამაგიეროდ დემეტრე გადავარდა ლოგინიდან ,მაგრამ ეგრევე ყვირილი დაიწყო . ცოტნეს მსგავსად არულაპარაკებია ,მაგრამ არც ბევრი დაუკლია
-ფეხმძმედაა? მეორეზე > მეორე გეყოლება შე საზიზღარო? ვაიმეე ჩემი სუპერ რძალი რა ... გილოცავ ჩემო ცოტნიიკო. იმედია ისიც შენ არ დაგემსგავსება და იმედია სოფიოს ასლი იქნება ...
-ენას ამოგაცლი რომ მოხვალ...მოკიდე მარიამს ხელი და ჩემთან გაჩნდი. ეს ამბავი რომ არ აღვნიშნო ახლავე გული გამისკდება. არ მიწყენს სოფო ...მიჩვეულია რომ მარტო ვერასდროს ვრჩებით.
-დაურეკე ბიჭებს?
-გიორგის კი დაჩისთან არ გადის
-ბოლოს მე მეუბნებოდი ბიჭო?
-მალე მობრძანდი-სიცილით გაუთიშა და დედა შვილს გახედა.გაბრიელი ისევ ეტიტინებოდა რაღაცას, სოფო კი გაბადრული ეხვეოდა და კოცნიდა.
დაჩისაც დაურეკა როგორც იქნა
-ცოტნე ძალიან დაკავებული ვარ უცებ მითხარი თორემ უფროსთან ვარ - ჩუმად უთხრა დაჩიმ და თან სწრაფად
-სოფოა და მე მეორე პატარას ველოდებით
-რა? -ისე წამოიყვირა აშკარად გააგიჟა ყველა-უკაცრავად ..დიდი ბოდიში სასწრაფოა - სწრაფად გავიდა.აშკარად ნაბიჯების ხმა იყო მერე კარი მიხურა და სიცილი დაიწყო- გილოცავ ... როგორ გამიხარდა ტო. მაგარია ...ძალიან მაგარი ამბავია . მიულოცე სოფოსაც ...
-ვერ მოხვალ?
-ახლაც არ რჩეი ბიჭო მარტო? მნიშვნელოვან შეხვედრაზე ვარ...როგორც კი დასრულდება მაშინვე მოვალ ...მაგრამ აზრზე არ ვარ როდის
-კარგი დაჩი საქმეს მიხედე... იცოდე გელოდებით
-ჭიქა დამახვედრე სავსე რო ეგრევე დავლიო ...
-არის ბატონო გამომძებელო ...
-რატი აქეთაა ?
-ტყუილად ნუ დაურეკავ..მობილური გამორტული აქვს არც კი ვიცი სად არის და როდის გამოვა კონტაქტზე. რაღა დავალებაზეა...
-კარგი აბა არარ მოგაცდენ... საქმეს მიხედე ბატონო გამომძიებელო
-მოვლენ ხო?
-გამიბრაზდი? ხომ იცი როგორი ვარ არ შემიძლია მაგათ გარეშე... მაპატიე რა სოფ
-სულ გაგიჟდა დედა მამიკო... რისთვის მხიდის ბოდიშს ასეთი ამბავი რომ არ გეთქვა მოგკლავდი. მე რომ გეუბნები ზოგჯერ მარტოც დარჩი ჩემთან თქო იმას ვგულისხმობ როცა მარტო მინდა ვიყო..ასეთი ამბის დროს არა...
-ჩემი ბედნიერება ხართ თქვენ ...
-მაა ლიზიკოც მოვა?
-აუ ლიზიკო... მომკლავს რომ არ დავურეკო და იმათ დამასწრონ
-სწრაფდ თორე გიორგი დაგასწრებს-სოფო აკისკისდდა და სოტნეს ჩაუჯდა-მიდი დაურეკე უნდა გავიგო რას იტყვის
ცოტნემ ლიზასაც დაურეკა. ქალბატონი კლინიკაში იყო და იმხელა ხმაზე დაიწყო კივილი და იმდენი რამე უთხრა ავადმყოფები საწოლებიდან ცვიოდნენ.
რამდნეიმე საათში მაინც ყველა ერთად იყვნენ და პატარას ამბავს აღნიშნავდნენ.
...
ნია ორი კვირა მარტო იყო მთის მიტოვებულ სახლში. მშვიდად იჯდა სიგარეტის პარტნიორობით და წარსულს იხსნეებდა. იმდენად მძიმე, მრავალფეროვანი და მტკივნეული იყო თოთოეული დღე მის ცხოვრებაში თითზე ჩამოსათვლელი ბედნიერი მომენტები ჰქონდა. ამათგან განსხვავებული კი მხოლოდ რატი შელიას გამოჩენა იყო... თითოეული წამი რაც კი ერთად გაეტარებინათ მისი პირველი დანახვიდან ბოლო შეხვედრამდე. მიუხედავად იმისა სად როგორ და რა ვითარებაში იყვნენ. მისი დანახვა ტყვიების ზუზუნშიც კი ბედნიერ წამად ეჩვენებოდა ამდენი წლის შემდეგ. ისე კი ნიკოლოზი ქმნიდა მხოლოდ ბედნიერ წამებს. სიმშვიდეს და მცირეოდენ ხალისს მის ცხოვრებაში. ნიკოლოზი იყო მისი მუდმივი საყრდენი ,რომელიც ამჯერად ტავად მატოვა... ეგოისტობა დასძლია და მეგობარი ლიზასთან დატოვა, არ გაამუქა მისი ფერადი დღეები, არ მოახვია თავს დეპრესიული განწყობა და ასე მარტოობაში გადაწყვიტა ძალების მოკრება, წარსულთან დაპირისპირებით და კვლავ დამარცხებით.
მორიგი დილა გათენდა,რომელიც არაფრით განსხვავდებოდა განვლილისგან.
ჩიტების ხმა ესმოდა, ქარი ქროდა და ტოტების ხმაც კარგად იკვეთებოდა. სწორედ ისეთი ამინდი იყო მტაში როგორიც ნიას ხასიათს შეეფერებოდა. სწორედ ისეთი როგორიც მას უყვარდა, მის სულში იყო და სწორედ ამიტომ უყვარდა მთა. იქ ხსირად წვიმდა, სწრაფად ფარავდა შავი ღრუბლები ცას და ყოველთვის წვიმის მოლოდინში უნდა ყოფილიყავი. ასე იყო ნიას ცხოვრებაც , არასდროს იყო მუდმივად უღრუბლო ცა ....
საბანში გაეხვია , ოთახში ციოდა, ხის ძველი სახლის ყველა ნაწილი სხვადასხვა ხმას გამოსცემდა ბუნებასთან ბრძოლისას. ლამის ბოლომდე განადგურებული ქოხი,მაინც არ იქცეოდა ამ ძლიერი ქარის შეტაკებისას, წვიმის წვეთები ვერ აღწევდა მის თითქოსდა ჩამოშლილ კედლებში. ჭუჭყიან, ნახევრად ჩამოვარდნილ მინებს წვიმის წვეთები ძლიერად ეხეთქებოდა, მინის მიღმა ხეები ისე ირხეოდნენ თიტქოს წაქცევას და მიწასთან ცახუტებას ლამობდნენ.
განა შეიძლებოდა მსგავსი გარემო ყოფილიყო სიმშვიდის მომტანი? ნიასთვის ასე იყო. თვალები დახუჭა,შავი ოტახის ფონზე მოკაშკაშე ფუმფულა საბანს თითები მოუჭირა და ყელთან მიიტანა. ცივი ჰაერი ღრმად ჩაუშვა ფილტვებში და ხმაურიანად ამოისუნთქა. შემდგე ისევ გაახილა თვალები.საწოლის მოპირდაპირე კედელზე საათს გაუსწორა თვალი ,რომელიც საღამოს 6 საათს უჩვენებდა. იფიქრებდით რომ შუაღამე იყო ისე უცებ ჩამოწვა სიბნელე. შუქი არ იყო... მხოლოდ სანთლები ჰქონდა რამდნეიმე ძველ სასანთლეში და ლამფა. საწოლის გვერდით აანთო სანთელი და ჩამოწოლილ წყვდიადს ასე შეებრძოლა. ელვა და ქუხილი ანათებდა ოთახს შიგადაშიგ.
საწოლიდან წამოდგა და მეორე ოთახში გავიდა. უნდოდა ბუხარი დაენთო რომ სიცივეში არ გაეტარებინა მორიგი ღამე. მუდმივად მზად ყოფნაში იყო და ღამის უძილობა არ აწუხებდა, სრულიად ბუნებრივი იყო მისთვის . სახლის პატარა ოთახიდან მომარაგებული შეშა გაიტანა და ბუხარი დაანთო. ახლად აგიზგიზებული ცეცხლის წინ , ხის ძველ იატაკზე დაჯდა და ისევ დაძაბა სმენა. თითქოს ამ ქარიშხალში რაიმეს ხმას გამოარკვევდა. შემდეგ ფეხზე წამოიჭრა, წამის მეასედში კარის უკან იდგა უზარმაზარი დანით ხელში .სახელური ჭრიალით ჩამოსწიეს, კარის ხმა და ხელში მომარჯვებული დანით უზარმაზარი სილუეტის წინ აღმოჩნდა.
-ასე უნდა მომკლა?- არ დააყოვნა კარში მდგომმა, ბოხი ხრინწიანი ხმით უთხრა ისე რომ არც შეტოკებულა. სრულიად სველი იდგა იმ ქრიშხალში, ისევ აწვიმდა თავზე და თითქოს ვერაფერს გრძნობდა. ტუჩის კუთხეში ღიმილი დასთამაშებდა, მაღალ შუბლზე მიწებებული თმა თვალებს კიდევ უფრო უმუქებდა, ხელები მშვიდად დაეშვა ძირს და თვალებში უყურებდა გაქვავებულ ქალს . შემდეგ თავი გვერდზე გადახარა და გაიღიმა.ისე როგორც მხოლოდ ნიას უღიმოდა, მხოლოდ მას და არავის სხვას.
იატაკზე დანის დაცემის ხმა, მსუბუქი წამოკივლება რომელიც ბედნიერებით იყო განპირობებული და ქალი მის სხეულზე იყო მოხვეული. წვიმაში იდგნენ. ორივე სველდებოდნენ ,მაგრამ ვერაფერს გრძნობდნენ . მათი სხეულები იმდენად ცხელი იყო ერთმანეთს წვავდნენ კოკისპირულ წვიმაშიც კი.
-მოხვედი... შენ მოხვედი- ფეხები წელზე ჰქონდა მოხვეული, თავი მისი ყელიდან წამოსია , ხელები მხრებიდან თმაში შეაცურა და მის სველ ბაგეებს დაეწაფა. მისი ტორები ეხვეოდნენ სხეულზე, მისი ტუჩები ულღობდნენ გაყინულ გულს...
კოცნა რომ შეწყვიტა უკვე სახლში იყო. თუმცა მას ეს არც კი გაუაზრებია .აკანკალებულ თითებს სახეზე უსვამდა, ეფერებოდა ისე თითქოს უკანასკნელად ხედავდა იმ წამს, თითქოს მალე გამოეცლებოდა ხელიდან და სადღაც გაუჩინარდებოდა.
-აქ ხარ...ჩემთან ხარ! არ წახვედი... ჩემთან ხარ
-შენ იცოდი რომ ვერ შევძლებდი წასვლას...-ისევ მშვიდი იყო მამაკაცის ხმა. ქალი კი გატყდა, ემოციებმა სძლიეს, წყლის წვეტებს მის სახეზე ცრემლები ერეოდა. მთელი სხეული უთრთოდა მოჭარბებული ემოციისგან.
-არა...არ ვიცოდი.მე არაფერი ვიცი როცა შენთან ვარ...მხოლოდ ის რომ უშენოდ არარაობა ვხდები . უშენოდ იმასაც კი ვკარგავ რაც კი რამ გააჩნია ჩემ ფიტულში ჩასახლებულ სულს.- ისევ აკოცა , წვერში გამოკვეთილ გაყინულ ტუჩებს სათითაოდ უკოცნიდა. ძალიან ნელა და თანდათან მატულობდა მის სხეულში ჟრუანტელის დოზა...
ისევ ქმედება არჩიეს საუბარს. თითოეული სვლა სიტყვების სანაცვლო იყო , ის იყო რასაც ბგერებით ვერ გადმოსცემდნენ. ერთმანეთის დაკარგვის შიში იყო, ტკივილი, სევდა, მწუხარება, სიკვდილის შიში იყო . სხეულიდან სველ სამოსს აძარცვავდნენ ერთმანეთს და გრძნობებისგან ცარიელდებოდნენ. თითოეული შეხება , კოცნა და ალერსი სიმშვიდე იყო რომელსაც ერთად პოულობდნენ. ერთმანეთით ივსებოდნენ, ცარიელ ,ლოდად ქცეულ არსებას ათავისუფლებდნენ და ყველას და ყველაფერს იმორჩილებდნენ...
შუაღამე იყო...
ისევ ისე ძლიერ წვიმდა, კოკისპირულად წვიმდა .
ქარიშხლიან ღამეში , ბუხრის წინ ძველ ხის საწოლზე იწვა წყვილი . კაცი ქალს უცქერდა, ქალს კი მის მკერდზე ედო თავი და ბუხარში ნაკვერჩხლებად ქცეულ ცეცხს უყურებდა ,რომელიც მალე საბოლოოდ ჩაქრებოდა და მხოლოდ კვალს დატოვებდა ,ცეცხლის კვალს.
-არაფერს მკითხავ?
-არ მინდა გავიგო ,რომ უბრალოდ მოხვედი .მემშვიდობები და ისევ წახვალ. არ მინდა გავიაზრო რომ ისევ იგივეს ჩავდივარ...ისევ გიშვებ და ისევ ვაპირებ ლოდინს.მიუხედავად იმისა რაც გითხარი ბოლო შეხვედრისას...
-გგონია რომ შევძლებ?
-მე არც კი ვფიქრობ...მხოლოდ ფაქტები მაქვს. უამრავი ფაქტი იმისა რომ შენ ისევ საქმე აირჩიე, ეს წყეული საქმე მე კი ისევ აქ ვრჩები და ისევ შორიდან ვიხსენებ როგორ დავკარგე ყველაფერი იმ წყეულ ომში . სხვის ბრძოლაში კეთილი მისიით მისული დამსაჯა ღმერთმა წარსულში ჩადენილი სიბოროტისთვის. შენ კი ისევ იქ მიდიხარ...ისევ იმ ადგილას აპირებ წასვლას სადაც ყველაზე წმინდა დავკარგე
-მარტო შენ არ დაგიკარგავს ... ორივემ დავკარგეთ და აღარ ვაპირებ ამ საქმეში ჩართვას. ისე იქნება როგორც შენ გინდა...ისე როგორც ჩვენ გვინდა ნია. ჩემო ამორძალო მინდა ჩვენი დრო დადგეს ,ჩემი და შენი - ქალის სახე ხელებში მოიქცია და ცრემლიანი თვალები დაუკოცნა- არ დავუშვებ კიდევ გეტკინოს... ისე როგორც მაშინ
-რატი...რატი მართალს ამბობ? თავს ანებებ? აღარ წახვალ? არც ავღანეთში, არც აფრიკაში, არც იმ წყეულ მისიებზე ... ჩემთან იქნები? !
-სულ შენთან ვიქნები...ხომ დაგპირდი რომ ღრმა სიბერემდე არ მოგიწევდა ჩემი გლოვა
-ეგ დიდი ხნის წინ იყო...
-ჩემ დაპირებას ვადა არ აქვს ამორძალო...
-მას მერე ბევრი რამ მოხდა და ის დაპირებაც უნდა შეცვლილიყო რატი. მეგონა ვერ მიპოვიდი... აღარ მეგონა თუ გაგახსენდებოდა ეს ადგილი
-როდის დავკარგე ჩემი ამორძალი...
-იქ, იმ წყეულ ადგილას ჩვენ ჯერ არ დაბადებულ შვილთან ერთად... იქ დაიმარხა შენი ამორძალი . ახლა არც კი ვიცი ვინ ვარ
-ყოველ დღე ვნატრობდი ჩემი შეცდომის გამო დავესაჯე ღმერთს... იმის გამო რომ დავუშვი ჩვენი პატარს დაკარგვა,მაგრამ ყოველ ჯერზე დამინდო უფალმა. თითქოს იმის ნაცვლად რომ დავესაჯე მიცავდა რომ ისევ მოვსულიყავი შენთან.
-შენი ბრალი არ იყო... მე არ უნდა ვყოფილიყავი იმ დროს იქ . მე არ უნდა გავქცეულიყავი იმ ჯურღმულიდან უნდა დაგლოდებოდი სანამ მოხვიდოდი და წამიყვანდი. როცა მოხვედი უკვე გვიანი იყო... მე არ დაგელოდე . მე არც თავიდან დაგიჯერე და წავედი იმ წყეულ მისიაზე... მისი არსებობის შესახებაც კი არ ვიცოდით...მხოლოდ დაკარგვის შემდეგ გავიგეთ. ვკვდები ყოველ ჯერზე როცა მახსენდება რომ საკუთარი შვილი ვერ დავიცავი. ის პატარა არსება რომელიც ჩემში იყო... ჩემი და შენი ,ჩვენი იყო და მხოლოდ მე ვჭირდებოდი . სხვების გადასარჩენად წავედი როცა საკუთარი უნდა დამეცვა. რატომაა ღმერთი ასეთი სასტიკი ზოგჯერ...მე ხომ იქ ბავსვების დასახმარებლად ვიყავი...რატომ წაიყვანა მაშინ ჩვენი შვილი . რატომ ჩავვარდი მაინცადამაინც მაშინ ტყვედ... რატომ არ დაგელოდე ,რატომ გავიქეცი...რატომ ...რატომ უნდოდა ასე
-ვერაფერს შევცვლით ნია... თავის დადანაშაულებით ვერაფერს შევცვლით. მთელი ჩვენი ცხოვრება განსაცდელი იყო და მგონი დროა დავასრულოთ. უბრალოდ მინდა მიყავრდე მხოლოდ შენზე ვიზრუნო და სხვა არაფერი არსებობდეს შენ გარდა. ნორმალური ადამიანი მინდა გავხდე ... შენ თუ ჩემ გვერდით არ იქნები და არ შეეცდები იმ დღეების დავიწყებას არაფერი გამოგვივა ნია
-გგონია რომ შევძლებთ? მშვიდად ცხოვრებას, მე და შენ . სიმშვიდე და ნორმალური ცხოვრება არც კი ვიცით რას ნიშნავს
-ვისწავლით ნია... მაგასაც ვისწავლით .უბრალოდ ჩემთან იყავი ჩემო ამორძალო.დავქორწინდეთ ... ისე როგორც გვინდოდა . როგორც გპირდებოდი ნია... მაღლა მთაში ღმერთთან ახლოს . სამ ბავშვს ვიშვილებთ და გვეყოლება ორი ბიჭი და ერთი გოგო.
-არა... არ შემიძლია . მე ვერ შევძლებ ,ცოლი და დედა ვერ გავხდები. მე კარგი ქალი ვერ გავხდები ვერასდროს... მე ის ბავშვი ვარ რომელიც მშობლებმა ნაგავსაყრელზე მოისროლეს, რომლის ბედიც თავიდანვე დაწერილი იყო. ვიბრძოდი ... ჭაობიდან ამოსვლას ვცდილობდი ამ დაწყევლილი ბედის წაშლას, მასთან ბრძოლას ვცდილობდი . ნიკა ხელს არ მიშვებდა , მაგრამ მასაც კი არ დავაცადე. არც შენ დაგიჯერე და მაინც ჩემ დაწყევლილ ბედს გავამარჯვებინე. არ მინდა სხვისი ცხოვრებაც დავანგიო... მე უბრალოდ მინდა კარგად იყო . არ მინდა შენი თვალებმა ნათება შეწყვიტონ... ვერ გადავიტან!
-ჩემთან იყავი და კარგად ვიქნები!
-რატი...
-აღარ გააგრძელო... ხომ იცი რომ აზრი არ აქვს.
-შენ არ გესმის ...ჩემ გვერდით
-ნია შენს გვერდით ვარ მე ბედნიერი ... იქ იმ უკაცრიელ ადგილას გაგიცანი და იქაც კი მოახერხე ჩემი გულის დაპყრობა . კარგად იცი რომ არ დაგკარგავ და უბრალოდ ჩემთან იყავი ....კიდევ გიმეორებ ხომ ხედავ.არადა ორჯერ არაფერს ვამბობ.- ნიკაპზე მოუჭირა თითები და აკოცა- აქ ვმარხავთ ჩვენ ბნელდა ცივ დღეებს სითბოს დროა... ჩვენთანაც უნდა მოვიდეს გაზაფხული ნია...
ისევ აინთო ცეცხლი...ისევ ისე ისმოდა შეშის ტკაცუნი. ოთახი მთლიანად განათდდა. მშვიდად ეძინა წყვილს
……….
ქორწილის დღეა ...
მზის სხივები ოთახში რომ შემოიჭრნენ უკვე მეღვიზა ,მაგრამ ადგილიდან არ ვიძვროდი. მთელი ერთი კვირა თიტქოს განსაკუთრებულს ვერაფერს ვგრძნობდი , რადგან სამზადისიც მინიმალური იყო. ბეჭდების შერჩევს ,რომელმაც პირიქით გამახარა. იმდენად მომწონდა მარიამის ლამაზ თითზე ბრილიანტისთვლიანი ბეჭედი . მიუხედავად იმისა რომ ისედაც დარწმუნებული ვარ ჩვენი ურთიერთობის მდგრადობაში ამ დეტალმა რაღაცნაირად იმოქმედა ჩემზე. თითქოს ეგოისტურად მიხაროდა...
ახლა ვწევარ გაუნძრევლად და საათის წიკწიკს ყურადღებას არ ვაქცევ.
არადა წუხელ ჩვეულებრივ დავწექი და წესით უნდა დამძინებოდა მშვიდად,რადგან ეს დღეც ჩვეულებრივი უნდა ყოფილიყო, რადგან უბრალოდ ხელისმოწერა იყო ...ამ ხელისმოწერას ხომ არაფერი უნდა შეეცვალა ჩვე ცხოვრებაში და ახლა რატომ ვრელავ რიგითი სიძის მსგავსად .რომელიც ცხოვრების შემდეგ ეტაპზე ღელავს და ჰგონია რომ ნაწილობრივ ინგრევა მისი თავსუფლება...
მე და მარიამი ხომ სხვა ვართ. ჩვეულებრივი სტანდარტული ურთიერთობა არ გვაქვს.
და მაინც მე არ ვარ კარგად...
-ჩვენი სიძე სად ბრძანდება? - გიორგი შემოვარდა ოთახში .რატომ აქვს ჩემი ბინის გასაღები ! -არ ემზადები შე ჩემა? რას წამომიწექი პირველ ღამეს შენ უნდა იყო ქალიშვილი დედოფალი და რეპეტიციობ ?
-რა სისულელეებს ახეთქებ გეორგ? ვაა სიძე კიდე წევხარ შენ?- ცოტნემ შემოიჭყიტა და კარში მდგოი გიორგი უფრო შემოსწია
-ისიც მოვიდეს ბარემ
-დაჩი არ მოდის...საქმე ჰქონდა და პირდაპირ მარიამთან მოვალო. რა გჭირს შენ რა სახე გაქ..
-სტანდარტული ქორწილი შენც არ გქონია...ამას მითუმეტეს რა გაეგება... ნინისთანაც ვერ გაურკვევია ურთიერთობა ახლა რომ მჭირდება ვინმე სერიოზული კაცი რატო არაა დაჩი აქ?
-არ მითხრა რო გადაიფიქრე...მარიამ ასათიანის გადამტერებას მირჩევნია აქვე დავიმარხო თავი...კედელში ამომაშენეთ ცოტნეეე იცოდე წლები რომ გავა ჩემზე ისტორიები მოყევი რა კაცი მოვკვდი ამის გამო ...აი ამის ახლა რომ წევს და მიყურებს იდიოტის ნიღაბს ამოფარებული
-რა ჯანდაბა გჭირს... სიძის შემოტევა გაქვს?
-ცოტნე რატო დამცინი? კაი ეს დარტყმულია მარა შენ ხო ცოტა ჭვიანი ხარ.. უბრალოდ მეც არ ვიცი
-კაი ახლა დაიმუხტე იფიქრე რო მარიამი ასე უბრალოდ კი ა რიქნება შნი... სულ შენი იქნება და ყველას ეცოდინება რომ დაკავებული ქალია..რომ ეს საოცრება ქალი მარტო შენია.ისე რა საკაიფო შეგრძნება იქნება ტო. შენც ეგრე ხარ ხო? აუუუ მე რატო ვუშვებ ამ სატრაბახო ამბავს ხელიდან> ვინმე მაგარი ნაშა უნდა ვითრიო ცოლად რა...ყველა რო გაითიშოს მისი დანახვისას და მე რო ვიქნები მისი ქმარი ძაან გაასწორებს. ისე რომ ვაკვირდები შენ ტრაბახი არ გიყვარს და სუსტი არგუმენტები მაქვს..ვაფშე რატო ქორწინდებით ჰა? რა აზრი აქ .ბავშვი რო ქორწინებაში გააკეთო? ვერაფერს ვიფიქრებ ისეთს...საერთოდ ეს ქორწილები რა საჭიროა შენ რატო მოიყვანე სოფო..კაი იმ მეცხრამეტე საუკუნის ნაშთს ვიგებთ რატო მოჰყავს თაი მარა შენ რაღა გაკლია შე ჩემა
-ახლა ამას მოვკლავ
-ძლივს არ წამოდექი? რა საყვარელი ხარ ამ ბოქსერში? კრრრ ფისოოოო კიდევ კარგი ჩემსავით შიშველი არ იძნებ თორე ხო გამისკდებოდა გული შენი დანახვისას...
-ღმერთო ეს რატო არ ჩუმდება არასდროს... აი აქაა ყველაფერი და მიდი ახლა უცებ მოწესრიგდი - ცოტნემ ტანსაცმელი გამოიღო კარადიდან და სავარძელზე გადაფინა .
-ხო არ ვიგვიანებთ?
-არა ნუ ღელავ ადრეა ჯერ
-მოკლედ რა ჩემი წყალობით აბრძანდა ფეხზე და სულ არ მაქცევს ყურადღებას... ვერ ვიტან ამ „ბანტოჩკას“ რა უბედურებაა პეპელა ,ბაბთა რა ჰქვია ამ რაღაცას ჰალსტუხი როა და მეორე ...მოკლედ ჩემ ქორწილში ჯინსებით რამე საკაიფო პერანგით და კედებით ვიქნები... მიდი შენ მიდი იჭყუმპალავე მართალია ცეკვები არ მოგიწევს მარაა დაიღლები დღეს მაინც
რომ დავიწყე მომზადება რა თქმა უნდა უცებ დავასრულე და ამ ხნის განმავლობაში გიორგი ენას არ აჩუმებდა,,ბოლოს ცოტნეც მოქოქა და ერთად დამაყენეს სარკის წინ
-შეხედე რა ბიჭი ხარ...არა რა უნდა მოგიტაცო
-ცოტნე!
-მართალია დემე უყვირე მაგას...ცოტნე კი არა მე უნდა მოგიტაცო . რა სიმპო ხარ შენ სიცოცხლეს ვფიცავარ პირდაპირ ჩასაკბეჩი - ჩემ უკან იდგა ორივე და სარკიდან მიღიმოდნენ. გიჟმა ისე მომარტყა საჯდომზე ხელი ლამის გავიტანე სარკე თავით
-უხ შენი...
-არ გამიბრაზდე ფისოოო პროსტა გამზადებ რა..რეპეტიციაა მხოლოდ რეპეტიციაა.დავრეკავ ახლა გავიგებ მარიამი მოემზადა თუ არა შენ ისე იჩქარე მგონი ცუნამი ხარ
-ეკალო სიძე მზად გვყავს და დედოფალი რა მდგომარეობაში...გააფრთხილე რომ ლამაზად დაგვხვდეს თორ ებოლო ხმაზე დავიყვირებ სიძე ჯობიათქო ...-ვერ გავიგე ვის დაურეკა..ან რა უთხრა უცებ შეეცვალა გამომეტყველება. წაბარბაცდდა და საწოლზე ჩამოჯდა-მერე? ხო მესმის... მესმის რა თქმა უნდა .და ახლა? კარგი ხო კარგი
-რა ჯანდაბა მოხდა...რა მოხდა მარიამს ჭირს რამე? რა მოხდა გიორგი
-ის ..ის თურმე ის როგორ გითხრა დემეტრე...უნდა გამაგრდე.ხდება ხოლმე ასეც ხდება ძმაო რომ რომ
-რა რომ ამოღერღე ბიჭო!
-გიორგიიი- უკვე სუნთქვა მეკვროდა რომ დავუყვირე ხმა ჩამიწყდა მგონი
-ის ისეთი..ისეთი ლამაზი ყოფილა ტო ნინონი ეკალმა თქვა კარგად მოემზადოს რომ დაინახავს გული გაუსკდება მაგ მოხუცს და ვალერიანი ჩაიგდოს ჯიბეშიო . კორვალოლის წვეთები მე მაქვს და უცებ გავუმზადებოო
-მოკლავ..ბოზ... შილი ვიყო დაგვრიდავ. ყელს გამოგჭრი გიორგიიი...გაიქეცი სად გამექცევი დაგიჭერ და გაგატყავებ . შე არანორმალურო მე რა დღეში ვარ აქ და ეს მეღადავებააა
-კაი ჩემო სიცოცხლე..კაი დამშიდდი დამშვიდდი რა მოხდა სად გაიქცევა აბა შენ რო ხელშ ჩაგივარდება ვინმე მერე რაღა უნდა მხოდეს. ობობას გაექცევა ქსელშ გახვეული ბუზი და შენ ვერ გაგექცევა ქალი... აღარ მორბიხარ? თუ სიედაც არ მორბოდი აბა რას გავრბოდი ვერ გავიგე- უცბე გაჩერდა და ისევ დაბრუნება დაიწყო ცოტნე იცინოდა .
რამდენიმე წუთი დამშვიდებას მოვანდომე და მერე წავედით.
ჩემები ჩემს ბინაში იყვნენ და ზუსტად გამოცხადდებოდნენ დანიშნულების ადგილას.
ლამის გული გამიცერდა სახლშ რომ შევედი, ვერ ვიაზრებდი რატომ ვღელავდი მაგრამ მაინც ცუდად ვიყავი. მარიამის ნახვის სურვილი მკლავდა, როგორც კი დავინახავდი მაშინვე დავმშვიდდებოდი. ვერაფერს ვაქცევდი ყურადღებას, ვერც შეკრებილებს, ვერც კომენტარებს. მარიამს ველოდი ქვემოთ რადგან ზემოთ არ ამიშვეს. ალბატ რამდენიმე წუთი იყო გასული მე კი საუკუნე მეგონა. კიბეს თვალს არ ვაშორებდი ,შემდეგ ჩემი დედოფალი გამოჩნდა,გამოჩნდა და კიდევ ერთხელ გაჩნდა ჩემში გრძნობათა ქაოსი...
იმდენად ლამაზი იყო,იმდენად შთამბეჭდავი. ნამდვილი დედოფალი იყო,მხოლოდ ჩემი დედოფალი. ნელა მიახლოვდებოდა, სულ უფრო ვწყდებოდი სამყაროს. შემდეგ მინიმუმამდე დავიყვანე ჩვენ შორის მანძილი და მისი სისხლისფერი ბაგეები კიდევ ერთხელ დავაგემოვნე. მხოლოდ შემდეგ შევძელი გონს მოსვლა
-მსოფლიოს მერვე საოცრება ჩემი ცოლი უნდა გახდეს... მგონი უნდა დავაჩქაროთ ცერემონია
გაეღიმა,მე კი ისევ ჩავიძირე მის თვალებში . ისიც ღელავდა , ვგრძნობდი რომ ასე იყო. თითქოს ორივე დავმშვიდდით,მაგრამ შინაგანძალებს ვერ ვეწინააღმდეგებოდით.
თითოეული წამი, ერთი შეხედვით უბრალოც კი მნიშვნელოვან მოგონებად იქცა . ის დღე , თითქოსდა სადა, არაფრით გამორჩეული და უბრალო იყო. ჩვენთვის კი ყველაზე მნიშვნელოვანი და გრანდიოზული. ჯვრისწერა საყვარელი ადამიანების თანდასწრებით, არავითარი ყალბი ღიმილი და მილოცვა. ყველა სიტყვა გულიდან მოდიოდა,ყველა ღიმილი ბუნებრივი იყო . აი ეს იყო მნიშვნელოვანი...დღე როცა არაფერი იყო ხელოვნური, ყველაფერი ისეთივე რეალური და ბუნებრივი იყო როგორც ჩვენი სიყვარული...
ყველა ვიდეო და ფოტო კადრი იმ დღიდან საოცარ მოგონებას წარმოადგენდა.
საოცარი შეგრძნება მეუფლებოდა, არც კი ვიცი რა ვუწოდო. იქნებ სახელიც არ აქვს , რაღაც სხვაა ჩემი დედოფლის შექმნილია „მარიამის შეგრძნებაა“ მხოლოდ ის რომ განმაცდევინებს და მხოლოდ მასტან რომ განვიცდი ,მის გამო და მისთვის.
ახლა მოცეკვავე წყვილებს შორის ვდგავართ. ირგვლივ სულ სიყვარულია...მხოლდო და მხოლოდ საყვარელი ადამიანები. შუაში კი ჩვენ ,მე და ჩემი დედოფალი.
-ცოლი ვარ...
-ვერც მე ვიჯერებ და ვიაზრებ ბოლომდე... რომ ქმარი ვარ
-ორმაგი შეგრძნება- ჩუმად ამბობს და ფართოდ მიღიმის. ისევ მელოდიას ვაყოლებთ სხეულს ,თვალებში მიყურებს და იღიმის,იმ საოცარი ღიმილით მე რომ მიყვარს. ვკოცნი, ისე ორივეს რომ მთლიანად გვათრობს. ხელებს წელზე ვუჭერ ჰაერში ვწევ და ვტრიალებ... თვალებს ვხუჭავ,მხოლოდ მას სევიგრძნობ მისით ვარ სავსე,მისი კისკისი ცამესმის, მის სურნელს ვგრძნობ, სუნთქვა სახეზე მეფრქვევა, მისი ტემპერატურა მწვავს, ერთიანად ვიშლები და უფრო ძლიერი ვხდები როცა ნაწილებისგან თავიდან ვიქმენბი. სექუცეველ პროცესად მექნა ეს შეგრძნება...
ის მარიამია ...მარიამ ასათიანი ,ჩემი დედოფალი . დემეტრე მხეიძის მეორენახევარი მარიამ მხეიძე...
და მე ვბედნიერდები....
მთელ ჩემს მომავალს მარიამი ჰქვია...
...
ქორწილიდან სამი კვირა გადის. ამ სამ კვირაში გადავწყვიტე მთელ მსოფლიოში ნამყოფ მარიამ ასათიანისთვის მშობლიური მხარე გამეცნო. სიგიჟის სამი კვირა მინდოდა... ჩემი მარიამის თავისუფლების სამი კვირა ულამაზეს საქართველოში. რეალურად არც ვგეგმავდი ...საერთოდ არც მიფიქრია თუ შევცვლიდი რამეს ქორწილის შემდეგ ,არც მიფიქრია მგონი რეალურად ჩვენს ქორწინებაზე. ასე უცებ ავდექით და დავქორწინდით ,მაგრამ ქორწილის მეორე დღეს როცა ჩემ მეუღლეს შევხედე მივხვდი რომ რაღაც ისეთი უნდა გამეკეთებინა რაც ჩემ ლაღ მარიამს კიდევ უფრო გაათავისუფლებდა. ყოველგვარი რომანტიკის გარეშე უბრალოდ ავაბარგე ,მანქანაში ყველასგან მალულად ჩავსვი , დაცვას გავეპარეთ, ნათესავებსაც და მეგობრებსაც .მობილური სახლში დავატოვებინე და ასე ეგოისტურად დავიკიდე საუკეთესო ძმაკაცის მოახლოებული ქორწილი. სამზადისში რომ მივატოვე ვიცი არ გამინაწყენდება,რადგან თავადაც ვერ იტანს ამ პროცესს .აი რომ გავქრით ვიცი ეს ფაქტი კიდევ გააბრაზებს ყველას.
გზაში შევადგინე ექსკურსიის გეგმა და ყველა ადგილას ვიყავი სადაც კი გართობა,დასვენება და სილამაზით ტკბობა შეიძლებოდა. პლიაჟზე სირბილის, მთაში ცხენებით სიარულის, ტბებზე ნავებით სეირნობის და ტყეებში ხეტიალის სამი კვირა გამოვიდა. ყოველ ჯერზე მეგონა რომ მარიამი კივილს დაიწყებდა, ისევ ის ყინულის ლედი გახდებოდა და მტელი ძალით მომიქნევდა რომელიმე ქვას ან რაიმე მაგარს,მაგრამ ის ყველა გამოწვევას თანხმდებოდა. კარავში ერთი ღამეც კი გაატარა. კოშკშიც დაიძინა სვანეთში ... კანიონზე კიბეზეც პირველი გარბოდა და ცხენით ხომ საერთოდ ჩამომიტოვა უკან. ჩემი ნებიერა დედოფალი მგონი ტყის ამორძალად იქცა და კიდევ ერთი სახე დავინახე ჩემი მარიამის უამრავი თვისებიდან. მისი სიცილი, მისი ცეკვა ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის ქვეს კოცონის ირგვლივ, ფერადი ყვავილებით სავსე მინდორში მჯდომი და კიდევ ათასი მსგავსი ჩვენი ბედნიერი მოგონებების ნუსხაში სამუდამოდ აღიბეჭდა.
არ ვიყავით ახალდაქორწინებული წყვილი რომელიმე სასტუმროს ნომერში გამოკეტილი , არც ის წყვილი სახლში რომ ატარებდნენ დროს და ერთმანეთს საუზმის მომზადებას ასწრებდნენ. იმდენი ვიხეტიალეთ საუზმე ძირიტადად მინდორზე გვქონდა და საერთოდაც დილით ერთ ცალ ვარდს ვერ დავახვედრებდი თავთან რადგან ყველგან ყვავილები იყო... ყველგან სიცოცხლე ჩქეფდა. უამრავი ადამიანი ირეოდა, ჩვეულებრივი დამსვენებლები, გიჟი სტუდენტები ლაშქრობაზე, ოჯახები დასასვენებელ აპარტამენტებში და უბრალოდ მინდორზე პიკნიკისთვის გამოსული . ტყეში 8 შვილიან ოჯახს გადავეყარეთ. იმდენად გიჟები იყვნენ ბავშვები მე პირადად ჭკუიდან გადავედი, მარიამი კი იმდენს იცინოდა მათ ქცევაზე და ისე გამონახავდა ხოლმე მათ გასაჩერებლად გზას გაოცებული ვრჩებოდი. უამრავი რამ იყო და თითოეული საინტერესო, ერთი შეხედვით უბრალო , არაფრისმთქმელი მაგრამ ჩვენთვის გრძნობებით სავსე, ბევრი სიცილით და სიხარულით სავსე მომენტი იყო.
რაც შეეხება ვნებიან ღამეებს, რადგან მისი „ლუქსის“ კონტრაქტი განადგურებული იყო .სასტუმროშიც იშვიათად გვიწევდა გაჩერება მხოლოდ ნომერს ვქირაობდით ბარგისთვის და მთელ დროს გარეთ ვატარებდით მისი დაწყებული გაკვეთილების გაგრძელება მოვახერხე . იმდენად რომ ზოგჯერ ჩემ თავსაც ვაჭარბებდი ...
უბრალოდ ვაღმერთებ...
უბრალოდ იდეალურია ჩემთვის... მისი უარყოფითი თვისებაც კი საყავრელია ჩემთვის და ამიტომ მიყვარს განუსაზღვრელად.
ბორჯომის ნაკრძალიდან გამოსვლის შემდეგ ,როცა იმ უზარმაზარ ოჯახს შევხვდით ტყეში იმდენად იყო აჟიტირებული კიდევ უფრო გამაოცა
-რაღაც მოვიფიქრე... ახლა შეიძლება არ უნდა ვილაპარაკოთ ,მაგრამ ვერ მოვითმენ.თან დიდი გზა გვაქვს წინ
-გისმენ დედოფალო...
-ჩვენ ხომ ვერ შევთანხმდით სად უნდა ვიცხოვროთ...ძალიან ბევრი ვარიანი გვაქვს,მაგრამ ვერცერზე შევჯერდით. ქუთაისში ორივეს არ შეგვიძლია, შენ ბინაში მე არ შემიძლია , ჩვენ ბინაში არ გვინდა იმიტომ რომ თავისი წილი დავალება შეასრულა, ჩემი თბილისის სახლი შენ არ მოგწონს რიგი მიზეზების გამო,თან ჩემთან გადმოცხოვრება არ გინდა... ამიტომ გადავწყვიტე ყველა ჩვენი არსებული ქონება რომელის ნაწილი მე მეკუთვნის და ნაწილი შენ ... დავივიწყოთ
-ასეთი ბედნიერი რომ ხარ კარგია... მაგრამ როგორ დავივიწყოთ
-მადროვე რომ ვლაპარაკობ უუფ
-კარგი დედოფალო ნუ იბუტები
-ახლა თუ მაკოცე მერე სახლზე ვერ ვიფიქრებ და გეყოს ჩემ ყურებას გზას გახედო გიჯობს
-გისმენ აბაა რას ნიშნავს დავივიწყოთ ჩვენი სახლები
-ორიმე რომ კმაყოფილი ვიყოთ, მომავალიც გავითვალისწინოთ ... ახალი სახლი ავაშენოთ. ერთად გავაკეთოთ ნახაზი... ყველა დეტალი ერტად მოვიფიქროთ ჩემი დიზაინერების გარეშე. ავეჯი,რემონტი , ფარდები რა ვიცი ყველაფერი ჩვენ შევარჩიოთ და ვინაიდან მე მაინც ვერ გავაკეთებ ჩვეულებრივ პატარა სახლს ,რადგან ახლა არა მაგრამ შილებიც ხომ უნდა გვყავდეს და დიდი სახლი დაგვჭირდება.... მოკლედ დანახარჯი შუაზე გავყოთ ასე სახლი მარტო ჩემი ფულიტაც არ იქნება შეძენილი და ჩემ მოთხოვნებსაც დააკმაყოფილებს .მგონი არაა ცუდი იდეა... ხო კიდევ ეზოსაც შენ დაგეგმავ.. დიდი ეზო მინდა . მიწაც უნდა შევარჩიოთ..სადმე მყუდრო ადგილას ვიყიდოთ . ქალაქში უცებ ჩამოვალთ რა პრობლემაა ნუ სოფელიც ადგილიც არ მინდა
-ამოისუნთე...დამშვიდდი,არ მჯერა რო ამას ამბობ
-რა ... არ მოგეწონა ? დაგეზარება ყველაფრის შერჩევა? შენ არ მითხარი არასწორია ყველაფერს სხვა რომ აკეტებს შენ ნაცვლადო? სახლი შენ უნდა მოგწონდეს ,შენი შექმნილი უნდ აიყოს ყველა დეტალიო?
-არა ეგ იდეა მომწონს... არც მეზარება. შენთან ერთად არაფერი მზერება,თან ხომ იცი როგორი შრომისმოყვარე გყავარ
-აბა? ბავშვებზე რომ ვთქვი? იცი მე... აქამდე არ გვისაუბრია ამაზე. ახლა საერთოდ რა დროს ესაა ... არ უნდა დამეწყო ამაზე ლაპარაკი უბრალოდ უცებ გამახსენდა იმათ რომ შევხედე იმდენად ბედნიერბეი იყვნენ .იმას კი არ ვამბობ რომ მარტო მე და შენ არ ვართ ბედნიერები ან 8 შვილი მინდა მყავდეს ... რეებს ვბოდავ საერთოდ ამაზე ადრე არც მიფიქრია. საერთოდ მე გათხოვებასაც არ ვაპირებდი ეგრე... ტყეში ხეტიალს დაიწყებო ვინმეს რომ ეთქვა ალბათ მზერით მოვკლავდი მარტო. სხვა დანარჩენზე არაფერს ვამბობ... რამდენს ვწუწუნებ მისმენ? და მომწონს იცი?
-ღმერთო ჩემო ,მგონი სულ გავაგიჟე ...გადმობრძანდით ქალბატონო . აქ გავჩერდებით მომავალი სამი დღე -აშკარად გაიბუტა რომ არ ვუპასუხე და დავაიგნორე. კი არ მომყვებოდა მობლატუნებდა თავისი კედებით , ჯინსის შარვლით და ჭრელი პერანგით. პატარა თინეიჯერ გოგოს ჰგავდა. თმები ისე დაუდევრად ჰქონდა შეკრული და აჩეჩილი ვინ იფიქრებდა რომ სულ მოწესრიგებული დააბიჯებდა, თავის მაღლებზე და ხალხს შიშის ზარს სცემდა. ოთახის გასაღები ავიღე და წავედი... ლიფტშიც ჩუმად იყო. ოთახში შესვლისთანავე სააბაზანოსკენ წავიდა . ცოტა ხანს დაველოდე,თან ჩანთები დავდე და შემდეგ მეც შევედი. ჯაკუზიში იწვა თვალებდახუჭული , მაშინვე დამავიწყდა ყველაფერი მხოლოდ მისი მოფერების სურვილი მქონდა. სწრაფად ჩავედი და ზემოდან მოვექეცი,მხოლოდ შემდეგ გაახილა თვალები და ეშმაკურად ჩაიცინა
-საუბარი არ გინდა და აქ კარგად მიცუცქდები ხომ? ახლა არ გაქვს საქმე?
-საქმეების მეტი რა მაქვს...ისეთი რომ თითებიც კი ამტკივდება , ტუჩებიც დამიწითლდება და ენაც გადამეღლება ამიტომ ლაპარაკი სხვა დროისთვის უნდა გადავდო - ჩემი ჩახრინწული ხმა თავად მაკვირვებდა. მაშინვე ვიმოქმედე მასზე ხელის შეხებამდე დაეწყო თრთოლვა ტუჩებზე მეძგერა და ჩემ ვნებიან დედოფლად გადაიქცა...
აივანზე ვიჯექით და ხედით ვტკბებოდით. თან ვვახშმობდით და უკვე შებინდებულ გარემოს თვალს ვერ ვწყვეტდდით. მალე ხეების თავზე წითელი სინათლე გამოჩნდა, მზე საბოლოოდ ჩაესვენა ჩვენს თვალწინ და მალევე გაივსო ცა ვარსკვლავებით.
-როგორც კი გავუშვებთ დაჩის და თაის საქორწილო მოგზაურობაში მაშინვე დავიწყოთ სახლისთვის მიწის პოვნა... რომ მეცოდინება რამხელა ტეროტორია გვაქ გეგმაზეც დავიწყებ მუშაობას. იცოდე რომ უამრავი საქმე იქნება..ხანგრძლივი პროცესია და შეიძლება ისე მოგბეზრდეს რომ რემონტამდე უკვე მოიყვანო დიზაინრები
-ანუ იდეა მოგეწონა? თანახმა ხარ? -ისედაც მეხვეოდა მაგრამ ახლა უფრო მაგრად მომხვია ხელები და ჩემ ფეხებზე გადმოჯდა - ძალიან ძალიან მიყვარხარ
-ისე არა ხო? რვა ბავშვი უნდა გაგაჩენინო ღირსი ხარ - „გავუბრაზდდი“ და საჯდომზე ხელი მივარტყი
-აუუ დემეტრეეე... ბავშვზე მეც არ ვიცი რატომ დავიწყე ლაპარაკი . სოფიოს ფეხმძიმობამაც იმოქმედა და...ისე გამიხარდა . ახლა უკვე ეტყობა ალბათ მუცელი. რატომ დავტოვეთ მობილური რა დაველაპარაკებოდი
-ავაშენებთ სახლს და მერე რომ გავხდებით ნამდვილი ცოლ-ქმარი და რუტინული იქნება ჩვენი ცხოვრება არ მოგშორდებიან შენი გოგონები ნუ ღელავ...მართალია ის სამი ძალიან მენატრება და იშვიათად ..საერთოდ არ ვარ მათ გარეშე ასე დიდხანს ,მაგრამ ვგრძნობ რომ მარტოობით დატკბობა უნდა მოვახერხოთ. შენი ძმა ხომ საერთოდ დაცვას გამოვაყოლებდა... გაიგებდა მთელი ერი როგორ ატარებს მარიამ ასათიანი თაფლლობის თვეს..ალბათ რომელიმე კუნძულზე გეზებენ...იქნებ იმასაც ამოწმებენ საკუთარი კუნძლი ხომ არ იყიდე ქორწილის აღსაღნიშნად
-სამსახურში რომ დავბრუნდები გარკვეულ რუტინას ვერ გავექცევი,მაგრამ შენ გვერდით მე არასდროს ვიწყენ. მათთან კი იმდენად კარგია... ახლა საერთოდ შეყვარებული დედიკოც დაემატა მათ რიცხვს...ნატალია ალბათ გაგიჟებულია და მათე ამშვიდებს
-ბავშვი ... ბავშვის აღზრდა იმდენად დიდი პასუხისმგებლობაა და იმდენად მზად უნდა იყო როცა ზრდასრული ხარ და დაუგეგმავად იშვიათად ხდება რამე შენს ცხოვრებაში... მხოლოდ მაშინ უნდა გააჩინო როცა დარწმუნებული იქნები რომ ამისთვის მზად ხარ.
-მე არ ვფიქრობ ეგრე...ახლა რატომ ფიქრობ შენ მარიამივით და მე გიჟი დემეტრეს მსგავსად რომელიც გეგმებს ვერ იტანს და სიამოვნებისთვის ცხოვრობს.
-ბავშვზე ვსაუბრობთ მარიამ... მას ვერ გამოცვლი როცა დაიღლები მისი ტირილით ან კიდევ როცა გაგაბრაზებს ვერ გააგდებ სახლიდან. ვერც სხვას მოიყვან მის ნაცვლად
-ახლა რომ გითხრა ფეხმძიმედ ვარ უკვე-თქო რას გააკეთებ
-ფფეხმ..ძიმედ? ანუ ბავშვი ჩვენ ბავშვი?
-გგრნძობს? ხვდები ? იაზრებ რომ გიხარია? რომ დავფეხმძიმდები ნებისმიერ დროს გაგიხარდება
=მარიამ ასეთი ტყუილი წამითაც ა რუნდა ტქვა...
-ხო ლამის თოფი გაისროლე... და კიდევ ნუ მეტყვი რომ გეგმა უნდა ჩაოვწეროთ. გეგმები შენი გამოჩენის შემდეგ პირად ცხოვრებაში აღარ მაქვს...მივხვდი რომ არ არსებობს გეგმა როცა სხვა ჩნდება . მხოლოდ სამსახურში ისევ ისე იქნება ყველაფერი ,წესისამებრ!
-მართალი ხარ... მაგრამ
-ახლა ნამდვილ ცოლ-ქმარს ვემსგავსებით და აღარ გვინდა რა ...მაკოცე და მერე გავისეირნოთ. გადამიარა დაღლილობამ ...
მომდევნო დღეებიც ჩვეულებრივ მხიარულად გავიდა. შემდეგ კი ქორწილამდე ორი დღით ადრე დავბრუნდით. დათმობაზე წავედი და მარიამის სახლში გადავედი,რადგან ვიცოდი სხვაგან ასე მარტივად ვერ გადაცხოვრდებოდა.ჩემთვის კი სულერთია სად დავიძინებ და ჩემი ტანსაცმელი როგორ კარადაში იქნება.
-ახლავე წავიდეთ?
-თავად მოვლენ...დაცვა შეატყობინებს.ცოტა დავისვენოთ რა სანამ ნატა მოვა. მიუხედავად ყველაფრისა მგზავრობამ დამქანცა. თანაც არ მინდოდა დასრულებულიყო...
-ჩემო დედოფალოოო ხომ გითხარით დაიძინეთ მანქანაშითქო?
-ვერ ვიძნებ მგზავრობისას რა გავაკეთო
-კარავში ხომ დაიძინე ...
-კარგად არ გახსოვს რაღაც, მეეჭვება მაგას ძილს ეძახდე შენ .ისე გამომაცალე ძალა მერე ორი საათი ჩამეძინა უბრალოდ
-მანქანის მართვას და შენს მოფერებას ერთად ნამდვილად ვერ შევძლებ და მანქანა რომ გამეჩერებინა ვერ ჩამოვიდოდით...
-იცინე, ბევრი იცინე შენი ხმა იავნანასავით ჩამესმის...-ბუტბუტებდა და ნელ-ნელა ეშვებოდა სიზმრების სამყაროში.მეც ვერ მივატოვე მძინარე დედოფალი და მისი მდგომარეობა გავიზიარე.
შეხვედრამ მშვიდად ჩაიარა.ჩემებს მობილურით ვესაუბრე და დავამშვიდე ბებოც და დედაც. ის საღამო მეგობრებთან ერთად გავატარე, თაი უკვე გადაღლილი იყო სამზადისისგან, დაჩის ახალი საქმე ჰქონდა და , როგორც ვივარაუდე მინიმალური ღვაწლი ჰქონდა . რატი ერთი კვირის დაბრუნებული იყო და გავიგე რომ ის და ნია ერთად იყვნენ. არც კი ვიცი როდის გაიცნეს ერთმანეთი ,ან როგორ შეუყვარდათ,მაგრამ ფაქტია რომ ჩემი ძმაკაცი ამდენ სიხარულს ერთად პირველად ასხივებდა. ლიზა და ნიკოლოზი მშვიდად იყვნენ ჩემდა გასაოცრად. ერთად თორე ლიზას რა დაამშვიდებდა ... გიორგის კი რა უტრიალებს გონებაში არც კი ვიცი, ასეთი უხეში და შეუგნებელი პირველადაა ცხოვრებაში მითუმეტეს ქალთან. ფოტოების დათვალიერებას შეუდგნენ და ბევრი იხალისეს ჩვენ კი ისევ გავიხსენეთ განვლილი მომენტები.
......
თაი დამღლელი დღის შემდეგ დასვენებას აპირებდა დაჩიმ რომ დაურეკა .
-ქვემოთ გელოდები -ორი სიტყვა უთხრა და გაუთიშა.
უბრალოდ ფეხსაცმელი ჩაიცვა და სწრაფად ჩავიდა. მონატრებულ საქმროს მოეხვია და მის ფართო მკლავებში ჩაიმალა
-ორი დღეა დაკარგული ხარ... ისიც კი ვიფიქრე ქორწილამდე რამდენიმე დღით ადრე ხომ არ გაიქცა-თქო
-საქმე დავასრულე და ახლა სულ შენი ვარ
-მომდევნო საქმემდე...
-ჩემი თაი რომ არ გამებრაზებინა შვებულება ავიღე ერთ თვიანი...ქორწილიდან ერთი თვის განმავლობაში
-ვიღაცას ავიწყდება რომ სტუდენტი ცოლი ჰყავს... მაინც ვერსად წავალთ . არ ვაპირებ ლექციები გავაცდინო
-ანუ ლექციების ერთი კვირით გაცდენას არ აპირებ?
-ერთი კვირა, 6 დღიანი სწავლა იურისტისთვის ბევრს ნიშნავს. მაგ დროში სეიძლება ორი წიგნი გავიაროთ ერთ საგანში ...თანაც ახალი კურსია და ყველაფერს უნდა მოვერგო თავიდანვე . ხომ გინდა საკუთარი საქმის პროფესიონალი ცოლი გყავდეს და არა ვითომ იურისტი
-ასე რომ მიყურებ იცი ხომ რას მიშვები ...
-ანუ პრობლემა არ იქნება. ერთი კვირა სახლში დამელოდები და საუზმეს დამახვედრებ
-ხომ არ გავიწყდება რომ შენი ტყუილი გამოაშკარავდა და კარგად ვიცი რომ საოცარი მზარეული ხარ... ერთი კვირა მარტოც მშვენივრად დავისვენებ მარტო შენ კი არ გენატრები
-ხო? და კიდე ვის ენატრები .შენ საყვარელ კოლეგას ხო არა ...ის შენ გვერდით არ არის სულ? თუ სამსახურში ფლირტი არ შეიძლება - უცებ აენთო თვალები ქალბატონს და ყელზე მოხვეული ხელები მოაშორა ,მაგრამ დაჩიმ არ გაუშვა .ჯერ უსმენა მერე გაიცინა-სასაცილოა ხომ? იმედია იცის რომ ცოლს ირთავ... ქორწილში ისიც დაპატიჟებულია? არ მოგერიდოს დაპატიჟე იქნებ რეპეტიციაც კი გჭირდება
-შენი გაბრაზებაც ყოფილა შესაძლებელი ჩემო მშვიდო თალიკო...
-დამცინი კიდეც ბატონო გამიმძიებელო?
-იმის მეორედ განმეორებას არ ვაპირებ რომ სალომე უბრალოდ თანამშრომელია,თან კარგი ... აგიხსენი პირველი შეტევისას ყველაფერი
-რატომ კოცნიდი ის არ აგიხსნია დამაჯერებლად ასე რომ ვერ დაარწმუნე მოსამართლე, უდანაშაულოდ არ გცნობ.
-შეგიძლია საზოგადოებისთვის სასარგებლო საქმის შესრულება დამაკისრო მომდევნო სამი კვირის განმავლობაში და მერეც
-ასეთი თვალებით რომ მიყურებ სულ მგონია რომ შიშველი ვარ ..არადა თვალებში მიყურებ
-გულწრფელი მოსამართლე მყავს...
-შენთან საუბარს აზრი არ აქვს... კედელთან დავდგე ის სჯობს. ამ დღეებში მაინც გადახედე ყველაფერს იქნებ და არ მოგწონს
-ქორწილში დედოფალი უნდა მოგწონდეს და არა მაგიდის ფორმა, თეფშების ორნამეტი და ათასი სხვა
-მოგწონდეს? თუ მოგწონვარ რა დიდი ბედნიერებაა
-იმათთან ამდენ ხანს არ უნდა დამეტოვებინე,თვალსა და ხელს შუა გაგაფუჭეს ხომ ხედავ...
-ამდენი რამის თქმას გეთქვა რომ გიყვარვარ
-კარგი გეტყვი...- მისკენ უცებ დაიხარა და ტუჩებზე ეძგერა.ისე კოცნიდა თაიმ კვნესა ვერ შეიკავა.მერე მკერდზე მიარტყა ხელები და თავის დახსნა სცადა ,მაგრამა რ გამოუვიდა
-რას აკეთებ...
-კარგად ვერ გაიგე მგონი...კიდევ ვცდი უფრო უკეთ
-დაჩიი ... ისედაც შუაღამეა,მამაჩემი გაგიჟდება .სახლშია დღეს და ნუ გააბრაზებ!
-ანუ ჩემთან ვერ წამოხვალ?
-უნდა წამოვსულიყავი?
-კარგი დავიძინებ მარტო ეულად..ცივ საწოლში და ჩავეხუტები შენს ნაცვლად ბალიშს
-რა დღეში ხართ ლექტორო?
-ნუ დამცინი ლაწირაკო სტუდენტო! მაკოცე და წადი მაშინ სახლში თორე დევი გადამსანსლავს - გაიცინა და ლოყაზე მიუთითა ხელით
-რომ ესმოდეს როგორ ეძახი დევს აღარ გამატხოვებდა ...
-მაკოცე-მეთქი
-კარგი ხოოო -ლოყისკენ წაიწია რომ ეკოცნა მან კი ისევ მოაბრუნა თავი და კიდევ დაუკოცნა ტუჩები -დაჩიი- ბურდღუნებდა ,მაგრამ რასგააწყობდა მის მკლავებში მოქცეული
-ახლა შეგიძლია აფარფატდდე შენს სახლში... მიდი გელოდები . ხვალ დილით მობრძანდით დედოფალო თქვენს სასახლეში
-სადღა შემიძლია ფარფატი...დარეტიანებული ვარ - თვალების ფახუნით უთხრა და წავიდა. დაჩი უყურებდა და იღიმოდა. მერე მის ოთახში შუქი დაინახა მანქანაში ჩაჯდა და სახლში წავიდა. დამღლელი დღის შემდეგ.
დილით ჯერ კიდევ ეძინა ნაბიჯების ხმა რომ ჩაესმა და საწოლში ვიღაც შეუწვა. მის მკლავებში შეძვრა და ლოყაზე აკოცა
-პეპელა დილაადრიან მოფრენილა
-დავიძინოთ...
-მაკოცე და კი
-რა დღეში ხარ ამხელა კაცი ,ბავშვობ -უცებ გაახილა თვალები და თაის მიაშტერდა- არ გინდა იყოს...მჯერა ისედაც რომ ბავშვი არ ხარ...არც გავხარ , შესაძლებლობები მითუმეტეს ბევრად სჭარბობს ბავშვისას. თუმცა მაინც დასამტკიცებელია - ბოლოს ჩაიცინა და ზურგი აქცია
-ასე მემალები ურჩო პეპელა?
-თუ არ გინდა რომ მთელი სამზადისის დეტალები მოგიყვე და ტავიდან აგარჩვინო ყველაფერი ჩამეხუტე და დავიძინოთ. 8 საათია ჯერ 7ზე წამოვედი და ცოდო ვარ.
-კარგი ჩემო თალიკო დამშვიდდი... ტკბილად დაიძინე
-თალიკოს შენ შვილს დავარქმევ
-მარტო ჩემ შვილს?შენი არ იქნება?
-გეყოს! ნუ იცი ხოლმე ასე
-ასე როგორ
-აუ დაჩიიი
-კარგი ხო კარგი - ყელში აკოცა, ზურგიდან აეკრო და გაიტრუნა.
...ქორწილის დღეს ორივე ისე ღელავდა გამოსაცოცხლებელი გახდნენ. მთელი სამეგობრო აღელვებული იყო. ყველაფერი თავად დაგეგმეს და არ სჭირდებოდათ რაიმე შეცდომა. დედოფალი ულამაზესი იყო .დაჩიმ რომ დაინახა ერთ საათს გაბადრული უყურებდა და სიტყვას ვერ ამბობდა. სანამ პატივცემული მეჯვარე გიორგი არ გამოაფხიზლებდა. რიგმა ცერემონიებისა საოცრად ჩაიარა. ყველაფერი გეგმის მიხედვით მიდიოდა. პატარძალი უბედნიერესი იყო და ამით სიძეც ხარობდა. საღამოს რესტორნამდე რომ მიაღწიეს აშკარა შვება იყო ყველასთვის. მართალია დაჩის ცეკვის მასწავლებელთან სიარული არ გამოუვიდა,მაგრამ მათი ცეკვა მაინც საოცარი იყო. ყველა მონუსხული შესცქეროდა წყვილს. ხელისმომკიდე ჭკუაზე აღარ იყო, იმდენი იცეკვა დალია და ისე დაიწყო გართობა ყველას ყურადღების ცენტრში იყო. თაის ხელისმომკიდემ უბრალოდ ვეღარ გაუძლო და მერე უბრალოდ სიცილით უყურებდა გიორგის. ნინი თავის შეკავებას ცდილობდა, უბრალოდ იჯდა თავის მაგიდასთან ,რამდენიმე ჭიქა დალია და გაერთო ისე რომ გიორგი დაეიგნორებინა.
გვიან ღამით როცა ნეფე დედოფალი გაიპარნენ,თაიგულიც ნასროლი იყო ტორტიც განადგურებული და უკანასკნელი სტუმარიც ტოვებდა დარბაზს ბანცალით. მანქანასთან მისული ნინი ვიღაცამ დაიჭირა. პირზე სველ ნაჭერი მიაფარა და წამში ჩაესვენა უკან მდგომის მკლავებში. შემდეგ კი გაურკვეველი მიმართულებით წაიყვანა.
გონს რომ მოვიდა საშინლად ტკიოდა თავი,მთელი სხეული დაბუჟებული ჰქონდა. დიდ ფუმფულა საწოლში იწვა სრულიად შიშველი. ეს რომ გაიაზრა უცებ გაახილა თვალები და ირგვლივ მიმოიხედა. საძინებელში იყო წინ კი კამერა იდგა .სანამ გაოცებული და შეშინებული იყურებოდა კარი გაიღო და გიორგი გამოჩნდა
-დლამშვიდობის ეკალო...
-აქ რა მინდა...სად ვარ.ასე რატო ვარ გიორგი
-არ გახსოვს?
-რა ... მე ბოლოს ბოლოს მანქანასთან ვიყავი . კარის ცაკეტვას და ტაქსით წასვლას ვაპირებდი მთვრალი ვიყავი. ვიღაცამ გამაბრუა და რა უნდა მახსოვდეს რა ჯანდაბა გააკეთე !
-ხომ იცი რომ არავის ვრჩები ვალში
-რაზე საუბრობ...რა გინდა გიორგი რა.ხომ მითხარი არ მჭირდება შენთან ურთიერთობაო და შეგეშვი არა?
-შემეშვი? შენ შეშვებას რას ეძახი რამდენჯერაც ქალის გვერდით დავჯექი იმდენჯერ გაჩნდი ისეთები ელაპარაკე გააქციე ყველა, სახლშიც კი ჩნდებოდი ... ათას უბედურებას აკეთებდი და ბოლოს ჩემი ვიდეო გაუგზავნე ყველას როგორ დავდიოდი სახლში მაღალი ქუსლებით კაბაში და პარიკში ... როცა სანაძლეო წავაგე ცოტნესთან და ჩემივე მოფიქრებული შევასრულე. გეგონა ამას ასე მარტივად შეგარჩენდი?
-რამდენჯერ უნდა გითხრა რომ მე არაფერ შუაში ვარ... რატო უნდა მდომოდა შენი შერცხვენა
-სულ მაგას არ აკეთებდი? ცდილობდი დაეცინა ყველას და მასხრად აგეგდე რომ გავგიჟებულიყავი.
-არ გამიგზავნია ის ვიდეო მე! რაღა გინდა ხომ ხედავ როგორი გამხადე ... მოსაწყენი ,დეპრესიული არსება გავხდი და საერთოდ წასვლა გადავწყვიტე აქედან .უბრალოდ ქორწილში მინდოდა ყოფნა შენ კი ... გქონდეს ეგ ფოტოები რაც გინდა ის გააკეთე არ მანაღვლებს თავს თუ მშვიდად იგრძNობ შეგიძლია ისიამოვნო - უცებ დახუჭა თვალები ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი. მაქსიმალურად შეინარჩუნა სიმშვიდე. საბანი მოიხვია და წამოდგა . ტანსაცმელი აიღო და გასვლას აპირებდა გიორგი რო გადაუდგა წინ-გამატარე ...ასე ნუ დაეცემი გიორგი!
-ჩაიცვი და გამოდი უნდა ვილაპარაკოთ ...
-ლაპარაკი გინდა? კიდევ რამე სმაბრალებ თუ ისევ უნდა მომშხამო
-ჩაიცვი და გაიგებ
-რა მნიშვნელობა აქვს რომ ვიმალები...ისედაც მნახე უკვე - სბანას უცებ გაუშვა ხელი და სრულიად შიშველი დარჩა გიორგის წინ. ბიჭი წამით გაშეშდა მერე უკან შებრუნდა და თავზე ხელი გადაისვა
-ისე მე არ გამიხდია შენთვის ... მეზობლის ქალს ვთხოვე დახმარება და არ იყო გაშიშვლება საჭირო
-რაა?
-მკერდი ხო ისედაც ნანახი მქონდა...
-იცინი კიდეც? ღმერთო ჩემო უკვე შენი გაძლება აღარ შემიძლია! მოიტყუე ხომ? ფოტოც არ გადაგიღია
-შიშველი ხელოვნებითა რ ვარ გატაცებული... - უკან შებრუნდა და კარისკენ წასული უცებ გააჩერა- სად მირბიხარ...ხომ გითხარი უნდა ვილაპარაკოთთქო..დაგაბა ახლა თუ რა გავაკეთო
-ხელი გამიშვი! შენთან ლაპარაკიც არ მინდა. ეს რამდენიმე თვე ჯოჯოხეთი იყო ჩემთვის,თუმცა რაც დავთესე ის მოვიმკი და უარესის ღირსიც ვიყავი.
-უფრო მარტივად რომ აზროვნებდე აქამდე არ შევტოპავდით... სულ ცოტა რომ დაფიქრებულიყავი,ჩემი მინიშნებები გაგეგო და გეაზროვნა კარგი იქნებოდა. თუმცა ჩემი ბრალია, ალბათ ძნელია ჩემზე შეყვარებულმა ქალმა იაზროვნოს .რეალურად მეგონა რომ ყველანაირას ამიტანდი და ურჩხულსაც მიმიღებდი. კარგად უძლებდი მინდა ვაღიარო, თუმცა უკეთესი ხერხებიც შეიძლებოდა გამოგეყენებინა. თავიდან მეგონა უბრალოდ ამომიკვიატე ,მაგრამ მე რომ შემეცვალა აზრი შენ დანებება იწყე. იმედები გამიცრუე იცი? მეგონა ჩემზე მეტად აფრენდი, ახლა კი ვგრძნობ რომ ერთადერთი გიჟი ვარ .კიდე იმას ვგრძნობ რომ ეს კაბა სულ არ გიხდება.შიშველი უფრო მომწონდი... კიდევ ბევრ რამეს ვგრძნობ და მათ შორის იმას რომ თიტქმის ჩემნაირი მეორე მხოლოდ ჩემთვის ხარ შექმნილი და შენ გაშვებას არ ვაპირებ. კიდევ დიდხანს არ ვგეგმავ... ალბათ სიცოცხლის ბოლომდე.გააჩნია რომელი მოვკლავთ ერთმანეთს პირველი. გამიგია სიყვარული ცვლის ადამიანებსო და იქნებ არ შემომაკვდე და დაგინდო კიდეც...ახლა ვგრძNობ რომ უნდა გაკოცო და სულ არ მადარდებს შენ რას გააკეთებ- მკლავებზე მოჭერილი ხელები უფრო შემოხვია ტავისკენ მიიზიდა და ტუჩებზე დააცხრა. ნინი ჯერ გაყინული იდგა, მერე ხელები მოხვია და ისიც აყვა კოცნაში.
-ყველაფრისთვის გადაგიხდი... მთელი ცხოვრება ამქვს წინ და იცოდე! მზად იყავი - ნინიმ უთხრა როგორც კი კოცნა შეწყვიტა და იმ წამს ჩაცმული კაბა ერთი ხელის მოსმით მოიშორა სხეულიდან - მანამდე სხვა საქმეს ვიპოვი
-აშკარად დაგეხმარბეი მაგ საქმეში... სხვა არ გამოგადგება- გაიცინა და ის სპორტული შარვალიც მოიშორა რომელიც ეცვა
-ოოჰ , საქმეეე შეუდარებელი გამოვა ვეჭვობ -უკვე მის სხეულზე აკრულმა თქვა და მგონი მთელი ემოცია ერთად ამოაფრქვიეს იმ დღეს. ...
....
დაჩის და თაის ქორწილის შემდეგ პირობა შევასრულე და გეგმის მიხედვით სახლის შენება დავიწყეთ. ყველაფერი ზედმეტად დამღლელი აღოჩნდა რეალურ საქმესთან ერთად. ცალკე მარიამის კომპანიის საქმეები, ჩემი გადარბენა ქუთაისსა და თბილის შორის . უამრავი საქმე და პლიუს სახლზე ფიქრი. ყოველ დღე რაღაც ხდებოდა ჩვენს ცხოვრებაში, რაღაც რაც განასხვავებდა წინა დღეს მომდევნოსაგან. ამ პროცესმა დიდხანს გასტანა. წელიწადზე მეტხანს ვცხოვრობდით მარიამის სახლში და ვაშენებდით ჩვენს სახლს. ბოლოს როცა დასრულდა მშნებლობა უკვე ყველაფერი შერჩეული გვქონდა, მხოლოდ ხელოსნებს ჰქონდათ საქმე და ავეჯს უნდა დავლოდებოდით. მგონი ორი წელიც კი გავიდა ,რადგან ძალიან ცოტა დრო გვქონდა სახლისთვის.
ამ დროში ჩვენი გაიანე დაიბადა ....ცოტნეს და სოფიოს ულამაზესი გოგონა. რომელიც ჩვენ თვალწინ იზრდებოდა და იმდენად საოცარი იყო მისი და გაბრიელის ურთიერთობა ყველანი ვტკბებოდით .
ნიკოლოზი და ლიზა ისევ ისე არიან. უკვე მგონია რომ რეალურად ლიზა მართავს სიტუაციას. უბრალოდ ბრძოლას იგებს ნიკოლოზი, ბოლოს კი ომი ელიზაბეტის გამარჯვებით სრულდება. ქალბატონმა მუშაობა დაიწყო, კიდევ სწავლობს ,მაგრამ რადგან მუშაობს მგონი გადაწყვიტეს ერთად გადაცხოვრება . არ ვიცი , არაფერი ვიცი როცა მათ ეხებათ საქმე
ჩემი სანდრიკო და ლილე წავიდნენ. სწავლა ამერიკაში განაგრძეს ერთ უნივერსიტეტში მაგრამ სხვადასხვა ფაკულტეტზე. ვიცი რომ კარგად არიან და მშვიდად ვარ.
ამ ორი წლის განმავლობაში კიდევ ერთი ახალი ამბავი გვქონდა. ჩემი ლოდი ძმა მალე მამა გახდება. თაი ფეხმძიმებაა ,უკვე ექვსი თვისაა ბატონი რომელიც დედიკოს მუცლიდან გასცემს ბრძანებებს და მამიკოს თავის ნებაზე ატარებს.
შელიებს მატება აქვთ ორი წელია. თავდიან გავიგეთ რომ რატიმ და ნიამ გოგონა იშვილეს. ორი წლის საყვარელი მარიტა.. ქალბატონი ძალიან ჭკვიანი, მშვიდი და საყვარელია . ნია იმდენად სხვანაირი გახდა ბავშვის შემდეგ თითქოს სულ შაქარყინული იყო , სახე უცინოდა და სიყვარულს აფრქვევდა. სულ რაღაც სამი თვე იყო გასული, რომ გავიგეთ ნიას ფეხმძიმობის შესახებ. ახლა უკვე ერთი თვისაა პრინცესა ელენა. რატი ისედაც გეგმავდა სხვა სამსახურში გადასვლას ისეთ ადგილას სადაც ხშირად არ დასჭირდებოდა ქვეყნიდან გასვლა. ახლა როცა ელენა დაიბადა შვებულებაც აიღო და ისეთი მამა გახდა მგონია რომ სულ სხვა ადამიანს ვხედავ. ზოგადად დაჩიზე ბევრად უხეში იყო, ახლა კი ისე დატკბა დაჩი ლოდია მასთან შედარებით. ჩემი დაჩი არ იცვლება დამიჯერეთ. ისევ ისეთია უბრალოდ თაიასთან ჩანს სხვანაირი.
კიდევ რა მოხდა? ჩემმა გადარეულმა გიორგიმ და ნინიმ იქორწინეს. საერთოდაც სვანეთში ვიყავით ყველანი ერთად და ზაფხულში დასვენებას ვაპირებდით. რომ დაგვირეკეს ტაძარში გელოდებითო. დაგვხვდა გიო დახეული ჯინსებით,კედებით და ლურჯი პერანგით. ნინი ყვავილებიანი ათასფერი სარაფნით ,თავზე ისეთივე ჭრელი ყვავილების გვირგვინით და განგვიცხადეს რომ ქორწინდებოდნენ. აღმოჩნდა რომ თავადაც სეირნობის დროს გადაწყვიტეს და ასე ერთ საათში უკვე ღვთის წინაშე ცოლ-ქმარი იყვნენ.
ახლა როცა პირველი ღამე გავატარეთ ჩვენ სახლში. პირველი, ყველაზე გამორჩეული ,გიჟური და ემოციური ღამე .ჩემ მძინარე დედოფალს ვუყურებ და ვერ ვწყვეტ მზერას. იმდენად საოცარია მისი შეგრძნება რომ არ მყოფნის...არასდროს მყოფნის და სულ მეტი მინდა. დაჟინებულ მზერას გრძნობს, კრუტუნებს და სახეს ჩემ ყელში მალავს, შავი თმა შიშველ ზურგს უფარავს ნაწილი მკერდზე მეყრება და საოცარ ნაზავს ქმნის მის თეთრ ფითქინა კანთან. თითებს ვერ ვიმორჩილებ და ფრთხილად მივუყვები ხერემალს, კანი თანდათან უფრო ეხორკლება და სუნთქვა უხშირდება.იღვიძებს ,მაგრამ არ ტიკდება. თითებს უკვე წელზე ვატარებ , იქ უკვე პრიალა ნაჭრი მეღობება და გზას მიღობავს
-დილამშვიდობისა დედოფალო...
-უკვე ჩვენ სახლში ვართ ხომ? სიზმარი არ იყო- გაღიმებული აბრუნებს თავს მხარზე და თვალებითაც კი იცინის
-სიზმარში ხშირად ხედავ მსგავს ღამეებს?
-როცა მსგავსი ღამე არ გვაქვს და სხვა ქვეყანაში მძინავს მარტოს შეიძლება- მაცდურად მიღიმის და თითებს მკერდზე ატარებს,შემდეგ პრესისკენ მიდის და წრეებს ხაზავს - მინდა ყველაფერი დავათვალიერო ... ჩვენი შერჩეული ზედაპირების შემოწმების დრო დადგა... ზაფხული ჩვენი დროა... დაბადების დღის საჩუქარი კი გუშინ გავხსენით
-იქნებ სხვა რამე დაგეთვალიერებინა ჯერ ... - მის ხელს ჩემს თითებს ვხვევ და ქვემოთ ვწევ
-საინტერესო იდეაა, მაგრამ მანდ ბევრჯერ ვარ გავლით ნამყოფი - მიცინის ხელს ითავისუფლებს და საწოლიდან დგება. სრულიად შიშველი მიემართება სააბაზანოსკენ ,კარს ღიარს ტოვებს და შესვლამდე მაცდურად მიღიმის.
სახლის დათვალიერებამ ზედმეტად საინტერესოდ ჩაიარა. საღამოს სტუმრებიც მივიღეთ , ავღნიშნეთ პირველი ქეიფი სახლში და კიდევ ერთხელ დავიწყეთ რაღაც ახალი ჩვენს ცხოვრებაში.
ბევრი რამ მოხდება ჩვენს ცხოვრებაში,კიდევ ბევრი უნდა გამოვცადით და გადავიტანოთ. რადგან ცხოვრება ასეთია, ის არასდროს გაჩერდება ერთ კალაპოტში, ყველაფერს აურევს და შენ მის დალაგებას უნდა ეცადო. ჩვენ კი ყოვლისშემძლე იარაღი გვაქვს... ყველასთან და ყველაფერთან გასამკლავებლად ჩვენი ორმაგი გრძნობები დაგვიცავენ .
ორმაგი გრძNობები, რომელმაც გაგვაერთიანა მე და ჩემი დედოფალი ....