ყველაზე მეტად
ალბათ მაშინ
მაშინ
ვგრძნობდი მას, უარესად შემიყვარდა
აი იცით როგორ  ?
აუტანლად
მავსებდა და მაცარიელებდა
ორივე ერთად ხდებოდა
აღწერა რთულია, არ გაინტერესებთ რა მითხრა ?
გადავახვევ ახლავე!

მიახლოვდება და უარესად მიფართხალებს გული
მერე ?
ხრინწიანი ხმა სწვდება ჩემს ყურთასმენას.
-დაისვენე ?
-ალბათ
-ალბათ პასუხია, თანანო ?
-დავისვენე
-შეგცივდება, წამოდი რა სხვგან
-არ მცივა, იყოს აქ
-მეც ვიყო ?
ჩაეღიმა,ვიცი რომ ჩაეღიმა
-იყავი
-სულ ვიქნები
-ხო ეტყობა როგორც ხარ სულ_ჩავიბურტყუნე
გაიგო და გაეცინა
-შენ რომ დაგესვენა, მაგიტომაც არაფერი არ გავაკეთე
-ხოდა დავისვენე, მერე ?!
-ისევ ჩემთან იქნები და მორჩა
-დარწმუნებული ხარ ?
-თავს ნუ იდებილებ, თანანო
-აუ ეხლა მცივა,ნიკუშა
-აპუდში გინდა ?
-ისინი რომ იყვნენ?
-გეშინია ტო ?! შენი ბავშვობის მეგობრებთან გეშინია ტო ?!
-არა, უბრალოდ არ მინდა ჩხუბი მოხდეს
-არ მოხდება,თუ მოხდება, ეცადე დაიკიდე
-რა ადვილი სათქმელია,პირველო!
-ნიკუშა სახელი მეც მომწონს ხოიცი
-გავიყინე, წავედით
სიცილით ჩავსხედით მანქანაში და წამებში მანქანა ადგილს მოსწყდა
საიდან მოიყვანა, ან მანქანით როდის მოვიდა
არვიცი
ვერც გავარკვევდი
და რატომ ?
ნიკუშა იყო პირველი..

გამახსენდა
ის დღე გამახსენდა
პაპასკირთან და ბიკოსთან ერთად
ოთახში:)

მალევე მივედით, საბედნიეროდ არავინ არ იყო ჩემი ნაცნობი.
მთვრალი ალუბლის ნამცხვარი შევუკვეთეთ, ორივეს გვიყვარდა.
-რაღაცის თქმა გინდა ?
-ხო
-მითხარი მერე
-ის,აი ის ბიჭი, შენ,ანუ მართლა შენ_მოგუდული ხმით ვაგრძელებდი ბლუყუნს, ვერაფერი ვერ მოვიხერხე
მზერა შეეცვალა, ისევ ისეთი ცინიკური სახე გაუხდა, მე რომ ვერ ვიტანდი მის სახეზე,აი ისეთი
-მე დავასახიჩრე თუ არა ?
-ხოო
-ხო მე ვქენი, მარტომ და იმ 5 კაცზეც რაც გითხრეს, ის 5 კაცი მე გავუშვი, ამიტომ არაკაცი არ გეგონო, თანანო ერთი ერთზე ვიყავით
-ნორმალური ხარ ?
-რავქნათ, ესეთ არანორმალურს უყვარხარ
-ნიკუშა! საღადაო თემა არაა!
-ხო ?
-ნიკუშა!
-წამოდი, სახლში მიგიყვან
-არა! მომიყევი რატომ!
სახე შეეცვალა, გამომეტყველება, საერთოდ სულ სხვა თვალებით მიმზერდა
მერე ამარიდა
დავინახე, როგორ მოუჭურა ხელებს ხელები,
მომუშტა და ძარღვები დაებერა.
-ვერ მოგიყვები
-ვერ თუ არ!
-არ! არა!
-რატომ?! ნიკუშა, რატომ არ მენდობი ?
-სულ სხვა თემაში გადადიხარ, თანანო, არის რაღაცეები რასაც ვერ გეტყვი, ახლა კიდე წავედით, არ მინდა ჩხუბი
-წავედით!
გაბრაზებული ვიყავი, გაწითლებული და აჭარხალებული
თან დაბნეული,თან ჩამოყალიებებული
შუაში ვიყავი, ეს კი არ მსიამოვნებდა.
უხმოდ ვიყავით
მიყურებდა, მაკვირდებოდა
ყურადღებას არ ვაქცევდი, ეგ ვითომ
ჩვენთვის:)
სახლთან მივედით, გადმოსვლას ვაპირებდი რომ
-თმები
-ხო ?
-კი,მაგრამ წითელიც ცადე აბა
-შენებური წითელი ?
-მაგრა მოგიხდება
-ხო ?
-შენი ფერია და მორჩა
-ტკბილ ძილს გისურვებ
-მეც მიყვარხარ
სწრაფად გადმოვედი და სწრაფადვე ავირბინე კიბეები.
შევვარდი სახლში და ფანჯარას ვეცი
ერთი "გაყვირა" მანქანის ბორბლებმა და გაქრა.

***
-ტატიანა!
-ტუალეტში ვარ
-კარი გააღე!
ხმა არ ისმის
აქეთ-იქით ნერვიულად დადის და თან ტელეფონს ათამაშებს ხელში.
უკვე 12 წუთია რაც ტატაა შესული ტუალეტში და აღებინებს.
კარი იღება და ეს უკანასკენლიც გამოდის, ფერდაკარგული.
-ტატ,ჩემო სიცოცხლევ, კარგად ხარ?
-თორნიკე, საწოლამდე მიმიყვანე და მეტი არაფერი არ მინდა
ხელში აიტაცა და საწოლზე დააწვინა
პატარა, მოკუნტული ბავშვივით დაეძინა უმცროს თხელიძეს.
თმაზე ეფერებოდა და ფიქრობდა
ფიქრობდა
ნანატრ შვილზე ფიქრობდა:)
მისი ტატიანა, თავისი ტატა
სულ ერთხელ იყო ფეხმძიმედ, 6 თვე გაუძლო
მეტი ვერა, ვერ გაუძლო კიდევ ერთ თვეს,ვერც დღეს,ვერც საათს, ვერც წუთს და ვერც წამს.
ფიქრობდა მათ ნანატრ შვილზე, ფიქრობდა და თითქოს თან უნდდოდა დაჯერება,თან არა:)
ხვდებოდა ?
თან ეჭვი ეპარებოდა
აზრები თუ ფიქრები მოიშორა და ვიკას დაურეკა.
-როგორ ხართ ცოლის დავ?
-რა გინდა თქვი_მობეზრებული ხმით უპასუხა ვიკამ, ხო აი ძალიან სწერვაა, რავქნათ:)
-იცოდე, არავის არ ეტყვი და მითუმეტეს შენ დას
-თქვი!
-ტატას ექიმი ვინაა მითხარი
-რა ხდება ?!_ხმა აუთრთოლდა, ხო რატო არა ?
-ისე, მჭირდება, ყველა კარგად ვართ მაგრამ ისე მაინტერსებს რა
-შვილო, ჩემს ხელში რო გაიზარდე ხო არ გავიწყდება ? ვერ გამოგდის ტყუილები,მითუმეტეს ჩემთან!
-ხო კარგი, გასინჯვა მინდა, იქნებ ჩემი ბრალია
-კარგი, თემურ ფიფია, ყველაზე ძლიერია ხომ იცი ?_აღარ გააგრძელებინა.
-კი ვიცი,მაგრამ ერთი პრობლემაა
-მოიცადე, მარტო გეშინია შესვლა ხო ?
-არა ტო
-მორჩი ეხა პრონწკვას, დღეს არ მცალია, უჩას თხოვე ან დათუნას, ან ბიკოს რავიცი მეე
-უჩას ვთხოვ, ისინი დამცინებენ.
-ექიმს ჩემზეც უთხარი, იცოდეს უპატრონო რო არ ხარ
-ნუ დაგეწყო ეხლა დედაშენი
-დედაჩემს ხელი ბიჯო!
-თხა!
-მოგკლავ!
გათიშა.
მაინც რა მაგარი იქნებოდა დეიდა,რომ გამხდარიყო ?
რა მაგარი იქნებოდა, ქეთა ბავშვი
ბავშვი ქეთა, უყიდიდა ფერად კაბებს, დაუწნავდა თმებს, ნაყინს პირველი ის გაასინჯებდა და წაუსვამდა სახეზე.
ეშინოდა, ყველასგან ჩუმად ეშინოდა ისევ ტატას ორსულობის და მერე კიდევ დაკარგვის.
სწრაფადვე მოიშორა ფიქრები და ბიკოს დაურეკა.
-მერაბიი, ბიჭო რაშვებიი?
-ვიკა, მოგკლავ!
-მეც მიყვარხარ
-რა გინდოდა
-აპუდში გამოდით, შესვენება არ დაგეწყოთ ?!
-ჯერ ტუალეტში შესვლა მაინც დამაცადე გოგო და გამოვალ
-უიმეე, ჯმუხი!
ღიმილით ჩაიდო ტელეფონი ჩანთაში და კუთვნილი კაბინეტიდან, წითელი ქუსლებით გაკაკუნდა.
მაინც რა დახვეწილი იყო ?
წითელი მაღალქუსლიანები, ლურჯი შარვალი, შავი მაისური და მაჯის სიმპათიური საათი
ამაყიც იყო, ფეთქებადიც, ლამაზიც და მწარე ენაც ჰქონდა.
მერე ტელეფონის წკაპუნი გაისმა ისევ, ამოიღო და უცხო ნომერის მესიჯი დახვდა.
"Chvens skvertan modi"
გადახტომა უნდოდა
წარსული მოაწვა და გაუხახუნა გვერდები
"Aucilebelia ?"
ხელის კანკალით მიწერა ამ უკანასკნელმაც.
"Anas vshordebi,vika"
გასკდა, ახლა ბუშტივით გასკდომა დაემართა.
"Tavi gamanebe"
ისევ მოვიდა, აკანკალებულმა შემდეგი მესიჯიც წაიკითხა.
"Gelodebi"
ტაქსი გააჩერა და მისამართი უკარნახა
-ჭავჭავაძეზე
__

-სადაა ეს გოგო ვინმე მეტყვით_აწუწუნდა ტატა
-ალბათ აქვე იქნება, ან ჩვენზე ადრე მოვიდა და ტუალეტშია_ამბობს ლინდა თმის სწორებით.
ვეღარ ვითმენთ და ყველა ერთად ვფხუკუნებთ, ან თავში ვირტყავთ ხელებს,გარდა ბიკოსა.
აფიქსირებს ამ მომენტს და მაგარი უტყდება:)
-ხო ლინდა, მანდ ხარ_იცინის ტატა.
-იცით, რა ?! დავიღალე თქვენი რაღაცეებით რა! ან ყოველთვის საცინად მიგდებთ,მარცხვენთ და საერთოდ იცი რას გეტყვით ? ძაან გოიმკა სასტავია რა, ვაბშე არ მევასებით და ბიკოს გამო ვიყავი თქვენთან ერთად.
-ბარბი,ჯერ მოდი ნერვიული სისტემა დაიწყნარე და მერე გველაპარაკე ხელებით_ჩუმად თქვა უჩამ.
ჩუმად და გასაგებად:)
-არც ვაპირებ რაა, წამოდი ბიკო!
ყველა ვუყურებდით
ხო ყველა
იჯდა აჭარხალებული და გაყვითლებული
მიტკლისფერი ფერი იყო
დაჟინებით ვუყურებდი,ვიცოდი რომ დარჩებოდა
სწორედ აი ამ დროს ის წყვეტდა, შეყვარებული თუ ბავშვობის მეგობრები,ოჯახი და საერთოდ გატარებული 25 წელი.
ვიცოდი,რომ დარჩებოდა
ვიცოდი
ვიცოდი,რომ ვიღაც ლინდაში არ გაგვცვლიდა
ვიცოდი,რომ ჩემს თვალებს დაუჯერებდა
ვიცოდი და მეგონა.
ხო,მეგონა:)
ადგა და დაკვერცხებული გაყვა აბაკუნებულ ლინდას.
წავიდა:)
უჩამ ერთი ჩაიცინა და კბილები გააჭრიალა
ხო,ჩვენთვის წავიდა
იცოდა და გააკეთა
დიახ, ჩვენთვის წავიდა:)
უბრალოდ
წავიდა
არანაირი გამოყოფის გარეშე
წავიდა:)
_____
-ვიკა!
-კოტე, აღარ შეიძლება გაიგე ? მერამდენედ აგიხსნა ?
-ეს დე*ანატირები ვერ ხვდები რო მიყვარხარ ?!_იყვირა და გასკდა ბუშტივით.
-მაშინაც გიყვარდი ხო, როცა ანა დააორსულე!
-მერამდენედ ვიკა! მერამდენედ ?! შენც ხომ კარგად იცი!
-დავიღალე, გესმის ?! დავიღალე! აღარ მიყვარხარ!
-ტყუილია, ხომ იცი არა ?!
-გამანებე თავი! საერთოდ გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან!
-არ გამაგიჟო ეხლა! ვიკა!
-რაგინდა რა ?!
-მიყვარხარ, გაიგე?! მიყვარხარ!
-ანა ?_ჩუმად ამოიჩურჩულა
თავისთვის, ისე რომ ორივეს დააწვა და ეტკინა.
-ვშორდები_შედარებით დამშვიდდა.
-არ მინდა! მეცოდება ისიც და ბავშვიც!
-ვიკა! შენი თავი ?! რატომ ?! გავუწევ იმ ბავშვს მამობას, ჩემი შვილია! ხო! მაგრამ ანა არასდროს ყოფილა ჩემი ცოლი და არც არასდროს იქნება! ჩემი ცოლი მხოლოდ შენ იქნები! რით ვეღარ გაიგე!
-უნდა წავიდე!
-ვეღარსად ვერ გამექცევი,ვიკა!_მოაძახა და წამებში მოწყდა ადგილს.
 

***
აპუდში ვიყავით
მე, დათუნა,ტატა,თორნიკე,ვიკა და უჩა.
ვერც გვაკლდა,ვერც ვერაფერი.
უბრალოდ ვერაფერს ვერ ვგრძნობდით
თითქოს გრძნობებგათიშულები ვიყავით.
მერე ? მერე გრძნობები ჩაირთო, მაგრამ ვაი იმ ჩართვას:)
-ბავშვი მინდა რა_წამოიწუწუნა ვიკამ.
მერე დაფიქრდა და გაახსენდა ტატა,თორნიკესთან ერთად.
მაგან ჩაიარა
ხო , მაგან კი,მაგრამ ნინიმ არა.
დიახ, აპუდში შემოსულმა ნინიმ ვერ ჩაიარა
ანანოსთან ერთად იყო
ხო,იმ ფითქინა,ფერია ბავშვთან ერთად.
მიტკლისფერი იყო უჩა, შავი,მიწისფერი
არვიცი
უბრალოდ ვიცი,რომ უჩა გაპიკდა
ხო, უჩასთვის იყო პიკი.
ნინისთვის ?
იყო,მართლა იყო
ალბათ ?
არა
ბაზარი არაა რა მანდ
მართლა იყო
კი,იყო.
რომ დაგენახათ ?
ამ ორი,უკანასკნელის თვალები ?
დამიჯერეთ რა
დამიჯერეთ,თქვენც გატოკდებოდით.
არაფერი არ ყოფილა მეტი
გარდა
ანანოს ვანილის ნაყინისა
რა ლამაზი ბავშვია ?!
ფითქინა,ფიფქია
კრემისფერ დაკრული
ვანილია,ნინისთან და უჩასთან ერთად.

___
არვიცი
საერთოდ არაფერი არვიცი
გელით:)))
ფოტოზე ტატა და თორნიკე