ნიტა
........
-დღეს უნდა ვნახო..მინდა რომ რა მიზეზითაც არ უნდა დაეტოვებინე ვაპატიო..მინდა ვუთხრა რომ მიყვარს..გიკა გთხოვ მიპასუხე..რამე მიპასუხე_ მის საფლავზე დამხობილი ჩუმად ველაპარაკებოდი,მიყვარდა..მტკოდა მასთან განშორება..მისი სიშორე ჩემთვის ყველაფერი იყო.. ჩემი ძმის ნიშანს საფლავზე დამხობილი ველოდებოდი..მის პასუხს
-ნიტა,აპატიე მას..მას უყვარხარ.._სანატრელი ხმა ჩამესმა გონებაში..ესეც ამას მეუბნება უნდა ვაპატიო სხვანაირად არ შეიძლება..თავი ავწიე და ავდექი,თვალები გავიშრე და უკან მოვტრიალდი..
მოვტრიალდი და ის დამხვდა..ის ვისაც ასე ვნატობდი..ჩემს უკან,საფლავთან რომელსაც რამდენიმე ხე ფარავდა ლუკა იდგა..ოდნავ მოშორებით საფლავისგან..
-შენ მე მისმენდი?_ვუთხარი გაბრაზებულმა,,ჰმჰ გაბრაზებლმა არადა როგორ მინდოდა ყველაფერი გაეგო
-ნიტა არ მინდოდა..უბრალოდ
-რა უბრალოდ ლუკა-ნელ ნელა მიახლოვდებოდა
-უბრალოდ ის რომ როცა შენი ხმა გავიგე ვეღარაფერი ვეღარ გავაკეთე,რადგან შენი ხმა მაშეშბს და მადებილებს..შენ საერთოდ შენ მაგიჟებ იმ დღიდან რაც პირველაფდ გნახე..იმ დღიდან შენ სურვილს ჭკუიდან გადავყავარ..მჭირდები ნიტა გესმის..მიყვარხარ და მჭირდები
-ლუკა შენ გაიგონე რაც ვთქვი- უკვე ჩემ წინ იდგა,იმდენად ახლოს რომ მის სუნთქვას ვგრძნობდი
-კი ნიტა გავიგონე და მე შენ არასდროს დაგტოვებ..გპირდები რომ ყოველთვის შენთან ვიქნები..ნიტა უბრალოდ მიყვარხარ
- ლუკა უბრალოდ მიყვარხარ _რამდენიმე წამში კი ჩვენ უკვე ერთმანეთს ვკოცნიდით,ეს არცერთისთვის არ იყო პირველი მაგრამ ეს იყო ემოციების აფეთქება..ეს ყველაფერი იყო..ამ კოცნით ლუკა ჩემი ნაწილი გახდა მაგრამ ვიცოდი რომ ეს ყველაფერი ასე არ დასრულდებოდა რადგან ეს არ იყო ზღაპარი ..წინ ჯერ კიდევ ბევრი რაღაც მქონდა და ეს ყველაფერი უნდა გადამელახა
-ლუკა სად მივდივართ?_ვკითხე როცა უკითხავად ჩამსვა მანქანაში და თბილისიდან გამიყვანა
-მოგწეონება
-ლუკა დაასავლეთში მივდივართ?
-ნუ შეიძლება ითქვას
-ასე მოუმზადებელი სად წამომიყვანე?
-დამიჯერე არ ხარ მოუმზადებელი
-კაი არაფერს აღარ გკითხავ,მაინც არ მეუბენბი რა ხდება
-მიყვარს როცა რაღაცას ხვდები
-უსინდისო ხარ და მეტი არაფერი
-რატომ?-სერიოზულად გაიკვირვა
-ისევ უკითხავად მსვამ მანქანაში და სადღაც მიგყავარ
-და ისევ გეკითხები შენ არგინდა წამოსვლა?
-ვჩუმდები_გაეცინა,ჩემი საყვარელი სიმღერა ჩაავრე,ფანჯარა ბოლომდე ჩამოვწიე და თავის კარს დავეყრდენი..ბედნიერი ვიყავი... ჯერ კიდევ ვერ გამოვდიოდი შოკური მდგომარეობიდან ყველაფერი ისე სწრაფად და უცნაურად მოხდა რომ ვერ გავიაზრე.ვფიქრობდი, მეგონა რომ ჩვენ ურთიერთობას კვლავერმუქრებოდა საფრთხე..მეგონა ვერასდროს ვიქნებოდით ბოლომდე ბედნიერები..ვიცოდი რომ ლუკას მამის მსგავსი კაცები ასე მარტივად არ ნებდებოდნენ.. „შეურაცყოფას“ ასე მარტივად არავის აპატიებდა..ფიქრიდან ლუკას ხმამ გამომარკვია
-დაბნეულო,ანასტასია გირეკავს
-ანასტასიას ნუ ეძახი_ისევ გაიცინა,მგონი მოსწონდა რომ მაბრაზებდა-სტასი გისმენ
-მისმენ კიარა ახლა მითხარი რომ ლუკასთან ერთად არ ხარ
-ლუკასთან ერთად ვარ
-მეკაიფები?ყველა შენ გეძებს სად ხარ?
-წარმოდგენა არ მაქ,მოიიცცა ლუკა სად ვარ?
-მცხეთაში
-უი,სტასი მცხეთაში ვყოფლვარ
-და სად მიდიხარ?
-მაგას უკვე არ მეუბნება
-და დედაშენს რა ვუთხრა მეტყვი?
-სიმართლე, რა უნდა უთხრა
-გინდა ჭკუიდან გადავიდეს?
-არა არ გადავა,როდემდე უნდა დავუმალო..
-ეჰ ნიტა არვიცი,რამეს მოვიფიქრებ..ან მამაშენს ვეტყვი ეგ უფრო გაგიგებს
-მამაჩემს სადმე თუ იპოვი უთხარი
-ყველა გეძებს მეთქი ვერ გაიგე
-აა ხოო.ნუ მოკლედ შენი იმედი მაქვს ტკბილო
-ნუ მეაფერისტები,წავედი ახლა
-გკოცნი
-მეც_გათიშა,ტელეფონი დავბლოკე და სრულიად შემთხვევით რიცხვს შევხედე..არასდროს არ ვაქცევდი ხოლმე თარიღს ყურადღებას მაგრამ ახლა რატომღაც მიიქცია ჩემი ყურადღება
-ლუკა დღეს 18 მაისია?
-ხო, რატო მეკითხები
-ლუკა ახლა თბილისში უნდა ვიყო
-რახდება?_არაფერი ვუპასუხე სტასის ვურეკავდი
-სტას,მამაჩემს არაფერი უთხრა უკან ვბრუნდები
-რა რამოხდა
-ხვალ 19ა..ხომ გახსოვს ეგ დღე?
-ღმერთო არა,ეგ როგორ გამომრჩა კარგი გელოდები
-ნიტა რახდება_მკითხა როგორც კი გავთიშე
-ლუკა ხვალ ჩვენ გაცნობას ერთი წელი უსრულდება
-და ხვალ შენი ძმის წლისთავია არა?
-ხო..სწორედ ასეა
-წავიდეთ თბილისში?
-რა თქმა უნდა_მანქანა მოაბრუნა,არაფერი უთქვამს.მოკუმული ტუჩებით სივრცეს უყურებდა
-მაპატიე რა ლუკა
-რისთვის მთხოვ პატიებას?_გაოცებულმა შემომხედა
-რამდენჯერაც სადმე ცადე ჩემი წაყვანა იმდენჯე ხელი შეგიშალე
-რაა..მეხუმრები?! ეგ მეორებ აღარ მითხრა..შენი ბრალი არაა,უბრალოდ მე ვერ ავარჩიე სწორი დრო
-აბა რატომ მოიწყინე?
-არაფერია ნიტა
-მითხარი
-როცა ჩემი ძმა გარდაიცვალა,მე მასთან არ ვიყავი
-რა?
-ხო ვიცი,საშინელი ადამიანი ვარ,ჩემ ძმას ბოლო დღეები ქონდა,მე კიდე მივატოვე
-სად იყავი?
-ბათუმში..გოგოსთან ერთად..რომ დამირეკეს მაშინვე მინდოდა წამოსვლა მაგრამ ჩაბარგებას თავისი დრო მიაქ..თან ისე ცუდად ვიყავი გოგომ მანქანის გასაღები დამიმალა..ამიტომ მხოლოდ მეორე დღეს ჩავედი..მე ის მივატოვე..აი ასეთი უსინდისო ადამიანი შეგიყვარდა
-ლუკა,მეც ზუსტად ასე მოვიქეცი..
-ეს სხვა სიტუაცია იყო
-არა,ეს ზუსტად იგივე სიტუაცია იყო..შენ არც კი იცი მე მთაწმინდაზე რატომ ვიყავი..
-მართალი ხარ,უნდა მეკითხა
-არა ლუკა,არ უნდა გეკითხა-ამის მეტი არაფერი გვითქვამს ერთმანეთიისთვის..სახლში რომ მიმიყვანა დავემშვიდობე..ძალიან უბრალოდ..საკუთარ თავზე გაბრაზებული ვიყავი..როგორ გამომრჩა..როგორ დამავიწყდა რომ ხვალ ჩემი ძმის წლისთავია..ასეთი რაღაც დაუშვებელია..არადა დღეს მის საფლავზე ვვვიყავი..სახლში დედა დამხვდა
-სად იყავი?
-სასაფლაოზე
-მართლა?ყველგან გეძებეთ,მათ შორის სასაფლაოზეც მაგრამ არსად არ დამხვდი
-დედა უბრალოდ გავიარე,რა მოხდა
-ნიტა,ძალან ბევრი გამოგის ეს უბრალოდ გავლა
-დედა რა გინდა რომმითხრა?
-არა ნიტა ეს შენ უნდა მითრა რახდება,ვინაა ის ბიჭი..ჯერ იყოდა ზაფხულში კინაღამ დარდს გადაყევი..მერე მოგიტაცეს..ახლა კი..ახლა ისევ გკარგავ ნიტა..საკუთარ თავს აღარ გავხარ..რა ცდება ამიხსენი
-დედა რა ბიჭი..ან შენ საერთოდ საიდან იცი
-დღეს ლევანი იყო მოსული..
-ლევანი?რა უნდოდა
-შენტან ლაპარაკი
-ოჰ კაი ერთი..და ძჩემ ნაცვლად შენ გელაპარაკა და შენ შეგიცვალა არა აზროვნება,ასეთი რა გითხრა ნეტა რომ გაგიჟდი..დედა ლევანი გიჟია და ძალიან გთხოვ ნურაფერს ნუ დაუჯერებ რაა..მე მივდივარ მეძინება და ასეთ სცენებს ძალიან გთხოვ კიდევ ნუ მომიწყობ
-ლუკა მჭედლიძე იცი მაინც ვინაა?
-ვინ?! ყველა რატო გადაეკიდეთ ამ ლუკა მჭედლიძეს..ვინაა ასეთი? მკვლელი? ქურდი? მორფინისტი? თუ მანიაკი.. ვინაა დედა ასეთი..
-ვინ და არაკაცი და უსინდისო
-ბატონო?რა უფლებით ლანძღავ ადამიანს...
-რომელმაც ლევანი სასიკვდილოდ ცემა ორი წლის წინ..გახსოვს დალეწილი და სიკვდილის პირას მყოფი რომ მოიყვანა შენმა ძმამ სახლში..როგორ ინერვიულეე არ გახსოვს?მთელი ღამე ტიროდი,გეშინოდა რომ ლევანი ვერ გადარჩებოდა გახსოვს?
-დედა მაშნ 14 წლის ვიყავი და საერთოდ რა კავშირი აქვს ლუკას ლევანთან
-მაშინ ლევანი,ლუკამ ცემა
-აჰააჰ დედა,8 წლით უმცროსმა ბიჭმა ცემა?გამორიცხულია
-კარგი ერთი შენ ლუკას კითხე აბა
-თავი დამანებე კარგი..არ მაინტერესებს.თუნდაც ეცემა,მერე მე რა ..ჩემთან რა კავშირი აქ?
-ის კავშირი რომლევანი ჩვენი ოჯახის წევრია,არ შეიძლება ოჯახის წევრის მტერთან კავშირი
-დედა რა ოჯახის წევრი მეხუმრები? 4 წელია სულ გიკას ძმაკაცცია,არანაირი ოჯახის წევრი..
-ნიტა
-რა ნიტა დედა,რა ნიტა..იმის გამო რომ ვიღაცამ ვიღაცა ცემა მე უბედური ვიყო? მე ის ბიჭი მიყვარს გესმის? მმიყვარს და არააქ მნიშვნელობა ლევანს მოსწონს ეს თუარა და საერთოდ არ გგონია რომ ძალიან ბევრის უფლეას აძლევს ლევანი თავს?
-ნიტა შენზე ზრუნავს
-არ მჭრდება არავის ზრუნვა,მითუმეტეს ლევანის
-როგორ იქცევი
-როგორ ვიქცევი დედა როოგორ..ძალიან გთხოვ თავიდამანებე რა
ოთახში ჩავიკეტე..აი თურმე რა..აი რატომ ვერ იტანს..უაზრო ჩხუბი..რომელიც ვერ მოინელეს..ვერ შეეგუა იმას რომ მასზე პატარამ ცემა..ალბათ ღირსი იყო და იმიტომ მოხვდა.ჰმ როგორ მარტივვად ლაპარაკობ ნიტა,არადა მაშინ როგორ გეშინოდა,ღეავდი იმაზე რომ ლევანს რამე მოუვიდოდა..ვერ გადარჩებოდა..ახლა კი ის ადამიანი გიყვარს ვინც ლევანი სიკვდილის პირზე მიიყვანა..და რა უნდა ქნა ახლა..ოჯახის ახლობელს უნდა შეელიო თუ შეყვარებულს..რას გეტყოდა ახლა გიკა..გიკა.. დაგავიწყდა.იმდენად შეგიყვარდა რომ საკუთაარი ძმა დაგავიწყდა..და თან მერე როგორი ძმა..როგორ შეგეძლო..ის ხომ შენი ძმაა..როგორ შეგეძლო მისი წლისთავი დაგვიწყებოდა..მაგრამ არაუშავს ნნიტა.ყველაფერი დალაგდება..ყველაფერი კარგად იქნება..შენ და ლუკა ერთად იცხოვრებთ..შენ ეს იცი..ლუკამაც იცის.. თქვენ წინ ვერავინ და ვერაფერი დაგიდგებათ..ერთად იქნებით მანამდე სანამ თქვენ ეს გენდომეათ
მეორე მემ ისევ შემომიტია,ისევ მომსპო.ხო ესკარგად გამოსდიოდა ჩემი კრიტიკა და განადგურება..მივხვდი რომ დრო იყო დედაჩემს დავლაპარაკებოდი..დავლაპარაკებოდი ყველაფერზე..
ძალა მოვიკრიბე და მის ოთახში გავედი..აივანთან იდგა,ეწეოდა..პირველად ვნახე რომ დედა ეწეოდა
-იცი გიკამ რა თქვა როცა დაიბადე?
-რა?
-ყოველთვის დავიცავ ჩემს დაიკოსო
-...
-მხოლოდ 10 წლის იყო,მაგარამმაინც დაიფიცა..იმის მერე სულ ასრულებდა პირობას,მუდმივად..ეს ხომ შენც იცი..გიკამ შეძლო და სადამდეც შეეძლო გიცავდა,მაგრამ მე ვერ შევძელი.მე შენ ვერ გიცავ ნიტა,მაგრამ მინდა რომ დაგიცვა..ვიცი წეღან უხეში ვიყავიმაგრამ როცა ლევანი მოვიდადა მელაპარაკა ვინაა ლუკა მჭედლიძე შევშინდი..შევშინდი რომ დაგკარგადვი..კიდევ ერთ სიცოცხლეს დავკარგავდი და მე აამას ვეღარ გადავიტაან გესმის..მოვკვდები ნიტა..შენ რომ რამე მოგივიდეს..მე ვერ გავულებ..არ მინდა უუედურს გხედავდე,უუკვე საკმარისი გამოსცადე,ჯერ პატარა ხარ..პატარა ხარ იმისთვის რაც გადაიტანე..
ტიროდა დედა,ვტიროდი მეც..მეგონა ენა არ მქონდა..ცრემლები ნაკადულიივით მომდიოდა თვალებიდან..ვერაფერი ვერ ვთქვი..მივედი და დედას ჩავეხუტე..ის კი ძალიან ნელა და ძალიან ნაზად მეფერებოდა თმაზე.
-ნიტა,გიყვარს ის ბიჭი?
-ძალიან დედა..ძალიან
-მაშინ უბრალოდ ბედნიერი იყავი..იმსახურებ შვილო..იმსახურებ ბედნიერი იყო