აბაზანიდან გამოვედი და სწრაფად მოვწესრიგდი,დღეს ჩემი პირველი დღეა სამსახურში და არ მინდა დავაგვიანო,თანაც ეს სამუშაო ძალიან მჭირდება.სწრაფად მოვწესრიგდი და სამსახურში წავედი,ჩემი სმენა უკვე სულმოუთქმენლად მელოდა,სუპერმარკეტის კარები რომ შევაღე და დამინახა ბედნიერებისგან ფართედ გაიღიმა.მეც არ დავაყოვნე საპასუხო ღიმილი.
-კიდევ კარგი არ დამიგვიანე,დღეს ძალიან მეჩქარება-ღამენათევი იყო თეონა,მთქნარებით მელაპარაკებოდა.
-დაგვიანება არ მჩვევია
-ხოდა ძალიან კარგი,გამიმართლა შენნაირი სმენა რომ მეყოლება
სალარო გადმომაბარა,ფორმა გადავიცვი და ჩემს ადგილას მოვკალათდი. დიდი სუპერმარკეტი იყო,რომელსაც უამრავი ქსელი ჰქონდა,ხელფასი დიდი არ იყო,თუმცა დროებით მეყოფოდა თავის სარჩენად,ტუდენტისთვის ამაზე უკეთესი სამუშაო ვერ ვიშოვე ამ ეტაპზე. სამუშაო დღე იმაზე მეტად დამღლელი აღმოჩნდა ვიდრე ველოდი,უამრავი თანამშრომლი ვიყავით სმენაში,ჩემს გარდა კიდვ 4 სალარო მუშაობდა,თუმცა ხალხის ნაკადს მაინც ვერ ავუდიოდით.ძალაგამოცლილმა გადავაბარე ღამის მოლარეს სმენა და სახლში გადაღლილი დავბრუნდი,ნაირავებ ბინაში ვცხოვრობ,დიდი კომფორტი არ მაქვს,თუმცა ამაზეც თანახმა ვარ.ჩემი მშობლები და ძმა რაიონში ცხოვრობენ,ყველაფერს აკეთებენ რომ არაფერი გამიჭირდეს,თუმცა ეს საკმარისი არ არის იმისთვის რომ დედაქალაში იცხოვრო და თავი ირჩინო,მუშაობა ამიტომაც გადავწყვიტე. სააბაზანოდან გამოვედი თუ არა სველი თმებით მიმეძინა საწოლზე,დილით ადრევე ავდექი და სწრაფად მოვემზადე,ყავის სმას რომ მოვრჩი სამსახურში წავედი,ისეთ სწრაფ ტემპში ვმუშაობდით შესვეების დროც კი არ გვქონდა.
-ნინა,ყავას დალევ?-მკითხა მეორე სალაროსთან მჯდომმა ქეთამ,ისეთი გადაღლილი სახე ჰქონდა საბრალოს
-სიამოვნებით,თუმცა რიგები დადგება ჩვენ რომ გავიდეთ-გამეცინა
-დაიკიდე რა,აქ ამათ რომ უყურო რიგები არასოდეს შეწყდება,თავს ნუ შეაკლავ,რომელ ყავას დალევ?
-რომელსაც შენ-ორივეს გაგვეცინა
15 წუთიანი შესვენება ავიღეთ და საწყობი გავედით ყავის დასალვად
-მოწევ?-სიგარეტს წაუკიდა ქეთიმ და მეც გამომიწოდა
-არა,მადლობა
-აბა,მოგწონს სიტუაცია?-ღრმა ნაპასი დაარტყა და ღიმილით მკითხა
-რავიცი არაუშავს
-ჯერ სად ხარ,ღამეების გადაბმა რომ მოგიწევს მერე ნახე შენ
-რატო?
-რავიცი აბა ჩვენი ცხრილი სულ არეულია,ხან როდის გვიწევს მუშაობადა ხან როდის
-ღამის თენება არ მიყვარს,თუმცა რას ვიზამთ
-ხო რა ენაღვლბათ ამის უფროსებს,იაფი მუშახელი ვის არ უნდა?-განაწყენებული ჩანდა ქეთი
-სხვა გზა რომ არ გვაქვს რა უნდა ვქნათ? დღეს თუ სადმე ახლობელი არ გყავს ისე ვერსად ვერაფერს იშოვი
-ეგეც მართალია,ძალიან ლამაზი და კარგი გოგო ხარ,თავისუფლად შეგიძლია მოდელად იმუშაო,თან გაერთობი თან კარგი ანაზღაურებაც გექნება
-არა რა მოდელი-გამეცინა
-რატო რა იყო? ყველაფერი ხელს გიწყობს-ამათვალიერა
-ხომ იცი როგორც ხდება რაიონებში? ი სულ სხანაირი მენტალობის ხალხია,თუ ტელევიზიაში ჩანხარ ბ*ზი ხარ-თვითონვე გამეცინა ჩემს სიტყვებზე
-კარგი რა,რომელი საუკუნეა? კიდევ მასე ფიქრობს ხალხი მანდ?-ხელი აიქნია ქეთიმ და უკმაყოფილო სახე მიიღო
-ნუ რას ვიზამთ,სადაც ცხოვრობ იაური ქუდი უნდა მოირგო ხომ იცი,თანაც არც ჩემებს მოეწონებათ ეგ აზრი
-მოკლედ რა,აი შენნაირი ვიზუალი რომ მქონდეს აქ კი არ ვიჯდებოდი
-აბა სად იჯდებოდი?-გულიანად გამეცინა
-სადმე კარგ სამოდელო სააგენტოში-ამაზე ორივეს გაგვეცინა-ეჰ,დროა უკვე მივუსხდეთ ჩვენს სალაროებს თორემ გამოგვივარდება ნანული-აფხუკუნდა ქეთი,ჭიქები გავრეცხეთ და ჩვენს ადგილებს დავუბრუნდით. 12 საათი იყო სამუშაო განაკვეთი,ლამის მოვკვდი სანამ ჩემი სმენა მოვიდა,ფეხზე ვეღარ ვიდექი,სმენა გადავაბარე და გამოსაცვლელად წავედი
-წითელი ზეთისხილი სად დევს-ვიღაც ტიპმა მკითხა
-იცით,მე მოლარე ვარ ინებ კონსულტანტს ჰკითხოთ-დავიბენი,წარმოდგენა არ მონდა წითელი ზთისხილი სად იდო
-მოლარემ არუნდა იცოდეს მაღაზიაში სად რა ალაგია?-მისი ტონი არ მომეწონა
-უკაცრავად?მოლარეს სალაროსთან ჯდომა ევალება და არა იმის ცოდნა სად რა დევს,მე ჩემი სამუშაო დღე დავამთავრე ასე რომ გამატარეთ და თუ რამე გაინტერესბთ კონსულტანტს ჰკითხეთ-ჩემი ბეიჯი სახეზე ავაფარე სადაც გარკვევით ეწერა „მოლარე“
-შენ აშკარად ახალი ხარ-გაეცინა
-ეგ რა შუაშია?-კოპები შევყარე
-არა ისე გითხარი,კარგი ვკითხავ კონსულტანტს სად დევს წითელი ზეთისხილი
-ბატონო ალექსანდრე უკაცრავად,ეს გოგონა ჩვენთან ახალია,სულ მეორე დღეა რაც აქ მუშაობს,რამე პრობლემაა?-ჩვენი მენეჯერი ნანული გამოვიდა და ამ თავხედს ბატონოთი მიმართა,დავიბენი ვერაფერს მივხვდი
-არა ნანული არანაირი-თვალს არ მაშორებდა,დავიბენი ვერ მივხვდი რა ხდებოდა
-ნინა,ეს ჩვენი დირეტორია ბატონი ალექსანდრე!-თვალების ქაჩვით მითხრა ნანულიმ,გამცრა,ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი ამხელა ქსელის მეპატრონე ასეთი ახალგარდა ტიპი თუ ინებოდა,ალექსანდრე და გიორგი ერვათ უფროსბს გოგონებიდან ვიცოდი,თუმცა ისინი სულ სხვანაირები წარმომდგინნენ,ხანში შესულები მგონნენ,ნანახმა კი მოლოდინს გადააჭარბა,მალე გიორგიც მოვიდა
-წავედით ალექს?
-ჰო გავიდეთ გიო,სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა ნინა-ღიმილით დაგვემშვიდობა მე და ნანულის
ნანულიმ გამაფრთხილა რომ მათ ამის შმდეგ თავაზიანად მოვქცეოდი თორემ წინააღმდეგ შემტხვევაში მომიწევდა სამსახურის დატოვება,მე კი ეს იდეა სულაც არ მხიბლავდა,ახლა ნამდვილად არ მონდა იმის ფუფუნება რომ სამსახურზ უარი მეთქვა.თანაც წარმოდგნა არ მქონდა ვინ იყვნენ ის ტიპები ასე რომ პირველი შეცდომა მაპატია. ჩემი სახლი მარკეტიდან 10 წუთის სავალზე იყო,კიდევ კარგი თორემ გზაში სიარულიც მომკლავდა,ამაში მაინც გამიმართლა. იმდენად ციოდა გარეთ სანამ მივედი კიდურბი მომეყინა,სახლიც გაყინული იყო,აკანკალებული შევდი და გამათბოელი ჩავრთე,ძლივს გავთბი,ცხელი ჩაი დავლიე და კონსპექტბს მივუჯექი,იმდენად ვიყავი დაღლილი არაფრის თავი არ მქონდა,ვერც ვერაფერს ვიგებდი და ვიაზრებდი,დილით კონსპექტზე ჩახუტებულს გამომეღვიძა.კიდევ კარგი არ ვმუშაობდი,სწრაფად მოვემზადე და უნივერსიტეტში წავედი.ლექტორმა რესპუბლიკურ საავადმყოფოში წაგვყვანა პრაქტიკებზე,ნახევრად მეძინა იაც,ამიტომაც ხელი ვერაფრს მოვკიდე.
-ნინა,რა ხდება?-მკითხა ქალბატონმა ლალიმ როცა უმოქმედოდ მჯდომი დამინახა
-იცით,დღეს არ ვარ მომზადებული-ენის ბორძიკით ვუპასუხე და კისერი მოვიქექე
-რამე ხდება?-დაეჭვებულმა გამომხედა
-არაფერი,უბრალოდ გადავიღალე,შემდეგ პრაქტიკაზე აუცილებლდ მოვემზადები
-იმედი მაქვს.
როგორც იქნა შემეშვა,გადაღლილი დავბრუნდი სახლში,საღამოს სმენა ვიყავი ამიტომაც გადავწყვიტე წასვლამდე კარგად დამეძინა.ძილბურანში ვიყავი ყვირილის და გინების ხმა რომ შემომესმა სადარბაზოდან.ხალათი შემოვიცვი და კარებთან მივედი,ვერაფერი დავინახე,არ მინდოდა კარის გაღება,თუმცა ქალის კივილის ხმა რომ გავიგონე ვეღარ მოვითმინე და გარეთ გავედი.
-რა ხდება,კარგად ხარ?-ჩემს წინ კარბშიმცხოვრები ქალი დავინახე სისხლი სდიოდა და ტიროდა,ხმას ვერ ღებდა,სახლში შემოვიყვანე და ჭრილობა მოვბანე,დავუმუშავე,ცოტა დამშვიდდა მგონი
-რა მოხდა ასეთი?-ვიცოდი რომ საზიზღარი და ლოთი ქმარი ჰყავდა
-ისევ დათვრა და როგორც ყოველთვის ახლაც ჯავრი ჩემზე იყარა
-მერე? რატომ ითმენ?
-სად წავიდე ორი შვილით?-ისევ ატირდა
-იქ სადაც ის ვერ მოგაგნებს,შენი თავი თუ არ გცოდება ბავშები მაინც შეიცოდე
-წასასვლელი არსად მაქვს ნინა თორემ ამდენს არ მოვითმენდი
-ცოტახანს ჩემთან დარჩით
-გაგიჟდი? აქ ვერ მოგვგნებს თუ რა? თანაც იცის შნთან რომ ვმეგობრობ და პირველ რიგში აქ მომადგება
-აბა გაბედოს და მოვიდეს
-ნინა,შენ ზურას არ იცნობ,არ მინდა საფრთხეში ჩაგაგდო
-ზურა მე არ მიცნობს,თუ გაბედავს და რამეს დაგიშავებს ისევ არ შევარჩენ ნინო,პოლიციას რატომ არ მიმართავ?
-არ მინდა პოლიცია ჩავრიო
-აბა სიკვდილი გინდა? ეს არ შეიძლება,კიდევ ერტხელ თუ დავინახავ მსგავს რამეს გეფიცები არ დავინდობ ზურას და ვუჩივლებ
-ნინა არ გინდა ძალიან გთხოვ,მის გარდა არავინ მუშაობს და ბავშვებს რა ვუყო?
-და ამის გამო როცა უნდა მოვიდეს ესე მთვრალი და გცემოს? ეს ნორმალურია შენი აზრით? ან ბავშვების ფსიქიკაზე და მათ მომავალზე არ ფიქრობ?
-არვიცი ნინა რა-ისევ აქვითინდა
პირობა მომცა რომ იმ საღამოს ჩემს ბინაში დარჩებოდა ბავშვბთან ერთად,მე სამსახურში უნდა წავსულიყავი სხვა გზა არ მქონდა.
სმენა ჩავიბარე,12 საათამდე ხალხის ნაკადი არ შეწყვეტილა,იმდენად დავიღალე სულს ვღაფავდი,თუმცა რა უნდ აგამეკეთებინა,შევეგუე ამ მდგომარეობას,2 საათისკენ ალექსანდრე და კიდევ რამდენიმე ტიპი შემოვიდნენ მაღაზიაში,თან ვიღაც გოგონები ახლდათ.
-აბა როგორ ხართ გოგონებო? ხომ გაქვთ მშვიდობა?-თვალს არ მაცილებდა
-კი ბატონო ალექსანდრე ყველაფერი კარგადაა-უპასუხა ღიმილით ქეთიმ და მე გადმომხედა ღიმილით
-როგორ მოგწონს სამუშაო გარემო?-თვალს არ მაშორებდა ისევ
-ნორმალურია-ამაყად ვუპასუხე
-ძალიან კარგი,იმედი მაქვს დრო რომ გავა უფრო მოგეწონება აქაურობა
რაღაცეები იყიდეს და გავიდნენ
-რაო? რაო?-გაღიმებული და გაკვირვებული მოვიდა ქეთი
-რა იყო?-მეც გამეღიმა და მომხმარებელს პარკებში ჩავულაგე პროდუქტი
-ალექსანდრეს საიდან იცნობ?-დაეჭვებულმა გადმომხედა ისევ
-შენი აზრით?-სახე მომეღრიცა
-კარგი ხო რა იყო გეხუმრები,მაგას ისეთი საცოლე ყავს,ისე არც შენ ხარ ნაკლები ამათვალიერა და თვალი ჩამიკრა.
-გეყოფა სისულელებიის ლაპარაკი და ჯობს დავიწყოტ უკვე დალაგება თორემ სადააცაა გათენდება,ყუთების ჩამოლაგება დავიწყე და იაურობის დასუფთავება.მთელი ღამე ტიტინებდა ეთი,ენა არ გაუჩერებია,მიყვებოდა ალექსანდრეზე და გიორგიზე,მათ ოჯახებზე,მეც შიგადაშიგ ვუსმენდი და მეღიმებოდა მისი მოყოლის მანერებზე.როგორც იქნა გათენდა,ძალაგამოცლილი ვიჯეი სალაროსთან და ერთი სული მქონდა ჩემი შემცველელი როდის მოვიდოდა,როგორც იქნა 8 საათზე თავზე დამადგა თეონა ღიმილით.სალარო გადავაბარე და სახლში წამოვედი,არაფრის თავი არ მქონდა,ერთი სული მონდა როდის გადავივლებდი წყალს და დავიძინებდი. წამებში ვიბანავე,საოცრად მესიამოვნა ცხელი წყლის შხეფები,დაღლილობა წყლის წვეთებს გავატანე და ძალაგამოცლილი დავეგდე საწოლზე,მაშინვე ჩამეძინა, მელი დღე გათიშულს მეძინა,ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა,არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე
-გისმენ
-სად ხარ ნინა? რამდენი ხანია გირეკავ
-მეძინა დედა,ახლა გავიღვიძე
-მოგკვდეს დედაშენი შენ!-შეიცხადა მანანამ
-კარგი რა დედა როგორ იცი ხოლმე,როგორ ხართ თქვენ?
-ჩვენ რა გვიჭირ დედიკო,მთავარია შენ იყო მანდ კარგად,ფული გამოგიგზავნა მამაშენმა და ხვალ აიღე,ცოტახანს გეყოფა,მერე ისევ გამოგიგზავნით
-მადლობა დედა,ხომ იცი უკვე მუშაობა დავიწყე და თვითონვე ვირჩენ თავს,ეგ ფული თქვენ მოიხმარეთ უფრო გამოგადგებათ
-ნუ ხარ ასეთი ამაყი ნინა, ვიცი როგორი რთულია მანდ სტუდენტის ცხოვრება
-დედა ნუ ნერვიულობ,ოდესმე ხომ უნდ ამივეჩვიო დამოუკიდებლობას? ახლა უნდა წავიდე ხვალ დილით ვმუშაობ,მომიკითხე მამა და ნიკუშა.
ტელეფონი გავთიშე და სამზარეულოში გავედი,პროდუტიც არაფერი მქონდა არადა საშინლად მშიოდა,გარეთ ისე ყინავდა გამაკანკალა ფანჯარა რომ გამოვაღე. სხვა გზა არ მქონდა,არც ფული მქონდა ბევრი თუმცა ცარიელი კუჭი მოსვენებას არ მაძლევდა,თილად ჩავიცვი და სუპერმარკეტში ჩავედი,ცოტა მზა საჭმელი ვიყიდე და სახლში ამოვირბინე,კარები გადავკეტე.მთელი ღამე მეცადინეობაში გავლიე,დილით ადრე ავდქი,მოვწესრიგდი და სამსახურში წავედი. დღემ ჩვეულებრივ ჩაიარა,საშინლად დავიღალე,უამრავი ხალხი იყო,ცოტაც და გული წამივიდოდა,შესვენებაზეც ვერ გავედი.
-შენ რა გინდა?-წინ ამესვეტა ქეთი ყავის ფინჯნით ხელში
-მადლობა ქეთი
-მადლობა კი არა ადექი და გადი დაისვენე რამე შეჭამე სახეზე ფერი არ გადევვს,გადი სამზარეულოში რაღაცეები მოვიტანეთ,მიდი მალე თორემ შნ ამათ თუ უყურე მთელი დღე ვერ ადგები.
ცოტა შევჭამე და იქვე ყუთეზე ჩამოვჯექი ისეთი დაღლილი ვიყავი თვალები უნებურად მიმელულა.
-ოჰ,წამოწოლილა ქალბატონი!-თვზე დოინჯშემორტყმული ნანული წამომადგა
-უკაცრავად ქალბატონო ნანული-შეშინებული წამოვხტი ფეხზე
-ვერ ხედავ რამდენი ხალხია? გადი და იმუშავე-მკაცრად მითხრა
ვერაფერი ვუთხარი ისე წამოვედი და დავჯექი სალაროსთან,ამ ქალს აშკარად არ ვეხატებოდი გულზე,თუმცა მიზეზს ვერ ვხვდებოდი. სხვა გზა არ მქონდა ახლა აქ ვერ დავიწყებდი პრეტენზიების გამოთქმას,სამსახური ძალიან მჭირდებოდა.დღიური 20 ლარიც კი დიდი ფული იყო ჩემთვის.ჩემი სმენა მალევე მოვიდა და სალარო გადავაბარე,ნანულისთან ჩავედი რომ ნავაჭრი ჩამებარებინა,მის კაბინეტში ალექსანდრე და გიორგიც დამხვდნენ.ცოტა არიყოს თავი უხერხულად ვიგრძენი თანაც ნანულის არ მინდოდა რამე მწარე ეთქვა და ეს მათ გაეგონათ.უხერხულად დავჯექი მის წინ და ფულის დათვლა დავიწყე.
-როგორ მუშაობს ახალი გოგო?-ჰკითხა გიორგიმ ნანულის
-კარგი გოგოა,დაკვირვებული,ჯერ-ჯერობით მომწონს და ვნახოთ-გამიღიმა რამაც ალიან გამაკვირვა,მეგონა მათ წინაშე ცუდ რამეს იტყოდა,თუმცა შევცდი.
-ძალიან კარგი.-გამიღიმა გიორგიმ
ნავაჭრი ჩავაბარე და მაღაზიიდან გამოვედი,ცოტახანში ალექსანდრეც გამოვიდა მაღაზიიდან და მანქანაში ჩაჯდა,დიდი ყურადღება არ მიმიქცევია,გარეთ საშინლად ციოდა და თან თოვდა,შეფუთული მივდიოდი ჩემი კორპუსისკენ მანქანა ჩემს გვერდით რომ გააჩერა
-ჩაჯექი გაგიყვან ნინა-მინა ჩამოწია
-არა,გმადლობთ აქვე ვცხოვრობ-მადლობის ნიშნად თავი დავუქნიე
-ძალიან ცივა,ჩაჯექი-მანქანა გააცერა და გადმოვიდა
-წინ ვცხოვრობ,აი იქ-ხელით ვანიშნე
-არაუშავს მიგიყვან.
გაოცებული ჩავჯეი მის შავ მერსედესში და ხმას ვერ ვიღებდი,სითბომ მთელ სხეულში სასიამოვნოდ დამიარა,გარეთ მართლა საშინლად ციოდა და კდევ ცოტახანი რომ გავჩერებულიყავი უეჭველად გავიყინებოდი.
-გათბი?-გათბობას უფრო აუწია
-კი,გმადლობთ,არ იყო საჭირო 2 წუთის გზაა-ვეცადე თავაზიანობა შემენარჩუნებინა,არ მინდოდა ქაჯივით მოვქცეულიყავი.
-მე ყოველთვის ვზრუნავ ჩემს თანამშრომლებზე-ეშმაკური ღიმილით გადმომხედა და მანქანა დაქოქა
არაფერი მითქვამს,არ მინდოდა მისთვის მორიგი გასართობი თოჯინა ვყოფილიყავი,ქეთიმ მომიყვა მისი მექალთანეობის შესახებ,ვიცოდი რაც ამოძრავებდა,თუმცა არ ვაპირებდი კისერზე ჩამოკიდებას,მიუხედვად იმისა რომ მისი მსგავსი მამაკაცი ცხოვრებაში არ მყავდა ნანახი.
-აქ გააჩერეთ
-ისევ თქვენობით მელაპარაკები? კარგი რა
-თვენ იმ მაღაზიის დირექტორი ბრძანდებით რომელშიც მე ვმუშაობ,ამიტომაც სანამ თქვენთან ვიმუშავებ სულ ასე მოგმართავთ.-გადასვლა დავაპირე თუმცა კარები სწრაფად მოხურა და უკან დამქაჩა
-სხვანაირი ხარ,სწორედ ამიტომაც მიიქციე ჩემი ყურადღება ნინაჩკა!-ტუჩები გაილოკა და გაიღიმა
-უკაცრავად?-ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე,რა გამოდის? აშკარად პირდაპირ მეუბნება რომ მასთან დავწვე
-კარგი რა არ გინდა-საზურგეს მიეყრდნო და გადაიხარხარა
-იქნებ კარები გამიღოთ?-ამაკანკალა,ასეთ სითავხედეს არ მოველოდი ნამდვილად
-ძალიან სექსუალური ხარ როცა ბრაზობ,შენ სავსე მკერდი და მრგვალი უკანალი ხომ საერთოდ მაგიჟებს
-ბატონო?-პირი დავაღე და თვალები გამიფართოვდა
-ვაიმე რა სასაცილო ხარ-გადაიხარხარა
-კარები გამიღეთ თუ შეიძლება!-ხმა გამიმკაცრდა,თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი
-როგორი ველური და ურჩი გოგო ხარ,ახლა არ მითხრა თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცს ველოდები რომ ცოლად გავყვე და ქალიშვილობა მას ჩავაბაროო-არ წყვეტდა ჩემს დაცინვას
-თვენ ისეთი უზრდელი და უნამუსო ადამიანი ბრანდებით!-გამოვცარი კბილებში-ახლავე გამიღეთ კარები!-გამოვცარი კბილებში და კარებს დავეჯაჯგურე.
-როგორ მიწვევ ასე რომ იქცევი წარმოგიდგენია მაინც?-ტუჩეი გაილოკა და ჩემსკენ გადმოიხარა
-რასაკეთებ?-წამოვიყვირე და ხელი ვკარი
ახარხარებული მიეყრდნო ისევ სავარძელს,მგონი გიჟია,არანომალური,ერთი სული მქონდა იქიდან გავქცეულიყავი,აღარც იმ მაღაზიაში დაბრუნების სურვილი აღარ მქონდა,ოღონდ ახლა გავეშვი და საერთოდ ამ უბნიდანაც გადავიდოდი, საერთოდ გავქრებოდი.
-გთხოვ გამიშვი-თავი ვეღარ შევიკავე და ამოვიკნავლე,ცრემლებმაც თავისიც იწყეს ცვენა,ასეთ სიტუაციაში და თანაც კაცთან ასე ახლოს არასოდეს ვყოფილვარ.
-აი ეს უკვე მომწონს,თხოვნაზე გადავიდა ქალბატონი,ძალიან ლამაზი ხარ,რაღაცნაირად განსხვავებული და მინდა დაგაგემოვნო,თუმცა მე ძალით არაფერს ვაკეთებ-ხელები გაშალა,გამიღიმა და კარები გამიღო,სწრაფად გადავედი და უკანმოუხედავად გავეცალე იმ ადგილს.
სახლში ავედი და კარები სწრაფად გადავკეტე,უკნიდან ავეკარი კარებს და ვქოშინებდი,ახლა აღარც სიცივე მახსოვდა.გავიძრე ტანსაცმელი და საწოლში შევხტი,საბანი ცხვირამდე ავიფარე,შიშისგან ერთიანად ვკანკალებდი. ცოტახანში ჩემმა მობილურმა დარეკა,უცხო ნომერი იყო
-გისმენთ-ცხვირის ფშვნეტით ვუპასუხე
-კარები გამიღე
-რა? რომელი ხარ?
-სწრაფად წამოვხტი საწოლიდან და კარებთან მივირბინე,გავიხედე და გარეთ გაკრეჭილი ალექსანდრე იდგა
-აქ რა გინდა?-სრუტუნით ვკითხე და უარესად გამაკანკალა
-გამიღე და მიხვდები
-აქედან წადი,მანიაკი ხარ!
-შეიძლება,თუმცა დამიჯერე არაფერს დაგიშავებ,უბრალოდ გამიღე
-შენ მე სულელი ხომ არ გგონივარ?!-ჩავყვირე ტელეფონში
-თუ არ ამიღებ თვითონ გავაღებ დამიჯერე
-ახლავე თუ არ წახვალ პოლიციას გამოვიძახებ!-შევასინე ჩემი ჭკუით
-როგორ გამაცინე გოგო,განა რამეს დაგიშავებ გამიღე რაღაც დაგრჩა მანქანაში და იმის მოსაცემად მოვედი
-მანდ დატოვე და თვითონ ავიღებ-როგორც ჩანს შარფი დამრჩენია
-რა მშიშარა ხარ,მე ამხელა გზიდან მოვბრუნდი და შენ კარის გაღებაც არ გინდა?
-გაფრთხილე ახლოს არ მომიახლოვდე თორემ გიჩივლებ! არც მაგ წყეულ მაღაზიაში დავბრუნდები საერთოდ დაივიწყე ჩემი არსებობა,გასაგებია?!
-კარგი,როგორც გინდა უბრალოდ ჩემს გამო არ თქვა სამსახურზე უარი,ვიცი რომ გჭირდება
-შენი არაფერი მჭირდება! ასე რომ ახლავე წადი აქედან!
-სანამ არ გააღებ აქ ვიდგები და თუ ავიყინები შენს სინდისზე იქნება
-სულ არ მაინტერესებს რა მოგივა
-აი ამიტომაც მომწონხარ,შენ კიდევ სახლშიც არ მიშვებ,რანაირი გოგო ხარ?
-თავი დამანებე და მოშორდი აქედან! შენი სისულელეების მოსმენას არ ვაპირებ და თუ ასე მოგწონვარ ეგ შარფი შენთვის დაიტოვე სამახსოვროდ გქონდეს-კმაყოფილი დავრჩი ჩემი პასუხით ახლა უფრო გავთამამდი ჩაკეტილ კარს მიღმა ვერაფერს დამიშავებდა.
მეგონა რამდენიმე წუთში წავიდოდა,თუმცა შევცდი მთელი ღამე ჩემს კარებთან იდგა,მერე ფეხის შესაწმენდ ხალიჩაზე დაჯდა და ასე მელოდებოდა როდის გავუღებდი კარებს.უეჭველად გიჟია ეს ბიჭი! ასე ხომ გაიყინება? რომ შემოვუშვა და იძალადოს მერე? არა,ამას ვერ გარისკავს,იქნებ გარისკოს? კიდევ დიდიხანს თუ იჯდება მანდ გაიყინება,ან რამე დაავადებას აიკიდებს. დიდი ამბავი არაფერი მოუვა,ცხვირ ავიბზუე და ამათბობელთან მოვკალათდი სავარძელში ცხელი ჩაით ხელში. ვერ მოვითმინე და ისევ გავტანტალდი შემოსავლელთან,ისევ იქ იჯდა,გამაგიჟებს ეს ბიჭი! კარები ნელა გავაღე
-შენ გიჟი ხარ ხო?-ვცდილობდი ჩუმად მელაპარაკა,რომ მეზობლების ყურადღება არ მიმექცია.
-როგორც იქნიკადრე გამოსვლა,აჰა აიღე შენი შარფი-გამომიწოდა და ფეხზე წამოდგა გაკრეჭილი.
-კიმაგრამ არ გცივა?-გაოცებულმა ავათვალიერე და აკანკალებულმა გამოვართვი შარფი.
-ხო არ ვიტყვი მცივათქო? რა აზრი აქვს სახლში მაინც არ შემომიშვებ-თვალები საცოდავად მილულა
-შემოდი,გათბი და წადი-მზერა ავარიდე და გამოვეცალე რომ წასულიყო
-არა არაა საჭირო მართლა,უბრალოდ მინდოდა შეთვის შენი ნივთი დამებრნებინა მეტი არაფერი,ძირს რომ დამედო დაისვრბოდა-აფერისტი! შეეძლო კარებზე ჩამოეკიდებინა!
-ნუთუ? შემოდი გაყინული ხარ რამე არ დაგემართოს,ცხელ ჩაის დაგალევინებ-ისევ ვანიშნე რომ შემოსულიყო
-რახან არ იშლი,მხრები აფერისტულად აიჩეჩა და შემოვიდა.
ჩაი გავაკეთე და წინ დავუდე,მე კი მისგან მოშორებით დავჯექი
-ჩემი გეშინია?-გაეცინა და ფინჯანს დაწვდა
-შენი აზრით როგორც იქცევი ნორმალურია? ნუ გერევი ვიღაცეებში
-არავიში რო არ მერევი მაგიტომ ვზივარ ახლა აქ ჩაით ხელში
-სწრაფად დალიე გათბი და წადი
-როგორი შეუვალი ხარ ნინიკო
-ნინიკო არ მქვია ნინა მქვია და სახელს ნუ მიცვლი ძალიან გთხოვ
-მისმინე,მუშაობას არ დაანებო თავი,მართლა რაც წეღან იყო ყველაფერი ხუმრობა იყო დამიჯერე,ნუ გეწყინება,უბრალოდ იმდენად ლამაზი ხარ თავი ვეღარ გავაკონტროლე,ბოდიშს გიხდი დღევანდლისთვის,ვიცი სამსახური გჭირდება და ნუ წამოხვალ იქიდან,გპირდები მსგავსი რამ აღარ განმეორდება-იმდენად დამაჯერებელი იყო მის ნათქვამში ეჭვის შეტანა გაგიჭირდებოდათ.
-დავფიქრდები-შევიფერე
-კარგად დაფიქრდი,სამსახურები არ ყრია-თვალი ჩამიკრა და ჩემი ბინა დატოვა.


ალექსანდრე...
-რა გჭირს ?-მხარზე ხელი დამკა გიორგიმ
-რამე მჭირს?-ვეცადე არაფერი შემემჩნია და საპასუხოდ გავუღიმე
-აბა რა გამო*ლევებული ზიხარ რა იყო,რაღაცას გიყვები და თავს მიქნევ
-ბიჭო ნინა ტო-კამის საზურგეს მივეყრდენი და მისის სახელის წარმოთმისას რაღაცნაირად გამეღიმა
-ვინ ნინა?-ვერ მიხვდა აშკარად
-ახალი მოლარე რა გჭირს
-ააა ეგ გოგო? ისე მაგარი ნაშაა,რა იყო ააგდე უკვე?-სიცილით მიპასუხა და ვისკი გადაკრა
-ნუ ბაზრობ ეგრე ეეე,კარგი გოგოა დავეჩალიჩე მარა არ გამომივიდა აზრზე ხარ?-თვითონვე გამეცინა წუხანდელზე და ნინას შეშინებულ სახეზე
-ღადაობ ტო? შენ და გოგო ვერ დაკერე?-ახარხარდა გიორგი
-ბიჭო ხო გეუნები რა,ვაბშე სხვა ტიპია იმენა-ნიკაპზე ხელი მოვისვი
-კაი შეეშვი მალე ნუკას მოიყვან ცოლად და მაგრად გაგი*რაკებს რო გაიგოს ხო იცი არა?
-ჰო ვიცი,ვიცი
დილიდან უამრავი საქმე მქონდა,ოფისში წავედი და ყველა დოკუმენტს გადავხედე,თავი მისკდებოდა,ნუკა ყოველწუთას მირეკავდა და ქორწილით მიბურღავდა ტვინს,უკვე აღარ შემეძლო მეტის ატანა,იმდენად მაბეზრედა თავს რომ ორწილის ჩაშლაზეც კი დავფირქრდი.
-გისმენ ნუკა
-სადხარ ალექს?
-ოფისში ვარ სად ვიქნები
-დღეს გამომივლი? შენთვის სიურპრიზი მაქვს
-კი ამოვალ,მარტო ხარ?
-ხო,ჩემები ბარსელონაში წავიდნენ ლუკას ნიშნობა აქვს და
-ვა მაგარია,ისე შენ რატო არ წაყევი?
-ჩემს ლომს მარტო ხომ არ დავტოვებდი? ვინ იცს რამდენი გოგო დადის კბილებალესილი
-ოხ ნუკა-გამეცინა
-იცოდე გელოდები,პირდაპირ ჩემთან წამოდი,გემრიელ ვახშამსაც დაგახვედრებ
ვიცოდი ნუკასთან როგორი ცეცხლოვანი ღამეც მელოდა და სიამოვნებისგან გამაკანკალა.სწრაფა მოვრჩი საქმეს,პიჯაკი მოვიცვი და მანქანაში ჩავჯექი,15 წუთში ტკბილეულით ხელში უკვე ნუკას კარებთან ვიყავი.
წითელ მოკლე,გამჭირვალე პენუარში გამოწყობილი იდგა ჩემს წინ გაღიმბული,ნუკას უნაკლო სხეული ჰქონდა,ულამაზესი იყო,თუმცა ტიპიური ლამაზმანი გახლდათ,არანაირი ლოგიკა და აზროვნება,თვითონვე მიკვირდა რამ მომხიბლა მასში,ალბათ იმა რომ საწოლში ნამდვილი პანტერა იყო,დაუოკებელი მოურიდებელი და ცეცხლოვანი.მაშინვე ვეცი და ხელში ავიყვანე,ფეხებზე წელზე შემომხვია,ერთი ხელის მოსმის გავაძრე პენუარი და მთელი სხეული დავუკოცნე,საოცრად ცხელი იყო,სიამოვნებისგან კვნესოდა,რაც უარესად მაგიჟებდა და მიჩენდა მისი დაპატრონების სურვილს.ხმამაღლა დაიწყო კვნესა
-გინდა ჭკუიდან გადამიყვანო ხო?-ვნებამორეულმა ამოვიხავლე და ტუჩებზე დავაძგერდი
-არ გაჩერდე გთხოვ,უფრო ძლიერად,უფრო ძლიერად-მეჩურჩულებოდა ყურში ჭკუიდან გადამიყვანა,მასში შევედი თუ არა მაშინვე ორივემ ერთად მივაღწიეთ სიამოვნების უმაღეს წერტილს და ღონემიხდილები ვეყარეთ საწოლზე,ხმამაღლა და გამომწვევად სუნთქავდა.
-მაგიჟებ-ხელები დავუკოცნე და მკერდზე თავი დავადე
-საოცარი ხარ ალექს! ვერცერთი კაცი ვერ შეგედრება
-ბევრთან წოლილხარ?-გამეცინა და მუცელზე ვაკოცე
-არცისე,თუმცა შენ მათ შორის საუკეთესო ხარ-გამიღიმა
იმ საღამოს მასთან დავრჩი,გულზე მყავდა მიხუტებული და ისე გვეძინა,რატომღაც ნინაზე ფიქრი ამეკვიატა,სრულიად განსხვავებულია,დარწმუნეული ვარ ჯერ კიდევ ქალიშვილია,გამეცინა.უცნაურია,ნუკას გვერდით ვწევარ და ნინაზე ვფირობ,ჩემს ყველა სექსუალურ მოთხოვნებს აკმაყოფილებდა ნუკა,თუმცა გულამდე მაინც ვერ მოაღწია,წოლად სექს პარტნიორი მომყავს,მე ხომ სექსისტი ვარ,საკუთარ თავზე თვითონვე გამეცინა და მძინარე ნუკას გავხედე ღიმილით,მშვიდად ეძინა ჩემს მკერდზე.სულ რამდენიმე კვირაც და ყოველდილით მისი წკრიალა ხმა და ღიმილი გამაღვიძებს.
გვიანი იყო რომ გამომეღვიძა,აივანზე გავედი და სიგარეტს წავუკიდე,მოაჯირს დავეყრდენი და გარემოს თვალ მოვავლე.დილით ისევ ახალი დღე გათენდება,ისევ ყოველდღიური რუტინა.სამსახური ნუკა და სახლი.რაღაც ახალი მჭირდება,განსხვავებული,ამჯერად კი ჩემს სამიზნეს ნინა წარმოადგენს,მის გახსენებაზე ყოველთვის მეღიმება,თავს ვანევ და სიგარეტი დამწვარ ღერს საფერფლეში ვსრისავ.
-გაიღივიძე ალექს?-ღიმილით შემონარნარდა ნუკა
-ჩემი სექსი გოგო,რა მაგრად მევასები ტო-ჩემსკენ მოვქაჩე და მკლავებში მოვიქციე
-როგორი ვნებიანი ხარ დილიდან-გადაიკისკისა
-შენ რომ გხედავ ხომ იცი ვნებების მოზღვავება მჭირს და ჰორმონებს ვეღარ ვაკონტროლებ-ტუჩებში ვეცი და ვუკბინე,თხელი მოკლე პენუარი ერთი ხელის მოსმით გავაძრე ტრუსთან ერთად და მთელი სხეული დავუკოცნე,სიამოვნებისგან გააკანკალა,თავს ვეღარ იკავებდა ისე ხვნეშოდა,მისი კვნესა უარესად მაიჟებდა და კიდევ უფრო ღრმად ვცდილობდი მასში შესვლას.სიამოვნებამ წერტილს რომ მიაღწია დაიკლაკნა და გულზე ხვნეშით დამაწვა.ორივე ღრმად ვსუნთქავდით.
-როგორ მიყვარხარ რომ იცოდე-გულზე მაკოცა და თვალები მილულა
თმებზე მოვეფერე,ხმა არ ამომიღია,მისთვის ნათქვამიც კი არ მქონდა რომ მიყვარდა,ვერ ვამბობდი ამ სიტყვას,იმდენად ძვირფასი სიტყვაა რომ ხშირად გამეორებით არ უნდა გაცვითო.
-ალექს-ამომხედა
-ხო ნუკა
-რატომ არასოდეს მეუბნები რომ გიყვარვარ?
-ხო იცი არ მევასება ეს ბანალური ბაზარი
-ბანალური? რამდენიმე კვირაში შენი ცოლი უნდა გავხდე და ფიქრობ რომ ეს ბანალურია?
-არ გინდა ნუკა-სახე მოვისრისე
-საერთოდ გიყვარვარ?
-ტვინს რატო მიტ*ნავ?!!!-ტვინში ამასხა და გიჟივით წამოვვარდი საწოლიდან,ტანსაცმელს ვეცი და იქაურობა წამებში დავტოვე,მანქანაში ნუკას ნათქვამზე ვფიქრობდი.საჭეს ხელი დავცხე,მართალი იყო,ცოლად მომყავდა და მისთვის მიყვარხართქო არ მითქვამს. სახლში მივედი,წყალი გადავივე და სამსახურში წავედი.
-მოხვედი ბრატ?-ღიმილით შემოვიდა კაბინეტში გიორგი და ჩემს წინ სავარძელში მოკალათდა.
-რა ხდება მშვიდობა გვაქ?-სიცილით ვკითხე ცხვირწინ საბუთები რომ ამიფრიალა
-კი,კი ხელი გაქ მოსაწერი,მალე მოაწერე და გავდივართ
-სად?
-აღმაშენებლის ფილიალში
-ვაა ვაა ნინასთან?-გამეცინა
-აუ შენ კიდე მაგ გოგოზე ფიქრობ?-გიოსაც გაეცინა
-რავი ტო,ტვინი მომე*ნა უკვე-საბუთების შეთვალიერება დავიწყე
ნახევარ საათში სუპერმარკეტში ვიყავით,ჩვენი დანახვისას რატომღაც ყველა თანამშრომელი იძაბებოდა და მუშაობის ტემპს უმატებდა.ნინა არ დამხვდა,რატომღაც იმედგაცრუება ვიგრძენი,მინდოდა მისი მოციმციმე თვალები დამენახა,მისი ლამაზი ღიმილი ლოყები ეჩუტებოდა ხოლმე როცა იცინოდა.სულ გამომა*ირა ამხელა კაცი,თავი გავაქნიე და ნანულისთან შევედით კაბინეტში,იმდენი ილაპარაკა თავი ამატკია,სულ პრეტენზიები ჰონდა ხოლმე, არაფერი ამ ქალს არ მოსწონდა.
-დღეს ნინა არ მუშაობს?
-ნინა?-გაოდა ნანული
-ხო ნინა,ახალი მოლარე-ფხიკუნით გადმომხედა გიორგიმ
-ნინა წუხელ მუშაობდა-გაკვირვებულმა გამცა პასუხი-რამე პრობლემაა? მითხარი და დავურეკავ ახლავე მოვიდეს-ტელეფონ ეცა
-არა, არაფერია ისეთი, უბრალოდ ვიკითხე-ჩავახველე
დაეჭვებულმა გადმომხედა ნანულიმ და ისევ განაგრძო წუწუნი.ნახევრად არ მესმოდა რას ტიტინებდა. მე და გიო თავს ვუქნევდით.მალევე წამოვედით იქიდან
-სად მიდიხარ?-მანქანის კარები გამოვაღე და გიოს კითხვამაც არ დააყოვნა
-ნინასთან-თვალი ჩავუკარი და მანქანაში სწრაფად ჩავჯექი
10 წუთში მისი კარების წინ ვიდექი,რამდენჯერმე დავრეკე ზარი,ალბათ ეძინა,წარმოვიდგინე როგორ ძინავს და გამაჟრალა მისი შიშველი სხეულის წარმოდგენისას.რამდენიმე წუთში კარები გამიღო თბალები დასიებული ჰქონდა,ტუჩებიც საყვარლად დასიებოდა,თმა გაწეწილი იდგა ჩემს წინ თბილ,ფუმფულა ვარდისფერ ხალათში.გამეცინა
-შენ?-თვალები გაუფართოვდა მე რომ დამინახა
-ხო რა იყო არ მელოდი? როგორი ღრმა ძილი გცოდნია,ჩამოვიღე კარები
-რისთვის მოხვედი?-დაამთქნარა
-რა კითხვაა?
-რას ქვია რა კითხვაა?-აიფხორა ჩემი ნინა
-კარგი გოგო რა იყო რა დამეტაკე? ასე ხვდები სტუმრებს?
-შენ ჩემი სტუმარი არ ხარ,ნუ მაწუხებ მეძინება!-განმიცახადა კატეგორიულად
-შენს დირეტორს ასე უნდა ელაპარაკო?-ტუჩი მოვიკვნიტე თავი ძლივს შევიკავე რომ არ გამცინებოდა.
-ნორმალური ხარ საერთოდ? რა გინდა ჩემგან?
-შენ მინდიხარ,სხვა რა უნდა მინდოდეს?-მხრები ავიჩეჩე
-უტაქტო! უზრდელი!
-თანამდებობისთვის შეუფერებელი-სიცილით განვაგრძე და მასაც გაეცინა
-შემოდი -გამომეცალა რომ შევსულიყავი
-აი ასე ჩემო ლამაზო,თურმე შეგლებია?-ლოყაზე ვუჩქმიტე და სახლში გამარჯვებული სახით შევედი.