მამა სახლში გვიან დაბრუნდა კარი ხმაურით შემოაღო და შემოსასვლელში ფეხსაცმელი რომ გაიხადა შემომხედა და დამიძახა რადგან ზურგით ვიდექი
-რამოხდა?-ვკითხე და დავეხმარე რომ პალტო გაეხადა ქუდი გადაიძრო და სარკეში თმის სწორებას მოჰყვა. მე გაუნძრევლად ვიდექი იქვე და მის ყოველ მოძრაობას ვაკვირდებოდი
-როგორხარ ჯილი?-ამოისუნთქა და იკითხა
-ნორმალურად მამიკო
-შვილო მისმინე დედაშენმა შემატყობინა შენი განცდების შესახებ საყვარელო ასე არ შეიძლება.
-და უსამართლობა მამიკო ეს დასაშვებია?-საყვედურით შევხედე
-ძვირფასო მისმინე ადამიანები რამდენიმე კატეგორიად იყოფა და ნუ გგონია რომ ყველა შავკანიანი უდანაშაულოა ან ყველა თეთრკანიანი დამნაშავე. აი თუნდაც საიკსი შავკანიანია მაგრამ ფრიად პატიოსანი და პატივსაცემი კაცი მაგრამ ოსტინი თეთრკანიანი ნაძირალაა, პედრო შავკანიანი არამზადა.
-კარგი და ცუდი ადამიანები ყველგან არიან ადამიანის გუნებას არ განაპირობებს მისი კანის ფერი ეს მის შეგნებაზეა დამოკიდებული თუ გული სუფთა გაქვს შენთვის არცერთი კარი არ დაიხურება ცხოვრებაში. ახლა წავიდეთ საყვარელო ძალიან დავიღალე და მცივა.
მამამ ხელი მომხვია მხარზე და ბუხრისკენ წავედით ის თავის სარწეველა სკამში ჩაეშვა და ხელები ბუხრისკენ გაიშვირა.
-მამიკო იცი ჯეიმს მაკმაჰონი ჩამოვიდა,-ვცადე ჩვეულებრივად მეთქვა ისე როგორც ბავშვობის მეგობარზე ლაპარაკობენ ხოლმე.
-კარგი რაა,-დედაჩემს ხელში ლანგარი გაუშეშდა და მამას მოუწია თავად გამოერთმია ჩაი,-რამდენი შრომა დამჭირდა მის თავიდან მოასაშორებლად

-დედა
-ჯილი შენ ბევრ შეცდომას უშვებ მხოლოდ იმის გამო რომ კანონების დაცვა არ გიყვარს
-დედა მე ვარღვევ იმ კანონებს რომელსაც არაფერი მოაქვს ადამიანისათვის და მის კეთილდღეობაზე არაა დამოკიდებული
-კარგით ნუ იჩხუბებთ გოგონებო დღეს მეიელას დაბადების დღეა და ბენმა მთხოვა მივსულიყავით წადით მოემზადეთ,-მამა ყოველთვის ასე ასწორებს სიტუაციას
-მე არ მინდა წვეულებაზე წასვლა,-ამოვიბლუკუნე ბრაზით
-ჯილი ხომ იცი როგორ უნდა მელს შენთან მეგობრობა იქნებ არ ვაწყენინოთ
-კარგი მამიკო,-ეს უფრო იმიტომ ვთქვი რომ იმ ოთახში გაჩერება არ შემოძლო. შევირბინე ჩემს ოთახში და საწოლზე დამხობილი ზმუილს მოვყევი რომ ეს საშინელი სიჩუმე გადამეფარა. დიდიხანი ვიწექი სიჩუმესა და სიბნელეში და ჭერს ავჩერებოდი სინამდვილეში არ ვფიქრობდი არაფერზე უბრალოდ მომწონდა რომ მციოდა და რომ ვერაფერს ვხედავდი.
-ამას რას ვხედავ,-შეჰყვირა ლუსინდამ და სინათლე აანთო,-შენ რა ჯერ არ ჩაგიცვამს მშობლები გელოდებიან.
ლუსიმ საწრაფოდ გამოიღო კარადიდან ჩემი თეთრი კაბა შავი მაქმანებით და საწოლზე დადო, მერე თმა დამაგლიჯა, კაბის ჩაცმაში დამეხმარა, სარკეში შემათვალიერა და აღტაცებით სავსე თვალიდან ცრემლი ჩამოუგორდა
-ლუსი
-კარგი მაპატიე ძვირფასო,-ჩანთა მომაწოდა და მეც შემოსასვლელი კარისკენ წავედი. ლუსი ჩემი აღმზრდელია მთელი ცხოვრებაა ვიცნობ და ძალიან მიყვარს მაგრამ ის ყოველთვის დედაჩემის მხარესაა.
მამამ პალტო ჯერ დედას შემდეგ კი მე მომაწოდა და კარიც გაგვიღო. მანქანით მალე მივედით და შუქით განათებული სახლის წინ ჩამოვედით მე დაველოდე როდის გაცვლიდნენ დედა და მამა აზრებს ერთმანეთში.
-მაილს,-მეიელას მამა გამოგვეგება და მას შემდეგ რაც მშობლებთან საუბარს მორჩა მიმასწავლა სად იყო მეიელა.
რაც შემეძლო ნელა მივდიოდი კუთხეში მჯდარი გოგონასაკენ რომელსაც უამრავი ადამიანი ეხვია გარს,
-მეიელა გილოცავ დაბადების დღეს,-მივმართე გოგონას მან უცნაურად შემომხედა და აღფრთოვანებით შემომხედა
-ჯილი? როგრ ხარ?
-მშვენივრად,-მეიელას გვერდით ჩამოვჯექი და ვცადე მასთან საუბარი მაგრამ ეს არასოდეს არ გამომდიოდა ამიტომ ძირითადად ის საუბრობდა
-გავიგე სასამართლოს შესახებ
-არა მელ გთხოვ ნუ გამახსენებ კარგი?
მეიელასთან რამდენიმე გოგონა მოვიდა და სუბარი გააბეს მეც წინასწარ დასახული გეგმის მიხედვით ყველას გავეცალე და დაღლილი სახით დავჯექი.
- ჯილი ასე არ გამოვა,-ხო აი ამიტომ ვერ ვმეგობრობ მეიელასთან მან ვერ გაგიგო რამდენჯერმე გარკვევით ნათქვამი "ვერ ვიტან ხალხმრავლობას",-აქ რატომ ზიხარ წავიდეთ შენთვის საცეკვაოდ პარტნიპრი ვიპოვოთ,-წინააღმდეგობბის გაწევას აზრი არ ჰქონდა ამიტომ გავყევი
-იან,-მან ვიღაცის მხარზე დააკაკუნა და ღია ფერის თმიანმა ასე 25 წლის კაცმა თავისი მარგალითის კბილები შემოგვაგება,-არ გინდა ჯიალიან რობინსონი გაიცნო?
-რათქმაუნდა,-კაცმა ხელი გამომიწოდა და შევიშმუშნე როცა ჩემი ხელი ტუჩებთან მიიტანა
-ჯილი ეს ახალგაზრდა ვექილი იან ოსვალდია,-თვალები გამიფართოვა
-ოჰ, როგორ მიხარია თქვენი გაცნობა მისტერ ოსვლად
-თქვენ რა გსმენიათ ჩემს შესახებ მის?
-რათქმაუნდა თქვენს სახელზე ხომ უამრავი შავკანიანი ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენაა
-მიხარა რომ გსმენიათ ჩემს შესახებ,-გაეღიმა და ისევ გამომიწოდა ხელი ამჯერად საცეკვაოდ.
-რატომ ხართ ასეთი მოწყენილი მის?
-იმიტომ რომ ცეკვა არც ისე კარგად ვიცი,-ტუჩი მოვიკვნიტე
-ჰო ამას საკუთარ ფეხებზე ვგრძნობ,-ისევ გაეცინა
-ეს ყველაფერი არ არის ჩემთვის,-ვაღიარე,-თქვენ კი შესანიაშნავად უნდა გრძნობდეთ თავს აქ
-რაღა დაგიმალოთ და კარგია როცა სასამართლოებს თავს დააღწევ და კულტურული დასვენების ფორმას მიმართავ ეს მირჩევნია ნადირობას ან ცხენით უაზროდ სირბილს წინ და უკან
-ეს როგორ გავიგო?-დავინტერესდი
-მის მე არ ვარ მოხიბლული ცხოველების წამნებით
-ეს არც მე მხიბლავს მაგრამ ის რომ კიდევაც ვნადირობ და ცხენსაც მამაკაცზე ნაკლებად არ ვაჭენებ განა მე მწამებელი ვარ?-მართლაც მეწყინა მსი ნათქვამი.
-ჰო?როგორ ვერ მივხვდი და ახლა ცხოველების მონადირებას მორჩით და მამაკაცებზე სანადიროდ გამოხვედით არა?-თვალები გამიფართოვდა და ხელი ძლეირად ჩავბღუჯე სმოკინგზე რომ ხელი არ გამქცეობა და არ დამერტყა
-ახლავე გამიშვით ხელი სერ,-ვბრძანე და გავჩერდი
-მის თქვენ ვერ გამიგეთ
-არა გადასარევად გავიგე გამიშვით ხელი
სასწრაფოდ ვიპოვე მშობლები და ვუთხარი რომ მივდიოდი თავიდან უარზე იყვნენ მაგრამ მერე დამთანხმდნენ და მეც სასწრაფოდ დავტოვე შენობა.
მივაბიჯებდი ჩქარი ნაბიჯით და ვილანძღებოდი. უკნიდან ძახილი შემომესმა მაგრამ მიბრუნება არც მიფიქრია მალე ვიღაც ჩამაფრინდა ხელში მე მოვიხედე და რაც ძალა და ღონე მქონდა სილა გავაწანაი უნდა ვაღიარა მესიამოვნა როცა იანი ოსვალდის ტუჩიდან სისხლი გადმოვიდა და თოვლზე დაეწვეთა. არა მე არავარ ისეთი ძლიერი რომ კაცს ერთი დარტყმით ვადინო სისხლი მას უბრალოდ საკუთარ კბილზე წამოედო ტუჩი.
-მე ბოდიშის მოსახდელად მოვედი მის მაპატიეთ თუ შეიძლება
-თქვენ ვექილი ხართ სერ და კარგად უნდა იცოდეთ რომ გასროლილი ტყვია მჭიდს აღარ უბრუნდება.

..................
არ დაგავიწყდეთ კომენტარის დატოვება რას ფიქრობთ ბევრს ნიშნავს ჩემთვის თქვენი კომენტარები