დილით გავახილე თვალები,და საათს დავხედე უკვე ათი სრულდებოდა,ახლა სწრაფად უნდა ავმდგარიყავი და მოვმზადებულიყავი,ამ გეგმებს ვაწყობდი როცა თაკო შემოვარდა ოთახში
-გოგო გადაირიე?!შენ კიდე არ ამდგარხარ აბა ბისტრა წამოხტა
-ხო კარგი ისედაც ვდგებოდი
-რაც გინდა ის ქენი,მაგრამ ის მითხარი გუშინ რა გითხრა?
-არაფერი რა უნდა ეთქვა ისე ვილაპარაკეთ
-მოიცა გეგმები არ დააწყვეთ ბავშვს რას არქმევთ ან გოგო გინდათ ნუ ბიჭი?
-ვაიმეე!ჯერ ადრეა მაგაზე ლაპარაკი
-ოოუ რა ადრეა საცაა ორი თვის გახდები და ამას უძახი ადრეს
-აუ კაი რა ერთი დღე გამატარეინე შენი ლექციების მოსმენის გარეშე რა
-ხო,ხო, კარგი აუუ რაცუდია მე რომ არ ვარ შენი მეჯვარე
-დებილო შენ ჩემი დეიდაშვილი ხარ
-მერე რა მოხდა ერთი
-მოდი მოვრჩეთ ამაზე ლაპპარაკს,წავალ გადვივლებ და მერე კაბის ჩაცმაშიც მომეხმარე
-ოქეი ბბეიბი
წყლის წვეთები ნაბავდა ჩემს სხეულს,და ვხვდებოდი,რომ ბედნიერი ვიყავი, და ამ ბენდრიერების მიზეზი ჩემი ქატარა და ალქსანდე იყო,მაგრამ შეიძლება ეს ბედნიერება ორ წამში დამენგრეს
გამოვდივარ სააბაზანოდან და თაკო მეხმარება კაბის ჩაცმაში თმას უბრალოდ ვიშლი და „აბადოკს“ ვიკეთებ, ამ დროს კარებში დეიდაჩემი შემოდეს
-ნატალი დეიდა რა ლამაზი ხარ.....ნეცავ შენი მშობლებიც გხედავდნენ-ტირილი დაიწყო
-კარგი რა დეი ნუ ტირიხარ, მოდი დღეს არ გვინდა ეს სევდები და ტირილები,და ჩემი მშობლები რომ მხედავდნენ მეც ბედნიერი ვიქნებოდი,მაგრამ არაუშავს
-კარგი ჩემო გოგო.-ამ დროს კარებში ნიაკო (ჩემი მეგობარი და მეჯვარე)შემოდის
-ოჰო უყურე ქალბატონს რა ლამაზადაა გამოწყობილი,უკვე აგივარდა თავში ალექსანდრე ნუცუბიძის საცოლეობა?
-ხო შეხედე ჯერ საცოლეა და მერე ალბათ ცოლი რომ გახდება ზედაც არ შემოგვხედავს- ვითომ ნაწყენმა ჩაილაპარაკა თაკომ
-სიძე მოვიდა სიძე-კარებში ბიძაჩემმა შემოვძახა
-ურააა, კაი ჩვენ გავალთ და ამოგაკითხოს თავად პრინცმა
-მოიცადე თქვენ ჩადით მე ნატალისთან საქმე მაქვს და ჩამოვალ მალე-დეიდაჩემმა გაუშვა გოგონები თვითონ კი ჩანთიდან რღაც ამოიღო
-ნატალი ეს ჩემთვის მეტად მნიშვნელოვანი ნივთია-ხელში დავუნახე დედაჩემის ყელსაბამი რომელსაც ვეძებდი და ვერსად ვერ ვიპოვე-და ახლა შენია.. ეს დედაშენმა საავადმყოფოში მომცა და მითხრა რომ ნატალი რომ გათხოვდება მას ჩემს მაგივრად აჩუქეო, მაგ დროს კიდევ დარწმუნებული ვიყავი, რომ გადარჩებოდა და არ გამოვართვი,მაგრამ როცა მეორე დღეს გარდაიცვალა ეს ყელასბამი მეთვითონ მოვხსენი და ახლა ვალდებულივარ შენ გადმოქცე-მოვიდა და გამოკეთა ოქროს ყელსაბამი პატარა მტრედის კულონით-ეს მამაშენმა დედაშენს ქორწილის დღეს აჩუქა და ახლა ვალდებულიხარ გაუფრთხილდე.
დაასრულათუ არა მონოლოგი კარებში სანდრო სემოვიდა და დეიდაც მაშინვე გავიდა
-რა ლამაზად გამოიყურები-მთელ სახეზე წამოვწითლდიდა თავი ძირს დავხარე
-ჩვენი პატარა როგორაა?-ხელი მუცელზე მომისვა და ტანში დამბურძგლა-წავიდეთ ხო?-მეც უხმოდ გავყევი და ქვევით ხელკავით ჩავედით,ამას ტაში და ოვაციები მოყვა.
უამრავ ხალხში ირეოდა ჩემი მეგობრებისა და სხვა კიდევ უცნობი ადამიანის სახე.ნიშნობამ მშვიდობიანად ჩაიარა,რესტორანშიც მივედით, მე მხოლოდ ვიწწრო წრეში მეგონა ამას კი 500 კაცი ყავდა დაპატიჟებული რომ ვკითხე ამდენი ხალხი რატომ არიანმეთქი, სხვანაირად არ გამოდიოდაო და რავიცი, როგორც ყოველთვის პირველი ცეკვა მე და სანდრომ შევასრულეთ, ამის შემდეგ წავიდა მაჯანჯა ჩორნიე გლაზა და სხვა კიდევ უამრავი სიმღერა ყველაზე მეტად გამაღიზიანა პაპიტომ და ჰეროინამ მაგრამ მის გარეშე ფართი ვიღას გაუგია. ქორწილში განსკუთრებული ყურადღება ერთმა დაპრყნწკულმა ტუჩებდაბოტოქსებულმა და სილიკონიანმა გოგომ მიიქცია რომელის ძაან ეტყლარწებოდა სანდროს.ნერვებზე ავიშალე. სანდროს მშობლებიც გავიცანი მშვენიერი ხალხი არიან,ძალიან დიდი სიყვარულით მიმიღეს. წავიდა ძველი თაობა და დარბაზში მხოლოდ ახალგაზრდობა დავრჩით მათ შორის ის გოგოც ტყლარწივით რომაა,უკვე ინტერესიტ ვკვდებოდი და მინდოდა ის გოგო თმებისგან გამეპუტა თუ რათქმაუნდა თმა მაინც აქვს ბუნებრივი. გვერდით თაკო მომიჯადა და მეც დრო ვიხელთე და დავიწყე იმ გოგოს ვინაობის დადგენა
-თაკ ის გოგო ვინაა-თან თვალებით ვანიშნე
-არ იცნობ სანდროს?!ალბათ რომელიღაც ყოფილი ნაშა იქნება დაიკიდე რაა
ისევ მარტო დავრჩი ამჯერად გვერდში ის ძუ*კნა მომიჯდა
-ვერ ვხვდები შენში რა მუღამი დაიჭირა დანდრომ-კევის ღრაჭუნით მითხრა
-ალბათ ის რაც შენში ვერა
-აუ იცი რა... გიყურებ და ახლა ვხვდები სანდრომ რომ გი*მარა მერე ალბათ მერე დააშინე გაზეთში გამოვაქვეყნებო, ამით სანდროს პრესტიჟი შეირყეოდა,და ცოლად რომ მოეყვანე სხვასთან დაწექი დაორსულდი და ახლა სანდროს აშანტაჟებ,რომ მისი ბავშვია-მონოლოგი დაასრულა თუ არა მოკლე წითელ კაბაზე იგივე ფერის ღვინო გადავასხი.
-უუუი შემთხვევით მომივიდა, რა მოუხერხებელი ვარ... ისე გავიგე რომ ტანსაცმლიდან ლაქის ამოსაყვანედ ფორთოხლის წვენსაც იყენებენ-ამჯერად ფორთოხლის წვენი გადავასხი
ის კი ტირილით საპირფარეშოში გავარდა.ეს სიტუაცია სანდრომ შეამჩნია და ჩემთან მოვიდა
-რა მოხდა?
-არაფერი უბრალოდ ღვინის ჭიქაზე ხელი მეკრა და კაბა დაუსველდა
-ვატყობ დაუნდობელი ხარ-ვითომ სერიოზული როჟით და სიცილნარევი ხმით მითხრა
-აუ სახლში წავიდეთ რა თავი მტკივა უკვე
-კარგი წავიდეთ..
-კიდევ კარგი დავასვენებ ყურებს
-მოიცა მერედა ვინ გითხრა რომ სახლში მივდივართ
-აბა?......-მომლოდინე ვუყურებდი და უკან მივზდევდი მაგრამ მაიგნორებდა.უკვე მანქანაში ვიჯექით დაპასუხი ისევ არ მიმიღია.პასუხი მხოლოდ მაშინ მივიღე როცა აეროპორტთან მივედით და ჩემოდნები გადმოალაგა,შიგნით შევედით თუ არა გამოცხადდა “რეის თბილისი ინდოეთი ცხადდება ჩასხდობა მგზავრებს ვთოვთ გაიაროთ რეგისტრაცია“არ არსებობს ბილეთი მომაჩეჩა ხელში დავხედე და მალდივები,ყველაზე ძალიან გამიხარდა ეს ჩემი ოცნება იყო რომ მალდივებზე საყვარელ ადამიანთან ერთად წავსულიყავი მარამ ამ უტვინომ საიდან მოტვინა ამდენი......
6 საათიანი მგზავრობის შემდეგ ჩავედით ჩემს საოცნებო ადგილას ყველაზე სუმპატიურ ადამიანთან ერთად.დავბინავდით სასტუმროში,არათქმაუნდა ერთ ოთახში.სწორედ აქ მივხვდი რომ დავიწყე ახალი ცხოვრება მე და სანდრომ ჩვენს პატარასთან ერთად-----------------------------------------------------------
ვიცი ძალიან ცუდი გოგო ვარ და ეგეც ვიცი რომ ამ ისტორიის მკიტხველ ხალხთა რაოდენობა ცოტაა. მხოლოდ 2 კომენტარი ცოტაა არიყოს ცოტაა და სტიმულიც მეკარგება დააკომენტარეთ თქვენი აზრი გინდ გამაკრიტიკეთ გინდა შემაქე , ამას იმიტომ ვამბობ რომ ცოტა თუ არ იაქტიურეთ შევწყვეთ ისტორიის წერას და აღარ გაწვალდებით ახლაც დიდ მოდიშს გიხდით რომ დაგვიანებით დაასე პატარა თავს ვდებ მაგრამ რა ვქნა---------------ხო კიდევ დედიკოებს დედის დღეს გილოცავთ:*