ღამე საშინლად გაიწელა.. ერთი სული მქონდა როდის გათენდებოდა. დილით ისევ ჩემ საქმეს დავუბრუნდი, და თბილისში გავედი.. მერე უნივერსიტეტში. მერე ბიბლიოთეკაში გავედით და დრო უცბად გავიდა. მე და თაკო ვიჯექით და დავალებას ვაკეთებდით პროექტისათვის. მე საათს რომ დავხედე უკვე 5 ის ნახევარი იყო.
- რა გჭირს ნიკა?
- აუ თაკოო, ხომ არ გეწყინება რომ წავიდე?
- კაი წადი. და რაც მოგეცი ეგ ისწავლე. ხომ იცი საუკეთესო პროექტი უნდა გვქონდეს.
- კაი თაკო. აუ ბოდისში რა.
- არაუშავს მეც წავალ მალე. თან ორივე დავიღალეთ..
- კაი.
ბიბლიოთეკიდან სახლამდე სირბილით მივედი. ანი უკვე მოსულიყო. ის და დედაჩემი ყავას მიირთმევდნენ. მეც იქ შევედი.
- გამარჯობა.
- გამარჯობა ( ანი )
- ნიკა წადი მოწესრიგდი. სირცხვილია.
- კარგი დე..!
ოთახში შევედი. რამდენიმე წუთის მერე დედაც შემოვდა.
- ეს ის გოგოა ხომ?
- კი. ისაა.. გუშინ გავიცანი.
- მიდი დროზე გამოდი. მე გასასვლელი ვარ. და სტუმარს მარტო ვერ დავტოვებ ამიტომ მალე გამოდი.
- კარგი.
დედაჩემი გავიდა. მეც მოვწესრიგდი. საშინლად გამოვიყურებოდი. კითხვისაგან დაწითლებული თვალები მქონდა, აჩეჩილი მაისური, და გაბრძგნული თმები..
- აი მეც მოვედიი.
- კაი ნიკა მე წავალ და ანი არ მოაწყინო.
- კაეგი დე.
დედაჩემი გავიდა და მედა ანი დავრჩით მარტოები. რაზე გვესაუბრა არ ვიცოდით და ცოტახნით ჩუმად ვიჯედით.
სიჩუმე ანიმ დაარღვია.
- მგონი გუშინ ამბობდი შენ დაგხატეო. მანახებ?
- კი ეხლავე გამოვიტან ნახატს.
გავედი და ნახათი გამოვიტანე..
- ყოჩაღ კარგი ნახატია. ( მომიწონა )
- ხო, აბა. შენ დაგხატე და სხვანაირი როგორ გამოვიდოდა?
- ხო რავი. გაწითლდა.
მერე ლაპარაკი დავიწყეთ. მოკლედ დავმეგობრდით და ახლო მეგობრები გავხდით.. დილაობით ერთად ვსეირნობდით და როცა ვხატავდი მაკვირდებოდა და მაქებდა. - ყოჩაღ კარგად ხატავ. მშვენიერიაო..
მე ყველაფერს მიყვებოდა, ასევე მეც. არარსებობდა საიდუმლო რომელიც არ ვიცოდით.
ერთხელ მითხრა რომ ერთი ბიჭი უყვარდა და ვერ უმხელდა.
- აუ ნიკა ერთი ბიჭი მიყვარს და რა ვქნა.?
- მითხარი ვინაა იქნებ ვიცნობ და რამეს მოგიხარხებ.
- გიო ქვია. მეტსახელად ჩიჩკოს ეძახიან.
- ეგ? მაგას ვიცნობ ჩემი ძმაა. კაი ტიპია.
- ხო . ვიცი. ხშირად ვხედავ მაგრამ ძაან ახლოს არ ვიცნობ.
- ხვალ გაგაცნობ გინდა?
- ხო რავი, რატომაც არა.
საღამოსკენ გიოს დავურეკე.
- გიო, როგორ ხარ ძმა?
- კარგად ნიკუშ. შენ?
- მეც კარგად. ხვალ ჩემთან მოხვალ 2 საათზე?
- რა ხდება?
- ისეთი არაფერი, უნრალოდ ერთს უნდა შენი გაცნობა და.
- ხო რა პრობლემაა. ლამაზია?
- ულამაზეი.
- ვაა.. აუცილებლად
- კაი ძმა ხვალამდე. მაგრამ ისე მოიქეცი ვითომ შემთხევით მოხვედი რა.
- კაი ძმა. ხვალამდე.
მერე ანის დავურეკე.
- ხო ნიკა. რა იყო?
- ხვალ 1 საათზე მოხვალ? გამოფენა მინდა გავაკეთო ჩემი ნახატების და დამეხმარე .
- აუცილებლად.
- კაი კარგად პატარავ.
- კარგად ნიკუშე.
ყველაფერი მოვაგვარე. ხვალ ანი და გიო ერთმანეთს გაიცნობენ.. და მერე მე ვიცი და ჩემმა ვაჟკაცობამ.

P. s. გავაგრძელო? თქვენი აზრი მაინტერსებს ღირს თუ არა გაგრძელება? ადრე ერთ საიტზე ვდებდი მაგრამ არავინ არ აფასაბდა, თქვენ მაინც შემიფასეთ. მნიშვნელოვანია ჩემთვის.