დილით ადრიანად გამეღვიძა,სვანეთში ყოფნის დროს ყოველთვის ადრე ვიღვიძებ არ მიყვარს ძილში დროის დაკარგვა როცა სვანეთში ვარ,ზურას ჯერ კიდევ ეძინა,ამოიტომ ჩაი გავამზადე,ჯემიც გამოვიტანე და გარეთ გამოვედი სასეირნოთ,შინ დაბრუნებულს ზურა გაღვიძებული დამხვდა ,აივანზე იყო და არემარეს ათვალიერებდა
-დილამშვიდობის ზურა-ხელი დავუქნიე ეზოგან,ჩემსკენ გამოიხედა და გამიღიმა,ისიც დაბლა ჩამოვიდა
-გაისეირნე ლილე?
-კი
-არ გინდა ჩვენც გავიდეთ მერე?იცი სვანეთში არც ისე ხშირად მიწევს ჩამოსვლა აქაურობა კი მეც ძალიან მიყვარს იმის მიუხედავად რომ ამ მთების შვილის არ ვარ-ხატოვნად მითხრა და გამიღიმა
-წავიდეთ კი თან დაგათვალიერე.....-ჩემმა ტელეფონის ხმამ შემაწყვეტინა
-გისნემ ანდრია
-ლილე მარიამი ფეხმძიმედაა-მახარა,სახე გამებადრა
-მარიამი ფეხმძიმედააო-გადავულაპარაკე ზურას-რას ამბობ!ძალიან მაგარია!რა კარგია-ხტუნაობა დავიწყე სიხარულისგან
-ძალიან ძალიან მამა გავხდები
-მე კი მამიდააა,აუ ძალიან კარგი ამბავია ძამიკო
-ლილე თბილისში ვბუნდებით,თქვენ რას იზავთ?
-ჩვენც წამოვალთ-ზურას გავხედე-წავიდეთ ჩვენც ხო ზურა?ბავშვები თბილისში ბრუნდებიან-თავი დამიქნია მთალად ბედნიერი არ ცანდა ამ გადაწყვეტილებით-კარგი ძამიკო თბილისში შეგხვდებით,ჩემს გოგოს გაუფრთხილდი-გავითიშე და ხტუნაობა გავაგრძელე-ძმიშვილი მეყოლება,ჩემი პაწაწინა ანგელოზი
-გილოცავ-გადამეხვია
-სანამ წავალთ ერთი რაღაც უნდა გავაკეთო
-რა?
-მარიამს აქაური ყვავულების თაიგული უნდა წავუღო
-კარგია
-წამოდი წავიდეეთ-ხელი მოვკიდე და მასთან ერთად გარეთ გავვარდი,ულამაზესი თაიგული გამოგვივიდა,არაჩვეულებრივი,რამოდენიმე წამი აღფრთოვანებული თვალს ვერ ვაშორებდი,ამასობაში ზურამ გვირგვინი დამიწნა,სხვადასხვა ფერის ულამაზესი ყვავილებით,ვიცი შეიძლება ბანალური იყოს მაგრამ ეს ჩემთვის ათ ტონა ოქროზე ძვირფასიც კი იყო იმ მომენტში,ზურას მთელი ძალით გადავეხვიე
-დიდი მადლობა -გავუღიმე
-არაფლის- მანაც მომხვია წელზე ხელი და დამაბზრიალა,შემდეგ სახლში დავბრუნდით,სახლი მოვაწესრიგეთ და თბილისისკენ მიმავალ გზას დავადექით
,გზაში ზურამ წამოიწყო საუბარი,ჩაფიქრებული მეჩვენა,ხმის ტემბრი უფრო სერიოზული გაუხდა.
-ლილე რას ფიქრობ ჩვენზე?- „ჩვენზე“ მესიამოვნა ამის გაგება
-ჩვენზე?-გაკირვებულმა შევხედე
-ჰო მე და შენ,ჩვენ,რას ფიქრობ?
-არ ვიცი-თავი გავიქნიე-ვერ ვხვდები
-ვიცი დიდი ხანი არ არის რაც ერთმანეთს ვიცნობთ ,მაგრამ მინდა გითხრა რომ ძალიან მომწონხარ-მანქანა გვერძზე გადააყენა და თვალებში ჩამაშტერდა-განსხვავებული ხარ და ეს მიზიდავს,მინდა სულ შენს გვერდით ვიყო,მინდა შენი სუნთქვა მესმოდეს,მინდა ხელი ჩაგკიდო და აღარასოდეს გაგიშვა -ჩაეცინა-ვიცი ბანალურად გეჩვენება,მაგრამ ეს ასეა ლილე,ვერაფერს ვახერხებ.....
-ანუ?-თვალები დავაწვრილე-როგორ მოგწონვარ?
-როგორ მომწონხარ?
-ჰოოო-თვალებში ჩავხედე,ღრმად ამოისუნთქა
-ისე რომ მინდა ჩემი შეყვარებული იყო-თვალები გამიფართოვდა, გული შემეკუმშა,გაიხარდა?კი ნამდვილად ძალიან გამიხარდა.
-რა?-გული ამოვაყოლე რამის ამ ორ ბგერას
-ძალიან მომწონხარ და მგონი მიყვარდები კიდეც თუ უკვე არ შემიყვარდი არ ვიცი..-თავი მოიქექა და აბდაუბდათ დაიწყო საუბარი
-ანუ?
-იცი ლილე მე შენ იქამდე გიცნობდი სანამ იმ დღეს გაგეცნობოდი როგორც შენი ძმის ძმაკაცი
-რა?-აზრზე ვერ მოვდიოდი,ალბათ იმიტომ რომ პირველად ვიყავი ამ სიტუაციაში-როგორ?რანაირად?
-ერთ უნივერსიტეტში რომ ვსწავლობთ ხომ გახსოვს?-ღიმილით მკითხა,მეც თავი დავუქნიე დაპროგრამებულივით-იცი რამდენჯერ ვცადე შენი გაცნობა?შენთან კონტაქტში შემოსვლა?მაგრამ შენ ზედაც არ მიყურებდი რატომღაც-გაეცინა-უნივერსიტეტის პირველ დღესვე შეგამჩნიე,მარტო იდექი და თვალებს აცეცებდი დაბნეული,მინდოდა იმ დღესვე მოვსულიყავი შენთან და გაგცნობოდი მაგრამ თავი შევიკავე,არ გახსოვარ ლილე მანამდე?-დაეჭვებით მკითხა,შუბლი შეჭმუხნა
-არა ზურა,ბოდიში-თავი დამნაშავედ ვიგრძენი
-ჰმ ასეთი ხარ შენ,ყურადღებას არავის და არაფერს აქცევდი,მუდმივად ან წიგნი გეჭირა ხელში ან ტელეფონი,ბევრჯერ დაგელაპარაკე მაგრამ შენ სახეზეც კი არ გახსოვარ-გაეცინა-მოკლედ ლილე პირველი დანახვისთანავე ჩემთვის მნიშვნელოვანი გახდი,არ ვიცოდი რომ ანდირიას და იყავი,მართლა არ ვიცოდი,შენი სახელი და გვარი კი გავიგე მაგრამ არც მიფიქრია რომ ჩემი ძმაკაცის და იყავი,იმ დღეს რესტორანში რომ დაგინახე..არ ვიცი რა ვიგრძენი,გაკვირვება,შიში და გახარება ერთდროულად-გაჩერდა,შევატყე მეტის თქმას აღარ აპირებდა ,სკამის საზუგეს მთელი ძალით მივეყუდე და თვალები დავხუჭე,უნდა დავფიქრებულიყავი,უნდა მეფიქრა,მაგრამ წამშივე გავახილე თვალები
-ვცადოთ!-მტკიცედ ვუთხარი
-რა?-თვალები გაუფართოვდა
-ვცადოოთ მეთქი,ვნახოთ სადამდე ამიტან-გამეცინა,მასაც გაეცინა და ხელით თავისკენ მანიშნა-რა?რა გინდა?
-მოიწიე უნდა ჩაგეხუტო
-ჩამეხუტო?
-ჰო ჩვენ ხომ შეყვარებულები ვართ,თუ არასწორად გავიგე?-ხმა დაუსეიუოზულდა
-არა,სწორად გაიგე-ვიგრძენი როგორ ამიწითლდა ლოყევი,და ოდნავ მივიწიე მისკენ,ჩაიცინა-ხელი მძლავრად მომკიდა,ჩემსკენ მოიწია და მთელი ძალით და ამავდროულად სინაზით ჩამეხუტა,ეს ჩახუტება რამდენიმე წუთხ გაგრძელდა,არასოდეს დამავიწყდება,ეს მომენტი ჩემთვის მუდამ უძვირფასეს წუთებდ დარჩე ჩემს ცხოვრებაში-შემდეგ კი შუბლზე მაკოცა და ხელი შემიშვა
-გამახარე ლილე
-მიხარია-ღიმილით შემომხედა და მანქანა დაქოქა
-ზურა?
-ჰო
-ბევრჯერ ყოფილხარ შეყვარელბული?-გამომხედა,გამიღიმა და ჩაფიქრდა.
-მგონი მხოლოდ ერთხელ-გაეცინა
-ერთხელ?თან რატომ მგონი?ან იყავი ან არა!
-რა კატეგორიული ხარ....
-მერე სად არის ის გოგო?
-რატომ გაინტერესებს?
-მაინტერესებს!-გაეცინა
-არ ვიცი
-რატომ?
-კარგი კარგი,გეტყვი თორემ დაიძაბე უკვე-თავზე მომეფერა,შევიშმუშნე,ჩაეცინა-ბაღში მიყვარდა და მახსოვს რომ სულ კუდში დავსდევდი,მის გარეშე ყოფნა არ მინდოდა,ბაღის შემდეგ კი აღარ მინახია,მას შემდეგ გოგოები მყოლია მაგრამ მხოლოდ ერთჯერადი ურთიერთობისთვის
-ერთჯერადი?-შუბლი შევჭმუხნე
-ჰომ,იმიტომ რომ ვერავინ მოახერხა შენამდე ჩემს გულში ასე ღრმად შემოღწევა-მესიამოვნა,გავიბადრე
-ჰმ ძალიან კარგი-შემომხედა წამიტ თვფალი ვერ მომწყვიტა-გზას უყურე,ისედაც მეშინია მანქანაში რომ ვზივარ
-რისი გეშინია ჩემთან-შუბლშეჭმუხნულმა გამომხედა
-შენთან არ მეშინია ზოგადად მეშინია ზურა ხომ იცი
-ვიცი ,ვიცი-გამიცინა
-შენ?ყოფილხარ შეყვარებული?
-ნწ არა
-ძალიან კარგი-კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა
-კარგი რა
-ლილე იცი ის ბიჭი არ მომწონს..-სახელს იხსენებდა
-ვინ?
-შენი კურსელი რომ არის შავგვრემანი,სახელს ვერ ვიხსენებ
-გიორგი?
-ჰო ეგ,არ მომწონს ეგ ბიჭი
-რატომ?
-რაღაცნაირად გიყურებს რა..თავს თუ შორს დაიჭერ მისგან კარგს იზავვ
-ზურა მე..
-უბრალოდ გთხოვ ლილე
-კარგი
-კაგი გოგო ხარ-გავწითლდი
-ესეიგი უნივერსიტეტში მნახულობდი არა?
-ჰოო
-იცი არასოდეს მიმიქცევია ყურადღება
-ვიცი,თითქოს სხვა პლანეტაზე იყავი
-ბიდიში-დარცხვენილმა ამოვილაპარაკე
-საბოდიშო არაფერია ლილე-ჩაიცინა
მშვიდობიანად ჩავედით თბილისში,მთელი გზა საუბარში გავლიეთ.
-ზურა ჯერ არაფერი არ ვუთხრათ ბავშვებს კარგი?
-რატომ?
-ჯერ ჩვენ ჩამოვყალიბდეთ მყარად დავდქეთ და მერე ვუთხრათ...
-მყარად დავდგეთ?-ჩაეცინა
-ჰო ანუ გავერკვიოთ ჩემთვის ადვილი არ არის,თან მერიდება
-კარგი ლილე როგორც შენ გინფს,იყო ნება შენი
-მადლობა-გავუღიმე
-შოკოლადები ვუყიდოთ მარიამს სანამ ავალთ ძალიან უყვარს
ბევრი შოკოლადი ვუყდე და ხელდამშვენებული სამი სართული შეუსვენებლად ავირბინე,ზურამ ჭკუა იხმარა და ლიფტით ამოვიდა
-მოგასწარი-რომ დამინახა დაიძახა,შემდეგ კი ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა
-ვინმე დაგვინახავს-შევიშმუშნე და გამოვეცალე,ღრმად ამოისუნთქა,კარგიო ჩაილაპარაკა და კარზე დააზარუნა.