-არაჩვეულებრივი ხარ იცი? -ვუთხარი და კიდევ ერთხელ წავეტანე ტუჩებზე საკოცნელად მაგრამ თავი ამარიდა და ჩემი სხეულისგან განთავისუფლება სცადა. უფლება მივეცი ამდგარიყო. პლედი მოუხვია და ადგა ისე რომ ჩემთვის არც შემოუხედავს და სააბაზანოში შევიდა. ცოტა შემეშინდა კიდეც ასე მოულოდნელად რომ ადგა ნუთუ რამე ვატკინე ან არასწორად გავაკეთე. მეც წამოვდექი და სააბაზანოს კარს მივუახლოვდი. მხოლოდ წყლის ხმა ისმოდა. სახელური მოვსინჯე და ღია დაეტოვებინა. უკითხავად შევაღე და შევედი. შხაპის ქვეშ იდგა. ტრაპში გამავალ მეწამული ფერის წყალს უყურებდა და ტიროდა. შიში გამიორმაგდა. მივუახლოვდი და მხარზე ხელი დავავდე. შეეშინდა შეკრთა, ჩემს დანახვაზე ტირილს უმატა.
-გადი იოანე გთხოვ.
-ნუ მთხოვ თებეა, ეს ბუნებრივია მაგრამ რატომ ტირი გატკინე? -უარყიფის ნიშნად თავი გააქნია და ხელები აიფარა რომ მისი სიშიშვლე მაქსიმალურად დაეფარა. მივუახლოვდი და ფეღზე ხელი ავაყოლე რომ შხაპის მიღებაში დავხმარებოდი. სასწრაფოდ მოიცილა ჩემი ხელი.
-არ გინდა, შენ არ ხარ ვალდებული.
-ვარ თებეა, მე შენ მიყვარხარ და ის რაც შენ ტკივილს გაყენებს მეც მტკენს. დაბანაში მოვეხმარე, თითქმის აღარც ტიროდა, ხანდახან თუ ამოიკრუსუნებდა. რომ მოვრჩი მაგრად ჩამეხუტა და მისი შიშველი სხეულის შეხებისას მთელი სხეული ამეწვა სიმხურვალისგან.
-ნუ შვები ეგრეთქო ხომ გითხარი თორე თავს ვერ შევიკავებ. -ჩემს კისერში თავჩარგულს გაეცინა. - თებეა ხომ კარგად ხარ?
-კი, ასე კარგად არასოდეს ვყოფილვარ. ძალიან მიყვარხარ.
-ეგ რომ გეთქვა მაინდამაინც სექსი უნდა მქონოდა შენთან? თუ ჯერ საწოლში უნდა გამოგეცადე ღირდა თუ არა ჩემთან ყოფნა.
-ხომ უნდა გამეგო აბა, თუ შეგეძლო რამე. -აშკარად დამცინის არა და მის ადგილას ამას არ ვიზამდი. უპირატესობას მე ვფლობ
-ენამწარე, რაო მერე რა გაარკვიე?
-საუკეთესო ხარ.
-ჰმ, საუკეთესოო, კიდე რამდენთან იყავი ერთი ძაალიან მაინტერესებს. -პასუხად ზურგში მუჯლუგუნი მივიღე და გამეცინა. -კიდე დიდხანს ვიყოთ ასე ჩახუტებულები თუ შეიძლება სხვა რამეზეც გადავიდეთ? - თავი აწია, ცრემლები მოვწმინდე და თმა გვერდით გადავუწიე. -ძალიან ლამაზი ხარ.
-ეს ჯერ არ გითქვამს ჩემთვის. -მაცდურად გამომხედა და თვითონ გამოიჩინა კოცნის ინიციატივა. მისი ბაგეების გემოს უსასრულობაში მივყავდი მაგრამ დღეს ჩემი საყვარელი გემო ცოტათი მლაშე იყო ცრემლების გამო. აღარასოდეს აგატირებ. ვფიქრობდი გულში. ხელში ავიტატე, ფეხები წელზე შემომხვია. მის თეძოებზე დავიწყე ხელის სრიალი. მინდოდა აქვე სააბაზანოში გამეკეთებინა ეს მაგრამ ვიცოდი რომ თებეასთვის ეს უხერხული იქნებოდა ამიტომ ოთახში დავბრუნდი. პირდაპირ გადავწექი ლოგინზე და თებეა ზემოდან მოვიქციე. მინდოდა მისი სხეულისთვის კარგად მეყურებინა. ტუჩებიდან ყელზე გადავინაცვლე. გულ-მკერდი დავუკოცნე. თვითონ ყელში სველი კოცნა დამიტოვა და მკლავებზე ამაყოლა მისი ნაზი თითები, ასე მეგონა აბრეშუმის ნაჭერს დაასრიალებდა ჩემს სხეულზე. გულზე ხელები დამაყრდნო და მისი სხეული ჩემსას შეერწყა. თავი შუბლზე დამადო და დაიჭყანა. ტკივილის გასაქარვებლად ტუჩებზე დავეკონე, ამყვა კოცნაში. ჩემს თითოეულ ფრიქციაზე კვნესას აყოლებდა მაგრამ ვატყობდი რომ სიამოვნების იყო და არა ტკივილის. თვალები გაახილა და უფრო გამახელა მის თვალებში დანახულმა ჭინკებმა. ერთი ხელი წელზე მოვხვიე და მეორე კისეზე მოვკიდე. მთელი სხეულით დამეკონა გულზე, თავი კისერში ჩამიდო და მეც ვუმატე ტემპს. ერთ მომენტში მკლავზე ხელი მომიჭირა და მეც შევჩერდი. ცოტა რომ შევატყვე დამშვიდება ისევ გავაგრძელე და ამ ჯერად ორივემ ერთად გავათავეთ. მთელი სხეულით დამადნა გულზე. ცოტა გულისცემა მოიწესრიგა. თავი ასწია და ვნებიანად მაკოცა. მისი სახე ხელებში მოვიქციე და მთელი სახე დავუკოცნე.
-მაბედნიერებ.
-შენ მე. სულ ასეთი კარგი იყავი კარგი?
-შენ კი სულ ასეთი ცხელი კარგი?
-კარგი.- გამიცინა და კიდევ ერთხელ ვაკოცეთ ვნებიანად ერთმანეთს. საათს რომ დავხედე უკვე გათენებულიყო. -ჩვენი ადგომის დროა.
-უკვე გათენდა? -გაკვირვებულმა გახედა საათს.
-აბა რა გეგონა, ერთ ღამეში ორჯერ რომ გამომტყუე თავი.
-საზიზღარო. თუ ეგ შენ ქენი.
-ისე მართალი ხარ, დღეს შენ და ჩემმა საწოლმა ერთად დაკარგეთ ქალქულობა.
-რაა? რას ბოდიალობ?
-მართლა გეუბნები, ამ საწოლზე არავისთან მქონია სექსი. -ცოტა სიხარულიც კი შევატყვე სახეზე თებეას. მე გავეხუმრე და არ მეგონა ამას ყურადღბას თუ მიანიჭებდა.
-როდის გამოცვალე?
-რა როდის გამოვცვალე? -ვერ მივხვდი რას მეუბნებოდა.
-რა და საწოლი. არ მგონია გოგონები სახლში არ ამოგეყვანა.
-არა სხვათაშორის, მე დავდივარ სხვებთან.
-აბა იმ დღეს ანჩო თუ ვიღაც რომ გყავდა ამოყვანილი? მე რომ არ მოვსულიყავიი.
-ჯერ ეს ერთი მაგ დროს დივანზე ვიყავით. მერე მეორე ეგ სპეციალურად გავაკეთე. მინდოდა ბოლომდე გარყვნილი გგონებოდი და წასულიყავი ჩემგან მაგრამ ისეთი კარგი ვარ ვერ შემელიე.
-ანუ დივანზე გქონია, უნდა გამოვცვალო ეგ დივანი.
-არა არც დივანზე და წამო მოვსინჯოთ თუ გინდა. -ხელი გადავწიე, სანამ იცმევდა და საჯდომზე დავარტყი.
-არანორმალური ხარ. ადექი სწრაფად. თეთრეული უნდა გამოვცვალო.
-კარგი ხოო ვდგები. -ის ის იყო ჩაცმას მოვრჩი რომ კარზე ზარის ხმა გავიგონე. რა გამოცნობა უნდოდა რომ დაჩი და ნატუკა იქნებოდნენ.
-ალბათ ბავშვები არიან. -სიხარულით შემოკრა ტაში თებეამ და იქვე დაყარა თეთრეული და კარში გავარდა. -დაჩი ნატუკა, შემოდიით. -მომესმა ხმა.
-შემი ქმარი სადაა რძალო?
-ოთახშია გამოვა მალე. -სანამ რამე უბედურს ეტყოდა თებეას მოსაცმელი წელზე შემოვიხვიე და გავედი.
-სასტავს სალამიი, როგორ ხართ? -გაოცებისგან სახტად დავრჩი როდესაც მოცინარ დაჩის და ნატუკას გადავაწყდი და ჭარხალივით გაწითლებულ თებას, აზრზე ვერ მოვედი რა მოხდა. -რა გაცინებთ ხალხოო, სულ გაგიჟდით თქვეენ?
-არა შენ რომ კარგად ხარ მაგას კითხვა აღარ უნდა ისე.- დაჩი მომიახლოვდა და ხელი მომხვია. მაგრამ მალევე აიღო მხარიდან. -აუ ბოდიში ძმა თუ გატკინე.
-რა მატკინე შენ შიგ... -და სიტყვა გამეყინა მხარზე რომ დავიხედე და ნაკბენი მქონდა. მერე თებეას გავხედე და ისე იყო ნატუკას ამოფარებული მარტო ცალი თვალი გამოაპარა ჩემსკენ. იმას კი არ ვდარდობდი მას რომ შერცხვა. იმას ვფიქრობდი როდის მიკბინა, რატომ ვერ ვიგრძენი. ნატუკამ დაჩის ანიშნა გეყოსო. თებეა შეეცოდა და ისიც გაჩერდა. თებეას თავი უხერხულად რომ არ ეგრძნო მოსაცმელი ჩავიცვი.
-ყავა არავის გინდათ. -თვითონ გამოიძვრინა თავი თებეამ და გამოუვიდა კიდეც.
-აუ ყავაც მინდა და მშია კიდეც, შენმა დაქალმა არაფრის კეთება არ იცის.
-რა უნამუსო ხარ, არაფრის ღირსი შენ არ ხარ მართლა. -შეუბღვირა ნატუკამ.
-კარგი ნუ წაეკიდეთ ერთმანეთს. სამაგიეროდ ჩემი ცოლი ამზადებს ძალიან გემრიელ საჭმელებს.
-შენ რა იცი როგორ საჭმელს ვაკეთებ, წვნიანიე მეტი არაფერი გაქვს ნაჭამი ჩემი გაკეთებული. -სამზარეულოდან გამომძახა თებეამ.
-ეგეც საკმარისია.
-ბაღის მერე ისე აქვს შეძულებული სუპი და ეგეთი რაღაცეები თუ ჭამა მართლა კარგი გამოგსვლია. -დამეთანხმა დაჩი და თებეას კმაყოფილებამ გადაურბინა სახეზე.
-ხო და ნახეთ ახლა რა გემრიელ რამეს გავაკეთებთ მე და თებეა და ნახავთ რა შეუძლიათ თქვენს ცოლებს სამზარეულოში. -ლაპარაკ-ლაპარაკით ჩაგვიარა ნატუკამ, ხელები დაიკაპიწა და თებეას შეუერთდა. დაჩიმ თვალი გააყოლა და რომ მიეფარა დაიწყო. გამეცინა რადგან დარწმუნებული ვიყავი ისინიც ილაპარაკებდნენ.
-ჰეე, მოყევი ახლა მოგცა?
-რა კაი დაქალივით მეკითხები , მომცა აბა სად წაიღებდა.
-მეც ბიჭო, იმ საღამოსვე მივაღებიე თავისი. იცი როგორ ეშინოდა?
-არ მიკვირს ესეც ეგრე იყო.
-არაუშავს ახლა ჩვენი გოგოები ჩვენ გვეკუთვნიან და ასე იქნება სამუდამოდ. -მომეწონა მისი ეს გამოსვლა და თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.
...
-სანამ მკითხავ და ტვინს გაბურრავ გეტყვი რომ ვიწექი უკვე იოანესთან.
-აუ რა მაგარია.. ჰა მერე როგორი იყო ხომ მოგეწონა.
-პირველად ტკივილი უფრო დიდი იყო, მეორედ კი მომეწონა
-სააღოლ თქვენ უკვე ორჯერ მოასწარით? მე მესამე დღეს მომივიდა და უნდა იცადოს ახლა სხვა გზა არ აქვს .
-ისე რატო მომატყუე მეორე დღეს გეტკინებაო, საერთოდ არ მაწუხებს.
-უყურე შენ იოანეს როგორ მოგფრთხილებია.
-კიი, ნატუ იცი მისი ხელით მაბანავა.
-მართლა? მე რა შევცოდე მაგის ფასი რომ ჩემმა ჯეელმა გადაბრუნდა და დაიძინა.
-ნუ დაქანცე ალბათ კაცი და რა ექნა.
-რა ენამწარე ხარ გოგო მართლა. -ორივეს სიცილი აგვიტყდა. ნატუკამ თვალით მანიშნა ნეტა ისინი რას შვებიანო. სავარაუდოთ ისინიც ჭორაობენ. რომ კითხო ქალები ვართ ჭორიკნები არადა თვითონ უარესები არიან. ამ ლაპარაკ ლაპარაკში მე და ნატუკამ საჭმელიც გავამზადეთ. მაკარონი თავისი პომიდორის გარნირით. თეპშებზე ლამაზად დავაწყვეთ სპაგეტი, თავზე გარნირი მოვასხით და ოხრახუშის ფოთოლით გავაფორმეთ. მაგიდაც გავწყვეთ და ბიჭებს დავუძახეთ. მოუთმენლად დაუძდა დაჩი მაგიდას და სანამ ყველა დავსხდებოდით მან უკვე დაგემოვნება მოასწრო.
-ოქროს ხელები გაქვს რძალო. უტკბესიი.
-შენ ტუჩები უნდა ნახო. -ყურთან იოანეს ხმა გავიგონე და თან შავი ღვინით სავსე ბოკალი მომიდგა თეფშთან. კიდევ კარგი არ გაიგონეს. მაგრამ სად ეცალათ გასაგონებლად ორივე ნაშიმშილები ყოფილან.
-ნელა ბიჭო, ვინ მოგდევთ. -დასცინა იოანემ და მათაც მიაწოდა ჭიქები.
-მართლა ძაალიან კარგი გამოგივიდა თებეა, როგორც ყოველთვის. - კვერი დაუკრა მეუღლეს ნატუკამ. ყველამ დავიწყეთ ჭამა. დაჩიმ ჭიქა ასწია და ჩვენ ოთხის სადღეგრძელო თქვა ჩვენც შევუერთდით და ერთმანეთს ჭიქები მივუჭახუნეთ. დაჩიმდა ნატუკამ ერთმანეთ აკოცეს და იოანემ საცოდავი თვალებით გადმომხედა, გამეცინა მისკენ მივიჩოჩე და მეც ვაკოცეე. თვალებში ბედნიერების სხივი გაუკრთა, აი ესაა ჩემი ბედნიერება. ის რაზეც მთელი ცხოვრება მიოცნებია. უსაყვარლესი მეუღლე და ორი არაჩვეუებრივი მეგობარი. ბედნიერი დღეები ერთმანეთს მიყვებოდა. თავი ზღაპარში მეგონა. ერთ დილას საშინელმა ტკივილმა გამაღვიძა და მივხვდი რომ სტუმრები მყავდანენ წითელი წყაროდან როგორ ვერ ვიტან ამ პროცესს თან საშინელი ტკივილები მაქვს. სასწრაფოდ სააბაზანოში შევვარდი და თავი მოვიწესრიგე. იოანეს ჯერ კიდევ ეძინა. სამზარეულოში გამოვედი და საუზმის მომზადება დავიწყე. მალე უკნიდან იოანეს სუნთქვა მომესმა. კისერში მაკოცა და მუცელზე ხელები შემომხვია. თავი ლოყაზე მივადე. ვიფიქრე ჩვეულებრივი დილის მოსალმებაათქო მაგრამ არ გაჩერდა. ხელები მაისურში შემიცურა და ახლა მკერდისკენ გადაინაცვლა.
-არა იოანე დღეს არა..
-კარგი რაა, რატომ. მე ახლა მინდიხარ.
-არამეთქი ხომ გითხარი. არ ვიცი გსმენია თუ არა რომ თვეში ერთხელ ქალებს რამდენიმე კრიტიკული დღე გვაქვს. ასე რომ მოცდა მოგიწევს.- ჩემი კისრიდან თავი აწია და მთელი სერიოზულებით აცხადებს.
-არა რაა, სასწრაფოდ ჩემი ბიჭი უნდა ჩაისახოს, მერე როგორღა დაიძვრენ თავს ვნახავ. მაგრამ მაინც კარგია რომ თავის ტკივილი არ მოიმიზეზე. -გამეცინა.
-მაგის გამო მზად ხარ მამა გახდე.
-არა მარტო მაგის გამო. რა აჯობებს კიდე ერთ ჩემნაირს. მთელი თბილისის გოგოებს დაივლის ჩემი ბიჭი.
-მეორე შენნაირისთვის მე მაინც არ გეცოდები? თანაც გამიგია რომ ნამდვილ მამაკაცებს პირველი გოგო უჩნდებათ.
-კი ბატონო გოგო იყოს, შენსავით ლამაზი იქნება და ჩემსავით სექსუალური. -ორივეს გაგვეცინა და იოანეს მხოლოდ კოცნით მოუწია დაკმაყოფილება.
-შვებულება დამიმთავრდა თებეა. -უცებ დასერიოზულდა. -უნდა დავბრუნდე და წამოსვლის თაობაზე განცხადება დავწერო.
-ხო მაგრამ მერე რას აპირებ იოანე. მეც რომ აღარ ვმუშაობ?
-არაუშავს, სანამ სხვა რამეს ვიპოვი უნივერსიტეტით დავკმაყოფილდები.
-ხომ არ ნერვიულობ?
-ცოტას კი, არ ვიცი რას მოვიმოქმედებ იმ ნაბიჭვარს რომ შევხვდები.
-ეგრე ნუ ამბობ მაინც მამაშენია.
-ძალიან გთხოვ მაგ არაკაცს მამაჩემს ნუ ეძახი. გამომიყენა საკუთარი მიზნებისთვის და ცხოვრება ჯოჯოხეთად მიქცია და ნუ ელოდები რომ პატივისცემით მოვიხსენიებ.
-არ გთხოვ შეიყვარეთქო უბრალოდ მაინც თავაზიანი იყავი. ხომ არავინ იცის რომ მამაშენია და საწინააღმდეგოდ არ შემოგიბრუნდეს შენი ცუდი საქციელი.
-იმდენია იმდენი ნამუსი მაინც ეყოფა რომ ყოველგავრი აჟიოტაჟის გარეშე დამიკმაყოფილოს განცხადება. მაგისი ერთი გროშიც არ მჭირდება. ხელფასს თუ დამიქვითავს არ მადარდებს.
-არ ინერვიულო ყველაფერი კარგად იქნება. -დავამშვიდე, ჰალსტუხი შევუკარი. ძლიერად მოვეხვიე და გავაცილე იმ იმედით რომ სახლში ძალიან გაღიზიანებული არ დაბრუნდება მაინც. წასული არ იყო ნერვიულობა რომ დავიწყე უკვე. მისი ფეთქებადი ხასიათის ამბავი რომ ვიცი, იმედია ყველაფერი კარგად ჩაივლის. იქრებიდან კარის მიჯახუნების ხმამ გამომიყვანა. მისაღებში გამოვედი, იოანე დაბრუნებულიყო. ქეისი დივანზე მიაგდო თვითონ კი ბართან მივიდა და დიდ ჭიქაში ვისკი ჩამოისხა.
-რა მოხდ იოანე ყველაფერი კარგადაა?
-არა თებეა არაფერი არ არის კარგად. მომაკვლევინებს თავს ეგ .
-იტყვი რა მოხდა?
-ასე გამომიცხადა ჩემმა საყვარელმა მამიკომ რომ თუ სამსახურიდან წახვალ ვიზრუნებ რომ სანამ ცოცხალი ვარ არსად არავინ მიგიღოს სამსახურშიო. -გაბრაზებულმა მომახალა და ჭიქა გამოცალა. მეორე დაისხა.
-არ გააკეთებს მაგას ხომ იცი უბრალოდ ეცადა ალბათ რომ გადაგეფიქრებინა.
-არ იცნობ შენ ბატონ დიმიტრის თორემ მაგას არ იტყოდი. -ეს რომ მითხრა თავში იდეა მომივიდა. იქნებ მივიდე და მე დაველაპარაკო დიმიტრის და ვთხოვო გამოუშვად იოანე. მაგრამ ვიცი რომ იანემ ეს რომ გაიგოს არასოდეს მაპატიებს.
-დამშვიდდი, გამოსწორდება ყველაფერი. ვერ შეძლებს მაგას. ეგ ხომ ეგრე მარტივი არ არის.
-მისი გავლენის და ავტორიტეტის კაცს მერწმუნე ეგ არ გაუჭირდება. -კარზე ზარია, გამიკვირდა რადგან ნამდვილა არავის ველოდით. გავაღე და არ ვიცოდი რა მომექმედებინა. ზღურბლზე ლუნა დამხვდა. რომ შემომეშვა იოანე მთლად გადავიდოდა ჭკუიდან. თან როგორ არ უნდა შემომეშვა ყველაფერი, ყველაფერი და დედამთილია მაინც. არც დაჭირდა ჩემი ნებართვა ან უარი პირდაპირ შემოაბიჯა სახლში და იოანეს დაუწყო ყვირილი.
-შენ ნორმალური თუ ხარ, რასაც ამდენი ხანი აშენებდი ერთი ხელის მოსმით უნდა დაანგრიო?
-შენი ნერვები არ მაქვს ლუნა წადი.
-იოანე ხომ იცი რა შეუძლია მამაშენს.
-მამაჩემს ნუ ეძახი იმ არაკაცს. იღრიალა იოანემ.
-კარგი ხო, დიმიტრის. ნუ დაინგრევ შვილო ცხოვრებას. ვიცი შენს წინაშე ორივე დამნაშავე ვართ მაგრამ. ახალგაზრდა ხარ თანდათან ყველაფერს გააცნობიერებ და მიიღებ იმას რაც შენ გეკუთვნის.
-არ მჭირდება მაგ ბინძური ნაბიჭვრის არაფერი. იმაზეც გული მტკივა რაც აქამდე მივიღე მისგან. წაიღოს ყველაფერი რაც გამაჩნია და წავიდეს ჩემი ცხოვრებიდან. დაივიწყეთ ჩემი არსებობა ორივემ და მომეცით ნორმალურად ცხოვრების საშუალება. ნუთუ ასე ბევრს ვითხოვ, არ მჭირდება მისი ქონება. თებეაა ერთადერთი რაც გამაჩნია და როგორმე მივხედავთ ჩვენ თავს. - ლუნამ პირი ააღო რაღაცის სათქმელად მაგრამ არ დააცადა. -არაფრის გაგონება არ მინდა წადი. წადი სანამ კიდე საღად აზროვნება შემიძლია. -ლუნაც მიხვდა რომ ახლა იოანესთან ლაპარაკი არ შეიძლებოდა და წავიდა. იოანეს მივუახლოვდი რომ ცოტა დამემშვიდებინა. ხელები ბარზე ქონდა ჩამოყრდნობილი. ზურგიდან მივედი და მუცელზე ხელები შემოვხვიე.
-ყველაფერი კარგად იქნება. ჩვენ ხომ ერთად ვართ. დამშვიდდი კარგი?
-ნუ გეშიანია ჩემო ცხოვრებავ ყველაფერი კარგად იქნება. -ჭიქას ხელი დაავლო მის გამოცლას აპირებდა მაგრამ ამ დროს მისი მობილური აწკრიალდა. ხელი გავუშვი რომ პიჯაკის ჯიბიდან ამოეღო ტელეფონი. სერიოზული სახით უპასუხა. არ ვიცი მეორე მხრიდან რა უთხრეს მაგრამ, კისრის ძარღვები დაეჭიმა, სუნთქვა გაუხშირდა. ტელეფონში გაბმული ზუმერი გაისმა იოანემ იღრიალა და ტელეფონი კედელზე მიახეთქა. ჭიქა მიიყუდა და ძირს დადგმულს ისე მოუჭირა ხელი რომ შემოატყდა. გული მომიკვდა მისი ხელიდან წამოსული სისხლის წვეთების დანახვაზე. სასწრაფოდ სააბაზანოში გავედი და პირველადი დახმარების ყუთი გამოვითანე.
-რა ჩაიდინე ეს იოანე. -მკლავზე ხელი დავავლე და დივანზე დავაჯინე. სისხლი მოვწმინდე და ხელი შევუხვიე. ხმა არ ამოუღია. ვერ გავიგე ასე რატომ მოიქცა. -იოანე ახლა რაღა მოხდა. ამოიხრა. სახეზე ნერვიულად ჩამოისვა ხელი გამომხედა და მძიმედ მითხრა.
-უნივერსიტეტიდან გამომიშვეს.