-უნივერსიტეტიდან გამომიშვეს?
-რაა? ეს ხუმრობაა?
-არა თებეა, ხომ გითხარი შენ მას არ იცნობთქო.
-ის ვერ შეძლებს იოანე რომ ყველას აუკრძალოს შენი აყვანა. არაჩვეულებრივი რეზიუმე გაქვ. უიარს არსად არ გეტყვიან.
-რა მარტივად უყურებ ყველაფერს. -ვცდილობდი როგორმე გამემხნევებინა მაგრამ მისი აზრზე მოყვანა ვერ შევძელი. დიდხანს ვიჯექით ორივე ხმა ამოუღებლად. ბოლოს ადგა, უთქმელად წავიდა სახლიდა. თავიდან ვიფიქრე გავყვებითქო მაგრამ იქნებ მისთვის ჯობს ცოტახნით მარტო დარჩეს. უკვე ღამის 3 საათია და იოანე არ დაბრუნებულა. ნერვიულობა თანდათან მემატება. უკვე ბევრჯერ ვცადე დაკავშირება მაგრამ ორჯერ რომ გამითიშა და კიდე დავრეკე მერე საერთოდ გამორთო ტელეფონი. რატომ იქცევა ასე უპასუხისმგებლოდ, ხომ იცის რომ ვინერვიულებ. დაჩისთანაც ვერ დავრეკავ უკვე გვიანია. ამ ფიქრში ვარ და კარი იოანემ შემოაღო. პერანგი შემოხეული ქონდა და წარბი გახეული.
-რა დაგემართა იოანე რა გჭირს.
-არაფერი ბარში ვიჩხუბე.
-და ეგ შენი აზრით არაფერია. შენ ხომ ჩვეულებრივ ეგრე არ იქცევი.
-ძალიან გთხოვ თებეა ახლა მორალს ნუ წამოკითხავ.
-კი მაგრამ.
-ახლა არამეთქი.
-კარგი, იყოს ისე როგორც გინდა. შეიძლება წარბი დაგიმუშავო. -ხმა ამოუღებლად დაჯდა დივანზე. ნახევრად შემოხეული პერანგი გაიძრო და სახე მომიშვირა. ბამბა რომ მივადე შეხტა. -მაპატიე, გტკივა.
-არა, ეგ არა, გული მტკივა.
-იოანე რაიმეთი შემიძლია რომ დაგეხმარო და დარდი შეგიმსუბუქო?
-კი, სულ ჩემთან იყავი და თუ კი ვიუხეშებ ან მაპატიე ან აზრზე მომიყვანე კარგი?
-არასოდეს მიგატოვებ ხომ იცი. ეს ჩვენი სიყვარულის გამოცდაა, რომელსაც მე და შენ უპრობლემოდ გავივლით. მალე ყველაფერი თავის ადგილას დაბრუნდება და ამ ყველაფერზე გავიცინებთ.
-ჩემო იმედის სხივო. -სახეზე ხელი ჩამომისვა და ტკბილად მაკოცა. ხელები კისერზე მოვხვიე და მაგრად ჩავეხუტე. - წავიდეთ დავწვე, უკვე გვიანია.
დილით პირველად იოანემ გაღვიძება მომასწრო. მისაღებში იყო და ტელეფონზე ვიღაცას ელაპარაკებოდა. რომ შეამჩნია რომ გამოვედი, მერე დაგირეკავო უთხრა მეორე მხარეს მყოფს და ტელეფონი გათიშა.
-დილამშვიდობის, -მომესალმა, მომიახლოვდა და ტუჩებში მაკოცა.
-დილამშვიდობის, კარგად ხარ იოანე?
-კი, კარგად ვარ შენ არ იდარდო კარგი?
-კარგი და ტელეფონზე ვის ელაპარაგებოდი?
-არავის, დაივიწყე, სამსახური თაობაზე დავრეკე ერთი ორთან. -აშკარა იყო რომ მომატყუა მაგრამ შევეშვი რადგან მერჩივნა თვითონ მოეყოლა ყველაფერი როდესაც ამას საჭიროდ ჩათვლიდა.
-მეც ვაპირებ ციხეზე მისვლას, იქნებ სამსახური დავიბრუნო.
-არა, არც კი იფიქრო. არ მინდა რომ იქ დაბრუნდე. -კატეგორიულად გამომიცხადა რასაც ნამდვილად არ ველოდი. ქალი ვიცი მე კუხნაში კატეგორიას ნამდვილად არ მიეკუთვნება.
-ხო მაგრამ რატომ?
-იმიტომ და ძალიან გთხოვ ნუ შემეკამათები. -ამ ორ დღეში მგონი რადიკალურად შეიცვალა და ასეთი იოანე ნამდვილად არ მომწონს. ვისაუზმეთ და სახლიდან გავიდა. დამიბარა რომ საღამოს დაბრუნდებოდა. თველი დღეა იმაზე ვფიქრობ როგორ შეიძლება დავეხმარო. მგონი მაშინ სწორად ვიფიქრე და კარგი იქნება თუ იმ დიმიტრი თუ ვინცაა მას დაველაპარაკები. თუმცა ეს იოანესგან მაქსიმალურად დაფარულად უნდა გავაკეთო. ბოლო დღეებია არც კი მომკარებია, ნერვიულობას მისი დამონების საშუალება არ უნდა მივცე. თავში ნატუკას მოწოდებულმა იდეამ გამიელვა. ჩანთას ხელი დავავლე და სახლიდან გაუაზრებლად გამოვვარდი, გინზე მაშინ მოვედი როდესაც ტეთრეულის მაღაზიასთან ვიდექი. ღრმად ჩავისუნთქე და შევედი, ყველაფერი ისეთი ლამაზი და სექსუალური იყო. მგონი ქმარმა გადმომადო და მიდრეკილებები გამიღვიძა სექსუალური თამაშებისკენ. ველაფერი კარგად დავათვალიერე და აი ისიიც რაც ნამდვილად გააგიჟებდა ჩემს მეუღლეს. ბროწეულის ყვავილისფერი მოკლე პენუარი, ძალიან წვრილი ბრეტელებით და წინ პატარა ბაფთით. მისი შესაფერილი წითელი ტრუსიც ავარჩიე. სახლში მისულმა რომანტიული ვახშმის იდეას გავიხსენე და სისრულეში მოვიყვანე. სარკის წინ ვდგევარ ტრუსსა და პენუარში გამოწყობილი, თმა დავიხვიე და დიდი ლოკონები მხრებზე გავიშალე. წითელი ტუჩსაცხი წავისვი და ლაინერით თვალები ჩავიხატე. ცოტა სუნამოც და მზადაა. თუმცა არა რაღაც აკლია. ფეხზე დავიხედე და გამეცინა ბაჩუჩები რომ მეცვა. რაღაც უფრო სექსუალური მჭირდება. კარადა გამოვაღე და მხოლოდ კედები ან ბალეტკებია. შავი ქუსლიანი ფეხსაცმელი არ წავა. რა უნდა ვქნა, თავი მოვიქექე, და არის. სულაც არ მინდა არაფერი, ფეხშიშველი ვიქნები. სარკეში კიდევ ერთხელ გავსწორდი, საკუთარ თავს თვალი ჩავუკარი და მისაღებში გავედი. მაგიდაზე დადგმულ სანთლებს ცეცხლი მოვუკიდე და ჩემთვის განკუთვნილი ადგილი დავიკავე. ისღა დამრჩენოდა იოანეს დაბრუნებას დავლოდებოდი. ჯერ კიდე არ მეჯერა რომ ამას მე ვაკეთებდი მაგრამ საყვარელი ადამიანისათვის რას არ მოიფიქრებს ადამიანი. კარის ხმა არის და გულისცემამ მიმატა. აი ისიც, იოანე მოვიდა. ოთახში შემოსულს ხელში ვარდები ეჭირა. ისე მოუხდა ჩემს საღამოს მისი ვარდები. როცა შემომხედა ნერწყვი ისე გადაყლაპა მის ნაცვლად მე მეტკინა კისერი. თვალები გაუფართოვდა და ტუჩები ნერვიულად მოიჭამა. სკამიდან წამოვდექი. მაგრამ მგონი უფრო წამოვიზნიქე, კიდევ კარგი წელში არ გადავტყდი. მას მივუახლოვდი, მათვალიერებდა, თვალებით გამაშიშვლა ფაქტიურად. ყვავილები გამოვართვი. ფეხის წვერებზე ავიწიე და ყურში ვუჩურჩულე. -მადლობა. -და ლოყაზე ვაკოცე.
-თებეა, იცი შეენ. -ძლივს ამოილუღლუღა.
-რა მე?
-შენ, -დამთავრება არ ვაცადე ტუჩებზე დავეკონე. სიამოვნებისგან შეაჟრჟოლა და ჯერ კიდევ ხელში დაჭერიი გასაღებები დაუცვივდა. ხმაურზე ორივემ თვალები გავახილეთ და მეც მის ტუჩებს მოვწყდი. გამოვბრუნდი მან კი წელზე ხელი მომხვია და გულზე მიმიკრა. ყვავილები იქვე დავყარე და მკლავებზე ჩავებღაუჭე. კისერში მაკოცა. მერე ყურზე მიკბინა მაგრამ ეს ძალიან სასიამოვნო იყო. მისკენ შევბრუნდი და კისერზე შემოვეხვიე. გახელებით ვკოცნიდით ერთმანეთს. თითებს მის თმებში დავატარებდი. მერე ხელები ქვემოთ ჩამოვწიე და ქურთუკი და მაისური გავაძრე. მისი დაკუნთული სხეული ჭკუიდან მშლიდა. მკერდზე ავაყოლე ხელი და თითებში ვგრძნობდი როგორ დაეხორკლა კანი.
-ეს პენუარი ძალიან გიხდება მაგრამ მე მის გარეშე მირჩევნია. -მიცურჩულა და ზურგს უკან შესაკრავი გამიხსნა. ჩემი პენუარი უცებ არმოჩნდა იატაკზე და მის წინაშე მხოლოდ ტრუსით ვიდექი, ცალი ხელი წელზე მომხვია მეორეთი მკერდი მოიქცია მუშტში და თან მკოცნიდა თან მიზელდა. ძუზუს თავი კბილებს შორის მოიქცია და ოდნავ მომიჭირა. ტკივილისგან ამოვიკვნესე და საპასუხოდ ზურგზე მოვპორჭყნე მაგრამ ისე იყო გართული არც უგრძვნია. ხელები ქვემოთ ჩავაცურე და ქამარი გავუხსენი. შარვალი თვითონ გაიძრო, მერე ხელში ამიყვანა და ოთახში შევედით.
-გინდა სხვა რამე ვცადოთ? -თქვა და იატაკზე დაფენილ ხალიჩაზე დაეშვა. გადავაწვინე და ზემოდან მოვექეცი. ჯერ ტუჩებზე ვკოცნიდი მერე კისერში. თვითონ კი ჩემს ფეხებზე დაასრიალებდა თითებს. ტრუსში შემიცურა თითები გაქაჩა. გაოცებისგან წამოვიწიე და მეც გამეცინა ისი ირონიული სიცილი დანახვაზე. კიდევ ერთხელ გაქაჩა და გახია. ისევ დავიხარე მისკენ და ყელიდან მკერდზე გადავინაცვლე. ქვემოთ ჩასვლის საშუალება არ მომცა. წელზე ხელი მომხვია მეორეთი იატაკს დაეყრდნო და ზემოდან მომექცა. ახლა მე წავეტანე მის ტრუსს და ისიც იატაკზე აღმოჩნდა.
-რატომ არ მომეცი საშუალება რომ შენთვის მესიამოვნებინა.
-არ მინდა რომ ეს გააკეთო და იმიტო. ის რაც არ გინდა არ დაგაძალებ. -მისმა სიტყვებმა მეგონა ფრთები შემასხა. სხეულზე ავეკარი და მხურვალედ ვკოცნიდით ერთმანეთს. მთელი სხეული დამიკოცნა. მერე ჩემს ზურგს უკან მოექცა და გვერდულად ამომატრიალა. ფეხში ჩამკიდა და მის ბარძაყზე დამადებინა. მივხვდი რა პოზასაც აპირებდა და დავემორჩილე. მის მკლავზე დავდე თავი და ხელი ჩავჭიდე. ჩემში შემოვიდა და ნელი მოძრაობა დაიწყო მეც კვნესა ამომხდა პირიდან. ხელით მკერდზე ჩამაფრინდა. მე თავი მისკენ შევატრიალე და კოცნაზე გადავიატანე აქცენტი რომ როგორმე ტკივილისთვის არ მიმეცა საშუალება რომ კივილამდე მივეყვანე. მალე ყველაფერი უფრო სასიამოვნო გახდა. თითები მომიჭირა იოანემ. ჩემს კისერში ჩარგო თავი და მეორე ხელით მუცელზე შემომეკრა. ის ის იყო უნდა გამეთავებინა რომ იანემ მოძრაობა შეანელა, თვალები გავახილე.
-ჯერ არა, მოიცადე. უნდა ისწავლო როგორ აკონტროლო. -გამეცინა და მისი თეორიული სექსის გაკვეთილები გამახსენდა.
-თეორიიდან პრაქტიკაზე გადახვედი? -მიხვდა რასაც ვეუბნებოდი და კოცნით მიპასუხა. საწყის პოზიციას დავუბრუნდით და ზემოდან მომექცა. ისევ დაიწყო მოძრაობა და ყველაფერი უფრო სასიამოვნო იყო. ხან კისერში მკოცნიდა და ხანაც მკერდზე. ხელებს მის საჯდომზე, ძლიერ მკლავებსა და წელზე დავატარებდი. ბოლო მომენტში გახელებით დაიწყო მოძრაობა. ორივემ ერთდროულად ამოვიგმინეთ და ჩემს მკერდში ჩარგო თავი იოანემ. მალევე ამომხედა და ჩემს ტუჩებს დაეწაფა. მის თვალებში ისევ ვხედავდი სიცოცხლეს და გამიხარდა რომ მოვახერხე მისთვის დროებით დამევიწყებინა მისი სადარდებელი.
- შენგან ასეთ რამეს არ ველოდი, ის პენუარი ძალიან გიხდებოდა.
-მადლობა, მინდოდა რომ გამეოცებინე.
-გამოგივიდა კიდეც. ძალიან კარგი იყო. -კიდევ ერთხე მაკოცა და წამოდგა. წამოვიწიე და მივხვდი რომ სხვა დროს იატაკზე სექსი აღარ მიდოდა, ზურგი ძალიან მეტკინა.
-მეორედ იატაკზე აღარ გვინდა კარგი? -სიცილი აუტყდა ჩემი დაჭყანული სახის დანახვისას. მომიახლოვდა, მაკოცა და სააბაზანოში შემასწრო. მე რომ გამოვედი სააბაზაოდან მას უკვე ეძინა. მეც გევრდით მივუწექი და მოვეხვიე. ჩემსკენ გადმობრუნდა. მკლავი გადმომიწია, მეც მის მკერდზე დავდე თავი და შემოვეხვიე. ხელი მომხვია და მკლავზე დამადო. მალევე ჩამეძინა მეც.
დილით როგორც კი იოანე სახლიდან გასული დავიგულე. სასწრაფოდ გამოვედი და ბატონი დიმიტრის სანახავად წავედი. ოფისში რომ შევედი ყველა რაღაცნაირად მიყურებდა ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ყველამ იცოდა რომ მისი რძალი ვიყავი, თუ შეიძლება ასე ითქვას. მიმღებში გოგონასთან მივედი.
-გამარჯობათ, მე თებეა ყიფშიძე ვა. ბატონი დიმიტრის ნახვა შეიძლება.
-დაბრძანდით გადავცემ რომ მისი ნახვა გსურთ და თუ ცალია შეგიშვებთ.
-კარგით. - იქვე ჩამწკრივებული სკამებიდან ერთ-ერთისკენ ავიღე გეზი და განაჩენის მომლოდინე პატიმრის სახე მივიღე. მდივანი გოგონა მალევე გამოვიდა დაბურულ მინებიანი ოთახიდან და მანიშნა რომ შევსულიყავი. წამოვდექი და კართან მისულს ლამის ფეხები მწყდებოდა. ძლივს გადავდგი კიდევ ერთი ნაბიჯი და ოთახის კარი შევაღე. უზარმაზარი ოთახი იყო. გრძელი მაგიდის ბოლოს ერთი მაღალ საზურგიანი სკამი იდგა ჩემსკენ ზურგ შეგცევით. გამიკვირდა ცარიელ ოთახში რატომ შემომიყვანათქო და კარგად დავიწყე ოთახის დათვალიერება. აღმოჩნდა რომ მინები ისე ცასმული როგორც დაკითხვის ოთახში. აქედან ჩანდა გარეთ რა ხდებოდა მაგრამ გარედან არაფერი ჩანდა შიგნით. ფიქრშ ვარ გართული რა მაგარი მოფიქრებაათქო და ამ დროს სკამი დატრიალდა და იქედან ხანში შესული საკმაოდ სიმპათიური მამაკაცი მიღიმის. კრგად დავაკვირდი და მის სახეზე იოანეს ნაკვთები შევნიშნე. მართლა მამისი ყოფილა.
-მოდი შვილო მომიახლოვდი, მანდ რატომ დგეხარ. -თავაზიანად მომართა მაგრამ მისგან შვილოს დაძახება ცოტა არასასიამოვნო იყო.
-გამარჯობათ მე. -გაცნობის მიზნით ხელი გავუწოდე და სანამ სახელს ვეტყოდი დამასწრო.
-თებეა ყიფშიძე ხარ ჩემი ვაჟის იოანეს მეუღლე, ვიცი. -ჩემი ვაჟი განსაკუთრებულად გამოთქმით თქვა და ბოლოს ღიმილი დააყოლა. -ძალიან სასიამოვნოა ასეთი რძლის ყოლა, - კომპლიმენტი არ დაიშურა მამამთილმა. -რამ შეგაწუხა ჩემო კარგო ასე დილა ადრიან რომ მეწვიეთ?
-იცით ბატონო დიმიტრი, ის რაც დება თქვენსა და იოანეს შორის შეიძლება ჩემი საქმე არაა მაგრამ ძალიან გთხოვთ თუ კი მას თქვენგან წასვლა უნდა გაუშვით.
-მართალი ხარ. ეგ შენი საქმე არაა ძვირფასო. ეს მხოლოდ მე და იოანეს გვეხება.
-დიახ მაგრამ, ეს ყველაფერი მასზე ცუდად მოქმედებს. უნივერსიტეტი მისი იმედი იყო და თქვენი წყალობით ისიც დაკარგა. -ეს ცოტა ირონიუად ვუთხარი და შეემჩნა რომ არ ესიამოვნა, მაგრამ სულ არ მადარდებდა.
-არაუშავს გონს მოეგება და დაბრუნდება. ეს იმპერია რომლის სათავეში ახლა მე ვარ მალე მისი საკუთრება გახდება და ისწავლის გარიგების ფასს.
-მაპატიეთ ბატონო დიმიტრი თუმცა ეგეთი ქცევით თქვეს ვაჟთან ვერაფერს გახდებით. თქვენ მას არ იცნობთ.
-და შენ გინდა თქვა რომ იცნობ?
-დია, თან ძალიან კარგად. იოანე იმდენად ამაყია თქვენთან ამ გარიგებაზე არ წამოვა თუნდაც სიღარიბეში ამოხდეს სული.
-მერე და თქვენ გინდათ ეგეთი უსარგებლო ქმრის ყოლა.
-იოანე უსარგებლო არასდროს იქნება და თქვენ ვერ შეძლებთ მის დაჩოქებას.
-გინდათ დაგენაძლევებით რომ სულ მალე თქვენი ძლიერი იონე ჩემთან მუხლებზე დამდგარი მოვა და სამსახურს შემეხვერწება და იცი რა ადგილს მივცემ? -დამლაგებელე.
-ყოჩაღ, აი თურმე როგორი ხელმძღვანელი გნდომებიათ თქვენი იმპერიისთვის, მგონი შევცდი აქ რომ მოვედი, იმედი მქონდა რომ თქვენში იყო რაღაც ადამიანური და შვილს ასე ვერ გაწირავდით.
-სიმართლე კი ის არის ჩემო რძალო რომ ამას სწორედ მისი კეთილდღეობისათვის ვაკეთებ.
-ჯერ ვერაფერს ვხედავ, სასიკეთოს. კარგად ბრძანდებოდეთ. მომიტევეთ თუ თქვენი ძვირფასი დრო დაგაკარგვინეთ. -გაბრაზება ყელში მომებჯინა, არაკაცი, არ ცდებოდა იოანე მის დახასიათებაში. როგორ შეიძლება შვილის ასე გამეტება. თითქმის მოვედი კარამდე რომ მომაძახა.
-იოანე ძალიან გიყვარს? -ძალიან გამაღიზიანა ამ კითხვამ
-ეგ თქვენ არ გეხებათ მაგრამ სიმართლე თუ გაინტერესებთ გეტყვით. იმაზე მეტად ვიდრე თქვენ საკუთარი ეგოიზმი.
-საინტერესო პასუხია, ყოჩაღ, თუ ეგრეა გარიგებას გთავაზობთ. იოანე მიატოვე და მის ყველა გზას გავხსნი, ან... -მოსმენილით ადგილზე გავიყინე. ეს კაცი შეშლილია. ასეთი რამ როგორ იფიქრა. ბრაზისგან მეტყველების უნარი წამერთვა.
-ან რა ბატონო დიმიტრი, დიანასავით მეც უბედურ შემთხვევას შევეწირები? -სახე აელეწა, ამას არ ელოდა, ფეღზე წამოიჭრა და ცოტა შემეშინდა კიდეც. სულელო როგორ ვერ ისწავლე ენაზე კბილის დაჭერა.
-გამორიცხული არაფერია საყვარელო. ახლა ცხელ გულზე გადაწყვეტილებას ვერ მიიღებ წადი სახლში, კარგად დაფიქრდი და პასუხი მერე შემატყობინე.
აღარაფერი მითქვამს, კარი გამოვიჯახუნე და წამოვედი. ნაძირალა ასეთი რაიმეს შემოთავაზება რამ მოაფიქრა. არა მაინც რა გონია რომ ერთ ხელს დამიქნევს და იოანეს ასე მარტივად მივატოვებ? ძალიან ცდება. მე მას დავპირდი რომ ყოველთვის მის გვერდით ვიქნები რაც არ უნდა მოხდეს და ასეც იქნება. სახლამდე გულ ამოვარდნილი მივედი თან უკან უკან ვიხედებოდი მეთქი არავინ მომყვებოდესთქო. გადასასვლელებზე შიშით გადავდიოდი მაგრამ საბედნიეროდ სახლამდე ცოცხალი მოვედი. სახლში მისულს თურმე ქარიშხალი მელოდა. კარი შევღე, იოანე დოინჯ შემორტყმული ბოლთას სცემდა ოთახში. რომ დამინახა თვალები ჩაუსისხლიანდა სიბრაზისგან. ნუთუ გაიგო სადაც ვიყავი.
-შენ გოგო ნორმალური თუ ხარ საერთოდ?
-რა მოხდა?
-არა რაზე ფიქრობდი ძალიან მაინტერესებს ეგაა შენი ერთგულება?
-იოანე რაზე მელაპარაკები.
-ახლა ვერ ხვდება გოგოო.... რა ჯანდაბა გინდოდა იმ ნაბიჭვართან. -გაიგო, ღმერთო ჩემო გაიგო. ნეტა როგორ. ახლა თვით მამა ზეციერიც ვერ მიშველის.
-მე, მე ეს მხოლოდ შენთვის იოანე.
-მე ხომ არ მითხოვია რომ წასულიყავი.
-არა მაგრამ ასე განადგურებულს დიდხანს ვეღარ გიყურებდი.
-სამაგიეროდ ჩემი ავტორიტეტი ხომ გაანადგურე იმ არაკაცის თვალში. საქმის მოსაგვარებლად ცოლი გამოუშვი მაგარი ვაჟკაცი ხარო პირდაპირ მომახალა.
-ეგ არაკაცი ეგ, ეგ ნაძირალა. ესეიგი მაგან გითხრა არაა. -ბრაზი ვეღარ დავიმორჩილე. -და ის არ გითხრა შენმა საყვარელმა მამიკომ რა გარიგება შემომთავაზა?
-რა გარიგება? -ეჭვის თვალით გამომხედა იოანემ.
-რა და შენი სამსახურის სანაცვლოდ შენს მიტოვებას მთხოვს.