საშინელზე საშინელი ამინდი იყო გარეთ... თითქოს სამყარომ მოიწყინა, მოიღუშა და ღრუბლებით შემორტყმული თავის ოთახში ჩაიკტა. მეზიზღებოდა ყოველი ის წამი ,როცა მზეს ვერ ვხედავდი... არ შემეძლო შემეგრძნო მისი სითბო ,მისი სინათლე, მისი სხივები...ამინდის შესაბამისად არც ჩემი ხასიათი იყო კარგი.. ავიღე დღიური და დავიწყე იმის ღწერა თუ როგორი უაზრო ცხოვრება მქონდა... მოსაბეზრებელი, ერთფეროვანი დღეები რომლებსაც ერთმანეთისგან უკვე ვეღარც ვარჩევდი... სულ მიკვირდა რატომ ვიყავი ასეთი დეპრესიული . სხისთვის რომ გეკითხათ ცანცარა და მხიარული გოგო ვიყავი , მაგრამ საკმარისი იყო მარტო დავრჩენილიყავი, რომ ხასიათი მაშინვე მეცვვლებოდა...
მივხვდი რომ ასე გაგრძელება არ შეიძლებოდა.... ავიღე მობილური და დაქალებს გადავურეკე ,რომ შევკრებილიყავით .
_ შენ და დალევა? ლილე ვერ გცნობ ( გადიკაკანა თავისებურად )
- ჰო აი ეხლა დავლევ ... გელოდებით იცოდე ,ჩავიცვამ და გამოვალ.
--------------
- ჩემო გენოოო მე მინდა ამ ჭიქითთ ..... :დ გოგოებო გაგიმარჯოთ !!
ფაქტი იყო, რომ სასმელმა იმაზე მეტად დამათრო ვიდრე ველოდი. თუ აქამდე სიგარეტის სუნი და ხმაური მაღიზიანებდა , ახლა საოცად მსიამოვნებდა... მომწონდა მუსიკის რითმზე როგორ ირხეოდა ჩემი სხეული. საბოლოოდ ძლივს გამომათრიეს კლუბიდან და ტაქსიში ჩამტენეს. ტაქსიდან გადმოსვლის თანავე მივხვდი რომ სხვაგან ვიყავი...
- იდიოტებო ჩემი კორპუსი იქით არის!
ფეხით გავუყევი გზას.... მიუხედავად იმისა რომ ძლივს მივხოხავდი , გადავწყვიტე რომ ფეხსაცმელი საერთოდაც არ მიქმნიდა დისკომფორტს .
კარი ღია დამხვდა ... შევაბლატუნე ჩემს ოთახში და დავეხეთქე საწოლზე.
- დეეეეე?
ვიგრძენი რომ ვიღაც შემოვიდა... ჩემს ახლოს სუნთქვას ვგრძნობდი...
- გოგო ვინ ხარ! .. აქ რაგინდა?!
-აუ კაი რა დე თამაშის ხასიათზე არვარ , გამხადე რა ძაან ბევრი დავლიე მგონი ( ჩავიბუტბუტე )
- ჰეი? აბა თალები გაახილე. დედაშენს ვგავარ?
-აუ გადი რა ჩემი ოთახიდან !
ძლიერი ხელები მხრებზე შემახო და წამომაჯინა .
-გამოფხიზლდი კუკლა .... მისამართი შეგეშალა
თვალების გახელა სასტიკად მესიკვდილებოდა . ერთადერთი რაც ვიცოდი ის იყო ,რომ ძალიან მეძინებოდა .
- ან ეხლა თვალებს გაახელ და აქედან წახვალ ან მერე მევიცი..
- დამაძინე რა! რაგაყვირებს გიო !
- ვინ გიო ... აუ შენ მოწეულშიც ხარ მგონი.. (ღიმილმა გადაჰკრა სახეზე )
-ადექი მოდი ..
ამაყენა .... პადიეზდის მოაჯირზე გადამკიდა და კარები მოხურა..
- დედააა !
10 წუთის შემდეგ ისევ გამოვიდა „ძლიერ ხელება“ ალბათ მასში ადამიანურმა გრძნობებმა გაიღვიძა :დ მხარზე გადამიკიდა ...ვიგრძენი რომ ისევ ლოგინზე ვიწექი და სასიამოვნოდ მოვკალათდი.
ღამე საშინელმა გულისრევის შეგრძნებამ გამომაღვიძა .
-ცუდად ვარ . ჩავილაპარაკე და როგორც იქნა გავახილე თვალები..
- დედა ცუდად ვარ.. გიოო?
- წამოდი საპირფარეშიში გაგიყვან .ამაყენა და ბრაცაბრუცით გამიყვანა ... ( იმ მომენტში დარწმუნებული ვიყავი რომ გიო იყო )
გული მერეოდა ... ჩემი შუბლი ჩემთვის უცნობს ეჭირა.. საბოლოოდ იქვე დავჯექი და პირსახოცი ვთხოვე..
აი მაშინ კი მივხვდი რომ ის გიო არ იყო .. გიოს , ჩემს ძმას აშკარად სხვანაირი თვალები ჰქონდა .. ეს კი.. ეს თვალები არასდროს მენახა აქამდე...

ჩემი პირველი ისტორიაა.. ვნერვიულობ ცოტა <3 მითხარით ღიირს გაგრძელება?