სანდოც წავიდა! სახლში შევედი,სალო ჯერ არ იყო მოსული.
კიბეებზე ავედი და ჩემ ოთახში შევედი. სალოსთვის არც მითქვია ეგ ამბავი,რადგან არ მინდოდა ცოდნოდა ინერვიულებდა!
გათენდა.მაღვიძარამაც დარეკა,სასწრაფოდ ავდექი და ჩემი წითელი საროჩკა ჩავიცვი.10 წუთშ მზად ვიყავი.არ მინდოდა კოლეჯში წასვლა და ლექტორისთვის ყველაფრის ახსნა,მაგრამ ვერ გავაცდენდი,ეს წელი ძალიან მნიშვნელოვანი იყო.
კიბეებზე ჩამოვირბინე და სალოსთან ერთად ვისაუზმე. სახლიდან გამოვედი.გზაში ვიყავი როცა გზაში სანდრო შემხვდა, მანქანაში ჩაჯდომა მთხოვა მე წაგიყვანო.მეც წავყევი.
კოლეჯში მივედით,სანდრო ჩემზე 1 კურსით მაღლაა ამიტომ ყველა საგანზე ერთად არ ვართ,მხოლოდ ისტორიაზე და ქიმიაზე.
მე ბიოლოგიაზე შევედი ის კი წავიდა.
-ანი გოგო აქ ხარ? რა კაია! მაგარი ამავი მაქ;მაშინვე შემომეგება ნინი
-რა ამბავი?
-დღეს ლექტორი არ მოვა
-კიდე კაი!! გამიმართლა.
-ხო მაგრამ სამაგიეროდ უარესი შემოდის აი ის სანდროს რო ასწავლის მაგარი ავჩარკა კაცი როა; მითხრა ელენემ
-მერე რა! მთავარია ის კაცი არ მოვა; მშვიდად ვუპასუხე მე.
ლექცია დაიწყო,მართლაც საზიზღარი კაცი ყოფილა.
-ამას სანდრო ყოველ დღე როგორ უძლებს? გადავჩურჩულე ნინის
-რავიცი ალბათ გაკვეთილიდან იპარება; მიპასუხა ნინიმ
ლექცია დამთავრდა,შესვენებაზე მე და გოგოებმა კაფეში გავიარეთ.
მოკლედ ამ დღემ უაზროდ ჩაიარა! სანდროც არ მინახია,მეტიც!გავიგე ცუდად ყოფილა და შუა ლექციიდან სახლში წასულა. მეორე დღესაც არ მოსულა.
როგორც იქნა დადგა სანატრელი შაბათ-კვირა
მე და სალომ გადავწყვიტეთ ორი დღით აგარაკზე წავსულიყავით და დაგვესენა.
ესეც მოვიქეცით.პარასკევს ლექციის მერე სალო თავისი მანქანით მოვიდა და აგარაკზე წავედით. კარგად დავისვენეთ.
შაბათი დილა იყო,როცა ადრე ავდექი! სალოც ადრე ადგა.როგორც ყოველთვის ქალაქში როცა ვართ დასვენების დღეებში მაქსიმუმ 2 საათზე ვიღვიძებთხოლმე! მაგრამ დღეს გამონაკლისია! 8 საათზე ორივე ამდგრები ვიყავით.
ცხელი ყავა დავლიეთ და იქვე პატარა ტყეშიგასეირნება გადავწყვიტეთ.ნახევარი საათის მერე შუა ტყეში ვიყავით როცა სალომ მითხრა
სალო:ეს ხმა გაიგე?
მე:არა,რა უნდა გამეგო?!
სალო:თითქოს მგელმა იყმუვლაო
მე:სალო ეს ტყეა! რათქმაუნდა გასაკვირი არაა მაგრამ მგლები დღისით არ გამოდიან ამიტომ საშიში არაფერია!
სალო:არა ანი! ეს ხმა ისე ახლოდან მოდიოდა...
აუუუუუუუუუ...
მე:ვაიმე!მგონი ახლა მეც გავიგე
სალო/ანი:აააააააააააააააააააააააააა
ორივემ ვიკივლეთ და სახლისკენ გავიქევით.შუა ტყეში ვიყავით.იქაურობა კარგად არ ვიცოდით და ცოტა არიყოს გვიჭირდა.
სალო:ანი მგონი დავიკარგეთ
მე:არა არ დავკარგულვართ უბრალოდ გზა აგვებნა!
სალო:ერთიდაიგივეა!!
მე:არა!არარის ერთიდაიგივე!მაცადე!მოვიფიქრე!ტელეფონში კომპასს ვნახავ! აქამდე როგორ ვერ მოვიფიქრე!!
სალო:მართალია მიდი!
მე ჯიბეში ხელი ჩავყავი მაგრამ.......ტელეფონი იქ არ იყო
სალო:ეხლა კი დაგვერხა!!!!
1 საათი დებილებივით დავდიოდით.აი როგორც იქნა სახლი გამოჩნდა
მე:მადლოაბ ღმერთს
სალო:როგორც იქნააააააააა,გვეღირსაააააააა
ორივე ჩვენ ოთახებში შევვარდით და მთელი დღე არაფერს ვაკეთებდით,მხოლოდ სასადილოდ გამოვედით ერთხელ ოთახებიდან.
მოსაღამოვდა. უკვე საკმაოდ დაბნელდა.მაინც ვერ გამიგია სანდრომ საიდან გაიგო რომ აგარაკზე ვიყავი!! აი რა მოხდა:
საღამოსაივანზე ვიჯექით პლედებ შემოფარებულები და ყავას ვსვამდით.
უცებ საიდანღაც სანთლების შუქი გამოჩნდა...
ძალიან დიდი ბოდიში პატარა თავებისთვის არ მაქ საკმარისი დრო