-ჰეი ლამასო გამეცნობი?
- არა უკაცრავად მეჩქარება
-თავს იფასებ?
-არა რას ბრძანებთ უბრალოდ მართლა ძალიან მეჩქარება
-მამიკოს განებივრებული და გათამამებული...ერთი თავში ავარდნილი ქარაფშუტა გოგო ხარ
-გთხოვთ ეგ აღარ გაიმეოროთ
-რა აღარ გავიმეორო მამიკოს გოგოვ??
-თქვენ არაფერი არ გესმით და ძალიან გთხოვთ...უბრალოდ..უბრალოდ გამატარეთ -გოგონას უკვე საუბარი უჭირს
-რომ არ გაგატარო რას იზავ იყვირებ მამიკოს განებივრებულო?
-ძალია...ძალიან გთხოვთ..უბრალოდ გა....გამი..შვით-გოგონა კვლავ ტირის ის ბიჭი კი დამცინავი ტონით კვლავ აგრძელებს
-ყვავილები ვინ გაჩუქა ლამასო,სახლში,რომ მიგაქვს მამიკო არ გაგიბრაზდება??
-გეყოფათ საკმარისად დამამცირეთ და მატკინეთ ახლა კი გაეთრიეთ და გზა მომეცით- უკვე კიოდა გაცეცხლებული გოგო...ბიჭს გაუკვირდა..ძლიერ გაუკვირდა და უბრალოდ გზა დაუთმო...გზა დაუთმო და გაშეშებული შეჰყურებდა მტირალ გოგონას,რომელიც ძალიან სწრაფად გარბოდა...უკან გაჰყვა,თვითონაც ვერ მიხვდა რატომ! უბრალოდ უკან გაჰყვა....დაინახა როგორ შევარდა გოგონა სასაფლაოზე...გაოცდა,გულში სევდა ჩაეღვარა....კვლავ უკან მიჰყვება და ხედავს თუ როგორი იჩოქება ახალგაზრდა გოგონა,აგრეთვე ახალგაზრდა მამაკაცის საფლავზე და როგორ ქვითინებს...შეშდება,გრძნობს...დიახ გრძნობს,რომ ძარღვებში სისხლი უდუღდება და ერთიანად დაჭიმული უგდებს ყურს გოგონას , რომელიც გაურკვევლად საუბრობს,მაგრამ მას იმდენად სურს რომ მოისმინოს,იმდენად უნდა რომ გაიგოს მაინც ესმის და მოსმენილით შოკში ვარდება :
-მაა,მამი...ჩემო ტკბილო და მუდამ მომღიმარო...ჩემო ტკბილო მამი...მაა მენატრები...ტკივილამდე მენატრები მა...იციი იციი დღეს გამაბრაზეს მა,მინდოდა მეთქვა მამას ვეტყვითქო,მაგრამ შენ ამის უფლება წამართ...ვი-საუბარი უჭირს და სული ეხუთება გოგონას-ამის უფლება წამართვი,ისე წამართვი რომ არაფერი გითქვამს.. გელოდებოდი როდის მომიტანდი საჩუქარს შენკი არსად გამოჩნდი....მაა ჩემო ტკბილო მამი თუ მაგის გამო არ მოდიხარ...თუ იმის გამო არ მოდიხარ რომ ბარბის სახლი ვერ მიყიდე,რომელზეც 8 წლის ბავშვი ვოცნებობდი...არაუშავს მაა..შენ მოდი კაი?!! მოდი არმინდა არაფერი...მართლა არ მინდა მაა..შენ მოდი და გულში ჩამიკარი კაი?! და ისევ ისე მიჩქმიტე ლოყაზე,როგორც მარტო შენ იცოდი მა?! 10 წელი გავიდა უშენოდ მა...ტკივილით,ცრემლით და სევდით სავსე 10 წელი...მინდა მეც მყავდეს მამა,მინდა მეც მიწოდონ "მამიკოს გოგო" ..მაა რატომ წამართვი ამის უფლება???! მაა რატომ?! შეიძლება გვერდით მოგიწვე მაა??! არაფერს არ გატკენ,ხმას არ ამოვიღებ მა უბრალოდ შენთან სიახლოვე მინდა მა კარგი?!-გოგონა მიწაზე წვება,ბიჭი კი განცვიფრებული შეჰყურებს ყოველივეს და ნანობს ყველაფერს რაც კი თქვა...მიხვდა თუ როგორ ატკინა გოგონას...მიხვდა და გადაწყვიტა,რომ მასზე მალულად ეზრუნა,რომ აღარავის ეტკინა მისთვის სათუთი და უმანკო გული...რომ არავინ აღარ გამხდარიყო მისი ცრემლების მიზეზი...ცრემლით სავსე თვალებით ბოლოჯერ შეჰხედა გოგონას
-მიყვარხარ მაა
ბიჭმა ესღა გაიგო და ადგილს გაეცალა...მის შემდეგ მის აჩრდილად იქცა...იცავდა ყველასგან და ყველაფრისგან....თავის თავისგანაც კი...მაგრამ შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა....გოგონამ შენიშნა "მისი აჩრდილი" აჩრდილი,რომელიც შემდეგ მისი ცხოვრების ყველაზე ნათელი წერტილი გახდა...


ძალიან გთხოვთ ნუ გამაკრიტიკებთ იმის გამო რომ სასვენი ნიშნები ცუდად მიწერია,ან იმის გამო რომ უაზრობა იყო,ან იმის გამო რომ სახელი ვერ შევარჩიე სწორი.სიმართლე გითხრათ სახელზე ბევრი ვიფიქრე და ბოლოს ეს დავარქვი არვიცი რატომ...
პ.ს. შეიძლება რაღაც ვიბოდიალე მაგრამ ამით ჩემი ტკივილის გადმოცემა მინდოდა...მამა ჩემი ყველაზე დიდი ტკივილია,მოუშუშებელი იარა...იარა რომელზეც ყოველდღე გაუცნობიერებლად თუ ძალით ხელს მაჭერენ,მაგრამ ამასაც გადავიტან...მამა მუდამ ჩემთანაა და მასთან ერთად ყველაფერს გადავლახავ.