* ორი დღის შემდეგ *
ყველაფერი ისევ ისეა,ვზივარ ჯეიკობის ოთახში და ვუცდი როდის გამოჯამრთელდება,ექიმმა თქვა რომ იცოცხლებს მაგრამ გონზე ჯერ არ მოსულა.რაც შეეხება ზეინს დასჯის ოთახშია,დიახ ..მე კრისტიანს ვუთხარი რომ ზეინმა ჩაიდინა ეს.თუმცა მისი სახელი ჯერ კიდევ არავისთვის გამიმხელია.არც კი ვიცი რატომ.ფიქრებში გართულს ჯეიკობის ხმა მომესმა.
-გეგონა ასე მალე მომიშორებდი თავიდან?-მითხრა ღიმილით.
-ჯეეეეიიიიკოოოობ-ვიყვირე და ჩავეხუტე.
-ცოტა ფრთხილად..-მითხრა მან.
-მითხარი! ეს ზეინმა ჩაიდინა ? ზუსტად მაგის გამო ისჯება !-ვთქვი ბრაზით
-რააა სასწრაფოდ შეააჩერეეე.მე სხვამ დამჭრა.წადი შეაჩერე...მერე გეტყვი -მითხრა ჯეიკობმა.ცრემლები წამომივიდა და გავიქეცი,ჩემი ჯიუტი ხასიათის გამო ზეინს სჯიან.
-გაჩერდით-ვთქვი როდესაც ზეინი დავინახე,დასისხლიანებული,ჩალურჯებებით.მხოლოდ ერთს იძახდა."მე არაფერი არ დამიშავებია და ამას არასოდეს არ ვაღიარებ"როგორც კი დავიყვირე ყველამ მე შემომხედა.
-რახდება პატარავ ?-მითხრა კრისტიანმა.
-ჯეიკობი გონზე მოვიდა.თქვა რომ ეს ადამიანი არაფერ შუაშია.ყველა მასთან წადით ყველაფერს მოგიყვებათ-ვუთხარი მათ,დაცვა წავიდა და კრისტიანმა შემომხედა.
-შენ არ წამოხვალ?-მითხრა.
-არა.ერთ ადამიანს ჯერ ბოდიში უნდა მოვუხადო-ვუთხარი სევდიანად.
-შენ არ ხარ ვალდებული ვიღაც გაიძვერას ბოდიში მოუხადო-მითხრა და ლოყაზე მაკოცა.
-ვიცი მაგრამ ასე მოსვენებას დაკარგავ და სინდისი არ მომასვენებს -ვუთხარი მოწყენილად.
-კარგი რა გაეწყობა.ჯეიკობთან წავალ-მითხრა და ოთახი დატოვა.დაბმულ ზეინს გავხედე.რომელიც თვალებში მიყურებდა.მის შემხედვარე თვალები ცრემლით ამევსო.
-შენთან ერთი დიდი ძალიან დიდი თხოვნა მაქვს.ალბათ ვერ მიტან უფრო მეტიც გძულვარ მაგრამ გთხოვ მაპატიე-ვუთხარი და ხელები შევუხსენი.უცებ კედელს ამაკრო და კისერზე ხელები მომიჭირა,სუნთქვა შემეკრა.
-განანებ.შენც და შენს საყვარელს!თითოეული ჩემი ტკივილისთვის!-მითხრა და ხელები გამიშვა.შემდეგ ჩემსკენ მოიწია და დასისხლიანებული ტუჩებით მაკოცა.მალევე მოვიშორე.მ აინც მომეკრო მაგრამ ამჯერად ძლიერად ვუჯიკე.
-იმედია გაიგე ჩემი სისხლის გემო..ადრე თუ გვიან მეც გავიგებ შენსას!-მეტი აღარ შემეძლო ის მე ძალიან მაშინებდა.ოთახი დავტოვე ტუჩები დავიბანე და ყელზეც მისი თითები მეტყობოდა,ფეხები მიკანკალებდა და ვნანობდი რომ ბოდიში მოვუხადე!მოვწესრიგდი და ჯეიკობთან შევედი.ჯეიკობს ეძინა.
-კრისტიან რა თქვა ჯეიკობმა?-ვკითხე მას.
-თქვა რომ ერთადერთი დამნაშავე 99 ოთახში მყოფია-მითხრა კრისტიანმა.
-ეგ რას წარმოადგენს?ან რატომ რისთვის დაჭრა?-დავიბენი.
-ჯეიკობმა ტატუ არ გაუკეთა ,მხოლოდ ამის გამო.სასაცილოა არა?-მითხრა ცინიკურად კრისტიანმა.
-საყვარელო გთხოვ უმკაცრესად დასაჯე ისე რომ ჯეიკობის მონა გახდეს!-ვთქვი მკაცრად.
-როგორც შენ გსურს საყვარელი -მითხრა და ტუჩთან მაკოცა.უკვე დაღამებული იყო დაახლოებით 11 საათი.ჩემს ოთახში ვიყავი და ვფიქრობდი როდის დადგებოდა ის დღე როდესაც აქედან წავიდოდი,მეღირსება?ნეტავ ოდესმე დაწოლას ვაპირებდი როდესაც სინათლე ჩაქვრა.არაუშავს მაინც დაძინებას ვაპირებდი.დავწექი მაგრამ კარზე კაკუნი იყო.გავაღე.ვერაფერს ვხედავდი საერთოდ ვერაფერს კარიც კი ძლივს გავაღე.
-კრისტიანმა გადმოგცათ -მითხრა მამაკაცმა.ხელებს ვიქნევდი ძლივს მოვკიდე ხელი,დავლიე ფორთოხლის წვენი იყო.ძალიან მესიამოვნა.-გადაეცით რომ ძალიან მომეწონა-ვუთხარი და ისევ ლოგინში ჩავწექი.თავის ბალიშზე დადება და ჩაძინება ერთი იყო.
************************************
ვიღვიძებ,ვიღაცის ზურგზე ვარ ირგვლივ სიბნელეა,მხოლოდ ხეებს ვხედავ,სად ვარ?ვისთან ვარ?საიდან ვარ?სიჩუმეა,მხოლოდ ეს მამაკაცი მთელი სისწრაფით გარბის და მეც მაჯანჯღარებს,ჯერჯერობით ჩუმად ვარ რადგან ვფიქრობ ისევ სიზმარში ვარ,რეალობა ვერ გამირჩევია რა ხდება ჩემს თავს?მამაკაცი ჩერდება,მე თავს ვიმძინარებ,მგონი თვითმფრინავში მსვავს,აქ რაუნდა თვითმფრინავს?შიგნით სინათლეა,დამაწვინა,ვცდილობ შეუმჩნევლად გავახილო თვალები,ნელ-ნელა თვალს ვახელ და ჩემს წინ ზეინი მხვდება.ფეხზე წამოვხტი.-აქ რას ვაკეთებ?შენთან ერთად ?ჯანდაბა იქედან როგორ გამომიყვანე?-ვეკითხები და მის დამცინავ მზერას ვუყურებ.. ვუყურებ ვუყურებ არაფერს ამბობს
-ნ უ მაკვირდები -მპასუხობს და ცინიკურად იღიმის.
-შენნაირი უგემოვნო ადამიანის ყურება ვის რაში უნდა?მე მხოლოდ პასუხს ველოდებოდი-ვუთხარი დამცინავად
-პასუხი ერთია გაგიტაცე.და ეხლა ნახავ ნამდვილ ტყვეობას.და არა ისეთს როგორიც კრისტიანთან ყოფნის დროს გქონდა-მპასუხობს და სახეზე ღიმილს იკრავს.
-შენ!შენ ნორმალური ხარ? და საერთოდ ჩემგან რა გინდა? თავი დამანებე! და გამიშვი აქედან.კრისტიანთან მირჩევნია -ვუთხარი რადგან სულაც არ მინდა ზეინთან ის მხოლოდ შიშს მაგრძნობინებს.
-დალიე!-მაწოდებს წყალს,რ ომელშიც ღმერთმა იცის რა ჩადო!
-არდავლევ!-ვეუხეშები.
-რომ გეუბნები -დალიე!-უმკაცრებს ტონს.
-იცი რას გეტყვი? ჩემთან მუქარები და ბრძანებები არ გაგივა!-ვუთხარი და მის დამპალ თვალებში ჩავხედე.
-დალიე სანამ რამე დაგიშავე!-მეუბნება და ჩემსკენ იწევა.
-შენი დედაც ზეინ.-ვპასუხობ და სახეში ვაფუქრთხებ.გამწარებული და გაცეცხლებული თმებში მწვდა.-ახლა ისე გიხმარ! თავ ბედს დაიწყევლი!-მეუბნება და ხელებს მიკოჭავს,ტანზე შემომახია ყველაფერი.

ყველაფერი.ტუჩებშიც კი არ მაკოცა ტუჩებით არც კი შემეხო,პირდაპირ ჩემში შემოვიდა ძლიერი ბიძგებით.ძალიან მტკენდა,ასე ველურად კრისტიანი არ მექცეოდა,თითოეული ბიძგი უფრო და უფრო მტკიოდა და ვკვნესოდი განწირული ხმით.
-მტკივა ზეინ მტკივა-ვიძახდი სასოწარკვეთილი.
-გეტკინოს..მიხვდები როგორ მდგომარეობაში ვიყავი როდესაც მეც მტკიოდა!-მიყვირა და ისევ ძლიერად შემოვიდა ჩემში.
-ვა ..-ზეინ მალიკ შენ ტკივილსაც გრძნობ?-ვუთხარი ცინიკურად რაზეც უძლიერესად შემოვიდა ჩემში ლამის შუაზე გამგლიჯა,ერთი შევკივლე და გული წამივიდა .გონზე მოსვლის შემდეგ ერთ ოთახში ვიყავი,ბნელი ოთახი იყო,ირგვლივ გისოსებით,რაც ზეინმა გამიკეთა იმას არასოდეს არ ვაპატიებ,ტანზე შავი მაიკა და იმავე ფერის შარვალი მეცვა.ს საინტერესოა საიდან მოიტანა ან რა უფლებით ჩამაცვა.იმ ინციდენტის შემდეგ ფეხზე ძლივს ავდექი,ასე მწარედ როგორ შემოვიდა ჩემში?ეხლაც მიხურს და ძალიან მტკივა.მაგრამ არც არასდროს დავნებებულვარ სმდა არც ეხლა იქნება გამონაკლისი! ოთახის კარებზე დავაბრახუნე,კარი მალევე გამიღო ზეინმა.
-ჭკუა კიდევ ვერ ისწავლე?-მითხრა და ბოროტულად ჩაიცინა.
-ბევრი კითხვები მაწუხებს.პასუხს ველოდები.-ვუთხარი და მის მაისურს დავეჯაჯგურე.
-დროზე თქვი 5 წუთი გაქვს -მითხრა და საათს დახედა..
-თვითმფრინავს ვინ მართავდა?-ვკითხე.
-მე..შენთან რომ ვსაქმიანობდი მაშინ გაჩერებული იყო-მომიჭრა.საქმიანობდა თურმე ბიჭი.
-მეორე.რატომ მომიტაცე?-ვკითხე და თვალებში შევხედე..
-კრისტიანი გიჟდება შენზე.მას გული ვატკინე.თან პირადი ინტერესები მაქვს შენთან -მითხრა და მზერა ამარიდა..
-მესამე.როდის გამიშვებ-ჩემს კითხვაზე გაეცინა.
-არასოდეს-მითხრა ..ასეცვიცოდი.
-და ბოლოს რატომ ჩაიდინე თვითმფრინავში ეს?მხოლოდ იმიტომ რომ რაღაც ჯანდაბა არ დავლიე?რატომ..აი რატომ?-ვუთხარი და საშინლად მეტკინა გული.
-დრო ამოიწურა.დაბრუნდი შენს ოთახში.-ძალით შემიყვანა ,გასვლა უნდოდა მაგრამ მაისურზე დავეჯაჯგურე.
-მე თუ ვერ გავალ ვერც შენ გახვალ-ვუთხარი მკაცრად.
-ნუ სულელობ.-ჩემსკენ შემოტრიალდა და მარჯვენა ხელზე ძლიერად მომკიდა,გაშვება უნდოდა.მარცხენა ხელით გასაღები ავიღე ,კარი გადაკეტე,ამდროს შემომხედა ,გასაღები ..-ჯანდაბა სად დავმალო?პირში ჩავიდე და გადავყლაპე.ხველება ამიტყდა,ლამის გავიგუდე,კინაღამ დავიხრჩვე კიდევ კარგი პატარა გასაღები იყო.გაოცებული მიყურებდა და ზურგზე მირტყამდა ხელებს.
-კარგად ხარ?-მეძახდა.
-კი -ვუთხარი როდესაც გადავყლაპე.
-რა ჩაიდინე?გინდა მეც მომკლა და შენი თავიც?-მითხრა და გაოცებული მიყურებდა.
-დიდი ამბავი ჩემს განავალს დაელოდე.მადამდე მაინც აქ მოგიწევს ყოფნა -ვუთხარი სიცილით.
-ფუ ამის.აქედან რომ გავალ.ძალიან განანებ..ეხლა დავჯდეთ და ვუცადოთ როდის გააკეთებ განავალს-თქვა ბრაზიანი ხმით და ძირს ჩამოჯდა მეც მას მივბაძე და მისგან მოშორებით ჩამოვჯექი.საათს უყურებდა გამწარებული.
-არგინდა ტვალეტი?-მეკითხებიდა და უკვე მეათასჯერ.
-@არა-ვუმეორებდი ერთი და იგივეს.
-ჯანდაბა საკუთარ მახეში გავები.გიჟიხარ -თავის თავსაც ლანძღავდა და მეც .
-ახლა სამაგიეროდ შეგიძლია ყველა შეკითხვაზე მიპასუხო-ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი.
-ოღონდაც არაა-თქვა და ლოგინზე დაწვა.-მეძინება არ შემაწუხო!-მიბრძანა ბიჭმა და თვალები დახუჭა.
-იმას რაც დღეს გამიკეთე არასოდეს გაპატიებ -გპირდები -ჩემი სიტყვები ამაი იყო არხეინად იწვა.