ჩემსკენ მოიწია,უკან დავიხიე მაგრამ კედელს ავეკარი,სუნთქვა გამიხშირდა,სახესთან მომიახლოვდა,მისმა სუნამოს სურნელმა გამაბრუა,თავის დაღწევა მინდოდა მაგრამ თან არც მინდოდა.ტუჩებზე შემეხო და ნაზად და ნელა მაკოცა,საშინლად კარგად ამოძრავებდა ენას.წელზე ხელები შემომხვია,ლამის მის ტანზე ამაკრა,შემდეგ ერთი ხელი მკერდზე გადამიტარა,მართალია მეცვა ტანსაცმელი თუმცა მისი თითების შეხება მაინც თავბრუდამხვევი იყო.ღრმად ვსუნთქავდი და თან შოკში ვიყავი.რამდენს უკოცნია ჩემთვის მაგრამ ეს ხომ..არა მართლაც რომ ყველაზე კარგი იყო.კოცნა თვითონ შეწყვიტა.არვიცი რატომ,მაგრამ მე ისევ მინდოდა გაგრძელებულიყო.
-მაწვალებ?-ვკითხე და ამჯერად მე მივუახლოვდი.
-რაში მჭირდება.უბრალოდ პირველ დღეს შენ არ გინდოდა და არც ეხლა დაგაძალებ -თქვა და დივანზე ჩამოჯდა,მეც მივუჯექი,და ჩავეხუტე.ალბათ ყველაზე დიდი სისულელე ჩავიდინე.
-ჰეი რადგან გეზასავე არ გეგონოს რომ შეყვარებულებივით ვიქნებით.მე გოგოები მხოლოდ გასართობად მჭირდება და თუ ამის მომხრე ხარ ჩამეხუტე და რაც გინდა ის ვქნათ-ისე მკაცრად მითხრა ისე გამაღიზიანებლად,მაშინვე მოვაშორე ხელები.პატარა ღილაკს ხელი დავაჭირე ზარი რომ დარეკილიყო,დაცვა მოვიდა და ჩემს ოთახში დამაბრუნა.დებილი გოგო!დებილი გოგოვარ! რა გეგონა?გაკოცა და ვსო უყვარხარ? მაგრამ ეს არც მიფიქრია იმ მომენტში ჩახუტება მინდოდა მხოლოდ.მაგრამ მისმა სიტყვებმა დაამარწმუნეს რომ არარაობაა! დღეიდან ისევ ყველა მძულს აქ! პირველ რიგში ეგ!რამდენიმე ხნის შემდეგ კარი გააღეს.
-რადგან უკვე 1 კვირაა აქ ხარ და თან დანებდი უკვე,შეგიძლია სხვებთან ერთად ჭამო-თქვა დაცვამ..კი კი მაგათ გონიათ დავნებდი? არასოდეს. ..საჭმელზე უარი არასოდეს მითქვამს მითუმეტეს აქ,რადგან ძალა მჭირდება რომელსაც საჭმელი მომცემს.ავდექი დაცვას წავყევი,დიდ ოთახში შემიყვანა,უამრავი ხალხი იყო,რამდენი ტყვე ყოლიათ.დაახლოებით 30-ამდე მაგიდა,ერთ მაგიდასთან დაკუნთული ტატუებიანი მამაკაცები იჯდნენ , რომლებიც იცინოდნენ და მხიარულობდნენ ნეტავ რა აბედნიერებთ? აქ ყოფნა? სხვა მაგიდებთან თავჩაქინდრული ხალხი იჯდა,ერთი მაგიდა განმარტოებით იყო და მხოლოდ ერთი ადამიანი იჯდა,ს ახეზე შევხედე , ის ზასეოცდაინი თუ ვიღაც ჯანდაბა იყო.მბრძანებლური ტონით საუბრობდა შემომხედა და მზერა ავარიდე.-აიღე და ჭამე!-მითხრა მბრძანებლური ტონით დაცვამ და მომაჩეჩა ფოდნოსი.გამოვარართვი და ირგვლივ გარემო შევათვალიერე,ჯანდაბა სად დავჯდე? ტატუებით მოხატულმა მამაკაცმა შემაჩერა.
-ჰეი ლამაზო მოდი ჩვენთან დაჯექი-თქვა და ეშმაკური სახით გამომხედა.
-მადლობა-ვუთხარი და მათ მაგიდას მივუჯექი.ჩვენი მაგიდის წინ ის იდიოტი ორჩემხელა ზედმეტსახელით იჯდა, მიყურებდა მკვლელი მზერით მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდი.
-ჰეი ლამაზო .. მე ჯეიკობი ვარ ..სასტავის ლომიჩემთან მეგობრობა მერწმუნე გამოგადგება-მითხრა და ხელი გამომიწოდა.
-ანალენა-ვუპასუხე.მასთან მეგობრობა მართლაც მაწყობს,საშიშ პიროვნებას გავს მაგრამ თუ მისი მეგობარი ვიქნები გვერდში დამიდგება.
-აბა ერთი მითხარი ტატუ გაქვს?-მითხრა და თვალი შემავლო.
-კი მინდა..მაგრამ არ მაქვს -ვუთხარი.
-შენ მითხარი რა გინდა და ორ წამში გაგიკეთებ -მითხრა და გაიცინა.
-კიბორჩხალა -ვუთხარი რაზეც გაიცინა.
- საჭმლის შემდეგ გაგიკეთებ -მითხრა და თვალი ჩამიკრა.-ჰომართლა აქ ვინმე ნერვებს ხომ არ გიშლის?მითხარი სახეს ავახევ-თქვა სიცილით.მართლაც რომ მეგობრულია ჯეიკობი.
-ანალენას არავინ აწყენინოს! გაიგეთ?მოკლედ დღეიდან ანალენა ჩემი დაა!- ფეხზე ადგა ჯეიკობი და ხმამაღლა თქვა.ერთი ზასეოცდაინის სახე განახათ , მკაცრად იყურებოდა.
-ეი დაწყნარდი და სიმყუდროვეს ნუ მირღვევ-უთხრა ჯეიკობს იმ ზედმეტსახელამ.
-აქაურობა მე მეკუთვნის.ხომ არ დაგავიწყდა ? მგონი შევთანხმდით-თვალი ჩაუკრა ჯრიკობმა და ადგილზე მისვა . მე ცინიკურად დავცინე.
-ჯეიკობ ერთი თხოვნა მაქვს..-ვუთხარი და სახე მოვისაწ.....
-გისმენ დაიკო-მითხრა თბილად.
-აი იმას წეხან რომ ესაუბრე.რა ქვია?გთხოვ გამიგე ..-ვუთხარი რაზეც შეშფოთდდა.
-რატომ?-მითხრა დაეჭვებულმა.
-ისეთი არაფერი უბრალოდ არ მიმხელდა და..-ვუთხარი და გავიღიმე.
-სიმართლე გითხრა მისი სახელი მხოლოდ მე ვიცი. ერთხელ გავიგონე.და -მითხრა რომ არავისთვის მეთქვა სწორედ ამიტომ. ვარ აქ უფროსი.დამითმო ყველაფერი..მაგრამ შენ გეტყვი.მას ჰქვია..-ჯეიკობმა ვერ მოასწრო მისი სახელის თქმა დაცვა შემოვიდა და გამიყვანა.
-დაცვა!-დაუძახა ჯეიკობმა.-ტატუ უნდა გავუკეთო და ჩემს ოთახში იყოს ცოტახნით-გამიკვირდა მაგრამ დაცვამ ნება დამრთო წავსულიყავი..
-მას ზეინ მალიკი ქვია -მითხრა ოთახში შესვლისთანავე.
-მადლობა ძამიკო -ვუთხარი და გამისწორდა,ზეინზე გაბრაზებული ვარ მაგრამ შემიძლია დავემუქრო!
-დაჯექი-მითხრა და დივანზე დავჯექი,ტატუს მანქანა ამოიღო და დამადო,ვიწივლე ვიკივლე მაგრამ მაინც გავაკეთებინე.
-კიბორჩხალა რატომ გინდოდა?-მკითხა მან
-ზ ზოდიაქოთი ვარ- -ვუპასუხე,შემდეგ კი ჩემს ბინძურ და მოუწესრიგებელ ოთახში დავბრუნდი.

* 1 საათის შემდეგ *

ოთახის კარი იღება და ახალგაზრდა მამაკაცი შემოდის რომელიც აქამდე არ მინახავს.
-ანალენა იცი აქ რისთვის ვარ?-მეუბნება მე კი ვიცინი.
-საიდან უნდა ვიცოდე სიზმარი არ მინახავს-ვთქვი ცინიკურად.
-ოჰო,ალბათ არიცი ვის ესაუბრები-მითხრა და ცივი მზერა მომაპყრო.
-დიახ -არვიცი -ვუთხარი .
-მამაჩემი აქაურობის ბოსია.დღეიან კი მევარ!ასერომ ყველა მემორჩილება მე.-ამის თქმა ძალიან გამიხარდა,დარწმუნებული ვარ ჩემი გეგმა გამომივა.
-შეიძლება დაცვა გარეთ გავიდეს?რაღაც პირადული უნდა გითხრა-ვუთხარი რაზეც შემამთვარიელა,შემდეგ კი გარეთ გაუშვა ყველა.კარი მივკეტე.
-იცი ძალიან სიმპათიური ხარ-ვუთხსრი და ხელები მოვხვიე.ჩაეღიმა და წელზე მომხვია ხელი.
-შენ კი აქ ყველაზე ლამაზი ხარ.თავიდანვე გეთქვა რა გინდოდა ლამაზი -მითხრა ღიმილით და მაკოცა.სიმართლე რომ ვთქვა მართლაც სიმპათიური იყო.თუმცა ის ჩემი მტერია.ლოგინზე გადამაწვინა მაგრამ მე გავჩერდი.
-იცი რა საყვარელო..ეს მოუწესრიგებელი ოთახია.იქნებ მეორეჯერ ვინმემ დამილაგოს?ამჯერად შენს კაბინეტში მოვალ მაგრამ შენც ხომ მოხვალ აქ ხანდახან?-ინტრიგულად -ვუთხარი მანაც ჩაიცინა.
-კარგი,ეხლა სხვა ტყვეებს ვნახავ.როდესაც გათავისუფლდები ჩემს კაბინეტში მოგიყვან-მითხრა უკანალზე ხელი შემომარტყა ,თვალი ჩამიკრა და გავიდა.ძალიან კარგი.მისი საყვარელი ქალი გავხდები.თავს შევაყვარებ,იქნებ ცოლადაც მომიყვანოს და ამ ადგილს თავს დავაღწევ.ანდაც სხვა ხერხს მივმართავ.
* 1 კვირის შემდეგ "
ყველაფერი შეიცვალა,ეხლა თავისუფლად დავდივარ ამ შენობაში,ყველამ იცის რომ კრისტიანის ანუ ბოსის შეყვარებული ვარ.რაც შეეხება ზეინს ძალიან მეუხეშება ამასწინათ მე და კრისტიანი ჰაერზე გავდიოდით მან კი ბავშვივით ფეხი გამომიდო რომ არა კრისტიანი წავიქცეოდი.ამის შემდეგ მეც გადავემტერე ზეინს.დღეს კრისტიანი საქმიან შეხვედრაზე წავიდა,მითხრა რომ 2 დღეში დაბრუნდებოდა,ჩემი ოთახიდან გავედი.სასადილოში შევედი ,ჯეიკობთან დავჯექი.
-როგორახარ პრინცესა?-მითხრა ღიმილით.
-არვიცი.როდესაც ჩემს მიზანს მივაღწევ მაშინ ვიქნები კარგად.-ვუთხარი და ცალი წარბი ავწიე.
-ვიცი შენი გეგმების შესახებ.წარმატებები.-მითხრა ღიმილით.
-გპირდები ჯეიკობ აქედან ყველას გაგიყვანთ-ვუთხარი და ავდექი,ჰაერზე გასვლა მინდოდა.მ მომწონდა როდესაც დაცვა არაფერს მეკითხებოდა და უნებართვოდ დავდიოდი ყველგან.ჰაერზე გავედი,რომელშიც მაინც დახუთულობა იყო.გარშემორტყმული იყო ღობით და სინებით,თან ძალიან ბასრით.იქვე ჩამოვჯექი,ზეინიც გარეთ იყო და სიგარეტს აბოლებდა.
-აქ მოწევა აკრძალულია!-ვუთხარი მბრძანებლური ტონით.
-და ვინ დამიშლის მოწევას?-მითხრა მკაცრად.
-მე!-ვთქვი არანაკლებ მკაცრად.
-შენ ვინ ხარ?!აა ხო გამახსენდა ბოსის საყვარელი -თქვა ცინიკურად.
-იცი რას გეტყვი ზეინ..-გავჩერდი როდესაც გამახსენდა მისი სახელი წამომცდა.გაოცებული და გაბრაზებული მიყურებდა.
-ჯანდაბა რა თქვი?!-მითხრა და ჩემსკენ წამოვიდა.
-რაიყო?გეგონა ვერ გავიგებდი?-ვუთხარი ცინიკურად.
-იცი რას გეტყვი? შენს ცნობისმოყვარეობას შენი მეგობარი შეეწირება!-მითხრა მკაცრად.
-იცი რას გეტყვი?ყველას გავაგებიებ. ვინც ხარ!ჯეიკობს რომ რამე დაუშავდეს..გაფრთხილებ!!!!-გპირდები აქედან ცოცხალი ვერასოდეს გააღწევ!-მთელ ხმაზე ვუყვირე.მან მხოლოდ გაიცინა.
-ანალენა გირჩევ შენს საყვარელს მიხედო. შენ ხომ მის გარდა არავინ გადარდებს?!-მის ტონში გაღიზიანება ვიგრძენი.
,-შენ რა გაწუხებს?ეს ესე არ არის! მე მიყვარს ჩემი მეგობარი ჯეიკობი!ის ჩემი ძმასავითაა.იცოდე ბოლოჯერ გაფრთხილებ!ჯეიკობს თუ რამე დაემართება იცოდე შენი ხელით გაითხრი შენ საფლავს.-ვუთხარი და დავტოვე იქაურობა თან მისი ცინიკური სიცილი მომესმა.დ ეგენერატი!ჩემს ოთახში დავბრუნდი როდესაც ტელეფონზე დამირეკეს.ჰო მართლა უკვე ტელეფონიც მაქვს.
-კრისტიან როგორახარ-ვკითხე თვალთმაქცობით ვითომ ძალიან მაინტერესებდეს.
-მენატრები ძალიან.მანდ რა ხდება?-მკითხა ალერსიანი ხმით.
-რავი არაფ...-თქმა ვერ მოვასწარი კივილის ხმა მომესმა.
-რახდება?-მითხრა შეშინებული ხმით.
-არვიცი გავარკვევ-ვუთხარი და ოთახიდან გავედი.ბრბო შეკრებილიყო.
-აქრა ჯანდაბა ხდება-ვთქვი როდესაც წითელი ლაქა დავინახე და ტანში ერთდროულად გამცრა.
-მის ანალენა,გთხოვთ თქვენს ოთახში დაბრუნდეთ.-წინ დაცვა გადამეღობა.
-ახლავე მითხარით რა ხდება! მოვითხოვ როგორც არა ანალენა არამედ როგორც თქვენი ბოსის შეყვარებული!-ვუთხარი ხმამაღლა და ზეინის ყურადღებაც ჩემზე გადმოვიდა.
-ჯეიკობი დაჭრეს.მძიმე ჭრილობაა-მითხრა და გავქვავდი.
-არაა-დავიძახე ცრემლები წამომივიდა,ჯეიკობისკენ გავიქეცი,სისხლი სდიოდა,თავი ხელებში მოვიქციე.
-გთხოვ,ძმაო ..გთხოვ გადარჩი!ერთად მოვუღოთ ბოლო იმ ადამიანს ვინც ეს ჩაიდინა.არ ვაცოცხლებ..მოვკლავ-თავი ავწიე და ზიზღით ჩავხედე თვალებში ზეინს.მისკენ მივიწიე.
-მძულხარ!მთელი გულით -მძულხარ!ვერგიტან-ვთქვი და მუჭი სახეში ვხიე.ვუბრძანე დაცვას რომ მის ოთახში ჩაეკეტათ.ექიმი მოიყვანეს,ოთახში ოპერაციას უტარებდნენ,მე არ მიშვებდნენ.ისტერიაში ვიყავი.
-კრისტიან ..-ჯეიკობი ხომ იცი როგორ მიყვარს ის ჩემი ძმაა ..ვიღაცამ ის დაჭრა...-ტირილით ვესაუბრებოდი ტელეფონზე .
-დამშვიდდი პატარავ.დაცვას დავურეკავ.სანამ მე ჩამოვალ შენ იმოქმედე.გაარკვიეთ ვინ ჩაიდინა ეს.უსასტიკესად დავსჯი..-დავემშვიდობე და გავუთიშე.გავარკვევ!გავარკვევ და მოვკლავ! -ჯეიკობი რომ მოკვდეს..-ჯანდაბა ზეინს არ ვაცოცხლებ!!ხომ დავემუქრე.! მაინც რამდენს ბედავს ეგ იდიოტი!

მეორე თავია!
მოკლედ გამიკვირდა ესეთი ცოტა ნახვა რომაქვს.
გირცევთ წაიკითხოთ და გაავრცელოთ მოთხრობა!
მადლობა წინასწარ!