‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
შემდეგი დილა იმედიანათ გათენდა.ისევ ვგრძნობდი მის სურნელ რომელიც ასე მაკლდა ამდენი ხნის მანძილზე. რთული იყო სიმართლისთვის თვალის გასწორება, მაგრამ ეს უნდა გამეკეთებინა....
ვისაუზმე ჩვეული სპორტული ფორმა მოვირგე და სასეირნოდ გავეშურე... ახლე მარტო მინდოდა ყოფნა საკუთარ თავთან, ასე უფრო ადვილად გავიზრებდი მომხდარს.ნაწვიმარზე მზეს ახლად ქონდა სხივები გამოშვებული და სასიამოვნო მიწის სუნით იყო გარემო გაჟღენთილი.ნელა მივუყვებოდი გზას და ფიქრები თავისით მოდიოდნენ, ერთი კი გავიფიქრე მასთან დარეკვა მარა უმალ ვაგდე უკან.მიყვარდა ,ისევ ისე მაგრამ ვიცოდი არც მისთვის და არც ჩემთის ახლა ერთად ყოფნა კარგის მომტანი არ იყო. არ მინდოდა მოწოლილი გრძნობებს, ვნებას და მონატრებას ავყოლოდით.მყარი ,ჯანსაღი, სუფთა გრძნობა მინდოდა ისევ, რომელასც მხოლოდ დრო დაბრუნებდა.აქ ზუსტი დოზებით იქნებოდა სიყვარული, ვნება, გაჟრჟოლება, სიხარული.... ისე მოვიდა საღამოს სუსხი ვერც ვიგრძენი, ბოლომდე შევიკარი მოსაცმელი და სახლისკენ გავეშურე...
აბაზანიდან გამოსულმა ბარგის ჩალაგება დავიწყე მინდოდა ცოტახნით ამ გარემოს გავცლოდი, რადგან ეს უკეთ დალაგებდა სიტუაციას. მანმდე კი მასთან უნდა მესაუბრა, უნდა სცოდნოდა ჩემი გადაწყვეტილების შესახებ. ხელის კანკალით ავკრიფე მისი ნომერი , სულ განაბული ველოდი მის პასუხს: -(წამიერი დუმილი და ძლის ნავთქვამი სახელი)
ანუკი
(-არეული ტონი და ძლივს ძლივობით თავმოყრილი სათქმელი) კი მე ვ ა რ შეგიძლია ამ საღამოს მნახო სალაპარაკო მაქვს.
-კი რათქმა უნდა სახლში ვარ , სად შევხვდეტ და რა პრობლემა.
-( არვიცი ეს რატომ ვუთხარი მაგრამ ფაქტია რომ ვთქვი) შეგიძლია ჩემთან სახლში ამოხვიდე?
-სახლში?კი რათქმა უნდა რა პრობლემა 40 წუთში შენთან ვიქნები.
ტელეფონი გავთიშე და საკუთარ თავზე გაბრაზებულმა ბოლთის ცემა დავიწყე. მოვა ეხლა ცოტახანში აქ იქნება.როგორ უნდა მოვიქცე, პირველ რიგში უნდა დავწყნარდე, და ყველაფერი დალაგდება.თავი ელში ავიყვანე და კარზე ზარმაც არ დაგვიანა. ამაყად გავაღე კარები: - მობრზანდი. პირზე ღიმილ აკრული შევეგებე
-საით?
- აქეთ მოვითითე და დივანზე მივანიშნე დამჯდარიყო. დაბნეულმა გამომიწოდა მინდვრის ყვავილები.
-მადლობა ძალინ ლამაზია.
-მიხარია რომ მოგეწონა.
-რას დალევ? ( მაგიდაზე ტკბილეული კვა ელაგა)
-ყავას და რამე მაგარს....
-ყავა და ალკოჰოლი როდიდან?
-(ჩაცინება) შევიცვალე ხომ ? ახლა ისე მინდა მოვიდე და ჩაგეხუტო, მაგრამ ვიცი ამით ყველაფერს გავაფუჭებ
-ყავას მოგიტან და მოვალ....
სამზარეულოში გასულმნა ძლივს ამოვისუნთქე.ვხვდებოდი ადვილი არ იქნებოდა ჩვენი საუბარი მე\სინოდა არასწორად არ გაეგო ჩემი წასვლა...
ყავა მაგიდაზე დავდგი , კარადიდან მამას ვისკი გამოვიღე და ჭიქაში ჩამოვასხი.შემდეგ იყო დიდხნიანი დუმილი დახრილი თავები.ხმაურიანდ დადგა ჭიქა და გვერდით მომიჯდა.
- დიდხანს აპირებ ასე ჩუმათ ჯდომას? ამისთვის დამიბარე?
- მე ხვალ ჩემებთან უკრაინაში მივფრინავ.
- ანუ გარბიხარ?
- (თავი ავწიე სახეში ვუყურებდი)არა ნიკუშ ცოტახნით მივდივარ. ჩვენ სიტუაციაში ასე ჯობს.
- ცოტახნით ხომ?ეს წასვლა არა ეს გაქცევას უფრო გავს...ჩემგან გაქცევას ...
- არსწორად გაიგე მე არ გავრბივარ არ მინდა კიდევ ერთი შეცდომა დავუშვა.ასე ადვილი არ არის ეს ყველაფერი შენ რომ გგონია.აქ თუ დავრჩები ვერ გავრკვევ ახლა შენდამი რა მაკვშირებს, სიშორე კი ყველაფერში გამარკვევს.
- (უფრო ახლოს მოიწია,ხელებს ნერვიულობისაგან ისრესდა) ამას მართლა იძახი? ახლა არ იცი რას გრძნობ ჩემს მიმართ? რა გინდა ამით თქვა რომ ,ის სიყვარული დამთავრდა, აღარააა?
- აარ არ დამთავრებულა9გულზე ხელი მივიდე)აქ ისევ არის და იქნება მარად. უბრალოდ არეული ვარ.ყველაფერი ერთად მოზგვავდა და გამშორება ამ ყველაფერს დალაგებს.
- განშორება, განშორება რა ჩაიხვიე ეს სიტყვა.უბრალოდ აღირე, თქვი რომ აღარ გიყვარვარ. გაიგებ გამიჭირდება მაგრამ .... (სიტყვა შეწყვიტა და ფეხზე წამოდგა) ადექი!
- რა? . . .
- ადექი ფეხზე ადექი.(ხელი მომკიდა და წამომაყენა.) თვალებში შემომხედე და მითხარი რომ წასვლა გინდა,აღარ გიყვარვარ!
- რაგინდა ნიკა არ გეყო რაც მატკინე, კიდევ რა გინდა მითხარი (თვალებში ვუყურებდი და გბრაზებული აწეული ტონით ვსაუბრობდი) შენ იცი საერთოდ როგორ ვიყავი მთლი ის დრო? ახლა მოხვედი მწარე სიმართლე მომახალე და რას ელოდები რას? გინდა ისევ ყელზე ჩამოგეკიდო , ვითომ არფერი მომხდარა? ისევ გითხრა რომ მიყვარხარ და უშენოდ ეს დრო ტანჯვა იყო?გეტყვი კი ბატონო მარა მერე რა იქნება გიფიქრია? ....
- კი მიფიქრია. უსენობა აღარ შემიძლია სადაცა შევიშლები.წასვლა არა გამოსავალი , ამით რა შეიცვლება...(უფრო ახლოს მოიწია და მისი ტუჩები ვიგრძენი ჩემსაზე. არ შემიჩერებია რადგან ეს მეც მინდოდა)
დამშვიდებულები ვიჯექით ერთმანეთის გვერდით და გახშირებული სუნთქვის დარეგულირებას ვცდილობდით.ორივემ ერთდროულად ავხედეთ ერთმანეთს და სიცილი აგვიტყდა...
- არ წახვიდე რაა
- დამიჯერე ასე ჯობია.სულ ცოტახნით ვერც კი იგრძნობ უჩემობას რომ უკვე აქ ვიქნები
- კაი...ხვალ რომელზე გამოგიარო აეროპორტში წასაყვანათ?
- გიჯი ბიჭი ხარ შენ.არ მინდა გაცილება მარტო წავალ ასე უფრო ადვილი იქნება...
-
- დარწმუნებული ხარ რომ გინდა წავიდე?

-კი დარწმუნებული ვარ!
-საშინლად მომენატრები უბრალოდ დავრჩები და ჩაგეხუტები...
-მაგის დროც მოვა... მიყვარხარ! უმალ ვიგძენი მისი ბაგები როცა გონს მოვედი კიბეზე ჩარბოდა მეც მიყვარხარ ანუკი !


დილით აეროპორტში რეგისტრაციის დროს ესემესი მომივიდა :ანუკი გახსოვდეს ეს გული მხოლოდ შენია. დაგელოდები ... არ დამთმო თუ მათლა გიყვარვარ.... პ.ს არ მოვედი იმიტომ რომ ვერ გაგიშვებდი ...