69 დღე ტყვეობაში
მესამე თავი
დღე მეორე
-გაიღვიძე!-ლიამის ხმამ ლილე გონს მოიყვანა,თვალები ოდნავ გაახილა და დაახამხამა,ბიჭმა გოგონა რამდენჯერმე შეანჯრღრია,ლილემ თვალები უფრო ფართოდ გახილა,როდეც ლიამი მის ყელზე ჭრილობებს შეეხო.
-როგორც ჩანს ნორმალური მოპყრობა არ მოგწონს!-ჩაიცინა ლიამმა და თითებით ძლიერად დააჭირა ჭრილობას,ჭრიობა ისევ გაიხსნა და სისხლმა გამოჟონა,ლილემ ყელის ჩახლეჩამდე დაიკივლა და ხელები მომუშტა,თითქოს ეს ტკივილისგან დაიცავდა.
-ნორმალურს რას ეძახი? ცხოველივით რომ გყავარ დაბმული თუ იმას რომ ჩემს მოკვლას აპირებ!-ვეღარ მოითმინა ლილემ და სწრაფად ,აკანკალებული ხმით წარმოთქვა ,მაგრამ როგორც კი ლიამის გაბრაზებული სახე დაიანახა,შეშინებულმა თავი ჩახარა.
-ლაპარაკის უფლება მოგეცი?-დაიღრინა ლიამმა,მხრებში ხელლები ჩაავლო და გოგონა წამოაყენა,ლილეს ხმა არ ამოუღია... კიდევ ერთი მისი სიტყვა და შეიძლება წამებას ვერ ასცდეს,უკვე მიხვდა რომ ლიამს ფეთქებადი ხასიათი აქვს,მაგრამ რის ფასად?
-ა..რ..ა-ნაწყვეეტ-ნაწყვეტ წარმოთქვა ლილემ,ლიამმა ძლიერად ჰკრა ხელი და ლილე ზურგით ბეტონის სქელ კედელს მიეხეთქა.ტკივილისგან წამოიკვნესა,ლიამის ხელები მხრებზე ხელს უჭერდნენ და პარალელურად კედელზე ძლიერად აჭერდნენ,რაც ყრუ ტკივილს იწვევდა.
-სანამ რამეს არ გკითხავ,ხმას აღარ ამოიღებ ,გასაგებია?-დაიღრინა ბიჭმა და გოგონას შიშველი სხეული უფრო ძლიერად ააკრო კედელს.ლილემ თავი დაუქნია ,მაგრამ ლიამი ამან არ დააკმაყოფილა.
-კითხვა დაგისვი!*კბილებში გამოსცრა ბიჭმა.
-გ..გასაგებია!-ამოიჩურჩულა ლილემ,ჯერ კიდევ უკვირდა რომ აქმდე არ ატირდა,ეს ყველაფერი ერთ დიდ კოშმარს ჰგავდა.შიში უკვე თითეულ უჯრედში გაჟღენთილიყო.
-თვალებში შემომხედე!-კიდევ ერთი ბრძანება გასცა ლიამმა,ლილე უსიტყვოდ დაემორჩილა და თვალებში შეხედა,სადაც მხოლოდ სიბნელე დაინახა...
-თუ ჭკვიანი გოგო იქნები,ამ ოთახიდან გასვლას შეძლებ და ამ ბორკილებსაც მოგხსნი,გასაგებია?
ლილე ისევ ლიამის თვალებს ჩაშტერდებოდა,რომელშიც სიბნელის მეტს ვერაფერს ვერ ხედავდა.როგორ უნდოდა ახლა მაქსის ლურჯი თვალები დაენახა,როგორ უნდოდა უბრალოდ ყველაფერი თავის ადგილას დაბრუნებეულიყო,დილით მაქს გაეღვიძებინა,ერთად ესაუზმათ...
-კითხვას ორჯერ არ ვიმეორებ,პასუხს ვეოდები!-ჩაიღიმა ლიამმა.
-გასაგებია!-ამოიჩურჩულა ლილემ როდესაც ლიამის ხმამ ფიქრებიდან გამოარკვია,შემდეგ კი გაახსენდა რომ მის წინაშე სრულიად შიშველი იდგა ,შეუშმუშნა და ლოყებზე ოდნავ წამოწითლდა,რათქმაუნდა ლიამს ეს ცვლილება არ გამოპარვია და ირონიულად გაეღიმა,მაგრამ მალევე ღიმილი გაბრაზებულმა გამომეტყველებამ შეცვალა,როდესაც საჭმელი დაინახა.
-რატომ არ შეჭამე?-ხმამაღლა წარმოთქვა ლიამმა და ხელი მაჯაზე ოდნავ მოუჭირა.
-მე..მე ალერგია მაქვს ერბო-კვერცხზე!-შეშინებულმა ლილემ პასუხს თავი ძლივს მოაბა და ლიამს ქვევიდან ახედა,ლიამის სახეზე ჯერ დაბენულობა გამოისახა,შემდეგ კი ღიმილი გაუფართოვდა. გოგონას ხელი გაუშვა და ოთახიდან სწრაფი ნაბიჯებით გავიდა,ლილე მხოლოდ ახლა მიხვდა რომ ფეხზე დგომის ძალა აღარ ჰქონდა,კედელს მიეყუდა და იატაკზე ჩაიკეცა.ღია კარებს გახედა,შემდეგ ისევ მაგიდებს და შიშისგან გააჟრჟოლა.
ახლა ყელაფერს მისცემდა რომ მაქსთან აღმოჩენილიყო,არა მათ არ ჰქონიათ სექსუალური ურთიერთობა როგორც ყველა ფიქრობდა... უბრალოდ როგორც მაქსი ამბობდა ლილეთვის არაფრის დაძალება არ სურდა,ხოლო ლილეს კი ეს უბრალოდ არ უნდოდა...რათქმაუნდა ერთმანეთისთვის სიამოვნება ბევრჯერ მიუნიჭებიათ,მაგრამ სექსი არ ქონიათ. ლილე 17 წის იყო როდესაც მაქსის მშობლებმა ის იშვილეს,რათქმაუნდა მასზე უფროს მაქს ეს არ მოექონა მაგრამ მშობლების თანდასწრებით "უფრთო ანგელოზი" იყო,სამაგიეროდ მალე ლილემ შეამჩნია რომ მაქსი სხვანარად იქცეოდა და ყველაფერზე ბრაზდებოდა...ეჭვიანოდა და არცერთ ბიჭს არ აკარებდა ლილეს. შემდეგ მშობლები გარდაიცვალნენ და ლილეც უფრო დაუახლოვდა...
კარებში ისევ გამოჩნდა ლიამი ,რომელსაც ხელში გასაღები ეჭირა. ლილეს უცებ დააინტერესა რა იცოდა ლიამმა მის შესახებ,ლიამმა ხომ უთხრა ყველაფერი ვიციო?
ლიამი მიუახლოვდა,ლილეს ხელები მის ხელებში მოიქცია და ხელბორკილები გახსნა. ლილემ ოდნავი თავისუფლება იგრძნო და მაჯები მოისრისა რომელიც ოდნავ ჩალურჯებოდა ხელბორკილების გამო.
-ადექი!-თვალები გადაატრიალა ლიამმა,გოგონა სწრაფად წამოდგა,რის გამიც თავბრუ დაეხვია და კედელს მიეყრდნო.
-ჯანდაბა,ძალები გჭირდება!-ამოისისინა ლიამმა-მოჩვენებასთან სექსს არ ვაპირებ,რომელსაც შეიძლება ნებისმიერ წუთს წაუვიდეს გული!
ლილეს ხმა არ ამოუღიალა,არც მაშინ შეწინაღმდეგებია როდესაც ლიამმა მაჯაში ხელი ჩაავლო და ოთახიდან გამოიყვანა,დერეფანი ნაცრისფერ ფერებში შეხებბილი,საკმაოდ ბნელი აღმოჩნდა რომელსაც ოდნავ ანათებდა ულტრაიისფერრი ნათურები. ლილეს სხეულში მოუსვენრობამ დაისადგურა,ლიამმა კიბეები ჩაიარა,ისე თითქოს ლილე არ მიყავდა,ლილემ კიბეებზე რამდენჯერმე წაიბორძიკა,მაგრამ ლიამს ყურადღება არ მიქცევია,სასტუმრო ოთახში შეიყვანა და უხმოდ დატოვა ოთახი,შემდეგ კი კარი გამოიხურა,ლილემ როგორც კი ლიამი სასტუმრო ოთახიდან გავიდა ფანჯრებს მოავლო თვალი,მაგრამ თითეულ ფანჯარას გისოსები ამშვენებდა... კარს დაეჯაჯგურა როდესაც მონოტორული ხმა გაისმა.
-გთხოვთ თითი ინდიკატორს მიადოთ!-წარმოთქვა ხმამ და ლილემ სწორედ იმ წუთშ შეამჩნია კარის გვერდით პატარა ეკრანი რომელიც მწვანედ ანათებდა,თვალებაგაფრთოებულმა მისი ცერა თითი ეკრანს მიადო,ამ დროს სირენის ხმა გასიმა და ეკრანი წითლად განათდა.
-თითის ანაბეჭდი არ ემთხვევა!-გაისმა ისევ მონოტოული ხმა,ლილეს სირენის ხმაზე გააჟრჟოლა და შიშმა მისი სხეული მოიცვა,როდესაც სირენის ხმა შეწყდა და ეკრანი ისევ ,წვანედ განათდა.
-ყოველთვის ისეთ რამეში რატომ ერევი რაც შენი საქმე არ არის?-შეუღრინა ლიამმა,როდესაც ოთახში შემოვიდა და ხელში ჰამბურგერი მიაჩეჩა.
-ყოველთვის?-გაოცებულმა იკითხა ლილემ,ლიამი წამებში დაიბნა,თითქოს ისეთი რაღაც წამოცდა რაც არ უნდა ეთქვა,სწრაფად აიკრა სახეზე ცივი გამომეტყველება და ლილეს კითხვა უპასუხოდ დატოვა.
-დაჯექი!-დივნისკენ მიუთითა ლიამმა,ლილემ ამოიხრა და დივანზე ჩამოჯდა,თავს საშინლად უხერხულად გრძნობდა რადგან შიშველი იყო.
-გაქცევა რომც სცადო არ გამოგივა,ყველა ოთახში შესასველი და გასავლელი თითის ანებეჭდით კონტროლდება,ეზოს სამ მეტრიანი სიმაღლის გალავანი აქვს რომელიც არამარტო ჩემი თითის ანაბეჭდის არამედ ჩემი ხმის საშუალებითაც კონტროლდება,ყველა ოთახში კამერებია დამონტაჭებული...არც გიქცევ გაქცევას,ეს მხოლოდ ერთმა მოახერხა ,მაგრამ მაინც ვიპოვე და სასტიკად დავსაჯე.
-როგორ?-ამოილუღლუღა გოგონამ.
-საწამებელი მსხალი გამოვიყენე!-ცივად წარმოთქვა ლიამმა და დივნის წინ მდგარ,ჟურნალის მაგიდაზე ისე ჩამოჯდა რომ ლილეს პირდაპირ თვალებში უყურებდა.
-ეს...ეს...ეს...
-ხო ეს ის მოწყობილობაა რომელსაც ათავსებდნენ საშოში, მოწყობილობას გააჩნდა ოთხი ლითონის ფურცელი, რომელიც ჩემს მიერ ხრახნის მოჭერით ნელა იშლებოდა ადამიანის სხეულში.მე შემეძლია ისე მომეჭირა ხრახნი, რომ გამომეწვია მისი კანის გაგლეჯა, ან ხვრელის მაქსიმალურად გაფართოება, რაც სამუდამოდ ასახიჩრებს მსხვერპლს. იშვიათ შემთხვევაში ის სიკვდილსაც იწვევს,მაგრამ უფრო მეტად გამოიყენებოდა "ბონუსად" წამების სხვა მეთოდებთან ერთად.
ლილე შოკურ მდგომარეობაში იყო ,მის სახეზე მხოლოდ შიში იხატებოდა რამაც ლიამის გახალისება გამოიწვია.
-შეჭამე სანამ ძალით ჩამიტენია ის შენთვის !-გაბარზებით წარმოთქვა ლიამმა ,ლილემ სწრაფად ჩაკბიჩა ჰამბურგერი და ლიამს მიაშტერდა.ლიამს ჩაეღიმა ,მაგრამ მალევე სახის გამომეტყველება შეეცვალა,ლიამმა ჯიბიდან ტელეფონი ამოიღო და ტელეფონს დახედა რომელიც ვიბრაციას გამოსცემდა.
-გისმენ,ნაილ?-ამოიხრა ლიამმა როგორც კი ტელეფონს უპასუხა და წამოდგა.
ლილემ კიდევ ერთხელ ჩაკბიჩა ჰამბურგერი,გუშინ საღამოდან არაფერი უჭამია,ფანჯარაში გაიხედა... დროს შეგრძნება დაჰკარვოდა,არ იცოდა რომელი სათი იყო ,ალთათ შუადღე რადგან მზე ანათებდა.
-მოიცა?.... რას იშნავს პოლიცია ჩემი სახლის შესამოწმებლად მოდის?..-წამოიყვირა ლიამმა და გაბრაზებით გადახედა ლილეს. ლილემ ძლივს გადაყლაპა ლუკმა და თავი ჩაქინდრა,ტუჩის კუთხეში ღიმილი გაუკრთა,ახლა მას გადაარჩენენ!
-ნაილ რისთვის მუშაობ პოლიციაში? ადრე რატომ არ მითხარი რომ ჩემს შემოწმებას აპირებდნენ?-ამოოიოხრა ლიამმა.
-მალე შეჭამე-ამჯერად ლილეს მიმართა,შემდეგ კი ისევ ნაილთან ლაპარაკს დაუბრუნდა.
-რამდენ წუთში იქნებით აქ? რაა? 15 წუთში? ჯანდაბა!-დაიღრილა-კი მაგრამ რატომ მამოწმებენ? რა მოეჩვენათ საეჭვოდ,ის რომ ქალაქიდან 500 კილომეტრის დაშორებით,ტყეში ვცხოვრობ?
ლილე ლიამს მოაშტერდა ,ვერც კი წარმოედგინა რომ ლიამს ნერვიულობა შეეძლო,ლიამი იქით აქეთ დადიოდა და ტელეფონზე ლაპარაკობდა. ლილემ მისი ჰამბურგერი დაამთავრა.
-იდიოტო რატომ ადრე არ შემატყობინე-დაიყვირა გაბრაზებით ლიამმა-ახალი მსხვერპლი მყავს,ახლა რა ვქნა?... რამეს მოვიფიქრებ!
ლიამმა ტელეფონი გათიშა და ლილეს მიაშტერდა,ლილემ ნერწყვი გადაყლაპა როდესაც ლიამის დაჟინებული მზერა იგრძნო.
-ამის დედაც...-შეიგინა ლიამმა-ან შენი ახლავე მოკვლა მომიწევს ან შენი გადამალვა!