მე და კატომ გადავწყვიტეთ ისე გვექნა ვითომ თავი მოვიკალი,ვენები გადავიჭერი. დილით რვა საათზე იატაკზე დავწექი ხელები წითელი საღებავით შევიღებე და ასევე ხალიჩაც წითლად შევღებეთ რომ ალექსანდრე რამეს არ მიმხვდარიყო. ისი ის იყო კატოს კივილი უნდა დაეწყო ჩვენი გეგმის მიხედვით სიცილი რომ ამიტყდა.

-მარი რა გაცინებს? გინდა ყველაფერი გააფუჭო?
-აუ კატო არ შემიძლია ცუდათ ვარრრრ!
-მარი მიდი რა გავერთოთ. თან ეს ყველაფერი შენი იდეა იყო.
-კაი ხო ორი წუთი-სახე დავიწყნარე და თვალები დავხუჭე კატომ კი კივილი დაიწყო
-მარიიიიიი,არაა მარი ეს რა გაააკეთე, ალექსანდრეეეეეეეეეეე მოდი რა მალე-იმ წუთში ალექსანდრემ კარები შემოგლიჯა.
-რა მოხდა კატოო?
-მარი,მარიმ თავი მოიკლა ვერ ხედავვვ?
-მარი არა მარი ფუ ამის დედა,მარიიიი-ამ დროს კატოს გავხედე სუფთა მსახიობი რა. ცრემლებიც კი მოსდიოდა ამ ჩერჩეტს. შემეცოდა ალექსანდრე. აღარ მინდოდა უარესად დამეტნჯა.
-კაი ხო არ გამჭყლიტო დეგენერატო.
-ჰა რაა? მარიი ააა, შენ ჰაჰაა-ცოტა ხანში დაიღრიალა-გოგო თქვენ ნორმალურები ხართ?
-ნუ ქოთქოთებ დედალი ქათამივით რაა?
-კატო ეს რამ მოგაფიქრააა?
-ისე ეს ყველაფერი მე მოვიფიქრე. ნუ მიკარგავ შრომას.
-აჰა ყოჩაღ შენ.
-დამიწყნარდი რააა. ჯერ ერთი ღირსი იყავი, მერე მეორე ამაყენე, მერე მესამე მშია, მერე მეოთხე კატომ შური იძია შენზე ,რადგან შენ 2015 წლის 18 მაიის, ორშაბათ დილით, 7საათსა და 47 წუთზე ყინულიანი წყლით გააღვიძე,მერე მეხუთე მეც სამაგიერო გადაგიხადე გალაწუნებისთვის და ამ ეტლისთვის,მერე მეექვსე 2-1 არის ანგარიში ჩემს სასარგებლოდ ძვირფასო ქმარუკავ და ბოლოს მეშვიდე შენ გაზრდას და გახარებას ეგ ცრემლები მოიწმინდე თორე მეც ამეტირება რააააა!-ბოლო სიტყვები სასაცილოდ წარმოვთქვი-ეხა კი აიკარი გუდანაბადი და ჰაიდა სამსახურშიიიიიი. აიტტტტ

ბოლოს მართლა სამსახურში წავიდა მე და კატო კი ლამის სიცილისგან დავიხოცეთ.

-კატოოოოოოოოოოოოოოოოოო
-რაიყოოო?
-გოგო ტანსაცმელი არ მაქვს და რა ჩავიცვა სკოლაში?
-მე მაქვს სამაგიეროდ
-ხო მათხოვებ?
-არა უნდა მზითვებში წავიღო. გათხოვებ აბა რას ვიზავ, წამო კარადაში მაქვს ყველაფერი-ეს რა იყოოო.ამ გოგოს მგონი მთელი მაღაზია აქვს.
-აუ ის კაბა მჩვენე აბა.
-მოგწონსს?
-აუ კი და ის ლურჯიც, მწვანეც მაგარია,აუ ის ყვითელი კაბა ვაფშე რაა
-თუ ვაფშე მაშინ.

ცოტახანი მულთფილმებს ვუყურებდით და ალბათ ოთხი საათი იქნებოდა, არ ვიცი რამ წამომიარა გასეირნება მომინდა

-კატუშააააააააააააააააა
-რა გაყვირებს გოგოოოო გვერდით გიზივარ, დამაყრუააა ეეეეეეეეე.
-კატუშ გასეირნება მინდა რაა!
-ოჰ მოუნდა ქალბატონს.
-მიდი რააა!
-მარტო ვერ ჩაგიყვან დაბლა თორე კი.
-ისე ეხლა რომელი თვეა?
-მარტის 16 და ხვალე ალექსანდრეს დაბადების დღეა
-რააა მართლაა?
-ხოოო.
-აუ ვიცი რა საჩუქარიც უნდა გავუკეთო.
-რაა?
-ცოტა ვილაზღანდარაოთ. ჰა რას იტყვი?
-კაი გოგო ცოდოა.
-ხო ხო დაიცავი შენი საყვარელი ძამიკო.
-თორე შენ არ გიყვარს რააა!
-კატო გაჩუმდიი.
-არ გავჩუმდებიი. მარის ალექსანდრე უყვარრსსს
-კატო გაჩუმდი თორე ცხოვრების ბოლომდე კატუშას დაგიძახებ!-ვუთხარი და გაფრთხილების ნიშნად თითი დავუქნიე
-მარტო იმ პირობით თუ მომიყვები შენზე
-მე ერთი ჩვეუ.....-ყველაფერი მოვუყევი. ბევრიც არ მქონდა მოსაყოლი. როცა თხრობა დავამთავრე კარზე ზარი იყო.
-ვინ უნდა იყოს
-კატო ფრთხილად.
-დაიცა სახლი დალაგებულია?-მკითხა სიცილით-ვინმეს გული არ გავუხეთქოთ
-კი რიგზეა ყველაფერი.
-ვინ არის დაიძახა კატომ
-მე ვარ კატო და ბიჭები-დაიძახა კარს უკან ალექსანდრემ-კარი გაიღო და შემოლაგდნენ წყვილები. ბოლოს კი ცალკე შემოვიდა ერთი გოგო ალექსანდრესთან ერთად.ამ დროს კი ნერვებზე ავიშალე. კატომ კი ყველა გადაკოცნა და მოიკითხა
-ხალხო გაიცანით ეს მარია ჩემი ცოლი, მარი გაიცანი ცოტნე და ნინი-მიმითითა პირველ წყვილზე
-პრივეტტტ-ვუთხარი მხიარულად
-ესენი არიან კოტე და თაკო
-სასიამოვნოა
-ესენი კი გიორგი და ნიცა
-გაუმარჯოს-ვთქვი და გენერალივით ხელი შუბლთან მივიტანე რადგან გიორგის სამხედრო ფორმა ეცვა. ამაზე ყველამ გულიანად გაიცინა
-ეს პატარა ქალბატონი კი სალომეაა, ჩემი ბიძაშვილი-აი აქ დავწყნარდი
-სალო როგორ ხარ?-ამან კი მხრები აიჩეჩა
-ერთ ბედნიერ წყვილს ველოდებით ეხლა კიდე მარა სანამ მოვლენ ცოტა გავერთოთ-თქვა ალექსანდრემ და გვერძე მომიჯდა. სანამ ყველა დასხდებოდა ალექსანდრემ მიჩურჩულა-ვიცი რო გიყვარვარ.დავინახე სალომეს თავიდან რა თვალებით უყურებდი ასე რომ ორით ორი. არც მე ვნებდები
-ჰა ჰა ჰა ჰა ჰა!მე შენ მიყვარხარ? სიზმარში.
-ტყუილები არ გინდა ძალიან გთხოვ. რომ არ გიყვარდე თავს მართლა მოიკლავდი.
-გგონია თავს მოვიკლავდიიი?ეგეთი უტვინოც არ ვარ რო შენს გამო ამ სამყაროს მოვშორდე დეგენერატო.
-აღიარე!
-მხოლოდ იმას ვაღიარებ რომ ეს ინციდენტი მართლა შემთხვევითი იყო და შენი ბრალი არ არის რა მდგომარეობაშიც ვარ. მეტი არაფერი. ასე რომ სინდისი სუფთა გაქვს და ჩემთან პირფერობას შეეშვი. ახლა კი წადი და ყავა მომიტანე ჩემო ძვირფასო ქმარუკა.
ბევრი ვიმხიარულეთ. თურმე ეს ბიჭები ალექსანდრეს ჯარის ძმაკაცები არიან. ბავშვობის ამბები მოვაყოლეე. თავიდან არ მეგონა ასეთი მხიარულები თუ იქნებოდნენ.მერე გოგოები

სამზარეულოში ვიყავით. და მე წამოვიწყე საუბარი.

-გოგოებო ის წყვილი რო არა არის როგორი ხალხია?
-თოკო საოცარი ადამიანია აი ძალიან მაგარი-მითხრა ნინიმ
-ხოოო. ყველას ისე გვიყურბს როგორც საკუთარ დებს-ეს უკვე თაკომ თქვა
-ბევრსაც გვაწვალებს ხოლმე-თქვა სიცილით ნიცამ. სალომე გაჩუმებული და მოწყენილი იყო.
-სალ შენ რას მეტყვიი?
-კაი ბიჭია
-მხოლოდ ეს?-ვკითხე გაოცებულმა რაზეც აწითლდა
-კაი დაანებე თავი. მე გეტყვი. სალოს უყვარს თოკო მარა როცა სალოს მისთვის ეს უნდა ეთქვა ვიღაცა აეკიდა თოკოს. შეუყვარდა და ეხლა ერთად არიან.
-წესიერი გოგოა?
-რავიცი,მგონი კი მარა ჩვენი სასტავი კა**ას ვეძახით-სწორედ ამ დროს გაისმა ზარის ხმა და ოთახში მაღალი და ლამაზი ბიჭი შემოვიდა უკან კი ნაცნობი სახე მოჰყვა. ანიიიიი.
-გოგოებო არ მითხრათ რო ეს ის ანიაა
-ხო ეგ არის-მითხრა თაკომ
-ეს ჩემი საუკეთესო მეგობრის შეყვარებულია.
-მარი მგონი გეშლება.
-საკუთარი ხუთი თითივით ვიცნობ ამ კა....-სიტყვა ვერ დავამთავრე რადგან ალექსანდრემ დაიძახა.
-მოდი მარი კიდე უნდა გაგაცნო ერთი ადამიანი.-მეც მისაღებ ოთახში გავედი.
-ანიიიიიი, შენ აქ საიდან? ეტყობა რო ვერ მნახე საავადმყოფოში აქ მომაკითხე. რა გოგო ხარ მოდი გაკოცო.
-თქვენ იცნობთ ერთმანეთს?-მკითხა კოტემ
-კი. მაგრამ აი ამ მაღალ ბიჭს არ ვიცნობ-ვუთხარი ღიმილით და თოკოსკენ გავიხედე.
-ეს თოკოა, ანის შეყვარებული.
-მართლაააა. ანი აქამდე რატო არ მითხარი?-ანი ამ დროის მანძილზე ჩუმად იყო.-სასიამოვნოა თოკო მე მარი ვარ.ალექსანდრე თემოს დავურეკავ ამოვა ხოო.
-კი რა პრობლემაა.-გოგოები ჩემს უკან დადგნენ
-კატო ტელე სამზარეულოში დამრჩა მoმიტანე რა-ვუთხარი კატოს და ისიც იმწუთში გავარდა.
-რას აპირებ?-მკითხა ნიცამ შეშინებულმა
-თქვენ მე არ მიცნობთ. არც სალოს გავწირავ ესე დასატანჯად. არც ჩემ თემოს რომელიც კატოს მოეწონა და არც თოკოს ტყუილში საცხოვრებლად მაგრამ ამ უზნეოს ჯოჯოხეთში გავისტუმრებ-ამასობაში კატომ ტელეფონი მომიტან
-გადარეული ხარ-მითხრა ნინიმ
-ვიცი-ვუთხარი და გადავიხარხარე რაზეც ყველამ შეშინებული სახით გამომხედა.
-უბრალოდ სამართალი იზეიმებს ცოტახანში და მიხარია.
-თოკო საქმეები მაქვს და ხო არ წავიდეთ-თქვა ანიმ.
-კარგით რა დარჩით. კარგად გავერთობით.-დავასწარი თოკოს პასუხის გაცემა
-კატო კარი გადარაზე და გასაღები აქ მომიტანე ეს გველი არ უნდა გაიპაროს-ვუჩურჩულე კატოს
-კაი-მითხრა მხიარულად-აი აიღე-მომცა გასაღები მე კი თემოსთან დავრეკე
-თემო როგორ ხარ?....კარგად უნდა იყო. ბიჭო მიდირა შენ და ანი ჩემთან და ალექსანდრესთან ამოდით რა!.....ცუდათ არის ანიი....სიცხე აქვს და ახველებს?... მარტო ამოდი მაშინ..... მიდი გელოდები...აჰამ კაი გკოცნი.
ამასობაში ანი და თოკო აივანზე გავიდნენ და ამ დროს მოვიდა ჩემი თემო. გავაცანი ყველა და ბოლოს დავუძახე ანის და თოკოს

-გვირტებოოო! ანიიიი! თოკოოოოოო!-თოკოც შემოვიდა. ანი არ ჩანდა
-მარი ამ ნაბი****თან რა გინდა -გაიწია თემომ თოკოსკენ თოკომ კი თემოსკენ
-ოე ოე. სტოიწე ეხა ევრივან და ამიხსენით რა ხდება.-წამოვყავი თავი
-მარი ანი ამასთან ერთად იყო და ვიჩხუბეთ ანი კი ამას გაჰყვა, მერე ორ დღეში მოვიდა ჩემთან და მითხრა სულელურად მოვიქეციო.
-აჰააა. ხოოო შემოიყვანეთ ანი-ანი ოთახში შემოვიდა
-ბავშვებო მე მინდა გაგაცნოთ ნამდვილი ანი. რომელიც ორივე თქვენგანს ატყუებდა. თემო შენც და თოკო შენც. ხან ერთთან იყო ხან მეორესთან. ეხლა გავიგე ეს ამბავი და რომ არ მეთქვა თქვენთვის ამას თოკოს ცხოვრებაც შეეწირებოდა თემოსიც და კიდევ ორი ადამიანის, არ დავასახელებ ვინ. ასე რომ ბოდიშის მოხდით გეტყვით რომ ეს გოგო სუფთა ბო*ი არის და არ მინდა ჩემს სახში კიდევ გაჩერდეს და მგონი არც თქვენ გინდათ ხოო. ასე რომ კატო შეგიძლია გააცილო. ვინმე რამეს იტყვით?-ვიკითხე და ბავშვებს გადავხედე.ყველამ თავი გააქნია უარყოფის ნიშნად.-მაშინ ნახვამდის. კატომ ანი გააცილა და მისაღებში შემოვიდა.
-მარი ჩემი გმირი ხარ.-დაიყვირა თემომ და ჩამეხუტა.
-მარი შენ ვინ ყოფილხარრ?- გოგოებიც ჩამეხუტნენ.
-საღოლ რძალო შენ რა!-გიო, კოტე და ცოტნეც გადამეხვივნენ.
-თოკო შენ რას იტყვი?-ვკითხე მე
-მადლობა მარი რომ რეალობა დამანახე-მითხრა და გამიცინა
-ხოოო. და თუ ეს სწორი საქციელი იყო არ ავღნიშნოთ? დალევა მინდა.
-შენთვის დალევა არ შეიძლება- მითხრა ალექსანდრემ
-მე არაფერი ღარ მეშველება ასე რომ ვსვავვვ და მორჩა.-ვთქვი და ალექსანდრეს ჭიქით ვისკი გადავცალე.
იმ დღეს კატო და თემო დაახლოვდნენ. თოკო ძალიან დათვრა. ნამეტანი მოუვიდა. მერე ჩავიდა ეზოში და ყვირილი დაიწყო „სალო მიყვარდი, მიყვარხარ და მეყვარები“_ო ბოლოს დავიშალეთ და დავრჩით მე ალექსანდრე და კატო. მთვრალი ვიყავი მაგრამ მივხვდი კატო წავიდა. ლია დეიდა გახდა ცუდათ თურმე. კარის დაკეტვის ხმა გავიგონე და მოვწყდი ამ ქვეყანას.

********

როცა მარი ამბობს „ჩემი“ ეს მაბედნიერებს. ამ სახლს ის თავისას უწოდებს. რახან მარიმ დალევა გადაწყვიტა მე ფხიზლად დავრჩი რადგან შეიძლება ცუდად გახდეს. როცა კატო თემომ წაიყვანა დედასთან ოთახში შესულს მარი ჩაძინებული დამხვდა. ამოვიყვანე ეტლიდან და ლოგინში ჩავაწვინე. მისაღებში სუფრას ვალაგებდი როცა მარის ყვირილი შემომესმა.
-არა არ წახვიდე. ალექსანდრე არა
-მარი კარგა ხარ-ვკითხე შეშინებულმა.ის კი თვალებდახუჭული წამოიწია და ჩამეხუტა
-არ წახვიდე.
-მარი ხო კარგად ხარ?
-კი ოღონდ დარჩი რა ჩემთან. ჩამეხუტე!
-კაი როგორც გინდა-ვუთხარი და მეც გვერძე მივუწექი
დილით ადრე გამეღვიძა. მაგრამ ვერ ვმოძრაობდი. ტკიპასავიტ მყავდა მარი მოკრული. ამ გოგოსიც ვერაფერი გავიგე რა. ალბათ ნახევარი საათი ვუყურებდი ასე მერე აფართხალდა.
-დილამსვიდობისა-მითხრა პირველად.
-დილამშვიდობისა- ვუთხარი თუარა ურესად გადამეხვია-გაიღვიძე პრინცესავ?ვკითხე თავი დამიქნია და ტუჩებში ვაკოცე. მერე არ ვიცი რა ეტაკ უეცრად თითქოს გამოფხიზლდა.
-რას აკეთებ ალექსანდრე-მკითხა შეშინებულმა
-გკოცნი საყვარელო
-წადი აქედან ადექიი. არ მომეკარო
-ოჰ მაგაზე წუხელის უნდა გეფიქრა რო ვერ მოგიშორე და მთელი ღამე მეხუტებოდი
-ვინ მეეე?
-ჰო შენ რაიყო
-რაააა? გამიშვი, ადექი.
-ჯერ რაღაცას გეტყვი
-გისმენ!
-მიყვარხარ. შემიყვარდი ასე უეცრად. ის რომ მეც ვერ გავიგე. და სანამ არ მეტყვი რო შენც გიყვარვარ აქედან ფეხს არ მოვიცვლი.
-სიცოცხლეზე მეტად...
-გიყვარვარ ხოო?-ავცქმუტდი დადებითი პასუხის მოლოდინში
-არა! სიცოცხლეზე მეტად ვერ გიტან!
-კარგიი იყოს ეგრე. მე ეხა სამსახურში წავალ. კატო კიდე მოვა მალე და გაერთობით.
-კარგია. მაგრამ ეგეთი უგულო არ ვარ შენ რომ გგონია. გილოცავ დაბი დუბის
-მარტო მაშინ მივიღებ მოლოცვას თუ მეტყვი რო გიყვარვარ
-ეჰჰჰჰ. მაგას ვერ ეღირსები.

********

საღამოს კატო მოვიდა და ვიღაც ქალი მოიყვანა
-კატო ეს ვინაა
-ეს თამარია. დაგვეხმარება რომ ფეხზე დადგე.
-მართლააა?
-ჰოოო
იმ დღეს ვივარჯიშეთ შედეგი ჯერ არ ჩანდა. მერე ალექსანდრე მოვიდა ბავშვებთან ერთად. ვიმხიარულეთ და ტორტის ჯერი დადგა. მე და კატომ გამოვაცხვეთ ვარჯიშის მერე. ჩააქრო ვაჟბატონმა 23 სანთელი, რა ენაღვლება. ყველა ტორტიანები ვიყავით. მაგრამ როგორ, აგიხსნით. ჯერ ალექსანდრეს ჩააყოფინეს თავი ბიჭებმა. მერე ალექსანდრე დაერია იმათ. ისინი გოგოებს. გოგოები კიდე მე. სულ ბოლოს კი ალექსანდრე მოვიდა და ტუჩებში მაკოცა. თან ისე გააზრებაც ვერ მოვასწარი. მინდა ვთქვა რომ ეს ადამიანი სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს. ჯერი ის მერე კი დანარჩენები. ამ სასიამოვნო დღის მერე მოდიოდა ჩემთვის ადრე სანატრელი და ახლა საძულველი ორშაბათი. ადრე ქეთის ხელში სულ იმაზე ვოცნებობდი ყოველდღე სკოლა იყოს თქო მარ ახლა პირიქით. ალექსანდრეს მივეჩვიე იმის მიუხედავად რომ ნახევარ დღეს სახლში არ ატარებს. მიყვარს და რა ვქნა? ალეთია სიყვარული. ოღონდ ნამდვილი. თავს გაკარგვინებს.


ბავშვებო მადლობას გიხდით ვინც კითხულობთ. ვეცადე იუმორით დამეწერა რომ განსხვავებული ყოფილიყო. სამჯერ გადავამოწმე და შეიძლება შეცდომები მაინც არის მაგრამ იმედიამ მაპატიებთ. და ბოდიშს გიხდით რომ ვაგვიანებ. დიდი თავებია და თან ეს სკოლა. მიყვარხართ ყველა.
და ბოლოს ალექსანდრეს ალექსით არ მიმართოთ. ჩემი თხოვნა იქნებაა <3 :* <3