რა არის სიყვარული? სიყვარული ფართო მცნებაა, რომელიც ყველას სხვაგვარად ესმის და სხვაგვარად შეიგრძნობს. ამბობენ თუ ნამდვილად გიყვარს მას სიტყვებით ვერ გადმოცემო, ალბათ მრთალია რადგან ჩემი აზრით როდესაც გიყვარს ამ გრძნობას ვერ გადმოცემ და სხვას ვერ აღუწერ იმ განცდებს რომელსაც სიყვრული განიჭებს.
არსებობს რამოდენიმე სიყვარულის ფორმა: სიყვარული რომელიც მშობლების მიმართ გვაქვს, სიყვარული რომელიც მშობლებს ბავშვების მიმართ აქვთ, სიყვარული რომელსაც ერთი ადამიანი მეორეს მიმართ გრძნობს, რომელიც ძალიან ლამაზი და ენით აღუწერელია.
იმ სიყვარულს რომელსაც ღმერთი ადამიანებს ჩუქნის ხშირათ ისინი არ აფასებენ და აძლევენ იმის საშუალებას, რომ გაქრნენ მათი ცხოვრებიდან და დაუტოვოთ ძალიან დიდი ნაკვალევი, რომელსაც მთელი ცხოვრების გნმავლობაში ვერავინ და ვერაფერი ვერ წაშლის.
სიყვარული ტკივილის გარეშე არ არსებობს. თუ ადამიანი მთელი ცხოვრების განმავლობაში ტკივილს ვერ შეიგრძნობს, ის ვერც სიყვარულს შეიგრძნობს. როდესაც გიყვარს ესეიგი გტკივა, თუ გტკივა ესეიგი გიყვარს....
ადამიანი თავის მეორე ნახევარს მხოლოდ მაშინ აფასებს, როდესაც მას კარგავს და გრძნობს, რომ ის მის გვერდზე აღარ იქნება და მის ქცევებს აღარ აიტანს...

#ნინი
ალბათ დიდი ხანი მეძინა რადგან ფანჯარაში გავიხედავ თუ არა სიბნელეა. ნეტა ახლ პასტა-ფურცელი მქონდეს რა. რა მაგარი იქნებოდა. ჰო თქვენ არ იცით, მე ლექსებს ვწერ. გამოუვალ სიტუაციაში ყოველთვის ლექსებზე ვაყოლებ გულს. რაღაც ლექსი მაინც სხვა თემაა. მასში შეგიძლია გამოხატო შენი გრძნობები თან ისე ლამაზად, რომ აზრზეც ვერმოხვიდე ... ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა გვერდიდან ვიღაცის დაჟინებული მზერა ვიგრძენი. გავიხედე და ალექსი...
ამას აქ რაუნდა? ან აქ რატო ეძინა? სხვები სად არიან? იმ ამბის მერე კიდე ისე უნდა მოიქცეს ვითომაც არაფერი? -აშკარად იგრძნო ჩემი დაჟინებული მზერა და ყველაფრის ახსნა დაიწყო:
-დამშვიდი, ისეთი არაფერია უბრალოდ კატო ძალიან დაღლილი იყო და თოკომ სახლში წაიყვანა. -თქვა აუჩქარებელი ხმით.
-ჰომარა შენ აქ რატო ხარ? -დავიჩურჩულე მაგრამ აშკარად გაიგო და ეგრევე წარბები შეკრა.
-მგონი მე კარგად აგიხსენი რომ შენ მიტოვებას არ ვაპირებ. მეტიც ხვალ უნდა გაგწერონ და ჩემთან გადმოდიხარ საცხოვრებლად! - თქვა მკაცრი ხმით და ნინის გაბრაზებული მზერა ტყორცნა.
-შენთან რატო უნდა წამოვიდე? რამინდა იქ? -ვთქვი გაბრაზებულმა.
-არმაინტერესებს, ხვალვე როგორც კი გაგწერენ ჩემთან მოდიხარ! -თქვა და ჩემსკენ დაიწყო სვლა - ახლა კი ჩაიწიე, ამ სავარძელზე ძილით წელი მეტკინა -უცბად შეიცვალა მზერა და საწყალი სახით შემომხედა.
-რა ჩავიწიო კაცო გაგიჟდი შენ? -შევიცხადე უცბაად.
-ოოო ნუ ბუზღუნებ რა, არ გეცოდები? ჰო მართლა თოკომ მითხრა პასტა-ფურცელი მიეციო და რა მაფია ტრიალებს ? -გაიკვირვა ალექსმა.
-მომეცი, ვახ! მომეცი! - ალექსმაც ეგრევე მომაწოდა პასტა-ფურცელი და გვერდით მომიწვა.
-ჰე დავიძნოთ ახლა დავიძინოთ!- თქვა მთქნარებ-მთქნარებით და ბალიში ააფუმფულა.
-დაიძინე მერე მე რა? -გავიკვირვე უცებ. -ჯერ არ მეძინება მე ახლა არ გავიღვიძე? -ვთვი გაკვირვებულმა.
-კაი ჰო. -ალექსიც მალევე დანებდა და მორფეოსის სამყაროში გადაეშვა ...
მე კი ჩემ მუზასთან ერთად პოეტების სამყაროში გადავეშვი ...

#თოკო
ნინი ჩემი სიცოცხლეა,რომლის გარეშედაც არაფერი არ შემიძლია. ჩემი ცხოვრება,სიყვარული. ჩემი დაა რომელიც არასდროს არ მყოლია და ყოველთვის მინდოდაა მყოლოდა. ისე არშემიძლია მის გარეშე როგორც თევზს წყლის გარეშე, ადამიანს ჰაერის გარეშე.
რა ბანალურად ვლაპარაკობ არაა? ალბათ გონიათ რომ სიცხე მაქ, ან რაღაც ასეთი. ნურას უკაცრავად.
ალბათ გაინტერესებთ რა ხდება თოკოს პირადში? თუ კი მაშინ კარგად მოთავსთით და გადავინაცვლოთ წარსულში.

#1წლის წინ
თოკო,ბექა და საბა რუსთაველს მიუყვებოდნენ, თან როგორც ყოველთვის ღლაბუცობდნენ.
-აუ რამდენი ხანია ქუჩაში ერთხელ არ გვითამაშია რა. - უცებ წამოიყვირა ბექამ
-აუ ჰო რა ვიითამშოთ, თან გავერთობით. -დაეთანხმა ძმაკაცს საბა
-ოო კაით რა. არ მოგბეზრდათ ეს დებილობა თამაში? -როგორც ყოველთვის უჟმური სახით წარმოთქვა თოკომ
- ოო რატო ვითომ? თან შენი ჯერია -მხიარულად წამოიყვირა საბამ.
-მითუმეტეს, მე არ ვთამაშობ. -მკაცრად თქვა თორნიკემ.
-აბა,აბა. ჩქარა სკვერში წავედით ვინმეს შეგირჩევთ და ეგაა რა -მკაცრად თქვა ბექამ, ძმაკაცს ხელი ჩაკიდა და სკვერისკენ გააქანა.
-კაი ჰო ოღონდ ვინმე ლამაზი გოგო შემირჩიეთ თორე არ ვითამაშებ -დანებდა თორნიკე.
-მე უკვე შევარჩიე -თქვა საბამ და დაქალებთან მყოფ გოგოზე მიუნიშნა ძმაკაცებს.
-მეც ვეთანხმები - გაიჯგიმა ბექა.
-არა გემოვნება კაი გაქ ძმაუ - ხელი დაკრა თოკომ საბას. -აბა ვნახოთ ლამაზო ეგ ტუჩები ისეთივე ტკბილია როგორიც ჩანს? -ჩაიცინა თოკომ და მოკისკისე გოგოსკენ წავიდა.
ბევრი არც უფიქრია ისე მიუჯდა გოგოს გვერდით და დაქალების გაოცებული მზერა დააიგნორა.
-ადგილი შეგეშალა ძმა - კაი ნაცნობივით დაკრა გოგონამ მხარზე თოკოს ხელი და გაუცინა.
-არაფერიც, სადაც მინდოდა იქ დავჯექი.
-ბატონო? -გაკვირვებულმმა გოგონამ წარმოთქვა.
-რადა რაც გაიგონე. -მხრები აიჩეჩა თოკომ -აბა ლიკა როგორ ხარ? -თქვა და ხელი გადახვია გოგონაას.
-ლიკა ვინ ჯანდაბაა? -გაიოცა გოგონამ
-შენ.
-ნწნწ მე ელენე ვარ -გაიჯგიმა გოგო.
-აბა მე რო ლიკა მეგონე? -თავი მოისაწყლა თოკომ.
-აბა ბიჯოს, დაგიჯერე. -გადაიკისკისა ელემ. -უბრალოდ ჩემი სახელის გაგება გინოდა და პირდაპირ ვერ მითხარი, რადგან გეგონა რომ არგეტყოდი - კაი ძმაკაცივით წარმოთხვა ელემ.
-ვავა. შენ რამიხხვედრილი გოგო ყოფილხარ -გაოცებულა წარმოთქვა თოკომ.
-დიახ დიახ. - გაიჯგიმა გოგო.
-მაშინ იმასაც უნდა ხვდებოდე ახლა რა მინდა. -თქვა თოკომ და ელეს ტუჩებზე გადაიტანა მზერა.
-არც ი... -სიტყვის დამთავრება არ აცადა გოგოს რომ მის ტუჩებს დაეძგერა. ელე ჯერ აზრზეც ვერ მოვიდა რა ხდებოდა და როგორც კი მიხვდა ეგრევე უკბინა ბიჭს ტუჩებზე.
-აუ. -წამოიყვირა თოკომ და ხელი ტუჩებზე გადაისვა. - რა გემრიელი ტუჩები გქონია ლამაზო? არგინდა კიდე გავიმეოროთ? -წარბები აუთამაშა ელეს.
-აბა რაი. იმზუთას. - გაბრაზებულმა წარმოთქვა ელემ და იქაურობას გაეცალა.
აი ასე დაიწყო თოკოს და ელეს სიყვარულის ისტორია. ამის შემდეგ იყო ბევრი უკან ზდევნა თოკოს მხრიდან, ბევრი თავის დაფასება ელეს მხრიდან და ბევრი ჩხუბი ორივეს მხრიდან. ექვს თვიანი ზდევნის შემდეგ როგორციქნა ელეს დაერქვა თოკოს გოგო, ხოლო თოკოს ელეს ბიჭი.
აი უკვე ექვსი თვე თოკო და ელე აღარ არიან ცალკე ადამიანები, ისინიი უკვე არიან ერთი მთლიანობები . ვიმედოვნებ რომ სწორედ ასე იქნება მომავალშიც.

#ალექსი
მზე იწყებდა ამოსვლას როცა გამეღვიძა. თქვენ თუ გონიათ ნინიზე ჩაახუტებული ვიყავი ან რამე ესეთი ... იმედები უნდა გაგიმართლოთ, მართლები ხართ. ერთი ხელი ბალიშის ქვეშს მქონდა მოთავსებული, ხოლო მეორრე ხელით ნინის ვიხუტებდი,რომელსაც ჩემთვის ზურგი ქონდა ოქცეული და ჩემს ხელს იყო ჩაბღაუჭებული.
ჰაერი შევისუნთქე თუარა ნინის თმის სურნელი იგრძნო ჩემა ნესტოებმა. რაღაც არა ამქვეყნიური. ძალიან მინდოდა ასე ვყოფილიყავი მთელიდღე , მაგრამ უნდა ამდგარიყავი. სანამ აარ გავერკვევი ჩემს გრძნობებში არმინდა ასეთ სიტუაციაში ნინიმ მნახოს.
ავდექი და ფანჯარას მივუახლოვდი. მზე ნელ-ნელა იწყებდა არემარის გათბობას. გვერძე გავიხედე და ტუმბოზე რაღც თეთრი ფურცელი შევნიშნე. აა ჰო ეს ის ფურცელია გუშინ ნინის რომ მივეცი პასტის თანხლებით. ავიღე და თვალი გადავავლე. ვაა ეს ნინის ლექსია? წავიკითხო? იქნებ და არ უნდა მე რომ წავიკითხო? ბოლოს ჩემი აზრები უკუავგდე და კითხა დავიწყე:
რატომ არის როცა, ფიქრი არ გინდა
და მაინც მასზე ფიქრობ?
ცუდად გაიგებ ამ წამს, მაგრამ
მააინც მასზე ფიქრობ.
რატომ არის როცა არავინ გეტყვის
მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ ო ,
მაგრამ შენი გული მისგან სიყვარულს გრძნობს.
ზოგჯერ დაეჭვდები მასზე ფიქრი ღირსო?
მაგრამ სულ რაღაც ერთ წამში ისევ
მასზე ფიქრობ ...
ეს რა არის სიყვარულია ვითომ?
მაგრამ ზოგჯერ სხვაზე რომ ფიქრობ?
რატომ არის ზოგჯერ ნანობ მის გაცნობას,
მაგრამ მაინც პირველ შეხვედრაზე ფიქრობ,
მაგრამ ვაი მარტო რომ არ ფიქრობ,
ფიქრებს უზიარებ და ყველგან რჩევას
ითხოვ,რატომ არის როცა სულ შეხვდრა
გინდა და მისგან რაღაცას ითხოვ.
რატომ არის ზოგჯერ გაბრაზდები
და ამბობ მე მასზე უკვე აღარ ვფიქრობ,
გავა ერთი წუთი შენ რომ გაჩერდები,
გულზე მოგაწვება სევდა და ისევ
ალაპარაკდები, ნეტა ის ჩემზე ფიქრობს?
უცებ გაჩუმდები და წუთებს გაიხსენებ,
როცა მის თვალებში სიყვარულს კითხულობდი.

ეს ლექსი ნეტა ვისზეა? ვინმე უყვარს ნინის და ვერ ეუბნება? მოიცა სიყვარულიო? რატო უყვარს ვიღაცა? და მერე მე?
მოიცა რა მე? მე რა შუაშივარ? ნინის ვიღაც უყვარს მე მასთან რა მესაქმება? ან რატო მეწყინა ამის გაგება?
მოიცა რა მე ნინი მიყვარს? როდის მერე? რატო?
არა შანსი არაა მე ნინი არმიყვარს! უბრალოდ ომწონს რა. გატაცებაა.

არა შანსი არაა მე ნინი მიყვარდეს. არა იმიტო რომ ლამაზი არ არი ან რაღაც უბრალოდ მას ისე არ ვიცნობ რომ მის მიმართ რამე გრძნობა გამიჩნდეს. უბრალოდ მე ის მეცოდება.
მოიცა რაა? რა მეცოდება? მე ნინი როგორ მეცოდება კაცო? რაშუაშია ნინისთან შეცოდება?
აუუ ვის ვატყუებ რა? არ მეცოდება მე ნინი! ან როგორ შეიძლება ნინი მეცოდებოდეს? რატო უნდა მეცოდებოდეს? რა ჭირს ნინის ჩემი შესაცოდიი?
მაშინ თუ არ მეცოდება რას ვგრძნობ ნინის მიმართ? ან რატომ ვეჭვიანობ ამ ლექსის მუზაზე? ნეტა ვინ იყო მისი მუზა? ეგრევე გადავამტვრევ ძვლებში!
მოიცა რაა? გადავამტვრევ ძვლებში? რატო უნდა გადავამტვრიო ძვლებში ვიღაც?
#იოანე
დაძაბული ბრძოლის შემდეგ როგორც იქნა აი ფინიშის ხაზიც. დიახ დიახ! მე დავამარცხე დამიანე. თავი დიდი ვინმე რომ გონია , არადა არაფრის ტ...ი რომ არ აქ.

და აი გამარჯვებული სახით გადავდივარ ჩემი მანქანიდან მოგებულის ასაღებად.
-რაღაც შენი ხმა აღარ მესმის?! -ირონიული ტონით დავუწყე ლაპარაკი დამიანეს
-რა გინდა? - გაბრაზებულმა დამიანემ კბილებში გამოცრა.
-მოგებული - ირონიულ ტონს არ ვიშორებდი .
-აჰა -თქვა და გასაღები მესროლა
-და დანარჩენი? - გავიოცე მე
-რა დანარჩენი? -არ ჩამომჩა ისიც.
-აი ეს! - ვთქვი გაბრაზებულმა და ხელიდან აიპოდი გამოვგლიჯე. გასაღები ჩემს ხელოსანს ვესროლე და ადგილს მოვწყდი.
ფიქრებმა შემომიტია და ისევ ნინიზე დავიწყე ფიქრი.
ნეტა სად არის? რამე ჰო არ ჭირს? ან საერთოდ ვინმე ყავს გვერდით? იქნებ და ჩემი დახმარება უნდა? არა რა ამდენი ხანი როგორ ვერ მოვტვინე რომ ვიღაც მაკლდა. აი სულ მქონდა ამის შეგრძნება მარამ ამაზე ნაღდად ვერ ვიფიქრებდი. უკვე ორი კვირააა გელასთან ერთად ვეძებ. თითქმის მთელი საქართველო გადავჩხრიკე, მაგრამ ნინის ვერსად ვერ მივაგენი.
და უცებ ფიქრებიდან ტელეფონის ზარმა გამოიყვანა ...
-ბატონო!
-ბატონო იოანე გელა ვარ. -გაისმა მკაცრი ბარიტონი.
-ჰო გელა გაიგე რამე ნინის შესახებ? -იმედიანად ჩავძახე ყურმილში.
-სად არის არ ვიცი მაგრამ იმაზე საინტერესო რაღაცას მივაგენი ვიდრე წარმომედგინაა.
-კარგი ნახევარ საათში შევხვდეთ სკვერში
კავშირის დასასრული ....


*******************

აი შემდეგი თავიც! იმედია მოგეწონებათ. ველი შეფასებებს და უკვე ნაცნობი კითხვა ღირს გაგრძელება?