-როგორ გაბედე?
-რას გულისხმობ?
-ლევან დებილი ხარ? დედაჩემთან ჩემ ცხოვრებაზე ლაპარაკს როგორ ბედავ..
-შენ უნდა გკითხო რას ვიზამ?
-კი უნდა მკითხო მაშინ როდესაც ჩემზე ლაპარაკობ..დედაჩემიისედაც განადგურებულია და შენი ბავშვური ბუტიაობების დრო და თავი არავის აქ...შენი და ლუკას ურთიერთობა ჩემი საქმე არაა..რაც იყო იყო..უბრალოდ თავი დამანებე..ვერ ხვდები რომ არავინ და არაფერი არ ხარ ჩემთვის?
-წესიერად ილაპარაკე
-თორემ რა?რას იზამ
-ნიტა ნუ ცდი ჩემ მოთმინებას
-და რისი გამკეთებელი ხარ,არაფერი არ შეგიძლია ხო იცი..ჩემთან არარაობა ხარ
ვერც გავიაზრე რა მოხდა..მაგრამ სახე ამეწვა ძალიან ამეწვა..გონებაშინ კარდრეი მოვხაზე..ვნახე ლლევანის გაგიჟებული სახე და ხელი.. ხელი რომელიც სახეში მომხვდა..
-როგორ გაბედე?
-მე გაგაფრთხილე..
-შენ იცი რაც მოხდებბა
-ფეხები არ მომჭამოს შენმა ლუკა მჭედლიძემ
-მაგასაც ვნახავთ_ლუკა მოჩვენებასავვით გაჩნდა ეზოში..-შენ არავინ არ გასწავლა რო გოგოზე ხელიარ უნდა აწიო?
-ქცევას მასწავლი ლაწირაკო?
-ნიტა ადი სახლში_დავემორჩილე,ვიცოდი რომ აქ რაღაც საშინელება მოხდებოდა..სახლში გავიქეცი და დავიმალე..ისე როგორც პატარაობაში ვაკეთებდი როცა რაღაცის მეშინოდა..ვერვბედავდი ეზოში გამეხედა ან ლუკასთვის დამერეკა..არ ვიცი რამდენი ხანი ვიყვი ასე,სასტუმრო ოთაახში ტახტზე მუხლებ მოკეცილი ვიჯექი და ფანჯარას ვუყურებდი..ლოყა ჯერ კიდე მეწვოდა..ჯერ კიდევ ვბრაზობდი ლევანზე..ვღელავდი ლუკაზე..და საკუთარი თავი მძულდა..მძულდა იმის გამო რაც ახლა იქ ხდებოდა..კარზე ზაარი დარეკეს.. ერთხელ..ორჯერ..მეშინოდა კართან მისვლა..
იქნებ იქ ლუკაა_გიკას ხმამ ჰაერი გააპო და პირდაპირ ჩემ ყურებთან მოვიდა
იქნებ მართლაც ლუკაა,წამოვხტი და კარი გავაღე
...
ლუკა ჩემი ლუკა...ნაცემი..გასისხლიანებული..მაგრამ მაინც ჩემი ლუკა..აქ ჩემთან..ჩემს გვერდით.. სისხლი მოვწმინდე და ხელი შევუხვიე
-ლუკა რა მოხდა?
-არაფერი..
-ლუკა
-უბრალოდ რასაც ეძებდა ის მიიღო..ლევანზე ლაპარაკი არ მინდა კაი რა..
-ლუკა
-ჰოუ
-მიყვარხარ
-ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მიყვარხარ ნიტა სარაჯიშვილო..
არაფერი არ ვუთხარი უბრალოდ ჩავეხუტე
-ნიტა მიდი ჩაიცვი სადღაც უნდა წაგიყვანო
-სად?
-მიდი მიდი ..მოგეწონება
......
აქ პირველად შევხვდი..არა პირველად არა..მთაწმინდის ღამეს ვიყავით აქ ერთად..კორპუსის სახურავზე..ჩემი ბედნიერება აქ იწყებოდა.ჩემი სიყვარული აქ იწყებოდა..ჩემი დალუკას ისტორია იწყებოდა აქ
-შენზე მომიყევი რამე
-რა მოგიყყვე?
-შენ ძმაზე მომიყევი
-გიორგი..ხოო..საინტერესო ისტორია არაა..ძალიან დიდი უაზრობის გამო დავკარგე
მოკლედ ბიძაჩემი მზრდიდა ხო იცი..ძმებივით ვიზრდებოდით..მაგრამ რაღაც პერიოდის მერე ვიღაც გაურკვეველ ადამიანებთან დაიწყო ურთიერთობა..სახლში ხშირად არ იყო..მთელ დროს თავის ახალ მეგობრებთან ატარებდა..და ბოლოს წამალზეც შეჯდა...ერთხელაც დიდი ვალი აიკიდა..სწორედ მამაჩემის ხალხთან.. ვერ გადაიხადა..სახლშიც არაფერი არ უთქვამს,თორემ ყველა მზად იყო გიროგისთვის ფული მიეცა..მაგის პრობლემა არასდროს არ ქონია..მაგრამ არ თქვა..ვალი ვერ გადაიხადა და ..
-და მოკლეს?
-ხო...ნაწილ ნაწილ დაჩეხილი ვიპოვე ჩემ ძველ სახლში..იქ სადაც შენ იყავი..იმ სახლში..მივხვდი ვისი გაკეთებულიც იქნებოდა. გამწარებულზე პოლიციაში მივედი და ჩვენება მივეცი..მამაჩემმა გაქცევა მოასწრო მეც არ ვიცი როგორ..ალათ ელოდებოდა და იცოდა რომ ჩვენებას მივცემდი..მისი 2 კაცი დაიჭირეს..სხვა ვინ იყო არ ვიცი..საკუტარ თავს ვაჯერებდი რომ ეს ყველაფეი დამთავრდებოდა მაგრამ გულის სიღრმეში მაინც ვიცოდი რომ ოდესღაც გამოჩნდეობოდა და აი გამოჩნდა კიდეც..მაგრამ გპირდები არასდროს აღარავის მივცემ უფლებას შენ შეგეხოს..იცოდა რომ ჩემი სუსტი წერტილი იყავი და ეს გამოიყენა..
-მთავარია რომ ახლა ჩვენგან შორსაა..შენ კი ჩემთან ხარ,სხვა არაფერი მაინტერესებს
-სწორედ ამიტომ მიყვარხარ ასე სასწაულად
არაფერი მითქვამს უბრალოდ ჩავეხუტე..მინდოდა სამუდამოდ ასე ვყოფილიყავით.. მე ლუკა და ღამე..
დილას განსხვავებულად ბედნიერმა გავიღვიძე,თითქოს სხვანაგ ვიყვი,სხვა სამყაროში..ჩემთვის ერთადერთი ბედნიერება არსებობდა სახელად ლუკა.არმინდოდა ეს ბედნიერება აოდესმე დასრულეულიყო.. არ ვაპირებდი ვინმესთივს დამეთმო ან გამენაწილებინა.. ლუუკა ჩემი იყო,მხოლოდ ჩემი
..........
ახლოვდებოდა ბოლო ზარი , ბანკეტი, გამოცდები..
მთელი კლასი დაზაფრული დადიოდა გამოცდების გამო.გვპირდებოდნენ რომ ძალიან რთული იქნებოდა ..ბანკეტი არავის ახსოვდა, მათშორის არც მე..გადაწყდა რომ ბანკეტის ნაცვლად ეგვიპტეში წავიდოდით 10 დღის,გამოცდების შემდეგ.
.............................
და აი გამოცდების ციებ-ცხელების შემდეგ დადგა ნანატრი დრო ..ნანატრი დასვენება..
ლუკას ეგვიპტეში ჩემთან ერთად უნდოდა წამოსვლა მარტო არ გაგიშვებო მაგრამ რაღაცნაირად გამიტყდა,კლასელების მომერიდა მიუხედავად იმისა რომ ყველამ იცოდა ვინ იყო ლუკა და რამდენიმე გოგოს უნდოდა კიდეც რომ წამოსუულიყო..
...............
-ხო ტას, რა ხდება
-ნიტა,ნიტაა დამპირდი რომ არ ინერვიულებ ..დამპირდი რომ შენ თავზე იიფიქრრებ
-რა ხდება
-გთხოვ უბრალოდ აიღე ბილეთი დაწამოდი
-ლუკა
-ნიტა ნიტა მომისმინე,სანერვიულო არაფერია უბრალოდ ჩამოდი კარგი?
-მოვდივარ
.........
თეთრი კედლები
წამლების სული
ხალათიანი ექიმები
ლუკა
ლუკა
მითხრეს დაჭრესო
ნახვის უფლებას არ მაძლევდნენ
თითქოს ყველაფერიდამთავრდა. ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ საავადმყოფოს კედლები ქვემოთ მოიწევდნენ და ცოტახანში ჩემამდე მოაღწევდნენ..ყველაფრი დაინგრა..შიგნიდან ყველაფერი ჩამეშალა,მხოლოდ ფიტული ვიყავი დარჩენილი,საავადმყოფოს სკამზე დამხობილი..
ყველამ იცოდდა ვინ დაჭრა მაგრამ არავინ მეუბნებოდა..ამის დრო არ არისო.ჯერ ადრეაო..მერე გეტყვითო..
..........
სამი დღე
სამი კოშმარული დღე
სამი კოშმარული ღამე
საავადმყოფოს სკამებზე გათენებული ღამეები
და დაღამებული დღეები
სამი დღის მერე როგორც იქნა გაიღვიძა..
საშინელი კომა დასრულდა
ყველაფერი უჯრედ-უჯრედ აიწყო ჩემში თავიდან
ახალი სიცოცხლე დაიწყო ჩემმა სხეულმა
ის ჩემთან იყო..დამიბრუნდა და ვგრძნობდი,ვიცოდი რომ არასდროს აღარ დამტოვებდა
.................
-ნიტა
-ჰოუ?
-უკვე დიდი გოგო ხარ სკოლა დაამთავრე
-ნუ დამცინი რა
-გინდა სადმე წავიდეთ დასასვენებლად
-ზღვაზე მინდა
-საქართველოში? თუ გავიდეთ?
-არა,აქ მინდა
-მე კიდე ვიფიქრე რომ სადმე სხვგან წავიდოდით და ჩვენი თაფლობის თვეც გამოგვივიდოდა
-რაა?
-ნიტა..ხომ იცი რომ არ მიყვარს ბევრი ლაპარაკი..ამიტომ პირდაპირ გეკითხები..ცოლად გამომყვები?
-რაა?
-ნიტაა,ცოლად გამომყვები?
-რა თქმა უნდა..რა თქმა უნდა გამოგყვები