სწრაფად წამოვდექი და შეშინებულმა გავაღე კარი
- ჯენი სწრაფად უნდა წამომყვე გუკა ძალიან ცუდადაა..
ცრემლნარევი ხმით მითხრა ლიზამ, ხელი ჩამავლო და გუკას ოთახისკენ წამიყვანა..
- ლამის გული გამიკსდა საწოლზე სისხლით მოთხვრილი გუკა რომ დავინახე. მისკენ გავიქეცი, საწოლთან დავჯექი და მისი ხელი ჩემსაში მოვიქციე..
- ლიზა რა დაემართა ?
- დაჭრილია
გაჭრვებით ამოიხრიალა და სიტყვას მთელი გული ამოაყოლა..
- გუკა, გუკა ხმა გამეცი.. ლიზა სააბაზონოში პირველადი დახმარების ყუთი უნდა იყოს მოიტანე სწრაფად
- ახლავე
თვალის დახამხამებაში მოიტანა საჭირო ნივთები. პერანგის ღილები გავუხსენი, ამოვისუნთქე როცა ვნახე ჭრილობა ღრმა არ იყო, გაჭირვებით ვუმუშავებდი გაჭრილ ადგილს, მე ხომ სხვა სიტუაციაში სისხლის დანახვისას ადგილზე გავთავდებოდი, მაგრამ ახლა ისე მყარად ვიდექი როგორც არასდროს.. მიუხედავად იმისა რომ ჭრილობა უპრობლემოდ დავუმუშავე ტემპერატურა მაინც არ იწევდა დაბლა.. ლიზა საწოლთან იყო ატუზული და შეშინებული დაჰყურებდა ძმას.
- არა, რამე უნდა მოვიფიქროთ ასე არგამოვა
ნერვიულად დავდიოდი ოთახში და ხელებს ჰაერში ვასავსავებდი, თან დრო და დრო გუკას ვუყურებდი ველოდებოდი როდის გაახელდა თავალებს.. მაგრამ ამაოდ თვალები ერთმანეთზე ჰქონდა მიწეპებული და ძილბურანში მყოფი რაღაცას გმინავდა..
- ჯენი, სიცხისგან იწვის რა გავაკეთო..
ლიზა უკვე ტიროდა და თან გუკას ხელს ეფერობოდა
- ნუ გეშინია ლიზა კარგად იქნება მთავარია ტემპერატურა შედარებით დავუგდოთ ..
ისედაც აღელვებულს ლიზას დამშვიდებაც რომ მიწევდა ეს უკვე ცუდად მხდიდა იმიტომ რომ არვიცოდი რითი დამემშვიდებია .. სველ საფენებს მონაცლეობით ვადებდი შუბლზე და ნელ-ნელა ტემპერატურამაც დაიწყო კლება..
- ლიზა, წადი დაისვენე მე დავრჩები მასთან
- ასე ვერ დავტოვებ..
ტირილისგან დასიებული თვალები ამოიმშრალა და გაჭირვებით ამოისრუტუნა
- დამიჯერე ახლა წადი დაისვენე და გუკა ხვალ უკვე გამოჯანმრთელებული დაგხვდება. კარებამდე მიგაცილებ.
- დიდი მადლობა ჯენი..
მომეხვია და ისე ჩამჩურჩულა
- მადლობას ნუ მიხდი ელენე.. მთავარია გამჯონმრთელდეს..
ვუთხარი და მანამ გავაყოლე მზერა სანამ დერეფანს არ მოეფარა.
ახლა გავიაზრე რა მდგოარეობაში ვიყავი.. სისხლით მოსვრილ ხელებსა და ტანსაცმელს დავხედე, გუკას კარადიდან მაისური ავიღე და სააბაზანოში შესვლა დავაპირე მისი ხმა რომ გავიგონე
- ჯენი ?? აქ რასაკეთებ
ტკივილისგან დაღლილი ნაწყვეტ-ნაწყვეტ გაჭირვებით ლაპარაკობდადა და ჭრილობაზე ხელს იდებდა
- მეე.. მე ლიზამ მითხრა რომ.. რომ დაჭრილი იყავი, კარგად ხარ ?
საწოლზე დავჯექი და შუბლზე დავადე ხელი ..
- კიდევ კარგი ტემპერატურამ დაგიწია.. იცი როგორ ცინერვიულე.. რა დაგემართა? ან ვინ დაგჭრა? ხო შეიძლებოდა ჭრილობა ღრმა ყოფილიყო მერე რა უნდა გაგვეკეთებინა
ვითომ გაბრაზებული ვქოთქოთებდი და ხელებს ჰაერში ვასავსავსბდი.. ჩემი ხელი თავისაში მოიქცია და ნაზად მაკოცა..
- მოგიყვები აუცილებლად თუ მაცდი.. ისევ უჭირდა საუბარი მაგრამ დროდადრო მაინც იცინოდა ჩემს საქციელზე..
- დამცინი ?
- არა ჯენი საიდან მოიტანე ..
ისევ განაგრძბდა სიცილს
- ასე არა ?
საწოლზე დადებული ბალიში ვესროლე, შუა გზაში გამახსენდა დაჭრილი რომ იყო და შიშისგან
თვალებზე ხელი ავიფარე, გული ლამის გამისკდა გუკას ყვირილი რომ გავიგე
- ააა, ძალიან მტკივაა
ყვიროდა და ხელს ჭრილობაზე იჭერდა
- ღმერთო ჩემო ეს რა გავაკეთე..
წამში ავეტუზე და ჭრილობაზე მოფერება დავუწყე ..
- აი აქ მტკივა და აქ
შეწუხებული სახით მაჩვენებდა ჭრილობის გარშემო რამდენიმე ადგილს, მეც მთელი მონდომებით ვეფერებოდი თითქოს ასე მოვურჩენდი..
- ძალიან გტკივა ?
გუკას მომცინარ სახეს რომ შევხედე არ ვიცი რადამემართა, მოფერება მოუნდა ბიჭს, ჭრილობაზე ისე დავაჭირე და გავიქეცი გაბრაზებულმა, მისი ყვირილი სააბაზანოშიც მესმოდა..
მალევე გადავივლე წყალი და უკან გუკას მაისურით დავბრუნდი, რომელიც უკანალს თითქმის არ ფარავდა. გამომიწვია, ხოდა ყლაპოს ახლა ნერწყვები- მეთქი გავიფიქრე მაგრამ აბაზანიდან გამოსულს უკვე ჩაძინებული დამხვა . საწოლზე დადებული პლედი მოვიხურე, აივანზე გავედი და წამით დავფიქრდი ჩემს ცხოვრებაზე სულ რამდენიმე კვირაში შეიცვალა ჩემი ქცევები .. არადა არ მიყვარს როცა რამე იცვლება..
თუ რაიმე იცვლება არაფერი იცვლება კარგისკენ და ეს ჭკუიდან მშლის , გაურკვევლობა, რომელიც ჩემს გონებაშია საშინლად არასასიამივნო იმპულსებს გზავნის ჩემში და ხასიათს მიფუჭებს.. იქნებ სჯობს არ გავაგრძელო და დავამთავრო სანამ უფრო სერიოზული გახდება ყველაფერი .. იქნებ უბრალოდ გრძნობებს ავყევი და სულაცა არ არის ის სიყვარული რომელსაც ველოდებოდი მაგრამ არ შეიძლება ეს ყველაფერი არარეალური იყოს და მე რაღაცები მეჩვენებოდეს..
ტვინის მჭამელი ფიქრების მოსაშორებლად თავი გავაქნიე და უკეთესად გავეხვიე პლედში..
უბრალოდ მივყვები ჩემს ნება სურვილს და ვცდილობ გავაანალიზო ჩემი ყოველი ნაბიჯი.
არასოდეს არ ვდგამ ნაბიჯს დაუფიქრებლად მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩემი მე საერთოდ გარდაისახა, ზღაპრის ფერიას ვგავარ, რომლის ტვინიც მხოლოდ სიყვარულის ელექთ არის გაჟღენთილი და ყველაფერს ვარდისფერი სათვალით უყურებს თუმც, მეშინია ძალიან მეშინია იმ მოვლენების რომლებიც შეიძლება დაუფიქრებელი ნაბიჯის გადადგმას მოჰყვეს
არვიცი რავქნა დავარღვიო წესები და ჩემი გულის ალღოს მივენდო თუ მოვიქცე ისე როგორც ძველი ჯენი მოიქცეოდა..
საბოლოო ჯამში მოვიქცევი ისე როგორც ჩემი გული მიკარნახებს, მივიღებ ისეთ გადაწყვეტილებას რომელიც ღიმილს მომგვრის და საერთოდ არ ვინანებ ამას.
- სულა რ გეძინა
გუკა აივანზე გამოვიდა და სავარძელში მძიმედ ჩაეშვა
- რატო ადექი ? ჯერ ისევ სუსტად ხარ
აივნის მოაჯირს მივეყრდენი და მზრუნველი მზერა მივაპყრე წიკლაურს ..
- კარგად ვარ, ნუ ნერვიულობ
მითხრა და მეტი დამაჯაერებლობისთვის თავიც დამიქნია..
ერთხანს ასე ვიჯექით გვერდიგვერდ და ჰორიზონტს ვუსწორებდით თვალს..
- გინდა ვითამაშოთ
დუმილი დაარღვია წიკლაურმა. გამეცინა.. პატარა ბავშვს გავდა მაშინ ისე ელოდა ჩემს პასუხს.
- ვიგამაშოთ..
- ესეიგი შენ დამისვამ იმ კითხვებს რაც გაინტერესებს და მე გაგცემ გულწრფელ პასუხებს, ოღონდ ჩაძიების უფლება არ გაქვს.
ისეთი მონდომებით და საყვარლად მიხსნიდა გამაბრუა და საერათოდ ვერ გავიგე რომ მეძახდა .
- ჰეი, ქალბატო აქ ხართ ?
სახეათან ხელს მიფრიალებს და მიღიმის
- კი კი დავიწყოთ
ნერვიულად ვიჩეჩავ თმებს და პიეველი კითხვით მივმართავ :
- მეშინია ?
- ზედმეტად გამომჟღავნებული გრძნობების
- ვერ ვიტან ?
- რიგში დგომას
- ჭკუიდან მშლის ?
- ლოდინი, როდესაც ვიცი რომ აუცილებლად დააგვიანებს
- მიყვარს ?
- ღვინო დუდუკი და ქალები . (იცინის)
- ვერ ვივიწყებ ?
- გაშვებულ შანსებს
- არ ვივიწყებ ?
- შეცდომებს
- მაჟრიალებს ?
- სიტყვა : ”კასრულზე”-ე.. აი ახლაც
ხელს მიშვერს და მანახებს .. (იცინის)
- ავიტან ?
- ბევრ შოკოლადს, წიგნებს და ნაყინს
- ვფიქრობ?
- არ ვფიქრობ
- საერთოდ ?
- მგონი ჩაძიება ჩვენს წესებში არ შედის..
- კარგი, ვაგროვებ ?
- მოგონებებს ჩანაწერების სახით, მგონია რომ ასე უფრო ახლოს ვარ მათთან..
- არ ვაკეთებ ?
- აჯაფსანდალს
- ვიცეკვებ ?
- მხოლოდ წვიმაში საყვარელ ქალთან ერთად.
- ვჩუქნი ?
- დაუვიწყარ წუთებს, მხოლოდ საყვარელ ადამიანებს
- მწყინს ?
- უყურადღებობა.. აი გეტყვი ახლა
უფრო მოთავსებულად თავსდება სავარძელში და იწყებს :
- აი, როცა დაბადების დღე მაქვს ვგიჟდები საჩუქრებზე.. განა იმიტომ ახლა რომ მატერიალური რადგანაა უნდა გავგიჟდე.. უბრალოდ მიყვარს დრო რომელსაც საჩუქრის ასარჩევად ხარჯავენ .. აი ეს ყურადღება საუკეთესოა ჩემთვის, და ყველაზე მეტად ვაფასებ მას ..
- მგონი კითხვები გამომელია
ხელებს მაღლა ვწევ დანებებების ნიშნად.
- მოიცა მხოლოდ შენ მისვავ კითხვებს ქალბატონო ? მგონი მეც მაქცვს რაღაც უფლებები
ჩემსკენ იხრება და თვალებში მიყურებს.
ვიბნევი და სავარძელს მთელი ძალით ვეყრდნობი
- თუ გინდა მეც გიპასუხებ.
მისი სურნელით გაბრუებული ვცდილობ სიტყვა სიტყვას გადავაბა და გაჭირვებით ვეუბნები :
- დაჯექი ასე ვერ ვლაპარაკობ
- რატომ რა გიშლის ხელს?
- მაბრუებ .
ის წამოვროშე რასაც ვფიქრობდი და უცებ ვიკბინე ტუჩზე ..
- კარგი მაშინ დავჯდები და დავიწყოთ.. რას არ გააკეთებ არასდროს ?
- არასდროს არ ვაკოცებ გოგოს (იცინის)
- ვინახავ ?
- ჩემს პირველ კოცნას
- მოიცა მართლა ?
- ჩაძიების უფლება არ გაქვს
- წესები იმისთვისაა რომ დაარღვიო
- მე თქვენი წესები არ დამირღვევია წიკლაურის ვაჟო ამიტომ ნურც თქვენ დაარღვევთ ჩემსას.
საჩვენებელ თითს გამაფრთხილებლად ვუქნევ, ვუცინი და ისიც აგრძელებს..
- ვისთან გაატარებდი შენი ცხოვეების დარჩენილ დროს ?
- რახდება? რანაირი კიხვებია ?
უკვე ვხარხარებდი
- არ მიპასუხებთ ქალბატონო ელენე
- მე ასეთ კითხვებს არ ვუპასუხებ
- დარწმუნებული ხარ ?
დგება და ჩემს სავარძელთან იმუხლება.
- დიახ დარწმუნებული ვარ
- დარწმუნებული ხარ ესეიგი
ხელს წელზე მხვევს სა წამში ვეკრობი სხეულზე
- სრულებით
ისეთი ხმით ვსაუვრობ ჩემი თავის მიკვირს , ხმის გამოსაკეთებლად მსუბუქად ვახველებდ ახლა უფრო თავდაჯერებული ვსაუვრობ
- სრულებით დარწმუნებული ვარ.
მაგრამ არ მაცდის საუბარს სა ყურთან ახლოს ისეთი ვნებით ჩურჩულებს ლამის ხელბში ჩავადნე
- ასე არა ? ანუ დარწმუნებული ხარ ?
ახლა უკვე კოცნაზე გადავიდა..
ეს ბიჭი ჭკუიდან გადამიყვანს, არა რა უნდა მოვშოედე , ისაა თავი უნდა დავიძვრინო მისი მკლავებიდან ტუჩებზე მისი სუნთქვა მეფრქვევა და სიამივნების ზენიტში მყოფი ლამის მე თვითონ დავწვდე მის ბაგეებს , მაგრამ ტუჩებს უვლის ლოყაზე მკოცნის და იქვე მეჩურჩულება
- სიამოვნებით გავყინავდია ახლა ამ წამს.

ველი შეფასებებს :)იმედია საინტერესო თავი გამოვიდა.. მთელი გულით ვეცადე ის ემოცია რომელსაც წერის დროს განვიცდიდი თქვენამდე მომეტანა.