(3) miss call
Lukito
(4) miss call
Natashka
(2)
577-***-***
დახვდა. გადაწყვიტა ბოლო ნომერზე
გადაერეკა, ასეც მოიქცა და დაელოდა როდის აიღებდნენ ყურმილს.
-გამარჯობა, იცით თქვენი ზარი იყო შემოსული-თქვა როგორც მას შეეფერებოდა ისე
-ნუცა ახალაიას ვესაუბრები?-გაისმა უცნობი ხმა
-დიახ-თქვა ეჭვნარევი ხმით
-მე იმ საავადმყოფოდან გიკავშირდებით გუშინ ურთულესი ოპერაცია ჩაგიტარებიათ. ედო გახლავართ წერეთელი. ჩემმა ვაჟმა გნახათ ამ დილით მოსაცდელოთახში და ისი გაარკვია, რომ თქვენი გაკეთებული ოპერაცია საკმაოდ წარმატებით დამთავრდა და ახალგაზრდა 5საათში გონს მოვიდა. ამიტომ ცუდი არ იქნება თუ გვესტუმრებით კიდევ უკვე ჩვენი ქიურგის წოდებით-დაამთავრა თუ არა ედომ სათქმელი ნუცას სიხარულით სავსე ხმა გაიგონა. -მადლობა ძალიან დიდი ბატონო ედო, როდის დავიწყო?-კითხა მომლოდინეთ
-ხვალ 10 საათიდან.-უთხრა და დაემშვიდობა. ნუცას, როგორც ჩვევია ოთახი სულ წივილ-კივილით შემოიარა. ბოლოს საწოლზე გულაღმა გადაწვა და გახარებულმა კიდევ ერთხელ დაიკივლა.
,,რა გაგიხარდა ასეთი?!"-უცებ მოუვიდა სმს.
,,რა გაკივლებს, მთელს კორპუსს ესმის"-ისევ ეს უცნობი ამჯერად ნუცამ გადაწყვიტა მიეწერა.
,,შენ ვერ წარმოიდგენ როგორი გახარებული ვარ და სხვათაშორის ეგრე ძაანაც არ ვკივი"-გაგზავნა უცნობმა არ დააყოვნა და მიწერა
,,როგორ არა ჩემთან შენი კივილი ისე ისმის როგორც შენთან"
,,ასე ახლოს ხარ?!"-კითხა ნუცამ
,,გიჟო ექიმო... იმაზე ახლოს ვიდრე წარმოგიდგენია"
ვერ აღვწერ ნუცას რა დაემართა. ბედნიერი იყო ძალიან ბრდნიერი, რო
ვიღაცას ახსოვდა, კითხულობდა და წერდა.
დილას მაღვიძარამ გააღვიძა. სასწრაფოდ წამოდგა, სააბაზანოსკენ გაიქცა და ჰოპ თავის სანაქებო თეთრ დივანს ფეხი მიარტყა აიბლანდა და დაცემას იმხელა ხმა ქონდა ალბათ მთელი სამეზობლო შეყარა.ძლივს წამოდგა, გადაივლო და სასწრაფოდ ჩაიცვა ყვავილებიანი ზედა, მოდგარი ჯინსი და თეთრი კედები ჩანთში რასაც ქვია საჭირო ნივთები ჩატენა და მანქანაში გიჟივით ჩაჯდა. საავადმყოფოსაც მიუახლოვდა და ამაყად გადმოაბიჯა მანქანიდან. უყვარდა საავადმყოფო განა იმიტომ რომ ცუდი უყვარდა არა უბრალოდ მას უყვარდა ხალხის გადარჩენ ეს ყველაფერს ერჩივნა ცხოვრბაში. გაახსენდა პრაქტიკბი როგორი წარმატებით გაიარა და ამაყად შეაბიჯა საავადმყოფოში. იქვე იკითხა ბატონი ედო სად უნდა ენახა თუმცა მხოლოდ შეტყობინება დახვდა ედოსგან რომ მას მისი შვილი აჩვენებდა ყველაფერს და აი გამოჩნდა ჭკუამხიარული თორნიკე წერეთელი.
-ქალბატონო ნუციკო-გაეკრიჭა თოკო
-ამას ვის ხედავს ჩემი თვალები, როგორც ჩანს დავბრუნდი სამოთხეში
-კაი გოგო ნუ გამაწითლე-ხელი სასაცილოდ ჩაიქნია და დაიმანჭა
-ცანცარა-გაეკრიჭა ბიჭს
-ეეე ეს ვინ არისო-გამოდგა ქერა
-ნუციკოა ახალაია-გაიცინა თოკომ
-აჰააა გასაგებია-თავისთვის ჩაილაპარაკა ქერამ-ხო მე გეგა ვარ-ხელი გაუწოდა
-მე მიცნობ და მესაამე სადაა?-იკითხა ნუცამ
-თედო ერთ გოგოს კერავს და თუ შემოეკერა ყველაზე კარგ ვარიანტში საერთოდ არ გვნახავს-მხიარულად ჩაილაპარაკა თოკომ
-კარგი ახლა გამაცანით ყველაფერი-ტაში შემოკრა ნუცამ
-ხო კარგი წამოდი.-ნახევარ საათში ყველაფერი დაათვალიერებინეს ახლა კი ნუცა შეუდგა თავის საქმეს. შუადღეზე სამივე ერთად კაფეში იჯდა.
-ონკოლოგიურში მთავარი ექიმი გვჭირდება და კაროჩე შემოთავაზება მივიღეთ უცხოეთიდან პედიატრ-ონკოლოგზე-თქვა თორნიკემ
-მერე ხელს რა გიშლის-კითხა გეგამ
-რა ბიჭო რა მიშლის ხელს არ იცი?-გაბრაზდა წერეთელი
-ბიჭო გავიდა ეგ დრო გავიდაა... რაც იყო იყო ჯოხაძეა ანდრი ბოლო ბოლო-არ ჩამორჩა გაბრიჩიძე (გეგა)
-გეყოთ და ამიხსენით-კარგი ძმაკაცივით ჩაერთო ახალაია
-კაროჩე თედო ცოტა თავისებური ტიპია და ყავდა ლეა და კაროჩე მაგას და ანრის ერთმანეთი უყვარდათ და კიდეც დაქორწინდნენ მაგრამ ვაი ამ ქორწინებას. წელიწადნახევარში ორსული გააუპატიურეს და ვერ გადაიტანა. ანდრი საერთოდ სად დაფრინავდა კაცმა არ იცის ახლაც ასეა სტკივა თან ძალიან მაგრამ თედო ჩვენი ძმაა გვინდა არ გვინდა არ ვიცით რისი გაკეთება შეიძლება-არეულად მოყვა მონოლოგი გაბრიჩიძემ
-ამას არავის ვუყვებით შენ რადგან ჩვენთან ხარ ჩვენი და გქვია და გენდობით-დაამატა წერეთელმა
-ერთს გეტყვი ანდრი აიყვანე საავადმყფოს სჭირდება თან მორიგეობა არ დავამთხვიოთ და ეგაა რა-ბრძნული აზრით გამოხტა ახალაია
-ეჰ ნუციკო არ გამოვა... ვერ გამოვა-თქვა წყეით გაბრიჩიძემ და სასადილო დატოვა.
------
ალბათ ყველას გვტკენია რაღაც ან უფრო ვიღაც. ანდრია ჯოხაძესაც სასწაულად სტკიოდა გული, სული, სხეული და თავისი ტანჯული ცხოვრება. 28 წლის ბიჭი მოსიარულე გვამად იქცა. აღარც ქალი და აღარც სიყვარული სჭირდებოდა. აღარ უყვარდა ლეა მგონი არც ყვარებია მაგრამ ვალდებულად გრძნობდა თავს შვილის და ლეას გამო. ლეა ეს იყო გოგო საოცრება თუმცა ანდრიას ცხოვრებაში დიდი შეცდომა. არ უყვარდა ანდრეას, ყველამ იცოდა თითქოს ერთმანეთზე გიჟდებონენ, მაგრამ ეს ფარსი იყო ანდრიას არ უყვარდა ის ვალდებულად თვლიდა თავს. მხოლოდ მკვდარ შვილს გლოვობდა რომელსაც არ დასცალდა სიცოცხლე ეგემა მამას ჩახუტებოდა, პირველი სიტყვა ერთქვა, ფეხზე მამასთან ერთად გაეარა, ველოსიპედის ტარება ესწავლა, სკოლაში წასულიყო, გოგო შეყვარებოდა ამას ანდრია, რომ წარმოიდგენდა გული უსკდებოდა არ ნანახი შვილი ენატრებოდა ისი ვაჟი რომელსაც ვერ ეწამა სიცოცხლე. ანდრია შეიცვალა სულ მხიარული ბიჭი ქვად იქცა. თუმცა ონკოლოგ-პედიატრი იყო და ის ბავშვებთან ყოველთვის იმაზე თბილი იყო ვიდრე ოდესმე ყოფილა. დღეს იგემა თავისი მონატრებული ქალაქის გემო და ნოსტალგია მოაწვა თუმცა ამის დრო არ ქონდა. მაქნაში ჩაჯდა და ვერაზე გავიდა. შუქნიშანზე მწვანე აინთო და ლამის ვიღაც გაიტანა სასწრაფოდ გადახტა მანქანიდან და გოგონას მივარდა.
-კარგად ხარ?-მაინც დაფარა აღელვება
-არა გეაჩვენება სულ არ მომდი სისხლი-არც გოგომ დააკლო

-ჩაჯექი საავადმყოფოში გაგიყვან
-არ მჭირდეა-ცხვირი აიბზუა მწვანეთვალება გოგომ და კოჭლობით გაიწია გადასასვლელად, მაგრამ ანდრია რის ანდრია ჯოხაძე იყო ვინმე არ დამორჩილებოდა. გოგო სულ კივილ წივილით მოიკიდა ზურგზე და მანქანაში ჩასვა.
-ცხოველო გამიშვი-წიოდა გოგო
-სიტყვები შეარჩია გოგო-იყვირა ჯოხაძემ
-ახლა კარგად მომისმინე შე ხიასთავიანო, არ მჭირდება შენი დახმარება მითუმეტე ეს საავადმყოფოს გზა სულაც არ არის და თუ არ გამიშვებ ოთხი მოზვინული ძმა მყავს და არ გაცოცხლებენ-ამაყად ჩაილაპარაკა გოგომ
-შემეშინდა აი-საცოდავი სახე მიიღო და მანქანა დიდი სახლის ეზოში გააჩერა-გადმოდი
-არააა-გაიწელა გოგო
-ნუ მიშლი გოგო ნერვებს-გაბრაზდა ჯოხაძე და გოგო მანქანიდან გადმოიტანა
-ველურო, ცხოველო-ჩაიდუდღუნდა გოგომ და მორჩილად მიყვა უკან.

ნუცა

საღამოს დაღლილმა ძლივს მივაღწიე სადარბაზომდე ბედად ლიფტი არ მუშაობდა და სულ ლანძღვა-გინებით ავიარე ცხრა სართული. ჩანთაში ძლივს ვიპოვე გასაღები და ჰოპ დავარდა-ჰაჰ ახალაიას ქალო მიდი და ეძებე ამ სიბნელეში გასაღები-დავიხარე და უმისამართოდ ვაბოდიალებდი ხელს როცა რაღაც შემერჭო-ფუ შენი-კარგად შევიკურთხე და ტელეფონის ნათება ჩავრთე-ჰოი საოცრებავ ნუციკო ვარდი ვინ მოგართვა?... ჰა გოგო?-მელაპარაკება ჩემი მეორემე
-აუ შემეშვი შენი ჭირიმე რა-ვიბღვირები მე
-აიღე დებილო-განგაშის ზარს ტეხს მესამე და მეც დენდარტყმულივით ვიღებ ვარდს და ქვეშ ამოდებულ წერილს კარებთან ვჯდები და წერილს ვხსნი
,,და მერე, შენ შეგხვდი და ჩემი ცხოვრება სამუდამოდ შეიცვალა’’
-ვავავა ნუციკო რა ცვეტში ხარ ნახე რა-გამეცინა ჩემს ფიქრებზე და ბედნიერმა შევაბიჯე სახლში.დივანზე დავჯექი და დავიწყე ისევ ფიქრი. როდის უნდა ვნახო დაქალები? არ უნდა შევურიგდე ლუკას და ბექას? ნატას უნდა დავურეკო ვსო. კმაყოფილი წამოვფრინდი და ნატას ნომერი ავკრიფე. მალევე გაისმა ქალბატონის წკრიალა ხმა
-ჯადო გაგახსენდი?-დაიწყო მან
-ჯადოს გიზამ მე შენ... გამოეთრია გარეთ ვაშლიჯვარში ამოდი და მერე დაგირეკავ-მივაყარე უცებ
-რამინდა ქალო ვაშლიჯვარში თავი ხო არ მიარტყი რამეს?-გაილექსა ნატა
-აუ თუ არ ამხვალ არ შეგირიგდები-ჩავიდუდღუნე სასაცილოთ
-ხო კაი 10 წუთში მანდ ვარ-ამოიგმინვა საცოდავმა და გამითიშა
-ისე ნუცა შენს მაგარი ხარ ღამის 1 საათზე ვინმემ არ მოგტაცოს-აღშფოთდა პირველი მე
-აუ მაგას იმნაირი ენა აქ წალეკავს ვიღაცას-გაიცინა მეორე მემ და ასე გაგრძელდა იქამდე სანამ კივილით არ შემოვარდა ნატა
-ქალო რას დამაბოდიალებ ვერ თქვი ლისზე ამოდი პირდაპირო? ჰა? რანაირი ხარ არადა რა ბიჭი იყო-აკისკისდა ქალბატონი
-დაფქვა-ვთქვი მე
-მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ ყავას დამისხავ-გამეკრიჭა ნატა
-აუ დავაი რა-ავბუზღუნდი მე-შენნაირი უსაქმური კი არ ვარ დავიღალე დღეს ვახ და თან ბავშვებს ყავას არ ვასმევ-ნიშნის მოგებით ვუთხარი და გემრიელად მოვკალათდი
-შენ...შე...შე თავში ავარდნილო ექიმო-გამომლანძღა ნატამ-ჰო კაი მოგიყვები-ათი წუთის თვალებით ჭამის შემდეგ ვეღარ მოითმინა და დაიწყო
ნატა
-ლუკა მივდივარ მე-ხელი აიქნია ნატამ
-სად მიდიხარ თავი ხო არ მიგირტყამს რამეზე ჰა?-გაბრაზდა ლუკა
-დავაი რა-ენა გამოუყო-წავედი მეეე-გაიწელა და გაიქცა.უკან გაიხედა და მოზვერი ლუკა მოსდევდა-ვაიმე დედა სად წავიდე ახლა-ამოიგმინა საცოდავად და იქვე მდგარ შავ ჯიპში ჩახტა.
-აქ არ ვარ-გააბრთხილა მძღოლი და ჩაიმალა. ამ დროს ლუკამ ფანჯარაე დააკაკუნა
-ძმა გოგო ხომ არ ჩაგიჯდა მანქანაში?!-ჰკითხა ლუკამ-ცუდად არ გამიგო ჩემი დაა და ამ შუაღამისას წასვლა მოინდომა-განუმარტა ბიჭმა
-იცით...-აპირებდა ეთქვა აქ არისო ნატამ მაგრად რომ უბრწკინა-არა აქ მხოლოდ მე ვარ და დავინახე იქით გარბოდა-ხელით ანიშნა შესახვევისკენ
-მადლობა -თქვა ლუკამ და იქითკენ გაიქცა
-ჰა წავიდა?-იკითხა ნატამ
-ჯანმრთელი ხარ?-გაიკვირვა ბიჭმა
-ვაიჰ რა სიმპატიურობა ხარ-გაიცინა გოგომ
-არაა აშკარად არ ხარ კარგად-დაიბღვირა ბიჭი
-ჰე დაძრავ ახლა მანქანას თუ მე დავძრა-გემრიელად მოკალათდა ნატა
-გადადი-შეუბღვირა ბიჭმა
-ო და კ-გაეკრიჭა ნატა-ამ შუაღამისას ასეთ საყვარელ გოგოს ასე გამიშვებ მანიაკმა რომ მომკლას? ჩემი ცოდვა შენს კისერზე გადავა-თავი მოისაწყლა და კარი გააღო იცოდა გაჭრიდა და აჰა
-ხო კაი სად მიდიხარ-აღმოფხვრა ბიჭმა
-ვაშლიჯვარში-გაიკრიჭა და რადიოს დაწვდა. იქამდე არჩია სიმღერები მანამ, სანამ რეზოს და ბავშვების ,,ჩემი მეგობრები’’ არ გაისმა
-ფუ გამორთე-დაიჭყანა ბიჭი
-,,ჩემი მეგობრები უცხოს ზარს პასუხობენ, ერთს კითხავ და მეორეს პასუხობენ’’-აყვა ნუცა და ბიჭი ვაფშე გამოაშტერა
-არანორმარულო ბავშვო რეებს უსმენ შენ ჰა?-ამაიმუნდა ბიჭიც
-აუ გაიარე ბიძი რა-გაიცინა ნატამ და როგორც კი ნაცნობი ადგილი დაინახა დაიკივლა-გააჩერე
-გამისკდა გულიი-აყვირდა ბიჭი
-წავედი მე აპა პაკააა-გაიწელა ნატა და ბიჭს ლოყაზე აკოცა
ნუცა
მოყოლილმა ლამის შოკში ჩამაგდო. ვკვდებოდი სიცილით და ასე მხიარულად ერთმანეთზე ჩახუტებულებს დაგვეძინა. დილით ნატას კივილმა გამაღვიძა
-აეგდე შე ჯადო ზეზე გავიჭყლიტე-ქხრიალდა ნატა
-აუ ნატა გაა*ვი რა-ავწუწუნდი მე
-რა ზრდილობიანი ხარ დაო-გაიინა ნატამ
-რომელი საათია?-ვიკითხე თვალების ფშვნეტით
-ათის ნახევარია-და ჩემი კივილი ერთი იყო
-ნახევარ საათში როგორ მოვასწრო-ავკივლდი მე ისევ და ფართხა ფურთხით გადავიცვი შავი მომდგარი კონფორთაბლე და ქეჟუალი კაბა. ფეხზე ჩემი მეგობარი ქონვერსები მოვირგე ჩანთაში საჭირო ნივთები ჩავკუჭე და გარეთ გავვარდი. უკან კი ნატა მომსდევდა
-რა გინდა ქალო-მანქანაში ვკითხე
-დღეს ლექციები არ მაქვს და შენ მოგყვები-აწიკვინდა ქალბატონი
-აუ შენღა მაკლდი იმ სამთან რა-ავბუზღუნდი მე
-სიმპატიურები არიან?-ჭინკები აუთამაშდა თვალებში
-უუუუფფფფ მარტო სიმპატიურბი?!-გამოვიწვიე მეც და სულ ინტრიგაში გავატარებინე მთელი გზა
-ძლივს მოვედით-აკაკანდა ნატა შიგნით შესვლისას და უცებ წერეთელი ისე ჩამეხუტა ლამის გამჭყლიტა
-წერეთელო გავიჭყლიტე-ამოვიბუზღუნე მე
-ჰეი მეც აქ ვარ-ხელებს იქნევდა ნატა. წერეთელის შებრუნება და ნატას კივილი ერთი იყო .
-ღმერთო სამოთხეში ვარ?-აღმოხდა ნატას როგორც ნუცას ადრე
-ესს.. ისააა.. ხო ნუცა საქმე მაქვს-ენუის ბორძიკით თქვა მერე ნატა დააიგნორა და ნუცას მიუბრუნდა
-რაიყო-ხელები გულზე მიიბჯინა
-დღეს ანდრია მოვა ჯოხაძე და შეეცადე გაართო რა-გაიწელა ბიჭი
-აჰა კაი ანუ ჩემს კისერზე გადადის არა?-ვკითხე დაეჭვებით
-თედო გადაირევა და უნდა შევაპაროთ-ანერვიულდა წერეთელი
-ნუ ღელავ თოკოო-გავიწელე მე-ისა ეს ჩემი დაა ნატა და შენ გაბარებ არსად გაუშვა დღეს უჩემოდ და ჩემამდეც არ მოუშვა სადაც წახვალ ყველგან წიყვანე თორემ აქაურობას გადაბუგავს-გაიცინა ახალაიამ
-დიდი სიამოვნებით-გაიკრიჭა წერეთელი და ნიტას წინ გაუძღვა

პ.ს მინდა ბოდიში მოგიხადოთ აქამდე, რომ არ დაიდო მოთხრობა. ცვლილებეის შეტანის შემდეგ იმედი მაქვს გამოქვეყნდება. ამაზე ბევრად კარგი თავი მქონდა დაწერილი, თუმცა ჩემი დაბდურობის გამო წამეშალა და გაბრაზებულ გულზე მეტი ,ვერ' გამომივიდა.