თავი 7
2 კვირა გავიდა,საახალწლო არდადეგები დაიწო.ლონდონში აცივდა და ჩამოთოვა.ყველაფერი თეთრად გადაპენტილიყო. ერთი შეხედვით სიწყნარე იყო...
ლუსი და ჰარი შისობნენ რომ ნაილის დაბრუნებას ვეღარ შეძლებდნენ, ნაილის "ბნელი მხარე"სულ უფრო და უფრო უკონტროლებელი ხდებოდა და მის სხეულს უფრო და უფრო მეტი ხნით იკავებდა... ნაილს კი ამის კონტროლი აღარ შეეძლო,ადრე თუ რამდენიმე საათი არ ახსოვდა ახლა რამდენიმე დღის ჩავარდნა ჰქონდა მეხსიერებაში.მისთვის ყველაფერი უფრო და უფრო ბუნდოვანი ხდებოდა,რეალობას და ფანტაზიას ერთმანეთისგან ვეღარ არჩევდა,ვერ იძინებდა და გამუდმებით კოსმარები ესიზმრებოდა,თვითმკვლელობაზე ფიქრი კი გონებას უღღრნიდა.
ლუსი და ჰარი კი ფსიქოლოგებთან დადიოდნენ და ათას კითხვას უსვამდნენ "გაორების" შესახებ.ერთერთი მათგანი მუდამ ნაილთან რჩებოდა როდესაც მეორე მაღაზიაში ან ფსიქოლოგთან წავიდოდა.ლუსის დედა დაითანხმეს და ნაილი,ჰარი და ლუსი ,ჰარის აგარაკზე წავიდნენ ,რომელიც ლონდონისგან 2 საათის სავალით იყო დაშორებული.
-კარგად ხარ?-იკითხა ლუსიმ როცა ნაილის ოთახში შევიდა,ნაილი გულაღმა იწვა და ჭერს მიშტერებოდა.
-როგორც ყოველთვის!-ამოიხრა და თვალები დახუჭა.-ჰარიმ ჩემს ძიძად დაგტოვა?-უხეშად ჰკითხა,ლუსიმ თავი დახარა . იმისდამიუხედავად რომ მათ უყვადათ ერთმანეი მათ ურთიერთობას არ ჰქონდა ოფიციალური სახე და ისინი შეყვარებულები არ იყვნენ.
-ბოდიში,უხეშად მომივიდა!-მის დანაშაულ მიხვდა ნაილი ,საწოლზე წამოჯდა და მის წინ მდგარ ლუსის მიაშტერდა.
-ჩვენ უბრალოდ შენზე ვნერვიულობთ!-ამოიხრა ნაილს და აცრემლებული თვალები ნაილს მიაპყრო-ჩვენთვის ძნელია რასაც ვაკეთებთ,გგონია ადვილია როცა დამაძინებელს გიკეთებთ რომ გაგთიშოთ?-ლუსის ხმა აუკანკალდა,იატაკს დაშტერებოდა.
-ეს მხოლოდ მაშინ ხდება როცა "ის" ჩემს ადგილს იკავებს,ამაზე ნუ იღელვებ! მე კარგად ვარ!-ამოიჩურჩულა ნაილმა,ხელები ლუსის წელს შემოხვია,მისკენ მიიზიდა და მიიხუტა.
-მეშინია!-ამოიჩურჩულა და ნაილის უფრო მიეხუტა,მისი ხელები ნაილს კისერზე შემოხვია და თვალები დახარა.
-ჩემი გეშინია?-ჰკითხა გულნატკენმა და ლუსის მიასტერდა,ლუსის ხმა არ გაუცინა,ნაილმა კი ნიკაპზე ნაზად მოჰკიდა ხელი და სახე ააწევინა,შემდეგ კი ლუსის თვალებს ჩააშტერდა.
-ლუსი,მიპასუხე!-ეს ბრძანება არ ყოფილა,ეს უფრო თხოვნას ან იქნებ ვედრებას ჰგავდა-მიპასუხე,ჩემი გეშინია?-ნაილსაც ხმა უკანკალებდა,ლუსი ერთადერთი იყო ვის გამოც ნაილი საკუთარ ბნელ მხარეს ებრძოდა.
-მე მეშინია შენი!-ნაილმა იგრძნო როგორ დაიმსხვა მისი გული როდესაც ლუსიმ ეს სიტყვები წარმოსთქვა.-მე მეშინია შენი როცა შენ თვალებში სიბნელეს ვხედავ,როცა უხეშად მექცევი და ამობბ რომ ვერ მიტან!-ამოიჩურჩულა ლუსიმ.
-მე არასდროს მითქვამს რომ ვერ გიტან!-ოდნავ გაბრაზდა ნაილი.
-2 რის წინ მითხარი!-ამოიხრა ლუსიმ-მითხარი რომ არ მქონდა უფლება შენს ცხოვრებაში ჩავრეულიყავი და ამერია ის!
-ლუსი,ის მე არ ვიყავი და ეს შენც კარგად იცი!-ამოიხრა ,ხელები წელზე მხვია და მალევე ლუსი მის კალთაში აღმოჩნდა.ნაილმა ლუსის აღაჟღაჟებულ ლოყებს შეხედა და გეღიმა.
-შენ ხარ ჩემი ცხოვრება,შენ ხარ ჩემი ყველაფერი!-ლუსის ყურთან ამოიჩურჩულა ნაილმა-შენ ვერ ჩაერევი ჩემს ცხოვრებაში რადგან თვით შენ ხარ ჩემი ცხოვრება!
-მიყვარხარ!-ამოიჩურჩულა ლუსიმ ,ნაილი საწოლზე წამოწვა და გვერდით ლუსი მიიწვინა,უხაროდა რომ მის გვერდით იყო,ლუსიმ ნაილს მკერდზე დაადო თავზე და მის გულისცემას ყური მიუგდო.ნაილმა კი ლუსის თმაზე თამაში და მოფერება დაიწყო.
-მინდა რომ ეს მომენტი სამუდამოდ გაგრძელდეს!-ამოიხრა ლუსიმ და ტვალები დახუჭა.
-მეც !-ჩაიღიმა-მინდა რომ სულ ჩემს გვერდით იყო!
-წაიღე ჩემი გული …თუნდაც სულ პატარა ნაწილი…… როცა შეგცივდება, ის გაგათბობს და სიყვარულის ზღაპარს მოგიყვება როცა მოგეწყინება…
თავი დაადე და მშვიდად დაიძინე…ის ლამაზ მაგნოლიებზე უფრო ნაზია და ბუმბულივით ფაფუკი…
მოგეფერება, ტკივილს გაგიყუჩებს…გულის გულში ჩაგიკრავს… არასოდეს გიღალატებს…არ მიგატოვებს…სიბნელეში გზას გაგინათებს და ვერასოდეს ვერაფერი ჩააქრობს…
ის არაფერს ელოდება შენგან სანაცვლოდ …და ვერც ვერაფერი შეაშინებს…
თუ რამე შეგემთხვა ან ვინმემ გული გატკინა, ის შენს ტკივილსაც გაუძლებს …მოთმინებით აიტანს ყველაფერს…უბრალოდ ცოტას მოიწყენს,ძალას მოიკრებს და კიდევ უფრო მეტად შეგიყვარებს...ჩვენი სიყვარული ქარს გავს .ვერ ხედავ მაგრამ გრძნობ.ნილ,მიმღერებ? აი გუშინწინ რომ მიმღეროდი იმ სიმღერას? ძალიან მიყვარს ის სიმღერა.
ნაილს სულელივით გაერიმა,თუმცა იქნებ სიყვარულმა გაასულელა,ლუსის თან თმაზე მოეფერა და თან სიმღერა.
-I can't live without you
I can't breathe without your air
I can't see without you
Be without you here
I try so hard to fill this void in my head
I try so hard but all of my thoughts tend to shred
As you draw me inside
ლუსი უფრო მიხუტა და მათი ხელები ერთმანეთში ახლართა.

You give me life
You take everything
You give me life
I give you everything
When you're next to me
I come alive
As you draw me inside
ნაილმა იგრძნო როგორ დაუარა მთელს სხეულში ტკივილმა,თვალები დახუჭა.
იწყებოდა. "ის" კვლავ ბრუნდებოდა....იცოდა რომ ლუსისთვის უნდა ეთქვა მაგრამ მაგრამ მომენტის გაფუჭება არ ურდა.სიმღერა გააგრძელა თან ტუმბოზე დადებულ შპრიცს შეხხედა.
I can't live without you
You bring, bring me back to life
I can't love without you
Because you get me through
I try so hard to fill this void in my head
I try so hard but all of my thoughts are regrets
ლუსის თვალები დაეხუჭა,ნაილი ფრთხილად გადასწვდა შპრიცს.მაგრამ ვეღარ მოასწრო გაეკეთებინა,ტკივილი გასუაძლლისი გახდა.
You give me life
I give you everything
When you're next to me
I come alive!
As You draw me inside.
ბოლოს სიტყვები წარმოსთქვა თუ არა,თვალები დახუჭა,ტკივილი კი კვლავ უკვალოდ გაქრა.
ნაილმა ისევ გაახილა ცივი,უგრძნობი თვალები და მის მკერდზე მოთავსებულ გოგონას დაშტერდა. შპრიცი სწრაფად წაიღო მისკენ და წამებში მის სხეულში შეუშვა,გოგოონამ უკვე დამძიმებული ქუტუთოები გაახილა და ნაილს გახედა,შემდეგ კი მის თვალებში შიში გაკრთა. შიში არა ნაილის "მეორე მეს" მიმართ არამედ შისი იმისა რომ ნაილს დაკარგავდა....
"ის" უფრო ძლერდებოდა და საათები როდესაც ნაილის სხეულს იაკვებდა უფრო იზრდებოდა,ჯერ-ჯერობით 3 დღეს შეადგენდა.... ლუსის თვალები მიეხხუჭა,უნდოდა დაეყვირა,როდესაც ქვედა სართულიდან ჰარის ხმა გაიგონა. მაგრამ ყვირილი ვერ შეზლო,ძალა ელეოდა და საობოლოდ მოეშვა როდესაც ნაილმა პირზე ხელი ააფარა.იქნებ ნაილი გაებრუნებინა მაგრამ ეს უკვე აღარ იყო ნაილი,აღარ იყო ბიჭი რომელიც უყვარდა.
***
-ნაილ,ლუსი სად არის?-უდარდელად ჰკითხა ჰარიმ და გაუღიმა.
-მანქანის გასაღები მომეცი!-ნაილის მკაცრი და ცივი ხმის გაოგონებისთანავე ჰარი შეკრთა და უაკნ დაიხია.
-ნაილ....-აკანკალებული ხმით წარმოსთქვა და სამზარეულოში უკანსვლით გავიდა.
-ჰარი,აქედან მივდივარ ! მანქანის გასაღები მომეცი!-დაიყვირა ნაილმა და ხელებდამუშტული მიჰყვა. მაგრამ ხმის ამოღებაც ვერ მოასწრო ისე დაუმიზნა ჰარი ნაილს იარაღი ,ნაილს ჩაეღიმა როდესაც დაინახა როგორ უკანლალებდა ჰარის ხელი.
-არ მომიახლოვდე!-დაიყვირა ჰარიმ-ლუსის რა გაუკეთე?
-ისეთი არაფერი!-ამოიხრა-გასაღაღები მინდა! არ მინდა რამე დაგიშავო,ბოლოსაბოლოს ლუსის ხომ უნდა მოუარო!-დაცინვით წამოიძახა ნაილმა და ჰარისკენ წავიდა,როდესაც ჰარიმ გაუაზრებლად გაისროლა....
თავი 8
თავი 7
-ნაილ,ლუსი სად არის?-უდარდელად ჰკითხა ჰარიმ და გაუღიმა.

-მანქანის გასაღები მომეცი!-ნაილის მკაცრი და ცივი ხმის გაოგონებისთანავე ჰარი შეკრთა და უკან დაიხია.

-ნაილ....-აკანკალებული ხმით წარმოსთქვა და სამზარეულოში უკანსვლით გავიდა.

-ჰარი,აქედან მივდივარ ! მანქანის გასაღები მომეცი!-დაიყვირა ნაილმა და ხელებდამუშტული მიჰყვა. მაგრამ ხმის ამოღებაც ვერ მოასწრო ისე დაუმიზნა ჰარიმ ნაილს იარაღი ,ნაილს ჩაეღიმა როდესაც დაინახა როგორ უკანლალებდა ჰარის ხელი.

-არ მომიახლოვდე!-დაიყვირა ჰარიმ-ლუსის რა გაუკეთე?

-ისეთი არაფერი!-ამოიხრა-გასაღაღები მინდა! არ მინდა რამე დაგიშავო,ბოლოსდაბოლოს ლუსის ხომ უნდა მოუარო!-დაცინვით წამოიძახა ნაილმა და ჰარისკენ წავიდა,როდესაც ჰარიმ გაუაზრებლად გაისროლა....

ტრანკვილიზატორი სწრაფად ჩაერჭო ნაილს მკლავში,ჰარის კი იარაღი ხელიდან გაუვარდა. იარაღი პსიქიატრიულიდან მოიპატა,ტყვიის მაგიერ დამაძინებელს "ისვრის" რომელიც სხეულში ერჭობა და რამდენიმე წუთში თიშავს.

-რა ჯანდაბაა,სთაილს?-დაიღრინა მაგრამ იგრძნო როგორ მოეკვეთა ფეხები და იატაკზე მოწყვეტით დაეცა.

-ლუსი!-წამოიყვირა და კისრისტეხვით გაიქცა ზედა სართულისკენ.
***

თვალები მძიმედ გაახილა.ქუთუთოები ჯერ კიდევ დამძიმებული ჰქონდა,ოთახი მოათვალიერა,სწრაფად წამოდგა და თავბრუ დაეხვია,წაბარბაცდა და კარებს მიეყრდნო.კარების გაღება სცადა მაგრამ რათქამუნდა დაკეტილი იყო,ამოიხრა და საწოლზე ჩამოჯდა. გვერდითა პალატიდან ყვირილის ხმა გამოდიოდა,ყურებზე ხელისგულები მიიჭირა... ვერ იტანდა აქაურობას,ვერ იტანდა ვერც დედას და ვერც მამას... მათ ხომ აქ გამოკეტეს. მას არ სჭირდა გაორება მაგრამ როდესაც მამის საქმეების შესახებ გაიგო,პოლიციაში წასვლა გადავწყვიტა...ვერ მოახერხა.

დედამ ხელი შეუშალა,დაპირდა რომ თუ გაჩუმდებოდა არცერთ მის მეგობარს არაფერს დაუშავებდნენ... და ლონდონიდან მოტყუებთ წამოიყვანე,შემდეგ აქ გამოკეტეს რომ სიმართლე არ ეთქვა.

"როდესაც რაიმე გზღუდავს,სულ ერთია რა ფორმითაც უნდა ხდებოდეს ეს, მაშინ შენი სულიერი სამყაროც შებოჭილია და არსებითად ადამიანი მთლიანად მხოლოდ მაშინ ავლენს თავის რაობას,როდესაც ლაღად გრძნობს თავს."

კარის გაღების ხმა გაიგონა და თავი წამოსწია,მისი პირადი ექთანი დაინახა და თვალები გადაატრიალა.

-მამათქვენი გეძახით!-უხეშად გაიღიმა ექთანმა,ლუი წამოდგა და კარისკენ წავიდა.ექტანმა კი ზურგზე ტრანკვილიზატორიანი იარაღი მიადო.

-სერიოზულად?-გაბრაზებით წამოიძახა ლუიმ.

-წინ წადი!-ექნთანმა კვლავაც უხეშად მიმართა,დერეფანი გაიარეს ექთანს კაბინეტის კარი უნდა გაეღო,როდესაც ლუიმ დრო იხელთა და იარაღი ხელი გამოსტაცა,შემდეგ კი სანამ ექთანი დაყვირებას მოასწრებდა სწრაფად გაისროლა და ექთანი ჩაიკეცა,პლასტიკური საშვი ხელიდან გამოსტაცა და ადგილს მოსწყდა..

***
-ახლა რა მოხდება?-ამოიხრა ლუსიმ,3 საათი გავიდა მაგრამ ნაილი გონს ვერ მოვიდა. კვლავ გათიშული.

-რატომ არ გაუკეთე დამაძინებელი?-შეუღრინა ჰარიმ.

-არ მითხრა!-დაუყვირა ლუსიმ-ყველაფერს მე ნუ გადმომაბარალებ!

-აბა რას დავაბრალო?-დაიყვირა გამწარებულმა ჰარიმ-მე მას ვესროლე ლუსი,გესმის? და რა მოხდებოდა ნამდვილი იარაღი რომ ყოფილიყო? ხვდები მაინც!

-მაგრამ არ იყო!-ამოიჩურჩულა-როგორმე მას უნდა დავეხმაროთ!

-ჩვეენ მას ვეხმარებით ლუსი!

-არა! შენ არ დაგირეკია ზეინისთვის!-წამოიძახა გაბრაზებულმა

-მას არ დავურეკავ,მას არ დაველაპარაკები და არც არასდროს მოხდება ეს!-დაიღრიალა ჰარიმ.

-მაშინ ნაილს ვერ დავეხმარებით!-მოჩვენებითი სიმშვიდით წარმოსთქვა ლუსიმ.

-რამეს მოვიფიქრებთ!-გაბრაზებულმა გახედა-არ მინდა კვლავ მათი იდიტი სიფათების ნახვა!

-მაგრამ ჰარი...

-არა!-იღრიალა-არ დავურეკავ!

-კარგი! - ღიმილით დაეთანხმა ლუსი-მე დავურეკავ!
****

-ჯანდაბა ,ლუსი!შენ გააღებ!-დაუყვირა გაბრაზებულმა როცა კარზე წარის ხმა გაისმა.

-ნაილს უნდა მივხედო!-მიაყვირა და კიბეები აირბინა.

-ნაილს რომ არ უყვარდე ,დიდი ხნის წინ მოგკლავდი!-ამოისისინა ჰარიმ და კარები გააღო.ზეინი და ლიამი კი ჰარის დანახვისას გაშეშდნენ,ლუსის ნახვას ელოდნენ მაგრამ არა ჰარის... ისინი ხომ ლუსისთან მოვიდნენ და არა ჰარისთან,თან ჰარი არც უხსენებია ლუსის მობილურზე საუბარის დროს.

-დიდი ხანი იდგებით იდიოტებივით გაშტერებულები?-უხეშად ჰკითხა და გვერდზე გაიხედა.

-შეცვლილხარ!-ზეინმა ჩაიცინა და ჰარი შეათვალიერა.

-შევიცვალე მაგრამ არა იმდენად რომ ჩემი ხოვრების დანგრევა გაპატიოთ!-უხეშად მიმართა-ახლა კი შემოდით თუ შემოდიხართ ან წადით!

-ბიჭებო ნუ მიაქცევთ ყურადღებას ამ იდიოტს!ჩემზეა გაბრაზებული.-ღიმილით დაუდგა გვერდზე ლუსი-შემოდით.

-იდიოტი შენ თვითონ ხარ!-შეუბღვირა ჰარიმ-გეფიცები ნაილს რომ არ უყვარდე,მოგკლავდი.

-ჩემდაბედად ნაილს ვუყვარვარ!-ენა გამოუყო ჰარის ,ჰარიმ კი თვალები გადაატრიალა.ჯერ ლიამი შემოვიდა,ზეინიც უნდა შემოსულიყო როდესაც ჰარიმ კარებს ხელი ჰკრა და ზეინი კარებს დაეჯახა.

-ჰარი!-გაოცებით წამოიძახა ლიამმა.

-უუუჰჰ მაპატიებ თუ ისევ სასიკვდილოდ გამიმეტებ?-ზეინისკენ დამცინავად მიტრიალდა რომელსაც ხელები დაემუშტა.

-მე შენი მოკვლა არ მიცდია!-შეუღრინა ზეინმა,ხელები დამუშტა და კარებს დაარტყა.კარი კი დარტყმისას ავტომატურად დაიხურა.

-ეს ჩემთვის იყო გამიზნული თუ მართლა კარს დაარტყი?-კბილებში გამოსცრა ჰარიმ.

-ჰარი მას შენი მოკვლა არ უცდია!ახლა ლიამმა ამოიღო ხმა,ლუსი დანბეული ან ერთს უყურებდა ხან მეორეს და ვერ წარმოიდგენდა რაზე საუბრობდნენ ბიჭები.

-არა?-ახლა ლიამს გახედა-მე მას ვიცავდი და მის მტერთან ვჩხუბებდი,შემთხევით წამომცდა მაგრამ არ მაპატიეთ! ჩემზე ათასი სისულელე ილაპარაკეთ და სკოლაში ყველაზე პოპულარული ბიჭიდან არარაობად მაქციეთ,მაგრამ ზეინმა ესეც არ იკმარა...-ზეინს გახედა -მანქანით გამიტანა და ქუჩაში გონებადაკარგული დამტოვა,მშობლებთან და პალიციასთან ჩამიშვა რომ ნარკოტიკებს ვყიდდი და ამის გამო მთელი წელი სარეაბილატაციო კლინიკაში გავატარე,ახლაც ყოველ თვეში ამოწმებენ ვიკეთებ თუ არა ნარკოტიკებს!-დაიყვირა ჰარიმ და ხელები დამუშტა-არცერთი თქვენთაგანი ჩემი მეგობარი არ ყოფილა,ჩემს გვერდით იყავით და ერთობოდით სანამ ლუი წავიდოდა!!

-ჩვენ მარტო ლუის გამო არ ვმეგობრობდით შენთან!-ამოიჩურჩულა ზეინმა.

-იცით რაა?-ზეინს მიაშტერდა-ორივე ფეხებზე თ! კარგია რომ ლუისი წავიდა და დამანახა რომ ჩემი მეგობრები არ ყოფილხართ,არცერთი მეგობარი არ დააჯახებდა მანქანას და მომაკვდავ ჩაბნელებულ ქუჩაში არ დატოვებდა! მაგრამ ზეინმა დამტოვა,ნარკოტიკებზე ქვეყანას მოსდო და ცხოვრება დამინგრია,მაგრამ იცით რა ამის მადლობელი ვარ რადგან ნამდვილი მეგობარი ვიპოვე! ნაილი ვიპოვე ! ახლა კი ჩემს მეგობარს დახმარება რომ არ სჭირდებოდეს ხმას არც გაგცემდით და გვერდზე ისე აგივილიდით როგორც ცარიელ წერტილებს! მაგრამ ნაილს დახმარება სჭირდება ამიტომ თუ მისი დახმარება შეგიძლიათ ნუ მიყურებთ გამო....ვებული სიფათებით და გაანძრიეთ რომ დაეხმაროთ!

-მე უნდა წავიდე!-დაბნეულმა ამოთქვა ლუსიმ-ფსიქოლოგთან მაქვს შეხვერდა!-სწრაფად წარმოსთქვა ,ჩანთას ხელი დასტაცა და ჰარის მიუტრიალდა,რომელმაც მანქანის გასაღები მისცა და სწრაფად გავიდა გარეთ.სახლში კი ოთხნი დარჩნენ,უგონიდ მყოფი ნაილი და ყოფილი მეგობრები,რომლებიც ერთმანეთს ძველ შეცდომებს არ ჰპატიობნდენ და ერთმანეთს როგორც მტრებს ისე უყურებდნენ.
კარზე კაკუნის ხმამ სამივე გამოაფხიზლა.

-ალბათ რაღაც დარჩა,სულელი და გულმავიწყია!-ამოიხრა ჰარიმ და კარები გამოაღო,მაგრამ იქ ლუსი არ იდგა.

სამივეს თვალები გაუფართოვდა,ძარღვებში სისხლი გაეყინათ და ერთ ადგილას მიეყინნენ.

მათ გრძნობებს რომც ვეცადო სიტყვებით ვერ გადმოვცემ,სიხარული თუ სევდა? ყველაფერს ერთმანეთის საპირისპიროს განიცდიდნენ...

-ნაილი გადამალეთ!-ამოიჩურჩულა ძალაგამოცლილმა და მუხლებზე დაეცა-მათ ნაილის წაყვანა უნდათ!

ბოლოს სირყვები წარმოსთქვა თუ არა ლიამი და ჰარი მას მივარდნენ,მაგრამ ლუისი უკვე აღარ იყო გონს.მხოლოდ ზეინს ესმოდა ვინ მოდიოდა ნაილის წასაყვანად და ხვდებოდა რომ თუ მათ აქ დახვდებოდა მასაც წაიყვანდენენ.

-წავედით!-ლიამს გახედა მაგრამ უკვე გვიანი იყო,სახლში რკინის ბოთლის მაგვარი აეროზოლი შემოაგდეს.

-აქ არიან!-დაყვირება მოასწრო და რამდენმე ნაბიჯი გადადგა,თუმცა აეროზოლიდან გამოჭრილმა მხუთავმა გაზმა მთელი ოთახი მოიცა და ყველა და ყველაფერი თეთრ ნისლში გაეხვია.....

ჰარი,ლიამი და ზეინი მოწყვეტით დაეცნენ იატაკზე მაგრამ მაინც დაინახეს აირწინაღით შემოსული რამდენიმე ადამიანი...
თავი 9
ჟურნალი "London News"
"ეს რამდენიმე კვირაა რაც ყველა და ყველაფერი,ხალხი ,ტელევიზია და ყველა ჟურნალ-გაზეთი ,ლონდონთან ახლოს დატრიალებულმა ტრაგედიამ აალაპარაკა.

პოლიციის დასკვნების თანახმად ნაილ ჰორანი,ჰარი სთაილსი,ლიამ პეინი და ზეინ მალიკი გასართობად ჰარი სთაილსის აგარაკზე წავიდნენ,მათ თან ახლდათ ლუსი სტოუნი,რომელიც მას მისი შეყვარებულის,ნაილ ჰორანის სანახავად წაჰყვა,მისი წამოსვლის შემდეგ მან აღმოაჩინა რომ ჩანთა აგარაკზე დარჩა და უკან აბრუნდა,რომ ჩანთა წამოეღო მაგრამ სახლი "გადატრიალებული" დახვდა,ყველაფერი დამტვრეული იყო.. ხოლო ჰარი სთაილსი და ლიამ პეინი კი უგონოდ იყვნენ.

ჰარი სთაილსის ვერსიით ნაილ ჰორანი და ზეინ მალიკი გაიტაცეს,თუმცა ამ რამდენიმე კვირის განმავლობაში მათ ოჯახებს არავინ არ დაკავშირებია,რომ გამოსასყიდი ეთხოვათ... მაგრამ პოლიცია ასე არ ფიქრობს,მათი აზრით ზეინ მალიკსა და ნაილ ჰორანს მოუვიდათ ჩხუბი და მალიკის კრიმინალური წარსულიდან გამომდინარე,სავარაუდოდ ზეინმა ის მოკლა და მიიმალა.ხოლო ჰარი და ლიამი კი მას ხელს აფარებენ,ამიტომ ისინი გადაყვანილი არიან წინასწარი დაკავების იზოლატორში....

შემდგომ კი ლიამმა ჩვენება შეცვალა და თქვა რომ ჰარი შეშლილია,რომ ის აგარაკზე არ ყოფილა მაგრამ ჰარი მას სწორედ ამას აბრალებდა...

მათ განაცხადეს რომ სანამ ეს ყველაფერი მოხდებოდა მათთან მისული იყო ლუის ტომლოსნი რაც შეუძლებელია,რადგან ის 1 წლის წინ ავტოავარიაში გარდაიცვალა.პოლიცია იტყობინება რომ ლუის ტომლსონი მკვდარია!ჩვენ ლუისის მშობლებს დავუკავშირდით და მათ განაცხადეს რომ ლუისის სიკვდილი მძიმედ გადაიტანეს და ამ თემაზე საუბარი არ სურთ.

ეს ამბავი თითქოს ტაბუდადებულია,არცერთ ოჯახს არ სურს ამ თამაზე საიბარი ამიტომ
ამ საქმეში იმაზე მეტი კითხვებია,ვიდრე პასუხები.
გემშვიდობებით შემდეგ სტატიამდე,კლერ როუზი.
***
-ვერ ვიტან,ვერ ვიტან,მეზიზღება ყველაფერი!-კიოდა და არც ხელში მოხვდებოდა ყველაფერს კედელს ახეთქებდა,როგორც კი დედა კარს შემოუღებდა არც მას აკლებდა და ხან ვაზას ესროდა,ხან კიიქვე მდგარ კომპიუტერის ნაწილებს,რომელიც უკვე დაამტვრია.

-შეუძლებელლია,ის არ იქნება მკვარი!ნაილი არ იქნება მკვდარი!შეეშალათ!-გაჰყვიროდა და ამჯერად ლარნაკი სარკეს მიახეთქა. სარკის ნაფშვენები მთელს ოთახში მიმოიფანტა როდესაც კარზე დაკაკუნების ხმა და კარს უკან ჩურჩულის ხმა გაისმა.

-არ მინდა არვის დანახვა!-წამოკივლა ლუსიმ-დედა არ შემოხვიდე თორემ ისევ რამეს გესვრი!

სწრაფად მოძებნა რაღაც რაც მთელი იყო,ასეთი მხოლოდ კომპიუტერის ეკრანი იყო და ხელში დაიჭირა.როგორც კი კარები გაიღო ,სასროლად მოემზადა,მაგრამ დედის მაგიერ რომელიც მთელი კვირის განმავლობაში მის დამშვიდებას ცდილობდა,მონიკა იყო.

-არ ვარ დედაშენი და არ მესროლო!-შეშინებულმა წამოიკივლა მონიკამ როდესაც ლუსი დაინახა.ლუსიმ დაბნეულმა გახედა და კომეპპიუტერის ეკრანი კედელს მიახეთქა,მონიკა შეკრთა... გაოცებული და შეშინებული იყო,მას არასდროს არ ენახა ლუსი ასეთ მდგომარეობაში.

-არ მჯერა რომ ნაილი მოკვდა!-ამოიჩურჩულა ლუსიმ.

-მაგრამ მისი გვამი იპოვეს,ის მალიკმა მოკლა! გესმის ეს რას ნიშნავს? ახლა კი ადექი,ჩაიცვი ,მოწესრიგდი და ნაილის დასაფლავებაზე უნდა წავიდეთ!-შეუბღვირა დაქალმა.

-ის არ არის მკვდარი!-ამოილუღლუღა,მონიკა მასთან მივიდა და ჩაეხუტა.

-უნდა გაითავისო რომ ის მოკვდა!-ამოიოხრა მონიკამ-დღეს ნახავ როგორ ასაფლავებენ ნაილს და მიხვდები!
-ის არ მოკვდება!-ამოისლუკუნა ლუსიმ და დაქალს მიეხუტა-ის ყოველთვის ჩემს გულში იქნება!

***
ლუსიმ იგრძნო როგორ მოაწვა ცრემლები მაგრამ მათი შეჩერება არ უცდია,უბრალოდ ცრემლებს უფლება მისცა რომ მისი ემოციები გამოეხატა,ცრემლებმა კი ლოყებისკენ გაიკვლიეს გზა.

მალევე დალანდა ნაცნობი სილუეტები,დაკრაძალვაზე მხოლოდ ნაილის ახლობლები იყვენ და მათ შორის ჰარიც,რომელიც მთელი 2 კვირა არ უნახია...

მას შემდეგ რაც აგარაკზე მოხდა...

-ჰარი!-წამოიყვირა და მისკენ გაქანდა შემდეგ კი მტირალი ჩაეხუტა,ჰარიმაც მტირალი გოგონა ჩაიხუტა და მასაც ცრემლები წამოსცვივდა...

-გემუდარები,მითხარი რომ ნაილი არ მომკვდარა და ეს ყველაფერი ტყუილია!-ამოისლუკუნა და ჰარის უფრო მიეხუტა.

-ვერ გეტყვი!-გაბზარული ხმით წარმოსთქვა ჰარიმ-ეს სიმართლეა,სამწუხაროდ!

ლუსიმ საბოლოოდ გააცნობიერა ნაილის სიკვდილი როცა სასახლე(იგივე კუბო :დ ) დაინახა,ცრემლებმა დინებას უმატეს...ალბათ წაიქცევოდა ,რომ არა ჰარი...ჰარიმ ძლიერად მოხვია ხელები და მიიხუტა.

-იქნებ შეცდომა...

-არა!-სასოწარკვეთილად გაისმა ჰარის ხმა-ნაილის გვამი მისივე დედამ ამოიცნო!

ორივეს სახე ცრემლებმა დანამეს,სასაფლაოზე ყველა ტიროდა... მხოლოდ ლიამი იდგა ,ჩუმად...სახე გაქვავებოდა...

-ლიამი აქ რას აკეთებს? ის ხომ ნაილს არც კი იცნობდა!-ამოიხრა ლუსიმ და ჯერ ლიამს გახედა,მერე კი მის გვერდით მდგარ ნაილის დედას,რომელის ურეაქციოდ უყურებდა სასახლეს.

-არ ვიცი! რაღაც იცის,შენ რომ აგარაკზე ამოხვედი და პოლიცია გამოიძახე ლიამიც სახლში იყო?-ინტერესით იკითხა ჰარიმ.

-არა!მხოლოდ შენ იყავი უგონოდ!-გაოცებით წამოიძახა-ლიამი რამდენიმე წუთით ადრე მოვიდა...სანამ პოლიცია მოვიდოდა! შენი აზრით ,პოლიცია მართალს ამბობს?

-რას?-გაოცებით გახედა ლუსის-რომ ზეინმა ნაილი მოკლა,თვითონ მიიმალა და ლიამი მისი თანამძრახველი გამოდის?

ლუსის ხმა არ ამოუღია,მხოლოდ თავი დაქუნია და თავი დახარა.

-უკვე აღარ ვიცი !-ამოიხრა-ჩემს გონებაში ყველაფერი აირია,სიმართლის თქმისაც მეშინია...ასე მგონია საგიჟეთში გამომკეტავენ...-სიტყვები გაუწყდა და ადგილზე გაშეშდა როდესაც ლუისის მამა დაინახა,ლუისის მამა ხელი ჩამოართვა ყველას და "დანაკარგი" მიუსამძიმრა. ორივემ ლიამს გახედა,როცა ლუის მამა ლიამისკენ გადაიხარა და ყურში რაღაც ჩასჩურცულა.ლიამის თვალებში კი შიში გამოისახა. შემდეგ კი ლუისის მამამ ხელი ჰარის ჩამოართვა.

-ჯერემი!-ძალით გაუღიმა ჰარიმ.

-გავიგე რომ გითქვია,თითქოს ჩემი შვილი ცოცხალი იყო!-გამყინავი მზერით შეხედა ჰარის.

-ის არ მომკვადარა!-შეუღრინა ჰარიმ-ლუისი ცოცხალია და დარწმუნებული ვარ რომ სიმართლეს გავარკვევ!

-ცეცხლს ნუ ეთამაშები,ჰენრი!-დამცინავად შეხედა ჯერემიმ.

-მას ჰარი ჰქვია და მე და ჰარი აუცილებლად გავარკვევთ ყველაფერს!-ახლა ლუსიმ ამოიღო ხმა.

-ეს შენი შეყვარებულია?-ჯერემიმ ლუსის ახედა დამცინავად.

-არა,ნაილის შეყვარებული იყო!-დანანებით ამოიჩურჩულა ჰარიმ.

-მაშინ იცოდეთ რომ ჩემი შვილის სიკვდილის ამბავს თუ არ შეეშვებით ,ნაილის გზას გაუყვებით ორივე!-თვალი ჩაუკრა და ამჯერად ნაილის დედას მიახლოვდა.
***
დაკრძალვის შემდეგ,ჰარი ყველასდაგასაოცრად კვლავ წინასწარი დაკავების იზოლატორში წაიყბანეს,შემდეგ კი ფსიქიატრიულში გადაიყვანეს.ლუსიმ კი ჩუმად მიჰყვა ლიამს და როცა შეამჩნია რომ ლიამი და მხოლოდ ის იყვნენ ქუჩაზე,სწრაფად დაუძახა და მისკენ წავიდა.ლიამს კი თითქოს შეეშინა,მაგრამ რისი?

-რა გითხრა ლუსის მამამ?-პირდაპირ კითხა ლუსიმ.
-არაფერი!-დაბნეულმა ამოიხრა- ნუ ერევი იმ საქმეში რაც შენ არ გეხება! Welcome to a world where dreams become nightmares!(კეთილი იყოს შენი მობრძანება სამყაროში სადაც ოცნებებიც კი კოშმაებად იქცევა!)
-მართლა?-დაიღრინა ლუსიმ-ჰარი ჩემი მეგობარია,ის კი რატომღაც პსრიქიატრიულში წაიყვანეს ! ის არ არის შეშლილი!

-რაა?-თვალებგაფართოებულმა იკითხა ლიამმა-გემუდარები ნუ გაეხვევი შარში,ჰარი უკვე შარშია!

-მისმინე პეინ! ნაილი დავკარგე მაგრამ ჰარის არ დავკარგავ,ასე რომ მითხარი სიმართლე! რა მოხდა აგარაკზე!

ლიამმა პირი გააღო რომ რაღაც ეთქვა მაგრამ ,შესახვევიდან გამოსული მანქანა სწორედ მის გვერდით გაჩერდა და ლიამმაც შეშინებულმა მომუუწა პირი.

-ჩაჯექი მანქანაში!-ნაცნობი ხმა გაისმა,ლიამი მანქანას და მის პატრონს მიაშტერდა.

-ახლავე!-იღრიალა და მანქანიდან გადმოვიდა,ლუსიმ მალევე ამოიცნო ჯერემი,ლუისის მამა.

-შეგახსენო რა მოხდება?-დაიყვირა და ლიამს გახედა-ახლავე ჩაჯექი მანქანში!

ლიამმა ლუსის გადახედა,მერე ჯერემის შემდეგ კი ხმის ამოუღებლად მანქანაში ჩაჯდა.

-შენ კი პარატა ქალბატონო! გირჩევნია შენს თავს მიხედო და სხვის საქმეში არ ჩაერიო რადგან შეიძლება შენი ოცნებები შენივე კოშმარებად იქცეს!-გაუღიმა და მანქანაში ჩაჯდა. ლუსი აზრზე მხოლოდ მას შემდეგ მოვიდა რაც მანქანა ადგილს მოსწყდა და მოსახვევში გაუჩინარდა.

***
ოთახის კარები რომ შეარო მისი ოთახი ვერ იცნო.ყველაფერი რათქმაუნდა დაელაგებინათ მაგრამ თითქოს რაღაც უჩვეულოდ ჩანდა,ამის მიზეზი კი საწოლზე დადებულიფურცელი იყო რომელიც ლუსიმ სწრაფად აიღო და წაკითხვას შეუდგა.

"არ ვიცი სად არიან ზეინი და ლუისი მაგრამ გავარკვევ,უბრალოდ გჯეროდეს რომ დაგიცავ და შენთვის დავბრუნდები.მიყვარხარ! ნაილი"

ლუსის სახე ღიმილმა მოიცვა,გულმა გამალებით დაიწყო ცემა...სიხარულის ცრემლებმა მისი მისი ლოყები დანამეს...

-ის ცოცხალია!-ამოთქვა და ნაილის წერილი "ჩაიხუტა"