სახლამდეც მივაღწიეთ, ძალიან მომნატრებია ეს ადგილები. სახლში რომ შევედით მაშინვე ჩემი ოთახისაკენ გავემართე და ჩემს ტანსაცმელს ადგილი მივუჩუნე. შემდეგ, კი კვლავ მისაღებში დავბრუნდი. იო იქ არ დამხვდა, ამიტომაც სამზარეულოსაკენ ავიღე გეზი. იო სამზარეულოში იყო და რაღაცას ამზადებდა.
-იო რას ამზადებ?
-სალათს თუ არ გიდა არაა პრობლემა მიდი მაცივარი იგერაა და რაც გინდა ის მოიმზადე.
-არაა იყოს მადლობა-ვუთხარი და სარკასტულად გავიკრიჭე.
-ხო მართლა ხვალე სკოლაში წაგიყვან
-აუუ არა რა ოღონდ ხვალ, არა და მერე არაა პრობლემა-შრეკის თვალებით შევხედე იოს.
-არა არა მასე არ შეიძლება სწავლას ჩამორჩები, თან ხვალ რაღაც საბუთები მაქვს მისტანი და შენც შენს ახალ კლასელებს გაიცნობ.
-ოოო-დავიწყე წუწუნი მე.
-ვსო მორჩა ბაზარი.
-კაი ავალ ტანსაცმელს გავამზადებ ლანაჩკას დავურეკავ და სახლშიც შევატყობინებ, რომ ჩამოვედი.
-კაი მოდი, ჩემთან ჩემი დამჯერი გოგო-მივედი და პირდაპირ კალთაში ჩავუხტი.
-იოოო!
-ჰოუ
-სოფელში, ხომ ხშირად ჩავალთ?-ვკითხე სევდიანი ხმით.
-რათქმაუნდა სიცოცხლე, ეხლა კი გაიქეცი გვიანია უკვე-კიბეებზე ასვლას ვაპირებდი, როდესაც იოს ხმა გავიგე.-მომიკითხე.
-აუცილებლაად-გავძახე მეც. სწრაფად ავირბინე კიბეები კიბეები და ჩემი. ოთახისაკენ ავიღე გეზი, თან ლანას ნომს ვკრეფდი ტელეზე. რამოდენიმე წამში კი, ისი ძილისაგან დბოხებული ხმამესმის
-გისმენთ!
-ლაან როგორ ხარ, ხოარ გაგაღვიძე?
-ვაიმე აან უკვე მენატრები-და აქ უეჭველი ტირილი დაიწყო.
-მეც ძალიან მენატრები ლაან.
-კაიკაი აღარ გვინდა ტირილი ისა და ხო მალე ჩამოხვალ?
-აუუ არ ვიცი ჯერ, იომ ხვალ რაღაც საბუთები უნდა მიიტანოს სკოლაში და მითხრა თან წამოდი გაიცნობ შენს ახალ კლასელბსო-ვთქვი და ღრმად ჩავისუნთქე.
-რაგჭირს შენ ხოარ ნერვიულობ ჰაა-მკითხა დაეჭვებულმა.
-აუუუ.
-რა სულელი ხარ გოგოო-მითხრა და ისეთი სიცილი დაიწყო მეგონა მალე გაიგუდებოდა-ვაიმე დედაა.
-ოო კაი რა.
-რატო ნერვიულობ რა არის მაქ სანერვიულო ძმობას გაფიცებ მითხარი და ხმას აღარ ამოვიღებ.
-კაი კაი კარგად, ხო ისე ჩემმა ძმამ მოგიკითხა და იცოდე-ვუთხარი თუ არა გავუთიშე და ჩემს ტანსაცმელს მივუბრუნდი, თან ხვალინდელ დღეზე დავიწყე ფიქრი. ვფიქრობდი იმაზე თუ მეყოლებოდა აქ ისეთი მეგობრები როგორებიც სოფელში ან კიდე საერთოდ მიმიღებდნენ?! არა არა ეს ფიქრები უნდა მოვიშორო როგორ თუ არ მიმიღებენ. აუუუ რას ქვია, რა არის აქ სანერვიულოო?! უუუჰ.
ამ ფიქრებში ტანსაცმელსაც ვუპოვე თავისი ადგილი, შხაპიც მივიღე და კაცმა არ იცის როდის მოვხვდი სიზმრების სამყაროში.
დილით ძალიან ადრე გამეღვიძა, ალბათ იმიტომ რომ ვნერვიულობდი. სწრაფად მივალაჯე კარადასთან და დავიწყე ტანსაცმლის შერჩევა. საბოლოოდ ჯინსის შარვალზე, თეთრ პერანგსა და ლურჯ კეტებზე შევაჩერე არჩევანი. თმა კოსად შევიკარი და სწრაფად გავეცალე ოთახს, საათს, რომ შევხედე უკვე 8:00 იყო და გადავწყვიტე იოს ოთახში შევსულიყავი. იქ შესულს კი საყვარლად მძინარე იო დამხვდა მაგრმ მე რისი ანი ვიყავი, რომ ჩემი საყვარელი ძამიკო გრანდიოზულად არ გამეღვიძებინა. ბევრი ვარიანტი მქონდა, მაგრამ არჩვანი საბოლოოდ, მაინც ცივ წყალზე შევაჩერე. სწრაფად ჩავირბინე კიბეები და შევედი სამზარეულოში, იქედან, კი ცივი წყლით სავსე ჭიქით დავბრუნდი ოთახში. იოს მივეპარე და წყალი სახეზე გადავასხი.
-ანიი მოგკლავ იცოდე, რამდენჯერ უნდა გაგაფრთხილო მასე აღარ გააკეთოთქო?! მეკი სწრაფად გავიქეცი, გავიქეცი რაა იოს, რომ არ დავეჭირე გავიქცეოდი.
-აუუ იო გთხოვ რა ნუ..მი..ღიტი..ნებ იი..ო..ო!!!
-კარგია ხოო?!-თან ისიც სიცილით იგუდებიდა.
-კაი კაი აღარ გავიმეორებ, ვაიიმე დედა.
-აღარ გაიმეორებს, თურმე გოგო.
-კაი ტანსა...ცმე...ლი და..ი.კუჭა გე..ყოო რაა-ძლივს ვუთხარი.
-კაიი ხოო. აუუ, რომელი საათია?-მკითხა და ორივე საწოლზე გადავწექით.
-8:00.
-ვაიმეე შენ მართლა მოსაკლავი მყავხარ რაა.
-კაი კაი სწრაფად ეხლა დღეს,ხომ უნდა წავსულიყავით?!
-კაი მიდი, მანამდე რამე ჭამე მეც მალეჩამოვადა წავიდეეთ.
-კაი-სწრაფად გავექანე სამზარეულოსაკენ, ვისაუზმე და იოც გამოჩნდა ჰორიზონტზე.
-იო არ ისაუზმებ?
-არა არ მინდა მე მიდი შენ დროზე და გავიდეთ.
-დავასრულეე.
-კაი წამო წავიდეთ მაშინ. ----------------------ძალიან დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ. თქვენი აზრი მაინტერესებს და წაკითხვის შემდეგ გამიზიარეთ. და ბოლოს ჟანა ძალიან დიდი მადლობა, ვერც კი წარმოიდგენ როგორ გამახარა შენმა კომენტარმა.