-აუცილებელი რომ არ იყოს ხომ იცი რომ არ წავიდოდი? _ სამზარეულოს კართან მისული მაშინვე ვჩერდები როგორც კი საყვარელი ქალის სიტყვები მესმის
-კარგი რა ნეს,შვებულება მაინც არ გეკუთვნის?რამდენი ხანია ასე ერთად არსად ვყოფილვართ? _ უკმაყოფილოდ წუწუნებს მაშო და უხერხულად იღიმის როდესაც მამჩნევს _ უი გამარჯობა ნიკოლოზ
-დილამშვიდობის გოგონებო _ რამოდენიმე ნაბიჯს ვდგამ მათკენ და მაცივრიდან წვენს ვიღებ
-კარგი ჩვენ წავალთ,შენ კი იფიქრე ჩვენს ნათქვამზე _ ხელის კვრით უბიძგებს ლილე დაქალს გასასვლელისკენ,ორივენი უხერხული იღიმილით გვშორდება
-რატომ არ მითხარი თუ წასვლას აპირებდი?
_ მისკენ რაოდენიმე ნაბიჯს ვდგავ,ვხედავ როგორ იბნევა ჩემის სიახლოვით და თვალებს საყვარლად აფახურებს _ ვერ გიშველის ეგ ლამაზი თვალები საყვარელო _ წარბაწეული დავყურებ ზემოდან
-სამსახური მელოდება,ისედაც რა საჭიროა ყველა წვრილმანი ვაბაროთ ერთმანეთს _ გულმოსული მიყურებს და მზერას ჩემ ხელებს აყოლებს წელზე ნაზად რომ ვუცურებ
-ისევ დაიწყე არა?,სულაც არ მომწონხარ ეგეთი ენაგატლეკილი _ თვალს ფერებ გადასულს,სახეზე ვავლებ და ოდნავ ვიხრები მისკენ _ გაგიმართლა რომ მეც საქმეეები მაქვს,ჩემთან ერთად მოგიწევს მგზავრობა,მე კიდევ შენი წუწუნის მოსმენა
-ხოდა ვისი წუწუნიც გსიამოვნებს ის წაიყვანე _ გაბუტული ბუშტავს ტუჩებს,თმას კი ერთ მხარეს ნაზად იყრის
-ნწ,,მიყვარს როდესაც ბავშვურად ატიტინდები ხოლმე _ ტუჩებთან ოდნავ ვჩურჩულებ და გააზრებასაც არ ვაცლი ისე ვუკოცნი ორთავეს
-მეტკინა ველურო _ მაშინვე მიშირებს როგორც კი კბილებს ვასობ და თითებს ზედ იფარებს,,ღიმილით ვიწევი მისკენ და ეხლა უკვე ნაზად ვუკოცნი ნაკბენ ადგილს _ ცოტა ფრთხილად თორემ სულ დამილურჯე ამ დილით,მე კიდევ აღარ ვიცოდი როგორ გამემართლებინა თავი ჩემ მეგობრებთან
-დავიხრუკე ტო რა სიცხეა __ ოთახში წელ ზემოთ შიშველი ბენდელიანი შემოდის,ჩვენი შემხედვარე თვალებს ოდნავ ისრესს რამოდენიმეჯერ _ უი გააგრძელეთ,გააგრძელეთ არ მომაქციოთ მე ყურადღება _ ცინუკურად მოგვჩერებია ორივეს და ქალის აწითლებულ ლოყებზე ხმამაღლა იცინის
-რა გაცინებს ბიჭო? _ უკან გაკვირვებული ჯუღელი მოყვება,თვალები მაშინვე უფართოვდება როდესაც,ერთმანეთზე გადაფსკვნილს გვხედავს _ ბოდიში,ჩვენ გავალთ _ ახარხარებულ ქმარს მხრებზე ოდნავ ექაჩება
-მიდი გააფრთხილე ყველა და წავიდეთ თორემ საღამომდე ვერ ჩავაღწევთ იქ _ დამუნჯებულ,ერთ წერტილზე მიშტერებულ ქალისკენ ვტრიალდები და ღიმილით ტუჩებზე ოდნავ ვეხები
-ამათმა ეხლა რა თქვეს? _ ხელით იმ ადგილისკენ უთითებს სადაც რამოდენიმე წამის წინ ჩემი მეგობრები იყვნენ
-ბედნიერება გვისურვეს,ერი გაამრავლეთ,დემოგრაფიული პრობლემები გვაქ საქართველოში და ჰარი-ჰარალეო
-ნიკოლოზ _ თვალებს აბრიალებს და მხარზე იდნავ მჩქმეტს _ ზურას ვეტყვი შენ რომ მიგყავარ, ჩემ წაყვანას და წამოსვლას აპირებდა ისევ აქეთ,ეგ ხომ მაშოს არ შორდება მოკლედ რა,ორი უჯიშო ერთმანეთს როგორ შეხვდა ვერ ვხვდები
-ანუ ღამით მარტო ხარ სახლში ეს რამოდენიმე დღე _ დაბნეულ თვალებში ვაშტერდები,დარწმუნებული ვარ საკუთარ თავზე რომ შემახედა ეხლა მათში მოხტუნავე ჭინკებს დავინახავ
-მერე შენ რა?
-დაცვა ხომ გჭირდება არა?თან რამოდენიმე დღე, გინდა არ გინდა უნდა შემიფარო,თორემ დედაჩემის ამბავი რომ ვიცი მთელ სანათესაოს მოყრიდა ეხლა სახლში,მე კიდევ მაგათი თავი არ მაქვს,მირჩევნია შენთან დავიძინო
-ნერვები სანამ მაქვს ჯობია წავიდე _
გაბრაზებული მტაცებს ხელს და სწრაფი ნაბიჯებით მიდის კიბეებისკენ,მე კიდევ მთელი ხმით ვიცინი ალ მოკიდებული სახის შემხედვარე

**

-ხომ შემპირდი რამოდენიმე დღით კიდევ დავრჩებიო _ უკმაყოფილო სახით მიყურებს კატო _ რა გაქვს ასეთი ეგ საქმე რომ საკუთარი დისგან გარბიხარ
-მეც ეგ შეკითხვა დამებადა ეკატერინე,როდესაც ანერვიულებულმა ჩემმა დამ უცებ მომახალა ნიკოლოზიც მიდის თურმეე ქალაქში და მას წავყვებიო _ ეჭვის თვალით გადმოგვხედა ზურამ ჩემთან ერთად აწურულ ნესტანს
-დაწყნარდით ეხლა,რა მოხდა ესეთი,ადამიანს საქმე აქვს მიდის და ნესტანსაც გაიყოლებს,ჩვენც ჩავალთ რამოდენიმე დღეში,ასე რომ ვგონებ შენი ძმა არ მოგვანატრებს თავს _ გაბრაზებულ კატოს ხელს წელზე ხვევს ალექსი და ცინიკური ღიმილით მოგვჩერებია
-წადით თორემ ესენი ხვალ დილამდე არ მორჩებიან ბღვერას _ ღიმილით ამბობს მაშო და ზურას დაბღვერილ თვალებზე გულუბრყვილოდ იჩეჩავს მხრებს
-კარგი,მანქანაში დაგელოდები _ მზერას ერთიანად ვავლებ კუთხეში დასჯილი ბავშვივით აწურულ ქალს და უაზროდ გაკრეჭილ სალოს და ანასტასიას თვალს ეშმაკურად ვუკრავ ცერა თითს მოწონების ნიშნად რომ მაჩვენებენ

თითებს ანერვიულებული,რიტმულად ვათამაშებ საჭეზე,არც კი მახსოვს ბოლოს ასეთი როდის ვიყავი,ალბათ სტუდენტობის პერიოდში საკუთარ ლექტორი გაგიჟებით რომ მიყვარდა და რამოდენიმეჯერ მოტაცებაც კი ვცადეთ ბიჭებმა თუმცა,მცდელობა მცდელობათ დარჩა. მახსოვს რამოდენიმე დღე როგორი დეპრესია მქონდა,საკუთარ თავში ჩავიკეტე,სწავლას თავი მივანებე და ვთვლიდი რომ 18წლის ასაკში ჩემი ცხოვრება დასრულდა,უნივერსიტეტიდან გარიცხვასაც კი მიპირებდნენ ამის გამო,,მართალია ქალები არასოდეს გვაკლდა სასტავს თუმცა ოთხეულისგან ალბათ მხოლოდ მე გამოვირჩეოდი დინჯობით, ყოველ დღე სხვადასხვა გოგონებთან არასდროს ვატარებდი დროს ჩემი მეგობრებისგან განსხვავებით,იმის მიუხედავად რომ გარდატეხის ასაკში ადამიანს ყოველთვის უქრის,როდესაც გარსს უამრავი ლამაზი გოგო გახვევია,შენი ერთი ხელის მოსმა და ჰოპ ისიც შენია,მაგრამ რატომღაც მაგ მომენტში ყოველთვის მიუწვდომელისკენ მივილტვოდი და სწორედ მაშინ პირველად დაიპყრო ჩემი გული ინფორმატიკის ლექტორიმა,დღევანდელი გადასახედიდან საკუთარ თავზე მეცინება,როგორ უიმედოდ ვიყავი მასზე შეყვარებული,მისი მკაცრი გამოხედვა ადგილზე მაშეშებდა და სუნთქვას მავიწყებდა.
ძნელია ორმა გზნებარე გულმა იპოვოს ერთმანეთი თუმცა შესაძლებელია თუ ნამდვილი სიყვარულია, ეხლა რაღაც ამოუცნობს ვგრძნობ,როდესაც ნესტან ვხედავ ვხვდები როგორ იპატრონებს მთლიანად გულსა და გონებას,როგორ მივილტვი მისკენ მთელი სხეულით,,ვგრძნობ რომ ეს ყველაზე ბედნიერი და მაგარი შეგრძნებაა რაც კი ოდესმე განმიცდია, როდესაც მთლიანად გეკუთვნის საყვარელი ქალის სული,იცი რომ ეხლა უკვე შენ ტრიალებ მის გინებასა და ფიქრებში.
კარის ხმაზე ფიქრების გასაფანტად თავს ოდნავ ვაქნევ და უკანა სავარძლისკენ ვიხედები, ღიმილს ძვლივს ვიკავებ როდესაც გაბუტულ სახეს ვაწყდები
-წავიდეთ თორემ ჩემმა ძმამ შეგვჭამა თვალებით _ ამბობს დაბღვერილი
-გინდა ეხლავე გავარკვიოთ ყველაფერი? _ვხედავ როგორ ეცვლება სახის მიმიკა ჩემ სიტყვებზე
-ჯერ დავიცადოთ,ისედაც საცდელი პერიოდი გვაქვს,არ მინდა ჩვენმა ნაბიჯმა თქვენს შორის ურთიერთობა დაძაბოს და გააფუჭოს
-როგორც შენ იტყვი,მაგრამ იცოდე დიდი დრო არ დავიცდი,არ მიყვარს დამალობანას თამაში,პატარები არ ვართ რომ ვინმემ ერთმანეთის სიყვარული აგვიკრძალოს,რაც შეეხება ცუდს,მე გპირდები რომ ისეთი არაფერი მოხდება რაც შენ გულს გატკენს _ თვალს ღიმილით ვუკრავ და კიდევ ერთხელს ვავლებ მზერას ჭიშკართან დაყუდებულ მეგობრებს, ზურას დაბღვერილ სახეზე რომ იცინიან _ ცოტა გავიაროთ და წინ გადმოსკუპდი თორემ თავი შენი მძღოლი მგონია_ სარკეს ვასწორებ და მანქანას მაშინვე ვქოქავ
-ოო კარგი _ წუწწუნებს “უკმაყოფილოდ“ ,ვხედავ როგორ უხტის თავალებში ეშმაკუნები,მისი შეხების სურვილი მივლის და გაზს მთელი ძალით ვაჭერ ფეხს,როგორც კი ვხვდები რომ საკმაოდ მოვშორდით მათ,ავტომობილი სავალი გზიდან გადამყავს და მისკენ მთლიანი ტანით ვბრუნდები
-გადმოდი_ მოუთმენლად ვეუბნები და ხელებს ვეღარ ვიმორჩილებ ისე მინდა მკლავებში მოვიმწყვრიო,,ვგრძნობ როგორ აჭიანურებს დროს და მოთმინება მეკარგება _ ნუ კარგი,რატომღაც ალბათ გირჩევნია მე გადმოვიდე _ კმაყოფილი ვაწკლაპუნებ ტუჩებს,სავარძელს ოდნავ უკან ვწევ და სწრაფად ვძვრები მასთან
-რას აკეთებს,ხომ არ გაგიჟ... _ შეშინებულს,სიტყვის დამთავრებას არ ვაცდი ისე ვეტაკები ბაგეებზე,ვგრძნობ რამოდენიმე წამი,როგორ უშეშდება ხელები ჰაერში,შემდეგ კი როგორ ასრიალებს ნაზ თითებს ყელზე და თმაზე მეჭიდება,მთელი ვნებით ვუკოცნი ჯერ ზედა შემდეგ კი ქვედა ტუჩს,ოდნავ კბილებს ვანაცვლევ და მესმის კიდეც მისი ბაგეებიდან წარმოქმნილი ნაზი კვნესა
-ვერ ვძღები შენით,,,ოსტატურად ვუწევ მაისურის ბრეტელებს და ლავიწის ძვლებზე სველ კოცნას ვუტოვებ _ როგორ მაგიჟებ რომ იცოდე _ ხელებს წელზე კომფორტულად ვხვევ და სხეულზე ვიკრავ მოზღვავებული ემოციის გასაკონტროლებლად,არ მინდა თავი დავკარგო
-გახსოვს ის დღე,მე და ალექსი ანასტასიას წიგნის პრეზენტაციაზე რომ მოვედით?
_ ღიმილით ამომხედა ქვემოდან
-ჭკუიდან გადამიყვანე იმ დღეს,,,თმებზე ოდნავ ვეხები ტუჩებით და სურნელს შევიგრძნობ _ მაშინ შენი შეყვარებული მეგონა, ეხლა კიდევ სიძე კაცია
-არადა შენს საეჭვიანოდ წამოვყივანე _ ვხედავ როგორ იჭამს ტუჩებს ნერვიულად _ ისე თავხედურად შემოიჭერი ჩემს ცხოვრბეში,არ მინდოდა იმედები გამეცრუებინა საკუთარი თავისთვის და ცალმხრივი გრძნობით მეარსება,მეგონა მხოლოდ ჩემმა მკერდმა მოგხიბლა კლინიკაში
-მკერდმა და თვალებმა _ ურიცხვად დავყურებ ორ ბურთულას ზოდან,ტუჩებს ოდნავ ვისველებ და ენის წვერით ოდნავ ვეხები ზედ შემდეგ კი გახელებული ვუკოცნი ბაგეებს _ დროა წავიდეთ თორემ საკუთარი თავის კონტროლი მიჭირს _ კიდევ ერთხელ ვეხები ზედ და წინა სავარძლისკენ გადავდივარ _ წინ ჯდომა უფრო კომფორტული იქნება ორივესთვის _ ღიმილით ვანიშნებ გვერდითა სავარძლიეკენ,აციმციმენული თვალებით გადმოდის ისიც და ღვედს ბედნიერი იკრავს

პ.ს..მომდევნონთავი იქნება ზედ,შევეცდები ხვალისთვის მაგრამ ვერ დაგპირდებით,,,მადლობა ყველას