ნახევრად მეძინა მაგრამ ალექსანდრეს და ცოტნეს ლაპარაკს ვარჩევდი.
-ბიჭო გაიღვიძე ესე როგორ შეიძლება რვაზე უკვე დარბაზში უნდა ყოფილიყავით რო ათზე დაგვეწყო -წუწუნებდა ქალივით
-ცოტნეეე?-შეიშმუშნა ალექსანდრე
-ადექით და წამოდით ეხლა
-ჩუმად ბიჭო მარის გაეღვიძება-ეს უთხრა რადგან მისკენ გადავბრუნდი.
-კარგი რა კიდევ კარგი თოკო თერთმეტამდე ვერ მოვა თორე მოგკლავდი.-ამათმა ლაპარაკმა უკვე შემაწუხა
-აუ რა ხდება-ვთქვიი და ცოტნესკენ მივაბრუნე თავი.დივანი ვიწრო იყო. მე და ალექსანდრე ძლივს ვეტეოდით და ამიტომ იატაკზე გავადინე ტყაპანი-აუუუ წელიიიი-დავიწყე მანჭვა ესენი კიდე იცინოდნენ.-რა გაცინებთ?
-მოდი დაჯე-წამოჯდა ალექსანდრე და მეც ამაყენა.სწორედ ამ დროს მოვედი გონს.
-ცოტნე შენ აქ რას აკეთებ?
-შენი აზრით?-მკითხა უკმაყოფილოდ-მე კიდე პუნქტუალური მეგონე რძალო.
-კარგი რა ალექსანდრე ხო გითხარი დავაგვიანებთ თქო. თოკო ნაწყენია?-ვკითხე შეშინებულმა
-თერთმეტზე მოვა საქმეები აქვს-ეს თქვა და დავმშვიდდი
-ეხა არის ცხრა, კაი ათზე იქ ვიქნებით.
-კაი მაშინ მე წავალ-თქვა ცოტნემ და კარი გაიხურა
-ხო გითხარი დეგენერატო დაგვავიანდება თქო-ვუთხარი ალექსანდრეს და ბალიშები გავუქანე.
-კაი ხო ბოდიში მოვემზადოთ.მიდი რა მე აბაზანაში შევალ შენ კიდე ტანსაცმელი გამიმზადე.
-კაი-ვუთხარი მოკლედ
-თუგინდა ერთად დავიბანოთ
-შენ ბიჭო..
-ისე მითხარი კაიო თითქოს რამე გაწყენინე-მითხრა სიცილით
-რა ბინძური აზროვნება გაქვს შე საძაგელო.-ვუთხარი და ტანსაცმლის გამზადება დავიწყე ალექსანდრე კი უკნიდან მომეპარა-რა გინდა?-ვკითხე და ტუჩები დავპრუწე
-არა არაფერი-მითხრა ყელში მაკოცა და აბაზანაში შევიდა. მე გავემზადე და ალექსანდრს ტანსაცმელიც გავამზადე.-გემოვნება გქონია-უკნიდან მომეპარა და მოშიშვლებულ მხრებზე კოცნის კვალიდამიტოვა.
-ჩაიცვი და დაბლა ჩამოდი-ვუთხარი და კარისკენ წავედი
-კაი ჩემო სიცოცხლე-მომაძახა გასვლისას
-მალე ვაგვიანებთ.ათის ნახევარია უკვე-ვუთხარი და კარი გამოვიხურე.დაბლა ჩავედი და სავარძელში ჩავჯექ ის ჩერჩეტი კი ათ ჭუთში უკვე დაბლა იყო.
-მარი დამეხმარები?-მითხრა და ჰალსტუხის გაკეთებას მოეშვა
-ახლავე-გავუღიმე და ჩემი საქმე გავაკეთე
-ამ კაბაში ძალიან სექსუალური ხარ-მითხრა და ეშმაკურად გაიღიმა
-ბატონო ალექსანდრე შეგახსენებთ რომ ჯერ ისევ 17 წლის ვარ-ვუთხარი სიცილით.
-აუუ ვეღარ გახდი 18ის?ისე როდის გაქვს დაბადების დღე?
-გაარკვიე საყვარელოოოო.-ვუთხარი ირონიულად
-არ დამჭირდება-მითხრა და ვიგრძენი მისი მწველი ტუჩების შეხება.როცა მეხება უსასრულობაში ვეშვები
-ალექსანდრე გაჩერდი-ვუთხარი და სუნთქვის დარეგულირება ვცადე.
-არ შემიძლია
-ალექსანდრე პომადაააა

-პომადას ვინ ჩივის ახლიდან წაისმევ-მითხრა და ისევ თავის სხეულზე ამაკრო.ამ დროს კი ბოთეს ყეფის ხმა გაისმა.ალექსანდრე არ ჩერდებოდა ლეკვი კი ყეფდა და ყეფდა. ალექსანდრე მოვიშორე და ვუთხარი
-მაღლა ავალ და მალე ჩამოვალ.-ვუთხარი ალექსანდრეს და კიბეები ავირბინე. სარკის წინ დავდექი და პომადა შევისწორე. ხუთ წუთში დაბლა ვიყავი.იქ კი ალექსანდრეს მშობლები დაგვხვდნენ.
-გამარჯობა როგორ ბრძანდებით-ვუთხარი და ორივე გადავკოცნე
-შვილო თქვენს მოსანახულებლად მოვედით მაგრამ როგორც ჩანს სადღაც მიდიხართ.
-დღეს თოკოს დაბადების დღეა დე-უთხრა ალექსანდრემ
-ოხ ცუდ დროს მოვსულვართ. სხვა დროს მოვალთ მაშინ-თქვა ლიამ დანანებით
-თუ გინდათ დარჩით ჩვენ მალე მოვალთ და შემდეგ ვისაუბროთ
-ხო დედა მარა ეხლა უნდა წავიდეთ გვეჩქარება-თქვა ალექსანდრემ და სახლიდან გამოვედით.
ჩვენ რომ მივედით წვეულება უკვე დაწყებული იყო ცოტახანი გოგოებთან ვიჭორავე მერე იუბილარს მივულოცეთ და გართობა დაიწყო. სალო მთელი დღე მოწყენილი იყო.
-სალუ რა გჭირს?-მივედი და ვკითხე
-არაფერი.
-შენ მე მომატყუებ?უკვე ხუთი თითივით გიცნობ
-თოკო-მითხრა და დამანახა თოკო რომელსაც ვიღაც გრძელფეხება გოგო ეხვეოდა
-ამას ხო არ ძმარავს, ვინაა ეს გოგო?-ვკითხე სალოს გაბრაზებულმა.
-არ ვიცი-მითხრა და უფრო მოიწყინა
-შენ დამაცადე მოვალ ეხლავე
-მარი სად მიდიხარ-დამიძახა სალომ მაგრამ არ მივბრუნებულვარ. გეზიი თოკოსკენ ავიღე
-შენ ბიჭო ვინ ხარ ჩემი დაქალი შენ გამო ასეთ დღეში რო არის?
-მარიი როგორ ხარ?-მკითხა გაკვირვებულმა
-ძალიან გაბრაზებული ვარ
-თოკო ეს ვინ არის-დაიწყო წიკვინი იმ ვიღაცა გოგომ
-შენ დამიმშვიდდი რა მე თოკოს ველაპრაკები-ვუთხარი უხეშად და თორნიკეს მივუბრუნდი
-ჩემო თოკო რა მინდოდა მეთქვა? ხო გამახსენდა. ანის დასავიწყებლად არ არის საჭირო ასეთ გოგოებთან ურთირთობა.ეხლა...-ველაპარაკებოდი თოკოს მარა ვინ გაცალა.
-მაინც როგორი ვარ?-დაიწყო ისევ წიკვინი
-შენ დამიწყნარდი თქო თორე თუ შემოგცხე ხელუკუღმა სასწრაფოც ვერ გიშველის. შენ კიდე ვაჟბატონო მიხვალ სალომესთან და წესიერად დაელაპარაკები გასაგებია? იმ გოგოს უყვარხარ და ვიცი რო შენც გიყვარს. არ დაგავიწყდეს მთვრალი რას ყვიროდი სალო მიყვარდი მიყვარხარ და მეყვარებიო. ნუ ხარ მშიშარა. კაცივით მოიქეცი გასაგებია? ეს ვიღაცა კიდე მოაშორე აქედან-დავამთავრე მონოლოგი და მოვშორდი იქაურობას ცოტა ხანში კი ჩემთან გახარებული სალო მოვიდა და გადამეხვია
-მარი მადლობა შენ საუკეთესო ხარ მე და თოკო ერთად ვართთთთთ
-ოჰჰ გვეღისააა
-აუ ხოოო უნდა წავიდე ეხა
-კაი წადი-ვუთხარი სალოს სიცილით.
-რა ხდება მარი?-მკითხა ალექსანდრემ
-ახალი წყვილი გვყავს- ვუთხარი და ხელიხელ ჩაკიდებული სალო და თოკო დავანახე.
-საუკეთესო ცოლი მყავს.
-ხო, მართლა საუკეთესო ვარ.საპირფარეშოში უნდა გავიდე- საპირფარეშოში გავედი და მოვწესრიგდი. ის ის იყო უნდა გამოვსულიყავი ალექსანდრე რომ შემოვიდა
-საით პატარა ქალბატონო?

-ალექსანდრე გრყოფა-ვუთხარი მაგრამ მაინც მიახლოვდებოდა
-ბიჭოოოოო.-ბოლოს მაინც მომიახლოვდა და თავის მკლავებში მომამწყვდია.
-მარი მიყვარხარ. ისე მიყვარხარ რომ უკვე ვერ გამოვხატავ-მითხრა და ნიჟარაზე შემომსვა ტუჩებზე დამაცხრა და გადავეშვი უსასრულობაში
-ალექსანდრე ვინმე შემოვა- არ ჩერდებოდა-ალექსანდრეეე-ვუკბინე ტუჩზე და გარეთ გამოვვარდი
-მარი ასე წასვლა არ შეიძლებოდა მოვიდა ბართან და ყურში მიჩურჩულა
-კოცნას უნდა დასჯერდე ვაჟბატნო-ვუთხარი სიცილით-არ არსებობს ჩემი სიმღერაააა წამო ვიეკვოთ-ვუთხარი და ხალხში ავირიეთ. ბოლოს სცეაზე აღმოვჩდი და იქ ვცეკვავდი. ამის მერე ბევრი დავლიეთ და სახში როდის წავედით ვერ გავიგე მხოლოდ ის ვიგრძეი როგორ ამიყვაა ალექსადრემ ხელში და როგორ დამაწვინა საწოლზე.დილით ერთმანეთზე ჩახუტებულებს ლიას ხმამ გაგვაღვიძა.
-შვილო გაიღვიძეთ მასწავლებელი მოვიდა
-აუ წავიდეს რააა მეძინება-ამოვიკრუსუნე და გვერდი ვიცვალე.
-დე ბოდიში მოუხადე და გააცილე კაი.-უთხრა ალექსანდრემ და ჩამეხუტა.ამის მერე აღარაფერი მახსოვს.
-მარიიი! მარი ხო კარგად ხარ?-გავიგონე ალექსანდრეს შეშინებული ხმა-საყვარელო
-რაიყოოო?
-საღამოს ათი საათია მთელი დღეა გძინავს შემეშინდა-მითხრა აფორიაქებულმა
-ჩემი მშიშარა-ვუთხარი მაგრამ გული გამიხდა ცუდად და სააბაზანოში შევვარდი.
-მარი ეხლავე ექიმთან მივდივართ
-არ არის საჭიროოო
-არა, მივდივართ-მითხრა მკაცრად
-არ მინდა, კარგი რაა.
-მე უკვე ვთქვი
იქ მისულებმა ცოტახანი ვიცადეთ და შემდეგ ექიმმა მიგვიღო.
-გილოცავთ. მალე მშობლები გახდებით-გვითხრა გახარებულმა ექიმმა
-რაააა?-ვტქვით მე და ალექსანდრემ ერთად.
-დარწმუნებული ხართ?-ვკითხე მე
-კი-გვითხრა ექიმმა და და დაგვტოვა
-მარი ეს რას ნიშნავს?-მკითხა ალექსანდრემ რომელიც უკვე ბრაზდებოდა
-ალექსანდრე ეს სიცრუეა მე..-არ დამაცადა ლაპარაკი და ყვირილზე გადავიდა
-რა შენ რა შენ-მითხრა და შემანჯღრია
-გამიშვი ხელები. გგონია რო გიღალატე? გგონია რო ბო*ი ვარრრ? როდის უნდა მეღალატა როდისსს? სულ შენთან ერთად ვიყავი. სულ.
-ფაქტი სახეზეა.-დაიყვირა ბოლო ხმაზე
-არ მჯერა ალექსანდრე. არ მჯერა. ყოჩაღ შენ. ვუთხარი და პალატიდან გამოვვარდი. და ტაქსში ჩავჯექი მისამართი ვუკარნახე და ნაცნობი ადგილისკენ გავემართე. ალექსანდრე და მისი ეჭვები უკან მოვიტოვე...





იმედია მოგეწონათ<3 მიყვარხართ ყველააა:*