-სად მიდიხარ
-კარგი ბიჭის ნიღაბი მომბეზრდა და ვინმესთან მონსტრად უნდა ვიქცე... -ისევ არ მიყურებს ქურთუკს იღებს საკიდიდან და კარს აღებს .არა არ აქვს წასვლის ნება ამდენი ხანია არ მინახავს
-მოიცადე
-რამე დარჩა კიდევ სათქმელი? - ჩერდება და მიყურებს -მიდი გამოუშვი ბარემ
-მომენატრე...არ წახვიდე
არ მჯერა რომ მე ეს სამი სიტყვა ასეთი ჩამწყდარი და განადურებული ხმით,მაგრამ მაინც ვთქვი და ის ახლა მეხვევა ,ისე როგორც მინდოდა,ისე როგორც მიყვარს . მიყვარს ვგიჟდები , მავსებს რომ მეხვევა სამყარო ჩემი მგონია,მისი მკლავები იმდენად დიდ ენერგიას მანიჭებს თან მგონია რომ მშთანთქავს .მის გულისცემას ვგრძნობ ყურთან და ვიბადრები... ყველა უჯრედი ცოცხლდება , როგორ მჭირდება ღმერთო ...თავზე მკოცნის იმდენად ნაზად რომ თითქმის არც მეხება,მხოლოდ მუხტს ვგრძნობ .ფრთხილად ვაცურებ ქურთუკის ქვეშ წელზე თითებს და ვხვევ, ვგრზნობ როგორ კრთება წამიერად და მეღიმება ისევ... შემდეგ ქურთუკს ვხდი და ისე ვაბრუნებ საკიდზე ფაქტობრივად არც ვშორდები. მერე ხელზე ვუჭერ თითებს და პატარა სულელი ბავშვივით ვეკრიჭები...დიდხანს გამიგრძლედა რაღაც ...
-წამოდი ახლა თორე ჩავიჭრები ხვალ და არ მიმატოვო ქიმიის ნიშანთან ერთად წარმატებულო სტუდენტო- ენას ვუყოფ და ვეკრიჭები. იცინის ....ღმერთკაცია რომ იცინის .მეორე ხელს წელზე მავლებს თავისკენ მიზიდავს და ლოყაზე ისე გემრიელად მკოცნის ცეცხლის ალი მივლის მთელს სხეულში
-ქიმია მახსოვს ახლა მე შენი აზრით? - წარბებს მაღლა სწევს და ისე მიყურებს. წამში ვკრავ წარბებს და გაბრაზებული ვუყურებ- ისე არ მიმიღებ?
-მიშოოო
-უკვე მეოთხედ ...
-რა მეოთხედ
-დამიძახე მიშო ...ერთი როგორ არ გაკოცო - თვალებს აწვრილებს და ისე მიყურებს თითქოს აქამდე სულ მეკითხებოდა შეიძლებოდა თუ არა კოცნა. არც ახლა უკითხია ისე პირდაპირ მეორე ლოყა დააგემოვნა და წამით მეგონა თავს ვეღარ იკავებდა და კოცნას განაგრძობდა- ქიმიააა ხოო? ქიმია უნდა ამეხსნა
-ყავას დალევ?
-აიი ხო რაღაც მავიწყდებოდა...- უცებ თქვა და ისევ წამოდგა. იჯდეს მაინც რომ დგება და სამზარუელოსკენ მიდის ცუდად მხდის...
-რა დროს საჭმელია გამოცდა მაქვს ხვალ 11 საათზე
-მე 10-ზე მქონდა სულ და არასდროს ვიყავი ამ დროს სახლში ასე რომ ... ჯერ შეჭამ დაიბრუნებ ფერს, ნახშირწ....ბით გამოკვებავ ტვინს და მერე აქ არ ვარ მე ?
-ამდენ სიტყვას რომ ამბობ როგორ დავიმსახურე-მის გვერდით სკამზე ვჯდები - გიხდება სამზარეულოში ფუსფუსი ... პირდაპირ ვის ოჯახშიც შენ შეხვალ
-მსოფლიოში საუკეთესო მზარეულები კაცები არიან... -როგორც ყოველთვის არ წამოეგო ჩემს ანკესზე და შეინარჩუნად გაბრწყინებული გამომეტყველება. არ იცინის ,მაგრამ სახე მაინც უცინის . რატომ მინდება მისი ჩახუტება ისევ. იმედია არ წამოვარდები ,დაეტევი მაგ სკამზე და უბრალოდ უყურებ. ხუთ წუთში რაღაც გაურკვეველი გააკეთა და წინ დამიდო
-რა არის ეს?
-ბოსტნეულის სალათი ... შველის
-რას შველის
-ტვინის გადაღლას -სკამზე ჯდება და მიყურებს-ჭამე
-ვერ ვიტან...შენ ამას ჭამ ხოლმე?
-ჯანსაღი ცხოვრების წესზე რამე გსმენია?
-მეტყობა ხო ? აუუ რა დროს ეს იყო კაგრი რა ... დედაჩემი რატო ხდები ხანდახან არ მინდა ეს
-ასე რომ ბუზღუნებ იცი როგორი საყვარელი ხარ და განგებ მიკეთებ ხომ?
-რას გიკეთებ უუფ ...საშინელებაა ამას ვერ შევჭამ. არ გინდა კარტოფილი შემიწვა?
-არ ვიცი...
-წლის ტყუილი - წარბებს მარლა ვწევ და სიცილს ვერ ვიკავებ-სვანეთში გემრიელი კარტოფილი აქვთ
-მე არ მაქვს...
-არაფერს აკეთებ ჩემს მოსახიბლად მოკლედ
-შენ კი ყველა ხერხს ხმარობ ყურადღების გასაფანტად...
ბოლოს რომ ვჭამდი ხვდებით ალბათ. შემდეგ დივანზე ვისხედით მე ჩემი წვენით ხელში მიშო კონსპექტით. ნახევარი დრო გათიშვები მქონდა, ვუსმენდი და გაბადრული ვუყურებდი. არა ეს დღე უნდა დავივიწყო თორემ აშკარად ბევრს ვუცინი ...
-ისევ არ მისმენ...
-მე უბრალოდ
-ტაქტიკა რომელიც მარიამთან გამოვიყენე შენზე არ ჭრის... რთული ფენომენი ხარ ყველანაირად- აცხადებს ხელს მხვევს და ისე მაჩოცებს დივნის ბოლოსკენ სადაც ტავად ზის თითქოს რაღაც მსუბუქი ნივთი ვარ. -პირველი 50 გაიგე უკვე და ამიტომ ეს ისწავლე ჯერ ...მერე მეორეს აგიხსნი და გავალთ ფონს შენ 300 გაქ ხო?- ბოლო ფურცელს დახედა და თვალი ჩამიკრა- ჩემი ყოჩაღი გოგო ვინ არის?
-არ ვიცი მე... რამე უკეთესი მოიფიქრე გასამხნევებლად...ვაიმეე ცხრა საათია სად იყავი აქამდე? !
-უმადურო ადამიანო...მადროვე ცოტა ერთად გადამიხდი
-მეტი საქმე არ მაქვს...იოცნებე
-რამდენს ლაპარაკობ გოგონი?- ისევ მაიგნორებს ,დამპალი ეს! როგორ იცინის გამომწვევად,ტუჩის კუთხეს მითამასებს ქა თუ იცინი გაიცინე რას მკლავ.
როგორრაც პირველი 50 რომ ცავაბარე მივხვდი დარხეული მქენებოდა თუ არ მოვიკრებდი გონებას და მერ ეისე მალე ვისწავლე დანარჩენი 200 ჭკუაზე აღარ ვიყავი. მალე რა 11 საათი იყო უკვე რომ დავიქანზე და დივანზე გავწექი თავზე ტესტების ფურცლები მეფარა და საოცარ ხმას გამოვცემდი
-მეზიზღებაააა რათ მინდა ქიმიაააა
-50 დარჩა..ნუ ხარ ზარმაცი- მეუბნება და წრუპავს მშვიდად ყავას.თან ვირაცას ემესიჯება. ამას თიტები რომ წავაცალო და შევინახო მითხარით. გადასაყრელად ვერ გავიმეტებ. უცებ ვიწევი მისკენ ერტი ხელით მობილურს ვაცლი მეორეს თითებზე ვუჭერ და ვაკვირდები
-ქირურგობა გინდა?
-არა პედიატრობა...
-ჰა? ბავშვები გიყვარს?- მგონი გადავვარდი დივნიდან ისე წამოვიწიე და სახეზე მივასტერდი.ახლა ისევ დებილივით ვიცინი ის კი ტუჩის კუთხეს ტეხს და თავს გვერდით ხრის-არადა ქირურგისთვის დამახასიათებელი თითები გაქვს
-ვიცი რომ მოგწონს ჩემი თითებიც საქმეს მიხედე...ჩემ მობილურს შეეშვი - ხელიდნა ისე მაცლის ვერ ვიაზრებ და ვიბუტები - ზარმაცი გოგო ხარ შენ
-შენი ბრალია...ყურადღების გამფანტველი ხარ - მის „ც“ ვაიგნორებ თიტქოს არც გამიგია და ოთახში სიარულს ვიწყებ
-ამასთან ერთად იარე- ხელში იჭერს ფურცლებს და მაჩვენებს
-უნდა გამოვფხიზლდე
-წავიდე?
-დამპალოოო
-ძალიან მალე იღლები...სუსტი ხარ
-ბევრს ლაპარაკობ! -ისე ვეუბნები ჩემი თავი და მერე მისი ხარხარი მაოცებს. მობილური სად მაქვს უნდა გადავიღოო აა უკვე ვიღებ? ყოჩაღ თამაღ რა სწრაფი ხარ? ბოლოს დავყურებ დივანზე მოკალათებულ ფეხებგადაშლილ უკან თავგადაწეულ მოხარხარე ღმერთკაცს. ნუ კიდევ რამდნეიმე იყო მაგრამ ამაში ყველაზე საოცრად გამოვიდა. მობილური უცებ მოვაქციე ფურცლებს შორის მაგრამ ისე მიყურებდა მივხვდი დავიწვი და ძააან საწყლად გავუცინე
-რომ ვეუბნები ჩემი ყურება გიყვარს-თქო ბრაზდება ...ჩამისაფრდა აქ და მირებს ფოტოებს- ვაიმეე ახლა ამას ჩავყლაპავ... ასეთი საყავრელი რატოა რა ჯანდაბა უნდა რა უნდა უნდა შემიწიროს ეს პატარა ბავშვი>უნდა გამიხეთქოს გული და დარცეს მატრო? აბა მე იქედან არ მოვასვენებ და
-რომ ვეუბნები დემონი ხარ საზიზღარი,ბოროტი და ველური-თქო არ ესმის
-იმეცადინე გოგო !
-აუუუ გამისკდა გული რა იყო რააა საერთოდ აღარ მიდიხარ?
-ნწ...ვრჩები ამაღამ შენთან
-კიდე რა გინდა მითხარი არ მოგერიდოს- ისე ვეუბნებია რც ვაქცევ ყურადღებას კითხვას ვაგრძელებ თან დავდივარ
-შენ
-ჰა?- ისე ვეუბნები ჟანგვა-აღდგენაზე ვკითხულობ მაგალითს და მერე ისე ვყირავდები მივფრინავ ჰაერში
-აი მესმის სურვილის ასრულებაში მონდომება პირდაპირ გამოფრინდა - საიდანღაც ჩამესმის მისი მოგუდული სიცილი და ხელები რომ მეხვევა წელზე და მაყენებს იატაკზე აკრულს მინდა თვალებ ამოვთხარო
-უსაზიზღრესი პიროვნება ხარ
-მაგ უსაზიზღრესს სულ რატომ აკლებ უსიმპატიურესი,უსაყვარლესი,უნიჭიერესი ,უსექსუალურესი, უმაგრესი...
-თავდაჯერებული იდიოტიც რომ იყავი ვიცოდი ,მაგრამ ნარცისიი? - ისევ იცინის და ყელში რომ მკოცნის ისე ვსუნთქავ ეღიმება ვგრძნობ
-დამშვიდდი ... ისუნთქე და გონებას გათიშუვის საშუალებას ნუ აძლევ - მეჩურჩულება მკოცნის ერთ ადგილას და თითებსაც კი არ ამოძრავებს წელზე.ახლა რომ დვაიკვნესებ ძალიან დამცინებს ხო?
აღარ არის...წავიდა.ისევ დივანზე ზის ისევ ისე ფეხებგადაშლილი წინ წამოწეული და მობილურში ჩამძვრალი. როცა მე ვარ მის წინ რატომაა მისი მწვანე სფეროები სხვა მხარეს მიმართული ...
დაიწყე მეცადინეობაა თამარა დაიწყე რას ელოდები...
ფურცლებს მაგიდაზე ვისვრი როცა ვხვდები რომ ვისწავლე ბოლო 50 ტესტიც და ხტუნვა-ხტუნვით მივდივარ დივნისკენ. არ მიყურებს ისევ რაღაცას აკეთებს და უკვე ჭკუიდან მშლის. რო არ გავიგო ვის წერს ამდენ ხანს მივაკლავ. მისკენ ვიწევი, ფეხზე ხელს ვადებ და მანამ ვიჭყიტები მობილურში სანამ გონს მოვა . ამ გორილას ფეისბუქის მოხმარება ვინ ასწავლა? კაი ვიხუმრე მეყოს.
-დავასრულე...მორჩა
-ვითომ? - წარბს მაღლა სწევს უცებ ტოვებს გვერდს, თიშავს მობილურს და ჯიბესი იცურებს. ჩემი ხელი მის ფეხზე სულ არაფერს ნიშნავს? მე რო სემხებოდა ჩავდნებოდი და ამაზე სულ ვერ ვახდენ დავიჯერო გავლენას? ისევ იღესბს იმ წყეულ ფურცლებს თუ მე მეჩვენება. რაღაც კითხვას მისვამს რომელიღაც გვერდიდან და ვერ ვპასუხობ- არ იცი...
-კაგრი რა...რომ დავინახავ ტესტს მივხვდები
-ქულის ასაღებად მიდიხარ თუ სწავლა გინდა?- ისე მიბღვერს მრცხვენია ჩავიფერფლები ახლა
-კარგი რა რაში მჭირდება სტომატოლოგ ქალს ზოგადი ქიმიის შესავალი კურსი ...
-რაც გჭირდება იმას ვერ ისწავლი ეს თუ არ გეცოდინება...გირეკავენ უპასუხე - მობილურს იღებს და მაწოდებს
უცხო ნომერს რომ ვხედავ მიკვირს. ვინაა ნეტავ. სწრაფად ვპასუხობ და ველოდები
-გისმენთ...
-თამარა ქალბატონო სათნოებავ მარიამის ნომერი დავკარგე და ვერ მიბოძებთ ჩემო სულის კოკობო?-რატომ ისმის გიგის ხმა ყველგან? მეტყვსი ვინმე? რატომაა ხმამაღალზე .მომკლავს მიშოოო? ვითომ/ როგორ მიყურეეებს ასე უცებ როგორ ენთება ეს თვალები რა არის მწვანეა თუ წითელი უუფ-გესმის თამარა?
-ჩემი ნომერი სად ჯანდაბაში გქონდა ...მარიამის როგორ დაკარგე
-რა ვიცი მე სად მახსოვს ახლა ნომერი როდის გამოგართვი ... თამარა მეჩქარება მიკარნახე ნომერი გოგო თუ საიდუმლოების პონტში მიმალავ-იცინის ის გიჟი და მეც აღარ ვაგრძელებ ლაპარაკს ნომერს ვკარნახობ -მადლობა ტკბილოოო უი მართლა რომელზე გაქ ხვალ გამოცდა? ჩვენამდე თუ ჩვენს მერე?
-11 მაქ
-მე 10 საათზე მაქ რა სიდებილეა ეს რა უბედურებააა ამტკივდა ტვინი საიდან მოთხარა ეს კიტხვები იმ ქალმა ნეტა - ბურტყუნებს და ცოტა აკლია შეგინებამდე- წავედი მოკლედ გკოცნი სიცოცხლეეე ხვალ გნახავ-სანამ ენა მოვაბრუნე პირში გათიშა უკვე და მხოლოდ თვალებანთებული მიხეილი შემრცა ცხვირ წინ. როგორ წყალში ჩამეყარა მთელი ოთხი საათის შენარჩუნებული სიტკბო და სიმშვიდე? ახლა მე კი არა ის მეჩხუბება
-წაიკითხე „სულის კოკობო“ - ირონიულად იცინის და ფურცლებს ჩემი მიმართულებით უშვებს. ისევ იღებს მობილურს და სადღაც რეკავს.დგება და აივანზე გადის. სიგარეტს იღებს თან და ისე ელოდება როდის უპასუხებენ.
-სად ჩემ ფეხებში გაქ ეგ ტელეფონი ბიჭო წეხან არ მწერდი? ... აუუ ვაჩე რა *ლე ხარ რო იცოდეე . არ ვარ დღეს კლინიკაში-თქო არ გითხარი? ვისვენებ ... არ ვარ სახლში.რა ნაშასთან თავი ხო არ მიარტყი რამეს ენას ამოგაცლი რომ გნახავ და მერე რაზე იხუმრებ ვნახავ... საბას არა იმას რანაირად ვემსგავსები საბას შემეშვი საერთოდ იმდენი მელაქლაქე დამავიწყდა რისთვისაც დაგირეკე ... კაია თუ მისმენ მოკლედ მაშინ რომ გითხარი ვიღაცაზე მაინტერესებს ვინაა-თქო გაიგე რამე? კაი ორ საათში სახლში ვიქნები და გამოდი. არაფერი გინდა მაქ ყველაფერი ნუ მოტ*** ტვინი მაგ შენი ნატათი -აქამდე ჩუმად ელაპარაკებოდა ,მაგრმა ბოლოს ლამის დაუყვირა .მობილური ჯიბეში ჩაიდო, მოაჯირს დაეყრდნო და სიგარეტი ტუჩებშორის მოიქცია. მოწევაც რომ უხდება ეს ჩემი წარმოდგენის ნაყოფია ალბათ...
ორ საათში ნამდვილად აღარ იყო ჩემ გვერდით. მე კი ვიჯექი და ვფიქრობდი ...იმედია ხვალ გალამაზებული გიგი არ შემხვდება უნივერსიტეტში.ღმერთო გევედრები სხვა ვინმეს გულისხმობდეს და ამ სისულელის გამო არ დამართოს რამე იმ ბიჭს ვის შესახებ აინტერესებდა ინფორმაცია ჩემს დემონს...
ღამე ძლივს დავიძინე ,რომ გავიგე მარიამსაც ნასწავლი ჰქონდა და იძნებდა ველაპარაკე როგორც ყოველთვის მალევე ჩამეძინა მეორე დღის მოლოდინში

.........
იმედია მიშიკოს წვალება წყალში არ ჩაიყრება და კარგ ქულას მივიღებ. თუმცა დიდად არ ვდარდობ პირველში მაღალი ქულა მაქვს. არა ვის ვატყუებ როგორ არ ვდარდობ.როდის იყო მე გამოცდებია რ მადარდებდა. უბრალო საკონტროლოზე მიფანცქალებს გული. სანამ დავამთავრებ სამედიცინოს მანამდე დამემართება ინფარქტი ან რამე გულის დაავადებას ავიკიდებ ...
გამოცდების ცენტრში მივდივარ და შესვლისთანავე ჩემი კურსელებისკენ მივიწევ. ყველა ღელავს, იმეორებენ მე კი უბრალოდ ფანჯარასტან მივედი და დამშვიდებას შევეცადე. ვერ ვიტან რამდენიმე წუთით ადრე მეცადინეობას,მერე ყველაფერი მერევა ტვინში.
-ლამასოოოო შეიძლება შენი გაცნობა?- გიგის მოგუდული სიცილშეპარული ხმა რომ ჩამესმის ყურთან გაკრეჭილი ვბრუნდები და ერთიანად ქრება ნერვიულობა
-გიგიკოოო როგორ ხარ?
-კარგად ანგელოზო შენ? ისე მართლა ღმერთის ნომერს უფრო გავიგებდი ვიდრე შენსას...შევაწუხე თამაღი გუშინ
-უიი თამარას დაურეკე? რა ქენი ბოლოს მიაგენი იმ წიგნს?
-კი ...მეორე ჩანთაში მქონია- თვალები აატრიალა და მერე ისევ გაიცინა- აუუ მაგრად ვიმეცადინე იმენა დავგლიჯავ
-მე ძლივს დავწერე და შენ ქიმიკოსი როდის გახდი?- რომ ვკითხე ეგრევე დაიბნა
-დამაწერინეს პასუხები
-ვინ ? აბა გუშინ მითხრეს ჩვენც ახლა ვწერთო?
-რა დაკითხვაზე გაგყავარ მარიამ? მქონდა პასუხები და ვიმეცადინე. გადაწერა არ დამჭირდება არ გიხარია რო არ შეგაწუხებ? ამას აქ რა უნდა- უცებ ბურტყუნებს მიშოს რომ უყურებს და წამში მშორდება. რა მხოდა ახლა ვინმე მეტყვის? ან მიშოს რა უნდა აქ
-როგორ ხარ მარიამ?
-კარგად...შენ რა გინდა აქ?
-რაღაც საქმე მაქვს ლექტორია აქ და მერე მეც კლინიკაში მივდივარ ...გავიქეცი აბა წარმატებები - მკოცნის და მიდის. მალე ვხედავ როგორ ტოვებს შენობას ,მაგრამ მანამდე ისიც შევამჩნიე როგორ გახედა გიგის მანაც წარბები შეკრა და ვიღაცას რაღაც მიწერა. იქნებ არ იყო მიშოსთან დაკავშირებული,მაგრამ ფაქტია რომ მისი დანახვა არ ესიამოვნა. თამარას მონათხრობი გამახსენდა და აკრგად დავაკვირდი მართლა ხომ არ ჰქონდა მუშტის კვალი სახეზე,მერე საკუთარ თავზე გავბრაზდი მიშო ასე ტყუილად არამგონია ვინმეს ურტყავდეს.
გამოცდაზე რომ შევედი ჯერ ავნერვიულდი,მერე დავმშვიდდი წერა რომ დავიწყე და ბოლოს ქულა რომ დავინახე ლამის ავყირავდი სკამიდან ისე გამიხარდა. ხელი მოვაწერე და სწრაფად გამოვედი. თამარა კართან იდგა და რომ დამინახა თვალები ჭყიტა
-აბა?
-90 % ავიღე რაღაცეები მაინც დამავიწყდა მაგრამ რა უჭირს ჩაბარებული მაქვს უკვე...ფინალური აღარ მჭირდება - ვიკრიჭები და ვეხვევი. გიგიც მალე გამოდის და რომ აცხადებს 85 % ავიღეო მაინტერესებს სერიოზულად ვინ დააწერინა პასუხები.
თამარა შედის ჩემს შემდეგ და თან მიბარებს რომ არ დაველოდო რადგან მომდევნო გამოცდისთვის მომზადება მჭირდება,მაგრამ მაინც ვუცდი ვიცი მალე გამოვა.
დერეფანში ვიდექი მარტო რომ გამოვარდა. ჭკუაზე არ იყო ასე პირველად გაუხარდა მგონი მაღალი ქულა
-ჰა ქალო ამოიღე ხმა რა მიიღე
-100% იმენნნა დავაჯინე - კისკისებს და ლოყებს მიკოცნის
-მე რას მკოცნი გოგო მე გასწავლე?
-ვინც მასწავლა ის არ ვიცი სადაა და აბა რა ვქნა
-მე ვიცი...
-საიდან იცი... სად არის?
-კლინიკაში მივდივარო ლექციები ექნება იქ და მერე სამუშაოდ დარცება ალბათ...
-რომელ კლინიკაში არიან რომ არ ვიცი? კაი მოკლედ რომ ვნახავ მერე გადავუხდი მადლობას...წავედით ახლა ხვალ ანატომია გვაქვ კაშმააარ
მე სახლში წავედი თამარაც თავისი ბინისკენ დაიძრა. ანატომიის კონსპექტები რომ ავიღე და დავხედე საკითხებს მივხვდი რომ ყველაფერი არეული მქონდა ტვინში და ისევ უკანასკნელ დებილად შევრაცხე თავი,მერე საერთოდ თავად ლექტორზე რომ დავიწყე ფიქრი ორი საათზე მეტი ტყუილად ჩავჩერებოდი წიგნს. ბოლოს ნერვებმა მიმტყუნა და კივილით მოვიფრიალე ყველაფერი იატაკზე.თიტქოს ეს მისველიდა. ბოლო საუბრის დავიწყება ვერ მოვახერხე. რა იყო ის ...ან საერთოდ როგორ შეიძლება ასე არაფერი ხდებოდეს და თან ყველაფერი იყოს . მერე საერთოდ დამეზარა მეცადინეობა... დავწექი და დავიწყე ფილმის ყურება დასამშვიდებლად. დამშვიდება კი არა ისე შევყევი სულ დამავიწყდა ყველაფერი ,ბოლოს მაშინ შემესინდა დედაჩემმა რომ დამირეკა და მკითხა რას შვები დამთავრე მეცადინეობაო? ისე ჩავაფრინდი წიგნებს იატაკზე რომ იყვნენ მიხუტებულები ხელი აღარ გამიშვია, ორ საათში ტვინმა გათიშვა დაიწყო, მერე ვჭამე, ვიცეკვე სიმღერას ავყევი და გამოვფხიზდი. უკვე ღამის 12 საათი იყო სახლში დავბორიალებდი წყალს მეათეჯერ ვისხავდი სახეზე და კიდევ არ მქონდ აყველაფერი გადაკითხული. რომ ვიწყებდი მოყოლას მავიწყდებოდა და ისევ ვიფრიალებდი წიგნს.ბოლოს მივხვდი რომ ერთი მოფრიალება ჭირდებოდა დახევამდე და საწოლისკენ დავიწყე სროლა ,რბილად ეცემოდა უფრო.
მერე საწოლში შევწექი და ისე გავითიშე სიზმარში ვნახე ის წყეული კაცი...მისი შავი თვალები რომ დარჩნენ გამოსახულებიდან მხოლოდ და ჩემს შთანთქმას ცდილობდნენ კივილით გამეღვიძა. დილის ექვსი საათი იყო,წიგნი საწოლის მეორე მხარეს იდო...ჯერ ვუყურებდი მერე ვფიქრობდი წამეკითხა თუ არა. მერე სიზარმაცემ მძლია და ძილი განვაგრძე. გამოცდა 10 საათზე მქონდ აისევ. რომ ავდექი და წავედი მერე გავიაზრე რომ არაფერი ვიცოდი კარგად.
საკითხებს რომ დავხედე მინდდოა მეყვირა ... წერა დავიწყე ,მაგრამ რას ვწერდი არ ვიცოდი. მახსენდებოდა სემინარებზე მოყოლილი და მორჩა. კალამი რომ დავდე და ფურცელი ჩავაბარე მეგონა წონასწორობას ვერ დავიცავდი. მივდიოდი და თავბრუსხვევა მიმყვებოდა. თუ არ დავმშვდიდდი მე ნევროზს გავიმწვავებ ასე,დიდი ამბავი დაბალ ქულას მივირებ და მორჩება.
დანარჩენი საგნები პრობლემას არ მიქმნიან მარტივად მოვაგვარებ ასე რომ ყველაფერი კარგადააა...
......
ვერ ვისვენებ... მეცადინეობას ვერ ვახერხერებ. ჩანთაში ვაგდებ ანატომიის წიგნს და გარეტ გავდივარ.
დიდხანს მივბოდიალებ ბოლოს ვხვდები რაც მჭირდება და გადაწყვეტილებასაც ვირებ. სალომეს ნომერს ვკრეფ და საყვარელ დაიკოს ვურეკავ
-საღამომშვიდობის ქალბატონო
-როგორ გაგახსენდი
-შენ რომ გაგხსენებოდი რ აიქნებოდა...
-არ გირეკავ და არ ვკითხულობ გამოცდების ამბებს? შენ როდის დამირეკე უსინდისო ქალო იქნებ და რა მჭირს
-რა უნდა გჭირდეს საბასთან დიდი დიდი ვნება ვერ მოთოკოთ და ძალიან გადაგღალოს...მაგისგან არავინ კვდება.ხო მართლა სად ბრძანდება სიძე ბატონი?
-ჩვენც გვაქ გამოცდები...ვმეცადინეობთ
-უიმეე რა უინტერესო ხალხი ხართ...იმის მაგივრად ლოგინში გასწავლოს რამე ამ უცოდინარ ქალს წიგნებთან ზიხართ?
-ღამემდე ვასრულებთ კითხვას- იცინის ,საზიზრარი
-ოოოოჰ მაიმუნობთ ხო? იმედია ხმა არ გადის თქვენი ოთხაიდან და დედამთილ -მამამთილს არ სტრესავთ
-ნუ ღელავ შენ... არ მეცადინეობ ტავად?
-დავასრულე ნახევრად... კარგად ვიცოდი ისედაც. კარგად ხსნის მარიამის ლუციფერ
-ვინ?
-არავინ...მოკლედ რა მინდა გკითხოთ. პრაქტიკებზე რომელ კლინიკებში დადიხართ ხოლმე?
-რაში გაინტერესებს...გააჩნია რას გავდივართ
-დემონი სად მუშაობს
-ჰა?მომესმა? რაში გაინტერესებს ეგ?
-მეტყვი თუ არა...რა მნიშვნელობა აქვს უბრალოდ მანტერესებს
-მარიამის ბინასთან რომ კლინიკაა იქ
-ოოჰ შორს არ დადის ბატონი თურმე იმიტომაა ყველგან ორ წუთში ...კაი წავედი მე იცელქეთ ბევრი დისშვილი მინდა- ვამატებ და ბედნიერი ვაჩერებ ტაქსს.რამდენიმე წუთში კლინიკის წინ ვდგავარ. ხალხი ირევა ეზოში, როგორც ყოველთვის კლინიკა სავსეა. შენობისკენ მივიწევ და ერთიანად მივლის ისევ ის სიხარული რაც გამოცდიდან გამოსვლის დროს მქონდა. ათას რამეზე ვფიქრობ სანამ მიმღებში მჯდომ გოგონასთან მივალ და ვკითხავ სად შეიძლება იყოს ბატონი მიხეილი. ჯერ თავდახრილია და რაღაცას წერს მერე ამომხედა მიხეილი რომ ვთქვი და შემათვალიერა
-მიშოს შესვენების საათი აქვს ახლა და კაფეტერიაშია დერეფნის ბოლოს უნდა გახვიდეთ და მერე დაინახავთ -ხელით მანიშნებს და მეც იქეთ მივიწევ.
კაფეტერიაში უამრავი თეთრხალათიანია, ზოგი გამოდის ზოგი სედის. სასიამოვნო ატმოსფეროა , სურნელს ვგრძნობ ნაბიჯის შედგმისთანავე. ოტახს ვატვალიერებ და ბოლოში ვხედავ ზურგით მჯდომ დაშნიანს. მის წინ მჯდომ გოგონასაც კარგად ვხედავ,როგორი მინაბული იღიმის და რაღაც ცხელს აგემოვნებს პარალელურად.როგორ მინდა ვირაც გადაპრანჭული ბოტოქსის დედოფალი იყოს,მაგრამ ისეთი საყვარელი გოგონაა სულ მიქრება გამბედაობაც და დაშნიანთან მიახლოების სურვილიც. შემდეგ ერთიანად მაწვება რაღაც ძალა და მაგიდისკენ სწრაფად მიდვივარ, გონს მაშინ მოვდივარ ჩემი დემონის გულ-მკერდზე რომ ვაცურებ ხელებს და ზურგიდან ვეკრობი. ლოყაზე ვკოცნი და ერთიანად ვბრუვდები...ამ წამის შემდეგი ჩემი ნათქვამი თითოეული სიტყვა არ ექვმდებარება განხილვას.
-მიშოოო
-თამარა?- დგება და ისე რომ არ მშორდება გაკვირვებული მიყურებს.არ ვაცლი სიტყვსი თქმას ისევ ვეხვევი ამჯერად უფრო მოხერხებულად და ლოყაზე ისევ ვკოცნი
-100% ავიღე და ვიფიქრე რომ უნდა მეთქვა მადლობა რომ მამეცადინე - მშვიდად ვურაკრაკებ და ვუღიმი. ისიც მიღიმის და თვალები უბრწყინავს
-ყოჩაღ ..კარგი გოგო ხარ- პატარა ბავშვივით მიყვავებს და თმაზე მეფერება მერე ლოყაზე მისვამს თითებს და ვინაბები. რა უცებ ქრება ხალხი ჩემს ირგვლიივ ახლა გავითშები-ისე დარეკვაც შეგეძლო
-მაგრამ დანახვა უფრო გაგიხარდებოდა ჩემი ვიდრე ხმის გაგება
-ჰმ, საინტერესო თავდაცვაა-თვალებს აწვრლებს ისე მიღიმის და შემიძლია დარწმუნებით გითხრატ რომ უსაზღვროდ უხარია ჩემი იქ მისვლა
-ჩემთან ყავის დალევაც გაგიხარდება გული მიგრძნობს...შეიძლება საჩემო ნამცხვარიც ვიპოვოთ კაფეტერიაში
-აქ დაჯექი - უცებ მშორდება სკამს წევს და მეც მაშინვე მივიწევ იქეთ .მის ხმა არ აყოვნებს და სახეწაშლილ ქალბატონს ჩემს თავს აცნობს- თამარ გაიცანი ეს ლიკაა ჩემი კოლეგა ... ორ წუთში მოვალ- მიღიმის და მიდის.
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა...
-ჩემთვისაც- ცდილობს გამიღიმოს მაგრამ დიდად არ გამოსდის. შემძლებია თურმე ემოციის გამოცნობა ტყუილად მეჩხუბება მარიამი ვერასდროს იგებ შენ ხალხი რას ფიქრობსო. ზალიან კარგად ვხედავ როგორ ეჭვიანობს ეს გოგო და უსაზღვრო კმაყოფილებას ვგრძნობ.
-შენი საყვარელი ყავა და შოკოლადის ნამცხვარი ...ისეთი არაა როგორც გიყვას ,მაგრამ-უცებ მეუბნება და თავის ადგილას,ანუ ჩემ გვერდით ჯდება.
-შენც ჩვენი კოლეგა უნდა გახდე თამრიკო?-ეს მოიხოდა თუ რა ხდება
-სტომატოლოგობას ვაპირებ ლია და შენ დასრულებული გაქვს უკვე სწავლა თუ ჯერ არა
-ორი წელია დავასრულე...
-უი და ახლა დაიწყე მუშაობა?
-ახლა დავბრუნდი საქართველოში... გერმანიაში ვიყავი აქამდე . მიშოსაც შევთავაზე ზაფხულში ჩემთან ერთად წამოსვლა ბევრი ნაცნობი მყავს და გაუმარტივდება იქ სწავლა პერსპექტივაც დიდი ექნება შემდეგ
-მიშოს თუ არ სურს მის გადაწყვეტილებაზე გავლენას ნამდვილად ვერავინ და ვერაფერი მოახდენს ასე რომ თუ აქამდე არ დაგთანხმდა არც არასდროს შეიცვლის აზრს ასე არ არის მიშოო?- ახლა ვხვდები როგორ მიყვარს ეს პაექრობა. მიშოს რომ ვუყურებ ისეთი გამომეტყველება აქვს მგონი ბრაზობს,მაგრამ ვერ გავიგე ჩემზე ბრაზობს თუ მასზე.
-მიშო მე დაგტოვებ...ჩემი შესვენება დასრულდა პაციენტთან უნდა ავიდე - უცებ დგება და გადის. მე კი ყავას ვაგემოვნებ
-რა იყო ეს !
-რა ?
-სულელურ პროვოკაციაზე წამოგება და სიტყვებით უაზრო თამაში არ შეგეფერება ! მაშინ როცა კარგად იცი შენი ადგილი ჩემ ცხოვრებაში...უფრო სწორად უნდა იცოდე - ბოლოს ამატებს და ისე მიყურებს მინდა თვალები დავუკოცნო
-რა ვთქვი ისეთი მხოლოდ ორი სიტყვა იმის შესახებ რომ აზრს მარტივად არ იცვლი...საერთოდ რაზე ვსაუბრობთ დიდი დრო გაქვს დასაკარგად ?
-რაში გაქვს ხვალ გამოცდა
-ანატომიაში...მარიამს არც ვურეკავ ვიცი ისე იქნება ჩამძვრალი წიგნში თავს არ აწევს.მე ბევრი არც არაფერი მაქ სასწავლი. წინა კვირაში დაგვაწერინა კოლოქვიუმი და იგივე საკითხები იყო -უცებ ვურაკრაკებ ,მაგრამ ის ისევ წარბშეკრულია და თითებს მაგიდაზე აკაკუნებს-ასე მარტივად თუ უნდა გამიბრაზდე ყველაფერზე?მე შენსავით ორ სიტყვაში მოგვარებას არ ვარ მიჩვეული და შენ ძალიან კარგად იცი ვინ დაიწყო, ვინ გამომიწვია და რაც ხდება საერთოდ
-ეჭვიანობა სისულელეა და სულ არ მსიამოვნებს ეს სხვებისგან განსხვავებით არ ვარ ბედნიერი ამ ამბით. კი არ უნდა ეჭვიანობდე და ბრაზდებოდე უნდა მენდობოდე და დარწმუნებული იყო საკუთარ ადგილში ჩემს ცხოვრებაში
-ვერაფერში ვიქნები დარწმუნებული ... ორი დღის წინ ვჩხუბობდი თუ გახსოვს ზედმეტად ბევრს ითხოვ ხოლმე ჩემგან
-ასე ნუ მიყურებ...არც ეგრე ვბრაზობ ჩემი მოთაფვლა რომ დაგჭირდეს უბრალოდ მწყინს - ჩუმად მეუბნება და ჩემკენ იხრება- დაიკიდე...მთავარია რომ აქ ხარ ,ჩემთან და შენი სურვილით მოხვედი- ხელს ოდნავ მხვევს წელზე ისე რომ იდაყვს ფეხზე მადებს ლოყაზე მკოცნის და ცხვირის წვერს მივამს იმდენად სეუმჩნევლად აკეთებს ყველაფერს ვერც ვერავინ დაინახავს რომ მკოცნის. მერე ჩემს ხელს თავის ტორში იქცევს და მკოცნის. ისევ სწორდება სკამზე,ჩემ ხელს არ უშვებს ცერას ხელსიზურგზე ატარებს და შიგადაშიგ მკოცნის
-როგორ გიყვარს ჩემი გაბრუება... უნდა წავიდე.შენი შესვენებაც დასრულდება მალე ალბათ და მეც სამეცადინო მაქვს
-დარჩი ...
-როგორ ...
-12 ზე ვამთავრებ დღეს მორიგე არ ვარ ღამით .
-ხელს არ შეგიშლი? არ მინდა პრობლემა შეგიქმნა
-რთული პაციენტი არ მყავს ...უბრალოდ უნდა დავხედო ყოველ ნახევარ საათში შევდივარ ...მოკლედ თუ გინდა დარჩი
-მინდა ,მაგრამ არ მინდა პრობლემა
-პრობლემას შენ ვერასდროს შემიქმნი- მეუბნება ისეთი ტკბილი ხმით ჩამოვდნი და ესაა. ისევ მკოცნის ხელზე ამჯერად ხელისგულზე და მიყურებს -აბა? დარჩები თუ სახლში გაგიყვანო 15 წუთი შემიძლია გამოვიყენო სახლში მიგიყვან ზედმეტსაც არ მოვინდომებ
-სამეცადინო მაქვს ...წავალ .არ მინდა გაყვანა ტაქსით წავალ- ვბურტყუნებ და ვდგები
-მე გაგიყვან ..წამო
-არ მინდა ...
-მე მინდა !
გვერდით მომყვება და ვგრძნობ როგორ გვიყურებენ. დავიჯერო ყველა იცნობს? დერეფანშიც ესალმებიან აქეთ-იქით სწრაფად მორბენალი ექიმები და ექთნები. მისაღებში დგას ქალბატონი ლია და მიმღების გოგონას ესაუბრება.რომ დაგვინახა რაღაც ანიშნა და შემდეგ გაგვიღიმა. მიშოს გავხედე,მე მიყურებდა და საერთოდ არ გაუხედავს მისკენ.
-მიდიხარ უკვე თამრო? სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა
-ჩემთვისაც... ნახვამდის
-ერთი საათი კლინიკაში იქნები ხო?- უკან რჩება მიშო და ვიგებ როგორ ეუბნება ქალბატონს
-მიდიხარ? კი მაგრამ ექიმი რომ ჩამოვიდეს გაბრაზდება მიშო... არ ღირს- უცებ ეცვლება გამომეტყველება და მე ისევ მიშოს ვუყურებ - მარტო რომ წავიდეს მოიტაცებენ? შეიძლება პრობ...
-ლიკა კითხვა დაგისვი რჩევა არ მითხოვია -ისეთი ხმა აქვს ტანსი მცრის .გოგო ბრაზება და კბილებში ცრის პასუხს. მიშო მშვიდად ბრუნდება ჩემკენ და თავით მანიშნებს წავიდეთო
-აბა პრობლემა არ იქნებაო?
-ჩემი გჯერა თუ მისი..-ისევ ეს მოკლე პასუხები ვერასდროს შევეჩვევი ამას-ქურთუკი მოიცვი ცივა გარეთ- ხელში ჩაბღუჯულ მოსაცმელზე მითითებს და მეც ინსტიქტურად ვიცვამ
-დარჩენაზე შემოთავაზება ძალაშია?
-არა!
-რატომ...
-იმიტომ რომ რაღაც მიზეზის გამო რჩები და არა იმიტომ რომ გინდა
-არადა თითქოს ყველაფერს ხვდები ... შენი აზრით იმიტომ ვრჩები რომ არ წამიყვანო? მე რომ მნახონ იქ მაგაზეც შეიძლება გისაყვედურონ ასე რომ გინდა შენთან ვიყო თუ არა
-სამეცადინო გაქვს..რომ შემოგთავაზე დარჩენა მაგაზე არ მიფიქრია.ზეპირად აღარ მახსოვს დეტალები რომ მოგიყვე ასე რომ უნდა წახვიდე
-წიგნი მაქვს...-მოკლედ ვუჭრი და აშკარად ჩემ გამარჯვეულ გამომეტყველებაზე ეღიმება. როგორ მიყვარს ბედნიერ გამომეტყველებას მის სახეზე მე რომ ვქმნი. ისევ მფარავს მისი მკლავები და პერანგზე ვეკვრი რომელსაც წამლების სურნელი ასდის, საავადმყოფოს სურნელი მაგრამ მისი სიტკბო მაინც დაჰკრავს. ოდნავ მაღლა ვწევ თავს და ყბაზე ვკოცნი
-დროს ვკარგავ უკვე...მაჩვენე აბა სად ბრძანდები ნახევარი ღამე ხოლმე ბატონო დემონო


-აქეთ გთხოვთ- იღიმის და ისე მითავისუფლებს გზას. მეც მივკუსკუსებ და ჩემდა გასაოცრად საერთოდ არ მადარდებს ქალბატონი ლიკა, არც სხვა ვინმე და საერთოდ არაფერი მიშოს გარდა. ანატომია კიდე აბა ჩავიჭრები და ამხელა ავტორიტეტ კაცს როგორ დავენახო მერე სირცხვილით.
მესამე სართულზე ერთ-ერთ ოთახში შევყარავ .საკიდზე მის ქურთუკს ვხედავ, რამდენიმე საწოლი დგას ტყავის ზედაპირით და სკამები. წყლის აპარატი და ესაა სულ...საწოლზე ვსკუპდები,ჩანთიდან წიგნს ვიღებ ბატონი კი მტოვებს . ამ სათულზე ვიქნები და თუ რამე მიპოვი რომელიმე პალატაში ვიქნებიო განმიცხადა და წავიდა.
ვკითხულობდი კარი რომ გაიღო და ვიღაც გოგო შემოვიდა
-გაამრჯობა...შენ ვინ ხარ? - ისე მიღიმის მეც ინსტიქტურად ვიბადრები
-მე ...
-ჩემთანაა ქეთუში - მიშო შემოდის გოგოს ხმაურით კოცნის ლოყაზე და ისიც კისკისებს= სად ხარ ამდენ ხანს ქალბატონო?
-შენთანაა? მე რომ მითხარი შენი ბიჭები აქ არ დამახვედრო გული არ გამიხეთქო ლაპარაკის დროს კვნესი და ისე რას იზამ წარმოდგენა არ მინდაო შე დამპალო არსებავ ახლა ხო ხარ სამაგიეროს გადახდის ღირსი?
-ამოისუნთქე ჯერ...გაგაცნო თამარ კიკნაძე
-თამაღ ოოოო სიცოცხლე შენ ხარ თამარი? ჰმ შე რეგვენო აქამდე ვერ მითხარი? ახლა არ მიკვირს მე რატო არ დამიწყე შებმა თურმე სვეცკებს და ორმეტრიან ფეხებზე მდგომ ქალღმერთებს არ გვაწვები და უბრალოდ საყვარელ ანგელოზებს დევნი შე ქოფაკო კაცო
მე რომ ჩუმად ვარ ხედავთ ამჩნევთ ხო? შოკში ვარ და იმიტომ.... ეს არსება საერთოდ რა არის? ესეც არამიწიერია რამე? ჩემ სიგრძელ ცალი ფეხი აქვს, ენა ხომ საერთოდ . ჩემ გარდა ამას ვინმე რომ ლანძღავს კი გამიტყდა ცოტა მაგრად სასაცილო მოსასმენი კი არის და საყურებელიც მიშოს თვალების ბრიალს რომ ვუყურებ
-აუუ ქეთუში ერთხელ იქნება ენას ამოგაცლი და ნახავ მერე
-კაი ბაბუუუუ გოგოზე ხელის დაკარება და შენ ? ხო არ ღადაობ სიცოცხლე - წითელტუჩსაცხიანი ლამაზმანი ჩემკენ მოდის უცებ მავლებს ხელს და მიშოს გვერდით მაყენებს -აუუ იმენნა ზე წყვილი ხართ.... ია ხაჩუუუუ ლუბოოოვ -რატომ მახსენდება ამ გოგოს მოსმენისას ის გიჟი გიგი არ ვიცი ,არადა რომ შეხედავ გაჩუმებულს ერთი გადაპრანჭული გოგოა. ისეთი მაკიაჟი უკეთია მგონი სამუშაოდ კი არ მოდიოდა კლინიკაში წითელ ხალიჩაზე უნდა გაევლო
-ღმერთო რა შეგცოდე ... რა სიამოვნებით ამოვაცლიდი ენას შენ ხო არ იცი
-ვიცი ვიციიი ჩემო სიცოცხლე...სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა პატარა სტომატოლოგო - მკოცნის მერე მიშოს ეხვევა ყელზე ნიკაპზე ხელს უჭერს და შუბლზ ეისე აწებებს ტუჩებს წითელი კვალი რჩება - ჩემო მუჩაჩოო მოხიბლული ვარ შენი გემოვნებით...კიდევ ერთხელ გაღიარეებ ახლა კი წავედი გინდა შენ გოგოსთან დარჩი და მე ვიქნები შენ მაგივრად
-ხვალ გამოცდა არ გაქვს?
-ვიმეცადინე უკვე მიშიკო ! წადი ...გიშვებ სანამ ესმაკის კუდიანი ანგელოზი ლია მოვა- ჩუმად ამბობს და მერე თვალებს ატრიალებს
-ცოტა დარჩა ბარემ დავრჩები შენ სიედაც ბევრი საქმე გაქვს
-უიმეე რატო ხარ ასეთი ტკბილოოო- ისევ კრუტუნებს და მერე მიკაკუნებს- იმედია ესეც ტკბილოა თორე მე დაგაშორებთ იცოდე - ჩუმად უთხრა და ამჯერად მართლა წავიდა.
-ეს გოგო ვინ იყო?
-ხო ვიცი უცნაურია ... საერთოდაც ერთი დიდი ამოუცნობი არსებაა . რომ თქვა რატომ არ მოგეწონეო არ გეგონოს ვუყვარვარ ან რამე . მეგობარია მართლა ... სხვათაშორის მეორეკურსელია და მასზე რომ გაბრაზდე მართლა მეწყინება მოკლედ
- გასაგებია და ნუ ლაპარაკობ ამდენს... რაღაცეები მესმის მეც- მისკენ მივდივარ და პირზე თიტებს ვაფარებ .მაშინვე მკოცნის და მერე ლოყაზე გადადის
-ლიკა აქ არ შემოდის ქეთუსიაც აღარ შემოვა ასე რო შეგიძლია იმეცადინო მერე ატლასი მაქვს კარგი სახლში და იმაზე აგიხსნი თუ რამე აგრევა ...გავედი
ასე შემოვიდა და გავიდა რამდენჯერმე. მე კი მეცადინეობა მოვახერხე დადებით განწყობაზე დარჩენაც და დაღლილობაც ვერ ვიგრძენი. პირველად მეცადინეობის შემდეგ ენერგია არ დამიკარგავს. ქეთის კაკუნი დერეფნის ბოლოდან ისმოდა
-ექიმის თანამდებობაზეა?
-არა მეორე კურსელი რადგანაა ჯერ ექთნის ფუნქციას ასრულებს . ცოტამ იცის უნივერსიტეტში ამის შესახებ,რაგდან ხანდახან დადის
-არავის ვეტყვი ...ჩათვალე აქ არ მინახავს -მაშივნე ვეუბნები და დერეფანში სვლას ვაგრძელებ. გარეთ გასულს სიცივის გამო კანკალი მეწყება და სწრაფად მეხვევა მიშო. მანქანაში ვსხდებით. მალევე თბება მანქანა და გზაზეც სწრაფად გადის...
-ისწავლე ხო? თუ რამე ვერ დაიმახსოვრე აგიხსნი
-ვისწავლე ...
-ამ დროს გძინავს ხოლმე მე კიდე დაგქანცე იქ ჯდომით ...
-ექიმობას ვაპირებ...კლინიკები ცუდად არ მოქმედებს ჩემზე და საერთოდაც არ ვარ დაღლილი .შენ რა გეგმები გაქვს ?უნდა დაიძინო სახლში წახვალ? -რას ვჩერჩეტობ ნეტა, ეჭვიანი სეყვარებულივით ვეკითხები რა ჩემი საქმეა სად წავა
-სახლში შევირბენ ხუთი წუთი გამოვიცვლი და მერე წაგიყვან კარგი? ამოდი-თქო გეტყოდი ,მაგრამ ცუდად მახსოვს შენი ჩემ სახლსი დარჩენის მცდელობა
-დავიცდი რა პრობლემაა... და ნუ მელაპარაკები ასე დაფეთებული სანამ ნერვებს არ მომიშლი მანამ არ მოგშხამავ- სიცილი მიტყდება რა გავაკეთო ,მართლა ისე მელაპარაკება გეგონებათ ელის როდის შევუტევ.
ხუთ წუთში ადგილზე იყო 15 წუთში კი უკვე ჩემ ბინასთან ვიყავით როგორც ყოველთვის ჩემი ტორტი უკანა სავარძელზე იდო . მანქანა გააჩერა და გამომხედა
-კარგად გამოიძინე გამოცდაზე ფხიზლად რომ იქნები უკეთესად დაწერ - ლოყაზე მკოცნის და ელის როდის გადავალ ,მაგრამ არ ვაპირებ
-არ მეძინება და ვინაიდან შენც მეეჭვება დაგეძინოს და ისიც მეეჭვება ჩემზ ეუკეთესი პარტნიორი იპოვო დამეწვევი ტორტზე? მითხრეს ახალიაოო მაყვლის კომპოტიც მაქვს და შენთვის მწვანე ვაშლი
-მწვანე ვაშლი? - ისე ეღიმება საკუთარი თავით კმაყოფილი ვრჩები -მოვდივარ - სწრაფად გადადის მანქანიდან და ტორტსაც მართმევს.
ხუთ წუთში დივანზე ვსხედვართ ის თავის მწვანე ვაშლს მიირთმევს მე კი ჩემს ტორტს და მაყვლის წვენს.
-საიდან მიხვდი რომ ეს მიყვარს?
-მთელს სახლში ყველა კუთხეში იდო ერთი ცალი..ისეთ შეგრძნებას ტოვებდა თითქოს როგორც კი მოგინდებოდა მაშინვე უნდა გეჭამა.
-სასარგებლოა თან გემრიელი და მიყვარს ბავშვობიდან
-კიდე რა გიყვარს...
-გაინტერესებს?
-ერთი ხომ გამოვიცანი ასე ფონს ვერ გავალთ
-გულღია საუბრები ორი იწყება?ხვალ გამოცდა აქვს ერთ გოგონას რომელზეც ჩაეძინება
-რომ დავამთქნარებ წადი - ვეკრიჭები და კომფორტულად ვკალათდდები -რა გიყვარს
-რა ,ვაშლი ..ვინ შენ
- მიშოო
-რა ვაშლი მიყვარს და შენ არ შეიძლება? სხვათაშორის ვაშლთან 23 წლიანი კავშირი მაქვს ჩვენი სიყვარული მუდმივია ვერავინ ჩადგება ჩვენს შორის
-როდის გაცუღლუტდდი შენ ასე?
-ჩემ განწყობას შენ ქმნი ...
-სვანეთში დაიბადე? ვაშლი სად გქონდა იქ ანუ მთლად 23 წელი არ გაგიტარებიათ ერთად
-აქ დავიბადე...ამ ქალაქში . სვანეთში არ ცხოვრობდნენ ჩემები მაშინ...საერთოდ წამოსულები იყვნენ აქეთ უბრალოდ ბაბუა რომ გარდაიცვალა მამამ იქაურობის მოტოვება ვერ მოახერხა და დედაც გაჰყვა უპრობლემოდ.
-სვანეთში უპრობლემოდ გაყოლა ქალაქში ცხოვრების შემდგე არც ისე მარტივია
-დედასთვის ყველაფერი მარტივია თუ ახლოს მამაა ... უბრალოდ მამა უნდა იყოს
-ხშირად ჩადიხარ ხოლმე?
-ადრე ზაფხულობით მივდიოდით...შემდეგ რაც სამედიცინოზე ჩავაბარე მხოლოდ განსაკუტრებულ დღეებში დღესასწაულებზე ან დაბადებისდღეებზე. ახლა როცა მცალია მივდივარ.
-ასე რატომ მიყურებ ხოლმე
-მარტო შენ არ გიყვარს ყურება...მეც მიყვარს
-ვინ გითხრა რომ მიყვარს... შენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანები ვინ არიან მიშო? და რას ნიშნავს შენთვის ეს
-მნიშვნელოვანი ადამიანები ? ისინი არიან ვის გამოც ყველაფერს გავაკეთებ და ყველაფერში ყველაფერი იგულისხმება. ჩემი ოჯახისწევრების გარდა სულ რამდენიმე ადამიანია პირველი საბა იყო რომელიც შევიძინე, შემდეგ ვაჩე დაგვემატა
-როგორ გაიცანი მითხარი რა
-ვაჩეეე?- მაშინვე გაეცინა - ცურვაზე შემიყვანეს ჩემებმა მე . საბა ავიყოლიე იმასაც უყვარს წყალი და იქ გავიცანით. ადრეც ასეთი გიჟი იყო... მე ველური, საბა წიგნისჭია, ვაჩე არანორმალური სამი მუშკეტერი გავხდით. მოკლედ არაფერი გვაკლდა ... შეუძლებელია ვაჩესთან იყო და სერიოზულობა შეინარჩუნო,მისი ხასიათი გადამდებია. როგორც საბას სიდინჯე და დაფიქრებული ქცევა ... მერე დიდხანს არავინ გამოჩენილა სანამ გათიშული საბა არ დაგვადგა და არ მივხვდით რომ ყურებამდე იყო შეყვარებული. სალომე რომ ვნახე პირველად როგორც ყველასთან არც მასთან დამიჭერია ძალიან ახლო ურთიერთობა მაგრამ ავტომატურად გახდა ჩემთვის მნისვნელოვანი ადამიანი ,გადარეულ ვაჩეს არავინ უყვარს ზოგადად ქალი უყვარს როგორც თვითონ ამბობს- მიყვებოდა და იცინოდა. ერთ რამეს ვამჩნევ ყოველთვის,მატზე რომ საუბრობს თვალები უნათებს-კიდევ ერთი გოგოა ,რომელიც თავ გზას მირევს და რა უნდა ჩემგან კიდევ ვერ გავიგე ყველაზე ძვირფასი რაც მქონა მივეცი უკვე - ჩემკენ იწევს და თავისკენ მივყავარ -არ მეტყვი რა გინდა ჩემი ცხოვრების უმნიშვნელოვანესო ქალო ყველაზე ძვირფასო და ერთადერთო? - სახეზე მეფერება და მეც წამსვე ვინაბები.თავს მხარზე ვადებ და ვეხვევი
-სიყვარულს მიხსნი დაშნიანო?რა არარომანტიული ხარ
-რაც შეგხვდი მას მერე სიყვარულს გიხსნი და ყველაზე რთული ასახსნელი ყოფილა თურმე,რადგან რეაქცია და პასუხი უფრო მნიშვნელოვანია
-და შენ ისევ ისე მაბრუებ როგორც ყოველთვის- მის ყელში ვმალავ სახეს და თვალებს ვხუჭავ
-ეძინება ჩემს თამარას
-ნწ... არ მეძინება არ წახვიდე ჯერ
-არ მივდივარ...- იღიმის ვიცი. ტმაზე მეფერება და შიგადაშიგ მკოცნის -ჩემი თამარა - ჩუმად მეჩურჩულება და ბოლოს რასაც ვგრძნობ მისი ტუჩების სიმხურვალეა ჩემს ლოყაზე .
კიდევ ერთი საღამო რომელიც ტკბილი ძილით დასრულდა იმდენად ტკბილით რომ დილამდე გამყვა. გაღიმებული რომ ვახელ თვალებს და ისე ვათვალიერებ გარემოს ეს დღე საოცარ დღეთა ნუსხაშია შესატანი . საწოლში რა თქმა უნდა ტანსაცმლით ვწევარ ,მაგრამ დისკომფირტი წამით არ მიგრძვნია. სწრაფად წამოვდექი სააბაზანოში შევვარდი გამოვიცვალე,მოვწესრიგდი და ისე გავედი მისაღებში მერე ლამის ხტუნვა დავიწყე მიშო რომ დავინახე აივანზე . იდგა და ეწეოდა, ზურგით იდგა ვირაცას მობილურზე ესაუბრებოდა.იმ წამს გაუთიშა მე რომ გავვარდი და ზურგიდან მოვეხვიე
-დილამშვიდობისა....- ლოყაზე ვაკოცე და თავი მხარზე დავადე- მეგონა წახვიდოდი
-ვიფიქრე ჩემი დანახვა გაგიხარდებოდა...-მითხრა და ჩემკენ შემობრუნდა,სიგარეტი მაშინვე გადააგდო და შეუბლზე მაკოცა-მშვიდად გეძინა არადა ამბობენ ვერასდროს იძინებს გამოცდის დროსო...- მელაპარაკება და თან სახეს მიკოცნის. ღმერთო ამაზე დიდი სიამოვნება რამე არსებობს?
-სიმშვიდეს შენ ქმნი ჩემ ირგვლივ- ეს ნამდვილად ვუთხარი? სულ შვეიშალე მგონი რამდნეიმე დღის წინ დემონს, გიჟს, ავადმყოფს და რას არ ვეძახდი,ის ინფორმაცია რაც მქონდა ახლაც არ გამქრალა ჩემი გონებიდან და რა ანუ დავნებდი უკვე და აღარ მაინტერესებს სხვას რას გაუკეთებს? რატომ ვიდანაშაულებ თავს იმას ვეუბნები რასაც რეალურადგანვიცდი და სრულ სიმსუბუქეს ვგრძნობ... ვბედნიერდები როცა ვხედავ როგორ ვახარებ მას. მსგავსი რამ არასდროს განმიცდია,ყველა დეტალი მოქმედებს ჩემს განწყობაზე- ვისაუზმოთ? დღეს რა გეგმები გაქვს? კლინიკაში მიდიხარ ალბათ ხო?
-12-ზე უნდა ვიყო ... შენ გაგიყვან გამოცდაზე . გინდა მე მოვამზადო?
-ნწ... ეგეთი ზარმაციც არ ვარ...თან დღეს კარგ განწყობაზე ვარ - მაგიდასთან ვაჯენ და ისეთი ენთუზიაზმით ვიწყებ მზადებას თითქოს პრიზს მომცემენ . მალევე ვჯდები მის გვერდით და მობილურის ხმა რომ მესმის ლამის გული მისკდება-გისმენ სალო
-მიშო შენთანაა?
-ხო რა ხდება?
-ჰმ... რომ ეძებენ მერე რას უხეთქავს ხალხს გულს - კისკისებს და ყვირის მოვიგე ნიძლავი ქმარო ჩამაბარე წაგებულიო
-გაგიჟდი შენ?
-დიდი ხანია ჩემო სიცოცხლე...სენ ვერ ამჩნევ სენი სიგიჟის ფონზე თორემ. გკოცნით და მადროვე იცოდე ჯერ მე უნდა გავაჩინო ბავშვი და მერე რამდენიც გინდა ქალბატონო
-რაა... შენ - რომ მივხვდი ისევ ესმოდა ხმა მიშოს სულ გავწითლდი. ჯანდაბა რატო არ ვისვამ ტონალურს! როგორ გინდა ახლა გახედა. მობილური ყურიდან მოვიშორე და დავდე
-სამაგიეროს გიხდის... რაც შენ საბა გაამწარე გიკვირს კიდე რამე?
-ხო მაგრამ...
-რა უარესები არ გითქვამს მისი ქმრისთვის?
-და ვარ მე...- ვბურტყუნებ პატარა ბავშვივით რაზეც როგორც ყოველთვის თბილად იღიმის.
საუზმობის შემდეგ რაღაცეებს მეკითხება და უნივერსიტეტთან მისვლამდე ყველა საკითხი გავიმეორე ამდენ სიცილში და ღლაბუცში. მანქანის კარი თვითონ გამიღო,მარიამს ვნახავო და ისიც წამომყვა. შენობაში რომ შევედით ვიღაც ბიჭებს მიესალმა შემდეგ ვიგრძენი როგორ შეეცვალა გამომეტყველება მარიამთან მდგომ გიგის რომ შეხედა
-გიგისთან რა საქმე გაქვს მიშო?
-რა?
-გტხოვ ახლა თავს ნუ ისულელებ...მე მართლა არ მოვწონვარ მაგას.ეგეთი ლაპარაკი იცის აი ეგრე როგორც ქეთიმ რა ....ტყუილად გაბრაზდი მაშინ-მე რომ ველუღლუღები ის იღიმის
-ხომ გითხარი ერთხელ რომ სულელურ ეჭვიანობას არ ვაპირებ! ზედმეტად დიდი ვარ იმ საქმისთვის რაც 16 წლისას არ გამიკეთებია თამარა
-აბა რატომ უბღვერ?
-მიზეზი რომელიც შენთან არაა კავშირში ავტომატურად არ გეხება! ნუ ფიქრობ მაგაზე ...გამოცდა გეწყება ათ წუთში
მარიამთან მივდივართ. გიგიც ისევე უყურებს როგორც დაშნიანი, ნუ რა თქმა უნდა მუდამ მომღიმარი გიგის სახეზე ცანს ეს ბრაზი თორემ დაშნიანის სიბრაზეს რა შეედრება. მზერით კლავს!
-პრივეტ მარ...რა ქენი?
-დავწერე ...
-ასე განადგურებული ხმა რატომ გაქვს
-ვერ დავწერე კარგად... ვერ ვიმეცადინე გუშინ-ისეთი გამომეტყველება აქვს აშკარად ცუდადაა. მაგრამ საუბარი აღარ უნდა ამიტომ კითხვებს აღარ ვაყრი
-წარმატებები თამარ ქალო...მივდივარ მე მარ ხო არ გაგიყვანო?
-მე გავიყვან ! შეგიძლია წახვიდე
-აჰ ნებას მრთავ , სპასიბა ძმა - ირონიულად უღიმის დაშნიანს და მხარზე ხელს უთათუნებს რაზეც ისეთი გამომეტყველება აქვს ამ უკანასკნელს მგონია რომ ხელს მოატეხს. ყბა ეჭიმება და ისე უყურებს მიმავალ ბიჭს. შემდეგ მარიამს უბრუნდება
-რატო ვერ იმეცადინე? ხო კარგად ხარ მარ?
-კი ყველაფერი რიგზეა..დამეზარა უბრალოდ მეც მეზარება ხოლმე რაღაცეები
-და სხვებიც გეზარება რაც დარჩა?
-ისინი ნასწავლი მაქვს უკვე - ისეთი შეგრძნება მაქვს თიტქოს მარიამის გამოჭერა უნდა და ისიც არ ტყდება. ეს ორი გამაგიჟებს მე...
-წავედი...შენ უნდა დამელოდო?
-არ ვიცი შეიძლება წავიდე ... წარმატებები - ლოყაზე მკოცნის და ისე მიშვებს
-მე აქ ვიქნები ...-მარიამი მეუბნება დ აისევ ფანჯარას ეყრდნობა თავით.
ყველა საკითხი დავწერე და მალევე გამოვედი. ორივე დერაფანში იყო,მარიამს სახე ჩამოსტიროდა მიში კი ვიღაცას ესაუბრებოდა დერეფნის ბოლოს და თან ეწეოდა. რომ დამინახა ჩემკენ დაიძრა
-რა ქენი თამრო?
-დავწერე...წავიდეთ
-ჩემი ჭკვიანი გოგოოო ვინ არისოო ვინოოო ნეტა ვისი დამსახურებაააოოო - მარიამი მეკრიჭება და მიშოს უყურებს
-მოკლედ შხამი არ გავიწყდება...გაგებუტე
-შემოგირიგებ
-მაქვს ტორტი ...
-მიშიკო გიკრძალავ ტორტის მიტანას... შენ ისედაც დაგიტკბა და მე რა ვქნა ახლა?
მიშო არაფერს პასუხობს. წინ მიდის გზაშიც არ ელაპარაკებიან ნორმალურად ერთმანეთს. მარიამს ტოვებს და მეც მასთან ვრცები.თავად გვემსვიდობება და მიდის თან ისე სწრაფად რომ თვალიც ვერ მოვკარი ნორმალურად.


არ ვიცი მოგეწონებათ თუ არა იქნებ სხვა რამეს ელოდით და ასე უცებ სიტუაციის შემოტრიალება სულელური გამოვიდა ,მაგრამ ჩემმა მუზამ ასე დაწერეო და არ მიყვარს როცა ვცვლი ბევრჯერ ნაწერს. ვიმედოვნებ არ გამიბრაზდებით