მე თაკო ვარ,20 წლის კონსერვატორიის მეორე კურსის სტუდენტი. ჩემთვის მუსიკა და სიმღერა დგას ყველაფერია. ჩემი მშობლები საქართველოში არ არიან 2 წელია, მე აქ ვცხოვრობ ჩემს დასთან-ანასთან და დეიდაშვილ-ნუცასთან ერთად. მიუხედავად იმისა რომ სულ ვკამათობთ ,მაინც ყველაფერზე მეტად მიყვარს ისინი.

იცით როცა ცისფერ თვალებს უყურებ, თითქოს შიგნით ღმერთს ხედავ,არაამქვეყნიურად ლამაზი და წმინდაა!
ალბათ ყველაფერი ამის ბრალია, ალბათ ამან დააყენა ჩემი ცხოვრება თავდაყირა!
7ივლისი, 2015წელი.ძალიან წყნარი და ჩვეულებრივი საღამო იყო, მანამ არ გამოჩნდა ცისფერთვალება ,გამოიარა და თითქოს უცებ დრო გაჩერდა!გავშეშდი და მისი თვალების მეტს ვერაფერს ვხედავდი! ნუცამ შემამჩნია და მითხრა ეს გუგას(მისი ძმის) ჯგუფელია მძლეოსნობაშიო. აქედან დაიწყო ყველაფერი... თითქოს არმინდოდა, თავს ვაჯერებდი ,რომ არშეიძლებოდა ერთი ნახვით ასე ჩამვარდნოდა ბიჩი გულში,მაგრამ ფაქტია ასე მოხდა.ნოდო-საოცარი თვალები აქვს, ნავარჯიშები და საკმაოდ მაღალია,მაგრამ ყველაფერი ხომ გარეგნობა არარის, ის საოცრად ზრდილობიანი,მორიდებული და სიყვარულით სავსე იყო, დიახ სიყვარულით სავსე მიუხედავად მისი ცხოვრების დიდი ტრაგედიისა.მშობლები დაკარგა ავტოკატასტროფაში, ცოტახანში ბებია და ბაბუაც გარდაეცვალა და სულ მარტო დარჩა.ვფიქრობდი ამდენს როგორ უნდა გაუძლოს მეთქი.კარგად მახსოვს მისი თვალები ბაბუას სამძიმრის დროს.თითქოს დაღლილი იყო ყველაფრით,უიმედოდ იყურებოდა.მაგრამ ყველაფერი გადალახა,საკმაოდ ძლიერი აღმოჩნდა და ისწრაფვიდა წარმატებისკენ.
ერთმანეთი გუგას დაბადებისდღეზე გავიცანით.მე მანამდეც მომწონდა. რაც დრო გადიოდა მით უფრო კარგი მეგობრები ვხდებოდით, ვიცოდი სხვა რამეზე ფიქრიც კიარ შემეძლო.მახსოვს პირველად რომ ჩამეხუტა!როგორ მახსოვს მისი საოცრად თბილი სხეული,მისი სუნთქვა, მაგრამ მან რაიცოდა მერას ვგრძნობდი ყოველ შეხებაზე , ყოველ ღიმილზე!
ერთად დროს ხშირად ვატარებდით , არგავდა არავის. სიყვარულზე არასდროს არაფერს ვამბობდით არცერთი, ყოველთვის თავს ვიკავებდით რომ ამთემაზე გვესაუბრა,თან ალბათ მე ვერც გავუძლებდი.
გადიოდა დრო და ჩვენს შორის აროცვლებოდა არაფერი ,მაგრამ იმდენად შევევვიეთ ერთმანეთს,ერთ დღესაც ვეღარ ვძლებდით უერთმანეთოდ.


-------------
დღესვე გავაგრძელწბ,რათქმაუნდა თუ დაგაინტერესებთ ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი ეტაპი და თუ არ არის მოსაბეზრებელი. გელოდებით,შეაფასეთ.