ნუცა
მივაღწიეთ სახლში და აქ დაიწყო ქოთქოთი ქოთქოთთა შორის.
-ვაიმე დედიიიი-გაჰკივის დედაჩემი
-კაი დედა რა იყო-უბღვერს ლუკა
-მეტის ღირსი ხარ-ეუბნება და ჩემზე უშტერდება მზერა.
-ნუცა-კივილით და ჩემკენ მორბის ზედ მაფრინდება და ორივე გაშოტილები ვართ იატაკზე. დედაჩემი? ეს ქალია შოკი. 45 [spoiler][/spoiler]წლისაა და ჩემზე ახალგაზრდულად გამოიყურება. მაღალი ქალია, სუსტი და სახეზე ლუკას ანარეკლი. მე მამას გოგო ვარ. მისნარი ლამაზი ვარ.
-მამააა-ვკივი და ზედ ვაფრინდები
-აუ შენ და დედაშენს ეს ხომ ვერ მოგაშლევინეთ-ბურტყუნებს და ლოყებს მიწელავს
-რა არის გოგო გასუქებულხარ-ხელს საჯდომზე მარტყამს დედა
-გავიგეთ დედა გრძელი რომ ხარ-ვუბღვერ
-ვაიმე ჩემი წრიპაა-ამჯერად დედაჩემი მიწელავს ლოყებს და მკოცნის.
-ხალხო მეც აქ ვარ თქვენი შვილი ნატალია-გაკივის ეჭვის ბუკეტი
-სენ ვისი გოგო ქალო?-ახლა დედა მისკენ მიდის
-დედა როდის გაიზრდები?-ეკითხება ლუკას
-ჰე არ ვჯობივარ 25 წლის გოგოებს? ან შენს ნაშა ნიას? ფუ კახპა-ბურტყუნებს
-საღამოს ბავშვებს დაურეკეთ-გასცა ბრძანება ახალაიების მამასახლისმა და ცოლი ზურგზე მოიკიდა-წავედით ჩვენ მეზარება აქ ყოფნა-აცხადებს და სულ წივილით გაყავს დედაჩემი გარეთ.
-ნუცა არ გადმოხვალ ისევ აქ?-მეკითხება სევდიანად ლუკა
-არა აქ არმინდა-ვბურტყუნებ მე
-გთხოვ რა-კატის თვალებით მიყურებს
-არა-მტკიცედ გამოვუცხადე და ჩემი მანქანის გასაღებს შევავლე თვალი
-ამას აქ რა უნდა?-ვკითხე ორივეს
-შენს დას კითხე დიდი იმედი მაქვს მთელია-ქირქილებს ლუკა და მეორე ოთახში გადის
-უნამუსო ვიყო რამე რომ სჭირდეს ვერ გადამირჩები-ვემუქრები და ჩემი ქალბატონისკენ მივიწევ. 15 წუთის განმალობაში ვუვლი მანქანას გარშემო და ვბურტყუნებ.
-მგონი მთელია-მანქანაში ვჯდები და ვქოქავ-არადა როგორ მინდოდა გამეპუტა-ვბურტყუნებ-თმა არ აქვს-მექირქილება ალტერეგო და ბოროტულად იცინის. სახლამდე იმდენი ვიჩხუბე საცობის გამო ლამის დავიმხვე ქალაქი. მასეა ცენტრიდან გარეუბანში, რომ გადახვალ და წყნარად დატასაობ, ქალაქში კი ქაჯივით იქცევი. დაღლილი შევტანტალდი სახლში. ვიბანავე, ტელეფონი დასატენად შევაერთე, სახლი მივალაგე და საწყლად მივესვენე ტელეფონმა ზუზუნი, რომ დაიწყო.
-ალოოო-გავიწელე დედაჩემის ნომერი რომ ვნახე
-ნახევარ საათში აქ იყავი თორემ იმ ჭუჭყიან ლისში ჩაგახრჩობ-მემუქრება და იცინის
-ნახევარი საათის ათვლა დაიწყო კუსკუს-ჩამყვირის და მეც დარეტიანებული ვხტები. ,,დედას სიტყვა კანონია’’მახსენდება მამას სიტყვები და კისრისტეხვით ვიცვამ ტანზე მომდგარ ჩვეულებრივ კაბას, რომელიც ყვითელია, ფეხზე ქონვერსებს ვირგებ ზევიდან მაინც ვიცმევ ბადე შავ მოსაცმელს და ტუჩებზე მუქი იასამნისფერი წავისვი. ნარცისოს ვისხამ და თმას კოსად ვიწევ.
-ქალი ხარ შოკი ნუცა-სარკის წინ ვტრიაებ, ჩანთას, მანქანის გასაღებს ვიღებ და კიბეზე ჩავნარნარებ.
-ჯანდაბა ერთი წუთით დამაგვიანდა-ვბურტყუნებ ჭიშკართან მდგომი და ველოდები როდის იკადრებენ ჩემს შეშვებას.
-სამი წუთით დაიგვიანე-გაჰკივის დედაჩემი
-გასკდა ყურის ბარაბანი-გმაოვარდა მამა
-მშვიდად ძმა შენ-ხელი დაკრა ქმარს და იქვე სავარძელში მის კალთაში მოკალათდა.
-შეგრცხვეთ ხალხო აქ შინაბერების მთელი არმია ზის-ხითხითებს გაბრიჩიძე და მინდა რამე ძლიერად გავუქანო ლუკა რომ მასწრებს.
-რატო თაია, კატა და ნატალია მეწყვილეებითურთ არიან-ხელს ხვევს თაიას
-ნუცას რაღას ერჩით დამიდებილა ძმაკაცი-როხროხით შემოდის ირაკლი
-კაი ერთი-ვესწერვები მე
-აბა რას ვშვებით?-სიტვაციის განმუხვტას ისევ ჩემი ბედოვლათი ძმა ცდილობს.
-რას და ეზოში სუფრა გავაწყე და იქ მივდივართ. სუფრას ვუჯდებით დედაჩემი კი რაც დევს ყველაფერს ჭამს.
-დედა საზამთრო გვაქვს?-ვეკითხები უცებ
-ვაიმე როგორ დამავიწყდა-ძლივს ყლაპავს ლუკმას
-აუ წამო დავჭრათ-თვალებს ვუბრიალებს და ისიც მორჩილი ბავშვივით მომწვება. სამზარეულოში მარტო რომ დავიგულე ბოროტულად გავხედე.
-აბა დედიკო რატომ ჭამ ამდენს?-ცალი წარბი ავწიე
-აუ რავიცი მთელი ორი თვეა ეგრე ვარ-წრუკუნებს
-ვაიმე დედაა-ვკივივარ და შუბლზე ხელს ვირტყავ
-მუცლის ტკივილი გაწუხებს?
-კიი-ტუჩებს ბრიცავს
-და თვიური?
-აუ ეგ კი არ გამხსენებია არაა ალბათ დავბერდი-თავს აქნევს და უცებ კივის
-ვაიმე დედა მიხვდი?-გავხედე
-ეგ თუ არის აქვე ვიმშობიარებ-სიხარულისგან დახტის
-კაი ქალო ნელა-ხელს ვუშვერ-წამოდი ორწამს გავიდეთ ჩვენ-ვეუბნები და მორჩილი ბავშვივით მომყვება-ფეხზე ჩაიცვი და იმათ ვეტყვი, რომ რაღაც საქმე გვაქვს.-თავს მიქნევს და მე სუფრასთან გავდივარ.
-მე გავალ რა რაღაც მინდა ვიყიდო და დედაც მიმყავს კითხვებს არ ვიღებ-ვამატებ და კარისკენ გავრბივარ
-დროზე დედა-ვუყვირი ნათიას და მანქანაში ვხტები.
-ვაიმე არ მჯერა აქ რომ რამე იყოს-ხელს სასაცილოდ იშვერს მუცლისკენ და მეორე ხელით თვალებს იფარავს
-შენ ქალო ბებია უნდა გახდე და რა იცუღლუტეთ შენ და ილიამ ასეთი მანდ რომ რაღაც იყოს?-გავხედე ეშმაკურად
-გზას უყურე გოგო-მიბღვერს და ცქმუტავს. მივედით თუ არა ნათლიაჩემი თეა ექიმი ვიკითხე, სანამ იმან მე გამომკითხა ორსულად რომ არ ხარო დედაჩემი შევაჩეჩე პირდაპირ ექოსკოპიაზე.
ცოტახანში მეც შევედი და ბაგა-ბუგის ხმა, რომ გავიგე ლამის სული განვუტევე იქვე.
-არა ვაიმე აქ ჩემი და ან ძმააა-ვკივი ბოლო ხმაზე
-ერთი კი არა ორიაა-კისკისებს თეა
-ისე მაგრები ხართ შენ და ილია რამ გადაგრიათ-უბრუნდება დაქალს თეა
-ოოო ნუ შემჭამეთ ნათლიამ და ნათლულმა-იბღვირება და ხელში თეას გაწვდილ ფოტოს იღებს.
-როგორ ვერ მივხვდი-თავზე სასაცილოდ ირტყამს ხელს
-დაბერდი ნათია დაბერდი-უარესად აწვალებს თეა და იცინის
-შენნაირი შინაბერაკი არ ვარ-გესლის და ენას უყოფს
-ია ზნაუ-ეუბნება რუსულად და ისევ იცინის
სახლში, რომ მივედით საერთოდ ყველა იქ იყო.
-აბა სიწყნარე-გავკივი მე
-ხო მშვიდობაა ნუცა-მიბრუნდება ილია ბატონი
-რა მშვიდობა მამა, მამა ხდები მეხუთეჯერ-ამას რომ ვეუბნები მიტარებს და მერე ღრიალით დგება სკამიდან დედაჩემს ხელში იტაცებს და კოცნის.
-ვაიმეე როგორ ვერ მივხვდი-ახლა მამაჩემი ირტყავს თავში ხელს
-ორივე ცოლ-ქმარი თავში ისე ირტყავთ ხელს არ გამიკვირდება-ვქირქილებ და ჩემს ყურის ბარაბანს ახლა წვდება ლუკას ღრიაილი.
-მეც მინდა მამობაა
-ვაიმე ლუკა დაეტიე რა-უცინის ნიკო
-ფუ შენ როგორ უნდა დამასწრო-ამას ამბობს და უბღვერს
-იქნება ლუკიტო გამოჯანმრთელდი ჯერ-იცინის ცოტნე
-ამას სანამ ცოლად არ მოვიყვან არ იზამს და-სიტყვა თაიას დარტყმამ გააწყვეტინა
-ნუ უსმენთ ტვინის შერყევა აქვს-უხერხულად იღიმის და ლოყები უწითლდება
-ვაიმე ამნაირი მორცხვი რძალი მინდა მეე-კივის ილია
-გიჟების ოჯახი ხართ უნამუსო ვიყო-იკრიჟება ნიკა
-არ მოგდო ახლა-უბღვერს ილია
-ვტყუი?-მხრებს იჩეჩავს
-იასნა არა-იცინი მამაჩემი და დედაჩემს კალთში ისვამს.
-აუ შევწუხდი ყველას მეწყვილე რატო გყავთ?-ვიბუტები მე
-აგერ არ ვარ?-მეცხადება ლექსო უკნიდან
-ამ ვირს აქ რა უნდა-ვკივი უცებ
-უმადურას მოყვა-ახლა ნატა იბღვირება
-ისე მამი შენ და ამ სიმპატიურ ახალგაზრდას თმები ასე რატომ გაქვთ? ან ეს წარბი რა არის?-ახლა ინტერესდება ბატონი ილია ახალაია
-ისა მე რა და-ენა ებმევა და თორნიკეს მიშველეს თვალებით უყურებს
-შეყვარებულების ახალი სტილია-აყრანტალებს ლექსო და თორნიკეს ანიშნებს ნატასთან მივიდეს

-მერე მამი რას მიმალავ ჰა?-ეწყინა ვაჟბატონს
-აუ მა არ გიმალავდი შენს თავს ვფიცავარ-იჭიმება ნატა
-გადი-ხელს უფრიალებს მსათან მისულს-ასეთ სიმპატიურ მამაზე არ იეჭვიანოს შენმა ,ბოიფრენდმა’-ქირქილებს და ნატას სახეზე იცინის
-აფრენთ რა-კიდევ ერთხელ იცინის ნიკა
-დაყენდი ბიჭო მანდ-ახლა ლუკა უბღვერს და თაიას კოცნის
-იმენა ზედმეტი ვარ რა-ვიბუსხები
-რატო მამი ნახე რა ბიჭი გიზის გვერდით-ლექსოზე მანიშნებს
-ნუ მაჭანკალობ ამას ზედ არ შევხედაავ-ცხვირს ვიბზუებ
-რატომ ვითომ?-ყელში მკოცნის ლექსო და მადუმებს
-აი ხომ ხედავ მამი უკვე პროგრესია, რომ გაჩუმებს-მითხრა და თვალი ჩამიკრა
-აბა ყველა სახლებში მიბრძანდით ჩემს ცოლს ძილი უნდა-მძინარე დედაჩემს უყურებს და ხელში აყავს.
-ან კლუბში სიამაყით აცხადებს თორნიკე
-ხო წავიდეთ-ყველა თანხმდება და მანქანებში ვეკვეტებით. კლუბში ნერვები მეშლება სიგარეტის, სასმლის და უამრავი სუნამუს სუნის გამო. ერთ საათში ისეთი გათხლეშილი მთვრალი ვარ ვინ ვინაა ვერ ვარჩევ.
დილით
დილით ვიღაცის გვერდით, სრულიად უცნობ ადგილას შიშველი ვწევარ, ხელზე ვიხედები და რაღაც ოქროსფერი ბეჭედი მიკეთია. გვერდზე გადაბრუნება და ჩემი კივილი ერთია.


პ.ს ვგიჟდები თქვენს კომენტარებზე, მაგრამ უფრო მეტი შეფასება მჭირდება. მადლობა რომ კითხულობთ წესით 14 თავია