ემოციების გაკონტროლება ყველას როდის სძალუძს.ემოციები დიდი მოვარდნილი ტალღაა.ისე წაგლეკავს,ისე დაგცლის შეიძლება ფეხზე დადგომა გაგიჭირდეს.


უნივერსიტეტიდან დაღლილი გამოვედი და პირდაპირ გეზი ჩემს საყვარელ კაფისკენ ავიღე.ეხლა ყავა ,რომ არ დამელია გავგიჟდებოდი.თავი ისე მტკიოდა. ყავა თუ მიშველიდა.კაფეში შესულს გამიხარდა ჩემი საყვარელი ადგილი თავისუფალი ,რომ დამიხვდა.ტრადიციულად უშაქრო ძლიერე ყავა მომიტანეს.მაგიჟებს ამ ყავის სურნელი.ისე გავერთე ყავის სმაში გვიან შევამჩნიე მაგიდაზე დადებული სქელ ყდიანი ბლოკნოტი.ცოტა გაცვეთილი იყო.
გადაფურცვლას ვაპირებდი როდესაც ვიგრძენი თავზე ვიღაც დამადგა ავიხედე და საკმაოდ მაღალი და სიმპატიური ბიჭი დავინახე, რომელსაც გაბრაზებისგან თვალები უელავდა
-თქვენ არ იცით სხვის ნივთების აღება და მითუმეტეს წაკითხვა უზრდელობა რომაა?აშკარად მეჩხუბება.
-არ წამიკითხავს! აქ იდო როდესაც მოვედი.პატარა ბავშვივით ვიმართლე თავი.
-არც უნდა შეხებოდით რაც თქვენი არა იმას.
-კი მაგრამ რა დავაშავე ასეთი ?თუ ასეთი ძვირფასია არც დაგრჩებოდათ ახლა კი თუ შეიძლება წაიღეთ თქვენი ნივთიდა მაცადეთ მშვიდად ყოფნა.არც განძრეულა პირიქით ჩემს წინ ჩამოჯდა გაოოცებისგსნ თვალები გამიდიდდა.
-მასე ნუ მიყურებთ პირველი მე ვიჯექი აქ თუ არ მოგწონთ შეგიძლია წახვიდეთ.ეგღა მეკლდა ამ თავხედისთვის ადგილი დამეთმო.იგნორი ყველაფერს ჯობდა ყავის სმა გავაგრძელე და არღარც მიმიქცევია ყურადღება მისთვის ჩემს ფიქრებში გგადავეშვი.2 წელია უნივერსიტეტში ვსწავლობ და საერთო ენა ვერავისთან გამოვნახე თითქმის ვერავისთან.ყველას ქედმაღლური მზერა და საქციელი აქვს.რაღაცის დამტკიცებას ცდილობენ ერთმანეთისთვის მაგრამ არა ცონის და ინტელექტის.არ მესმის ადამიანებს რომლებიც სხვისი მოპოვებული ქონებით მოაქვთ თავი ამ შემთხვევაში ჩემი ჯგუფელები მამიკოს ნაყიდი ნივთებით ,რომიწონებდნენ თავს.მე სად შემეძლო მათ შევდროდი რაიონიდან ჩამოსული გოგო ,რომელიც ღამეებს ათენებდა რომ უფასოზე მოხვედროდა და ესწავლა.რადგან მშობლები ფულს ვერ გადაუხდიდნე.ზოგისთვის რა მარტივია ოცნებების და სურვილების ახდენა. მე კი ყველაფერზე ბრძოლა მიწევს.წვალება ,რომ დასახულ მიზანს მივახწიო.არა არ გეგონოთ უკმაყოფილო ვარ პირიქით ეს უფრო მაძლევს სტიმულს ბრძოლის ჟინსს ვიცი ბოლოს გამარჯვება, მიხწეული შედეგი რა ტკბილია. ტკბილია ის რომ ეს ყველაფერი მე მივახწიე,და ჩემი.
-ფიქრისდროს წარბები გეჭმუხნება.აღარც მახსოვდა ეს თავხედი კიდევ აქ თუ იჯდა.
შევხედე ისეთუ სიმპატიური იყო დაჟინებული მზერა ქონდა მეგონა ჩემი თვალების იქით ჩემს ტვინამდე ახწევდა მისი მზერა.
არც ის მაშორებდა მზერას არც მე ჯიუტად შევცქეროდით ერთმანეთს
-ჯიუტიც ყოფილხარ ცნობის მოყვარესთან ერთად.
-ვიცი მოგეწონე მაგრამ დამუნჯება არაა საჭირო.თვალი ჩამიკრა.თავხედი მეღადავება კიდეც.
ანგარიში მოვითხოვე უხმოდ ავდექი ჩემი ნივთები წამოვკრიფე და გავლისას ამოვილაპარაკე
-მაპატიეთ თქვენი თავდაჯერილობა,რომ უნდა დავანგრიო მაგრამ არ მიზიდავს თქვენნაირი თავდაჯერილი,უხეში მამაკაცები გავუღიმე და წავედი.გასასვლელთან მისული უკან მოვტრიალდი
-ხო დამვიწყდა კიდევ დაუდევარი თავის საყვარელ ნივთებს,რომ ვერ უფრთხილდება თვალი ჩავუკარი გაკვირვებული მიყურებდა .-ახლა კი ჩაო ბანბინოო და სწრაფად დავტოვე კაფე სანამ პასუხს გამცემდა.გამოსვლისას გამეცინა ჩემს გამბედაობაზე როგორც წესი არ ვარ თამამი.გარეთ გამოსულ წვიმა დამხვდა უჰ როგორ მივიდე ეხლა გაჩერებამფდეე მომინომე ჩემო თავო კაფეში ნებივრობა.აზრი არ ქონდა გაქცევას ნელა გავემართე გაჩერებისკენ და მორჩილად დაველოდე ჩემს ავტობუს.რამდენიმე წუთი იყო გასული მე სულ სველი წურწურით ჩამომდიოდა წვეთები უცებ მანქანა გაჩერდა გაჩერდა მსუბუქი ნათქვამია გუბედ გცეული წყალი სულ ზედ შემომასხა ფანჯარა ჩამოწიეს გასალანძღად მომზადებული სიტყვები პირში გამიშეშდა მძღოლში ბიჭი კაფიდან რომ აღმოვაჩინე.
-რაო ვსველდებითო?!ირონიულად მიყურებდა.წაგიყვანდი მაგრამ მე ხომ უყურადღებო ბიჭი ვარ აბა ჩაო ბანბინო პატარა გაიცინა და წავიდა.რამის ცეცხლი მომეკიდა სიბრაზისგან იდიოტი როგორ გამიბედა ვქოთქოთებდი ჩემთვის.თან ჩემი სიტყვები ,რომ გამიმეორაა.
ძლივს მივახწიე სახლამდე. გალუმპული ტანსაცმელი ზედ მეკვროდა და ნაბიჯებს გადადგმას ძლივს ვახერხებდი.კარი არ მქონდა შეღებული
-ნინია მოხვედიი?გამომძახა ჩემმა მეგობარმა რომელთან ერთადაც ვცხოვრობდი.
-არა ნონა კი არ მოვედი წვიმისგან შექმნილ ტალღებს გამოვყევი.
-იუმორის დედა ხარ რაა ესეც რომ მე დამცინის ეჰ.
-გშია?
-აუ კიი თან განრისხებული ვარ.
-მიდი გამოიცვალე და მივირთვათ თან მომიყევი. ყველაფერი დეტალურად მოვუყევი გულიანად იცინოდა იცინოდა რა დამცინოდა.
-სიმპატიური იყო?
-ნი ეხლა სიმპატიური კი იყო მაგრამ.. აღარ დამაცადა სიტყვის დამთავრება დარწმუნებულმა თქვა
-მაგრამ არ უნდა მაგას მოგეწონა და მორჩი.შედავებას ამ მომენტში აზრი არ ქონდა ან რა აზრი აქვს ნონასთან კამათს.მითუმეტეს,რომ მართალიცაა.