ბიჭი ლურჯი ხელთათმანებით (სრულად)

ის ღამე ძლივს გათენდა. იმედს უიმედობა ცვლიდა და პირიქით. ისხდნენ მოსაცდელში და ელოდნენ. თამოს თათულის ხელი ეკავა და შიგადაშიგ ხელის გულზე კოცნიდა. გამთენიისას თბილისშიც გათოვდა. საავადმყოფოს უზარმაზარი ფანჯრიდან ჯადოსნურად ანათებდა თოვლის სითეთრე.

ბიჭი პოზიტანოდან (თავი მეორე )

ამასობაში სახლამდეც მივედით მე სახლში შემაცილა თვითონ ისევ უკან გაბრუნდა კლაუდია მისაღეში საქმიანობდა მივესალმე ღამე მშვიდობის ვუსურვე რატომღაც ქართულად და ოთახისკენ წავედი დამიძახა ტელეფონი ჩავრთე -რამე ხო არ გჭირდებათ სინიორინა თინა

ბიჭი პოზიტანოდან (თავი პირველი)

რატო წამოვედი იტალიაში? იტალია გადაწყვეტილი იყო , ზუსტად ვიცოდი სად უნდა წავსულიყავი ,იტალია რო უნდა ყოფილიყო ვიცოდი მაგრამ რომელ ქალაქში და სად აი ეგ ნამდვილად არ ვიიცოდი,ამიტომ საძიებო გავხსენი და ყველაზე ლამაზი ქალაქის ძებნა დავიწყე, ძალიან

მაღაზიის ბიჭი (სრულად)

-ნია! - თითქმის იყვირა და კედელს უხეშად მიმანარცხა ზურგით. თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს, მის თვალებში სურვილს ვხედავდი და ჩვენი ბაგეები ერთმანეთს შეხვდა რამდენიმე წამს.

ჩემი ბიჭი (დასასრული)

მთელი კვირაა სახლის დიზაინზე ვარ გადართული, ჩემი შვილის ნათლობას ელე და ალექსანდრე აგვარებენ.ისეთი გადაღლილი ვარ , ბავშვთან ურთიერთობასაც ვერ ვახერხებ.ამ ყველაფერს კი ისიც ემატება რომ ჩემი მაღაზიიდან გამოწერილი შპალერი სწორი კოდით არ ჩამოდის და არც

ჩემი ბიჭი (თავი 11)

მართალია ჩემი ოცნებები და რეალობა რადიკალურად განსხვავდებოდა ერთმანეთისგან, თუმცა ვგრძნობდი რომ ალექსანდრეს ბავშვი უკვე სიგიჟემდე უყვარდა.

ჩემი ბიჭი( თავი 10)

საბედნიეროდ თუ ჩვენდა სამწუხაროდ ყველაფერი ისე არ ხდება როგორც ჩვენ გვინდა.ცხოვრებისეულ გაკვეთილებს სანამ ამ სამყაროში ვართ ვერავინ გავექცევით .თუმცა დროის უკან დაბრუნება ჯერ ვერავინ შეძლო.

ჩემი ბიჭი ( თავი 8,9)

გერმანიაში ძალიან ბევრს ვფიქრობდი ჩემს ცხოვრებაზე.როგორ აეწყო, რაშემეშალა ,რატომ მაინცა და მაინც მე. დიდხანს ვფიქრობდი მეთქვა თუ არა ალექსანდრესთვის შვილის შესახებ .მერე მამაჩემი გამახსენდა და გამახსენდა რა დრო გავიარე.როგორ მტკიოდა დაროგორ მტკივა

ჩემი ბიჭი

ხანდახან დრო ისე მალე გადის რომ თვალის გაყოლებაც კო გვიჭირს.ჩემ შემთხვევაში ასე არაა, მიუხედავად იმისა რომ სამი თვეა უკვე აქ ვარ მგონია წლები გავიდა . თითქმის ყოველდღიური კონტაქტი მაქვს ელესთან.

ჩემი ბიჭი (თავი 6)

ეხლა რა იქნება ? ათასჯერ მაინც გავიმეორე თავში.ელეც კი რომელიც წუთში ას სიტყვას ამბობს დუმს.თავი ფილმის მთავარი გმირი მგონია.როგორ ავუხსნა ავადმყოფ დედას, თუ უბრალოდ აქვე დავამთავრო?!