დილით ადრე ავდექი და ბარგი ისევ მოვამზადე. მე შავი მაღალწელიანი შორტი, თეთრი ბრეტელიანი მაიკა და თეთრი ქონვერსები ჩავიცვი. თმა ამჯერად გავიშალე.(თმა მის მერე აღარ გამიზრდია რაც საქართველო დავტოვე). ტუჩზე ჩემი განუყრელი მაკის 229 წავისვი და თვალზე ლაინერი გადავიტარე.
-დედიკო გაიღვიძეთ-ბავშვებს ვანჯღრევ და ისინიც ბუზღუნით დგებიან.
-დედიტო სად მივდივალთ?-მკითხა საბამ
-მამიკოსთან დე-ბავშვებს ფაფას ვაჭმევ და ჩემს მსგავსად ვაცმევ მხოლოდ საროჩკებს ვუმატებ და იმასაც გახსნილს ვუტოვებ. გზაში ბავშვებს ბოროტულად ვარიგებ.
-დედი მამას სახლში რაც გინდათ ის ქენით-სარკეს ვასწორებ და მათ გახარებულ სახეზე მეცინება-შეგიძლიათ დალეწოთ ყველაფერი, ოღონდ არ გამთქვათ-სიცილით ვუმატებ და ერთ დროს ჩვენს სახლზე ზარს ვრეკავ. ბავშვები ვერ ისვენებენ ისეთ დღეში არიან. კარს ნახევრად მძინარე ქეთა მიღებს და მოულოდნელობისგან პირს აღებს მერე კი შეტევაზე გადმოდის.
-შენ აქ რა გინდა?
-ვაიმე ქეთუს შენ არ იცი მე და ლექსო ჯერ კიდევ ცოლ-ქმარი რომ ვართ-სასაცილოდ დავყურებ ზევიდან დაბალ გოგოს და სახეზე ვეფერები
-რა ხდება აქ?-წელს ზევით შიშველი ალექსანდრე ყოფს თავს
-რა და ჩემო ქმარო დღეიდან აქ ვიცხოვრებთ ჩვენ-ვაცხდებ და დივანზე ვგორდები-მომნატრებია ეს დივანი კომფორტული იყო-ვსისინებ ნაგლურად და ბავშვებს თვალს ვუკრავ
-დედ ცვენ სად დავწვებით-არც ჩემი შვილები არიან გამონაკლსები
-უი ხო მუშებს მოვიყვან და ყველაფერს მოვაწესრიგებთ-ფეხზე ვდგები-ახლა კი მე ჩემს ოთახში შევალ და დავბინავები-გაშტერებულებს ვუყურებ და ბავშვები სიცილით ამყავს მეორე სართულზე. დეგენერატს ჩაუკეტია ჩემი ოთახი. კარს ვეჯაჯგურე მერე,რომ მომბეზრდა წიხლი ვკარი და შევამტვრია. (ეს ხერხი ამერიკაში დამჭირდა და მის მერე სულ ასე ვტეხავ კარებებს). გული დამეწვა ჩვენი ოთახი, რომ ისევ ისეთი დამხვდა, მხოლოდ ერთი რამ აკლდა ლექსო. კარადაში ჩემი ტანსაცმელი ისევ ეწყო, კოსმეტიკა და საერთოთ ყველაფერი ისევ ისე იყო. დავბინავდი და ბავშვები ქვევით ჩავიყვანე.
-დედიტო გვსია ცვენ-მუცელზე ხელს ისმევს და საწყლად მიყურებს
-ალექსანდრე ბავშვებს შიათ და აჭამე მე კიდევ რაღაც დამრჩა მოსაგვარებელი-ვუცინი და ბსვშვებს მას და ქეთას შორის ვსვამ. მე მეორე სართულზე ავდივარ და ოთახში კამოდის მესამე უჯრას ვაღებ. არ გადაუგდია. სიხარულით ვგიჟდები მეტიც მას რაღაცებიც მიუწერია. ეს არის მაიკა რომელიც დაბადებისდღეზე ვაჩუქე. ჩვენი ფოტოები ჩვენი წარწერებით.
-დედაა-ქვევიდან მეძახის საბა
-ხო დედი-მეც სასწრაფოდ ჩავრბივარ და ბავშვებს წინ ვესვეტები
-ამ ქალს ველ სევაგნებინეთ ლომ ცვენ ჯანსაგ საწმელს ვწამთ მალტო და მამაც მითქლა მელე ლა წამეო და ქო იცი ალ გვიკვალს -სასაცილოდ მეტიტინება და ქეთას უბღვერს
-ბავშვებს ჯანსაღი საჭმელი უყვართ და თუ არ იცი არაფრის გაკეთება მე გავაკეთებ-ნაგურად ვუცინი და მაცივრიიდან ბოსტნეულს ვიღებ. ბოსტნეულის სალათას 10 წუთში ვუკეთებ და მაგიდაზე ვდებ.
-დედი მოვალ ახლავე არ დაითხვაროთ-თავზე ვკოცნი ორივეს და ოთახიდან ფერადი მისაწებებელი ფურცლები გამომაქვს. სამზარეულოში ბავშვების წინ ვჯდები ფურცელზე კი დღის განრიგს ვწერ თუ რა უნდა ჭამონ მერე კი მაცივართან მივდივარ და მათ ფოტოებს ვხსნი.
-ქეთი დიდი იმედი მაქვს არ გეწყინება-აფერისტულად ვეუბნები და ფოტოებს ხელში ვაჩეჩებ. სამზარეულოდან გამოვდივარ და თორნიკეს ვურეკავ.
-თორნიკე სამსახურში ვბრუნდები-ვაცხადებ მხიარულად და დივანზე ვებერტყები
-მერე მაგას რა სჯობს-მხირულად ჩამყვირის და თან მეკითხბეა
-დღეს საღამოს ვგულაობთ?
-ხო აბა რაა-მეც სიცილით ვეუბნები-კარსი სიყვარულო გავემზადებით ჩვენ და საღამოს გნახავთ ჩამიკოცნე ბიჭები-ჩავყვირი და ბავშვებს ვეძახი
-დედი საჭმელს რომ მორჩებით ამოდით უნდა გაბანავოთ და მერე მივიდვართ
-მე ვაბანავებ-იქიდან ყვირის ლექსო და მერე ქეთი ეუბნება
-საყვარელო ჩვენ გვეჩქარება
-არაუშავს ბავშვებს ვაბანავებ დიდი ამბავი თუ დავიგვიანეთ-ყოჩაღ ლექსო მევუასები
-კარგი მაშინ მე უნდა გავემზადო-ზევით ავდივარ და ბავშვების ტანსაცმელი ჩამომაქვს
-ლექსო ესენი ჩააცვი ბავშვებს-წინ ვულაგებ ყველაფერს და ცეკვა-ცეკვით ავდივარ მეორე სართულზე. ტანზე ვივლებ და შავ მუხლს ოდნავ ქვემოთ, მაქმანებიან კაბას ვიცმევ. ფეხზე წითელ მაღლებს. ამ კაბიდან ჩემი ბურთები ისე მოჩანს ნებისმერს შეშურდება. თმას ვიხვევ და ტუჩზე წითელ პომადას ვისმევ. სარკეში, რომ ვიყურები თავი ბომბა მგონია. იმდენად მიხდება ეს კაბა მეთვითონ დამრჩა პირი ღია. სარკეში ვტრიალებ შემდეგ წითელ კლაჩს ვავლებ ხელს და ქვევით ჩავდივარ. გეფიცებით არასდროს დამავიწყდება ლექსოს სახე. ბავშვებს პიჯაკებს უსწორებდა მე, რომ ამომხედა და მომაშტერდა.
-ცემი ლამაზი დედიტო-ჩემკენ მორბის საბა და მეხუტება
-ქო გითქალით მოკლე კაბაზე მეტად გძელი გიქდება თქო-სასაცილოდ დამტრიალებს სანდრო და მაკვირდება
-აბა წავედით დედი?-ბავშვებს ხელს ვკიდებ და ლექსოს გვერდს ვუვლი. მანქნაში თავიანთ სავარძელში ვსვამ და მერე მახსენდება მათი ჩანთები, რომ დამრჩა. სახლში ისევ ისეთი ამაღლებული განწყობით შევდივარ და ქეთის მოტყლარჭულ კაბაზე სიცილი მიტყდება.
მეორე სართულზე ავდივარ და ბავშვების ჩანთა ჩამომაქვს ლექსო რომ მიჭერს.
-რაიყო ლექსო ძველი დრო მოგაწვა?-უცებ მახსენდება სვანეთის მოულოდნელი ინციდენტი და მეღიმება ის უცებ მიშვებს ხელს და სირბილით ჩადის ქვევით.
-ასეც ასე-ჩემთვის ვიღიმი და ერთმანეთზე ჩახუტებულებს ნაგლურად ვუღიმი. ეზოდან ერთად გავდივართ. ჭიშკართან რომელიმეს უნდა დაეთმო, მე რისი დამთმობი ვიყავი და წინ ჩავუხტი მანქანით. საწყალი ქეთა ალბათ გაჯი მინას მიეხტა. მთელი გზა უკან მოგვყვებოდა მანქანით შუქნიშანზე გაჩერებულებს კი გვიყურებდა როგორ ვმღეროდით მანქანაში და ვიცინოდით. მანქანა მწავენეზე მალევე დავძარი ის კი იქ დარჩა
-ეგრე გინდა შენ-ნაგლურად ჩავიქირქილე და მცხეთის გზას დავადექი. ნიშნობა სვეტიცხოველში იმართებოდა. მე წითელი თავსაბურავი მეფარა ხელში სანთელი მეჭირა. ბავშვები წყნარად იდგნენ ჩემს გვერდით და პაწაწინა ხელებში სანთლის ალს უყურებდნენ. უცებ რაღაცამ გაიჩხაკუნა და ფოტო გადაგვიღეს. მერე კიდევ ოღონდ ამჯერად გამეღიმა. თაია ულამაზესი იყო. სალომე და ნინიამ აიკლეს ყველაფერი. კატას გოგოებმაც ლიზამ და სესილიამ, ამიტომ გადავწყვიტე გარეთ გამეყვანა.
-დედა მე წავიყვან გარეთ ბავშვებს-ექვსივეს ერთმანეთზე ხელს ვაკიდებინებ და სვეტიცხოვლის ეზოში სკამზე ვსვამ.
-აუ ნუცა ასე ვერ გავძლებთ ჩვენ-იბღვირებ სესილია და ფეხზე დგება
-ითამაშეთ ოღონდ წყნარად-ვაბრთხილებ და ისინიც სიხარულით დასდევენ ერთმანეთს
-ძაან ხმაურობთ ბავშებო მოდით რაღაცას გასწავლით-ბავშვები მინდორზე დავსვი დ მეც ისე მივუჯექი, რომ კომფორტულად ვყოფილიყავი.
-ამ თამაშს წეროები ქვია-და დავიწყე ახსნა მალე ამყვნენ და იქამდე ვითამაშეთ სანამ გარეთ არ გამოვიდნენ. მანქანაში ისევ ჩავჯექით და რესტორნის გზას დავადექით. რესტორანში შესულებს იმდენი ნათესავი შეგვხვდა ლამის გამიჭყლიტეს ბავშვები ბოლოს კი ბექა დავინახე ჩემკენ მომავალი.
-ბექა-დავუძახე და მისკენ წავედი
-ჩემი დიდი ქალი-მაგრად მომეხვია და თავზე მაკოცა
-მომენატრე-ამოვიბურტყუნე მის მკლავებში
-მეც ნუციკ ძალიან-და ბავშვებს გახედა-ეს ორი რა საოცრება გყავს პროსტა-ბავშვებს გახედა და ლოყები დაუწელა
-ეგრე ნუ უშვები-სიცილით ვუთხარი
-რატო?-ქვევიდან ამომხედა
-თუ ალ გინდა უსვილო დალცე გაწიე ეგ ტოლები-ჩემს სათქმელს ეუბნება სანდრო და სიცილი უტყდება
-ეტყობათ ვისი შვილები არიან. -საღამო ისეთ მხიარულებაში გადის დროს ვერც ვამჩნევ მხოლოდ მაშინ მოვდივართ როცა ბავშვებს ვატყობ, რომ ეძინებათ. მანქანაში ვჯდებით და თბილისის გზას ვადგავართ. სახლში მისულს ბავშვებს ვერაფრით ვაღვიძებ.
-კარგით რა დედი რანაირი ძილი გაქვთ-ვბურტყუნებ და საბა ამყავს ხელში
-მოიცადე მოგეხმარები-ლექსო მიდგება გვერდით და სანდრო აყავს ხელში. ქეთა დაბოღმილი იყურება მანქანიდან და ძლივს აღებს კარებს.
-ისეთი მანქანა მაინც გეყიდა შენს საყვარელს რომ არ დასჭირვებოდა ჯაჯგური-ენას ვუსისინებ და მის მკვლელ მზერას ვაიგნორებ. ბავშვებს ჩემს ოთახში ვაწვენ და ტანსაცმელს ვხდით.
-ხვალ პიკნიკზე მივდივართ მე და ქეთი და ბავშვებსაც წავიყვანთ-მიცხადებს ლექსო ახლა ამას გონია გავატან ბავშვებს ?
-არა უჩემოდ ვერსად წაიყვან-კატეგორიულად ვაცხადებ
-რატომ?-აშკარად ღიზიანდება
-ერთადერთი ადამიანი ვარ ვისაც უჯერებენ და თუ არ გიდნდა ეგ ისედაც გაპუტული ქათამი უარესად გაგიპუტონ დატოვე ჩემთან-ენას რომ ვერ ვაჩუმებ რა ვქნა?
-წესიერად ილაპარაკე ქეთიზე-მიბღვერს და ხელს საწოლის კიდეს არტყამს
-რატომ?-ფეხზე ვიხდი და თავის ყუთში ვაბრუნებ
-პატივი უნდა სცე მას-ვაიმე ახლა მოვკლავ
-მომისმინე ლექსო! პატივი აქეთ მეცით ორივემ რა! შენ თუ გგონია მე მაგ ძუკნას ოდესმე პატივს ვცემ ძალიან ცდები რა! იცი ყველაზე სასაცილო რა არის? რომ ვერ გადამიყვარე, ვერც გადამიყვარებ ვერასდროს-ვუღიმი და ტუჩთან ახლოს ვკოცნი ვგრძნობ როგორ კრთის-მაგრამ მე აღარ მიყვარხარ რას ვიზამთ-უცებ ვშორდები და ვუღიმი
-ახლა გამოვიცვლი შენის ნებართვით-მოკლე შორტს და მაიკას ხელში ვათამაშებ
-კარგი გავალ მე-დაბნეული გადის და მეც ბედნიერი ვიძინებ. დილით ბავშვები ლოგინში არ მხვდებიან. ალბათ ქვევით არიან. ვბურტყუნებ და ქვევით ჩავიდივარ. ვერცეთს, რომ ვერ ვპოულობ სასწრაფოდ ვურეკავ ლექსოს
-სად არიან ბავშვები?-ისტერიულად ვკივი ტელეფონში
-ჩვენთან არიან ლისზე რამე პრობლემაა?-წიკვინებს ქეთა
-ცოცხლად დაგმარხავთ-ტელეფონში ვკივი და სასწრაფოდ ლისზე ავდივარ. მთელი ლისი მოვირბინე და ძლივს მივაგენი.
-შენ ნორმალური ხარ?-მივვარდი ლექსოს-ბავშვები უკითხავად როგორ წაიყვანე-სადაცაა გავგლეჯ შუაზე
-შენ უნდა გკითხოს თავის შვილებს სად წაიყვანს?-უკნიდან მესმის ქეთას ხმა
-შენ ხმა გაიკმიდე ვაფშე-მისკენ ვბრუნდები-თავს წაგაცლი ბავშვები უკითხავად როგორ წამოიყვანეთ-ლამის გადავირიე თვალებიდან ცრემლები მომდიოდა.
-კა ლა დე ნუ ტილი-უკნიდან მექაჩება სანდრო
-არ უნდა გეთქვათ?-ახლა მათ გავუბრაზდი
-ქეთიმ გვითქლა დედამ იჩისო-ამაზე ვაფშე ვგიჟდები და წამოვფრინდი. მისთვის უნდა დამერტყა ალექსანდრემ რომ გამაჩერა.
-ბავშვებო მივდივართ-ბავშვებს ვავლებ ხელს და მანქანისკენ მიმყავს
-ძაან სეგესინდა დე?-უკნიდან მეუბნება დასევდიანებული საბა
-ხო დედი შემეშინდა თან ძალიან
-ქოდა მე ქეთის აგალ დავუძელებ-ცოფებს ყრის სანდრო
-კარგით ახლა ბებოსთან დაგტოვებთ და მე სამსახურში წავალ-მანქანას მიმართულებას ვუცვლი და ჭიშკარტან მკვეთრად ვამუხრუჭებ. სახლში შესულს ნათია ყველაფერს მაყოლებს და ჭკუას მარიგებს.
-წავედი მე სამსახურში-ბავშვებს ვკოცნი და მანქანაში დაწყნარებული ვჯდები. დაახლოებით ნახევარ საათში უკვე კლინკაში ვარ და ბავშვებს ვეხვევი.
-მოგვენატრე-მაგრად მიხუტებს ანდრია
-მეც მომენატრეთ
-ჩვენი გოგოც მოსულა-სიცილით მეხვევა თედო
-კარგით გეყოთ საქმეს შევუდგეთ-ხელებს ვასავსავებ და პალატიდან პალატაში დავბივარ. ისე დავიღალე თვალებს ძლივს ვახელდი.
-ძაან დაიღალე?-მეკითხება თედო დაახლოებით ღამის თერთმეტზე
-დღეს მანერვიულეს ბავშვებმა
-რატო?-ყველაფერი მოვუყევი და ნათაიას დავურეკე
-როგორ არიან?
-ლექსომ წაიყვანა
-მოვკლავ!-გამომაქვს დასკვნა და მანქანაში ვჯდები. სახლში ყველა დაძიბული მხვდება და მეც ბოღმას ვახრჩობ. დილით ბავშვები ხელებს მიტყაპუნებენ
-ვაიმე დედიკო რა არის რას მერჩით?-სიცილით ვეუბნები
-ლა და დგეშ გაგშთან გვინდა ცვენ-ამაყად აცხადებს საბა
-ვაიმე მივასიკვდილებ მაგას მე-ვწუწუნებ
-აშე გვითქლა მე მოგაკითქავთო-მეტიტინება-აუ ქო დაგვტოვებ?-უცებ სერიოზულდება
-ძაან გინდათ?-თან ჯინსის კაბას და ბრეტელიან მაიკას ვიცმევ.
-აუ კი ლააა-ტაში შემოსცხო საბამ-თან მათეს ვეთამასებით-ამაყად აცხადებს და ტანზე სასწრაფოდ იძრობს პიჟამას.
-კარგით ოღონდ ლიკუნა არ გააბრაზოთ-ვაბრთხილებ და ბრიჯებს ვაცმევ
-ალა გპილდებით-ერთმანეთს ხელს ჭიდებენ და ისე გადიან. კარზე ზარია.
-მე გავაღეეებ-ვყვირი და ჯერ არ შემოსულ გაგას ვაფრინდები
-მომენტრეე-როხროხებს გაგა
-მეც მეც-ლოყებს ვუკოცნი
-მზად არიან ჩემი კაცები?
-კი-გაყვირიან და ეხუტებიან
-საით?-გაბრაზებული ამბობს ლექსო
-დღეს გაგასთან დარჩებიან და განხილვას არ ექვემდებარება-ვაცხადებ და ბავშვებს ვკოცნი-ჭკვიანად დედი არ გააბრაზო გაგა იცოდეთ
-შენც იტყვი ხოლმე რა-ხელს მიქნევს და ბავშვებს მანქანაში სვამს.
ლექსოს ვაიგნორებ და სამსახურში მივდივარ.
-დღეს თედოს დაბია და კლუბში წავიდეთ-ამაყად აცხადებს წერეთელი
-კარგით მეც მცალია-ვუწონე აზრს
-საღამოს შეგხვდებით-გვკოცნის ყველას და სახლებში მოვდივართ. ტანზე ტყავის შავ კაბას ვიცმევ ფეხზე ისევ მაღლებს და მკრთალ მაკიაჟს ვიკეთებ. მანქანაში ამაღლებული განწყობით ვჯდები რადგან არც ქეთინო გადამყრია და არც ალექსანდრე. კლუბში შესულს ორი წლის ბავშვივით ხელებ ათამაშებულ თედოს ვუყურებ და სიცილი მიტყდება.
-რას გავხარ? დაბერდი კაცი და კიდე ვერ ისწავლე ჭკუა?
-ვაიმეეე ენას ამოგაცლი-მიბღვერს და მეხუტება
-აუ რა ზეგზი ხარ-სიცილით მეხუტება ანდრე
-ჩემო ბებერო-ვეხვევი და ლოყაზე ვკოცნი
-აუუ ისე ეს კლუბი რა იყო რა მე მინდოდა მაგრად გვეჭამა-აცხადებს გაბრიჩიძე
-აუ ისე რესტორანში წავიდეთ კვირის ბოლოს-აღბრთოვანებული აცხადებს თედო
-აუ თორნიკე მოვა?-უცებ მახსენდება
-ნატალია ისე გვიწვალებს ჩვენს ბიჭს თუ ცოცხალია ერთად მოვლენ-სიტყვა არ აქვს დამთავრებული წინ რომ გვესვეტებიან.
-ვა დაო კლუბი და რამე?-ხელს მიტყაპუნებს ნატა
-გამსწარი აქედან-ვუბღვერ და თორნიკეს ვეხუტები
-აუ თედო დაბიდუბს გილოცავ-და მაგრად ვეხუტები-საჩუქარი მანქანში დამრჩა-ვეკრიჭები
-არაუშავს დღეს თუ არა ხვალ მომცემ-ქირქილებს და მუსიკას უკვეთავს
-შეიძლება ვიცეკვოთ?-ვიღაც მოდის ჩემთან. არ რა ბიჭი ხარ შენ ხომ არ იცი. ვფიქრობ და კარში მდგარ ლექსოს ვამჩნევ.
-რათქმაუნდა-ხელს ხელზე ვჭიდებ და საცეკვაოდ მივყვები. ხელით რაღაცას ანიშნებს და ჯუთა, რომ ირთვება სიცილი მიტყდება
-ჯადო ხო ახვლედიანო-მაგრად ვეხუტები და სუხიშვილებში 5 წლიან გამოცდლებას მაღალი ქუსლებით ვანთხევ. ცეკვა მთავრდება თუ არა გამაყრუებელი ტაში ისმის. ახვლედიანი კაკი ჩემი მეწყვილე იყო.
-მომენატრე გოჭო-მაგრად მეხუტება
-მეც კაკინო
-მასე ნუ მეძახი-ისევ ისე ისე იბუტება
-ვაიმეეე არააა-სიცილი მიტყდება
-მეცეკვები?-რევერანს მიკეთებს
-მაგაზე როგორ გაწყენინებ?-ხელს ისევ ვჭიდებ ხელზე და მთელი ამ დროის მანძილზე ლექსოს მზერას ვაიგნორებ.
-აუ გემუდარები მეწყვილეში გამცვალე-მემუდარება კაკი
-რატო?-ენას ვუსისინებ
-თიკა ლომიძე თუ გახსოვს ეგ მევასება -თავს ხრის-ისევ-ქვემოდან მიყურებს
-ვაიმეე კაკინო ვერ გაიზარდე?-სიცილით ვამბობ და უმაღლესი ხარისხის ტრიუკით ვცვლით მეწყვილეებს. აი ეს ბიჭი მართლაც, რომ საოცრებაა.
-ვატო-ყურში მეჩურჩულება და მე ჩემი მემართება.
-ნუცა-მორცხვად ვუღიმი და ქვევიდან ვუყურებ
-სასიამოვნოა-ნუ მიღიმი გთხოვ
-ჩემთვისაც-და ჰოპ ვტრიალებ და ვიღაც მიჭერს.
-კარგად ვერთობით?-ვიცოდი რომ ლექსო იქნებოდა ვერ გაუძლებდა.
-რატომაც არა?-ნაგლურად ვუღიმი და მის კისერში ვრგავ თავს
-შენ ხომ ქმრიანი ქალი ხარ?-თვალებს აწვრილებს
-ჩემს ქმარს სახლში კახპა ყავს გამოჯენილი შვილების თვალწინ და დიდი ამბავი მე თუ კლუბში გავერთე-გამომწვევ მოძრაობას ვაკეთებ და ისიც დუმდება
-ხედავ ლექსო? ისევ გიყვარვარ, ისევ გინდა ჩემთან, ისევ კრთი, ისევ გიცმაცუნებს ტუჩები, ისევ ისე მიყურებ-ახლოს მივდივარ მასთან უფრო-უბრალოდ შენ არ იცი რას ნიშნავს ეს ყოველივე-ნაგლურად ვუღიმი-მაგრამ გრძნობ ხო?-ხელს გულზე ვადებ და ჩემი ბიჭის სუნს ვისუნთქავ, მენთოლის და სიგარეტის სუნთან ერთად ყავის სუნიც, რომ ასდის.-გიყვარვარ და ვერ უარყოფ, ვერ გადამიყვარე ვერც გადამიყვარებ-ტუჩთან ახლოს ვკოცნი და გარეთ გავდივარ. ვერ წარმოიდგენთ რად დამიჯდა ეს თამაში ჩემთვის სრულებით მტკივნეული იყო. ვუყურებდე დაჰიპნოზებულ ლექსოს არ შემიძლია.
-მაგრამ შენც ვერ გადამიყვარე ხო?-უკნიდან ჩამესმის ლექსოს ხმა
-ვერა ვერც მე-ამის გაგონებაზე ტუჩებზე მეტაკება. არ ვიცი მერე სად ვართ არ მაინტერესებს. იქ რაც მოხდებოდა მგონი მშვენივრად იცით. დილით თავს ძლივს ვწევ. ცოტახანი ლექსოს ვუყურებ და მერე ვდგები. აი ვის გვანან ამასაც ისე ძინავს, როგორც ჩემს ორ ბოთეს. უცებ ვიცმევ და ქვევით ჩავბივარ. ახლა მივხვდი იქვე სასტუმროში ვიყავით. მანქანაში კისრისტეხვით ვჯდები. ვერ ვპატიობ სისუსტეს ჩემს თავს. ეს რა დამემართა რა იყო ეს. მთელი გზა ცრემლებად ვიღვრებოდი. სახლში შევვარდი, უცებ გამოვიცვალე და სამსახურში წავედი. მთელი დღე გათიშული დავაბოტებდი და ძლივს ჩემი სმენის დამთავრების მერე სახლში მივედი..
-დედიტოო-ჩემკენ გამოიქცა ლექსოზე შემოხვეული საბა
-ხო დედი-დაღლილი სახით ვეუბნები და სავარძელში ვესვენები.
-გაგამ ცვენ მოგვატალა კველაფელი და იცი ლა იკიდაა?-აღტაცებული მეუბნება
-რა დედი?-მეც მეღიმება მასზე
-ლა და დიდი გასაბელი აუზი და ასე გვითქლა მოკიდეთ დედიტოს ქელი და გადმოცხოვრდით ცვენთანო-სასაცილოდ იკლაკნება სანდრო
-მერე დედი ბუშტი რომ ცოდოა?-ეს მათეს ზედმეტ სახელია
-ალ გავაბლაზებთ ალც სენ წავიდეთ ლა გაგასთან-ტაში შემოსცხო საბამ
-არა დედიკო მე გიყიდით აუზს ოღონდ ლიკუნა და მათე არ შევაწუხოთ-ლოყაზე ვკოცნი ორივეს-ცოდოა დე ნათლიაშენი მათე ისეთია მაგასთან ერთად გადადგამთ ყველაფერს
-აუ დედიტო იცი ლიკუნა ბიჩოლამ ბაწიები გამოგვიცხო
-გამოგიცხოთ გინდათ?-ხელში აყავს ორივე და მაგრად ეხუტება
-აუ კი ლა-ყელზე ეხვევა საბა
-არა დედა ქეთი გაბრაზდება მერე-ისეთი ჩავურტყი სახე შეეცვალა
-ვერ გაგვიბრაზდება ზღვაზე წავიდა-მკვლელ მზერას მტყორცნის ლექსო
-გვიანია ხვალ რა-ვწუწუნებ და ბავშვები მიმყავს
-აუ ჩემთან დაწვებიან რა
-ალა მე დედიტოშ გალეშე ალ დავიძინებ-თვალს მიკრავს საბა. შე პატარა ეშმაკო მოგივლი მარტო რომ ვიქნებით
-ალჩ მე-თავს აბრუნებს და მიღიმის
-კარგით რა დედი არ გინდად მამასთან?
-სენც წამო ცვენთან ლა-ხელზე ეგაჩებიან და ოთახში შემოყავთ. ბავშვების პიჟამოს ლოგინზე ვდებ.
-აბა დედი, როგორ უნდა გავიძროთ მაიკა?-წინ ვუდგები ბავშვებს
-აშე, აშე და აშე-ჯერ ერთ ხელს ყოფენ, მერე მეორეს და ბოლოს იძრობენ
-ახლა?
-აქლა ვაკვილდებით წუწკიანია თუ ალა-მაიკებს სასაცილოდ ატრიალებენ
-ახლა?
-აქლა თუ ალაა გასალეცქი ვკეცავთ თუ ალა და კალათსი ვაგდებთ?-საასაცილოდ ტიტინებენ და მაიკებს აბურთავებენ.
-ერთი, ორი და სამი-ვყვირი მე და მაიკებს კალათებში აგდებენ
-ჩემი ჯორდანი კაცები-სიცილით ვუკოცნი ლოყებს და ლოგინზე ვაგორებ
-რეებს აკეთებინებ-სიცილით იხუტებს ბავშვებს
-წესლიგს გვაცვევს-სასაცილოდ ამბობს საბა და მამამის უფრო ეხუტება.
-გამოვიცვლი და მოვალ-სააბაზანოში შევდივარ და იქიდან მზად გამოვდივარ. უკვე ძინავს სამივეს. ამაში ხო ბადალი არ ყავთ. დადებენ ბალიშზე თავს და გაგუსულს ძინავთ. იცით როგორ უხდება მამობა? ხომ არ ამბობს არაფერს ჯერ კიდევ შოკშია ვერ მიეჩვია თუმცა ვგრძნობ რომ ისე უყვარს ორივე მსოფლიოს შეძრავს. ფოტოს ვუღებ სამივეს და გაღიმებული დავყურებ. მერე მათ ვუწვები და ტკბილად ვიძინებ. დილით ქეთის კივილი მაღვიძებს ჩემს თავთან.
-შე ძუკნა ეს როგორ გაბედე-მე მეცა და თმაზე მომქაჩა
-დედიტოს ქელი გაუსვი-უკნიდან მორბის სანდრო. ქეთი ბავშვს ხელს კრავს და სანდროც ძირს ვარდება. ამაზე ვგიჟდები სისხლი მიდუღს და ქეთის მთელი ძალით კედელზე ვანარცხებ თან ყელზე ხელს ვუჭერ.
-მეორეჯერ გაბედავ და შეეხები აქვე გაგითხრი სამარეს-უფრო ძლიერად ვუჭერ ამ დროს ლექსოსაც ეღვიძება და მოტირალი სანდრო ხელში აყავს.
-რა ხდება აქ?-ჩემკენ მოდის და ხელის მოხსნას ცდილობს თუმცა ისე მაქვს მოჭერილი მეეჭვება რამე შეძლოს. გიჟს ვგავარ და მეც მშვენივრად ვხვდები ამას უბრალოდ არ შემიძლია ჩემს შვილებზე რამის მოთმენა.
-ლექსო აირჩიე ან ბავშვები ან ეს-გაბრაზებული ვამბობ და უფრო ვუჭერ ხელს. ის დუმს.
-კარგი შენი ნებაა.-ხელს ვუშვებ და სასწრაფოდ ყველაფერს ვყრი ჩანთაში.-კარგად მეყოლე-ბავშვებს სასწრაფოდ ვავლებ ხელს და მანქანაში გიჟივით ვხტები. დარწმუნებული ვარ მხოლოდ იმიტომ დარჩა, რომ სიკვდილის ზღვარს მიაღწევდა მალე. მანქანა საგურში გავაჩერე და ოთხ საათიანზე თბილისი-ბათუმი ბილეთი ვიყიდე. ლისზე ავედით. შეშინებულ ბავშვებს ვეფერებოდი და თან ვალაგებდი.ოთხის ნახევარზე უკვე ვიჯექით მატარებელში. იმ ცარიელ სკამზე სადაც ჩანთა იდო ახლა ლექსო უნდა მჯდარიყო. ცრემლები მაწვება თუმცა მალევე ვაბრუნებ უკან და ბავშვებს ვუყურებ უცებ მაგიდაზე ჩანთა, რომ ეარცხება.
-გავგიჟდებოდი, რომ ვერ მომესწეო-მაგრად მეხუტება ლექსო და მკოცნის-როგორ იფიქრე, რომ იმ ალქაჯთან დავრჩებოდი-ისევ მკოცნის-არ შემიძლია ათასჯერ უფრო მიყვარხარ!-მაგრად მეხუტება და ბავშვებს თვალს უკრავს. იცით რა არის ყველაზე სასაცილო ჩვენს ისტორიაში? როგორ უცნაურადაც და უცებ დაიწყო ისე გაგრძელდა. ვგრძნობდი, რომ ჩემი ისტორია ყველაზე მაგარი თავისი უცებადი სიუპრიზებით იყო მაგარი. იცით მერე რა მოხდა? ჯერ იყო თორნიკეს და ნატას ქორწილი, მერე ჩვენი, მერე იყო, იოანე, მერე ევა და ბოლოს პაწაწუნა ელენა. ეს იყო ჩემი ცხოვრების საოცარი წლები იმისდა მიუხედავად რომ ეს ყველაფერი გაურკვეველი და უცნაური იყო. მე დღეს 34 წლის ვარ და მეხუთეჯერ ბედნიერად ვატყობინებ აწ უკვე ჩემს ქმარს, რომ მეექვსე ბუთხუზა გვეყოლება.


პ.ს ეს ჩემი პირველი ისტორიაა რომელიც გამოვაქვეყნე. მინდა მადლობა გადაგიხადოთ ასეთი თბილი კომენტარებისთვის, განსაკუთრებით რამდენიმეს ვიცი რომ ცოტა ნაჩქარევად იყო ყველაფერი, მაგრამ დიდი იმედი მაქვს გამიგებთ, ეს ხომ პირველი იყო შეცდომები მაპატიეთ შემდეგი მოთხრობაც მალე იქნება თუ სურვილი გაქვთ რათქმაუნდა