მგონი რომ ყველაფერი მზად არის, ჩემი სიხარული ნეტავ როდის გაიღვიძებს? ნეტავ რა რეაქცია ექნება?
ისევ წავალ და ჩავეხუტები. ოთახში შევედი, ანგელოზი მყავს, არა წავალ და ლეკვთან დავხვდები ასე სჯობს.
.................მარი..............................
ნეტავ მართლა წავიდა? არა ასე არ მოიქცეოდა. საწოლში არ იყო, მაგრამ კაბას მოვკარი თვალი, ისეთი ლამაზია და ელეგანტური, კრემისფერია არც მოკლე და არც ღრმა დეკოლტით. არა რა იცის ჩემმაბიჭმა რა უნდა მიყიდოს.წრაფად ჩავიცვი მოვწესრიგდი და ვარდის ფურცლებით გაკეთებულ გზას გავყევი, მისაღებში შევედი სადაც ყველაფერი ლამაზად იყო მოწყობილი, ბურთები ზევით და ქვევით, ყვავილების სასიამოვნო სურნელი იდგა, ყვავილებში კი ძაღლის საწილი და მასში პატარა ფუმფულა ლეკვი, ეს ყველაფერი იმდენად მომეწონა და გამიხარდა განსაკუთრებით კი ლეკვი რომ.....
-ვაიმე ლეკვი-ხმამაღლა ვიყვირე.
ლეკვთან მივედი და ფერება დავუწყე, უკნიდან კი ძლიერი ხელების შეხება და ჩახუტება ვიგრძენი.
-მე დაგავიწყდი.
ალექსანდრეს შევხედე ლეკვი დავსვი და მაშინვე კისერზე შემოვეხვი, მთელ სხეულზე ავეკარი,
-მიყვარხარ მაბედნიერებ უსაზღვროთ.-ტუჩებში ვაკოცე.
მან კოცნა გააგრძელა ტუჩებიდან ყელში გადავიდა, შემდეგ წელზე შემისვა და მკერდამდეც ჩავიდა თან კბენა დამიწყი რაზეც ხმა ამივიღე და რომ მტკიოდა ზურგს ვფხაჭნიდი ის კი უფრო ძლიერად მკბენდა, მთელ სხეულში სასიამოვნო ზრუანტელი მივლიდა მისი შეხება კი ჩემთვის ისეთი რამ იყო რასაც სიტყვებით ვერ გადმოვცემ, საძინებელში შევედით საწოლზე დავწექით და ჩვენ ერთი მთლიანობა გავძდით.
იმდენად ვიყავი დაღლილი რომ ბოლოს ჩავეხუტე და დავიძინეთ. ასე კარგად არასდროს მიგრძნია თავი, მართლა დავფრინავ, ალექსანდრეს ძლიერი მკლავები და მისი შეხება ჭკუიდან მშლის.
ალეკსანდრენ კოცნით გამაღვიძა.
-ჩემი ფერია ხომ კარგად ხარ?
-შენ რომ ჩემთან ხარ როგორ უნდა ვიყო ცუდად.
-მაგიჟებ.
-მე ნუ დამაბრალებ შენ სიგიჟეს.-გავიცინეთ
-კაი წამო ლეკვი ვნახოთ.
ლეკვი ისევ თავის ადგილას იყო.
-მადლობ-ისევ ვაკოცე.
-ვაჭამოთ.
-ხომ მაგრამ სადაა საჭმელი?
-რძე არ გაქვს?
-კი მაგრამ მისი ჯამი?
-აი აქ არის.
სამზარეულოში გავედი თბილი რძე ჯამში ჩავასხი და ორცხობილაც ჩავყარე ცოტა, ლეკვთან მივედი, ალექსანდრეს ეჭირა ხელში და ეფერებოდა.
-მომიყვანე ვაჭამო.-ჯამი დაბლა დავდე.
-მე ვაჭმევ.
-არა ჩემი ლეკვია და მე უნდა ვაჭამო. -ლეკვი ჯამთან დასვა.
-მერე რა მე ვიყიდე და მე ვაჭმევ.
-აუუ მეეეე-ბუზღუნი დავიწყე.
-შეხედე-ლეკვს შევხედე და თავისით ჭამდა.
-ჰაჰაჰა-ორივემ გავიცინეთ.
ორივე ვიჯექით დაბლა ხალიჩაზე ჩახუტებული ზურგიდან მეხუტებოდა და ვუყურებდით ჩვენ ლეკვს.
-რა დავარქვათ?-ვკითხე.
-შენი ლეკვია და რაც გინდა ის დაარქვი.
-მხოლოდ ჩემია?
-არა ჩვენია.
-გოგოა თუ ბუჭი?
-გოგოა.
-მაშინ ბუბუ თუ ლუსი?
-ორივე ლამაზი სახელია.
-ხომ მაგრამ რომელი დავარქვათ?
-შენ გადაწყვუტე.
-კარგი ვიფიქრებ.
-შენ შოკოლადი არ გინდა?-გაღიმებული სახით შემომხედა.
-კიიი.
-აი ნახე.-ჩემი საყვარელი შოკოლადი მომცა.
-მაბედნიერებ-ვაკოცე და ოდნავ ვუ კბინე ქვედა ტუჩზე.
-გემრიელი მყავხარ.
-ვიცი ჩემო ტკბიკო.
შოკოლადი გავხსენი და ორივემ დავიწყეთ ჭამა.
ლეკვიც მოვიდა და შოკოლადი შევაჭამე.


.........................................................

შემიფასეთ? ბოდიშით მუზა გამიფრინდა და მიჭირს წერა და მგონი სისულელეც არის<3