კარგა ხანს იდგა ანას საწოლთან და ყურადღებით ათვალიერებდა თუმცა ჩაბნელებულ ოთახში ბევრს ვერაფერს არჩევდა. მერე ისევ ქვემოთ ჩავიდა და დიანას რომელსაც თვალები ეხუჭებოდა ძლივს გააგებინა რომ დაეძინა.. დუდღუნით დაწვა დიანა და თვალები დახუჭა სიზმარში ნახა როგორ ახრჩობდა გიგი ანას და დილით გიჟივით წამოხტა სწრაფად ჩაიცვა და ქვემოთ ჩაირბინა
-შენ რა საერთოდ არ გეძინა ?? ისევ იქ იჯდა გიგი და რაღაცას მიშტერებოდა..
-რა დამაძინებდა ??
-ფიქრობდი ??
-აჰა ,ვფიქრობდი
-და რა მოიფიქრე..ყავა გინდა ??
-მინდა .. დიანამ ცხოვრებაში პირველად მოამზადა ყავა გიგისთვის და მიუტანა
-არ გყავთ არავინ ? დამხმარე დამლაგებელი ან რავიცი…
-არა არ გვყვავს..
-აბა სანამ შენ თბილისში ხარ ეს აქ მარტოა და ყველაფერს თვითონ აკეთებს ??
-ხო,ბევრი ვეხვეწე აგიყვან ვინმესთქო მაგრამ ხომ იცნობ გაიგიჟა თავი.
-არა არ ვიცნობ.. სერიოზულად თქვა გიგიმ და ყავა მოსვა.. დაა არ ეშინია ?? ამხელა სახლი და თანაც ახლო მახლოს არაფერია..
-რავიცი აქამდე არასდროს შეშინებია 2 დღის წინ დამირეკა მარტოო..
-რა მოხდა ორი დღის წინ ?? უემიციოდ იკითხა..
-არ ვიცი ძალიან ცხელოდა ალბათ და ვერ იყო კარგად..ჩამოვედი და ვერაფრით წავიყვანე ექიმთან ,ისედაც მიწევს 15 აგვისტოს მისვლა და არ მინდა ორჯერო კაი ჯიუტია რო გაიჯორება ვერაფერს გააგებინებ …
-მერე გაუარაა ??
-გუშინ უკეთესად იყო ხომ ნახე კარგადაც ეძინა საათს შეხედა დიანამ 10 ზე ალბათ გაიღვიძებს და ძალიან გთხოვ.
-ვეცდები მაგრად არ ვცემო ..გაეცინა გიგის
-მე მარტო დაგტოვებთ გაიღვიძოს და ვაიმე დიანამ თავში შემოიკრა ხელი ,წვენი წვენიიი სირბილით გავარდა სამზარეულოში
-როცა მე დამინახავს არ მგინია წვენის დალევის მადა ჰქონდეს. ჩაილაპარაკა გიგიმ და მობილურს შეხედა .. თავი მოიტყუა რომ ვითომ რაღაც უნდა შეემოწმებინა სინამდვილეში პირველი რაც გააკეთა საათს შეხედა. 9 :45 წუთი -კიდევ 15 წუთი გაქვს სიმშვიდის..
დიანა წვენის ჭიქით გამოვიდა სამზარეულოდან რომელიც პირამდე იყო სავსე.. და კიბესთან შეჩერდა და ანას გაუღიმა რომელიც კიბეზე თვალების ფშვნეტით და ზლაზვნით ჩამოდიოდა . მისაღებისკენ არც გაუხედავს პირდაპირ დიანას შეხედა რომწლმაც წვენი მიაჩეჩა ხელში და უბრძანა ბოლომდე დაელია.. სულმოუთქმელად დალიაა და ამოისუნთქა.
-დილამშვიდობისა გაუღიმა დიანას რიმელიც ყოველდღე სულ უფრო და უფრო უყვარდებოდა და ამ ქალის სითბოს მისადმი საზღვარი არ ჰქონდა..
-მშვიდობის რა მოგახსენო თვალით დივანისკენ ანიშნა სადაც გიგი იჯდა ფეხიფეხზე გადადებული და წარბაწეული ტელეფონს აბზრიალებდა ხელში.. ანამ ჯერ გაიხედა მერე დიანას გამოხედა და ფერდაკარგულმა ისევ გიგისკენ გაიხედა რომწლსაც მზერა არ შეუცვლია თუმცა იგრძნო გული როგორ აუჩქარდა და თავში სიტყვებს ალაგებდა როგორ უნდა დაეწყო ანასთან ლაპარაკი..რომელიც არც კი დაფიქრებულა ისე შებრუნდა კიბისკენ და ასვლა დაიწყოო..
-გაშეშდი გაისმა გიგის ყვირილი და ანაც გაშეშდა ..-ახლა მობრუნდი და აქ მობრძანდი ისეთი ხმა ქონდა დიანასაც გააცია და აკანკალებული ანა ნელა ნელა ჩამოუყვა კიბეს. ერთი ორი ნაბიჯი გადადგა და ისევ გაშეშდა დიანას მოკიდა ხელი და მოუჭირა..
-ანა ყველაფერი უნდა აუხსნა ჩხუბის საყვედურების და ტირილის გარეშე წასჩურჩულა დიანამ და გოგოს ხელი გააშვებინა .. ჩანთა აიღო და გიგის თვალით ანიშნა მშვიდადო..-არ წახვიდე გააეტირა ანა..
-საღამოს დავბრუნდები .. გპირდები ხელი გაუსვა ზურგზე გოგოს და კარისკენ წავიდა …
- დიანაააა ამოიკნავლა ანამ..
-გეყოფა ეხლა , დიანამ შენიშვნა მისცა -გინდა რამე წამოგიღო ?? ანას რამის ხსენებაზე წამში დაავიწყდა ყველაფერი და მხიარულად უჩურჩულა ყურში..
-სად ვიშოვო გოგო შუაააგვისტოში ეგ ??
-კარგი არაუშავს ისევ მგლივიარე სახე მიიღო ანამ .. და კარში გასულ დიანას თითქმის ატირებულმა გაახედა. საოცარი სიმშვიდე იყო მარტო ჩიტების ხმა ისმოდა და ანას ფახშირებული სუნთქვა ოთახში.ამ წამს ეგონა სასიკვდილოდ გამზადებული იდგა და ხვდებოდა როგორ უკანკალებდა მუხლები. თითქმის 5 წუთი იდგა კარისკენ მიბრუნებული და მოტრიალებას ვერც ბედავდა.. ბოლოს ისევ გიგის ცივმა ხმამ დაარღვია სიჩუმე
-მოდი აქ .. თუმცა არც პასუხი მიიღო და არც ანა გაინძრა -ყურები უშხუოდა და თითქმის შორიდაან ესმოდა გიგის ხმა..-მოდიმეთქი აქ..
-არ შემიძლია გაუგებრად ჩაილაპარააკა ანამ .. არც მოუტყუებია შეგრძნებაბქონდა რომ ფეხწბი საერთოდ მისი არ იყო.
-არ შეგიძლია თუ არ გინდა ??
-არ შემიძლია უფროო დაუწვრილდა ხმა ანას ..გიგი ფეხზე წამოიიჭრა და მისკენ სწრაფად დაიძრა სიამოვნებიტ გაიქცეოდა როცა მისკენ მომავალს ხედავდა და თანაც აშკარად გაბრაზებულს მაგრამ არც გაქცევა შეეძლოო..გიგი უხმოდ წვდა მკლავში და ნელა ნელა თითქმის თრევით მიიყვანა სავარძლამდე .მაქსიმალურად ნაზად სცადა მისი დასმა თუმცა მაინც უხეშად გამოუვიდა და აშკარად რბილად მაგრამ მაინც მოწყვეტით ჩაეხეთქა გოგო სავარძელში და საზურგეს აეკროოს. მის წინ მდგარი ხის მაგიდა გაწია გიგიმ და იქვე მაგიდაზე ჩამოჯდა . კარგად გასწორდა და თვალებში მიაჩერდა ანას რომელიც მზერას არიდებდა..
-შემომხედე,ანამ მძიმედ აწია თავი და თვალი გაუსწორა -არაფერი გაქვს სათქმელი ??
-არა
-კარგად დაფიქრდი
-მე მოგატყუე საცოდავად ამოილაპარაკა…
-ეგ ვიცი ..
-მე რაც მოგატყუე ისიც მოგატყუე ,ენა აებნა ანას ..
-ანუ ?? არ ეშვებოდა მამაკაცი და არც აპირებდა მოშვებას სანამ საკუთარი პირით არ აღიარებინებდა რა მოატყუა..
-მე მოგატყუე რომ შურისძიება მინდოდა და ისიც მოგატყუე რომ ორსულად არ ვარ და ისიც რომ შენი ცოლობა ფულის გამო მინდოდა.
-და რატომ ??
-არ ვიცი..მხრები აიჩეჩა გოგომ -იმიტომ რომ გავბრაზდი და შენგან შორს მინდოდა ყოფნა და სხვა რამე ვერ მოვიფიქრე..
-ხო როგორც ჩანს ფიქრი შენი საქმე არაა…
-მე .. ნერწყვი გაადაგორა ანამ და ტველაზე მეტად რისი თქმაც უნდოდა ძლივს ამოთქვა-მე ძალიან ვწუხვარ..
-ჰაჰჰ ჩაეცინა გიგის და ფეხზე წამოდგა -წუხარ ?? წუხს დაიყვირა და მაგიდას ფეხი მიკრა..ხმაურზე შემხტარი ანა ჯერ მაგიდას მიაშტერდა მერე გიგის ..მითხარი რა უნდა გიყო ?? შენ რომ ჩემს ადგილას იყო რას იზამდი
-მოვკლავდი სრულიად გულწრფელად მიუგო ანამ
-მოგკლა ?? მისწინ ჩაიმუხლა გიგი -და ისეთი რამე რომ გაგიკეთო სიკვდილზე უარესი სასჯელი იყოს რას იტყვი ??
-როგორც გინდა სულ ერთია სახით შეხედა..
-როგორც მინდა , იცი რა მინდა ?? გიგიმ ხელები ყელში წაავლო და ნაზად აუსვა მინდა რომ მიგახრჩო…
-რაც გინდა ის მიქენი მეტის ღირსი ვარ ,სულელი რომ ვარ.
-კარგია რომ ხვდები მაინც .. დამშვიდდა გიგი და ფეხზე წამოდგა.. ყველაფერი გაიკეთე რაც თქვი იმას ვაკეთებდი და მაინც უკმაყოფილო ხარ..
-მე მართლა ვწუხვარ ,ის რაც მე ვიკადრე ყველაზე ვულგარული საქციელია
-ანა შენ მე შვილს მართმევდი მარტო ტყუილი კი არ თქვი..
-არ გართმევდი გეფიცები გეტყოდი
-როდის ,რომ დაიბადებოდა ?? სიარულს რიმ დაიწყება თუ სკოლაში რომ მივიდოდა და მამას მოგკითხავდა ?? არაფერი უპასუხა რა უნდა ეპასუხა ამ შემთხვევაში მართალი იყო გიგი.
-ბიჭია ..უეცრად წამოისროლა ანამ.. და უაზრო მზერა მიაპყრო მაგიდიდან გადავარდნილ ლარნაკს..
-რა თქვი ?? გიგიმ ვერაფერი გაიგო ისეთი დაბალი ცმით ლუღლუღებდა გოგო..
-არაფერი ,სქესი გითხარი ბიჭიათქო..გიგი სკამზე ჩამოჯდა და სხეულში დავლილ სიხარული შეცაადა იქვე დაეტოვა..
- მე გძაბავდი განერვიულებდი და იმიტომ არა ?? გააგრძელა გიგიმ..რითი ანა ? რითი გძაბავდი ?? რომ გეფერებოდი ?? შენთან ყოფნა რიმ მინდოდააა ?? შენ ყვირილს ტირილს და პრობლემწბს რომ ეძებდი ჩემს საქციელში მე გძაბავდი ??
- ეხლა რაღა მნიშვნელობა აქვს ??
-არანაირი ცივად ჩაილაპარაკა -და აქ მშვიდად ხარ ??
-კი ,რომც არ ვიყოო მაინც უნდა ვიყო სახლი რატომღაც აღმოჩნდა რომ შენია..
-ანუ ეხლა იქით მსაყვედურობ ??
-შენ ის სახლი აიღე და არ მითხარი ..
-ხო მინდოდა ჩემთან ყოფილიყავი ,უფტოსწორად ყოფილიყავით მაგრამ რატომღაც შენ თავი გაიგიჟე. ანამ ამოიოხრა და თვალები დახუჭა მერე კეფაზე მიისვა ხელი და კისერი გაამოძრავა..
-დაამთავრე ??
-არა არ დამიმთავრებია ..უხეში გახდა კაცი
-მაშინ შეგიძლია მერე მითხრა რაც დაგრჩა სათქმელი უნდა წამოვწვე.. ან რაღა დაგრჩა ?? ანა ლასლასით წამოდგა და კიბეს აუყვა -ის რომ დამაცდი ბავშვი გავაჩინო და მერე წამართმევ ?? ეგაა შენი სასჯელი…
-გამოიცანი ბოროტად მიაძახა კიბეზე ასულ ანას. ოთახამდე ძლივს მიიტანა თავი საწოლზე მოწყვეტით დაეშვა და ასლუკუნდა.. ბოლოს გული დაეღალა და თვალები მოხუჭა..ვერც მიხვდა ისე ჩაეძინა . ერთი საათიც არ სძინებია როცა შიმშილმა გამოაღვიძა და ეგონა მთელი დღე ეძინა თუმცა საათს რომ შეხედა ჯერ კიდევ შუადღე იყო ეგინა ეს დღე მთელ ცხოვრებად გაიწელებოდა ყველაზე ნაკლებად ქვემოთ ჩასვლა უნდოდა მაგრამ არჩევანი შიშსა და საკუთარი შვილის ჯანმრთელობას შორის უნდა გაეკწთებინა გაუბედავად ადგა და ფრთხილად ჩავიდა კიბეზე თითქოს ცდილობდა ისე შეპარულიყო სამზარეულოში რომ მისთვის თავი აერიდებინა მაგრამ ზუსტდ სამზარეულოში იდგა გიგი და ცივ წყალს სვამდა ანა კარში გაშეშდა და უკან შებრუნებას ვერც ბედავდა რადგან რედგენივით ათვალიერებდა გიგი რამოდენიმე კილოგრამი გაიფიქრა გიგიმ სულ ესაა და კარგად დააკვირდა მომდგარ კაბაში ოდნავ წამოზრდილ მუცელს..
-ცოტა მოვიმატე ანა სწრაფად მიხვდა რატომ აკვირდებოდა ასე..
-ვხედავ მკაცრად უპასუხა გიგიმ.ანა გაჩუმდა და მაცივარს მიაპყრო თვალი..
-წყალი მინდა ..
-მერე მე მოგართვა ?? ანას ყველაზე მეტად დღევანდელი დღიდან მგონი ეს სიტყვები ეწყინა
-არა უბრალოდ ბოთლი შენ გიჭირავს . იქნებ დადგა რომ დავლიო არანაკლებ უხეშად უპასუხა და კარაფისკენ დაიძრა ჭიქის ასაღებად..კარადა გამოწია და გიგიზე გაბრაზებულმა დიანა გამოლანღა გულში სად ამილაგა ეს ჭიქები. მობრუნდა და სკამი მიაჩოჩა შემოდგომას აპირებდა როცა გიგი გაიწია და ჭიქა მიაწოდა
-გამოდი აქეთ ,მკლავში წაავლო ხელი და სკამი ხმაურით დააბრუნა უკან..მერე ბოთლიდან წყალი დაუსხა და ჭიქა ხმაურით დაუდგა მაგიდაზე..ანამ სულმოუთქმელად დაცალა და მიხვდა ყინულმა როგორ ჩაუწვა ხელი და დაიჯღანა -ღმერთო რა ცივია ..
-ბოდიში ვერ გავთვალე რომ თქვენთვის საშუალო ტემპერატურის წყალი მომერთმია..ბოთლი და თავის ჭიქა მაგიდაზე დაააბრუნა და გავიდა.ანამ ამოისუნთქა და მაცივარს ეცა.. გემრიელად ილუკმებოდა და ვერც ამჩნევდა რა უცნაურად უყურებდა კარს აყუდებული გიგი რომელსაც სახეზე ღიმილიც კი დასთამაშებდა. ბოლოს როგორც იქნა დაინახა და შერცხვა ლუკმა ყელში გააეჩხირა და ხველა აუტყდა.. აკანკალებული ხელით ეცა ისევ ცივ წყალს და ჭიქაში გაჭირვებით დაასხა..
-ეგ ცივია. მისკენ დაიძრა გიგი.
-ვიხრჩობი საცოდავი თვალი გააყოლა წყალს რომელიც გამოართვა და ნახევრად გავსებულ ჭიქას და თბილი წყალი დაუმატა.
-დალიე ,ნუ გეშინია არ დაიხრჩობი.. ანამ ამოისუნთქა და ჩაწითლებული თვალებიდან ცრემლები მოიწმინდა . პირველად ამ ოთხი თვის განმავლობაში იგრძნო საკუთარი შვილის მოძრაობა და სახე გაუნათდა .. მერე გიგის მოუბრუნდა რატომღაც უნდოდა ეთქვა მაგრამ მოღუშული სახის დანახვისას გადაიფიქრა და დარჩენილი პურის ნაჭრები აიღო სამზარეულოს კარიდან გავიდა და ეზოს გაუყვა. გიგიმ მზერა გააყოლა თანდათან უფრო ამჩნევდა მომატებულ წონას და ისედაც ნაზი ანა ახლა სულ უფრო ნაზად ეჩვენწბოდა სიარული მიხვრა მოხვრა ყველაფერი მშვიდი და ნელი ქონდა. შეიძლება შეცდომა დაუშვა მაგრამ დარწმუნებული იყო რომ სწორედ ეს გოგო უნდა ყოფილიყო მისი შვილის დედა..
მშვიდად ადევნებდა თვალს სანამ ანა კარში არ გავიდაა ეზოდან -სად მიბრძანდები ? აფორიაქდა გიგი თითქმის დარწმუნებული იყო რომ გაიპარებოდა და სწრაფი ნაბიჯით წავიდა კარისკენ შორს მაინც ვერ გაასწრებდა თავისი კუს ნაბიჯებით.. კარი გამოგლიჯა და ქუჩის ზემოოთ მიმავალ ანას თვალი გააყოლა.
-ანა ,დაუყვირა მაგრამ არც კი შემობრუნებულა .გაიგონა რომ ეძახდა მაგრამ სულ არ უნდოდა გაჩერება. გიგიმ ამოიოხრა « დამშვიდდი გიგი ,ყველაფერი მაგრადაა მთავარი გადაიტანე ეხლლაა ნუ მოკლავ » უკან მიყვა და მალევე წამოეწია მკლავში წაავლო ხელი და შემოაბრუნა -რომ გეძახი დაყრუვდი ??
-არა გავიგონე ..
-მერე უფრო გამწარდა გიგი და ცოტა მაგრად მოუჭირა..
-მეტკინა
-არაუშავს აიტან..
-რა მერე ყოველდღე აქ დავდივარ ფეხით მუვდივარ და მოვდივარ და ვმშვიდდები ,შენ გამიგეცალე რომ მარტოს გამესეირნა.. სწრაფად ლაპარაკობდა ანა და თან ცდილობდა ხელი გაეშვებინებინა.
-ამ მზეში სეირნობ და მშვიდდები . დროზე სახლში..
-მზე არაა ჩრდილია შეეპასუხა ანა და მკლავი გამოგლიჯა ხელიდან.
-არ მაინტერესებს ან დაბრუნდები ან ძალით წაგათრევ ისევ წასწვდა გიგი..ანა მუხვდა აზრი არ ქონდა და სახლისკენ დაბრუნდა მუჭში მოქცეული პურებს დახედა..
-ეს რა არი ??
-პური .
-ვხედავ რომ პურია რათ გინდა ??
- მტრედები არიან წყაროსთან..
-მტრედებისთვის პური მიგაქვს ?? ამ სიცხეში ?
-ჰო აბა რა უნდა ჭამონ ..უკვე სახლთან იყვნენ როცა გიგიმ მანქანის გასაღები ამოიღო და გააღო წამოდი მანქანის კარი გაუღო გიგიმ.
-სად ??
-წამოდითქო უხეშად გაუმეორა ისევ და კმაყოფილი ჩაჯდა როცა ანა მისკენ დაიძრა. კარი მიუჯახუნა და მანქანაში უხმოდ ჩაჯდა . ზემოთ აუყვა გზას და გზაჯვარედინზე მანქნა გააჩერა -აბა სად არიან შენი მტრედები რომელ მხარეს უნდა წავიდე ?? ანას ესიამოვნა მაგრამ გამომეტყველება არ შეუცვლია
-მარჯვნივ.. 5 წუთში წყაროსთან იყვნენ ..ანა სწრაფად გადახტა და წყაროსკენ წავიდა გიგი მანქანიდან უყურებდა და ეცინებოდა როგორ ეძახდა მტრედებს და ნამცეც ნამცეც უფხვნიდა პურს.. როცა ანამ დაამთავრა და მისკენ გამოუხედა სერიოზული სახე დაიბრუნა და ხელით ანიშნა მოდი წავედითო. ისევ უხმოდ დაბრუნდნენ სახლამდე .. არცერთი ლაპარაკობდა და არც მეორე .. ეზოში შევიდნენ თუ არა ანა მოუბრუნდა
-არ მიდიხარ ??
-არა .. ანამ ამოიოხრა და ჩქარი ნაბიჯებით შეცარდა სახლში . იდიოტი ხმამაღლა ლანძღავდა,დამპალი .
-გავიგონე ასძახა მეორე სართულზე ქვემოდან..
-ნაგავი აგრძელებდა ანა.
-გოგოო ?? იქით შენ გაქ გრძელი ენაა ?? აუვარდა გიგი . უყურე ამას რამდენს ტლიკინებს ..
-აბა რატო რჩები ? ხომ გაიგე სიმართლე ხომ მაღიარებინე ბოდიშიც მომახდევინე და სასჯელიც გადაწყვიტე უკვე მეტი რაღა გაჩერებს აქ ??
-შენი საქმე არააა რამდენ ხანს დავრჩები ბებიაჩემის სახლში.. ბოროტულად გამოცრა კბილებში და ენაზე იკბინა.
-მართალია.. საწოლზე ჩამოჯდა ანა ,ერთადერთი სტუმარი აქ მე ვარ არაა ??
-მაგის თქმა არ მინდოდა
-თანაც დაუპატიჟებელი სტუმარი.. არ ჩუმდებოდა ანა ..
-ანა ეგ არ მიგულისხმია .. საკუთარ თავზე ეშლებოდა ნერვები გიგის რომ თავის მართლება უწევდა მის წინ თუმცა იცოდა ყ ველაზე მწარედ სადაც სტკიოდა იქ მოარტყა ,სრულიად შემთხვევით.
-ისე ,ისე ეს ბავშვი რომ არაა რაა მეშველებოდა ?? ამის ხათრით მაქვს თავშესაფარი არაა ??
-ეგ ბავშვი რომ არაა სახლიც გექნებოდა და არც არავინ გაგიბრაზდებოდა არც ამდენი პრობლემა გექნებოდა .. ვერ მოითმინა გიგიმ
-რა ?? ფეხზე წამოხტა ანა -ანუ ეს ბავშვი პრობლემაა ??
-ა რ ააა არც ეგ მუგულისხმია ღმერთო ყბელაფერს უკუღმა იგებ.. სახეზე მოისვა ხელწბი გიგიმ.
-შენთვის არ ვიცი რა არის მაგრამ ჩემთვის პრობლემააა არაა, ასი სახლი რომ წამართვან მაინც მიღირს ყველაფრად სიცოცხლევ რომ წამართვა მაინც.. შენ შენ რაა გაკეთე ? მე დავკარგე ყველაფერი და მაინც არაფერს ვნანობ შენთვის ვინაა ?? ერთი ღამის გართობის ნაყოფი რიმელსაც ალბათ უკვე ნანობ .. ჩემთვის ყველაფერია და შენნმოდიხარ და აცხადებ რომ მას წამართმევ ? როგორც იქნა ამოთქვა რისიც ყველაზე მეტად ეშინოდა ..
-გეშინია ,გეშინია ანა და ისეთი ამაყი ხარ თხოვნას რომ შვილი დაგიტოვო გირჩევნია ისტერიკები აწყო ?? და ვინ გითხრა რომ მე არაფერი გამოვიარე ამ ბავშვი გამო ? და ვინ გითხრა რომ ჩემთვის უბრალოდ გართობის ნაყოფია ნელნელა უახლოვდებოდა -და საიდან მოიტანე რომ ვნანობ ?? ანას სახე ხელებში მოიქცია -რომ ვნანობდე ახლლა აქ არ ვიქნებოდი ,უკან არ გამოგეკიდებოდი იმის მერე რაც ქენი და საერთოდ როცა ეს ამბავი მითხარი აბორტის ფულს მოგცემდი..
-ხო ფულზე გამახსენდა ხელიდან გაუსხლტა ანა და უჯრას ეცა კონვერტი ამოიღო და საწოლზე მიაგდო- აიღე შენი ფულია.. გიგის გაახსენდა როგორ მიაყარა სახეში ფული იმ დღეს და თავაწეულ ანას შეხედა..
-რა ამაყი მყავხარ.. ამაყი და სულეელი .. გაეცინა გიგის და ოთახიდან გავიდა .კარგად იცოდა ჯიდევ 5 წუთი თუ დარჩებოდა ისევ იჩხუბებდნენ ისევ ის მოხდებოდა რის გამოც აქ გამოექცა . მიდიოდა და ხვდებოდა როგორ მოყვებოდა პარტყაპურტყით უკან ანა . ბაღი გაიარაა და კარი გააღო მანქანასთან მივიდა და ანას ფეხის ხმა ისევ ესმოდა-შემობრუნდა და ფეხშიშველ გოგოს მიაშტერდა რომელიც გაბუტული ბავშვივით იდგა და თანაც ჭუჭყიანი ფეხებით..- რა გინდა ??ახლა გარეთ უნდა ვიჩხუბოთ ??
-არა .
-სად მიდიხარ ??
-ხომ გაინტერესებდა რატო არ მუვდიოდი რომ დარჩენილიყავი და მშვიდად ყოფილიყავი ხო და მივდივარ. ორსული ქალბატონის სურვილს პატივს ვცემ.დასცინა გიგიმ . და მანქანის კარი გააღო. ანამ სწრაფად მოუარა და სანამ კარებს დახურავდა კარს აეყუდა .. ანა ??
-მტოვებ ??
-უკაცრავად ?? ყურებს არ დაუჯერა გიგიმ
-მე ცუდად ვიყავი გუშინ .. თვითონაც არ იცოდა ანამ მართლა იმაზე ნერვიულობდა რომ ისევ ცუდად გახდებოდა და მარტო იქნებოდა თუ იმაზე რომ გიგი მიდიოდა და მიზეზად იდებდა.გიგის გაეცინა
-დიანას მოსვლამდე რამოდენიმე საათია
-მერე ? ვითომ ვერ მიხვდა გიგი და წარბაწეულმა ამოხედა გოგოს რომლისგანაც ეხლა იმას მოისმენდა რაც ყველაზე მეტად უნდოდა..
-არ წახვიდე.. თქვა ანამ და გვერდით გაიხედა.. გიგის ეღიმებოდა მაგრამ ზუსტად იცოდა ეხლა თუ დარჩებოდა მაშინ მისი გაბრაზების გეგმა სამუდამოდ ჩაბარდებოდა წარსულს..
-გაძლებ როგორმე იქამდე გაიწიე კარიდან მოაშორა ანა და კარი მიიჯახუნა 3 საათში არაფერი მოგივა..
-არ მინდა რომ წახვიდე ხმა აუწყლიანდა ანას..
-არც მე მინდოდა რომ წამოსულიყავი მაგრამ 2 თვეა აქ ხარ.. შუშა ცივად აუწია და მანქანა დაძრა
-მომენატრე.. ამოილუღლუღა ანამ და მანქანას გახედა რომელიც მიდიოდა და თითქოს მისი ბოლო იმედები მიჰქონდა ..კარგახანს უყურა სარკეში გიგიმ უკან მდგარ გოგოს რომელიც სულ უფრო და უფრო შორდებოდა და ბოლოს საერთოდ მიეფარა თვალს . გული ისე ქონდა აჩქარებული და სისიხლი აწვებოდა ვერც კი არკვევდა როგორ აწვებოდა გაზზს და მხოლოდ ის ედგა თვალწინ როგოორ სთხოვა დარჩენა მართალია მიზეზი იპოვა მაგრამ ცუდად გახდომა რომ მხოლოდ მიზეზი იყო ორივემ კარგად იცოდა.. იდგა გაშეშებული ფეხშიშველი და ცარიელ გზას გაყურებდა .ბოლოს თავისით მოასკდა უნებურად ცრემლები თვალებზე და ჭიშკრამდე მივიდა.. მეტი წასვლა არც უფიქრია წინ კარი მიკეტა და იქვე ჩამოჯდა ბიტონზე კარს მიეყრდნო თავი მუხლებზე დაიდოო და გაინაბაა. სიცარიელს სიმშვიდეს და მოწყენილობას ტირილით უგდებდა ყურს და საკუთარ თავს დასცინოდა ესეც შენი სიწყნარე სიმშვიდე იყავი მარტო მტირალი და მიგდებული სამაგიეროდ ხომ მშვიდ ადგილზეხარ..გიგიმ ჯერ სიჩქარეს უკლო შემდეგ საერთოდ გაჩერდა და მანქანის საზურგეს მიეყრდნო.წავალ და ისევვუაზროდ ვართულებ ყველაფერს არ წავალ და იფიქრებს რომ თავზე გადავატარე..წამით დადუმდა და ამოიგმინაა « მიყვარს » აბა სხვანაირად როგორ უნდა აეხსნა რომ ასე მარტივად აპატია და თავის მოჩვენება უწევდა რომ ვითომ გაბრაზებული იყო.