დილით ამ დაწყევილი მაღვიძარას ხმა მაღვიზებს და მეუბნება ადექი ლექცია გაქო, მე კიდე ეხლა ადგომას სიკვდილი მირჩევნია, მაგრამ უცებ გამახსენდა, რომ ჯერ ტორტი უნდა შევჭამო, რომელიც გუშინ ჩემი დაბადების დღეზე უნდა დამეწრა და მეჭამა , მაგრამ ისე მეძინებოდა სულ არ მაინტერესებდა შოკოლადის ტორტი, ამიტომ სანთლების ჩავაქრე თუ არა ეგრევე მაცივარში ვუკარი თავი. ლოგინიდან ზოზინით ავდექი გავედი ოთახიდან, ჩემი ოთაის წინ სპეციალურად დაკიდულ სარკეში ჩემ ანარეკლს მოვკარი თვალი და ლამის გული გამისკდა, როგორ შეიძლება ადამიანი ყოველ დილით ერთი და იგივე პოზაში იღვიზებდა, რა ჯანდაბას ვგავარ ღმეთოოოოო! არა არც ისე ვარ დიდად ანგელოზი ძალიან უბრალო გოგო 13 წლის გოგო ვარ, რძელი წაბლისფერი თბით ამავე ფერის თვალებით და ზომაზე უფრო დიდი ტუჩებით, მხოლოდ იმითი ვამაყობ, რომ ადამიანე უცნაურად უყურებენ ჩემ თვალის ქუთუთოებს , რადგან უცნაურად მიპრიალებს სულ. არც ტანით ვარ მოდელის აღნაგობით სრულიად ჩვეულებრივი ტანი მაქ. ეს სარკე მიყვარს ჩემს თავს უფრო რო მაძულბს, დავიჯღანე შხაპის მისაღებად გავეშურე. ეს ჩემი საყვარელი მომენტია ცივი წყალი, საყვარელი სიმღერა და მხოლოდ ჩემი ფიქრები და ზოგჯერ ცეკვებიც, რომმლის დროსაც გამოგიტყდებით ბევრჯერ დამირტყია თავი აქამდე სრულიად უცხო ნივთებიშთვის. ამჯარად მალე მოვრჩი ნებივრობას ტორტი მელოდებდა, ჩქარა გადავიცვი თანსასმელი ჯერ კიდევ ნახევრად სველ ტანზე და სამზარეულოსკენ წავედი. მაცივარი გამოვაღე და ტორტის დიდი ნაწერი მოვიწერი და გენრიელად მივირთვი. ალმათ გიკვირთ რატომ არავინ მოვიხსენიე მეგობარი ან ვინმე, კარგით მოგიყვებით 14 წლის ვიყავი როცა მშობლები და ჩემი პატარა დაიკო ნუცა რომელიც 4 წლის იყო. სწავლის პირველი დღე იყო სკოლაში უნდა წავსულიყავი , მაგრამ მამამ თქვა დღეს ერთ ადგილას უნდა წავიდეთ მტელი ოჯახი აუცილებელია იქ უნდა ვიყოთო აბა მე ეხლა სკოლა უნდა გაეცდინა და უარს ხო არ ვიტყოდი. მამამ მეგობართან ვიყავით იქ არ მომეწონა ამიტომ სულ მანქანაში ვიჯექი და ცუდად ყოფნას ვიმიზეზებდი ამის გამო მამამ უნდა წავიდეთ ჩემი ფერია ცუდად არისო და ამიტომ მალევე წამოვედით გზაზე არანის ჩანდა ამიტომ გადავწყვიტო მექტვა რომ ცუდად არ ვიყვი ამის გამო კი მომხვდებოდა ამიტომაც გზას დიდი სიფთხილით ვუყურებდი თავისუფალი რო იქნება მაშინ ვეტყვი ვიცი რომ თავს 90 გრადუსით შემოატრიალებდნენ ამიტომ მეც თამამად განვაცხადე და მართალიჩ აღმვჩნდი ისე მიყურებდნენ სიცილით ჩავბჟირდი ისინიც ამყვნენ მერე მხოლოდ მამამ თავის შეტრიალება, რაღაც ცხოველი, საბურავების მუხრუჭის ხმა, ნუცას მაგრად ჩახუტება და ტკივილი მახსოვს. გონს საავადმოფოში მოვედი თავზე თვალებ ჩაშავებული ნინელი (ბებიჩემი) მედგა და რაღაცას მეუბნებოდა შეგუებაზე და ჩხოვრების გაგძელებაზე მაშინვე მივხვდი რაც მოხდა, მაგრამ რაც არ უნდა უცნაურად მოგეჩვენოთ არ მიტირია არც მაშინ , როდესაც მითხრას , რომ ჩემი და ისე მყავდა ჩახუტებული რომ ძლივს მომაცილეს, მისთვის მაინც გამიკეთებია რაღაც მაგრამ პატარა იყო ამიტომ გარდაიცვალა და თურმე ჩემი კომიდან გამოსვლამდე რომელშიც სამი თვე ვიყავი მანამდე მოსულა გონს ერთი კვირა და ეს ერთი კვირაც მე მიყვებოდა, რაღაცეებს ,მაგრამ მერე მის პარატა გულს ვეღარ გაუძლია და გარდაცვლილა. ადამიანები საშინლად ეგოისტები ვართ მერჩინა მე მოვმკვდარიყავი და ისინი დათანჯულივნენ ვიდრე ისინი არ ყოფილივნენ ამ ქვეყანაზე. სიმართლე რომ ვთქვათ ისინი არასდროს მყვარებია უბრალოდ ოჯახის წევრები იყვნენ ან უბრალოდ მე მეგონა რო არ მიყვარდა მაგრამ თურმე მეტიც ყოფილან ჩემთვის. ბებიასთან გადავედი საცხოვრებლა ჩვენი ბინა კი გავყიდეთ და ამით ჩემი პირადი ხარჯები დავფარეთ რომელიც ოპერაიებით საკმაოდ დიდ ხარჯებს წარმოადგენდა. ბებია არ მუშობდა არც იმხელა იყო რომ პენსია აეღო ამიტომ ფულს ძალიან ვუფთხილდებოდით, მხოლოდ სახელმწიფოს დახმარებით ვცხოვტობდი, მდიდარი ოჯახიდან არასდროს ვყოფილვარ ამიტომ ველაფერს მალევე მივეჩვიე. 17 წლის ასაკში მუშაობა მეც დავიწყე მართალია ცოტას მიხდნიდნენ მაგრამ მაიც რაღავ იყო და თან ბებიასაც მოუვიდა პენსიის აღების დრო, ამიტომ აღარც ისე ცუდად ვიყავით. სკოლა, რომ დავამთავრე უნივერსიტეტის ფული არ მქონდა ამიტომ აკადემიური ავიღე და ფულის შეგროვება დავიწყე სასწავლებლად ერთი წლის მოგროვებული მქონდა მეორე სემესრის დასაწყისში მაგრამ მერე რა უნდა მექნა არ ვიცოდი ბედს მივენდე და რა თქმა უნდა იმანაც მაგრად მა*ინა რა ჩემი ფეხები გიმნდაო, სემესტრის დასაწყისში ბებიმაც დამტოვა და წავიდა მისი დასალევების ხარჯები თვითონ ქონია გადანახული და ანდერძით გავიგე ასევე ის ბინაც სადავ ცხოვრობდით ჩემთვის დაუტოვებია და ბანკში ცოტა თანხაც ქონია შემახული რო მეარსება, მისი სიკვდილიც როგორც ჩემი ოჯახიც ისევე გადავიტანე ხალის წინ არ მიტირია მხლოდ ღამე ბალისში თავ ჩარგონლი ვათავისუფლები გძნონებს და იქურობას სრულიად ვანადრურები. მალევე მინაც გავყიდე და სხვაგან უფრო პატარაბინაში გადავედი თან ის უფრო იაფიც ღირდა ამიტომ ფული იქიდანაც დამჩა. ეს სწორედ ის ბინაა სადაც ეხლა ვცხოვრობ, პატარა და მყუდრო როგორზეც ყოველთვის ვოცნებობდი და თან ის სრულიად ჩემი იყო. ჩემი! აქაც ცოტა მივკარი ხელი რაღაცეებს და განვაახლე მაგალითან ჩემი ოთახი მწვამე იყო სულ მწვანე, მოდი მეტს აღარ გაწვალებთ ამ სევდიანი ამბებით მალე ნამვილ მეს გაიცნობთ.
სამზარეულოდან შოკოლადის ტორტის სავსე პირით გამოვდივარ და ოთახისკენ მივიწევ და ის ისე ეს დაწყევლილი სარკე უხხ , როგორ მიყვარხარ. ოთახში შევდივარ და შავ ჯინსის შარვალს ვიღებ და ერთი ზომით დიდ სვიტრს და შავ უბრალო კეტებს.
-გენაცვალე შენ მაგარი ხარ რა - ვუთხარი საკუთარ თავს სარკეში, მაგრამ მერე თავისკენ ავაყოლე თვალი და უკვე გამოფუჭდა ხასიათი, სავარცხელი ავიღ და თან სიმღერა ჩავრთე ტელეფონში ნაუშნიკები გავიკეთე და სავარცხელით ხელში სიმღერას ავყევი, მაგრამ მე რისი გენიოსი ვარ სავარცხელი რო არ გამწდვოდა თმაში, მაგრამ მალევე გავეთაისუფლე. თმა მაღლა ავიწიე და ჩანთა ავიღე ხელში, ძურგზე მოვიკიდე და სახლიდან გავედი. გასვლისას კარგად დავაკვირდი რამე ჩართული ხო არ ჩებოდა ზედმეტი ხარჯი არ მაწყობდა. გაჩერებაზე მალე ვიდექიდა ჩემ ყვითელ და როგორც ყოველთვის გადაჭედილ რაშს შევახტი. ღმერთაც კი არ გამოუცდია ისეთი სიმწარე რაც მე და სხვა მზავრებმა განვიცადეთ და ია როგორც იქნა უნდა ჩავიდე, ფული გადავიხადე და ჩამოგორდი იქიდან, დარწმუნბული ვარ ვიღაცის ნაუშნიკებიც გავიყოლე თან იმედია მაპატიებს. შენობაში შევდივარ და მივდივარ ჩემი აუდიტორიისკენ. სულ მინდოდა რომ მდიდარი და მაგარი ქალი ვყოფილიყავი ამიტომ ბიზნესი ავირჩიე თსნ როგორც უკვე შეამჩნიეთ ფულს ნამდვილად ვაფასებ. აუდიტორია ცარეილი იყო ამიტომ უკანა მხარეს დავიკავე ადგილი და დაწყებამდე ძილი განვაგძე.
-ონიანი- მესმის შორიდან ჩემი გვარი ვერ ვიტან გვარით რომ მომმართავენ მაგრამ ამას ეპატიება.
-ბიჭო სულ რაღაცაში როგორ უნდა მიშლიდე ხელს-ვწუწუნებ და თან თავს მაღვა ვწერ , მაგრამ რად გინდა ვინ გიშვებს ზედ მაზის ეს ვირი.
-კაი მორჩი-მიცხადებს გიგა და თავის აწევის საშვალებას მაძლევს მადლობა ღმერთს გაახსენდა რო სუნთქვა მინდა.
-რა გინდა? რას მიშხამებ ამ მოკლე სიამოვნებას!
-კაი გაჩუმდი თორე აღარ გეტყვი იცოდე- თავს გამარჯვებულად წევს მაღლა და მაწვება რო ჩემ გვერდით დაჯდეს, მეც გვერდით ვიწევი და ადგიილს ვუთმობ.
-იტყვი თუ?
-ჯერ მაკოცე- ლოყას მიშვერ კიდე, რა უნდა არ მიცნობდეს მაინც. ცალ წარბს მაღლა ვწევ და ვუყურებ მის პროფილს და თუ როგორ ელოდება ჩემს კოცნას.
-გიგა მითხარი
-ოოო თუ არ მაკოცებ არ გეტვი-იწყებს წუწუნს და კიდე მე მეუბნება სულ წუწუნებო
-არა!- მკაცრად ვეუბნები და თავს ისევ დაბლა ვდებ.
-ოო კაი ხო- აგძელებს ისევ -გეტყვი. მოკლედ ახალი რაღაც გავიგე, ნუ მე ხო იცი არა...- იწყებს თავის ქებას და ამის რო ვიცი არგაჩუმდება.
-გააგძელე გიგა- ვეუბნები თავის აუღებად.
- კაი მოკლედ ახალი რაღაცაა რა, თუ კარგად ისწავლი მაშინ გარანთილებულად გაივლი პრაქტიკაი ერთ-ერთ ორგანიზაციაში, რომელსაც საოცფრად უჰუ კაცი უდგას სათავეში და აპირებს სტუნენტებს დაეხმაროს და პრაქტიკა მიცეს და გამოიცადი ვინ იქნება წარდგენული ამ სტატუსზე? -თავს მაღლა ვწევ და მიყურებს გაბჭყინებული თვალებით. არა. არა. არა. შეუძლებელია! ღმერთო!
-არ მითხრა... რომ...- სიტყვებს ვეძებ და ვერ ვპოულობ.
- კი სიხ შენ- იკრიჭბა და მე მიყურებს სანამ გადავხარშე რა ხდებადო და უცებ წამოვხტი ფეხზე.
-გიგაააააა-წკივი ბოლო ხმაზე ნუ ბოლოზე რა სადამდეც აქ მყოფისაზოგადოება არ შეწუხდება იქამდე-მიყვარხარრრ!-ვეუბნები და მთელ სახეს ვუკოცნი ის კი გამარჯვებლის სახით ზის და ხელები აქ გადაჯვარედინებული.
-მაინც ხო გაკოცნინე-ჯერ გმირულად ზის მერე კიდე ორივე ხარხარი გბიტყდება ისე ვეხუტები მალე დავამტვრევ- ესე იცოდე ის უფროსი მხოლოდ 27ისაა და დიდია არ უყვარს ქალები რაც იამის ნიშნავს რომ ჭკუას დააკარგვინებ.
ამაზე უფრო მიტყდება სიცილი.
-კაი რა 23 წლის ვარ და ჯერ არავინ მომწონებია და მაგან რა უნდა მიქნას- ვუნები გაკრეჭილი.
-ეჰჰ, ჯერ არ გინახავს შენ ჯერ იმის მკლავები . იცოდე მე მეჯვარე ვარ შენი- ოხ ეს იდიოტი.
-მაგისთვის გოგო უნდა იყო და კიდევ მე არასდროს არ გავთხვდები!
-ყოველთვის მინდოდა ტრასნგენდერობა- მეუბნება სერიოზული სახით ვერაა ეს.
-კაი გეყო. იწყება ტანჯვა- და აუდიტორიაში შემოდის ციალა, მაგრამ არ ვაცევ ამ კუდიან ყურადღებას, გიგას ნათქვამზე ვფიქრობ თან ძალიან დიდი ხანი. ნეტა რა მკლავები აქ ესეთი?