მე იმ ადამიანების კატეგორიას მივეკუთვნები რომლებსაც სიმარტოვე უყვართ. არ ვიცი რატომ მაგრამ მარტო ყოფნის დროს თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ.არავის წინაშე არაფერში არ ვარ ვალდებული და არც არავის უნდა შევეწყო,ვარ ჩემთვის!და ეს ძალიან მნიშვნელოვანია.
სამეგობრო წრე საკმაოდ ფართო მაქვს,ყველას ვემეგობრები,არაა დამოკიდებული როგორი ადამიანია,თითქმის ყველა ტიპის ადამმიანს ვეწყობი.ჩემი თავი ხანდახან მართლაც რომ ქამელეონი მგონია,ყველა ადამიანს ვუგებ და ასე მგონია ვინც არ უნდა მომიყვანონ 75%–ით მის ნაირი გავხდები რაც ხელს უწობს ვინმესთან დაახლოებას. მაგრამ როგორც არ უნდა მიყვარდეს ჩემ სამეგობრო წრეში ყოფნა და გართობა,სიმარტოვეს მაინც ვერაფერი ვერ შეცვლის.გეთანხმებით ძალიან,ძალიან და ძალიან დეპრესიული ხასიათი მაქვს მითუმეტეს მაშინ როცა ცუდი ამინდია...სახლიდან ვერ გამომიყვანთ,მაგრამ აი როცა მზეა მაშინ მეც მისი მიმდევარი ვხვდები,დავდივარ და მართლაც სიხარული შემაქვს ყველგან.
ჩემს აღწერას შემდგომშიც შევძლებ ამიტომ ეხლა დავიწყოთ ჩემს ცხოვრებაზე.მყავას მშობლები და ტყუპისცალი ძმა გიორგი,ამბობენ რომ ტყუპები ჩოვლებრივი და-ძმისგან განსხვავდებიან და ამაში სრულიად ვეთანხმები,ასე მგონია ერთი მთლიანი ვართ,მის გარეშე ცხოვრება კი არა სუნთქვა არ შემიძლია იმდენად ვარ მასზე დამოკიდებული.სახლში ბევრი პრობლემა გვქონია და ამ დროს ყოველთვის მასში ვპოულობდი შველას და მხარდაჭერას. ჩემზე 8 წუთით დიდია თუმცა ასე მგონია წლებითაა ჩემზე უფროსი, მისი გონებრივი განვითარება იმდენად განსხვავებული და სწრაფია,რომ სტერეოტიპებს არღვევს იმაზე რომ ბიჭები უფრო ნელა ვითარდებიან ვიდრე გოგონები,არა გიორგის შემთხვევაში არა.
ერთის მხრივ იმიტომ არ მყავს ბევრი ახლო მეგობარო,რომ ამ მეგობრებს გიორგის ძმაკაცები მიცვლიან იმდენად ვარ მათთან ყოფნას მიჩვეული სხვასთან არავისთან არ მინდა წასვლა და ისევე შეყვარება როგორც ეს ხუთეული მიყვარს.ბავშვობიდან ერთად მოვდივართ და ეს არც მიკვირს,მუდამ განუყრელები ვიყავით მე და გიორგი ამიტომ ყოველთვის მისი კომპანია ჩემი კომპანიაც იყო,ჩემი კი მისი.
ვცხოვრობთ კერძო სახლში,და ერთი სიტყვით ვგულაობთ...თუმცა ეხლა უკვე ვგულაობდით, რაც კი ორივემ უნივერსიტეტში ჩავაბარეთ გადავწყვიტეთ რამე ბინაში გადავსულვიყავით რომელიც უფრო ახლოს იქნებოდა და ჩვენ ორივესთვის კომფორტული. ალბათ გაგიკვირდათ რატომ გადავწყვიტეთ ერთად ცხოვრება უკვე სტუდენტობის დროს,ყველა ხომ გარბის ოჯახედან და ერთი სული აქვთ მარტო ცხოვრების ჰაერი ჩაისუნთქონ თუმცა ჩვენ ყველანი არ ვართ,ჩვენ ერთმანეთს როგორც ჰაერი ისე ვჭირდებით და მარტო ვერც ის გაძლებს და რათქმაუნდა ვერც მე,არის კიდე პატარ პატარა მიზეზები რაც უკვე არც თუ ისე მნიშვნელოვანია.გოგოებს კი რაც შეეხებათ,საერთოდ არ მანაღვლებს კი არის მექალთანე ერთ საღამოს ერთო გოგოს სახელი მესმის მეორე დღეს სულ სხვა გოგოს, ნუ არცაა გასაკვირი ისეთი ბიჭი მყავს,ასაღწერად სიტყვებიც არ მეყოფა.არასდროს არ ვერეოდი მის პირადულ ცხოვრებაში თავისი საქმე თვითონ იცის,რათქმაუნდა გარკვეულ დრომდე სანამ მე არ მოვეკიდები მისი დაქორწინების საქმეს,ყველაფერ აქვს ზრვარი,დადგება დრო როდესაც დაოჯახებით უნდა დაკავდეს და ამაში დიდი სიამოვნებით დავეხმარები :3 .
ჩემთავს რაც კი შეეხება,ჯერ მაცადეთ ცხოვრება,მეც არაფრით განვსხვავდები ჩემი ძმისგან, მარტომ მინდა გავატარო დრო,არანირ „ბოიფრენდთან“ ერთად.თუმცა არასდროს თქვა არასდროს

---------------------------------------------
ჰეიი !!როგორც მიხვდით ახალი ვარ.მეც მინდა რამე ისტორია დავწერო,არ ვიცი,პირველი ისტორიაა და რათქმაუნდა ჯერჯერობით ბევრი გრამატიკული შეცდომა მექნება და ალბათ შინაარსიც ჩამოუყალიბებელი იქნება თუმცა ამაზე ვიმუშავებ და ჯერ გამოცდილებაც კი არ მქონია ამ სფეროში...იმედია ჩემი პირველი ისტორიის პირველი თავი მოგეწონათ დააკომენტარეთ და გამიზიარეთ თქვენი შთაბეჭდილებები <3 <3