თავი 4

5 წლის შემდეგ...
მთელი გზა მეძინა.მხოლოდ ჩასვლისას გამეღვიძა... - დავბრუნდით! - სესილის მხიარული ხმა გავიგე...ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ვიგრძენი,რომ მენატრებოდა...უცნაურია,ხუთი წელი ეს გრძნობა არ მქონია...- არ მჯერაა! - თამუნამ წამოიყვირა.ერთად საიდან ვართ?ბოლო კვირას ყველამ დასვენება გადაწყვიტა.ერთმანეთს რიოში შევხვდით.დღეს დილით ჩამოვფრინდით.არავინ არ იცის,რომ ჩამოვედით.აეროპორტთან დავიშალეთ და ყველა სახლებისკენ გავემართეთ.ტაქსიდან გადმოვედი და სახლში ავედი.ვიცოდი აქ არავინ იქნებოდა,თაკო უკვე საფრანგეთშია.კარები გავაღე და ნივთების შეზიდვა დავიწყე.ახლა ნივთების ამოლაგება საშინლად მეზარება,ქურთუკი მოვიშორე და გზა და გზა გახდით გავემართე ოთახისკენ.ახლა მხოლოდ შხაპი მჭირდება.ოთახში შევედი,პირსახოცს ხელი დავავლე და საცვლების ამარა შევედი სააბაზანოში - შენ ვინ ხარ? - ბოხი ხმა მომესმა და მაშინვე კივილი ამიტყდა - აააა

სესილის p.o.v

სახლში მივედი დედა და მამა იქ არ დამხვდნენ.ქრისტინე და ჩემი საყვარელი სიძეც სამსახურში იქნებიან ბავშვები კი სკოლაში.მოდი ისევ ჩემ ნაგიჟრებს მივაკითხავ.ჩემ დიშვილებს სკოლიდან გამოყვანა არ ეწყინებათ.მათი სკოლისკენ გავემართე,მანქანა შუქნიშანთან გავაჩერე!ხოო მე გავაჩერე,მაგრამ ჩემს უკან მყოფმა მოდრიფტავე იდიოტმა არაა! ოხ ამის!გამწარებული ძლივს დავწყნარდი!თვალები გავახილე და სუნთქვაც დავირეგულირე.უკანა მანქანიდან აშკარად გადმოვიდა ვიღაც,ფანჯრიდან ვხედავ აქეთ წამოვიდა.მეც გადავედი და ურექციო სახეს შევეჯახე - ბრმა ხარ? - მეც ძალიან მშვიდად ვკითხე.წარბიც არ შეუხრიათქო,რომ გითხრათქო მეტისმეტი იქნება.არც მზერა შეცვლია და არცერთი ნაკვთი არ შეხრია!მგონი გიჟია - არა. არ ვარ ბრმა.ეს ჩემი ნომერია.დამირეკე და მანქანას შეგიკეთებ.ახლა კი ჯობია დაძრა მანქანა,მოძრაობა გადაიკეტა თუ ვერ ამჩნევ - ეს...ეს!არ მინდა შევაგინო,მაგრამ ნამდვილად ღირსია.გავუღიმე,მანქანაში ჩავჯექი და მისი სავიზიტო ბარათი გვერდით მოვისროლე.სკოლისკენ სვლა გავაგრძელე.მასწავლებელს მოველაპარაკე და ბავშვები გამოცვივდნენ.როგორ მომენატრნენ - რატომ არ გაგვაფრთხილე თუ ჩამოდიოდი?
- სუირპრიზი მოგიწყვეთ ვაჟბატონო არ მოგწონს?
- არ მიყვარს სუირპრიზები - გამოაცხადა და მანქანისკენ დაიძრა,პირდაპირ უკან დაეყუდა და დარტყმულ ადგილს მაიშტერდა - მე მიყვარს სუირპრიზები - ჩემი პრინცესა!მოვეხვიე და მაგრად ვაკოცე - ეს როდის მოასწარი?რამდენიმე საათია რაც ჩამოხვედი!
- წესიერად ელაპარაკე ბიჭო!
- შენ ჩაჯექი მანქანაში!
- როგორ იქცევი?
- როგორც ძმა!
- ჩაჯექით მანქანაში გავისერნოთ!
- კარგი

ანნას p.o.v (ჰიტლერი)

სახლში მივედი თუ არა ჩემი იდიოტ ძმებს მოვუსმინე.მერე დედას და დეიდებ და ეხლა ვდევარ.გზაში დავეცი.რა თქმა უნდა კიბეებზე ფეხი ამისრიალდა...გოგოებს დავურეკე და საღამოს ვიკრიბებით ერთი ეს დებილი ანა არ მპასუხობს!თუ არ მოვკლა!...

ანას p.o.v

ოთახში ვარ,ვიცმევ.ყველაფერი მე როგორ მემართება ჰაა?!!ის ტიპი გარეთ მელოდება.მეც გავედი და წინ დავუჯექი - აბა?ხომ არ გითხრა მითხრა რა ჯანდაბას აკეთებ ჩემ სახლში,რა გინდოდა ჩემ ოთახში და ჩემ სააბაზანოში?!
- შენ მართლა რა ავი ყოფილხარ!
- ვინ ჯანდაბა ხარ ჰაა?!
- ნოდარმა დამტოვა აქ.
- ნოდარმა?ესეიგი მაგ იდიოტმა! - მაშინვე ტელეფონს დავწვდი,მაგრამ იმ ტიპმა გამაჩერა - არ დაურეკო!მოვა მალე.მანამდე აგიხსნი იმ ეგრედ წოდებულმა იდიოტმა აქ რატომ შემომასახლა!
- გისმენ მოთმინებით!
- დამჭრეს!
- რაა?!კრიმინალი ხარ?!
- არა - ბიჭს გაეცინა - ვიჩხუბე!ჩემი ბიძაშვილის გამო.ერთი იდიოტი აწუხებდა,მან კი დამჭრა.
- ნოდარი ამ დრის შენ გვერდით იყო?
- არა!მე დავურეკე და მომაკითხა - აშკარად მომატყუა,მაგრამ ეს გავუტარე.კარებზე ზარის ხმა გაისმა და მეც მაშინვე იქეთ წავედი - მი...ანაა?
- მეც მიხარია შენი ნახვა ნოდო!
- დეიდუკ!აგიხსნი!
- მე კი მოგკლავ სანამ ამიხსნი!
- ნოდარ!ვუთხარი უკვე ყველაფერი.
- მართლა ვერ წავიყვანდი სხვაგან ვერსად.ჩემთან გადაირეოდნენ ბაბუაჩემი და ბებიაჩემი.თავისთან ვერ გადარევდა იმ საწყალ გოგოს და ბიძას და ერთი ნათლია ყავდა გამოსავლად და ეგეც არაა ეხლა საქართველოში.
- მაშინ ჭრილობა ვინ დაუმუშავა?შენ?!
- არა ტო!მეღადავები?მეორე ბიძაშვილმა იმ გოგოს ძმამ
- ნოდარს დღეს მაინც უნდა წავეყვანე ამის გამო მომაკითხა.
- ხო ზუსტად!მიბრაზდები დეიდუკ?
- მერე ვილაპარაკებთ დეი!
- შენ ვაფშე გაუფრთხილებლად რატო დაგვადექი ეე?
- ამ...ხელი ხომ არ შეგიშალეთ? - წარბაწევით ვკითხე,ნოდარმა კი როგორც ყოველთვის თვალები ჭყიტა,მერე მოჭუტა და ისე შემომხედა - აუ ჩემი!ანა ნუ იცი სისულელეების ლაპარაკი!
- ერთმანეთს საიდან იცნობთ?
- ნოდარი და მე ერთ უნივერსიტეტში ვიყავით
- ხო ამან დაამთავრა
- შენზე დიდია?
- არაა რა დიდი პატარაა სამი წლით.უბრალოდ გადააბარა.კაი წავედი მე გავაცილებ ამას დაა
- მოხვალ აქ!
- ხო მოვალ აქ!

****

ანნას ერთ ზარს თუ არ უპასუხე მოგკლავს არამც თუ ოცს!გესმიით?ოცი ზარი მაქვს მისგან შემოსული!და მე არცერთი გამიგია იმ იდიოტების გამო.გამატყავებს!არაა ასე მარტივად ვერ გამოვძვრები.უბრალოდ არ გამატყავებს უარეს დამმართებს რამეს.ყველაფერი უნდა ავუხსნა სასწრაფოდ!...
- შეეენ! - როგორც კი კაფეში შევედი მაშინვე დამეტაკა
- აგიხსნიით!საპატიო მიზეზია!
- უბდალოდ საპატიო კი არა,სასაცილოც უნდა იყოს თორემ ანნა თუ არა მე მოგკლავ - წამოიძახა თამუნამ და გვარდით დამისვა - ისევ შენ მეზობელს დამართე რამე?
- საერთოდ არ მინახავს!ეგ რამ გაგახსენა?
- ნეტაა - ჩაიჩურჩულა სალომემ და ჩემი გამწარებული მზერაც მიიღო
- კარგი გეყოთ მოყევი - თამუნა ლამის მოკვდა სიცილით,სააბაზანოს ამბავი,რომ მოვყევი.ანნა ძალიან გაბრაზდა თითქმის ისეთივე რეაქცია ქონდა როგორიც მე - სახელი მაინც თუ იცი იმ ბიჭის - სიცილით იკითხა ლიზიმ - არა!
- სამაგიეროდ აღწერა შეეძლება ერთი ერთში. ხოო ანა?
- გაგატყავებ თამუნა!
- კარგი ხოო!უჰ უჟმური
- მე უნდა წავიდე ჩემები ვნახო თან ნოდიკო დავალურჯო
- ცოდოა! - სიცილით თქვა თამუნამ - ხო მართლა თამარა!მუქი ყავისფერი თმა და თვალები და ძალიან მაღალია - უცებ მივაყარე და გამოვიქეცი,მაგრამ მაინც გავიგე როგორ თქვა ეგრეც ვიცოდი,რომ ეცოდინებოდაო.რა გიჟია!ადამიანი სახლში დამხვდა და მთელი საათი ჩემ წინ იჯდა დავინახავდი რა ფერის თმა და თვალები ქონდა აბა რა იქნებოდაა?გზაში ბატონ ნოდარს გავუარე და ისეც ჩემებთან წავიყვანე.ეს ღამე როგორც იქნა გადავაგორე.დღეს უკვე გამომცემლობაში მივდივარ.იქ უნდა დავიწყო მუშაობა.ანი რომელიღაც ჟურნალში იწყებს მუშაობას რედაქტორის პოსტზე.ანნა და სესილი ინტერნებად აპირებენ მუშაობის დაწყებას.ელენე ხელოვნების კოლეჯში მიიწვიეს ლექტორად.სალიომ ფსიქოლოგის ადგილი მიიღო.სალომაც დაიწყო მუშაობა ერთ-ერთ კომპანიაში მენეჯერად მუშაობა,ლიზი კი იმავე კომპანიაშია არქიტექტორი.სალომე კი ერთ-ერთი კომპანიის იურისტია.ქალბატონი თამუნა რამდენადაც გასაკვირიც არ უნდა იყოს ლექტორია....

****

დილით სახლიდან გამოვედი და ქვემოთ ჩავედი.რა სასიამოვნო ყოფილა ამ სახლიდან გამოსვლა როცა ტირანი არ გხვდება...არასდროს არ უნდა იზეიმო წინასწარ.ჯერ გადახტი და ჰოპ მერე დაიძახეო ასეა ხო ეს გამოთქმა?ხოდა ჩემზეააა!ჩემი მანქანის წინ დგანან...დგანან...მრავლობითში...ორნი არიან...ჩემი ტირანი(სიპათიური) მეზობელი და ჩემი იდიოტი,უიდიოტესი,დებილი კვადრატში დისშვილი,ნოდიკო! - გამარჯობაა! - პირდაპირ მათ წინ დავეყუდე და ნოდიკოს თვალებით ვეუბნებოდი,რომ მკვდარი იყო - გამარჯობა დაბდურა მეზობელო!
- ნოდიკო რატო არ ამოხვედი ჩემთან? - მისი ირონია დავაიგნორე და ამ შემთხვევაში „დაბალ ღობეს“მივახტი.ხო აბა რა მექნა?იმას ვერ ვეჩხუბები დაა... - ვაპირებდი,მაგრამ ნაცნობი შემხვდა.
- ნაცნობი?დიდი ხანია ერთმანეთს იცნობთ? - ამჯერად იმ ტირანს გავხედე,ისევ საშინელი ღიმილით,რომ მიმზერდა - კიი ასე შვიდი წელია
- აჰ! ნამდვილად დიდი დროა! - ლამის დავიყვირე!ეს ავადმყოფი!ანუ მაშინ,რომ გამომიხტა იცოდა ნოდიკოზე!?ბექაზეც! ეს მართლა სულით ავადმყოფი!სიმწრისგან გამეცინა.ეს ტირანი კი ისე მიღიმოდა ოცდათორმეტივე კბილი უჩანდა - კარგი ნოდარ მე მივდივარ საქმე მაქვს და გამომყვები?
- კიი კარგად ალექსანდრე! სად მიდიხარ?
- ბექას უნდა გავუარო და გასართობათ წავიყვანო ანასაც მოყავს სანდრო და ლაზარე
- კარგია მაშინ მე გზაში ჩამომსვი
- კარგი - ანუ ალექსანდრე!

ანნას p.o.v

- ბატონო სანდრო იქნებ დროზე დაამთავროთ პრანჭვა?
- იპრანჭებით გოგოები!
- ვოაჰ ეს აღარ ხუმრობს - შევიცხადე,სანდრო შავ ჯინსსა და თეთრ მაისურში გამოწყობილი დავინახე - აღარ ხიმრობს კი არა ამას და ბექას ატავები ძაან დიდები გონიათ და გოგოებს კერავენ!
- ლაზარე!
- ნუ ღრიალებ!წავედით!
- წავიდეთ ჰა! - იქ მისულებს ნამდვილად საინტერესო სიტვაცია დაგვხვდა.