დილით რომ გავიღვიძე ვნახე საწოლში მარტო ვიწექი. გამიხარდა რადგან ჩემ საქციელს ვნანბდი. უცხო ბიჭს უფლება მივეცი ჩემთან დაეძინა. ასე რომ დარწმუნებული ვიყავი ეს მხოლოდ სიზმარი იყო. გადავწყვიტე შხაპი მიმეღო. თეთრი საცვლების ამარა გავტანტალდი აბაზანისკენ, როდესაც ტელევიზორთან მჯდარ სანდროს მოვკარი თვალი. იჯდა და თან საუზმეს მიირთმევდა.
-ღმერთო ჩმო რა თვხედია, ჩემთვისაც რომ მოემზადებინა აუზმე არ შეიძლლებოდა?- გავიფიქრე ჩემთვის და გადავწყვიტე გამეგდო ჩემი სახლიდან. და ეს შეცდომა აღარ გამემეორებინა. გადავწყვიტე უიცნობებს ასე ბრამად არ მივნდობილიყავი მიუხედავად იმისა რომ წინა ღამით არაფერი მომხდარა.
- გაეთრიე ჩემი სახლიდან.- წარმოვთქვი ამაყად და თავდაჯერებულად. მაგრამ დამავიწყდა რომ საცვლებს ამარა ვიყავი და რამე უნდა მომეცვა. თუმცა ეს აღარ მაინტერესებდა.
- ისე შემომხედა თითქოს თვისი სახლიდან წასვლას ვთხოვდი, უფრო სწორად ვუბრძანებდი. ადგა ტუჩები გაილოკა და ჩემკენ წამოვიდა, წელზე ხელები შემომხვია. თუმცა ხელიდან დავუსხლტი და გავუმეორე
- გაეთრიე ჩმი სახლიდან. გა-ეთ-რი-ე!ვერ გაიგე?
- რაო რაგინდა? გუშინ კარგად მკოცნიდი და მთელი ღამე ჩემთან ჩახუტებულს გეძინა? რაო გაერთე და ახლა მაგდებ? იქნდებ მეტი გინდა და მე ვერ გაკმაყოფილებ?!
აი ახლა ძალიან გავბრაზდი არ მეგონა თუ იქვე არ მოვკლავდი.
-შენ ვინგგონივარ, რომ გეუბნები წადითქო ნიშნავს რომ უნდა წახვიდე.
-არა.- მითხრა თავდაჯერებულად და ტელევიზორის ყურება განაგრძო.
- ახლა აბაზანაში შევდივარ და რომ გამოვალ აქ აღარ დამხვდე თორემ..
-თორემ რა?
-ის რომ ჩემს თვზე პასუხს არ ვაგებ, რაც მოგივა შენს თავს დააბრალე.
-კარგი კარგი ნუ წიკვინებ შენც მყავდე ყოვლის შემძლე.მივდივარ. მაგრამ იცოდე შენი კარის მეზობელი ვარ და ხშირად შემოგირბენ. შენ ჩემი იქნები პატარა.
-საკუთარ თავში დარწმუნებული იდიოტი ხარ და კარი ცხვირწინ მიკვუჯახუნე.
-აბაზანაში შევედი. რომ გამოვედდი მივხვდი სამსახურში მაგვიანდებოდა და ჩაცმა დავიწყე. ჩავიცვი მუქი მწვანე კაბა და შავი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი. შანელის ჩანთას ხელი დავავლე და ჩემს მანქანაში შევსკუბდი. მანქანა დავძარი და ვიღაცის მწველი მზერე ვიგღზენი. სანდროს ბინას ავხედე და დავინახე ფანჯარასთან მდგომი მიყურებდა თუმცა დავაიგნორე. მასზე ნერვების მოსაშლელეად არ მეცალა, დილანდელიც მყოფნიდა და თანაც სამსახურში მაგვიანდებოდა.
სამსახურში მივედი, უფროსს(მე უფროსის მდივანი ვიყავი) ყავა შევუტანე და გამოვედი, უცებ შემაჩერა და მითხრა რომ ყველასთვის მეთქვა რომ მან 12 საათზე თათბირი დანიშნა მნიშვნელოვან საქმეზე.

მე, რა თქმა უნდო, ყველა გავაფრთხილე. აი ადგა 12 საათიც და შევედი სათათბირო ოთახში და ვხედავ იდიოტ სანდროს. რომელიც როგორც შემდგომ გავიგე ჩემი უფროსი იქნებოდა.


ვიცი პატარაა თუმცა მეტს ვერ ვასწრებ. მადლობა კომერნტარებისთვის რომელიც წინა თავზე დამითოვეთ. ყველა კრიტიკისთვის და თბილი კომენტარისთვის მადლობა. ყველას აზრს ვეცდები გავითვალისწინო.