-რაა?!!!ღადაობთ?
-რამოდენიმე წელი,საშიში არაფერია.
-დაწყნარდი არაფერია სანერვიულო
ვიჯექი და ეს 10 თვალი მე შემომციცინებდა.არ ვიცი რა გადაწყვიტეს,არ ვიცი რა უნდათ მაგრამ სრულ გაუგებრობაში ვარ.კაფეში რო მოვედით, ერთსაათიანი კოცნა-ხვევის და შემდგომ ძველი დროის გახსენების შემდეგ,ამ ხუთეულმა მითხრა,რომ გიორგი,საბა და ნიკა მიდიან ამერიკაში ვითომ და რაღაც ბიზნესის ასაღდგენად რომელიც ვიღაცამ ვიღაცას გადაუბოძა და ვალების გამო ვეღარ გააგრძელა.ლაშა და გაბრიელი კი აქ რჩებიან.
-გაბოო...,ლაშიკო...თქვენ მაინც თქვით რომ ცუდი აზრიაა,დამიჭირეთ მხარი.
-სიმართლე გითხრათ ვერაფერს ვერ ვხვედავთ აქ სახიფათოს და ცუდს-ორხმად შემომაძახეს თითქოს სრულიად სისულელეს ვამბობდე და ისინი ჩემთვის სიმართლის დანახვას ცდილობენ.
-კარგით,მაშინ სხვა კუთხით შევხედოთ...რა იცით ვისი ბიზნესია,იქნებ შარში ჰყოფთ თავს? ან საერთოდ ხო შეიძლება იმ ტიპს ვალები ბოლომდე არ გაეცილებინა და ეხლა თქვენ დაგეკისროთ?!
-არა ნუ ნერვიულობ,ეს ბიზნესი ზედმეტად წარმატებულია,რომ ავდგეთ და ხელიდან გავუშვათ ესეთი შანსი.საბუთებზე კი ნუ ნერვიულობ.ამერიკაშიც მაგაზე მივდივართ,რომ ყველაფერი ჩემზე გადმოფორმდეს ოფიციალურად.
-მოიცა მოიცა,და მარტო შენზე რატო?როგორც გავიგე ყველა მონაწილეობთ ამ საქმეში.
-არაა,გიორგი იქნება ამ ბიზნესში,ჩვენ მხოლოდ დავეხმარებით.მას უნდა ეს ბიზნესი და მოკლედ მისი იდეაა,ჩვენ კი პროსტა მხარს ვუჭერთ,და დასახმარებლად მივყვებით ზუსტად ამერიკაშიც.თუ საჭირო იქნება მისი ბიზნეს პარტნორებიც გავხდებით-ალმაცერად ჩაუკრა თვალი ნიკამ და ამაზე ყველამ სიცილი ავტეხეთ.
-მაგრამ მეე??!მე რა ვქნა უშენოდ?
-აი ხომ ხედავთ ვერცერთი ქალი ვერ ძლებს ჩემს გარეშე-თვალები დახუჭა და თვით კმაყოფილი ღიმილით ამოიხვნეშა,და ჩემგანაც მიიღო იდაყვი მუცელში-აუუ რას მირტყავ ამხელა ქალი პატარა ბავშვივით.
-სერიოზულად გეკითხები.
-რა განერვიულებს ჩვენ ხომ აქ ვართ.!ყველა შენი სიზმრის ურჩხულისგან დაგიცავთ-გმირული სახეებით გამეჯგიმნენ.
-მმმ...კაირგით ჰო თანახმა ვარ-გაბუზულმა ვთქვი და წარბებიდან ავხედე ყველას.
-კაი ნუ გვებუტები ჩემო სიხარულოო...ჩემო ერთადერთოო...-გიორგიმ ხელი გადამხვია და დანარჩენი ოთხიც შემოუერთდა.
-გეყოთ,გეყოთ.ვეღარ ვსუნთქაავ...


---------------------------------------------------
როგორ ხართ?!კი გითხარით,რომ ყოველდღე დავდებ თავებს თუმცა არ ვიცი რა ვქნა... გამოცდები დაემთხვა ამ ჩემი წერის წამოწყებას,დღეს ბოლო გამოცდა მქონდა და ამ ნერვიულობის ფონზე საერთოდ დამეკარგა მუზა,აღარ ვიცი რა ვწერო,როგორ გავაგრძელო, სიუჟეტს რა ვუყო,სრულიად გაუგებრობაში ვარ :(( დავიწყე მაგრამ ვერ ვაგრძელებ,საერთოდ არ ვიცი რა დავწერო.ვებრძვი და ვცდილობ ისევ მომივიდეს შთაგონება.ეს თავიც არ ვიცი როგორი გამომივიდა,პატარაა თუმცა სულ არაფერს ჰო ჯობია.რადგან დავიწყე ვეცდები კარგი ისტორია გამოვიდეს <3 ვინც ჩააბარა გამოცდები გილოცაავთ,ვისაც ჯერ კიდევ არ ჩაუბარებია,წარმატებები <3 ველოდები თქვენს კომენტარებს <3