ისევ ჭექა - ქუხილმა გამაღვიძა. ფანჯრისკენ გავიხედე ჯერ კიდევ ბნელოდა. ტეტააა! რა გავაკეთო ახლა მე ? ... და ისევ დაიგრუხუნა , ალექსანდრეს უფრო მივეკარი.
- ალექსანდრე - მუდარასავით გაისმა ჩემი ხმა . - გაიღვიძე რა გთხოვ . - და ისევ მეხის გავარდნა, რომელმაც უფრო მიმაწეპა ალექსანდრეზე
- მმმ . - ამიზმუილა მან . - დამაძინე რა . - თქვა დაბოხებული ხმით . ახლა რა ვქნა ? ელვაა . თან ესეც არ იღვიძებს . მოიცა ტელეფონში მაინც გავაკეთებ რამეს. ... გავიფიქრე და ალექსანდრეს მკლავებიდან ძლივს ამოვყავი ხელი , შემდეგ კი ხუთ წუთიანი წვალების შემდეგ ტელეფონს დავწვდი. მოიცა რა ? აუუ ეს ჩემი ტელეფონი არ არის. ოოო ჩემი სადღაა ? ... კაი ჰო ჯანდაბას . იმედია ექნება რამე თამაშები. ... გავიფიქრე და ტელეფონის ჩასართველ ღილაკს თითი მივაჭირე. ისიც ეგრევე განათდა. მოიცა რაა ? პაროლი აყენია. ოო მაი გად ! ახლა რა ვქნა ? მოიცა იქნებ გამოვიცნო . ოთხ ციფრიანია . ოთხი , ორი , ექვსი , რვაა ? ოოო ეს არაა. აბა ორი , ხუთი , რვა , ნოლი ? ოოო არც ესაა. ერთი , ხუთი , ცხრა , ნული ? ვაიმეე ეგააა . არა მაღიარეთ რა . - ჩემს ფიქრებზე გამეცინა. .... ტელეფონი ესემესებზე ქონდა დაბლოკილი. ის , ის იყო უნდა გამოვსულიყავი ერთმა ნომერმა რომ მიიქცია ჩემი ყურადღება . ,, ჩემი სიცოცხლე ‘’ ეწერა. თითქოს გულში რაღაც ჩამარტყეს. ნუ არვიცი რატომ მქონდა ამის შეგრძნება , მაგრამ ფაქტია რომ ძალიან მეწყინა. ... გავხსნა ? არა ბახში კი მასწავლეს სხვისის ესემესების კითხვა არ შეიძლებაო , მაგრამ ცნობისმოყვარეობას რა ვუთხარი . ... ორ წუთიანი სასამართლოს შემდეგ ჩემს ორ მესთან განაჩენი გამოვიტანე რომ არაფერი დაშავდებოდა , თუ ჩუმათ წავიკითხავდი ერთ ესემეს მაინც. გავხსენი და .... ოოო ... ბოლო ესემესი იყო ალექსანდრესგან გაგზავნილი
- ,, კარგი წავედი მე და ტკბილი ძილი ‘’ - ოოო , ეს ჰო უცნობის ბოლო ესემესი იყო მე რომ მომწერა. ზემოთ ავყევი და მთელი ჩემი და უცნობის საუბარი იყო. მოიცა ახლა რა გამოდის ? უცნობი ალექსანდრეა ? დღეს რომ ვნახე უცნობის ნომერი რომ არ იყო ? კონტაქტებში შევედი და ,, ჩემი სიცოცხლე ‘’ მოვძებნე . არვიცი უნდა მიხაროდეს თუ უნდა მწყინდეს ჩემი ნომერი რომ არის ? ნუ ჩემს ერთ მეს უხარია კიდევაც , მაგრამ მეორე მეს ძალიან ეწყინა ეს ამბავი , რომ დამიმალა მისი ვინაობა. ჩვენი მინაწერებიდან გამოვედი და მხოლოდ ერთი ვიღაცისთვის ქონდა კიდე მინაწერი ,, თოკო ‘’
- ,, ბიჯო , როდემდე უნდა იყოს გაურკვევლობაში ეგ გოგო ? უთხარი რა სიმართლე ‘’ - წერს თოკო.
- ,, ვიცი , ვიცი , რომ არასწორად ვიქცევი , მაგრამ არ მინდა იმ ურთიერთობის გაფუჭება რაც ძლივს გვაქვს . მეშინია, გესმის ? მეშინია , რომ გაიგებს და ჩემთან ურთიერთობას გაწყვიავს ‘’
- ,, მესმის ბრატ , მესმის , მაგრამ რომ არ ეუბნები სიმართლეს ეგ უფრო ცუდია , დამიჯერე . ‘’ - აა ადამიანი , პიროვნება .
- ,, აი არვიცი რა ვქნა. ძლივს დათბა ჩემს მიმართ. მანამდე თუ სულ ჯიბრში მედგა ახლა პირიქით ცდილობს გამაღიმოს და უკეთ გამიცნოს. იცი რა საყვარელი იყო ფრთხილად და შეპარვით მეკითხებოდა გვანცას ამბავს . არ უნდოდა გავებრაზებიე . პლიუს ამას აქიდან ვწერდი , თუ გინდა მოგიყვები ყველაფერს-თქო , მაგრამ ეს მკაცრად მეუბნებოდა , შენგან არ მაინტერესებსო. ‘’
- ,,გაები ძმა , თან როგორ ღრმათ ვერც კი წარმოიდგენ . არა რა ბავშვობიდან გიყვარს და რა გახდა ეს გრძნობებში გამოტყდომა ვერ გავიგე რა ‘’
- ,, დიდი ხანია გაბმული ვარ მე . ვიცი ჰო , ვიცი , მაგრამ ის არ ვიცი როგორ მიიღებს ამ ამბავს. ან ვაფშე გრძნობს ჩემს მიმართ რამეს ? არ მინდა ჯერ არც დაწყებული ურთიერთობა აით გავაფუჭო ‘’
- ,, მოკლედ დღეს შვებულება ავიღე და ხვალ თორმეტისთვის თქვენთან ვიქნები . ერთი კარგად უნდა შევათვალიერო და გავიცნო ჩემი სარძლო ‘’
- ,, მოდი ბრატ , მოდი ‘’ - ასე მთავრდებოდა მიმოწერა. ... ტელეფონი როგორც იყო ესემესებზე გახსნილი ისე დავბლოკე და თავის ადგილას მოვათავსე , ეჭვი რომ არ აეღო.
ანუ რა გამოდის ვუყვარვარ ? თან ბავშვობიდან ? აი თურმე რატომ წამომიყვანა სვანეთში . მე სულელმა კი ნიზლავს დავაბრალე. ... არა ისე ნაკლს ვერ უპოვი , ისეთი ბიჭია. პირიქით ყველა გოგო ოოცნებობს ამის შეყვარებულობაზე , მაგრამ არა ერთხელ მითქვამს და ახლაც ვამბობ , მე ყველა არ ვარ.
თითქოს გამიხარდა კიდევაც რომ ვუყვარვარ. ალესანდრეს სხვა გოგოსთან ნაღდად ვერ ავიტანდი. ... მოიცა რაა ? რას ვერ ავიტანდი ? მე ვაფრენ ჰო ? არა რა ვერვარ მე სრულ ჭკუაზე. რატო ვერ ავიტანდი ერთი . მე ვინ მეკითხება , ალექსანდრე ვისთან ერთად იქნება და ვისთან არა .
ოოო როგორ არ მეკითხება. მომწონს მე ალექსანდრე. ... მოიცა რა მომწონს წესიერად არც კი ვიცნობ. ... ჰმ ! .. საერთოდ არაა საჭირო მოწონებისთვის მთელი წელი იცნობდე . მისი რაღაც წარსულიც კი ვიცი და ეს სრულიად საკმარისია მოწონებისთვის.
ოოო შეიძლება მომწონს , მაგრამ ეგ იმას არ ნიშნავს რომ სხვა გოგოსთან ერთად რო იყოს ვერ ავიტან . მას აქვს უფლება იყოს ნებისმიერ გოგოსთან და ამაში მე ხელს ვერ შევუშლი ...
ოო თუ ვუყვარვარ რატო უნდა იყოს ერთი სხვა გოგოსთან ? მითუმეტეს თუ ... მოიცა რა მითუმეტეს თუ . არა აშკარად არ ვარ კარგად - ამ ფიქრებში ვიყავი ძილმა თავისი რომ გაიტანა და ვერც კი გავიგე როდის ჩამეძინა .
........

რომ გამეღვიძა უკვე დიდი ხნის გათენებული იყო . გვერდზე გადავბრუნდი და ალექსანდრე აქ არ იყო . ,, ალბათ თოკო ჩამოვიდა ‘’ გავიფიქრე მე და ლოგინიდა ავდექი . გუშინდელი არჩეული ტანსაცმელი ჩავიცვი , თმებიც ჩავიბწენი და ოთახი დავტოვე. ის , ის იყო მისაღების კარები უნდა შემეღო ლაპარაკის ხმა რომ შემომესმა . მეც როგორც დაინტერესებულმა პირმა კარებთან ავიტუზე და საუბრის მოსმენა დავიწყე.
- ,, მიყვარს ბრატ , მიყვარს მაგრამ არ ვიცი როგორ ავუხსნა . ან მიიღებს თუ არა ჩემს სიტყვებს ისე როგორც მე მინდა ‘’ - ალექსანდრე.
- ,, ისევ დაიწყე ჰო შენებურები ? რამდენჯერ უნდა გითხრა რომ ტყუილში ცხოვრებას ჯობია სიმართლე უთხრა . ყველაფერთან ერთად ისიც უნდა იცოდეს რომ ყოველ ღამე ვისაც წერს შენ ხარ და არა ვინმე სხვა ‘’ - ეს უკვე უცნობი ბარიტონი იყო . ალბათ თოკოა . გავიფიქრე მე და კარები მხიარულად შევაღე , ვითომაც არაფერი თქო .
- გამარჯობა - მშვიდად ამოვილაპარაკე.
- ვაა გაგიღვიძა . - ეს უკვე ალექსანდრე იყო - გაიცანი ეს ჩემი ძმაკაცი, იგივე ძმაა თორნიკე , ეს ნენსია . - ქერა , ცისფერთვალება ბიჭზე მიმითითა.
- სასიამოვნოა , როგორც იქნა გაგიცანი .. ბევრი მსმენია შენზე - მხიარულად წარმოთქვა თოკომ და ჩამიხხუტა .
- შენ წარმოიდგინე და მე არც არაფერი მსმენია შენზე - მეც მხიარულად ვუპასუხე და იქვე ჩამოვჯექი .
- ჰო არ გაგიკვირდეს უჟმურია . - თქვა და ალექსანდრეზე მიმანიშნა .
- ეგ ეკვე დიდი ხანია ჩემთვის ნაცნობია - გადავიკისკისე მე . - მთავარია ერთმანეთს არ გავხართ
- ოოო , ასეთი უჟმური ერთსაც ძლივს იტანს დედამიწა , მეც რომ ამნაირი ვიყო ვერ გადაიტანს - თოკოც ამყვა ხუმრობაში .
- მე ხელს ჰომ არ გიშლით ? - მკაცრი ტონით ჩაილაპარაკა ალექსანდრემ
- აი ჰო გეუბნებოდი ? - გადმომილაპარაკა თოკომ .
- კარგი ჰო , მოვრჩეთ - სიტუაცია მე განმუვხვტე . - ძალიან მშია და თქვენ არა ? - ბიჭებს გადავხედე .
- არც მე არაფერი არ მიჭამია - ალექსანდრე .
- მე მითუმეტეს - თოკო.
- რა გინდა ? - ,, სტუმარს ‘’ შევხედე
- ოო მე რაც მინდა იმას შენ ვერ გააკეთებ . - ვითომ მოწყენილმა ჩაილაპარაკა .
- რაარი ეგეთი ? - გაკვირვებულმა მივაშტერდი .
- ხინკალი
- და მაგას მე ვერ გავაკეთებ ? - შევიცხადე მე - არა ერთი შენ ძმაკაცს შეეკითხე ორი დღის წინ რა ხინკალი ვაჭამე - ამაყად ვუთხარი
- რაა მართლა ? - პირი დააღო თოკომ
- ჰო მართალია - დაუდასტურა ალექსანდრემ
- თუ და ხარ მეც გამასინჯე რა - დაიწუწუნა თოკომ
- მხოლოდ იმიტომ რომ დღეს გაგიცანი , თორე მერე მე ხინკლის და ამფერი რაცხაების გაკეთებელი არ ვარ - მკაცრად ვთქვი და სამზარეულოშ შევიკეტე .

ერთი საათის შემდეგ . ხინკალი უკვე გაკეთებული მქონდა და სამივე გემრიელად ვილუკმებოდით . ... დავამთავრეთ თუ არა თოკოს შექება დავიმსახურე. შემდეგ სუფრა ავალაგე , ჭურჭლები გავრეცხე და ბიჭებთან გავედი.
- აბა ახლა რა ვქნათ ? - შევეკითხე მათ .
- მე ვიცი - წამოიყვირა თოკომ . - დურაკა ვითამაშოთ .
- მე თანახმა ვარ . ისედაც არაფერს არ ვაკეთებ - მხარი ავუბი თოკოს . ახლა ორივემ ალექსანდრეს მივაშტერდით .
- კარგი რა , დღეს მაინც უღალატე უჟმურობას - თოკო
- კარგი ჰო ჯანდაბას - დაგვნებდა ალექსანდრე.
- რამეზე ვითამაშოთ რა , ასე მუღამი არ ექნება - თოკო
- მოკლედ ვინც დურაკი გახდება ერთი ამოსუნთქვით უნდა დალიოს წყალი , თორემ თავზე დავასხამთ
- კარგი იყოს ეგრე. - თოკო მ თქვა და დარიგებას შეუდგა.
პირველ ხელში ალექსანდრემ წააგო და უპრობლემოდ დალია ერთ ამოსუნქთქვაში ერთი ლიტრა წყალი .
მეორე ხელში მე წავაგე. დიდი წვალებით ძლივს დავლიე ერთ ამოსუნთქვაში .
მესამე ხელში ისევ ალექსანდრემ წააგო . ჩემდა გასაკვირად უპრობლემოდ დალია . ნეტა სად ჩადის ამდენი ? ჰმ !
მეოთხე ხელში თოკომ წააგო . მანამაც უპროლეოდ დალია წყალი.
მეხუთე ხელში ისევ თოკომ წააგო . მაინც უპრობლემოდ დალია. ოო სად ჩადით ამდენი ერთი ის გამაგებია.
მეექვსე ხელში კი მე წავაგე.
- ოოო ამის დამლევი მე არ ვარ - მკაცრად განვაცხადე
- მაშინ თავზე დაგასხამთ - წარბები ამითამაშა თოკომ.
- არა რა - საწყლად ვთქვი და საშვეოლად ალექსანდრეს ზერით ვანიშნე დამეხმარე - თქო.
- მე ვერ გიშველი პატარავ . - თქვა ალექსანდრემ . აი სად დაგერხარ კანდელაკი . დაგაჯდა სიკვდილის ბუზი ?
- კაი ჰო ჯანდაბას მომეცით უნდა დავლიო . რაც არ უნდა იყოს ამას თავზე არ გადაგასხმევინებთ . - ვთქვი მკაცრად და წყალი მოვიყუდე. ისე ვქენი რომ სანამ შევისვენებდი ნახევარზე მეტი დავლიე. შესვენების შემდეგ კი ძლივსძლიობით ბოლომდე ჩავცალე.
- აღარ მინდა თამაში - განვაცხადე მე .
-- კარგი მაშინ მე არასდროს ვითამაშოთ - თოკო
- აზრზე არვარ რა თამაში ეგ
- ანუ რიგრიგობით ვამბობთ იმას რაც თვითონ არასდროს გაგვიკეთებია და ისეთი რაღაცა უნდა მოვიფიქროთ რომ ჩვენს გარდა ყველას გაუკეთებია , რომ ლუდი დალოს .
- კარგი თანახმა ვარ .
- ერთი პრობლემაა . ლუდი არ გვაქ - ალექსანდრე
- არც რამე ალკოღოლიანი ? - თოკო
- არაყი - წამოვიყვირე მე .
- მიდი მოიტანე უნდა დაგათრო - წარბები ამითამაშა თოკომ
- არაფერიც მე ეგრე ადვილად არ ვთვრები - ამაყად ვთქვი და არაყთან ერთად საი პატარა ჭიქა დავდე მაგიდაზე .
- კარგი მე ვიწყებ - თოკო - მე არასდროს არ მიკოცნია ბიჭისთვის ტუჩებში - თქვა და მე შემომხედა . ... იცადა იცადა და არც მე და არც ალექს რომ არ დაულევია გაოცებულმა წამოიყვირა . - მოიცა რა არ გიკოცნია ?
- რატო უნდა მეკოცნა? - გავიკვირვე მე .
- ოო მაი გად - თოკო
- კარგით ახლა ჩემი ჯერია - ალექსანდრე - მე არასდროს არ მომწონებია ბიჭი .
- ესეც რომ არ დალიო გადავირევი - თოკო
- არა არა . ეგ ნამდვილად უნდა დავლიო - გადავიკისკისე და გადავკარი . - მე არასდროს არ მიკოცნია ტუჩებში გოგოსთვის - თვალებ აციმციმებულმა ვთქვი და ორივემ გადაკრა .
- მე არასდროს გამიკეთებია ხინკალი - ნიშნის მოგებით გამომხედა. მეც იძულებით გადავკარი . შემდეგ კი ალექსანდრემაც.
- ამას მიმალავი ? - აღრფთოვანეულმა შევეკითხე
- შენ ბევრი რამ არ იცი ჩემზე პატარავ - თვალი ჩამიკრა - მოდი ახლა თორნიკეზე ვიძიოთ შური . მე არასდროს მყოლია და
- ეე ეგეთები სადაა ? - დაიბუზღუნა თოკომ
- აბა , აბა ჩქარა დალიე - მაცრად ჩაილაპარაკა ალექსანდრემ . თოკოც დანებდა და გადაკრა
- მე არასდროს მომიტეხავს ფეხი - მაზე ისევ თოკომ გადაკრა .
- ნუ რას ვიზამთ ხიფათა ვარ . ... მე არასდროს მიტარებია მოტო - თქვა და ნიშნის მოგებით გადმოგვხედა . ... ორივემ გადავარით
- მე არასდროს მომწონებია ჩემი დირექტორი . - ალექსანდრე . ამაზე თოკომ გადაკრა . აი მე არ ვიცოდი რა მექნა . რომ არ დამელია ტყული გამოდიოდა , ამიტომაც ამაყად გამოვცალე ჭიქა. დავე თუ არა ალექსანდრეს გაბრწყინებულ თვალებს შევეჩეხე..
- მე არასდრო მყვარებია ჩემი მოსწავლე - ახლა ნიშნის მოგებით მე გადავხედე ალექსანდრეს. ... ნუ ალბათ ეს სიტყვები არაყისგან შეძენილმა სითამამემ უფრო მათქმევინა მაგრამ ...
ამ სიტყვების მერე თოკომ და ალექსანდრემ გაკვირვებულებმა გადახედეს ერთმანეთს.
- დალიე მიდი რომ დაგიღია პირი - ვუთხარი ალექსანდრეს. .. ისიც გონს მოვიდა და გადაკრა.
- მე არასდროს ჩამიცვამს კაბა - თოკომ ნიშნის მოგებით გადმომხედა , მეც ეგრევე გადავკარი.
- მე არსდროს მიმღერია ავდიტორიის წინ - ახლა ალექსანდრემ გადმომხედა ნიშნის მოგებით . მეც და თოკომაც გადავკარით
- მე არსდროს მითვალთვალია კლასელის დისთვის - ახლა ნიშნისმოგებით მე გადავხედე . სამაგიეროდ ისევ თოკოს გადახედა გაკვირვებულმა და გადაკრა
- მე არასდროს მიმიწერია უცხო ნომრით იმისთვის ვინც დიდი ხანია მიყვარს მხოლოდ იმიტომ რომ მეშინოდა როგორ უპასუხებდა ჩემს გრძნობებს - ახლა თოკომ გადახედა ალექსანდრეს - ჯობს ყველაფერი გაირკვეს . ... ალექსანდრემ არყის ჭიქა აიღო და გამოცალა .
- მე არასდროს წამიკითხავს ჩემი დირექტორის ესემესები . .. თუ გასარკვევია ბოლომდე გაირკვეს - თქვა ალექსანდრემ და მე შემომხედა . მეც გადავკარი.
- მე არასდროს წამიყვანია ნიზლავით ის ვინც მყვარებია სვნეთში - მეტი რომ ვერ მოვიფიქე ბოლოს მეთქი მის სიყვარულშ მაინც დავრწუნდებითქო . და აი ალექსანდრემაც გადაკრა
- მე არასდროს მიცხოვრია გერმანიაში - თოკომ თქვა და ალექსანდრემ ეგრევე გადაკრა.
- მე არასდროს მყვარებია დირექტორი . გავარკვიოთ ერთხელ და სამუდამოდ ყველაფერი . - მკაცრად თქვა ალექსანდრემ . ... აი ახლა კი ნამდვილად არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებია.
- მე .. მეე . მართლა არ ვიცი რას ვგრძნობ შენს მიართ - ვთქვი და ტირილი ამიტყდა. - არვიცი შეიძლება თუ არა ამას სიყვარული ეწოდოს. აი მართლა არ ვიცი . - ვსლუკუნებდი მე . ... ალექსანდრეც ადგა და ჩემთან მოვიდა .
- მართლა არ ვიცი . აი ჰო ვიძახი ასეთია სიყვარული და ისეთია - თქო . მართლა არ ვიცი რას ვგრძნობ შენს მიმართ . არ ვიცი , არ ვიცი . - ვიმეორებდი და ვიმეორებდი ერთი და იმავე წინადადებას .
- კარგი პატარავა დამშვიდდი - ჩამიხუტა ალექსანდრემ . - ალბათ ვიჩქარე ამ ნაბიჯის გადმოდგმა . სწორედ ამის მეშინოდა . -- თქვა დამწუხებულმა .
- ბოდიში რა , აი ძალიან დიდი ბოდიში . უბრალოდ დრო მჭირდება გავერკვე . - ვუთხარი სლუკუნით .
- კარგი , კარგი დამშვიდი . ყველაფერს ავიტან შენი ცრემლის გარდა . - მითხრა და ცრემლების მოწმენდა დაიწყო.
- ცოტახნით მე ჩემს ოთახში გავალ . დავიძინებ - ვთქვი ხმა ჩამწყდარმა და ოთახი დავტოვე. ... როგორც კი საძინებლის კარები შევაღე ეგრევე ლოგინზე დავებერტყე ტირილით . ....

მალევე გაისმა კარებზე კაკუნი .
- შემოდი - ვთქვი ტირილით და თავი ისევ ბალიში ჩავრგე
- კარგი რა ნუ ტირი - ხმით ვიცანი თორნიკე იყო
- აი მართლა არ ვიცი რა ვთქვა . მომწონს თან ძალიან , მაგრამ მიყვრს თუ არა არ ვიცი . თითქმის ერთი კვირაა რაც ვიცნობ დაამასაც ცნობა არ ქვია . - ამოვიტირე მე
- ამ შემთხვევში ნამდვილად არ ვიცი რა გირჩიო . უბრალოდ გულს უგდე ყური და ეგაა რა .
- სწორედ ეგ არ ვიცი რას მეუბნება ეს გული - ჩაფიქრებულმა ამოვილაპარაკე .
- უბრალოდ ის შემიძლია გითხრა რომ ალექსანდრეს ნამდვილად უყვარხარ. აი სულ შენზე ლაპრაობს . შენს ძმასაც ძლივ გააგებია ყველაფერი .
- მოიცა ანუ გიომაც იცის ? - გავიკვირვე მე .
- ჰო . როგორც კიგაიგო რომ შენს სკოლაშ დირექტორი უნდა ყოფილიყო ეგრევე დაელაპარაკა გიოს . მანაც მოუსძიმრა . ,, გაძლება მოქცეს ღმერთმა ‘’ - ო და დააყოლა ,, თუ რამეს აწყენინებ თავ პირს გაგიერთიანებ ‘’ - ო .
- ყველაზე ბოლოს მე ვიგებ ჰო ყველაფერს ? არა რა ღამე რომ არ გამღვიძებოდა და ალექსანდრეს ტელეფონი სულ შემთხვევით არ ამეღო მგას არ უნდა ეთქვა - გაბრაზებულმა ვთქვი .
- აუ მომიყევი რა როგორ გაიგე უცნობი რომ იყო და საერთოდ ყველაფერი - მთხოვა თოკომ.
- ჯერ გუშინ მქონდა ეჭვები ეგ რომ უცნობი იყო . ლაპრაკით ერთმანეთს ძაან გავენ . მერე ტელეფონი მოვაცემიე ჩემი დაჯდა თქო და ჩემს ტელეფონზე ზარი შევუშვი , მაგრამ ნომები არ ემთხვეოდა , ამიტომაც ხელი ჩავიქნიე ეგ არაათქო . მერე ჭექა - ქუხილის მეშინია მე და მაგიტო ერთად გვეძინა . ღამე იყო ელვის გავარდნის ხმამ რომ გამაღვიძა. ეგ ვერ გავაღვიძე და მეთქი ტელეფონზე ვითამაშებ-თქო . ძლივს ავიღე ტელეფონი და ძლივს მოვხსენი ბლოკი . მაგას კიდე ტელეფონი ესემესებზე ქონდა დაბლოკილი და რომ უნდა გამომერთო ჩემი სიცოცხლე მომხდა თვალში. ბევრი ფიქრის მერე გავხსენი ესემესები და ჩემი მიმოწერა ვიცანი . მერე კონტაქტებშიდაც გადავამწმე ნომერი და ჩემი ნომერი რომ იყო იქიდან გავიგე. ესემესი რომ გამოვრთე ჩემი მერე შენი და ალექსანდრე მიმოწერა გავხსენი სულ შემთხვევით . ნუ იმედია არ გაბრზდები - თოკომაც თავი გააქნია უარყოფის ნიშნად . - ჰოდა თქვენი მიმოწერა წავიკითხე . შნე რომ წერდი ბოლოსდაბოლოს უთხარი რომ გიყვარს და უცნობიც რომ ხარო. ნუ ეგრე გავიგე რა. თან დილასაც თქვნი ლაპარაი მოვისინე და მერე უფრო დავრწმუნდი.
- მოკლედ რა პატარა დეტექტივი ჩაგიტარებია. ... ისე რომ გაიგე უყვარდი ვითომაც არაფერი მომხდარაო ისე მიიღე და გატარება დაუპირე ? - გამომცდელად შემეკითხა თორნიკემ
- შენ წარმოიდგინე და რაღაც მხრივ გამიხარდა კიდევაც . მართლა ძალიან მომწონს ალექსანდრე , მაგრამ მიყვარს თუ არა ნამდვილად არ ვიცი . - დამწუხრებულმა ვუთხრი .
- კარგი , კარგი . ყველაფერს მალე გაიგებ .
- ნუ იმედია.
- კარგი ახლა წავედი მე და დაისვენე . - მითხრა და ოთახი დატოვა . ეც ამდენი ემოციისგან ძილს მივეცი თავი . ...
ისევ ელვის ხმამ გამომიყვანა ძილბურანისგან . ტელეფონს დავხედე დილის ოთხ საათი იყო. კიდევ უფრო ხმამაღლა დასჭექა. ... არა რა ახლა მე ნამდვილად ვერ გავჩერდები ასე . გავიფიქრე და ალექსანდრეს ოთახისკენ დავიძარი. კარებთან შევჩერდი და დავაკაკუნე , მაგრამ ისე ღრმათ ეძინა ვერ გავაგონე , ამიტომაც შიგნით შევედი და გაღვიძება დავუწყე. მანმაც ბევრი ნჯღრევის მერე ერთი ამოიზმუილა და თვალები გაახილა.
- რამე მოხდა? - გაკვირვებულმა შემომხედა.
- მე , მეე .. ჰო იცი .. - და ისევ ელვა გავარდა.
- ყველაფერი გასაგებია . მოდი ჩემთან . - მითხრა და ხელით მანიშნა დაწექიო . მეც ეგრევე შევწექი ლოგინში, - როგორ გაყინულხარ. ... მიდი პატარავ დაიძინე. დღეს ტკბილი ძილი არ მისურვებია შენთვის და ტკბილი ძილი . მე აქ ვარ არაფრის შეგეშინდეს . - მეჩურჩულებოდა ალექსანდე, მეც მის ყელში თავი ჩავრგე და თავი დაცული რომ ვიგულე , მორგეოსის სამყაროში გადავეშვი . ....


.....................
ბოდიში შეცდომებისთვის. ამწამს მოვრჩი წერას. და გამიზიარეთ რა თქვენი შდაბეჩტილებები .. ასე მგონია მარტო ორი კითხულობს და არ ღირს გაგრძელებათქო. ნუ რავიცი ვნახოთ , ვნახოთ .