სააბაზანოდან იმ წამის გამოსული ვიყავი, როდესაც ჩემი მობილური გულისგამაწვრილებლად აწკარუნდა. მობილურს დავხედე.
- ხო ნუცა
- მია ვთხოვდები, ყველაფერს აგიხსნი, 15 წუთში შენთან ვართ.და გამითიშა.
"ვთხოვდები", "15 წუთი", "თ", "ჩემთან", "15 წუთში", "თ". სიტყვა "შოკი" ვერ აღწერს იმ მდგომარეობას, რომელშიც მე ვიმყოფებოდი მომდევნო 10 წუთის განმავლობაში. ერთ ადგილას გაშეშებულს, ნუციკოს სიტყვები მიტრიალებდა თავში. ნუცა, ჩემი ბავშვობის მეგობარი, საკუთარ თავზე უკეთ რომ ვიცნობ, უცბად მეუბნება ვთხოვდებიო, ღამის 1-ზე. შეყვარებული არ ჰყავს, (ახლახან დაშორდა), მაგრამ ასე მალე არ შეურიგდებოდა, მით უმეტეს ასეთი სერიოზული ურთიერთობა არ ჰქონიათ, რომ საქმე აქამდე მისულიყო. თავიდან მეგონა, რომ მეხუმრებოდა, მაგრამ 15 წუთში შენთან ვიქნები"თ"ო. სულ გადამავიწყდა ნახევრად შიშველი რომ ვიდექი. ჩემს ოთახში შევვარდი და გაუმშრალებლად გადავიცვი ის, რაც ხელში პირველად მომხვდა. სწორედ მაგ დროს დაირეკა კარზე ზარი, რომელიც უბედურების ზარს უფრო ჰგავდა.. თავქუდმოგლეჯილი გავვარდი და კარი სწრაფად გავაღე. აი თქვენ შოკი მაშინ უნდა გენახათ, როდესაც ნუცას გვერდით ნიკას მაგივრად სულ სხვა პიროვნება დავინახე, სულ სხვა ადამიანი, და თან ვინ ?..