კაფეში გოგონებს ყველაფერი ვუამბე,ისინც სიცილით იკუჭებოდნენ. კაფედან სახლში წავედით,უკვე გვიანი იყო ,ათი ხდებოდა, რახან ხვალ უნიში მივდიოდი, მე როგორც ძილის მბრძანებელი მაშინვე დასაძინებლად წავედი,რადგან ვიცოდი დილით ბაბი შვიდ საათზა გმაღვიძებდა, ეს გოგო ზოგჯერ ტირანი მგონია. კოშმარული დღის შემდეგ მორფეოსის სამყაროშიც შემომეჭრია ის არსება თუმცა ნამდვილიად არ გამიღვიძია არ ვაპირებდი იმ კადრების წაშლას, თუ როგორ მყავდა წიხლქვეშ გაგდებული და ვცემდი, ასეთი კარგი სიზმარი დიდი ხანია არ დამსიზმრებია.
დილოთ მხიარულ ნოტაზე ვიყავი როცა ბაბი შემომივარდა ოთხში და მე გაღვიძებული დავხვდი გარეთ გავიდა და ისე შემოაღო კარი, მერე თვალების ფშვნეტა დაიწყო
-დავიჯერო ისევ მძინავს?
-კარგი რა წელიწადში ერთხელ სასაულიც ხომ უნდა მოხდეს -გავეკრიჭე მე.
-გუშინდელის კვალობაზე დღეს რაღაც კარგ ხასიათზე ხარ-მითხრა დაეჭვებით ბაბიმ.
-წუხანდელი სიზმრის მერე ცუდად როგორ უნდა ვიყო-ისევ გავეკრიჭე მე.
-და ასეთი რა ნახე?
-ის იდიოტი.
-მოიცა ლექსო ნახე სიზმარში და კარგ ხასიათზე ხარ?- გაოცებულმა თვალები კინაღამ საწოლზე დამილაგა.
-ნახვით კი ვნახე მაგრამ როგორ და რა ფორმით იყო სიზმარში იმას აქვს მნიშვნელობა
-რა ფორმითო ისე ამბობ თითქოს შიშველი ნახე... მოიცა მართლა შიშველი იყოო?-ისედაც დიდი თვალები სადაც იყო გუგებს გადმოცდებოდა.
-ნუ სულელობ უბრალოდ ძირს ეგდო და მე ვცემდი- გავეკრიჭე ბედნიერი ხმით.
-ოხ ესმა ძილშიც ძალადობაზე ფიქრობ-გადაატრიალა თვალები ბაბიმ და გარეთ გავიდა.
მე ავდექი მოვემზადე შვი ელასტიკო, ტოპი, ორი მაწნავი, კეპი თავზე ჯინსის მოსაცმელი და ოთახიდან გავედი.
-ყავა დავლიოთ და გვიდეთ - მითხრ ბაბიმ.
-პირველი ვისი ლექცია გაქვს?
-მაკასი შემიწირავს ეგ ქალი ერთი და იგივე თემას დავყურყუტებთ ორი თვეა უკვე-ამოიოხრა ბაბიმ.
ხო ამრთლა ბაბი ფილოლოგიურზე სწავლობს, მასწავლებლობა უნდა გოგოს, ჩემს ხელში გამოუმუშავდა და დაეხვეწა ნერვული სისტემა, მოკლედ მე რომ არ ვყავდე რა.
მე ბიზნესზე ვსწავლობ, ვიკამ სამხატვრო აკადემიაში გადაწყვიტა სწავლის გაგრძელება და საკმაოდ ყოჩაღადაც გამოდის. მეც და ბაბიც პირველ კურსზე ვართ.
-კარგი მე დღეს ისეთი არაფელი მაქვს ამიტომ უნის წინ კაფეში დაგელოდები
-კარგი- თავა და სახლიდან გავედით.
ორმა ლექციამ სრული უაზრობით ჩაიაა, ბაბის კიდევ ერთი ლექცია ქონდა ამიტომ კაფეში ვაპირებდი შესვლას ხმა რომ მომესმა, უკნიდან ვიღაც ჩემს სახელს ყვიროდა. მივტრიალდი და ვის ვხედავ ჩემი გადარეული კლასელები ლუკა, ანი, საბა და თემო. ოო ამათ ნამდვილდ არ ველოდი. ჩემი "სიმპაწიკური" ბიჭებიი გარეგნობით ვერცერთს დაიწუნებ ნამდვილად ლუკა მაღალი, ქერა, ცისფერთვალება, დაკუნთული.საბა შავგრემანი შავი თვალებით ოდნავ წვერიც მოუზრდია, ასევე დაკუნთული. თემო წაბლისფერი თმებით, ცისფერი თვალებით, ისიც დაკუნთული. მოკლედ ამ ბიჭებს მარტო კუნთები აქვთ ჩემხელა. ანაც ძალიან ლამაზი გოგოა მაღალი, კარედ შეჭრილი წაბლისფერი თმით, სწორი ცხვირით, გიშერივით შავი თვალები და სავსე ტუჩები ასევე სავსე ფორმებით. თემოს დიდი ხანია შევატყვე ანა უყავრს მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ გაუმხელია არადა ზურგს უკან რმდენი ბიჭისთვის გაგვირჩევია მის გამო საქმე, ხო რა გიკვირთ გაგვირჩევია, მეც მათთან ერთად დავდიოდი გარჩევებზე. მოკლედ თემო არც თვითონ ეუბნება არც სხვას უშვებს მის სიახლოვეს,. არც ანაა გულგრილი მაგრამ საშველი ვერ დააყენეს. მე მივხედავ ისევ თორე დავბერდი და ნათლული არ მყავს.
-სად დაგვეკარგე გოგო ეგ შეგეფერება შენ?- თითქოს გაბრაზებულმა მითხრა საბამ , მაგრამ მაინც გაეღიმა.
-ვაიმე ბავშივებოოოო-დავიყვირე და მათკენ გავიქეცი წინ თემო მოდიოდა და იმას შევაფრინდი.-როგორ მომნატრებიხართ თქვე გიჟებოოოო.
-ჩამოდი გოგო რამ გადაგრია ჭამის მეტს არაფელს აკეთებ?-შეყვირა აღშფოთებულმა.
-კი ადამიანის ნაწილებს ვყიდი და თუარ გაჩუმდები შენც აღარ შეგრჩება რაღაცეები-დავეტლატე მე.
-კარგი რააა გული არ გაქვს?- ლეკვის თვალებით ამომხედა თემომ.
- დღეს არა ხვალ მექნება გინდა?- უცებ გამახსენდა წინა დღეებში ფეისბუქზე წკითხული პოსტი.
-ოხ ისევ ისეთი თხა ხარ რაა-ხელი ჩაიქნია თემომ.
-ვიციი-გავეკრიჭე მე.
-მიგვიშვი ძმაო რა-დაიყვირა საბამ-ოხ ეს ჩემზე მეტი ცენცერააა.
-მოი ძამია მოი ისევ შენე თუარა ესენი რაის მაქნისები არიენ- ვთქვი კილოთი და ავხარხარდი.
-მართლა რამხელა ხარ გოგო ჭამის მეტს არაფელს აკეთებ?-გაიკვირვა საბამაც.
-ოო ვიცი რომ იტყუებით და ჩადუმდი.-გავებღვირე მე.
-კარგი ხოო.
-ანუკია გოგო როგორ ხარ შენ ამ გიჟების ხელში?- გმახსენდა უცებ ანც.
-სხვ რა გზა მაქვს ვუძლებ-გამეკრიჭა ანაც.
-ლუკა შენ როგორ ხარ ხალხი ისევ ჭორაობს ჩვენზე თუ გადალახეს ეგ დარტყმაც-გამახსედა როგორ ჭორაობდნენ ჩემზე და ლუკაზე და ისევ ყველას გაგვეცინა.
-არა ძლივს გადალახეს ხანდახან ბებიაჩემი თუ წამომაყვედრებს სად გაუშვი სი ნგელოზივით გოგო რძალი მინდაო-სიცილით გადამეხვია ლუკა.
როგორც უკვე გითხარით ჩემს უმცროს ძმასაც ლუკა ქვია და სიმართლეზე სულ მას ვიფიცებ, ასევე გითხარით რომ ხშირად არ ჯერა ბაბის ჩემი ნათქვამი ამიტომ ყოველ მეორე სიტყვაზე ლუკას მაფიცებინებდა.
ერთხელ სკოლის დერეფარში ვიყვით მე და ბაბი და რაღაცაში დასარწუნებლად ლუკას ვიფიცებდი გვერდით მასწავლებლებმა რომ ჩაგვიარეს და გაიგონეს ჩემი ფიცება, მე და ლუკაც ერთმანეთთან ძაან მაგრად ვართ და ბევრს მრთლა შეყვერებულები ვეგონეთ, ახლა მასწავლებლებს რომ საბაბი მიეცათ რაღა გააჩუმებდათ და ყველას მოდეს ესმა და ლუკა
შეყვარებულები არიანო. ჩვენი ბევრი მტკიცების მიუხედავად არავინ დაგვიჯერა და ჩვენც გავჩუმდით.
-ეჰ რა დრო იყოო-ამოვიოხრე მე.
-აბაა, მაგაზე გამახსენდა ვიკა და ბაბი სად არიან?-იკითხა საბამ.
-ბაბის ერთი ლექციაღა დარჩა და ველოდები,ვიკა სასწავლებელშია მივწერ და გამოვა, წამო აქვე კაფეა იქ დავჯდეთ ძველი დრო გავიხსენოთ-გავიცინე მე.
-ძველი დროო და გოგონებიც რომ მოვლენ სიმართლე თუ მოქმედება ხომარ ვითამაშოთ?-იდეა წამოჭრა ლუკამ.
-კაფეში?-ვიკითხე მე.
-ოჰ გაიკვირვა გოგომ, როდის მერე გაწუხებს შენ კაფეში ვითამაშებთ თუ მეტროში?-, გამახსენდა თუ როგორ დამქნოდა ჩანთით ბოთლი. გადაიხარხარ ძველი დროის გახსენებაზე ისევ საბამ.
-ნუ ეგეც მართალაი-ვთქვი სიცილით მე.
-ვითამაშოთ ოღონდ ამ ჯერად გავაფართოოთ არეალი და მხოლოდ საკუთარ თავზე ნუ ვიძალადებთ დავიღალე ამ თამაშის შემდეგ სახლში სულ გაწუწული ან ხალი ვარცხნილობით ვბრუნდები-წამოიყვირა საბამ, ეტყობა ვიკას მიერ შესრულებული დავალება გაახსენდა მოზრდო თმაზე კიკინები რომ გაიკეთა და მთელი დღე ისე დადიოდა.
-კარგი ხო მართალი ხარ-გადავიკისკისეთ ჩვენ.
ამასობაში მეც მივწერე ვიკას და "თხუთმეტ წუთში მანდ ვარ თუ დამაგვიანდა ისევ წაიკითხე ეს სმს"_ო არა რა ხანდახან რა ჭკვიანია ეს გოგოც გამეცინა მე. ათ წუთში ბაბისაც უმთავრდებოდა ლექცია ამოტომ კაფეში შევედით და სასმელები სა ტორტი შევუკვეთეთ.
-აბა ესმე რა ხდება ახალი შენსკენ?-იკითხა თემომ
- ვთხოვდებიიი-აღტაცებულმა წამოვიძახე მე მეტი დამაჯერებლობისთვის.საბა და ლუკა წვენს სვამდნენ, ეს რომ ვუთხარი ორივეს გდაცდათ.
-მოიცა მართლაა?-შეიცხადა ანამ.
-არა კაცო რა მართლა უბრალოდ შუადღეა უკვე და საბას და ლუკას ძილის დროა ბავშვებს კიდე ძილის წინ ზღაპრებს უკითხავენ ამაზე დიდი ზღაპარი რაღა გინდა?- გდავიკისკისე მე.
-მეც არ გამიკვირდა მეთქი ამ გიჟზე მეტი გიჟიც არსებობს ეს თუ მოყავს ცოლადთქო-გადაიხარახარა საბამ.
-გიჟი ახსენე და ვიკაც მოვიდაა-კარისკენ გავიხედეთ ყველამ. საიდანაც ვიკა და ბაბი სიცილით შემოვიდნენ.
-ხაი გაიზ როგორ ხართ-იკითხ ვიკამ.
-როგორ ხარზე ვეღარ გაქაჩა შენმა ინგლიშმა ხოო?-სიცილით გადაეხვია თემო.
-კარგად ვარ მეც თემო არ იყო ასე დაინტერესებაც საჭირო.-ყურადღება არ მიაქცია თემოს ნათქვამს.ბაბიმაც და ვიკამაც კოცნა-პროშვნით ჩამოუარეს ყველას ,ამ მომენტს ვერ ვიტან.
- აბა რა გეგმები გვაქვს?-წამოიწყო ბაბიმ.
-მოკლედ რა ხდება-თქმა არ დავაცადე არცერთს-გდავწყვიტეთ სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ.
-ოჰო კარგიაა-ხელები გაუხახუნა ბაბიმ ერთმანეთს.
მიმტანს ბოთლი ვთხოვეთ და თამაში დავიწყეთ.
-საბა ლუკას-ს თუ მ?-იკითხა ბოროტული სახით საბამ.
-მოქმედება-ამოიკნავლა ლუკამ.
-კარგი მაშინ დროა მიმტანს ერთი ჭიქა ძმარი ვთხოვოთ- ტაში შემოკრა საბამ.
-მოსიარულე ბოროტება რომ ხარ აქამდევ მაქვს ნათქვამი ხო?-ამოიკრუტუნა ლუკამ.
-კი თან არაერთხელ-გადაიხარხარა საბამ და თან მიმტანს ანიშნა მოსულიყო.
-გისმენთ რას ინებებთ-კეკლუცით იკითხა ახალგაზრდა გოგომ.
საბამ ერთი აათვალიერე, მერე აზრზე მოსასვლელდ ჩაახველა და უთხრა-ერთი ჭიქა ძმარი თუ შეიძლება-არ დააკლო სინაზე ამანაც-ამის დანახვაზე სიცილს ვეღარ ვიკავებდით.
გოგონამ ჩასანიშნად გამზადებული ბლოკნოტიდან თავი მაღლა აწია და გაკვირვებულმა გადახედა საბას, იმაში დასარწმუნებლად ხომარ მომესმაო, ლუკას სახეს თავლი რომ მოკრა, შემდეგ მაგიდაზე დადებულ ბოთლს მიხვდა რაშიც იყო საქმე და სიცილით გაგვეცალა.მალევე დაბრუნდა ძმრიანი ჭიქით ხელდამშვენებული.
-აბა ჩემო ლუკაჩო ჩვენ გაგვიმარჯოს, მე ვერ დავლევ და აბა შენ იცი. რენესანსით გადააწოდა ჭიქა საბამ.
-გადაგიხდი-გამოსცრა კბილებში ლუკამ.
-რას საბანსს?-მაინც მცხელა ღამე და დამავალებ-შესვენებებით თქვა მოხარხარე საბამ და მიმტანს გადახედა, რომელიც ამის მოსმენაზე აწითლდა.ოხ ესმა გამოუცდელი რომ ხარ მაგის ბრაია რას ვერ მიხვდი ნამიოკი ჩაურტყა- შემომძახა მეორე მემ. ამაზე მეც ავყევი სიცილში სხვებს.
-ღმერთო გდამარჩინე- ამოიგმინა ლუკამ და ერთ ყლუპზე გადაკრა, ჭიქა მოიცილა და მაშინვე წყლიანი ჭიქა მოაყოლა რომელშიც ყველასგან უჩუმრად მარილი ჩავყარე. ასე ადრე გამიკეთა და ახლა ვიძიე შური. ისიცი ერთი სულის მოთქმით გადაკრა და უფრო მეტად დაიჭყანა.
-ესმა მოგკლავვვვ- დაიგრგვინა ლუკამ.
-აბა შენ იცი გახსოვს რა გითხარი? გადაგიხთითქო ხოდა აი დადგა დროც.-გადავიხარხარე ამჯერად მეცც. ბავშვები რომლებიც აამდე გაურკვევლობაში იყვნენ ახლა ყველაფერს მიხვდნენ და სიცილში ამყვნენ. ისევ გვგრძელეთ თამაში
საბამ გვერდით მაგიდაზე მჯდომ გოგოს სკამი გამოუწია.
თემოს სიმართლე ათქმევინეს რომ ვიღაც მოსწონდა თუმცა არ დააკონკრეტა.
ანამ თემოს ყელში აკოცა.
ბაბიმ საბას გაულაწუნა ლუკას თხოვნთ.
მე იმ მიმტანისთვის წეხან ვინც მოგვემსახურა ნომერი გამომართმევინეს.
-კარგი ახლა შენი ჯერია, დაატრიალე ესმა.-წამოიყვირა აზარტში შესულმა ბაბიმ.
დავატრიალე დავიკა ამოვიდა-ს თუ მ ვიკაკო?-ვიკიტხე გამხიარულებულმა
-მოქმედება- სუნთქვას ამოაყოლა ვიკამ და გაინაბა სსინელების მოლოდინში.
-კარგიი მაშინ ვინც პირველი შემოვა და მაგიდასთან დაჯდება, ნუ ბიჭი რათქმაუნდა, მიხვალ და ისტერიკებს მოუწყობ როგორ დამშირდი და რაღაც მსგავსები, დანარჩენი ექსპრონტად მოიფიქრე.-ვთქვი ჩემი წინადადებით აღტაცებულმა და განადგურებული სახით მჯდომ ვიკას გადვხედე.
-როგორც ჩანს გავერთობით-ტაში შემოკრეს ბიჭებმა.
-შეკამათებას აზრი არ აქვს ხო?-ბილოჯერ გაიბრძოლ ვიკამ
-შენი აზრით?- გადავხედე მე და მიხვდა რომ უნდა გაჩუმებულიყო.
-კარგი დაველოდოთ მსხვერპლს-ხელები დავარტყი მაგიდაზე.
ბევრი ცდა არც დაგვჭირვებია ხუთი წუთიც არ იყო გასული კარში ბიჭი შემოდის ვიღაც ქერასთან ერთად თუმცა ძნელი მისახვედრი არაა მისი ჩაცმულობით რომ უბრალო ნაშიაა ბიჭის სახეს ვერ ვხედავდი, ისე იდგ მზის სინათლე სახესი ენათებოდა.
-აბა ვიკა წარმატებებ- გაამხნევეს ბიჭებმა.
-აცადე დასხდნენ-წამოვიძახე მე და ახლა კარგად ვხედავდი მაგიდასთან მჯდომ ვიღაცას კი არა ირაკლი ყანჩაძეს, აი ზუსტად ჩემ მეზობელ ირაკლის ის დაუნი რომ ეძებდა. ირაკლი საზღვარგარეთ სწავლობდა ბიზნესმენია, საქართველოში რამოდენიმე კვირის ჩამოსულია, მხიარული ბიჭია გარეგნობასაც ვერ დაუწუნებ მაღალი, წაბლისფერი თმით და შავი თვალებით, ნავარჯისები ტანიც არ დაგვავიწყდეს. მე და ბაბიმ კარგად გავიცანით თუმცა ვიკამს თვალითაც არ ჰყავდა ნანახი.მე და ბაბიმ ერთმანეთს გადავხედეთ და ჩუმათ ჩავიცინეთ, ვიკას კი ხელით ვუბიძგეთ ვითომ არაფელითქო.
ვიკა ჯერ გაუბედავად მიიწევდა და ჩვენსკენ იხედებოდა, ჩემს სახეს რომ წააწყდა მიხვდა ფეხისთვის უნდა აეჩქარებინა და ასეც მოიქცა. გამწარებული სახე მიიღო და ბიჭთან მიიჭრა
-აი თურმე სად ყოფილხარ შე არამზადა ამასთან მღალატობბ?-შეყვირა გაცოფებულმა ვიკამ და გაკვირვებულ ბიჭს გადახედა და არანაკლებ გაკვირვებულ ქერაზე ანიშნა.
-უკაცრავადდ?-ძლივს ამოიკალაპრაკა ირაკლიმ.
-უკაცრავადდ? უკაცრავადდ? ახლა ვეღარ მცნობ არაა? სახლში რომ დამტოვე ატირებულ ბავშვთან ერთად მაშინ, ხომ მცნობდი კარგად-წამოკივლა როლში შეჭრილმა ვიკამ, რადროს სამხატვრო იყო სამსახიობოზე უნდა ჩაებარებინა.
-გოგონა მგონი მზეში იარეთ დიდხანს, ექიმის მისამართს მოგცემთ თუ გინდა. ან იქნებ აღაარ გავწვალდეთ და პირდაყირ ფსიქიატრთან წაგიყვანოთ არ იდარდოთ ჩემიხარჯებით მიგაცილებთ-თქვა ირაკლიმ, რომელიც აშკარად გამხიარულებულიყო. მოვლენების ასეთ განვითარებას არ მოელოდა ვიკა, სხვა გზა არ ქონდა ისევ უნდა გაეგრძელებინა როლის თამაში.
-უკვე ფსიქიატრთანაც მგზავნი არაა? ბავშვს ვინღა მოუვლის? იქნებ შენ როცა ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეს იქნები?-წამოუყვირა ვიკამ.ამის გაგონებაზე ქერა წამოფრინდა ბიჭს წყალი გადაასხა და გარეთ გავარდა.
-გაცოფებული ბიჭი ფეხზე წამოხტა და ვიკას მკლავში წვდა.
-ვინ ხარ ასეთ სცენებს რომ მიწყობ?-დაიგრგვინა ბიჭმა.მივხვდით დრო იყო ჩავრეულიყავით და მე და ქეთო წამოვდექით.
-გამარჯობა ირაკლი როგორ ხარ?-მივედი ირაკლისთან და გადავკოცნე ვიკას გაოცებულ სახეს კი ყურადღება არ მივაქციე. ბაბიმაც იგივე გაიმეორა.
-გამარჯობა გოგონბო როგორ ხართ?-იკითხა ირაკლიმ და ვიკას ხელი გაუშვა.
-არაგვიშავს ვკა შევამჩნიეთ და გადავწყვიტეთ ჩვენი მაგიდისკენ მეგვეპატიჟებინა-ჩამოვარაკრაკე მე.
-აჰჰ ესეიგი ვიკა არაა?-ჩაიცინა ბიჭმა.
-კი ვიკა-დაუდასტურა ბაბიმ.
-კარგი აბა წავედთ ჩვენ გვეჩქარება-ხელი ჩავავლე გაოცებულ ვიკას და მაგიდისკენ წავათრიე.
-თქვენ რა ამ იდიოტს იცნობთ და არ მიტხარით?-გადაირია ვიკა.
-ჩვენი მეზობელია- გაიკრიჭა ბაბი ვითომც არაფელიო.