(ვიკა)
როცა კაფეის მივედი ბავშვების ნახვა ძალიან გამიხარდა. თამაში რომ დავიწყეთ და ესმას სურვილი უნდა შემესრულებინა ვიცორი რაღაც საშინელებას მთხოვდა, თუმცა სხვა გზა აღარ მქონდა, ვიცოდი აზრს არ შეიცვლიდა. ასერომ დაველოდე მსხვერპლს. და აი ისიც ვიღაც ბიჭი შემოვიდა მაღალი წაბლისფერი თმით და შავი თვალებით სწორი ცხვირით და დიდი ტუჩებით. თან ქერა გოგო ახლდა ჩაცმულობით მიხვდებოდით ვინც იყო. მეც სხვა გზა არ მქონდა და მაგიდასთან რომ დასხდნნე მათკენ გავემართე, თუმცა ფეხები უკან მრჩებოდა.არა მაინც რა ბიჭიაა დიდი სიამოვნებით დავახრჩობდი კოცნით.
-აი თურმე სად ყოფილხარ შე არამზადა ამასთან მღალატობ?-წამოვიძახე რაც პირველი მომაფიქრდა და გაბრაზებული სახე მივიღე.
-უკაცრავად?-გაკვირვებულმა შემომხედა ბოჭმა და ამთვალიერა. თავხედი.
-უკაცრავად? უკაცრავად? ახლა ვეღარ მცნობ არაა? სახლში რომ დამტოვე ატირებულ ბავშვთან ერთად, მაშინ ხომ მცნობდი კარგად-წამოვიყვირე მე როლში შეჭრილმა და ქერას გადავხედე რომელიც გაოცებული გვიყურებდა და ბრაზი ნელ-ნელა ერეოდა.
-გოგონა მგონი მზეში იარეთ დიდხანს, ექიმის მისამართს მოგცემთ თუ გინდა. ან იქნებ აღარ გავწვალდეთ და პირდაპირ ფსიქიატრთან წაგიყვანოთ არ იდარდოთ ჩემიხარჯებით მიგაცილებთ-ჩაიცინა ირონიულად და კიდევ ერთხელ მომავლო თვალი.მოიცა ამან ახლა გიჟად შემრაცხა?ამ იდიოტს უყურეეთ რა დიდი სიამოვნებით მიგილამაზებდი მაგ ლამაზ სიფათს. ნეტა ლურჯი თუ მოუხდება? ვფიქრობდი ჩემთვის.
-უკვე ფსიქიატრთანაც მგზავნი არაა? ბავშვს ვინღა მოუვლის? იქნებ შენ როცა ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეშ იქნები?-ვუთხარი გაცოფებულმა და აღარ ვიცოდი სად გავქცეულიყავი, როცა დავინახე ქერამ როგორ შეასხა სასმელი და გარეათ გაიქცა ბიჭმა კი გაცოფებულმა შემომხედა ფეხზე წამოხტა დაა ხელში ჩამაფრინდა.
-ვინ ხარ ასეთ სცენებს რომ მიწყობ?- დაიგრგვინა ბიჭმა. აი ახლა უნდა ვთხოვო ღმერთს გადარჩენა, თორემ ვატყობ ჩემი ცხოვრების ბოლო დღე დადგა. იქნებ ვთხოვო გმომშვიდობებისთვის მაინც მომცეს დროო.
ამ დროს დავინახე ესმა და ბაბი რომ წამოვიდნენ ჩვენსკენ. აი სად მეშველა, მგონი გადავრჩი, ესმას ამბავი რომ ვიცი ალბათ მოკლავს ამ საცოდავს. გავიფიქრე ჩემთვოს და ინტერესით გავხედე გოგონებს, რომლებიც მოგვიახლოვდნენ.
-გამარჯობა ირაკლი როგორ ხარ?-იკითხა ესმამ და ბიჭი გადაკოცნა, ბაბიმაც იგივე გაომეორა. მოიცა ესენი ამ ვაჟბატონს მიესალმნენნ? და თან გადაკოცნესს არ არსებობს ანუ იცნობემ ამ არსებასს?
-გამარჯობა გოგონბო როგორ ხართ?-იკითხა ბიჭმა დამთბარი ხმით და ხელი გამიშვა. ძლივსს მეშველა.
-არაგვიშავს ვიკა შევამჩნიეთ და გადავწყვიტეთ ჩვენი მაგიდისკენ მეგვეპატიჟებინა-გქვა ესმამ. ხო როგორ არაა წეხან მე მქონდა ჩემ თავთან სურვილი.
-აჰჰ ესეიგი ვიკა არაა?-ჩაიცინა ბიჭმა. ეს ყრუაა? ვიკაო და აბა ელპიტე ხოარ მერქმევა.
- ხო ვიკა - დაუმოწმა ბაბინ.
- კარგი ჩვენ წავალთ- თქვა ესმამ და მაგიდისკენ წამიღეს.
- თქვენ რა ამას იცნობთ?-ვიკითხე ჯერ კიდევ გაცოფებულმა და გაკვირვებულმა.
- კი ჩვენი მეზობელია- ჩამიკაკლა ბაბიმ.მოცა რომელი მეზობელი ცოტახნის წინ რომ ჩამოვიდა ამგენოს კორპუსში დასახლდა და ესმა რომ იძახდა ჩავუბრატდითოო? თანაც აქებდნენ სიმპათიური არისო .ოხ მოგკლავ ესმა ამ ფოქრში ნიკასკენ გამექცა გვალი დავინახე, როგორ დადო მაგიდაზე ფული და კარში გასვლამდე ჩემსკენ გამოიხედა ეშმაკურად ჩაიცინა და გავიდა.
-იცნობდით და მაინც გამიშვით არაა- შევუბღვირე ესმას.
-კარგი რაა იცი რა საყვარელი ვინმეაა- შემაცოდა თავი ბაბიმ.
-რა საყვარელი გოგო არ გესმოდა მაინც? გიჟად შემრაცხა- წამოვუყვირე მე.
-სიმართლე თუ გინდა მეც გიჟი მეგონებოდი-გადაიხარხარა საბამ.
-ხო რა ჩაუტარეე.- გაეცინა ანასაც.
-არა ნუ ისტერიკა კი გითხრეს მაგრამ ეს ბავშვი სად გაგახსენდა ან ნარკომანობა როგორღა დააბრალე- შეიცხადა ბაბიმ.
-გამწარებული იყო და რაც გაახსენდა ყველაფერი თქვა-მხარი ამიბა ესმამ.
-გამოცდილია ეს- გამეცინა მეც მაღაზიის ინციდენტის გახსენებაზე.
-არა დაო რა დროს სამხატვროა მსახოიბო უნდ აყოფილიყავი გადარიე კაცო. არ მეგონა ამდენს თუ მოიფიქრებდი- ისევ გაიცინა ესმამ.
-შენ რა ჩემს შესაძლებლობებში ეჭვი გეპარება? არ გაპატიებ გული მომიკალი- ვთქვი და არარსებული ცრემლი მოვიწმინდე.
დრო მალე გავიდა ამდენ სიცილში შემოგვაღამდა კიდეც. რვა საათი იყო რომ დავიშალეთ მე სახლში წავედი და დასვენება გადავწყვიტე. მოვემზადე და დასაძინებლად დავწექი თუმცა ძილი არ მომეკარა.ავდექი, დერეფანს გავუყევი და სახლის ბოლო ოთახში შევედი სადაც ხატვისთვის საჭირო ყველა ნივთი იყო. დავდექი და ხატვა დავიწყე თავიდან ვერ ვიაზრებდი რას ვხატავსი თუცა ხაზები ერთმანეთს რომ გადაება და გიშერივით შავი თვალები გამოიკვეთა მაშინვე შევწყვიტე ხატვა, ჩემს ოთახში დავბრუნდი და დავიძინე.

(ნიკა)
კაფიდან გამოსვლისას ტელეფონი ავიღე და ლაშას დავურეკე, ლაშა ჩემი ბავშვობის მეგობარია და სასტავში ყველაზე ცენცერა.
- ხო სიხარულო, როგორც იქნა გაგახსენდი?-გავიგონე ლაშას ხმა, რომელიც ცდილობდა გოგოსთვის მიებაძა.
- ნუ ხარ პიდა*ასტი და მითხარი სად ხარ- შევუღრინე მე.
- ლექსუნასთან ვარ ბინაში, სად უნდა ვიყო- დაიკნავლა ისევ ქალის ხმით.
- მოვდივარ.-ვუთხარი და გავთიშე. ჩემს BMW X6 ში ჩავჯექი და ლექსოს ბინისკენ წავედი. მთელი გზა ვიკაზე მეფიქრებოდა. მოვხვდი რომ ის სცენა იმიტომ მოაწყო თამაშში წააგო ან ნიზლავი ქონდა მაგრამ მაინც მომეშალა ნერვები, როგორ გაბემა ნარკომანი ეწოდებინა ამ პატარა გოგოს როცა ჩემი სახელის გაგონებაზე ხალხი შიშისგან კანკალებს. დარწმუნებული ვარ ესმა და ბაბიც შემთხვევით არ აღმოჩნდნენ ჩვენთან. ვიცი ესმას ხელი ურევია ამ საქმეში, ოხ რა გიჟია ეს გოგო სამი კვირაა რაც ვიცნიბ და უკვე მივხვდი რა გიჟიცაა. ერთხელ შოკოლადი შევუჭამე და ისე გაბრაზდა მეორე დღეს ჩემთან შემოიპარა ჩემი ოთახის კარზე საღებავით სავსე ბუშტი დაკიდა და შემოსასვლელიდ ადაიწყო ყვირილი სასწრაფო საქმრ მაქვს გამოდიო.თავიდან ვიეჭვე ამ დილა ადრეან ესმას რა გააღვიძებდათქო მაგრამ, რომ აღარ შეწყვიტა წამოვდექი და გავედი კარის გაღების თანავე გავიგე რაღაცის ყრუ ხმა და მალევე ვიგრძენი როგორ ჩამოდიოდა საღებავი წვეთ წვეთად იატაკზე. ესმა კი იმდენს იცინოდა უკვე ცუდად იყო. სააბაზანოში გავვარდი თუმცა დაბანამ არ მიშველა მთელი თმა ლურჯი მქონდა ესმა კი სმურფს მეძახდა. მეორე დღეს სალონში წავედი და დავიბრუნე ძველი თმა მაგრამ ის დღე არასდროს დამავიწყდება.ამ ფიქრებში ლექსოს ბინასაც მივადექი და დაუკაკუნებლად შევაღე კარი. ლაშა ლექსოს ეტმასნებოდა ის კი გაბრაზებული ცდილობდა მოეშორებინა.
-აი ჩემი ღვთაებაც მოვიდა.- წამოხტა ლაშა და ჩემსკენ გამოიქცა. ზოგჯერ მართლა მეპარება ეჭვი მის ორიენტაციაში.
-არ მომეკარო გიჩივლებ იცოდე- შევყვირე მე.
- გეყოთ ღლაბუცი და ამოღერღე რამ მოგიშალა ნერვები- თქვა სერიოზული ხმით სვანმა.
-რამ არა ვინ.- დავსერიოზულდი მეც და ტახტზე მათ წინ დავჯექი.
-ოჰოი ეს უკვე მომწონს.- ხელები გაუხახუნა ერთმანეთს ლაშამ.
მივუყევი ვიკას ისტერიჩკები და ბიჭეი, თვით ლექსოც კი გადაბჟირებას იყო.
- მოიცა შენ რა ცოლიც გყავს და შვილიც აქ კიდე მე მაბამ? შე უსინდისო როგორ ბედავ- მკაცრი ხმით თქვა ლაშამ და სიცილი აუტყდა.
-გიჟებს რა დალევს - თქვა ლექსომ და გაიცინა.
-რა გაცინებთ ამდენი ადამიანის წინ ნარკომანი მიწოდა- შევუბღვურე მე.
- ეგრე მე შენმა გადარეულმა მეზობელმა პიდა*ასტად შემრაცხა მაგრამ შენც იცინოდი ეს რომ მოგიყევი.- გადაიხარხარა ლექსომ.
შენ წარმოიდგინე და ზუსტად ჩემი გადარეული მეზობლის მეორე დაქალია ეს ვიკა და ეჭვი მაქვს ამ საქმეშივ მაგის ხელი ურევია.- ჩავფიქრდი მე.
- აი თურმე რა-წამოიძახა ლექსომ, თითქოს ურთულესი განტოლება ამოხსნა- ახლა გასაგებია ვისგან გადაედო სიგიჟეები. უნდა ვერიდოთ როგოც ჩანს.იმ გოგოს ავადმყკფობა გადამდებია.- გადაიხარხარა ლექსომ.
- აგერ ნახავ თუ ამ ბავშვს რქები არ წავატეხო.-დავიმუქრე მე.
- ბავშვი უძახე და კი ჩაგიტარა.- გადიახარხარა ლექსომ.
- შენ ვიზე რას ამბობ დაგავიწყდა ესმამ მაღაზიაში რაც გაგიჩაალიჩაა- გველურად ჩავიცინე მე.ამის გახსენებაზე ლექსო დასერიოზულდა.
-მაგ ესმას წავატეხავ იმ რკინის რქებს.- დაისისინა ბოლოს.
ლაშამ გვისმინა გვისმინა და ბოლოს ერთიანად ამოხეთქა. სიცილისგან უკვე გალურჯებული იყო. ბოლოს დამშვიდდა, სეროიზული სახე მიიღო, ორივეს გადმოგვხედა და დაასკვნა.
- დარხეული გაქვთ.
ბიჭებიდან გვიან წამოვედი. სახლში ასვალს ვაპირებდი ესმას ბინას რომ გავუარე გვერდი და გადავწყვიტე შევსულიყავი მინდოდა ვიკაზე მეტი გამეგო.
კარი ბაბიმ გამიღო ეტყობა კაფეში მომხდარი გაახსენდა და სიცილს ძლივს იკავებდა.
-გაიცინე თორე მოვკვდი შენი საცოდაობით- გამეცინა მეც.
ნებართვის მიღებისთანავე გაისმა ბაბის ხარხარი.ამაზე ვიკაც დაეშვა მეორე სართულიდან და მე რომ დამინახა მასაც სიცილი აუტყდა.
-ოჰოო ჩვენი დღის მსხვერპლი მოსულა.- გაიხინა ესმამ.
-ვინ იყო ის გიჟი.- ვკითხე და ტახტზე ჩამოვჯექი.
ესმაც გვერდით მიმიჯდა და თავი მოისაწ*ლა.
-სიმართლე თუ გინდა ვიკას ბრალი არაფერი არ არის,სიმართლე თუ მოქმედებას ვთამაშობდით ვიკას ჩემთვის სურვილი უნდა შეესრულებინა.მეც ვთქვი ვინს ახლა შემოვა იმას ისტეკებს მოუწყობთქო და შენ შემოხვედი.შემთხვევითობის მსხვერპლი ხარ სმურფო - გამეკრიჭა ბოლოს.
- ასეც ვიფიქრე, ვიცოდი შენი ხელი რომ ერია.- გამეცინა ჩემი ეჭვი რომ დადასტურდა.- და ვინ არის ვიკა თქვენიი?- ვიკითხე შეპარვით.
- ვიკა რვა წლის იყო როცა მშობლები ავარიაში დაეღუპა, ვიკას უფროსი ძმა ალექსანდრე საზღავრ გარეთ ყავდათ მშობლებს გაგზაბნილი და დღემდე იქ არის. რადგან ვიკას არავინ ყავდა, ისეთი ვინც მასზე იზრუნებდა, ჩემმა მშობლენმა გადაწყვიტეს წამოეყვანათ, რადგან ჩემი მშობლები და ვიკას მშობლები ძალიან ახლო მეგობრები იყვნენ. ამიტომ ვიკა რვა წლის მერე ჩემთან ერთად არის. მე ბაბი და ვიკა ლაბაძე საუკეთესო მეგობრები ვართ.-გაიჯგიმა ესმა.
ლაბაძის ხსენებაზე თვალები გამოფართოვდა.
- მოიცადე ვიკა ალექსანდრე ლაბაძის დაა? -ვიკითხე გაოცებულმა.
-ხო იცნობბ?- იკითხა ინტერესით.
-საზღავრ გარეთ რომ ვიყავი სასწავლებლად ერთ უნიში ვსწავლობდით. ვიცოდი რომ და ყვადა მაგრამ არასდროს მინახავს-გაოცებული ვლაპარაკობდი მე.
- ხო ალექსი არც ჩვენ გვინახავს მხოლოდ სკაიპით ვეკონტაქტებით.-თქვა ესმამ.
- კარგი მე უნდ აწავიდე გვიანია უკვე-ვთქვი დაპროგრამებულმა და წამივედი. კიბეებს ნელა ავუყევი დაფიქრი დავიწყე. გაოცებული ვიყავი რომ ჩემი მეგობრის და იყო ვიკა. გოგო რომელიც ერთი დანახვით მომეწონა. ტელეფონი ავიღე და ჩემს მარჯვენა ხელს, სანდროს გადავურეკე
- დიახ ბოს-მიპასუხა სანდრომ.
- სანდრო ლიკაა ლაბაძეზე ყველანაირი ინფორმაცია მჭირდება. სად ცხოვრობს რას საქმიანობს, სად დადის, მისი ყოველი ფეხის ნაბიჯი უნდა ვიცოდე.- ვუთხარ და პასუხს არ დავლოდებივარ ისე გავუთიშე.