მთელი ღამე ვერთობოდით, ბევრი დავლიეთ,გუკა ყოველწუთას სხვადასხვა გოგოსთან იყო,მინდოდა მივსულიყავი და დავლაპარაკებოდი მაგრამ ისეთი მთვრალი იყო აზრი აქ ქონდა,აამიტომ გადავწყვიტე ხვალ დავლაპარაკებოდი.გუკას გამო ხასიათი გამიფუჭდა, და სახლში წამოსვლა გადავწყვიტე
-ემიიი დავიღალე და სახლში მივდივარ
-ვიცი რო გუკას გამო მიდიხარ
-არა უბრალოდ დავიღალე და სახლში წავალ იყავი შენ
-რატო მიდიხარ ნუცც დარჩი რაა-თქვა ლექსომ
-აუუ დავიღალე
-გაგიყვანნ
-არაა ნასვამი ხარ შენ
- კაი მაშინ ტაქსამდე გაგყვებიი
-ჰოოკაი
გარეთ გავედით,ტაქსიც მალე მოვიდა ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, სახლში ავედი წყალი გადავივლე მთელი ღამე გუკაზე ვფიქრობდი, ვერგავიგე როგორ ჩამეძინა და ვერც ის თუ როგორ შემოვიდა ემილი სახლში. როცა გავიღვიძე 11 საათი იყო. გუკაზე ფიქრი არ მასვენებს, ემილის ეღვიძა სიარულის ხმა მესმის როგორც ჩანს მარტო არარის, ავდექი ხალათი მოვიცვი და გარეთ გავედი იქ გაბო და ლექსოც იყვნენ, რაღაცაზე საუბრობდნენ,როცა შევედი სამივემ გამომხედაა
-დილამშვიდობისს-ვთქვი და მაცივრის კარი გამოვაღე
-ვაა ნუციკო გაიღვიძეე?-მითხრა და გამომხედა ლექსომ
-ხოო და ძაან მშიააა
-კვერცხი შეგიწვაა?-თქვა ემილიმ და ადგა
-არა ემი მე შევწვავ- ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცეე, კვერცხი შევწვი,ვჭამე, ავიღე ტელეფონი, გავედი ოთახიდან და დავურეკე გუკას
-ალოო
-გუკაა გეძინაა
-აუუხოო
-არაუშავს, შენთან სალაპარაკო მაქვს
- ხოო მეც სერიოზული საქმე მაქვს, ნახევარ საათში გამოგივლი და ვილაპარაკოთ- არაფერი აღარ მითქვამს გავუთიშე და ეხლა იმაზე დავიწყე ფიქრი თუ რა უნდა მითხრას გუკამ თან სერიოზული საქმე მაქო, წყალი გადავივლე დახეული ღია ფერის ჯისსები ჩავიცვი, შავი ტოპი თმები ავიწიე საათი გავიკეთე და გავედი ოთახიდი,გუკამ მომწერა ჩამოდიო ემილის ვვუთხარი რომ მივდივარ და მალე მოვალთქო სახლიდან გავედი დავინახე გუკას მანქარა და წავედი მისკენ
-როგორხარ?-მან დაიწყო საუბარი
-ვარრა შენ?-ისე ვუპასუხე რომ არც შემიხედავს
-კარგად-მითხრა და გაიხედა ფანჯრისკენ
-ესე უნდ ვიჯდეთ?-ვუთხარი და მხოლოდ ეხლა გავხედე მეარმიყურბდა წინ იყურებოდა და ერთ წერტილზე იყო მიშტერებიული
-ნუცა უნდა ვილაპარაკოთ
-ოჰჰ კაიკაცო მგონი მაგიტო შევხვდით-ვუთხარი ირონიულად და ჩავიცინე
-არდავიწყებ ბევრ ლაპარაკს მოკლე გეტყვი
-გისმენ
-არ მინდა გული გეტკინოს მაგრამ მაშინ მართლა ძალიან მთვრალი ვიყავი, არვიცოდი რასვაკეთებდი, მაპატიე რა-ისე მეუბნებო და რომ ჩემსკენ ერთხელაც არ შემოუხედავს, ცრემლები მისით მოდიოდა მხოლოდ ეხლა შემომხედა და ისევ გააგრძელა საუბარი-ნუ ტირი რაა, ვიცი საშინლად მოვიქეცი მაგრამ მაშინ ჭკუა არმომეკითხებოდა, უბრალოდ არ შემიძლია ადამიანი ორკვირაში შემიყვარდეს დარწმუნებული ვარ შენც არ გიყვარვარ უბრალოდ „გატაცებული ხარ“ ჩემით-აგრძელებდა საუბარს მაგრამ არაფერი აღარ მესმოდა მხოლოდ ის სიტყვები მიტრიალებდა თვში რომ „მაშინ ძალიან მთვრალი ვიყავი და ჭკუაარ მომეკითხებოდა“, თავს ვერ ვიკავებდი ცრემლებიც არ ჩერდებოდა ასეთი ტკივილი პირველად განვიცადე ნუთუ ორკვირაში ასე ძალიან შემიყვარდა, მაგრამ ვიცი რომ არ ვარ მისით გატაცებული ნამდვილად მიყვარს, თვალს არ ვაშორებდი ისიც მიყურებდა
-შენ საეერთოდ როგორ გენდობოდი, ვუთხარი პასუხს აღარ დაველოდე სწრაფად გადმოვედი მანქანიდან და ავირბინე სახლში
-ვაიმეე ნუცც რამოხდაა
-გაბო და ლექსო აქ არიან?-ვუთხარი და ვცდილობდი აღარ მეტირა თუმცა მისით მოდიოდა ცრემლები
-არაა წავიდნენნ, რაგჭირს-მოვიდა და ჩამეხუტა ის რომ არმყავდეს რამეშველობოდა ერთადერთი ადამიანია ვინც სულ ჩემს გვერდითაა და ისეთი ვუყვარვარ როგორიც ვარ, ყველაფერი მოვუყევი
- დამშვისსი ჩემო ლამაზო ყველაფერიკარგად იქნება ის არარისშენი ღირსი, დამიჯერე- მეუბნებოდა და თმაზე მეთამაშებოდა, ყველანაირად ცდილობდა დავემშვიდებინე მაგრამ ვერვმშვიდდებოდი ვერგავიგე ასე ძალიან როდის შემიყვარდა, თუმცა ემილი მართალი იყო ის არარის ჩემი ღირს და არც ჩემი ცრემლების ღირსია