დილით ყვავილების ნაცნობი და სასიამოვნო სურნელი ვიგრძენი თვალბი გავახილე მე მართლაც სახლშ ვიყავი უცბათ ვიღაცის სუნთქვა გავიგე რომ დავხედე ტომი იყო თავი ჩემს საწოლზე დაედო და ისე დასძინებოდა ნეტავ თუ იცის ძილში როგორი საყვარელია? მერე ჩემი ხელი გამახსენდა მთლიანი მტევანი თავის ადგილზე იყო გულზე მომეშვა უხ როგორ მშიოდა გუშინ თითქმის არაფერი მიჭამია ჩუმად ადგომა ვცადე მაგრამ მაინც გაიღვიძა და შეშინებულმა შემოხედა მივხვდი რისაც ეშნოდა ეშინოდა რომ ისევ გავუჩინარდებოდი ხელები ავწიე და რაც შემეძლო დამამშვიდებელი ტონით დავუყვავე
-ნუ გეშნია არსად წავალ-და გავუღიმე საწოლზე ჩამოჯდა ერთ ხანს მიყურა და მერე უცბათ ჩამეხუტა დიდხანს ვიყავით ასე თითქოს ჩვენთვის დრო გაჩერდა მინდოდა ასე სამუდამოდ დავრჩენილიყავით მაგარამ ყოველთვის ის არ გვისრულდება რაც გვინდა მის მკლავებს მოვწყდი ლოყაზე ხელი ჩამომისვა და თავისი უძირო ზურმუხტისფერი თვალები მომაპყრო
-მეორედ ასე აღარ მოიქცე-სასოწარკვეთილი ხმით აღმოთქვა და ისევ ჩამიხუტა-გთხოვ გთხოვ-თვალებზე ცრემლი მომერია მეც ხელები წელზელზე მოვხვიე და ყურში ჩავჩურჩულე
-აღარასოდეს
-მპირდები?
-კი გპირდები
-მე კი გპირდები რომ ყოველთვის შენთან ვიქნები და დაგიცავ მაგრამ მგონი ჩემს პირობას კარგად ვერ ვასრულებ- და ხელზე დამხედა სახე გაუშეშდა გაუოცებუმა შემომხედა თვალები მოისრისა ხომ არ მესიზმრებაო მერე ჩემი ხელი აიღო მაგრამ ძლიერად მოუვიდა და სისხლი წამომივიდა
-ფრთხილად სულელო-ცხვირსახოცი ამოიღო და ხელი შემიხვია ისე ნაზად და სათუთად მიხვევდა თითქოს ფაიფურის თოჯინა ვიყავი ნუ მის ხელში მართლაც ასე ვიყავი
-როგორ შენ რომ გამოხვედი ხელი არ გქონდა მე შეგიხვიე კარგად მახსოვს გთხოვ ამიხსენი
-სხვა დროს რომ იყოს? რომ არ ვიყავი რა მოხდა-ვცადე საუბარი სხვა თემაზე გადამეტანა მაგრამ
-არა ახვლავე გთხოვ სოფი მინდა ვიცოდე შენს შესახებ ყველაფერი მინდა ვიცოდე
-არჩევანი არ მაქვს?-უკანასკნეად გავიბრძოლე
-არა
-კარგი-ერთი ამოვიოხრე და დავიწყე იმ საშნელი დღის გახსენება-ალბათ გინახავს ტრიტონების სხეუები როგორ განიცდის რეგენეაციას ნებუსმირე დაკარგულ კიდურს იღდგენენ რათქმაუნდა თავის გარდა მატი შესწავა რომ დავიწყე 15 წლის თავქარიანი ბავშვი ვიყავი მეგონა რომ კარგს ვაკეთები მისი გენეტიკისგან შრატი შევქმენი ვიცოდი როგორი ძლიერმოქმედიც იყო რომ ის ჩემს სხეულში სამუდამოდ დარჩებოდა მაგრამ ინტერესმა მძლია და ხსნარი ვენაში შევუშვი საშინიელი ტკივილი ვიგრძენი ისეთი რომ გონება დავკრგე რომ გავიღვიძე დაუოკებელი სურვილი გამიჩნდა რომ ჩემი წამალი გამომეცადა და საჩვენებელი თითი მოვიკვეთე რამდენიმე საათში ქსოვილები აღდგა და თითი ისევ ჩემს ხელს აბოლოვებდა იმ წამებში ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო მაგრამ შემდეგ საშინელი ტკივილები დამეწყო კოშმარები უფრო საშიშ გახდა ყველაფერს უფრო მკაფიოდ ავიქვამდი -მას შევხედე და სიმწრის სიცილით გავეხუმრე-ნუ გეშნია კალიისა და სხვა მწერებისადმი მიდრეკილი არ ვარ-მანაც გაიცინა-ახლა ყველაფერი იცი არ თქვა რომ ეს შესანიშნავია ეს წყევლაა რომელიც მე ჩემს თავს მივუსაჯე-დანაღვლიანებულ თვალებში ჩამხედა დაალბათ მიხვდა რაც მაწუხებდა რაც მადარდებდა რატომაც არ ვამხელდი ამ ყველაფერს
-სულელო რათქმაუნდა არაფერი შეიცვლება მე შენ ისეთი მიყვარხარ როგორიც ხარ როგორც შენ გიყვარვარ ისეთი როგორიც ვარ-წამებში მისი სახე ჩემთან ძალიან ახლოს აღმოჩნდა მისი ცხელი ტუჩები შუბლზე შემეხო სიამოვნებისაგან თვალები დავხუჭე ვგრძნობდი მისი ბაგეები როგორ მიკოცნიდა სახეს ბოლოს კი ტუჩებთან როგორ შეჩერდა თავიდან ნაზად მიკოცნიდა მერე კი მომთხოვნი გადა მეც შემოვხვიე ხეები და ვაკოცე ცოტა ხანში ყურთან ჩამჩურჩულა
-მიყვარხარ და ვარავინ და ვერაფერი შეცვლის ამას-ამის გაგონებაზე გამეღიმა მას მე ვუყვარდი მე მხოლოდ ეს მჭრდებოდა ახლა მხოლოდ ეს გადამარჩენდა მის მკლავებს ჩავეხუტე და ამ ქვეყნად პირველად ვიგრძენი თავი დაცულად

ედგარი
გუშაგების ჩოჩქოლზე გარეთ გავიხედე და მაშინვე მასზე ვიფიქრე იმ წამსვე მის ოთახს მივაშურე კარები ჩაკეტილი იყო მაგრამ შენგრევა არ გამჭირვებია ოთახი სულ სისხლით იყო მოსვრილი მაგიდაზე რაღაც ბრჭყვიალა შევამჩნიე რომ მივედი მოჭრილი ხელი იყო ნუთუ ეს მან გააკეთა არ დავიჯერებდი რომ არა ბეჭედი რომელიც მის საჩვენებელ თითზე იყო წამოცმული ბეჭედი და წერილი რატომ არადა როგორ ახლოს ვიყავი თითქმის ყველაფერი გაკეთებული მქონდა მარტო ის და მისი ცოდნაღა მაკლდა და ახლა ისიც დავკარგე გამწარებულმა მაგიდას მუშტი დავარტყი და ნაწილებად დავშალე ხმაურზე მსახურები შემოცვივდნენ
-ბატონო რამე ხომ არ გჭირთ
-რათქმაუნდა მჭირს იდიოტებო სად იყავით როდესაც გაიქცა-გაბრაზებულმა მთელი ჯავრი მათზე ამოვიყარე-ახ კიდევ ერთხელ დამიმტკიცა რომ ჩემზე ჭკვიანია არა უშავს ამის შემდეგ დილეგში დავამწყვდევ კიდევ დაუცდება ფეხი და მეც სწორედ მაშინ მოვიქცევ მას ჩემს ხელში მხოლოდ დრო მინდა მხოლოდ დრო


სოფი
ისევ მდინარის ნაპირას ვიჯექით თავი ჩემს კალთაში ედო და მშვიდად ეძინა მძე მაღა აწვერილიყო და უხვად აფრქვევდა თავის მწვე სხივებს ჩემს ხელს დავხედე გუშინდელი დღე გამახსენდა და გამეცინა ნუთუ რამხელა სკანდალი იქნებოდა სამხრეთელებს რომ სცოდნოდათ რომ მათი მეორე პრინცი არც მეტი არც ნაკლები ტახტის მემკვიდრე და ნამთვილი სმეფო ოახის შვილი არ იყო კარგია ახლა ედგარსაც ჰგონია რომ წმინდა სისხლის შესახებ ყველაფერი მარტოდმარტო თქმუებაა და სხვა მეტი არაფერი აი მე კი ყველაფერი ვიცოდი ახ როგორი სასცილოა ეს ცხოვრება როდესაც ყველაფერი იცი კიდევ ერთხელ გამეცინა სად დაიმაები ედგარ ვერსად ვერსად დამემაები შენ ამბონდი ჩემზე რომ დასაკარგი არავინ მყავდა მაგრამ ცდებოდი ტომს დავხედე და თმებში ხელი შევუცურე არა ნუ გგონია რომ მას გადითმობ ნუ გგონია რომ მისი წართმევის ნებას მოგცემ არა აღარასოდეს ასეთ წკივილს ვეღარ მომაყენებ
-ეი რაზე ფიქრობ?-ტომს დავხედე გაღვიძებოდა დასჯილი ბავშვივით თითი ავუქნიე
-ჯერ შენი გაღვიძება ადრეა ახლავე დაიძინე-გაეცინა
-იცი რატომღც ჩემი და-ძის ნახვა მომინდა-რაა?
-მოიცადე და-ძმა გყავდა და არაფერი ვიცოდი-შუბლში წკიპურტი ვუთავაზე
-აუ მეტკინა
-ღირსი ხარ-ნატკენ ადგილას ხელი დავადე-და როდის გამაცნობ?
-ისინი ჯერ 9 წლის ბავშვები არიან
-არაუშავს მეც ცოტა ხანი 9 წლის ბავშვი გავხდები
-არ გაგიჭირდება ისედაც მაგხელა ხარ-კიდევ ერთხელ ჩავარტყი ამჯერად უფრ მწარედ
-ისე მართლაც არ გაწყენდა ის შეშლი პირველად აქ დაგიწყებს ძებნას და მინდა ცოტა ხნით გაგარიდო-სიხარულისგან დავიკივლე რამდენიმე წამში ჩემს ოთახში შევედი რამდენიმე კაბა და მედიკამენტები ჩავვდე და გამოვედი
-მზად ვარ
-მოიცა ახლა არ შეხვედი?-გამეცინა ძალიან მინდოდა მისი დედმამიშვილების გაცნიბა ისინი ხომ მალე ალბათ ჩემი ოჯახის წევრები გახდებოდნენ აღმოსავლეთისკენ ავიღეთ გეზი ამ გზამ ცოტა ხნით ბავშობაში გადამისროლა მახსოვს მე და ჩემი ოჯახი როგორ მოვდიოდით აქ ერთად ვისვენებდით და სიწყნარით ვტკბებოდით სიმშვიდით ვტკბებოდით ეს ერთადერთი ადგილი იყო სადაც მშვიდად ძილი შეგეძლო რააგდან არ გეშინოდა რომ თავდასხმები კვლავ დაიწყებოდა აღმოსავლეთი დაყოფილი ქვეყნის უდიდესი და უძლიერესი ნაწილი იყო მას შემდეგ რაც დასავლეთი ომებმა სრულიად არ გაანადგურა მახსოვს როგორ კამათობდნენ ჩემი მშბლები აქ გადმოსვლის შესახებ მაგრამ არ დასცალდათ მალევე სულების სამეფოში გაამგზავრეს
-მოვედით- ფიქრებიდან ტომის ხმამ გამომიყვანა როგორც კი გადავედით ტომს მაშინვე ორი პატარა ბავშვი მოეხვია-კარგით კარგით ნუ დამახრჩეთ ოთხივემ გადავიხარხარეთ
-ეს ვინ არის-ორივემ თითი ჩემსკენ გამოიშვირა-პატარებს გავუღიმე მოიცა ორივეს ერთნაირი სიმაღლე და სახის მოყვანილობის ერთნაირი ნიშნები ჰქონდათ
-ღმერთო ჩემო ტყუპები არიან? რა გქვიათ
-მია-გოგონასენ გაიშვირა ხელი ტომმა-და ნიკი-სახლში არ შევიდეთ
-კი კი შენი საყვარელი ნამცხვარი გამოვაცხეთ-სახლის გარშემო დიდი უზარმაზარი კედელი იყო აშენებული მის გარშემო კი სულ მცველები იყვნენ
-საშიშად გეჩვენება არა?-ხელი ჩამკიდა-თქვენ ჩემი ოჯახი ხართ და თქვენს დასაცავად ყველაფერს გავაკეთებ-სახლი ულამაზესი იყო ბევრ დიდი გადაჭედილ და უგემოვნოდ მოწყობილ სახლს სჯობდა სადა პატარა და მყუდრო შესანიშნავი იყო უფრო საოცრები კი ტყუპები იყვნენ ადამინს თავს მაშინვე შეაყვარებდნენ თავი ტომის მხარზე მედო და მათ ტიტინს ვუსმენდი ბედნიერი ვიყსვი რადგან ისიც ბედნიერი იყო უცბათ კარებში ვიღაც შემოვარდა ჩვენი მსახური იყო
-ქალბატონო სოფი ბატონი ახლავე თავისთან გიხმობთ
-რა ხდება?-მაგრამ პასუხი სახეზე ეწერა მალე თავს დაესხმებოდნენ და წამალი სწირდებოდა
-აახლავე მოვდივარ-ტომიც წამოდგა- შენი წამოსვლ საწირო არ არის მალე მოვალ საკმარის დოზას დავუტოვებ და მაშინვე წამოვალ გპირდები არაფერი მოივა შენ მათთან დარჩი
-არა წამოვალ მარტო ვერ გაგიშვებ მალე მოვალ -პატარებს შუბლზე აკოცა და წავედით წსრაფად მივედით და მაშინვე გავაკეთე საკმარისი წამალი ამდენი მებრძოლი აქ არასდოს არ მინახავს მიხაროდა რომ ის მათ როგებში არ იყო და ჩემი დაცვა ევალებოდა ვიცი რომ ბრძოლა მისთვის ჰაერივითაა მაგრამ მიხაროდა რომ ცოტა უფრო უსაფრთოდ იყო როგორც კი მოვრჩი მაშინვე ხელი ჩამჭიდა აღევებული სახე ჰქონდა
-აქდან სწრაფად უნდა გაგიყვანო წამოდი-სწრაფად ჩამსვა ეტლში უვე საზღვარს მშვიდობით რომ გავცდით სახე დაუწყნარდა ხელი მომხვა და ჩამიხუტა სიჩუმე კივილმა დაარღვია ნუთუ სახლიდან მოდიოდა კედელი ისევ იდგა იმისგან განსხვავებით რომ იქ ჯარისკაცების მაგივრად ცხედრებიღა იყვნენ სახლიდან კვამლი ამოდიოდა გარშემო სულ სისხლის გუბეები იყო ღმერთო ბავშვები ტომი მაშინვე სახლში შევარდა მეც რომ შევედი გაშეშებუი იდგა და ორი ულამაზესი ბავშვის სხეულს დაჰყურებდა რომლებსაც სახეზე ახალგაზრდა ქალის სახე ჰქონდათ ამოშანთული.